Kinderen
alle pijlers
Grote mond!
dinsdag 4 maart 2008 om 20:01
Heb twee jongens van 8 en 4.
De jongste is om horendol van te worden.
Spreekt alles tegen of weet het zelfs beter.
Geeft echt grote monden zoals "jij bent toch een poepmama"
en als ik hem daar op aanspreek zegt hij dat ie dat tegen de muur zegt of dat het een hele goede grap was.
Ik vertel hem dat ik die woorden tegen niemand of iets wil horen maar hij negeert me gewoon.
Hij is ook wel lief en behulpzaam maar dat is als hij dingen uitzich zelf doet, dan kan hij heel attent en behulpzaam zijn.
Maar owee als ik iets vraag.....
Natuurlijk manipuleer ik de situatie weleens zodat het lijkt of het zijn idee is maar toch.
DE oudste daarin tegen luistert ook niet altijd maar weet wanneer het genoeg is en zegt dan vaak ook uit zich zelf sorry (ook al toen hij 4 was) en toont ook gewoon respect.
Op school is de jongste een engeltje, luistert goed, is quasi verlegen(ahum wat zegt u). Maar als ik hem uit school haal en ik sta niet op mijn normale ''stekkie'' omdat ik bv met iemand sta te praten , gaat Dhr uit zijn stekker.
Ik weet niet goed wat ik er mee aan moet.
Begrijp me niet verkeerd er zijn bij ons duidelijke regels en ik ben zeer consequent en hij dus gaat ook met enige regelmaat naar zijn kamer.
Hij doet trouwens ook zo tegen andere vrouwen als ik er bij ben (anders is het een engeltje).
Lijkt wel of hij vrouwen minderwaardig vind want tegen mannen gedraagt hij zich niet zo.
De jongste is om horendol van te worden.
Spreekt alles tegen of weet het zelfs beter.
Geeft echt grote monden zoals "jij bent toch een poepmama"
en als ik hem daar op aanspreek zegt hij dat ie dat tegen de muur zegt of dat het een hele goede grap was.
Ik vertel hem dat ik die woorden tegen niemand of iets wil horen maar hij negeert me gewoon.
Hij is ook wel lief en behulpzaam maar dat is als hij dingen uitzich zelf doet, dan kan hij heel attent en behulpzaam zijn.
Maar owee als ik iets vraag.....
Natuurlijk manipuleer ik de situatie weleens zodat het lijkt of het zijn idee is maar toch.
DE oudste daarin tegen luistert ook niet altijd maar weet wanneer het genoeg is en zegt dan vaak ook uit zich zelf sorry (ook al toen hij 4 was) en toont ook gewoon respect.
Op school is de jongste een engeltje, luistert goed, is quasi verlegen(ahum wat zegt u). Maar als ik hem uit school haal en ik sta niet op mijn normale ''stekkie'' omdat ik bv met iemand sta te praten , gaat Dhr uit zijn stekker.
Ik weet niet goed wat ik er mee aan moet.
Begrijp me niet verkeerd er zijn bij ons duidelijke regels en ik ben zeer consequent en hij dus gaat ook met enige regelmaat naar zijn kamer.
Hij doet trouwens ook zo tegen andere vrouwen als ik er bij ben (anders is het een engeltje).
Lijkt wel of hij vrouwen minderwaardig vind want tegen mannen gedraagt hij zich niet zo.
woensdag 5 maart 2008 om 11:22
Mijn zoontje van 4,5 heeft dit nu ook sinds een maand of 2. Op school heel lief, best verlegen.
Zodra ik hem ophaal transformeert hij in een draak. Een soort afreageren lijkt het wel. Ik probeer het te negeren en blijf maar positief. Soms draait hij bij. Soms niet, niks aan te doen. Lekker vroeg naar bed.
Ook hier vliegen de poepmama's en piemels langs je oren. Soms ga ik er even ik mee. Dan kijkt hij me met grote ogen aan en ligt daarna helemaal in een deuk, maar meestal laat ik het maar.
Ik vind het allemaal onschuldig. Ik merkte dat hij tijdens de vakantie vorige week weer zo lief was. Helemaal geen strijd, geen brutale mond en ruzie om alles. School vergt toch veel van hem, merk ik dan.
Van mij mag hij dan best even moeilijk zijn als hij thuiskomt. Hij is nog te klein om zelf te vertellen wat hij voelt. Hij snapt zelf niet waarom hij zich zo gedraagt. Ik geef toe, het kan best even ongezellig zijn.
Probeer hem te begrijpen en blijf positief. Het gaat vast wel over.
Zodra ik hem ophaal transformeert hij in een draak. Een soort afreageren lijkt het wel. Ik probeer het te negeren en blijf maar positief. Soms draait hij bij. Soms niet, niks aan te doen. Lekker vroeg naar bed.
Ook hier vliegen de poepmama's en piemels langs je oren. Soms ga ik er even ik mee. Dan kijkt hij me met grote ogen aan en ligt daarna helemaal in een deuk, maar meestal laat ik het maar.
Ik vind het allemaal onschuldig. Ik merkte dat hij tijdens de vakantie vorige week weer zo lief was. Helemaal geen strijd, geen brutale mond en ruzie om alles. School vergt toch veel van hem, merk ik dan.
Van mij mag hij dan best even moeilijk zijn als hij thuiskomt. Hij is nog te klein om zelf te vertellen wat hij voelt. Hij snapt zelf niet waarom hij zich zo gedraagt. Ik geef toe, het kan best even ongezellig zijn.
Probeer hem te begrijpen en blijf positief. Het gaat vast wel over.
woensdag 5 maart 2008 om 15:49
poepmama vind ik zelfs nog wel meevallen. Mijn jongste zoon, eind april 3, zei een paar weken geleden: "kutmoeder".
Geleerd van zijn bijna zevenjarige broer die het wel laat om zoiets binnen mijn gehoorafstand hardop te zeggen.
Wat ik wel geleerd heb is dat je wel een grens moet stellen als jij vindt dat die overschreden wordt maar dat dat ook bijv zo kan: "ik doe maar even of ik dat niet heb gehoord".
Geleerd van zijn bijna zevenjarige broer die het wel laat om zoiets binnen mijn gehoorafstand hardop te zeggen.
Wat ik wel geleerd heb is dat je wel een grens moet stellen als jij vindt dat die overschreden wordt maar dat dat ook bijv zo kan: "ik doe maar even of ik dat niet heb gehoord".
