Kinderen
alle pijlers
Geen kraamcadeaus???
donderdag 13 maart 2008 om 10:04
Mijn vriend en ik verwachten binnenkort onze tweede dochter. Zijn dus al voorzien van veel kleertjes en speelgoed. Denken er over om op het geboortekaartje een tekst te zetten dat we het leuk vinden om visite te krijgen, maar dat cadeaus niet nodig zijn. Wie heeft hier ervaring mee of weet een leuke tekst voor op het kaartje?
Groetjes, Olivia
Groetjes, Olivia
vrijdag 14 maart 2008 om 21:17
Ik zie het in mijn omgeving niet zo zwart-wit dat de 1ste alles nieuw kreeg en er voor de 2de minder aandacht is.
Als ik naar mijzelf kijk, probeer ik voor de 2de net zoveel aandacht te hebben als voor de 1ste. In praktische zin is dat soms moeilijk en voel ik mij soms verscheurd, omdat ik, als ik aandacht aan de 1 schenk, altijd de ander 'tekort' doe. Maar op de gebieden waar ik speciale aandacht aan beide kan geven, doe ik dat. Omdat mijn beide kinderen van hetzelfde geslacht zijn, is het zó makkelijk om dat op praktisch gebied niet te doen. Gelukkig is mijn 2de weer zo'n ander kind als de eerste, dat mij dat weinig moeite kost en ik geeneens denk: het zijn 2 jongetjes. Het zijn gewoon 2 kindjes.
Als ik naar mijzelf kijk, probeer ik voor de 2de net zoveel aandacht te hebben als voor de 1ste. In praktische zin is dat soms moeilijk en voel ik mij soms verscheurd, omdat ik, als ik aandacht aan de 1 schenk, altijd de ander 'tekort' doe. Maar op de gebieden waar ik speciale aandacht aan beide kan geven, doe ik dat. Omdat mijn beide kinderen van hetzelfde geslacht zijn, is het zó makkelijk om dat op praktisch gebied niet te doen. Gelukkig is mijn 2de weer zo'n ander kind als de eerste, dat mij dat weinig moeite kost en ik geeneens denk: het zijn 2 jongetjes. Het zijn gewoon 2 kindjes.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:19
FV: het heeft ook iets moois, als dingen exclusief zijn voor jou of voor je kind. En daarbij gaat het idd niet om de waarde maar meer om de gedachte erachter.
Bij de geboorte van onze dochter hebben we ook overwogen om gasten op ons kraamfeest te vragen om een donatie voor een goed doel. Achteraf ben ik blij dat we dat niet gedaan hebben. Ik doneer zelf wel wat aan dat goede doel en dan heb ik daarnaast nog de herinneringen bij de kado's die we toen kregen en mijn dochter heeft later speelgoed waar nog een 'verhaal' aan vast zit. (En zoon ook)
Bij de geboorte van onze dochter hebben we ook overwogen om gasten op ons kraamfeest te vragen om een donatie voor een goed doel. Achteraf ben ik blij dat we dat niet gedaan hebben. Ik doneer zelf wel wat aan dat goede doel en dan heb ik daarnaast nog de herinneringen bij de kado's die we toen kregen en mijn dochter heeft later speelgoed waar nog een 'verhaal' aan vast zit. (En zoon ook)
vrijdag 14 maart 2008 om 21:20
Zoon krijgt hier idd minder nieuwe spullen dan dochter, maar zeker niet minder aandacht. Ook bij dochter hebben we er niet zo'n toestand van gemaakt. Ik vind kleertjes gewoon niet zo heel erg belangrijk, kinderwagens en dergelijke ook niet. Hij heeft geen nieuw bed, geen nieuwe dekens, geen nieuwe buggy, wipstoel, box, mobiel. Wel wat nieuwe kleren, maar ook veel 2e hands van zus of gewoon 2e hands en ook wel wat nieuw speelgoed, maar niet zoveel als zus nee.
Hij profiteert juist ook weer van dingen die we bij zijn zus niet hadden/deden. Hij slaapt bij ons op de kamer, heeft zij nooit gedaan, heb voor hem een nieuwe maxicosi gekocht omdat we bij dochter er 1 te leen hadden. We zijn een stuk ontspannener, rustiger, relaxter en makkelijker bij hem, daar h
profiteert hij ook van.
Ik vind dat je aandacht niet moet verwarren met materialisme. Aandacht voor mijn kinderen druk ik niet uit in spullen. Ik heb die tweedehands kleren van zijn zus met nét zoveel liefde gewassen en gestreken voor zijn geboorte als toen ze nieuw waren voor zijn zus. Ik heb datzelfde bedje met net zoveel liefde opgemaakt en in elkaar gezet. Wat bóeit het dan dat het hetzelfde bedje en dezelfde kleertjes zijn?
Hij profiteert juist ook weer van dingen die we bij zijn zus niet hadden/deden. Hij slaapt bij ons op de kamer, heeft zij nooit gedaan, heb voor hem een nieuwe maxicosi gekocht omdat we bij dochter er 1 te leen hadden. We zijn een stuk ontspannener, rustiger, relaxter en makkelijker bij hem, daar h
profiteert hij ook van.
Ik vind dat je aandacht niet moet verwarren met materialisme. Aandacht voor mijn kinderen druk ik niet uit in spullen. Ik heb die tweedehands kleren van zijn zus met nét zoveel liefde gewassen en gestreken voor zijn geboorte als toen ze nieuw waren voor zijn zus. Ik heb datzelfde bedje met net zoveel liefde opgemaakt en in elkaar gezet. Wat bóeit het dan dat het hetzelfde bedje en dezelfde kleertjes zijn?
vrijdag 14 maart 2008 om 21:22
Haha, ik zie mijn oma zich al druk maken om de kinderkamers
. Toen sliepen ze gewoon met z'n allen in 1 bed.Ik heb het zelf niet als drukker ervaren, in de zin van dat ik minder tijd heb om bijv. de kinderkamer te doen. Je moet wat creatiever zijn in de tijd vinden, maar 1 kind is nou ook weer niet zó druk dat je daar echt geen tijd voor hebt. Je hebt tenslotte verlof, toch? Het gaat er denk ik meer om, dat je er weer wat speciaals van wil maken. Ik heb voor mijn 2de zelfs een mooiere kamer gemaakt dan voor de 1ste, met een heus thema. En dat had echt niets met geld te maken, want ik heb alleen geverfd en wat nieuwe accessoires gekocht.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:22
Mijn moeder had 9 broers en zussen en die maakte zich er wel degelijk druk om, maar dat had ik eerder al gezegd. Die vond het vreselijk dat haar oudste zus wel een mooie nieuwe jurk op haar diplomauitreiking aanmocht, en zij het met een afdankertje die haar helemaal niet stond moest doen. En meer van dat soort dingen.
En mijn broertje die maar 1 zus heeft die vindt het ook erg dat er van hem maar een paar fotos bestaan, terwijl er van mij een heleboel zijn. En dat kan ik me heel goed voorstellen, ik vind dat ook erg voor hem. Dus vandaar dat ik dat zelf nooit zo zou doen bij een tweede, maar die komt er waarschijnlijk niet dus ik heb makkelijk praten.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 21:24
precies wat ik ook bedoel eowyn. Kind nummer 2 heeft misschien minder nieuwe spullen, maar krijgt net zoveel aandacht en liefde als de oudste dochter. In feite is zij ook de reden dat de oudste nu naar de creche gaat. Die ging altijd naar opa en oma als ik moest werken, en had / heeft het daar enorm naar haar zin, buiten het feit dat ik nu een creche ook wel heel goed voor haar vind, wilde ik ook dat de tweede dochter net zoveel exclusieve aandacht zou krijgen van opa en oma het eerste jaar en dat niet zou moeten delen met haar oudere zus.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:25
Wat Eowyn zegt is precies wat ik bedoel. Het gaat ook niet om de spullen en het geld. Maar dat je van je 2de kindje weer net zoiets speciaals maakt als van je 1ste. Ook hier is bijna alles 2de of nog-meer-hands. Het gaat er juist om dat je weer met frisse blik naar die 2de kijkt. En soms kan je met spullen die frisse blik tot uiting brengen, dat dan weer wel.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:28
En ik hoop ook dat mijn kinderen later aandacht niet met spullen verwarren. En afdanktertjes? FV, ik weet niet hoe jouw babyspullen eruit zagen, maar mijn dochter heeft sommige pakjes die zoon nu aanheeft misschien 4x aangehad. Dat is behoorlijk wat anders dan een afdankertje van de oudste van 17 kinderen die de jongste nu aanmag en dat totaal verschoten en verwassen was.
Kom zeg, dochter was 18 maanden oud toen zoon kwam, ik ga toch zeker niet alles nieuw kopen omdat hij daar later een complex van krijgt? Tuurlijk heb ik wat stoere jongensspullen aangeschaft, net als dat ik bij dochter wat roze jurkjes heb gekocht. Maar alle neutrale spullen daar doen ze samen mee.
Kom zeg, dochter was 18 maanden oud toen zoon kwam, ik ga toch zeker niet alles nieuw kopen omdat hij daar later een complex van krijgt? Tuurlijk heb ik wat stoere jongensspullen aangeschaft, net als dat ik bij dochter wat roze jurkjes heb gekocht. Maar alle neutrale spullen daar doen ze samen mee.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:33
Ik vind het dus WEL materialistisch. Want dit betkent dus dat spullen = aandacht. Ik weet helemaal niks meet van mijn eerste jaar. Hoe mijn kamertje er uit zag, wat ik aan had, wie mij wat voor kado gegeven heeft. Ik hecht er ook niet aan. Wel heb ik leuke anekdotes van mijn ouders. Hoe gek ik kon doen, eerste woordjes, stapjes. Nu sluit het een het ander natuurlijk niet uit, maar op mij komt het nogal belachelijk over dat aandacht vertaald moet worden met spullen. Aandacht voor je kind is voor mij het als een individu benaderen door de hele opvoeding heen. En of ik nou hetzelfde behangetje had als mijn broer en zus, dat intereseert me echt helemaaal niks. Mijn ouders waren blij met mij, ik was welkom. Mooier kan het voor mij dus niet.
Misschien komt het ook dat ik al op vroege leeftijd zag dat kado's niet zaligmakend waren. Mijn buurmeisje kreeg altijd de mooiste dingen. En heel veel klappen, dat ook. (Neeeee, nu bedoel ik niet dat het omgekeerde ook waar is, maar ik wil alleen maar aangeven dat voor mij kado's alleen maar spullen zijn. Niet meer, niet minder)
vrijdag 14 maart 2008 om 21:34
vrijdag 14 maart 2008 om 21:35
Misschien heeft het dan wel te maken met hoeveel waarde je aan spullen hecht. Ik ben bijvoorbeeld pas bezig geweest met de kamer van mijn zoon, die heb ik helemaal zelf gemaakt, daar zit ongeveer 40 uur schilderwerk in alleen al. Zijn babykamer was ook al zo'n project, daar zat wel meer uur werk in. Alles zelf geschilderd, zelf beddengoed gemaakt, zelf elk dingetje wat er in de kamer stond met heel veel zorg uitgezocht. ik had en heb ook niet veel geld, maar juist daardoor misschien wel heb ik zoveel liefde en aandacht besteed aan alles voor hem gereed maken, in zijn geval kun je - vind ik - echt de liefde die ik voor hem heb ook afzien aan hoe mooi zijn spulletjes zijn. Ik wil dat ook het liefst zelf doen, elke streek verf die er op zijn meubeltjes gezet is die heb ik erop gezet omdat ik graag wilde dat hij kon en kan zien hoe bijzonder hij is. Hij heeft tot nu toe altijd kamertjes gehad die niemand anders heeft, omdat ik ze zelf ontworpen, bedacht en gemaakt heb, met hem in mijn gedachten. Zijn oude meubeltjes heb ik trouwens wel verkocht, dus er is nu wel een kindje dat dezelfde meubels heeft als hij had, maar zelfs dat kindje heeft niet dezelfde kamer. Dat vind ik gewoon leuk, ik heb ook zijn geboortekaartje zelf ontworpen en als ik kleding zou kunnen maken zou hij waarschijnlijk ook vooral speciaal voor hem gemaakte kleding dragen.
Maar goed, iemand die gewoon een standaard kamer uitzoekt heeft er waarschijnlijk minder moeite mee, ik zou me zelf niet prettig voelen bij voor mijn zoon wel alles zelf maken en ontwerpen, en het bij een tweede recyclen. Omdat deze spullen voor hem bedacht zijn, en met mijn liefde voor hem gemaakt zijn.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 21:36
Dat is dan toch persoonlijk?
Ik vind het wel leuk dat ik nog kadootjes heb van mijn opa en oma, vrienden van mijn ouders en overige familie die speciaal voor mij zijn uitgezocht.
Niet om de materiele waarde, maar om de emotionele waarde.
Mijn opa en oma zijn er niet meer, maar daarom is het nu juist zo bijzonder.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:38
\
ik vind een diploma uitreiking ook wel effe andere koen dan een baby die niet eens beseft dattie uberhaupt kleren aan heeft. Bij je diploma uitreiking ben al bijna volwassen en ben je op een leeftijd dat kleding juist heel belangrijk voor je is meestal.
En dat van die foto's heb ik dus ook, maar het scheelt me niet. Ik had weer andere 'voordeeltjes' als jongste. Ouders die minder streng zijn bijvoorbeeld. Ach, in mijn ogen hoort het er allemaal bij.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:40
Precies, dat geboortekaartjes voorbeeld van jou vind ik wat dat betreft ook treffend. Maar goed, misschien komt dat wederom omdat ik al dat soort dingen zelf maak en ontwerp, op mijn zoons geboortekaartje stond dus ook een tekst die alleen op hem slaat, die ik zelf geschreven heb en die mijn gevoel voor hém uitdrukt. Dus op mij komt de tekst "Truusje krijgt een broertje" ook over alsof dat kind niet meer is dan het accessoire van Truusje, ipv een heel eigen nieuw kind waar je een heel eigen nieuw gevoel voor hebt.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 21:43
en laat het geboortekaartje voor onze kinderen nou net datgene zijn waar we beide keren ontzettend veel tijd in gestoken hebben, zelf ontworpen, gemaakt, geprint, gevouwen en opgestuurd, met een eigen tekst en niks in de trant van zusje geboren of wat dan ook. Alleen zat er bij tweede dochter een extra kaartje bij, dat kaartje van novib.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:45
Mijn broertje en ik hadden bijvoorbeeld allebei een geboortekaartje waarop we allebei door een bevriende kunstenaar in houtskool getekend zijn. Op die van mijn broertje sta ik ook, dat dan weer wel, maar ook hij heeft dus weer een zelfgemaakt kaartje waar hij als pasgeboren babietje op geschetst is. Ik zou het heel zielig gevonden hebben als hij gewoon een standaardkaartje had wat uit een boek kwam, bijvoorbeeld. En dat bedoel ik dus meer, dat het speciale en de moeite die je voor de eerste doet een beetje evenredig is met het speciale dat je voor de tweede doet.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 maart 2008 om 21:47
@FV en Arwen: ik heb ooit gewerkt voor een geboortekaartjes uitgeverij.
Zij plaatsen al die standaard gruweltekstjes in hun kaartjes, puur als voorbeeld wat er kan en hoe een tekst staat.
Het is inderdaad ongelooflijk dat zoveel ouders die versjes klakkeloos overnemen.
Wilt u even bellen, voor u vingertjes en teentjes komt tellen?
Anyway, ik vind het kaartje inderdaad het eerste waarin je kunt laten zien dat jouw kindje een uniek exemplaar is!
Zij plaatsen al die standaard gruweltekstjes in hun kaartjes, puur als voorbeeld wat er kan en hoe een tekst staat.
Het is inderdaad ongelooflijk dat zoveel ouders die versjes klakkeloos overnemen.
Wilt u even bellen, voor u vingertjes en teentjes komt tellen?
Anyway, ik vind het kaartje inderdaad het eerste waarin je kunt laten zien dat jouw kindje een uniek exemplaar is!
vrijdag 14 maart 2008 om 21:48
ja, maar fv, dat bestrijdt toch ook niemand? Enige is dat ik wilde voorkomen dat de kadootjes die ik bij de eerste heb gekregen en die ik niet gebruikt heb (want niet mijn smaak, dubbel, of onhandig zoals ik al zei een zomerjasje voor in de winter en een winterjas die paste in de zomer), die kadootjes, die mensen toch met aandacht uitzoeken maar waar ik niks mee doe en waar kind dus ook niks mee doet, dat die kadoos gegeven kunnen worden in de vorm van een kleine donatie een goed doel. Dat is alles, en dat maakt tweede kind niet minder speciaal, minder bijzonder etc etc. En zegt ook niks over de moeite die we voor haar doen, de energie die we in haar steken en de aandacht die ze van ons krijgt.
vrijdag 14 maart 2008 om 21:51
Dat neem ik ook van je aan, dat je dat niet zo bedoelt, maar als ik een geboortekaartje zou krijgen waarop staat dat er geen cadeaus gewenst zijn omdat baby toch al alles heeft ivm ouder broertje/zusje, dan komt dat op mij naar over. Want ikzelf vind dat nieuwe kindje net zo speciaal als het eerste kindje en ikzelf zou dat tweede kindje dus in ieder geval een welkom op de wereld cadeautje willen geven.
Maar goed, kraamcadeaus vind ik sowieso niet iets dat je kunt weigeren, ik hecht naast spullen ook behoorlijk veel aan rituelen en ben ook nog eens bijgelovig, dus geen cadeau zou voor mij heel slecht voelen.
Am Yisrael Chai!
