Kinderen
alle pijlers
Geboren in de jaren 70, 80 of 90? Donorkind?
dinsdag 23 januari 2024 om 15:35
Geen idee of ik bij de goede pijler zit.
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
bamboetafeltje wijzigde dit bericht op 02-05-2024 12:48
15.45% gewijzigd
woensdag 31 januari 2024 om 12:15
Zo zie je maar. Zoveel mensen, zoveel verschillende ervaringen. Lijkt me heel verdrietig als je er zo in staat!Ravintola schreef: ↑31-01-2024 12:01Oh en als ik toch de vuile was volledig buiten hang..
Marrijne - ik ben levend bewijs van een ontdekking via zo’n DNA test. Mijn ouders dachten ook dat het niet uitmaakte en waren overvallen door de behoefte van hun kinderen om meer te weten over hun andere 50% dna. Het resultaat van hun afwijzende houding is dat ons gezin uit elkaar is gevallen. Het vertrouwen is weg.
Ik zie tegelijkertijd dat het gebruik van donoren voor hen de beste beslissing was. Daar ben ik in de basis oké mee. Maar we hadden het van kleins af aan moeten weten en onze donorvaders hadden beschikbaar moeten zijn.
woensdag 31 januari 2024 om 12:17
dan heb je vast niet het hele topic gelezen
Want er is juist heel veel begrijp voor TO, enige waar ze wat op bijgestuurd wordt, is: probeer van je boosheid af te komen
en een enkeling probeert TO uit te leggen, dat haar ouders met de kennis van toen gehandeld hebben.
maar dat het KUT voor TO is, is duidelijk
woensdag 31 januari 2024 om 12:18
Je kunt begrip hebben voor de beslissing die je ouders toen hebben genomen en voor hoe ze daar in de eerste 20-30 jaar mee zijn omgegaan, en het er tóch vanuit jouw eigen oogpunt niet mee eens zijn. En je kunt zéker boos en/of verdrietig zijn dat zij nu geen begrip voor jou kunnen opbrengen. Maar al die emoties kunnen naast elkaar bestaan en dat lijkt voor TO een lastig concept.
woensdag 31 januari 2024 om 12:24
Ik weet gelukkig zeker van niet.
woensdag 31 januari 2024 om 12:30
woensdag 31 januari 2024 om 12:33
Ja hoor, dat weet ik wel.Lila-Linda schreef: ↑31-01-2024 12:30nee hoor, jij HOOPT heel hard, dat je gelijk hebt
maar zeker weten, doe je het niet
Maar vraag het ze eens, hypothetisch: Anne, Sophie, stel je hebt een andere papa, zou je dat dan willen weten?
Ik weet hoe ze in het leven staan. Zaken als dit komen sowieso weleens ter sprake. En verder heel veel ervaringsverhalen (meegenomen in onze beslissing) van kinderen/jongvolwassenen die het beslist niet hadden willen weten. Nogmaals (laatste) we zijn niet over een nacht ijs gegaan en staan 100% achter onze beslissing. Verder zijn we in het dagelijks leven er helemaal niet meer mee bezig. Dus er is ook geen sprake van "hopen dat ik gelijk heb". De beslissing is genomen en het is goed zo.
Overigens hebben ze geen andere papa, ze hebben maar één papa en dat zal altijd zo blijven.
woensdag 31 januari 2024 om 12:46
Marrijne, het is zeker verdrietig. Ik heb de eerste tijd ook heel erg geprobeerd om mijn ouders te snappen en andersom mijn perspectief met hen te delen. Uitleggen waarom ik bepaalde behoeften voel. Vragen naar hoe het gegaan is, wat ze erbij voelden en hoe het in de 40+ jaar erna is geweest voor hen. Tot ik niet meer kon.
*ajb niet quoten*
*ajb niet quoten*
woensdag 31 januari 2024 om 12:54
Ik vind dat eerlijk gezegd wel rare vragen aan ouders. Kom op zeg, ze wilden dolgraag een kind. Dat lukte niet op de standaardmanier dus het liefst van een anonieme donor. En wat ze voelden? Wat dacht je van blijdschap en geluk? Veel groter is het niet hoor. Papa is de man die voor je zorgt en er altijd voor je is. Meer vragen en antwoorden zijn er niet.
woensdag 31 januari 2024 om 12:58
ik kan me voorstellen, dat er veel meer was dan blijdschap en gelukMarrijne schreef: ↑31-01-2024 12:54Ik vind dat eerlijk gezegd wel rare vragen aan ouders. Kom op zeg, ze wilden dolgraag een kind. Dat lukte niet op de standaardmanier dus het liefst van een anonieme donor. En wat ze voelden? Wat dacht je van blijdschap en geluk? Veel groter is het niet hoor. Papa is de man die voor je zorgt en er altijd voor je is. Meer vragen en antwoorden zijn er niet.
Eerst het verdriet van het lukken
dan de onzekerheid: hoe gaan we dit oplossen?
Dan het keuze proces
Dan: wat vertellen we de kinderen?
en alle vragen en onzekerheden die je daarbij hebt
Weet je wie de papa is?
Mag ik hem ontmoeten?
wil hij mij ontmoeten?
Wat als ik deze papa heel stom vindt?
Of juist heel leuk?
Lijk ik op mijn biologische vader?
woensdag 31 januari 2024 om 12:59
Marrijne schreef: ↑31-01-2024 12:33Ja hoor, dat weet ik wel.
Ik weet hoe ze in het leven staan. Zaken als dit komen sowieso weleens ter sprake. En verder heel veel ervaringsverhalen (meegenomen in onze beslissing) van kinderen/jongvolwassenen die het beslist niet hadden willen weten. Nogmaals (laatste) we zijn niet over een nacht ijs gegaan en staan 100% achter onze beslissing. Verder zijn we in het dagelijks leven er helemaal niet meer mee bezig. Dus er is ook geen sprake van "hopen dat ik gelijk heb". De beslissing is genomen en het is goed zo.
Jij hebt vast nooit gehoord over familiesysyemen en het systemische veld?
Dat is gebaseerd op voelen en niet de logica. Het is het onbewuste en het onuitgesprokene, puur energetisch. Wij mensen bestaan uit een lichaam , maar de mens heeft ook
mind en de soul en een energetisch veld in ons en om ons heen. Dat gaat voorbij het logische denken want het is een innerlijke weten. Mensen die een beetje bewust van zichzelf zijn 'voelen' van binnen dat bepaalde dingen in hun levensverhaal energetisch en systemisch gezien
niet kloppen en/of niet juist is. Dit kan
opspelen bij bepaalde familiegeheimen. Ook vanuit de voorouderlijke lijn of de generaties daarna. Het is een blauwdruk en als 'iets' aangekeken moet worden in dat familiesysteem en of een familiegeheim is onuitgesproken gebleven, dan komt dat vanzelf wel een keertje aan de oppervlakte als de tijd rijp is, ook al denk jij 100% zeker te weten van niet. Dat is wensdenken.
woensdag 31 januari 2024 om 13:19
Marrijne, je bepaalt niet voor je kinderen hoe groot dit is. Je hebt ze opgevoed tot kritische mensen, dus het is onvermijdelijk dat ze hun eigen perspectief toevoegen.
Vragen die ik had waren bijvoorbeeld:
- Hebben jullie het er onderling nog wel over gehad sinds onze geboorte?
- Wie wisten ervan: mensen in de familie of bijvoorbeeld de huisarts?
- Hebben jullie je weleens afgevraagd of bepaalde uiterlijke kenmerken of karaktereigenschappen van ons van de (niet aan mijn vader verwante) donoren kwamen?
- Hoe was het voor papa toen wij geboren werden en hij zich realiseerde dat we niet zijn genen hadden?
- En hoe was dat voor mama om zwanger te zijn en te weten dat het kind niet van papa zelf was?
- Hoe hebben jullie je onvruchtbaarheid verwerkt? Hebben jullie daar nog verdriet van?
- Snap je dat dit voor jullie een zaadje was, maar voor mij zolang ik leef 50% van mijn dna blijft?
- Hoe zien jullie het dat ik nu een groot gat heb in mijn medische geschiedenis?
- Hebben jullie ook andere opties overwogen (adoptie, pleegzorg, kindvrij blijven) en waarom hebben jullie gekozen voor donorconceptie?
Er zijn echt heel veel meer vragen dan je denkt en wat er voor jou toe doet. Uit liefde en belangstelling gesteld, of zeker ook vanuit de behoefte om bevestiging vanuit het kind.
Als ouder mag je imo die vragen niet afdoen als niet valide / gepast en je kind daarin afwijzen. Of je krijgt dus situaties als de onze, waarin kinderen (40+) zich niet gezien voelen.
*ajb niet quoten*
Vragen die ik had waren bijvoorbeeld:
- Hebben jullie het er onderling nog wel over gehad sinds onze geboorte?
- Wie wisten ervan: mensen in de familie of bijvoorbeeld de huisarts?
- Hebben jullie je weleens afgevraagd of bepaalde uiterlijke kenmerken of karaktereigenschappen van ons van de (niet aan mijn vader verwante) donoren kwamen?
- Hoe was het voor papa toen wij geboren werden en hij zich realiseerde dat we niet zijn genen hadden?
- En hoe was dat voor mama om zwanger te zijn en te weten dat het kind niet van papa zelf was?
- Hoe hebben jullie je onvruchtbaarheid verwerkt? Hebben jullie daar nog verdriet van?
- Snap je dat dit voor jullie een zaadje was, maar voor mij zolang ik leef 50% van mijn dna blijft?
- Hoe zien jullie het dat ik nu een groot gat heb in mijn medische geschiedenis?
- Hebben jullie ook andere opties overwogen (adoptie, pleegzorg, kindvrij blijven) en waarom hebben jullie gekozen voor donorconceptie?
Er zijn echt heel veel meer vragen dan je denkt en wat er voor jou toe doet. Uit liefde en belangstelling gesteld, of zeker ook vanuit de behoefte om bevestiging vanuit het kind.
Als ouder mag je imo die vragen niet afdoen als niet valide / gepast en je kind daarin afwijzen. Of je krijgt dus situaties als de onze, waarin kinderen (40+) zich niet gezien voelen.
*ajb niet quoten*
ravintola wijzigde dit bericht op 31-01-2024 14:53
1.24% gewijzigd
woensdag 31 januari 2024 om 13:25
Papa is mijn vader die mij heeft opgevoed en van wie ik altijd veel gehouden heb.
woensdag 31 januari 2024 om 13:49
Ik ben gewoon poeszie
woensdag 31 januari 2024 om 13:52
Ja eens, daar blijft maar over door gegaan worden, terwijl dat hand in hand gaat met elkaar. Ik snap dat iedereen TO gunt dat ze minder boos is. Maar misschien zit dat er momenteel om deze reden gewoon niet in. Het is ook niet niks als je ouders gewoon een deel van je ontstaan en zijn niet erkennen/expres negeren
woensdag 31 januari 2024 om 13:56
Ik had je een pb gestuurd met uitleg. Niet hier ajb.
ravintola wijzigde dit bericht op 31-01-2024 14:07
4.20% gewijzigd
woensdag 31 januari 2024 om 13:59
Na zoveel boosheid heb ik enige twijfel bij wat TO over haar ouders schrijft.
Ze is er niet zeer duidelijk over, maar wát ze schrijft kan heel goed haar boze interpretatie zijn en haar gebrek aan de wens om überhaupt tot begrip te komen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 31 januari 2024 om 14:01
Het zweefteven-perspectief.fruityjuice schreef: ↑31-01-2024 12:59Jij hebt vast nooit gehoord over familiesysyemen en het systemische veld?
Dat is gebaseerd op voelen en niet de logica. Het is het onbewuste en het onuitgesprokene, puur energetisch. Wij mensen bestaan uit een lichaam , maar de mens heeft ook
mind en de soul en een energetisch veld in ons en om ons heen. Dat gaat voorbij het logische denken want het is een innerlijke weten. Mensen die een beetje bewust van zichzelf zijn 'voelen' van binnen dat bepaalde dingen in hun levensverhaal energetisch en systemisch gezien
niet kloppen en/of niet juist is. Dit kan
opspelen bij bepaalde familiegeheimen. Ook vanuit de voorouderlijke lijn of de generaties daarna. Het is een blauwdruk en als 'iets' aangekeken moet worden in dat familiesysteem en of een familiegeheim is onuitgesproken gebleven, dan komt dat vanzelf wel een keertje aan de oppervlakte als de tijd rijp is, ook al denk jij 100% zeker te weten van niet. Dat is wensdenken.
Echt, hou op.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 31 januari 2024 om 14:03
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
