Kinderen
alle pijlers
Euthanasie hond en kind meenemen?
vrijdag 11 maart 2022 om 21:56
Na een roerige tijd voor mij en mijn zoontje. Is onze hond onverwachts zo ziek geworden dat er geen andere optie is dan inslapen. Nu vraag ik mij af moet ik mijn zoontje woensdag meenemen? Hij is pas 5 geworden Wat is wijsheid . En voor diegene die ook voor deze keuze stonden wat hebben jullie besloten en hoe ging dat ?
vrijdag 11 maart 2022 om 23:50
Het leek me nogal duidelijk dat het van een website kwam, maar vooruit.
https://www.dierencrematorium-memoria.n ... n%20voelen.
Zeikerd.
zaterdag 12 maart 2022 om 00:14
Dat hadden wij bij onze voroge jond ook. Die raakte in paniek wilde op schoot kruipen ik zat naast hemmop de grond en hij trok de spi=uit eruit. Alles onder het bloed. Leek wel een slagveld.Lexie72 schreef: ↑11-03-2022 23:33De euthanasie van onze kat was voor ons als volwassenen heel traumatisch. De kat kon niet ‘loslaten’, kreeg blinde paniek en heeft uiteindelijk 3 injecties moeten krijgen voordat hij stierf. Ik word er nog naar van als ik er aan denk.
Het gaat natuurlijk vaker op een rustige manier, maar je weet het niet van te voren.
Ik zou kind een laatste knuffel laten geven, het dier dan mee (laten) nemen voor de euthanasie (dus zonder kind erbij) en daarna samen nogmaals afscheid nemen en eventueel naar een dierencrematorium brengen.
Sterkte in ieder geval.
Dus ik zou mijn kind er ook niet bijlaten. Wel evt afscheid laten nemen als het beestje al overleden is.
zaterdag 12 maart 2022 om 00:55
Het is lastig om te zeggen omdat het zo verschillend is van kind tot kind. Ik zou in ieder geval wel kind afscheid laten nemen na de euthanasie. Ik denk dat het afscheidshoekje wat je noemde een heel goed idee is (medewerkers zorgen er dan geloof ik ook voor dat het dier enigszins is ‘opgebaard’).
Hier was kind er wel bij (ouder, was toen bijna 10 jaar), euthanasie aan huis. Kind wilde dat zelf plus de hond was rustiger als kind bij hem zat om hem te aaien. Als onze hond ook nog in de stress zou zijn geraakt van het gebrul van zoon dan had ik wellicht man gevraagd even met zoon weg te gaan.
Het was echt een heel groot verschil met het plotselinge overlijden van mijn vader. Toen was zoon 4,5 jaar oud. Toen was hij vooral nieuwsgierig. Na uitleg waarom er een groot aantal mensen voortdurend liepen te huilen was ook dat niet eng. Een dode opa werd even getest op ‘doodheid’ (‘opa…kiekeboe! Kielekiele…oh’). Hij heeft opa opgebaard zien liggen en heeft daar geen angst of nachtmerries aan overgehouden. Dat is echt nog zo’n leeftijd waarop ze wel aanvoelen dat het een grote verandering is, dat er mensen verdrietig zijn maar dat ze er nog heel onbevangen in staan. Na een verlies weten ze wat de dood betekent. Voor onze hond staat er nu nog steeds een door zoon gebouwd altaar rond een foto, compleet met kaarsje om aan te steken.
Hier was kind er wel bij (ouder, was toen bijna 10 jaar), euthanasie aan huis. Kind wilde dat zelf plus de hond was rustiger als kind bij hem zat om hem te aaien. Als onze hond ook nog in de stress zou zijn geraakt van het gebrul van zoon dan had ik wellicht man gevraagd even met zoon weg te gaan.
Het was echt een heel groot verschil met het plotselinge overlijden van mijn vader. Toen was zoon 4,5 jaar oud. Toen was hij vooral nieuwsgierig. Na uitleg waarom er een groot aantal mensen voortdurend liepen te huilen was ook dat niet eng. Een dode opa werd even getest op ‘doodheid’ (‘opa…kiekeboe! Kielekiele…oh’). Hij heeft opa opgebaard zien liggen en heeft daar geen angst of nachtmerries aan overgehouden. Dat is echt nog zo’n leeftijd waarop ze wel aanvoelen dat het een grote verandering is, dat er mensen verdrietig zijn maar dat ze er nog heel onbevangen in staan. Na een verlies weten ze wat de dood betekent. Voor onze hond staat er nu nog steeds een door zoon gebouwd altaar rond een foto, compleet met kaarsje om aan te steken.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 12 maart 2022 om 06:29
Dit is geen gezeik. Als je teksten citeert of artikelen knipt en plakt moet je de bron er gewoon bij zetten. Niet alleen vanwege auteursrecht maar ook gewoon zodat men weet waar het vandaan komt.shala91 schreef: ↑11-03-2022 23:50Het leek me nogal duidelijk dat het van een website kwam, maar vooruit.
https://www.dierencrematorium-memoria.n ... n%20voelen.
Zeikerd.
.
zaterdag 12 maart 2022 om 06:39
Dan heb ik nog een fatsoensnormregel voor jullie……..in een beladen topic als dit ga je NIET zeiken over deze onbenullige bron. Je leest, je denkt en je telt tot 10. Daarnaast kan ik jullie een cursus empathie aanbevelen.
zaterdag 12 maart 2022 om 06:46
Hoe jullie het van plan zijn Prisjuh klinkt het heel heel mooi/eerbiedig naar de hond toe.
Wij hebben kind niet meegenomen, kind was toen 3 jaar. We hebben het later besproken. Op een manier die toen bij kind paste. Wij kozen niet voor de eerlijke aanpak doordat wij niet openlijk toegaven dat de hond dood was. Wij gooiden het over de boeg dat hond ons had gevraagd of hij met zijn beste vrienden op vakantie mocht om te gaan genieten van zijn pensioen. Hij had behoefte aan rust.
Pas later hebben we er een eerlijk en open gesprek met kind over gehad, toen kind ouder was en dat beter kon plaatsen. En ik heb toen ook eerlijk gezegd dat ik vanwege de leeftijd van kind gekozen had voor die aanpak.
Zal vast niet pedagogisch correct zijn, maar op zo’n moment doe je wat je op dat moment het verstandigst vind. En absoluut ook in het belang van het kind. Iedere ouder maakt daarin andere keuzes, ik denk dat je het niet fout kunt doen als je handelt vanuit de beste bedoelingen.
Heel veel succes gewenst in deze droevige tijd.
Wij hebben kind niet meegenomen, kind was toen 3 jaar. We hebben het later besproken. Op een manier die toen bij kind paste. Wij kozen niet voor de eerlijke aanpak doordat wij niet openlijk toegaven dat de hond dood was. Wij gooiden het over de boeg dat hond ons had gevraagd of hij met zijn beste vrienden op vakantie mocht om te gaan genieten van zijn pensioen. Hij had behoefte aan rust.
Pas later hebben we er een eerlijk en open gesprek met kind over gehad, toen kind ouder was en dat beter kon plaatsen. En ik heb toen ook eerlijk gezegd dat ik vanwege de leeftijd van kind gekozen had voor die aanpak.
Zal vast niet pedagogisch correct zijn, maar op zo’n moment doe je wat je op dat moment het verstandigst vind. En absoluut ook in het belang van het kind. Iedere ouder maakt daarin andere keuzes, ik denk dat je het niet fout kunt doen als je handelt vanuit de beste bedoelingen.
Heel veel succes gewenst in deze droevige tijd.
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 12-03-2022 08:27
9.25% gewijzigd
zaterdag 12 maart 2022 om 07:48
Mijn kinderen waren al wat ouder toen we de hond in moesten laten slapen. Oudste 11 en jongste 9. Oudste heeft thuis afscheid genomen. Jongste is meegegaan naar de dierenarts. Ze heeft bij de dierenarts afscheid genomen en op het moment dat ze het spuitje gingen geven ben ik met haar even naar de wachtkamer gegaan. Man is bij de hond gebleven een wij kwamen er pas was weer bij toen het achter de rug was….
zaterdag 12 maart 2022 om 07:54
Onzin.Ttroeteltje schreef: ↑12-03-2022 06:39Dan heb ik nog een fatsoensnormregel voor jullie……..in een beladen topic als dit ga je NIET zeiken over deze onbenullige bron. Je leest, je denkt en je telt tot 10. Daarnaast kan ik jullie een cursus empathie aanbevelen.
Juist in dit soort topics is het van belang dat je weet of Jomanda, de buurman of een psycholoog dit heeft geschreven.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 12 maart 2022 om 08:12
Hier wisselend, zo lang er al kinderen zijn, zijn er ook honden. En zijn er ook al 3 honden overleden. De eerste keer dat ik dochter meenam was ze 6 jaar oud. Ze heeft haar hond -want het was haar beste vriend- toen een verhaaltje over Dikkie Dik bij de dierenarts voorgelezen voor hij de canule ingebracht kreeg. Ze mocht zelf kiezen of ze erbij bleef tot hij overleden was. Ze is toen hij ging slapen (dus voor de echte euthasol toediening) weer naar de wachtkamer gegaan.
Ik geloof niet dat het inslapen zelf heel veel indruk heeft gemaakt, of een nare indruk. Daarna is de hond wel gecremeerd en hebben we hem -nadat hij jaren in een blikje op de kast stond te verstoffen- vrijgelaten op zijn favoriete strandje aan de Waal met een kleine ceremonie.
De tweede hond die ik in moest laten slapen toen er al kinderen waren, werd vrij acuut ziek en ik moest toen heel snel een besluit nemen. Van de laatste hond hebben beide kinderen thuis afscheid genomen.
We doen ook geen asbussen of urnen meer thuis. Het is cremeren en uitstrooien op de Grebbeberg. Een pootafdruk en plukje haar bewaren we wel.
Ik geloof niet dat het inslapen zelf heel veel indruk heeft gemaakt, of een nare indruk. Daarna is de hond wel gecremeerd en hebben we hem -nadat hij jaren in een blikje op de kast stond te verstoffen- vrijgelaten op zijn favoriete strandje aan de Waal met een kleine ceremonie.
De tweede hond die ik in moest laten slapen toen er al kinderen waren, werd vrij acuut ziek en ik moest toen heel snel een besluit nemen. Van de laatste hond hebben beide kinderen thuis afscheid genomen.
We doen ook geen asbussen of urnen meer thuis. Het is cremeren en uitstrooien op de Grebbeberg. Een pootafdruk en plukje haar bewaren we wel.
zaterdag 12 maart 2022 om 08:17
Overigens heb ik vrij lang in een dierencrematorium/dierenbegraafplaats gewerkt en hoort de dood van een huisdier inmiddels bij het leven voor ons gezin. Het is bespreekbaar, er is ruimte voor vragen en verdriet. En ook voor plezier of grapjes of leuke herinneringen.
Het is een gegeven dat als je dieren houdt, je ze in de meeste gevallen overleeft -tenzij je een reuzenschildpad die 150 jaar wordt hebt- en dan is het voorkomen van lijden (vind ik) het grootste geschenk dat je een trouwe vriend kunt geven. De kunst blijft om er geen beladen onderwerp van te maken. Je hebt deze plicht nu eenmaal als mens omdat het dier de keuze niet kan maken.
Het is een gegeven dat als je dieren houdt, je ze in de meeste gevallen overleeft -tenzij je een reuzenschildpad die 150 jaar wordt hebt- en dan is het voorkomen van lijden (vind ik) het grootste geschenk dat je een trouwe vriend kunt geven. De kunst blijft om er geen beladen onderwerp van te maken. Je hebt deze plicht nu eenmaal als mens omdat het dier de keuze niet kan maken.
zaterdag 12 maart 2022 om 08:24
Hier ben ik 't erg mee eens. Zeker met die laatste alinea.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑12-03-2022 08:17Overigens heb ik vrij lang in een dierencrematorium/dierenbegraafplaats gewerkt en hoort de dood van een huisdier inmiddels bij het leven voor ons gezin. Het is bespreekbaar, er is ruimte voor vragen en verdriet. En ook voor plezier of grapjes of leuke herinneringen.
Het is een gegeven dat als je dieren houdt, je ze in de meeste gevallen overleeft -tenzij je een reuzenschildpad die 150 jaar wordt hebt- en dan is het voorkomen van lijden (vind ik) het grootste geschenk dat je een trouwe vriend kunt geven. De kunst blijft om er geen beladen onderwerp van te maken. Je hebt deze plicht nu eenmaal als mens omdat het dier de keuze niet kan maken.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
zaterdag 12 maart 2022 om 08:25
Onze kat is vorig jaar ingeslapen en onze twee oudsten van toen 4 en 6 jaar waren erbij. Mijn man en ik zijn beiden meegegaan. De kat lag bij mij op schoot en ik bleef erbij. Mijn man was mee en kon eventueel met de kinderen naar de wachtkamer als ze dat fijn vonden.
Tijdens de prikken zelf wilden ze dat graag, maar na eventjes wachten kwamen ze terug. Steeds vroegen ze of het hartje nog klopte. Het ging heel rustig en het voelde heel natuurlijk dat ze mee waren.
Daarna hebben we thuis samen een kartonnen doos versierd waar ze met haar dekentje in ging.
Bij ons was het wel zo dat ze na haar overlijden van alles heeft laten lopen en heel erg stonk. Dat heb ik wel bij ze weggehouden
In een acute situatie zou ik ze niet meenemen. Dat was bij onze andere kat zo en dat was geen fijn gezicht.
Tijdens de prikken zelf wilden ze dat graag, maar na eventjes wachten kwamen ze terug. Steeds vroegen ze of het hartje nog klopte. Het ging heel rustig en het voelde heel natuurlijk dat ze mee waren.
Daarna hebben we thuis samen een kartonnen doos versierd waar ze met haar dekentje in ging.
Bij ons was het wel zo dat ze na haar overlijden van alles heeft laten lopen en heel erg stonk. Dat heb ik wel bij ze weggehouden
In een acute situatie zou ik ze niet meenemen. Dat was bij onze andere kat zo en dat was geen fijn gezicht.
zaterdag 12 maart 2022 om 08:29
Je kunt -mocht je ooit nog in die situatie zitten- bij de dierenarts zo'n reuzenmandverband/onderlegger voor bij bevallingen meevragen. Als je jouw huisdier daar in ieder geval als een soort wrap inwikkelt vanaf de voorpoten, dan heb je minder kans op bevuiling door het "laten lopen". Overigens doen niet alle dieren dit.Caro_22 schreef: ↑12-03-2022 08:25Onze kat is vorig jaar ingeslapen en onze twee oudsten van toen 4 en 6 jaar waren erbij. Mijn man en ik zijn beiden meegegaan. De kat lag bij mij op schoot en ik bleef erbij. Mijn man was mee en kon eventueel met de kinderen naar de wachtkamer als ze dat fijn vonden.
Tijdens de prikken zelf wilden ze dat graag, maar na eventjes wachten kwamen ze terug. Steeds vroegen ze of het hartje nog klopte. Het ging heel rustig en het voelde heel natuurlijk dat ze mee waren.
Daarna hebben we thuis samen een kartonnen doos versierd waar ze met haar dekentje in ging.
Bij ons was het wel zo dat ze na haar overlijden van alles heeft laten lopen en heel erg stonk. Dat heb ik wel bij ze weggehouden
In een acute situatie zou ik ze niet meenemen. Dat was bij onze andere kat zo en dat was geen fijn gezicht.
Het versieren en meegeven van dekentjes of persoonlijk favoriet speelgoed en dat door de kinderen laten uitzoeken is altijd een mooi gebaar.
zaterdag 12 maart 2022 om 09:06
zaterdag 12 maart 2022 om 09:07
Je omschrijft het goed, zo is het. Hoe verdrietig het ook is.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑12-03-2022 08:17Overigens heb ik vrij lang in een dierencrematorium/dierenbegraafplaats gewerkt en hoort de dood van een huisdier inmiddels bij het leven voor ons gezin. Het is bespreekbaar, er is ruimte voor vragen en verdriet. En ook voor plezier of grapjes of leuke herinneringen.
Het is een gegeven dat als je dieren houdt, je ze in de meeste gevallen overleeft -tenzij je een reuzenschildpad die 150 jaar wordt hebt- en dan is het voorkomen van lijden (vind ik) het grootste geschenk dat je een trouwe vriend kunt geven. De kunst blijft om er geen beladen onderwerp van te maken. Je hebt deze plicht nu eenmaal als mens omdat het dier de keuze niet kan maken.
zaterdag 12 maart 2022 om 09:27
En hier ook mee eens.Ttroeteltje schreef: ↑12-03-2022 09:06Inderdaad, onzin. Er stonden geen bijster intellectuele zaken in deze tekst. Dit was en is zeiken om te zeiken.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
zaterdag 12 maart 2022 om 10:09
Hoezo zeiken om te zeiken? Maakt helemaal niet uit of er 'bijster intellectuele zaken' in staan.
Huisregels:
c. Het plaatsen van tekst- en beeldmateriaal van derden waarop auteursrecht rust
Dit mag alleen als er toestemming is gegeven door de auteur of wanneer de bron wordt vermeld.
zaterdag 12 maart 2022 om 10:13
Hoezo? Omdat ik dat echt zo vind.Star⁴ schreef: ↑12-03-2022 10:09Hoezo zeiken om te zeiken? Maakt helemaal niet uit of er 'bijster intellectuele zaken' in staan.
Huisregels:
c. Het plaatsen van tekst- en beeldmateriaal van derden waarop auteursrecht rust
Dit mag alleen als er toestemming is gegeven door de auteur of wanneer de bron wordt vermeld.
Haar enige toevoeging in dit topic was even corrigeren. Ik vind dat inderdaad gezeur.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
zaterdag 12 maart 2022 om 12:11
Bedankt dames en heren?
Jeetje wat voelt dit zwaar paar maanden geleden ben ik uit elkaar gegaan met mijn ex . En onze hond heeft mij echt er door heen getrokken.. nu ik dit zo typ begin ik weer te huilen. Maak ik wel de goede keuze geestelijk is ze gewoon nog Luna maar lichamelijk gaat het gewoon niet meer. Ik ga dit weekend in ieder geval nog met zoontje een poot afdruk maken in gips en mijn zoontje mag een foto uitzoeken voor in het foto lijstje die hij dan een plekje mag geven als het zo ver is.
Jeetje wat voelt dit zwaar paar maanden geleden ben ik uit elkaar gegaan met mijn ex . En onze hond heeft mij echt er door heen getrokken.. nu ik dit zo typ begin ik weer te huilen. Maak ik wel de goede keuze geestelijk is ze gewoon nog Luna maar lichamelijk gaat het gewoon niet meer. Ik ga dit weekend in ieder geval nog met zoontje een poot afdruk maken in gips en mijn zoontje mag een foto uitzoeken voor in het foto lijstje die hij dan een plekje mag geven als het zo ver is.
