Kinderen
alle pijlers
Geboren in de jaren 70, 80 of 90? Donorkind?
dinsdag 23 januari 2024 om 15:35
Geen idee of ik bij de goede pijler zit.
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
bamboetafeltje wijzigde dit bericht op 02-05-2024 12:48
15.45% gewijzigd
dinsdag 23 januari 2024 om 20:43
Meerdere mensen geven in dit topic aan dat je boosheid en woede en verdriet en de sterkte daarvan hard doorkomen in je posts.Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:39Dus iemand kan na psychische steun geen verdriet etc hebben? Nog nooit van gehoord.
We gunnen je vooral dat het makkelijker voor je wordt, acceptatie en mildheid en minder van die boosheid zou toch fijn zijn?
Maar van mij hoeft het niet hoor. Blijf lekker boos en lekker hangen in je gelijk (want dat heb je in de basis wel). Ik denk alleen niet dat je leven er leuker /fijner van wordt.
dinsdag 23 januari 2024 om 20:43
Waarom zou hij het ene donorkind anders behandelen dan het andere. Nee hoor allemaal gelijk. Best goede jeugd gehad. Wel een moeder die erg boos kon worden om niks zeg maar. Deed je iets buiten haar lijntjes dan was het mis etc.Reisverslaafde schreef: ↑23-01-2024 20:38En hoe was de band voordat je het wist? Heb je een fijne jeugd gehad? Heeft jouw vader je anders behandeld dan je broers/zussen?
dinsdag 23 januari 2024 om 20:43
Je kunt iets vreselijk vinden en toch doen als je echt gelooft dat het in het belang van het kind is. Juist omdat je om dat kind geeft. Die ouders kozen er voor om zelf het gewicht van het geheim te dragen, en niet niet bij het kind te leggen.Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:38Als je het vreselijk vindt hoef je er niet in mee te gaan. Als iemand tegen mij zegt ok ik kan een baby voor je regelen maar dan moet je wel levenslang iedereen voorliegen dan ga ik daar niet in mee. En met mij velen zie hierboven. Er zijn er zat afgehaakt die kinderloos doorgingen. Vol verdriet.
Wat jou betreft hadden al die ouders dus de keuze moeten maken om geen kinderen te moeten krijgen. Tja, er zijn er toch ook een hoop blij dat ze er zijn, die zullen dat niet met je eens zijn.
dinsdag 23 januari 2024 om 20:44
Er staat dat het lijkt dat ik geen psychische hulp heb gehad omdat ik boos en verdrietig ben.-Rosings- schreef: ↑23-01-2024 20:43Meerdere mensen geven in dit topic aan dat je boosheid en woede en verdriet en de sterkte daarvan hard doorkomen in je posts.
We gunnen je vooral dat het makkelijker voor je wordt, acceptatie en mildheid en minder van die boosheid zou toch fijn zijn?
Maar van mij hoeft het niet hoor. Blijf lekker boos en lekker hangen in je gelijk (want dat heb je in de basis wel). Ik denk alleen niet dat je leven er leuker /fijner van wordt.
Dan is mijn vraag: denk je dat mensen die psychise hulp hebben gehad bv geen verdriet meer hebben?
dinsdag 23 januari 2024 om 20:46
Voor mij komt het over alsof je er nog meer ondersteuning in kan gebruiken. Maar wat ik zei, zelf weten. Jouw leven.Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:44Er staat dat het lijkt dat ik geen psychische hulp heb gehad omdat ik boos en verdrietig ben.
Dan is mijn vraag: denk je dat mensen die psychise hulp hebben gehad bv geen verdriet meer hebben?
dinsdag 23 januari 2024 om 20:48
Die heb ik nog steeds, het is een levenslang verdriet, dat zie ik ook bij mijn halfbroers en zussen. Moeten we er het beste van maken? Dat absoluut. Maar we vinden het allemaal stuk voor stuk vreselijk een donorkind te zijn.
dinsdag 23 januari 2024 om 20:49
Dat kind was er eerst nog niet he.nausicaa schreef: ↑23-01-2024 20:43Je kunt iets vreselijk vinden en toch doen als je echt gelooft dat het in het belang van het kind is. Juist omdat je om dat kind geeft. Die ouders kozen er voor om zelf het gewicht van het geheim te dragen, en niet niet bij het kind te leggen.
Wat jou betreft hadden al die ouders dus de keuze moeten maken om geen kinderen te moeten krijgen. Tja, er zijn er toch ook een hoop blij dat ze er zijn, die zullen dat niet met je eens zijn.
dinsdag 23 januari 2024 om 20:49
Ah al je broers en zussen zijn dus donorkinderen? Zij zijn er ook later achter gekomen?Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:43Waarom zou hij het ene donorkind anders behandelen dan het andere. Nee hoor allemaal gelijk. Best goede jeugd gehad. Wel een moeder die erg boos kon worden om niks zeg maar. Deed je iets buiten haar lijntjes dan was het mis etc.
Hoe zij zij eronder? Kan je er met ze over praten?
dinsdag 23 januari 2024 om 20:50
Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:48Die heb ik nog steeds, het is een levenslang verdriet, dat zie ik ook bij mijn halfbroers en zussen. Moeten we er het beste van maken? Dat absoluut. Maar we vinden het allemaal stuk voor stuk vreselijk een donorkind te zijn.
dinsdag 23 januari 2024 om 20:50
Ja dat zijn ook donorkinderen. Die heb ik via de dna databanken gevonden. En 1 halfbroer van dezelfde moeder.Reisverslaafde schreef: ↑23-01-2024 20:49Ah al je broers en zussen zijn dus donorkinderen? Zij zijn er ook later achter gekomen?
Hoe zij zij eronder? Kan je er met ze over praten?
dinsdag 23 januari 2024 om 20:53
In het geval van mijn nicht en neef was het duidelijk te zien. Mijn ouders herinneren nog wel dat oom en tante naar Azië vlogen om ze op te gaan halen. Als peuter is dat verder langs mij heen gegaan en zijn ze gewoon familie. Ik heb ze nooit anders gezien en als pubers trokken we ook met elkaar op, zoals naar de Efteling. Tante was er ook behoorlijk fel op dat haar kinderen gewoon meetelden. Ik spreek trouwens in verleden tijd als het om mijn neef gaat. Hij is overleden. Of zijn te vroege dood te relateren is aan een genetische oorzaak zullen we nooit weten, dat stond niet in zijn papieren. Hij was ook geen bloedverwant van mijn nicht dus dat levert ook geen informatie. Ik weet alleen dat hij gemist wordt door zijn ouders. Mijn nicht had en heeft ook geen behoefte aan een programma als Spoorloos.Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:16De ouders van de geadopteerde kinderen vertelden toch hopelijk wel eerlijk dat de kinderen andere biologische ouders hadden? Of logen zij ook?
dinsdag 23 januari 2024 om 20:56
Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:44Er staat dat het lijkt dat ik geen psychische hulp heb gehad omdat ik boos en verdrietig ben.
Dan is mijn vraag: denk je dat mensen die psychise hulp hebben gehad bv geen verdriet meer hebben?
Jawel maar ze leren er mee om te gaan en ik denk dat jij daar nog zoekende in bent.
dinsdag 23 januari 2024 om 20:56
Jaren 80. BOM-moeder dus altijd duidelijk geweest. Vader is paar jaar later in beeld gekomen.Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:34Voor de donorkinderen in dit topic:
Zijn jullie van voor of na 2004 en indien van voor 2004 wat heeft de ouders dan zover gekregen toch te vertellen dat je een donorkind bent ondanks beloofde geheimhouding.
Mijn broertje is wel biologisch van mijn vader, maar je maakt me pisnijdig als je hem mijn halfbroertje noemt.
Je bent met je broer opgegroeid toch. Blijf hem alsjeblieft gewoon zien als je broer en haal dat “half” weg. Hij is niet minder je broer hierdoor geworden.
dinsdag 23 januari 2024 om 21:32
Ik vind je irritant en wraakzuchtig. Zoek hulp. Stap naar Stichting Donorkind (ga je trouwens ook helemaal niet op in, die tip, goh); die kan jou met lotgenoten in contact brengen en jou misschien brengen wat je nodig hebt. Ga boksen of tuinieren om je woede kwijt te raken. Maar houd alsjeblieft op met deze hysterie.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
dinsdag 23 januari 2024 om 21:35
Bamboetafeltje schreef: ↑23-01-2024 20:48Die heb ik nog steeds, het is een levenslang verdriet, dat zie ik ook bij mijn halfbroers en zussen. Moeten we er het beste van maken? Dat absoluut. Maar we vinden het allemaal stuk voor stuk vreselijk een donorkind te zijn.
Ik ken wel meer mensen met een levenslang verdriet en ik heb zelf ook een trauma meegemaakt waar ik psychische hulp voor heb gehad, maar niemand is zo boos als jij. Dat levenslange verdriet gaat nooit meer over, maar ik gun je minder boosheid. Het leidt nergens toe.
dinsdag 23 januari 2024 om 21:47
Ik voel je woede door de letters heen.
Ik begrijp hem ook en hoe dit bericht voor jou eigenlijk alles wat je mee hebt gekregen op losse schroeven zet.
Ik raad je aan, voor je eigen welzijn, het kind niet met het badwater weg te gooien.
Ik raad je daarom aan om eens contact te zoeken met iemand die familieopstellingen begeleid. Ik denk dat je daar veel handvaten uit kan halen.
Toevallig heb ik eens een dag workshop bijgewoond waar ook iemand was die tegen bepaalde stukken aanliep. Zij was, net als jij, ook van een donor. Enige verschil is dat zij het niet per toeval te weten is gekomen maar na het overlijden van haar (opvoed)vader.
Het bracht haar veel inzichten en vooral haalde het de scherpe randjes van de woede af.
Sterkte. Ik vind de reacties hier af en toe best hard, de meesten van ons kunnen denk ik niet inschatten hoe zo’n bericht echt voelt los van ratio.
Ik begrijp hem ook en hoe dit bericht voor jou eigenlijk alles wat je mee hebt gekregen op losse schroeven zet.
Ik raad je aan, voor je eigen welzijn, het kind niet met het badwater weg te gooien.
Ik raad je daarom aan om eens contact te zoeken met iemand die familieopstellingen begeleid. Ik denk dat je daar veel handvaten uit kan halen.
Toevallig heb ik eens een dag workshop bijgewoond waar ook iemand was die tegen bepaalde stukken aanliep. Zij was, net als jij, ook van een donor. Enige verschil is dat zij het niet per toeval te weten is gekomen maar na het overlijden van haar (opvoed)vader.
Het bracht haar veel inzichten en vooral haalde het de scherpe randjes van de woede af.
Sterkte. Ik vind de reacties hier af en toe best hard, de meesten van ons kunnen denk ik niet inschatten hoe zo’n bericht echt voelt los van ratio.
dinsdag 23 januari 2024 om 22:34
Wat mij opvalt is dat jij lijkt te denken dat omdat een deel van de vrouwen niet voor zwangerschap middels een zaaddonor heeft gekozen, alle vrouwen dat hadden kunnen doen. Maar iedereen is verschillend. Sommige mensen daarvan hebben wellicht voorzien dat dit verzwijgen voor je kind geen goed idee was, maar er zullen ook vrouwen gedacht hebben dan help ik liever een kind dat helemaal geen ouders heeft of hun man wilde absoluut geen donorkind. Dus hun redenen zullen divers geweest zijn. Zo ook de redenen van diegenen die hier wel voor gekozen hebben. Denken dat al die vrouwen doorgedramd hebben en nooit aan de gevolgen voor het kind gedacht hebben is dus ook veel te simpel. Wel lekker als je boos wil blijven, maar meestal zijn beweegredenen van mensen niet zo simpel.
Denk je dat je meer grijstinten kunt gasn zien of wil je graag zwart wit en boos blijven?
Denk je dat je meer grijstinten kunt gasn zien of wil je graag zwart wit en boos blijven?
dinsdag 23 januari 2024 om 22:56
Heel harde reacties, uit onwetendheid. Als buitenstaander heb je geen idee hoe fundamenteel zo’n ontdekking op latere leeftijd is. Juist als dit nieuws niet van je eigen ouders komt, maar doordat iemand zich versprak of door een dna-test die je voor de lol deed (dat gebeurt momenteel veel).
Als de helft van je familie opeens geen “echte” verwanten blijken te zijn, wie ben jij dan eigenlijk? Klopt het beeld dat je altijd van jezelf had nog?
Het doet pijn als je moeder tegenover je zit en over je donorvader praat bijna alsof ze door hem misbruikt is. Of als je moeder duidelijk opgelucht is dat je donorvader al overleden blijkt te zijn als je na een hoop speurwerk zijn identiteit hebt achterhaald. (Ik formuleer dit bewust op een onpersoonlijke manier).
Voor TO: ik stuur je liever een pb dan hier “mijn stats” te delen.
dinsdag 23 januari 2024 om 22:59
Ik vind zoiets altijd lastig. Als ik een donorkind zou zijn, dan zou ik het niet willen weten. Mijn ouders hadden ook moeite met zwanger worden en ik was een wonder. Maar ik ben de vrouwelijke versie van m'n vader, dus die kans is klein. Maar ik zal het nooit uitzoeken. Net als dat ik ook geen contact zou willen met een half broer of zus als die er zou zijn. Bloedband maakt geen familieband.
Ik hoop dat je woede en verdriet snel zakt TO. Ik snap dat je boos bent op je ouders, maar ik denk echt dat ze het niet slecht bedoelden.
Ik hoop dat je woede en verdriet snel zakt TO. Ik snap dat je boos bent op je ouders, maar ik denk echt dat ze het niet slecht bedoelden.
dinsdag 23 januari 2024 om 23:10
En aan iedereen die hier zo hard oordeelt over TO: een deel van de ouders die oorspronkelijk tot geheimhouding was bezworen, is later zelf tot de conclusie gekomen dat dit geheim niet van hen was, maar eigenlijk van hun kind. Die hebben het op een gegeven moment of als er iets relevants gebeurde, toch verteld.
De ouders die nu gesnapt worden in hun leugen, hebben genegeerd dat we inmiddels zoveel meer weten over belang van het kind - inmiddels dus volwassene - om fundamentele informatie over zijn eigen ontstaan te weten. Je hoeft enkel maar naar Spoorloos te kijken of het nieuws rond internationale adopties te hebben gevolgd om te weten dat familiebanden er wel degelijk toe doen.
De ouders die nu gesnapt worden in hun leugen, hebben genegeerd dat we inmiddels zoveel meer weten over belang van het kind - inmiddels dus volwassene - om fundamentele informatie over zijn eigen ontstaan te weten. Je hoeft enkel maar naar Spoorloos te kijken of het nieuws rond internationale adopties te hebben gevolgd om te weten dat familiebanden er wel degelijk toe doen.
woensdag 24 januari 2024 om 00:24
Het doet pijn als je moeder tegenover je zit en over je donorvader praat bijna alsof ze door hem misbruikt is. Of als je moeder duidelijk opgelucht is dat je donorvader al overleden blijkt te zijn als je na een hoop speurwerk zijn identiteit hebt achterhaald. (Ik formuleer dit bewust op een onpersoonlijke manier).
[/quote]
Ja die middelste alinea. Heel waar, voor mij dan. Heel lastig. Gelukkig geen herkenning bij je laatste alinea. Ik vermoed dat dat een breuk tussen mij en mijn moeder had veroorzaakt. Het heeft wel heel veel praten gekost om haar mijn kant te laten zien (en dat ze daar niet van weg wilde rennen en vooral met haar eigen kant bezig wilde zijn). Lastig voor jou ook
[/quote]
Ja die middelste alinea. Heel waar, voor mij dan. Heel lastig. Gelukkig geen herkenning bij je laatste alinea. Ik vermoed dat dat een breuk tussen mij en mijn moeder had veroorzaakt. Het heeft wel heel veel praten gekost om haar mijn kant te laten zien (en dat ze daar niet van weg wilde rennen en vooral met haar eigen kant bezig wilde zijn). Lastig voor jou ook
poeszie wijzigde dit bericht op 01-02-2024 09:38
29.78% gewijzigd
woensdag 24 januari 2024 om 00:31
BabyGroot schreef: ↑23-01-2024 22:59Ik vind zoiets altijd lastig. Als ik een donorkind zou zijn, dan zou ik het niet willen weten. Mijn ouders hadden ook moeite met zwanger worden en ik was een wonder. Maar ik ben de vrouwelijke versie van m'n vader, dus die kans is klein. Maar ik zal het nooit uitzoeken. Net als dat ik ook geen contact zou willen met een half broer of zus als die er zou zijn. Bloedband maakt geen familieband.
Ik hoop dat je woede en verdriet snel zakt TO. Ik snap dat je boos bent op je ouders, maar ik denk echt dat ze het niet slecht bedoelden.
Dat weet je dus helemaal niet. Ik ben het daar niet mee eens, uit eigen ervaring.
woensdag 24 januari 2024 om 01:01
woensdag 24 januari 2024 om 05:29
Ik noem jouw broertje niet je halfbroer ik had het over mijn eigen.Reisverslaafde schreef: ↑23-01-2024 20:56Jaren 80. BOM-moeder dus altijd duidelijk geweest. Vader is paar jaar later in beeld gekomen.
Mijn broertje is wel biologisch van mijn vader, maar je maakt me pisnijdig als je hem mijn halfbroertje noemt.
Je bent met je broer opgegroeid toch. Blijf hem alsjeblieft gewoon zien als je broer en haal dat “half” weg. Hij is niet minder je broer hierdoor geworden.
woensdag 24 januari 2024 om 05:31
Graag!Keskus schreef: ↑23-01-2024 22:56Heel harde reacties, uit onwetendheid. Als buitenstaander heb je geen idee hoe fundamenteel zo’n ontdekking op latere leeftijd is. Juist als dit nieuws niet van je eigen ouders komt, maar doordat iemand zich versprak of door een dna-test die je voor de lol deed (dat gebeurt momenteel veel).
Als de helft van je familie opeens geen “echte” verwanten blijken te zijn, wie ben jij dan eigenlijk? Klopt het beeld dat je altijd van jezelf had nog?
Het doet pijn als je moeder tegenover je zit en over je donorvader praat bijna alsof ze door hem misbruikt is. Of als je moeder duidelijk opgelucht is dat je donorvader al overleden blijkt te zijn als je na een hoop speurwerk zijn identiteit hebt achterhaald. (Ik formuleer dit bewust op een onpersoonlijke manier).
Voor TO: ik stuur je liever een pb dan hier “mijn stats” te delen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
