Gender disappointment

18-06-2023 16:00 190 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi forummers,

Ik ben niet zwanger. Dit gaat over iemand in mijn nabije omgeving. Die heeft laatst te horen gekregen dat ze zwanger is van een zoontje. De hele tijd was ze ervan overtuigd dat ze een dochter zou krijgen en ze is eigenlijk niet blij meer sinds ze weet dat ze een zoontje krijgt. Dit liet me ook denken aan een paar topics die hier onlangs waren, over de wens voor een bepaald geslacht en een gender reveal. Maar puur omdat ik benieuwd ben… zijn er hier ervaringsdeskundigen? Wat hebben jullie eraan gedaan om het wat minder te maken? Zelf geen ervaring overigens, maar wellicht kan ik die persoon wat tips geven nav dingen die hier geschreven worden. Bedankt!
Alle reacties Link kopieren Quote
oneenietweer schreef:
18-06-2023 21:00
Als je die opvattingen uit de oude doos niet afzweert hebben je dochters straks misschien helemaal geen zin om jou aan hun kraambed te hebben. Het is echt niet meer van deze tijd om je zo stereotyperend net geslacht bezig te houden. En wat ontzettend pijnlijk om zo over de toekomstige band met je zoon te schrijven, met je ‘anders’, alsof het minder is. Ik mag tenminste hopen dat je hem nu hetzelfde behandelt als je dochters.
Ja eens. Ik herken het ook helemaal niet uit mijn omgeving. Mijn man heeft drie jongere zusjes en heeft juist de beste band met moeders. Niet omdat hij een man is, maar gewoon omdat de band heel sterk is.
Ik heb wel even moeten slikken omdat het geslacht niet klopte met mijn voorgevoel en ik op dat moment alle 'controle' even kwijt was. Ook dacht ik dat mijn familie niet blij zou zijn omdat het geslacht nummer 9 in de rij hetzelfde ging zijn en iedereen misschien hoopte op wat afwisseling. Achteraf was het voornamelijk hormonale ellende. Mijn familie was natuurlijk gewoon dolblij met een gezond kindje en ik ook. Kan me nu helemaal niets meer voorstellen bij dat gevoel dat het niet goed zou zijn gelukkig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Er zit voor mij een groot verschil tussen 'een meisje was leuk geweest' en 'oh nee, wat erg, we krijgen een zoon'. Net als dat er een verschil zit tussen er even van balen en je hele toekomst in duigen zien vallen. Die eerste categorie kan ik me best indenken, die tweede categorie niet.

Er zijn gemiddeld gezien biologische verschillen tussen jongens en meisjes, maar de variatie binnen elk geslacht is nog veel groter. Als je echter zelf hele sterke sterotype verwachtingen hebt, dan zul je dat (onbewust) aan je kinderen meegeven en zo een self-fulfilling prophecy creëren. Er zijn onderzoeken die laten zien dat mensen anders reageren op bijvoorbeeld een huilend meisje en jongen, zélfs als het hetzelfde kind is in andere kleren.
Alle reacties Link kopieren Quote
LauraRoar schreef:
18-06-2023 19:45
Ik heb het idee dat het in 95% van de gevallen van de teleurstelling gaat om het feit dat het geen meisje is. Ik hoor dit soort verhalen zelden over teleurstelling dat het geen jongetje maar een meisje bleek…
Ja, dat gevoel heb ik ook. zeker moeders / vrouwen onderling.

Mij werd het door de omgeving bijna aangepraat.
Ik heb letterlijk dingen te horen gekregen als:

'Vind je het niet jammer dat het een jongetje is?'
'Was je teleurgesteld?'
En
'Echt? Een jongen? Maar jij bent zo'n meisjesmoeder!'
Of dingen als:
'Ach wat jammer, een klein paardenmeisje was zo leuk geweest.'

Terwijl ik gewoon trots en blij was, want de zwangerschap kwam bepaald niet aanwaaien en ik was zo trots!
Ik vond het ontzettend bizar om zoveel redenen, zo super ongepast en gewoon heel raar.
Alle reacties Link kopieren Quote
nicole123 schreef:
18-06-2023 21:03
Ik vind niet dat als iemand liever het andere geslacht had gewild diegene zich meteen dood moet schamen. Ook niet dat je erover zou moeten zwijgen. Dat vind ik wat te heftige bewoordingen, over een gevoel dat er op zich best kan en mag zijn. Als je dat soort gevoelens hebt dan kun je ze beter uiten (al zou ik dat niet op een gender reveal party doen met je hele familie en vriendenkring...) dan opkroppen. Beter het verwerken voordat het kind er is dan ermee blijven lopen en je kind zelf het gevoel meegeven dat het niet het gewenste geslacht heeft.

Maar wat ik niet begrijp is als het zo overheersend is voor mensen dat ze echt verschrikkelijk teleurgesteld zijn en er vreselijk mee zitten. Je weet immers toch dat er een kans van 50% was op het niet-gewenste geslacht? Waarom neem je dan überhaupt dat enorme risico?

Ik ken iemand met 3 zoons die toegeeft dat ze best heel graag nog wel een dochter had gewild, maar niet nog een zoon erbij. Ik vind dat geen uitspraak waar je je om zou hoeven schamen, prima om daar gewoon open over te zijn. Maar wel verstandig van deze ouders dat ze het bij 3 kinderen gelaten hebben en niet nog een keer zijn gaan proberen voor een meisje.
Exact de reden dat mijn jongste de jongste is en niet de op één na jongste.
Ik wilde best nog een kind, maar mijn voorkeur voor een meisje vond ik te groot om een eventuele zoon aan te doen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Plata schreef:
18-06-2023 21:19
Ja, dat gevoel heb ik ook. zeker moeders / vrouwen onderling.

Mij werd het door de omgeving bijna aangepraat.
Ik heb letterlijk dingen te horen gekregen als:

'Vind je het niet jammer dat het een jongetje is?'
'Was je teleurgesteld?'
En
'Echt? Een jongen? Maar jij bent zo'n meisjesmoeder!'
Of dingen als:
'Ach wat jammer, een klein paardenmeisje was zo leuk geweest.'

Terwijl ik gewoon trots en blij was, want de zwangerschap kwam bepaald niet aanwaaien en ik was zo trots!
Ik vond het ontzettend bizar om zoveel redenen, zo super ongepast en gewoon heel raar.
Herkenbaar. Ik verwacht nu 2 meisjes na een zoon. Vrijwel elke vrouw lijkt aan te nemen dat dit mijn gedroomde uitkomst is en feliciteert mij uitbundig. Alsof ze er al vanuit gaan dat ik met 2 jongens niet blij was geweest...
Alle reacties Link kopieren Quote
Amaryllis schreef:
18-06-2023 21:18
Er zit voor mij een groot verschil tussen 'een meisje was leuk geweest' en 'oh nee, wat erg, we krijgen een zoon'. Net als dat er een verschil zit tussen er even van balen en je hele toekomst in duigen zien vallen. Die eerste categorie kan ik me best indenken, die tweede categorie niet.

Er zijn gemiddeld gezien biologische verschillen tussen jongens en meisjes, maar de variatie binnen elk geslacht is nog veel groter. Als je echter zelf hele sterke sterotype verwachtingen hebt, dan zul je dat (onbewust) aan je kinderen meegeven en zo een self-fulfilling prophecy creëren. Er zijn onderzoeken die laten zien dat mensen anders reageren op bijvoorbeeld een huilend meisje en jongen, zélfs als het hetzelfde kind is in andere kleren.
Voor mij is het onbegrijpelijke dat ik juist wars ben van stereotyperingen, dat ik ook helemaal geen ander beeld heb bij de opvoeding van een meisje of van een jongen.
Ik snap het serieus niet van mezelf, maar ik wilde heel graag een meisje.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 20:41
Kun je boos worden, gefrustreerd zijn maar het overgrote deel van de dochters heeft nu eenmaal een andere band met hun moeder dan dat zonen met hun moeder hebben.

Ik denk oprecht dat als ik bijvoorbeeld oma mag worden ik dichterbij mijn dochter sta bij de zwangerschap, geboorte, kraamtijd en oppassen dan bij mijn schoondochter (nogmaals zie de grote hoeveelheid topics over schoonmoeders op zwangerschapsfora).
Moeders hebben met dochters geen betere band dan met zoons. Het kan net zo goed flink botsen met een dochter en heel goed klikken met een zoon. Mijn moeder en broer gaan soms een weekend samen weg, ik doe dat niet met haar (en dat vinden we allemaal prima).

En je zet nu dochter en schoondochter naast elkaar, maar je moet dochter en zoon naast elkaar zetten. Waarom zou de moeder beslissen wie er komt oppassen en niet de vader? Je maakt ook hier nogal ouderwetse stereotypes van. Mijn moeder past de laatste tijd meer op bij de kinderen van mijn broer dan bij de mijne en heeft met alle kleinkinderen eenzelfde band. Wat betreft het oppassen spelen zaken als de afstand tussen woonplaatsen, de soort banen van de ouders, de manier waarop de ouders de opvang willen regelen (kdv/gastouder die wel eens uitvalt/vaste oppas door opa & oma), mogelijkheden en wensen van de opa en oma (werk/pensioen/bezigheden, gezondheid, flexibiliteit, visie op vast oppassen/mede-opvoeder worden) en het aansluiten van de ideeën over opvoeding veel meer een rol dan het geslacht van het kind.

Alleen wat betreft die kraamtijd heb je wellicht een punt. Daar had ik net wat meer over te zeggen dan mijn man, omdat ik in de kreukels lag en hij niet. En daar had ik inderdaad liever mijn moeder wat vaker bij dan mijn schoonmoeder. Maar ook op mijn moeder continu over de vloer zaten we beiden niet te wachten, dus in de kraamweek hebben we volgens mij mijn schoonouders en mijn moeder 2x gezien, alleen mijn moeder net wat langer dan mijn schoonouders. Geen enorm verschil op een heel mensenleven. Als je bij dochters hierin een heel grote rol verwacht omdat jij een moeder-dochter band hebt kan dat je nog wel eens vies tegenvallen en je band met je dochters juist verslechteren. Niks zo vervelend als een oma die meent op allerlei zaken recht te hebben en meer rechten dan de andere oma.
nicole123 wijzigde dit bericht op 18-06-2023 21:34
3.08% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Amaryllis schreef:
18-06-2023 21:18
Er zit voor mij een groot verschil tussen 'een meisje was leuk geweest' en 'oh nee, wat erg, we krijgen een zoon'. Net als dat er een verschil zit tussen er even van balen en je hele toekomst in duigen zien vallen. Die eerste categorie kan ik me best indenken, die tweede categorie niet.
Een (lichte) teleurstelling dat je geen meisje krijgt na 2 jongens, of omgekeerd, daar kan ik nog wel inkomen. Maar ik lees hier ook mensen die gewoon géén jongen willen, ook niet nadat ze hun geliefde dochters hebben gekregen. Daar snap ik niks van, je wijst zo’n beetje de helft van de mensheid af. Waarom dan uberhaupt nog zwanger worden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Turtlerain schreef:
18-06-2023 21:32
Een (lichte) teleurstelling dat je geen meisje krijgt na 2 jongens, of omgekeerd, daar kan ik nog wel inkomen. Maar ik lees hier ook mensen die gewoon géén jongen willen, ook niet nadat ze hun geliefde dochters hebben gekregen. Daar snap ik niks van, je wijst zo’n beetje de helft van de mensheid af. Waarom dan uberhaupt nog zwanger worden?
Maar je hóéft het toch niet te begrijpen?
Ook al begrijp je het niet, je zou op z'n minst kunnen proberen het te respecteren en er niet je eigen oordelen op te plakken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 20:41
Kun je boos worden, gefrustreerd zijn maar het overgrote deel van de dochters heeft nu eenmaal een andere band met hun moeder dan dat zonen met hun moeder hebben.

Ik denk oprecht dat als ik bijvoorbeeld oma mag worden ik dichterbij mijn dochter sta bij de zwangerschap, geboorte, kraamtijd en oppassen dan bij mijn schoondochter (nogmaals zie de grote hoeveelheid topics over schoonmoeders op zwangerschapsfora).
Ik gooi het er nog maar een keer in: Dat ligt toch echt meer aan karakter dan aan geslacht. Ik ben closer met mijn moeder als met mijn vader, maar dat geldt ook voor mijn beiden broers. Maar mijn moeder is geen vriendin, ik vertel haar geen geheimen en samen winkelen deden we voor het laatst toen ik een puber was. Mijn broers hebben allebei een grotere kledingkast dan ik en houden meer van winkelen. Mijn middelste broer is degene die het snelst ons mam belt als er iets is.

En ja ik ben closer met mijn moeder dan mijn schoonmoeder maar wederom dat is karakter. Mijn schoonzus is ongeveer even close met beiden. Ons mam past op alle kleinkinderen ongeacht of de ouder haar zoon of dochter is. Sterker nog als ze wel op mijn kinderen wilde passen en niet op die van mijn broers dan mocht ze niet eens oppassen.
Turtlerain schreef:
18-06-2023 21:32
Een (lichte) teleurstelling dat je geen meisje krijgt na 2 jongens, of omgekeerd, daar kan ik nog wel inkomen. Maar ik lees hier ook mensen die gewoon géén jongen willen, ook niet nadat ze hun geliefde dochters hebben gekregen. Daar snap ik niks van, je wijst zo’n beetje de helft van de mensheid af. Waarom dan uberhaupt nog zwanger worden?
Ik schrijf nergens dat ik geen jongen wil, ik had graag nog een meisje gewild. Maar zo werkt het leven niet. Dus namen we de gok, werd ik zwanger en tadaaa, daar was onze zoon. En zoals gezegd. Een geweldig lekker jochie, gewoon een baby van negen maanden met ipv een vagina een piemel. Ik ben stapel op mijn lieve vriendje, zo'n heerlijk zonnetje in mijn leven :couple: dat ik nu terugkijk en denk, VeerleVeertje waar the F maakte jij je druk om vorig jaar rond deze tijd. En nogmaals al mijn verwachtingen zijn relatief, inmiddels weet ik dat niets in het leven loopt zoals je hoopt of wenst maar ook heel anders uit kan pakken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-06-2023 21:36
Maar je hóéft het toch niet te begrijpen?
Ook al begrijp je het niet, je zou op z'n minst kunnen proberen het te respecteren en er niet je eigen oordelen op te plakken.
Ik probeer juist anderen te begrijpen. Gewoon omdat ik het interessant vind, hoe de psyche van mensen werkt.
Mijn reactie was niet naar jou gericht maar naar Veerle, die inmiddels heeft gereageerd ;-)
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 20:41
Kun je boos worden, gefrustreerd zijn maar het overgrote deel van de dochters heeft nu eenmaal een andere band met hun moeder dan dat zonen met hun moeder hebben.

Ik denk oprecht dat als ik bijvoorbeeld oma mag worden ik dichterbij mijn dochter sta bij de zwangerschap, geboorte, kraamtijd en oppassen dan bij mijn schoondochter (nogmaals zie de grote hoeveelheid topics over schoonmoeders op zwangerschapsfora).

En nee natuurlijk wil ik geen meisjes omdat ik dol ben op de ruches, kantjes en strikjes, ik voel mij als vrouw sterk(er) verbonden met vrouw. Omdat ik weet hoe het is vrouw te zijn. Omdat ik veel zaken die voor mij voornamelijk verband houden met jongens/jongensgedrag, niet ken. Het is mij onbekend of ik erger mij er zelfs aan. (Die irritante puberjochies op 31 december met een tas vol vuurwerk over straat en maar knallen, en ja luitjes, 99,9% is jongen) moeilijk te geloven, maar echt waar. Verkeersslachtoffers onder de 21, grotendeels jonge jongens. Ik houd nu al mijn hart vast. Dat overmoedige gedoe. En ja ik projecteer, ik fantaseer, ik probeer (misschien wel een heel verkeerd) een beeld te vormen van hoe het zou zijn.

Denkt elke ouder dan genderneutraal als je in verwachting bent van je kind?

En natuurlijk viva forum houden jullie dochters allemaal niet van winkelen, spelen jullie dochters heel toevallig allemaal met dino"s en willen dino t-shirts aan, zijn jullie dochters lesbisch/willen niet trouwen/geen kinderen, sleutelen jullie dochters ook aan auto's en lopen jullie dochters ook op 31 december met een tas vol vuurwerk over straat, jaaaahaaaa.

Maar jullie snappen best dat ik het het niet over de uitzonderingen heb maar over de gemiddelde dochter en de gemiddelde zoon. Ik ben gezegend met drie gezonde kinderen, maar ja, ik moest even wennen toen de derde een jongen bleek. Nou nou gut gut, die jongen heeft nu gelijk een trauma met zo'n gekke moeder en ik moet mij forever schamen en op visite naar de NICU.
Het hele punt is dat meisjes die geen vlechtjes/roze/alles waar jij van droomt willen, juist geen uitzondering zijn. Meisjes zijn namelijk net mensen, met hun eigen leuke en minder leuke dingen. Net als jongens. Niet alle jongens lopen met vuurwerk rond. De overgrote meerderheid niet, alleen die zie je niet op die dag. Die zijn gewoon de vakken aan het vullen in de super.

Mijn kleutermeisje dat geen vlechtjes en jurkjes wilde, gaat inmiddels het liefste in het winkelcentrum wonen. En guess what, ik heb helemaal geen tijd en zin om elke keer in de Pull&Bear rond te hangen, net als de moeders van de vriendinnen niet overigens. Dus dat doet ze lekker met andere meiden van haar leeftijd.

Uit deze post blijkt duidelijk dat je het fenomeen jongen niks vindt want die houden van vuurwerk, zijn overmoedig, je band ermee kan nooit zo sterk zijn als met een meisje en als ze je oma maken is dat ook nog eens veel minder bijzonder. Begin dan gewoon niet aan een kind, als dit je beeld is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kind heeft drie huisgenoten waarvan de ouders vermoedelijk blauwe vlaggetjes hebben opgehangen toen ze geboren werden, maar ze identificeren zich geen van alle als man. Voor zowel mijn kind als haar vierde huisgenoot zijn destijds roze muisjes geserveerd, maar alleen de huisgenoot is een vrouw.
Het maakt ook allemaal niets uit, als het maar leuke mensen zijn. Zo dacht ik overigens niet als zwangere en prille moeder, toen had ik wel een voorkeur. Het grappige is dat juist mijn tweede kind, een meisje, zich nooit als een typisch meisje heeft gedragen. Altijd jongensvriendjes, ook qua doen en laten vertoont ze meer mannelijk gedrag, trial and error in plaats van rustig nadenken, impulsief en lawaaierig.
Alle reacties Link kopieren Quote
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 21:47
Ik schrijf nergens dat ik geen jongen wil, ik had graag nog een meisje gewild. Maar zo werkt het leven niet. Dus namen we de gok, werd ik zwanger en tadaaa, daar was onze zoon. En zoals gezegd. Een geweldig lekker jochie, gewoon een baby van negen maanden met ipv een vagina een piemel. Ik ben stapel op mijn lieve vriendje, zo'n heerlijk zonnetje in mijn leven :couple: dat ik nu terugkijk en denk, VeerleVeertje waar the F maakte jij je druk om vorig jaar rond deze tijd. En nogmaals al mijn verwachtingen zijn relatief, inmiddels weet ik dat niets in het leven loopt zoals je hoopt of wenst maar ook heel anders uit kan pakken.

Het loopt altijd wel los, gelukkig maar :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Kan je eigenlijk kiezen (te betalen) voor IVF als je een sterke voorkeur hebt voor geslacht?

Blijft altijd nog de mogelijke situatie dat kind ontevreden is over geslacht.
Alle reacties Link kopieren Quote
madamzonderm schreef:
18-06-2023 22:07
Kan je eigenlijk kiezen (te betalen) voor IVF als je een sterke voorkeur hebt voor geslacht?

Blijft altijd nog de mogelijke situatie dat kind ontevreden is over geslacht.
Zo heb ik het opgelost: mijn oudste is transgender, heb ik straks toch een dochter. :hihi:
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Wat wilde de moeder eraan doen? Het biologische geslacht staat al vast bij de conceptie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
18-06-2023 22:10
Zo heb ik het opgelost: mijn oudste is transgender, heb ik straks toch een dochter. :hihi:
Goed idee! :lightbulb: :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind dat wij tegenwoordig veel te veel kunnen en willen weten. Vroeger werd je zwanger en dan zag je bij de geboorte het geslacht en was je dolblij als het kind gezond was.

Natuurlijk is het leuk en goed om met de tijd mee te gaan. Maar alles moet tegenwoordig zo overdreven ... enorme party's, alles moet op een originele manier bekend worden gemaakt etc. hoe extremer hoe beter lijkt het soms wel. Wat is er mis met: wij verwachten een baby of wij gaan trouwen?

Dat je een bepaalde voorkeur of voorgevoel hebt is logisch. Maar dat je zo teleurgesteld bent dat je niet meer blij bent .... vind ik wel enorm het andere uiterste.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had een lichte voorkeur voor een jongen en.....het werd een jongen. Ik vind juist de band tussen moeders en dochters vaak gecompliceerder dan die tussen moeders en zoons. Dus ik was echt opgelucht dat het een zoon bleek te zijn. Maar hier lezende, lijk ik een uitzondering.
Alle reacties Link kopieren Quote
VeerleVeertje schreef:
18-06-2023 20:41
[...]

En nee natuurlijk wil ik geen meisjes omdat ik dol ben op de ruches, kantjes en strikjes, ik voel mij als vrouw sterk(er) verbonden met vrouw. Omdat ik weet hoe het is vrouw te zijn. Omdat ik veel zaken die voor mij voornamelijk verband houden met jongens/jongensgedrag, niet ken. Het is mij onbekend of ik erger mij er zelfs aan. (Die irritante puberjochies op 31 december met een tas vol vuurwerk over straat en maar knallen, en ja luitjes, 99,9% is jongen) moeilijk te geloven, maar echt waar. Verkeersslachtoffers onder de 21, grotendeels jonge jongens. Ik houd nu al mijn hart vast. Dat overmoedige gedoe. En ja ik projecteer, ik fantaseer, ik probeer (misschien wel een heel verkeerd) een beeld te vormen van hoe het zou zijn.

[...]
Dat is heel wat anders dan dat 99,9% van de jongens dat doet, en zo presenteer je het allemaal wel nogal. Waarom?

Aanvulling: je vergelijking dochter - schoondochter vind ik niet echt hout snijden. Nogal wiedes dat dat verschilt. Maar, helaas voor jou, het is evenmin zo dat 99,9% van de vrouwen hun moeder zo sterk bij zwangerschap, bevalling, kraamtijd etc betrekt.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Alle reacties Link kopieren Quote
viva-life22 schreef:
18-06-2023 22:39
Ik vind dat wij tegenwoordig veel te veel kunnen en willen weten. Vroeger werd je zwanger en dan zag je bij de geboorte het geslacht en was je dolblij als het kind gezond was.
Met het weten tijdens de zwangerschap vind ik niet veel mis, het is meer hoe je er daarna mee omgaat (richting anderen). Dat kan nuchter en eenvoudig of met hysterische gender reveal parties met ontroostbare zwangeren. Ik wilde het geslacht wel graag weten tijdens de zwangerschap, maar vooral omdat het dan nog wat meer ging leven voor me. Zeker bij de eerste zwangerschap kon ik me er zo slecht een voorstelling van maken, er had voor mijn gevoel net zo goed een konijn of alien uit mijn buik kunnen komen en ik voelde me de hele zwangerschap meer beroerd dan zwanger. Het geslacht weten maakte het net iets concreter. De kleur ogen of het type haar had dat ook gedaan, maar dat zie je dan weer niet op een echo. Ook vond ik het makkelijker met spullen kopen. We zijn en waren niet van alles blauw of roze, maar wel van vrolijke kleuren en uniseks spul is al gauw wit, beige of grijs. Daarnaast voelde het voor mij vreemd als de verloskundige het geslacht van onze baby wel zou weten en wij niet. Vroeger waren er geen echo's en wist de verloskundige het ook niet. Maar als nu de verloskundige tijdens een reguliere controle in de buurt zou komen van de geslachtsdelen dan zou het voor mij wat te geforceerd voelen om mijn ogen dicht te doen. Het geslacht niet weten om een extra verrassing te hebben bij de geboorte vond ik ook niet nodig. De baby zien, horen, voelen, ruiken en aanraken was zo'n immense ervaring, daar hoefde van mij niet nog een extra verrassing bij. Maar als een ander dat wel leuk of fijn vindt: vooral doen, ieder z'n eigen wensen op dit vlak.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan me er niks bij voorstellen.
Misschien helpt het je kennis om eens even te relativeren en te beseffen dat andere zaken veel belangrijker zijn dan het geslacht.

Onze 3e zoon heeft helaas niet levend geboren mogen worden. Na (bijna) een voldragen zwangerschap op 5! dagen na.

Ik had er de wereld voor overgehad om gewoon voor hem mogen te zorgen.
Of hij nou een jongen, meisje, hermafrodiet, non-binair, pimpelpaars met goude stippen, 3 ogig en 20 tenig was geweest.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven