Kinderen
alle pijlers
Grote mond!
dinsdag 4 maart 2008 om 20:01
Heb twee jongens van 8 en 4.
De jongste is om horendol van te worden.
Spreekt alles tegen of weet het zelfs beter.
Geeft echt grote monden zoals "jij bent toch een poepmama"
en als ik hem daar op aanspreek zegt hij dat ie dat tegen de muur zegt of dat het een hele goede grap was.
Ik vertel hem dat ik die woorden tegen niemand of iets wil horen maar hij negeert me gewoon.
Hij is ook wel lief en behulpzaam maar dat is als hij dingen uitzich zelf doet, dan kan hij heel attent en behulpzaam zijn.
Maar owee als ik iets vraag.....
Natuurlijk manipuleer ik de situatie weleens zodat het lijkt of het zijn idee is maar toch.
DE oudste daarin tegen luistert ook niet altijd maar weet wanneer het genoeg is en zegt dan vaak ook uit zich zelf sorry (ook al toen hij 4 was) en toont ook gewoon respect.
Op school is de jongste een engeltje, luistert goed, is quasi verlegen(ahum wat zegt u). Maar als ik hem uit school haal en ik sta niet op mijn normale ''stekkie'' omdat ik bv met iemand sta te praten , gaat Dhr uit zijn stekker.
Ik weet niet goed wat ik er mee aan moet.
Begrijp me niet verkeerd er zijn bij ons duidelijke regels en ik ben zeer consequent en hij dus gaat ook met enige regelmaat naar zijn kamer.
Hij doet trouwens ook zo tegen andere vrouwen als ik er bij ben (anders is het een engeltje).
Lijkt wel of hij vrouwen minderwaardig vind want tegen mannen gedraagt hij zich niet zo.
De jongste is om horendol van te worden.
Spreekt alles tegen of weet het zelfs beter.
Geeft echt grote monden zoals "jij bent toch een poepmama"
en als ik hem daar op aanspreek zegt hij dat ie dat tegen de muur zegt of dat het een hele goede grap was.
Ik vertel hem dat ik die woorden tegen niemand of iets wil horen maar hij negeert me gewoon.
Hij is ook wel lief en behulpzaam maar dat is als hij dingen uitzich zelf doet, dan kan hij heel attent en behulpzaam zijn.
Maar owee als ik iets vraag.....
Natuurlijk manipuleer ik de situatie weleens zodat het lijkt of het zijn idee is maar toch.
DE oudste daarin tegen luistert ook niet altijd maar weet wanneer het genoeg is en zegt dan vaak ook uit zich zelf sorry (ook al toen hij 4 was) en toont ook gewoon respect.
Op school is de jongste een engeltje, luistert goed, is quasi verlegen(ahum wat zegt u). Maar als ik hem uit school haal en ik sta niet op mijn normale ''stekkie'' omdat ik bv met iemand sta te praten , gaat Dhr uit zijn stekker.
Ik weet niet goed wat ik er mee aan moet.
Begrijp me niet verkeerd er zijn bij ons duidelijke regels en ik ben zeer consequent en hij dus gaat ook met enige regelmaat naar zijn kamer.
Hij doet trouwens ook zo tegen andere vrouwen als ik er bij ben (anders is het een engeltje).
Lijkt wel of hij vrouwen minderwaardig vind want tegen mannen gedraagt hij zich niet zo.
dinsdag 4 maart 2008 om 20:18
Bovendien ; ................. vinden mannen andere dingen stout / fout gedrag waardoor ( met name jongens ) minder vaak straf krijgen wanneer een man de opvoedkundige taak uitoefent , zoals een leraar .
Bovendien ; er is nu al een soort patroon ontstaan die jullie beiden niet onbewust meer kunnen doorbreken .
Misschien zie je weinig door de vingers , misschien is je kind meer gebaat met positief gedrag belonen , of hoef je hem niet altijd te straffen maar kun je hem ook weleens bijsturen of afremmen .
En het ligt er natuurlijk aan hoe JIJ dingen ziet ; jij vindt dat hij kliert doordat jij niet op je vaste plekje staat op het plein.......... wat ik bedenk ; dat kind schrikt zich de blaren als hij jou niet meteen ziet en dát uit hij . Wij zouden hetzelfde gedrag dus anders benaderen .
Bovendien ; er is nu al een soort patroon ontstaan die jullie beiden niet onbewust meer kunnen doorbreken .
Misschien zie je weinig door de vingers , misschien is je kind meer gebaat met positief gedrag belonen , of hoef je hem niet altijd te straffen maar kun je hem ook weleens bijsturen of afremmen .
En het ligt er natuurlijk aan hoe JIJ dingen ziet ; jij vindt dat hij kliert doordat jij niet op je vaste plekje staat op het plein.......... wat ik bedenk ; dat kind schrikt zich de blaren als hij jou niet meteen ziet en dát uit hij . Wij zouden hetzelfde gedrag dus anders benaderen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 maart 2008 om 20:29
Daar ben me wel degelijk bewust van dat laatste ( ken T.Gordon maar al te goed) maar zolang alles gaat zoals hij dat wil gaat het goed maar dat kan toch ook niet.
Ik leg alles goed uit (tot in den treuren volgens mij zus),stel open vragen en
heb geduld maar ben ook weleens kort en bondig en beide manieren werken niet bij hem.
Zijn wil is wet ( in zijn ogen).
Ik leg alles goed uit (tot in den treuren volgens mij zus),stel open vragen en
heb geduld maar ben ook weleens kort en bondig en beide manieren werken niet bij hem.
Zijn wil is wet ( in zijn ogen).
dinsdag 4 maart 2008 om 20:36
dinsdag 4 maart 2008 om 20:43
Ik heb ook de combi lief kind/grote mond in huis. En dan nog een gastje die zijn eigen gang gaat en eigenlijk niets hoort dan of 'ie een ijsje wil.
Heeft niet zo heel veel zin om te verwachten dat die grote mond kleiner wordt. Het zit in zijn karakter. Wel duidelijk begrenzen wat je pikt en wat je niet pikt, maar verder ook niet teveel woorden aan vuil maken.
Bij ons gaat dat dan zo van eerst flink ruzie maken en dan achteraf vraag ik hem wat 'ie er nu zelf van vindt, of 'ie zich kan voorstellen dat iemand anders het niet fijn vindt om zo aangesproken te worden -ja, dat kan 'ie- En dan gewoon weer verder tot de volgende explosie.
Ik hoop dat 'ie er overheen groeit. Maar het zou zomaar kunnen van niet.
Heeft niet zo heel veel zin om te verwachten dat die grote mond kleiner wordt. Het zit in zijn karakter. Wel duidelijk begrenzen wat je pikt en wat je niet pikt, maar verder ook niet teveel woorden aan vuil maken.
Bij ons gaat dat dan zo van eerst flink ruzie maken en dan achteraf vraag ik hem wat 'ie er nu zelf van vindt, of 'ie zich kan voorstellen dat iemand anders het niet fijn vindt om zo aangesproken te worden -ja, dat kan 'ie- En dan gewoon weer verder tot de volgende explosie.
Ik hoop dat 'ie er overheen groeit. Maar het zou zomaar kunnen van niet.
dinsdag 4 maart 2008 om 20:48
Sunlight, ik probeer duidelijke grnezen te stellen maar soms is de grens idd vaag ook voor mij, want je pikt eigen hoelanger hoe meer om toch maar de lieve vrede te bewaren.
En Bianca natuurlijk moet hij zijn frustraties kunnen uiten (maar niet ten kosten van anderen) en een open vraage stellen en een papagaaien zijn gesprekstechnieken waardoor je meer uit je kind kan krijgen helaas hebbendeze op hem geen vat.
Simpel voorbeeld van een open vraag: Wat heb je op school gedaan?
En mijn kind van 4 kiest niet tussen twee dingen maar wil ze allebei
)
En Bianca natuurlijk moet hij zijn frustraties kunnen uiten (maar niet ten kosten van anderen) en een open vraage stellen en een papagaaien zijn gesprekstechnieken waardoor je meer uit je kind kan krijgen helaas hebbendeze op hem geen vat.
Simpel voorbeeld van een open vraag: Wat heb je op school gedaan?
En mijn kind van 4 kiest niet tussen twee dingen maar wil ze allebei
)
dinsdag 4 maart 2008 om 20:57
Ik dacht dat je met een open vraag iets bedoelde als " waarom doe je zo vervelend "
" wat heb je op school gedaan " IS een open vraag , maar dat valt in mijn woordenboek onder gezellig keuvelen . Maar goed , ik heb ook geen flauw benul van welke opvoeddeskundige dan ook .
" wat heb je op school gedaan " IS een open vraag , maar dat valt in mijn woordenboek onder gezellig keuvelen . Maar goed , ik heb ook geen flauw benul van welke opvoeddeskundige dan ook .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 maart 2008 om 21:00
Wat heb je op school gedaan is veel te ruim voor een vierjarige. Heb je getekend, in de poppenhoek gezeten, whatever, geeft hem veel meer het gevoel dat je snápt waar 'ie zo op een dag mee bezig is -en dan wil 'ie wel praten hoor-
Gordon zou ik even in de kast zetten tot kind een jaar of acht, tien, ouder, is.
Gordon zou ik even in de kast zetten tot kind een jaar of acht, tien, ouder, is.
dinsdag 4 maart 2008 om 21:01
dinsdag 4 maart 2008 om 21:09
De therapiën die ik na Gordon gekregen heb -Gordon was mijn eerste, met een kul van 2 jaar als doelwit- legden heel erg de nadruk op positief benaderen, positieve benadering zo groot mogelijk maken, naast duidelijk grenzen aan geven.
Op zich is niemand te goed voor opvoedingsondersteuning, als het je verder kan helpen moet je het gewoon doen. Video home training... wel eens van gehoord of mee gewerkt? Het is verrassend hoe je dan te zien krijgt hoe jouw kotertje precies in de gaten houdt wat jij doet en wat jij vindt van zijn gedrag.
Op zich is niemand te goed voor opvoedingsondersteuning, als het je verder kan helpen moet je het gewoon doen. Video home training... wel eens van gehoord of mee gewerkt? Het is verrassend hoe je dan te zien krijgt hoe jouw kotertje precies in de gaten houdt wat jij doet en wat jij vindt van zijn gedrag.
dinsdag 4 maart 2008 om 21:19
Ergens -weet niet meer precies welk kind/welke leeftijd- is het me wel gelukt om iemand de smaak in lelijke woorden te doen verliezen door ze letterlijk terug te geven. Jij bent een poepmama. Nee, jij bent een poepkindje. Nee, jíj bent een poepmama. Echt niet, jij bent een poep poep kindje. Etc. Jij bent zelf veel gehaaider in vervoegingen op een thema dan hij ooit kan zijn. Kunt er op een gegeven moment de lol van inzien terwijl hij nog hevig worstelt met zijn identiteit -want hij zou toch niet écht een poep van de poeperigste kindje van de hele wereld zijn-
Accepteren dat hij er op een gegeven moment ook een spelletje van maakt. Wat jij toch steeds weer wint, maar dan hopelijk met een berg humor erbij.
Als 'ie heel erg schrikt ervan kun je altijd nog terugkrabbelen met 'natuurlijk ben jij geen poepkindje'.
Mijn grote mond is bij de weg ontzettend gevoelig voor scheldwoorden. De andere kinderen geven ze gewoon terug aan de eigenaar. Of laten ze van hun rug afglijden. Hij moet steeds maar weer bevestigd hebben dat 'ie geen scheldwoord is. Weet niet of jouw grote mond ook eigenlijk een heel gevoelig jochie is?
Accepteren dat hij er op een gegeven moment ook een spelletje van maakt. Wat jij toch steeds weer wint, maar dan hopelijk met een berg humor erbij.
Als 'ie heel erg schrikt ervan kun je altijd nog terugkrabbelen met 'natuurlijk ben jij geen poepkindje'.
Mijn grote mond is bij de weg ontzettend gevoelig voor scheldwoorden. De andere kinderen geven ze gewoon terug aan de eigenaar. Of laten ze van hun rug afglijden. Hij moet steeds maar weer bevestigd hebben dat 'ie geen scheldwoord is. Weet niet of jouw grote mond ook eigenlijk een heel gevoelig jochie is?
dinsdag 4 maart 2008 om 21:24
Het gedrag van het kind werd wel degelijk benoemd in de training. Zie je hoe hij naar je kijkt? De training is inderdaad gericht op zelf tot positieve interactie overgaan, maar voor mij was het echt wel een eye opener om te zien hoe vaak mijn kinderen contact maakten dat ik niet zag.
Ik denk dat je rekening moet houden met de mogelijkheid dat jouw gedrag naar je jongste bijschaving nodig heeft, of je wil of niet word je toch meegesleurd in een ruzie-achtige sfeer en het is fijn als je van buiten tools krijgt aangereikt om die ruzie-achtige sfeer zoveel mogelijk te vermijden.
Ik denk dat je rekening moet houden met de mogelijkheid dat jouw gedrag naar je jongste bijschaving nodig heeft, of je wil of niet word je toch meegesleurd in een ruzie-achtige sfeer en het is fijn als je van buiten tools krijgt aangereikt om die ruzie-achtige sfeer zoveel mogelijk te vermijden.
dinsdag 4 maart 2008 om 21:31
Het gedrag van je kind staat nooit op zichzelf, het is altijd een interactie met jou.
Ik lees dat je de schuld wel erg bij hem legt. Hij is een ettertje, hij vind vrouwen minderwaardig (het kind is vier!!!!
), zijn broer is wel lief, jij doet heel goed je best, enzovoorts. Kijk eens wat meer naar je eigen rol in het geheel, en dan wat verder dan 'ik doe goed mijn best, hij werkt niet mee'.
En leg die opvoedboeken eens aan de kant, en kijk naar je kind.
Die videohometraining lijkt me helemaal niet zo'n gek idee.
dinsdag 4 maart 2008 om 22:01
woensdag 5 maart 2008 om 09:36
Ik heb 3 jongens (16,9 en 2)
En ik heb toch echt altijd begrepen dat álle kinderen in de kleuterleeftijd een 'poep en pies' fase hebben hoor!
Volgens mij is het compleet normaal.
Ook het "brutale" op die leeftijd is vrij normaal, op school braaf, lief zoet en verlegen en thuis bozig, brutaal, strijdbaar en onbeleefd. Het is niet zo gek allemaal.
Op school moet hij zich vreselijk aanpassen, zijn best doen en opletten of zijn vriendjes en de juf hem nog wel lief vinden.
Thuis bij je eigen poepmama dáár ben je veilig, altijd de liefste en ook als je boos bent houdt mama nog steeds van je.
Thuis bij jouw allerpoepigstepoeperdepoepstommedrolmama, dáár kun je klein, en stout zijn!
dat is geen afwijzing van je kind, dat is de grootste bevestiging en blijk van waardering die je kind je kan geven!
En dat dat niet (altijd) leuk is, dat vind ik volkomen logisch en begrijpelijk. sterker nog, ik herken het hoor!
Bah, waarom is mijn kind zo schattig bij een ander en zo onuitstaanbaar bij mij thuis?
Juist; omdat hij thuis veilig is, dat is de plek waar je kunt uitproberen, leren en onderzoeken. Ook op sociaal gebied.
Want die stomme poepmama is toevallig wel mooi de enige die snapt dat ik nog klein ben, en knuffels wil, en dat het heel moeilijk is om naar school te gaan en altijd maar het kleine broertje te zijn van mijnsupergrote broer, die zo lief is! etcetc
Gooi Gordon maar lekker aan de kant, die benadering past dus niet bij jouw kind.(misschien wel bij je oudste en bij jouzelf, maar dus niet bij die kleinekleuter van 4)
Lees een goed boek over ontwikkelingsfasen van kinderen, of praat eens met je moeder en oma, hoe dat bij hun kinderen was.
(Echt het gaat al eeuwen zo en is behoorlijk universeel hoor!)
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt en hoe je het ervaart,(ben ervaringsdeskundig inmiddels) ik denk dat stoppen met zo goed en verantwoord je best doen en eens terug roepen dat je het superpoepstom vind dat hij dat doet, erg verhelderend zal werken en kan helpen om de spanning te doorbreken.
Humor, dat is je wapen!
succes
En ik heb toch echt altijd begrepen dat álle kinderen in de kleuterleeftijd een 'poep en pies' fase hebben hoor!
Volgens mij is het compleet normaal.
Ook het "brutale" op die leeftijd is vrij normaal, op school braaf, lief zoet en verlegen en thuis bozig, brutaal, strijdbaar en onbeleefd. Het is niet zo gek allemaal.
Op school moet hij zich vreselijk aanpassen, zijn best doen en opletten of zijn vriendjes en de juf hem nog wel lief vinden.
Thuis bij je eigen poepmama dáár ben je veilig, altijd de liefste en ook als je boos bent houdt mama nog steeds van je.
Thuis bij jouw allerpoepigstepoeperdepoepstommedrolmama, dáár kun je klein, en stout zijn!
dat is geen afwijzing van je kind, dat is de grootste bevestiging en blijk van waardering die je kind je kan geven!
En dat dat niet (altijd) leuk is, dat vind ik volkomen logisch en begrijpelijk. sterker nog, ik herken het hoor!
Bah, waarom is mijn kind zo schattig bij een ander en zo onuitstaanbaar bij mij thuis?
Juist; omdat hij thuis veilig is, dat is de plek waar je kunt uitproberen, leren en onderzoeken. Ook op sociaal gebied.
Want die stomme poepmama is toevallig wel mooi de enige die snapt dat ik nog klein ben, en knuffels wil, en dat het heel moeilijk is om naar school te gaan en altijd maar het kleine broertje te zijn van mijnsupergrote broer, die zo lief is! etcetc
Gooi Gordon maar lekker aan de kant, die benadering past dus niet bij jouw kind.(misschien wel bij je oudste en bij jouzelf, maar dus niet bij die kleinekleuter van 4)
Lees een goed boek over ontwikkelingsfasen van kinderen, of praat eens met je moeder en oma, hoe dat bij hun kinderen was.
(Echt het gaat al eeuwen zo en is behoorlijk universeel hoor!)
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt en hoe je het ervaart,(ben ervaringsdeskundig inmiddels) ik denk dat stoppen met zo goed en verantwoord je best doen en eens terug roepen dat je het superpoepstom vind dat hij dat doet, erg verhelderend zal werken en kan helpen om de spanning te doorbreken.
Humor, dat is je wapen!
succes
