Kinderen
alle pijlers
Had jij wel een roze wolk?
maandag 12 september 2022 om 21:34
Volgens mij weten de meeste forummers hier wel dat ik geen roze wolk had na de geboorte van mijn zoontje. Allesbehalve eigenlijk, want ik heb een behoorlijke postpartum depressie en postpartum ocd gekregen. Na mijn bevalling schaamde ik me al behoorlijk, omdat je iedereen altijd hoort over dat intense geluk als je kindje bij je gelegd wordt, en ik voelde dat niet. Ik voelde me vooral blij dat die ingeleide bevalling met weeenstorm, bijna twee uur persen en dat het hechten van een knip en een (bijna) totaalruptuur voorbij was. Ik voelde me eigenlijk vooral leeg en voornamelijk uitgeput en ik wilde wel knuffelen met mijn baby, maar die intense liefde en dat sterke moedergevoel, dat had ik zeker niet gelijk. Daarna is het bergafwaarts gegaan. Op het dieptepunt was ik zó bang van alle intrusies die ik had, dat ik dacht dat ik mijn kind echt wat aan zou doen. Ik heb de huisarts gebeld en gesmeekt of hij de crisis GGZ wilde inzetten. Dat is gelukkig gebeurd en de hulp is zes weken elke dag over de vloer geweest. Als ik eraan terugdenk, snap ik nog steeds niet hoe het zover heeft kunnen komen en krijg ik er weer de rillingen van.
Nu, bijna 5,5 maand later, kan ik zeggen dat het stukken beter gaat. Ik heb therapie over hoe ik kan omgaan met angsten en de antidepressiva helpen me goed. De hechting tussen mij en mijn zoontje is (gelukkig!) helemaal goed gekomen. Hij lijkt zelfs meer aan mij gehecht dan aan wie dan ook. Daar ben ik superblij mee, want ik was heel bang dat dat niet zou gebeuren door de aandoening die ik kreeg na mijn bevalling. Maar de liefde is er inmiddels volop en waar ik in het begin het liefst wilde vluchten, ben ik nu het liefst de hele dag bij hem.
Soms vraag ik me alleen af… hoeveel mensen nou écht op een roze wolk hebben gezeten na hun bevalling. Afgezien van mijn PPD, vond ik het namelijk ook gewoon kei en keihard werken na de geboorte van ons kind. Hij had ontzettende darmkrampen de eerste drie maanden en we hebben volgens mij geen nacht ook maar een klein beetje normaal geslapen. Overdag ook veel krampjes, flesjes om de drie uur, ik vond het heel erg pittig en ik merk nu dat hij naar het half jaar gaat, ik het veel makkelijker vind dat in het begin.
Dus ik ben wel benieuwd… zat jij eigenlijk op een roze wolk na de geboorte van je kindje(s)? Of is een roze wolk en ‘geniet ervan!’ eigenlijk gewoon iets wat maar heel weinig voorkomt?
Nu, bijna 5,5 maand later, kan ik zeggen dat het stukken beter gaat. Ik heb therapie over hoe ik kan omgaan met angsten en de antidepressiva helpen me goed. De hechting tussen mij en mijn zoontje is (gelukkig!) helemaal goed gekomen. Hij lijkt zelfs meer aan mij gehecht dan aan wie dan ook. Daar ben ik superblij mee, want ik was heel bang dat dat niet zou gebeuren door de aandoening die ik kreeg na mijn bevalling. Maar de liefde is er inmiddels volop en waar ik in het begin het liefst wilde vluchten, ben ik nu het liefst de hele dag bij hem.
Soms vraag ik me alleen af… hoeveel mensen nou écht op een roze wolk hebben gezeten na hun bevalling. Afgezien van mijn PPD, vond ik het namelijk ook gewoon kei en keihard werken na de geboorte van ons kind. Hij had ontzettende darmkrampen de eerste drie maanden en we hebben volgens mij geen nacht ook maar een klein beetje normaal geslapen. Overdag ook veel krampjes, flesjes om de drie uur, ik vond het heel erg pittig en ik merk nu dat hij naar het half jaar gaat, ik het veel makkelijker vind dat in het begin.
Dus ik ben wel benieuwd… zat jij eigenlijk op een roze wolk na de geboorte van je kindje(s)? Of is een roze wolk en ‘geniet ervan!’ eigenlijk gewoon iets wat maar heel weinig voorkomt?
maandag 12 september 2022 om 22:49
Wat fijn om te lezen dat het beter gaat met je! En doe vooral rustig aan en neem je tijd met opbouwen van alles. En heel fijn dat de band met je zoontje zo hecht is.
Roze wolk is denk ik ook niet echt wat de meeste ouders ervaren. Het is gewoon pittig om ouders te worden en ineens zo’n verantwoordelijk te hebben.
Geboorte en babytijd van mijn oudste ging bij mij wel heel soepel, snel nachtrust terug, makkelijke baby dus dat eerste jaar was best relaxed.
Maar babytijd van mijn jongste was alles behalve makkelijk, weinig slaap en heel pittig. Oudste was nog steeds relaxed dus daar moest ik echt bewust aandacht aan blijven geven.
Dus ik denk dat de combinatie van je kind, jezelf en bv ziekte etc veel bepalend zijn voor een roze wolk, grijze wolk of er tussenin.
Roze wolk is denk ik ook niet echt wat de meeste ouders ervaren. Het is gewoon pittig om ouders te worden en ineens zo’n verantwoordelijk te hebben.
Geboorte en babytijd van mijn oudste ging bij mij wel heel soepel, snel nachtrust terug, makkelijke baby dus dat eerste jaar was best relaxed.
Maar babytijd van mijn jongste was alles behalve makkelijk, weinig slaap en heel pittig. Oudste was nog steeds relaxed dus daar moest ik echt bewust aandacht aan blijven geven.
Dus ik denk dat de combinatie van je kind, jezelf en bv ziekte etc veel bepalend zijn voor een roze wolk, grijze wolk of er tussenin.
maandag 12 september 2022 om 22:53
Dat gevangene-gevoel herken ik heel erg. Ik stond wel stijf van de adrenaline en andere hormonen de eerste tijd, dus dat was 2-ledig: ik kon de wereld aan, gezusterlijk naast de gevangenis.Discobar schreef: ↑12-09-2022 21:54Ik vond het ook geen roze wolk, voor mijn gevoel was ik in één klap al mijn vrijheid kwijt en ik voelde me een gevangene. En dan had ik ook nog eens een hele makkelijke baby. Tegelijkertijd hield ik wel meteen heel veel van mijn baby en wilde ik ook graag goed voor haar zorgen en genoot ik ook van ons samenzijn, bijvoorbeeld tijdens borstvoeding. Dat maakte het allemaal ook heel verwarrend. Ik had gewoon even de tijd nodig om mijn modus vinden.
Na ong 2 jaar verdwenen de hormonen (ik heb 14 mnd bv gegeven) en stortte ik in, toen zat ik alleen maar in een keurslijf en mijn man snapte er geen biet van.
maandag 12 september 2022 om 23:04
Helaas geen roze wolk. Veel te vroeg bevallen en daarna 2 maanden ziekenhuis met heel veel ups en downs: beademing, zondevoeding, infusen…you name it. Ondertussen zat ik 8 uur per dag aan een kolfapparaat - om als een zombie - borstvoeding op gang te krijgen. Werd natuurlijk geen succes door alle stress. Wat voelde ik mij toen schuldig over al het falen: geen zwangerschap voldragen, niet instaat zijn om je kind te voeden, totaal in je eigen emotie hangen etc. Ik heb aan die periode een trauma overgehouden. Onze baby huilde in de eerste zes maanden continu, dus ik geloof oprecht dat die ook een trauma had van zijn start. Na zes maanden wachtlijst heb ik EMDR gevolgd en ging het gelukkig een stuk beter.
Baby is inmiddels een vrolijke, ondernemende en eigenwijze dreumes. Nu meer dan een jaar later kan ik oprecht zeggen dat ik op een roze wolk zit. Elke dag een beetje meer zelfs. Ik hoop dat jij dat inmiddels ook wat kunt ervaren
Baby is inmiddels een vrolijke, ondernemende en eigenwijze dreumes. Nu meer dan een jaar later kan ik oprecht zeggen dat ik op een roze wolk zit. Elke dag een beetje meer zelfs. Ik hoop dat jij dat inmiddels ook wat kunt ervaren
maandag 12 september 2022 om 23:16
Allereerst: wat fijn dat het nu beter met je gaat! Ik heb je topics gelezen. Wat heftig! En ook zo knap hoe je zelf hulp hebt ingeschakeld.
Over de roze wolk: ja, ik zit er nu op en ik snap niet zo goed hoe het kan dat ik dat gevoel toevallig wel heb en anderen niet. Het voelt oneerlijk.
Dochter is nu 7 weken oud.
Na 7 jaar medische molen nu eindelijk een baby. Ik kan mijn geluk niet op!
Mijn zwangerschap was vreselijk: HG, zwangerschapsdiabetes en bekkenpijn. Mijn bevalling was pittig doordat het ballonnetje pas na 5 dagen voldoende opleverde om in te leiden en vliezen te breken, waarna ik 28 uren flinke weeën heb gehad, en ik ondertussen ook nog zwangerschapsvergiftiging kreeg. En na de bevalling ben ik linea recta richting OK gegaan ivm vergroeide placenta. 3,5 liter bloed verloren en 5 zakken bloed ontvangen middels bloedtransfusie.
Ik was lichamelijk een wrak na de bevalling. Heb een week in het zkh gelegen. Ik kon mijn kindje niet optillen, maar ik lag stralend van geluk in het ziekenhuisbed. Mijn kindje was gezond geboren en dat maakte alles goed.
Ondanks dat ik nu nog steeds beperkt dingen kan, zweef ik echt op een roze wolk. Mijn omgeving is verbaasd hierover door alles wat we meegemaakt hebben, - en ikzelf eigenlijk ook - maar ik voel me intens gelukkig.
Ik denk ook echt dat hormonen een rol spelen bij het roze wolk-gevoel en dat het deels ook gewoon pech is als je in een ppd belandt.
Ik heb het van dichtbij meegemaakt met een goede vriendin. Ik heb gezien hoe verdrietig het is. Ik gun het echt niemand.
Lieve Charlotte, ik wens jullie heel veel geluk toe.
Over de roze wolk: ja, ik zit er nu op en ik snap niet zo goed hoe het kan dat ik dat gevoel toevallig wel heb en anderen niet. Het voelt oneerlijk.
Dochter is nu 7 weken oud.
Na 7 jaar medische molen nu eindelijk een baby. Ik kan mijn geluk niet op!
Mijn zwangerschap was vreselijk: HG, zwangerschapsdiabetes en bekkenpijn. Mijn bevalling was pittig doordat het ballonnetje pas na 5 dagen voldoende opleverde om in te leiden en vliezen te breken, waarna ik 28 uren flinke weeën heb gehad, en ik ondertussen ook nog zwangerschapsvergiftiging kreeg. En na de bevalling ben ik linea recta richting OK gegaan ivm vergroeide placenta. 3,5 liter bloed verloren en 5 zakken bloed ontvangen middels bloedtransfusie.
Ik was lichamelijk een wrak na de bevalling. Heb een week in het zkh gelegen. Ik kon mijn kindje niet optillen, maar ik lag stralend van geluk in het ziekenhuisbed. Mijn kindje was gezond geboren en dat maakte alles goed.
Ondanks dat ik nu nog steeds beperkt dingen kan, zweef ik echt op een roze wolk. Mijn omgeving is verbaasd hierover door alles wat we meegemaakt hebben, - en ikzelf eigenlijk ook - maar ik voel me intens gelukkig.
Ik denk ook echt dat hormonen een rol spelen bij het roze wolk-gevoel en dat het deels ook gewoon pech is als je in een ppd belandt.
Ik heb het van dichtbij meegemaakt met een goede vriendin. Ik heb gezien hoe verdrietig het is. Ik gun het echt niemand.
Lieve Charlotte, ik wens jullie heel veel geluk toe.
maandag 12 september 2022 om 23:17
Ik vond heel de babytijd (en daarna eigenlijk ook 
) vanaf dag 1 geweldig.
Ik had wel een heftige bevalling en daar had ik me in de verste verte niet op voorbereid dat dat zo zou kunnen lopen dus dat viel een beetje tegen maar na een dag of 3 was ik verder wel geland. Herstel duurde lang en dat was jammer maarja wat kun je anders doen dan dat accepteren? De liefde/band/trots voor kind was er direct. Borstvoeding wat opstartproblemen maar toch doorgezet en daarna 2,5 jaar borstvoeding gegeven.
Ik had wel het geluk dat zoon een flinke baby was en meteen al stukken van 5-6 uur aaneen sliep. Later ging hij minder goed z'n best doen en sliep hij pas door met 13 maanden. Maar dat kon ik goed hebben omdat ik ook het geluk had de eerste 1,5 jaar thuis te zijn geweest. Ik had dus gelukkig geen einde verlof en gebroken nachten/werken stress. Dat zal ongetwijfeld meegespeeld hebben in mijn geluksgevoel.
Het is dat man niet meer wilde (hij was al vader) want anders zou ik denk ik zo 10 baby's gewild hebben. Ze worden alleen allemaal groot dan natuurlijk en dan wordt het wel een drukke bedoening..
Gelukkig gaat het nu beter met je TO en heb je inmiddels ook roze wolk momenten!
) vanaf dag 1 geweldig.Ik had wel een heftige bevalling en daar had ik me in de verste verte niet op voorbereid dat dat zo zou kunnen lopen dus dat viel een beetje tegen maar na een dag of 3 was ik verder wel geland. Herstel duurde lang en dat was jammer maarja wat kun je anders doen dan dat accepteren? De liefde/band/trots voor kind was er direct. Borstvoeding wat opstartproblemen maar toch doorgezet en daarna 2,5 jaar borstvoeding gegeven.
Ik had wel het geluk dat zoon een flinke baby was en meteen al stukken van 5-6 uur aaneen sliep. Later ging hij minder goed z'n best doen en sliep hij pas door met 13 maanden. Maar dat kon ik goed hebben omdat ik ook het geluk had de eerste 1,5 jaar thuis te zijn geweest. Ik had dus gelukkig geen einde verlof en gebroken nachten/werken stress. Dat zal ongetwijfeld meegespeeld hebben in mijn geluksgevoel.
Het is dat man niet meer wilde (hij was al vader) want anders zou ik denk ik zo 10 baby's gewild hebben. Ze worden alleen allemaal groot dan natuurlijk en dan wordt het wel een drukke bedoening..
Gelukkig gaat het nu beter met je TO en heb je inmiddels ook roze wolk momenten!
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
maandag 12 september 2022 om 23:38
Mijn zwangerschappen waren geen roze wolk, maar een groene hel 
Na mijn eerste bevalling werd ik snel somber, maar dat hoorde erbij zei iedereen. Ik was al bekend met depressies, maar daar deed ook niemand iets mee. Dat werd dus een zwarte wolk. Geen ppd, maar wel een depressie. Daarnaast ptss door de zwangerschap en een partner die me aan mijn lot overliet.
Na mijn tweede zwangerschap kwam de depressie helaas ook, maar werd ik wel beter en sneller behandeld. Na de derde had ik geen depressie
en had ik voor het eerst een heerlijke kraamtijd met de beste kraamverzorgende ooit. Wel jammer dat we geen bezoek mochten ontvangen vanwege covid, maar evengoed al blij dat m'n stemming goed bleef.
Na mijn eerste bevalling werd ik snel somber, maar dat hoorde erbij zei iedereen. Ik was al bekend met depressies, maar daar deed ook niemand iets mee. Dat werd dus een zwarte wolk. Geen ppd, maar wel een depressie. Daarnaast ptss door de zwangerschap en een partner die me aan mijn lot overliet.Na mijn tweede zwangerschap kwam de depressie helaas ook, maar werd ik wel beter en sneller behandeld. Na de derde had ik geen depressie
en had ik voor het eerst een heerlijke kraamtijd met de beste kraamverzorgende ooit. Wel jammer dat we geen bezoek mochten ontvangen vanwege covid, maar evengoed al blij dat m'n stemming goed bleef.
maandag 12 september 2022 om 23:38
Fijn dat het beter gaat.
Wij hadden een huilbaby vanaf dag 2.
20 uur per dag, we begrijpen nu dat mensen hun baby uit het raam gooien.
Na vier maanden was het ineens over. Nooit meer gehuild, alsof hij ineens geland was op aarde. Ook de fopspeen werd vanaf dat moment geweigerd.
De roze wolk heb ik nooit gezien. Ik ben wel blij dat ik een dagboek bijhield, de hele babytijd ging eigenlijk langs me heen en hierdoor kon ik terugkijken, een paar jaar later.
Ik had een fantastische zwangerschap, nooit misselijk en een vlotte bevalling. Helaas wel een knip.
De borstvoeding ging ook perfect, een maand voor de bevalling had ik al "heksenmelk". Toen hij er was, wist ik precies hoe je moest kolven e.d.
Die borstvoeding (acht maanden, daarna wilde hij niet meer) was volgens mij mijn redding, dan hield hij even zijn sirene stil...
Wij hadden een huilbaby vanaf dag 2.
20 uur per dag, we begrijpen nu dat mensen hun baby uit het raam gooien.
Na vier maanden was het ineens over. Nooit meer gehuild, alsof hij ineens geland was op aarde. Ook de fopspeen werd vanaf dat moment geweigerd.
De roze wolk heb ik nooit gezien. Ik ben wel blij dat ik een dagboek bijhield, de hele babytijd ging eigenlijk langs me heen en hierdoor kon ik terugkijken, een paar jaar later.
Ik had een fantastische zwangerschap, nooit misselijk en een vlotte bevalling. Helaas wel een knip.
De borstvoeding ging ook perfect, een maand voor de bevalling had ik al "heksenmelk". Toen hij er was, wist ik precies hoe je moest kolven e.d.
Die borstvoeding (acht maanden, daarna wilde hij niet meer) was volgens mij mijn redding, dan hield hij even zijn sirene stil...
shero wijzigde dit bericht op 12-09-2022 23:45
29.14% gewijzigd
Of course your opinion matters. Just not to me.
maandag 12 september 2022 om 23:38
Pffff houd op joh het is vet zwaar! Eerste week verkondigden we nog wat een droombaby het was, alleen maar huilen als ie honger had. Nou toen kwamen er 10 weken van darmkrampjes en nachten waarbij ik sochtends met de baby meehuilend als zombie aangetroffen werd door mijn vriend en zei dat ik niet meer kon. Vreselijk dat slaaptekort!!! Al dat huilen!!
Maar na 12 weken ging het echt beter en werd het makkelijker, en idd vanaf halfjaar echt genieten.
Los van zware bevalling / ppd is het ook fucking zwaar. Tenzij je wellicht gewoon direct een droombaby hebt haha zoals wij in de eerste week
En toch is hij het allermooiste wat er is en was het allemaal waard
Maar na 12 weken ging het echt beter en werd het makkelijker, en idd vanaf halfjaar echt genieten.
Los van zware bevalling / ppd is het ook fucking zwaar. Tenzij je wellicht gewoon direct een droombaby hebt haha zoals wij in de eerste week
En toch is hij het allermooiste wat er is en was het allemaal waard
maandag 12 september 2022 om 23:52
Bij de eerste niet, ik was 18 en moest zelf ook in een klap van puber volwassen worden. Ik had wel regelmatig opgepast maar zo’n heel klein pasgeboren baby’tje is toch wel even andere koek. Had het gevoel dat ik aan alle kanten lekte (nou ja, dat was ook zo natuurlijk 
, borsten, doos, zweet). Ik had al wel een huisje maar mocht ik pas in toen hij geboren was dus zat de kraamweek nog in mijn ouders huis. Waar natuurlijk ook nog iedereen was, er kwam voortdurend visite over de vloer. Het was echt enorm wennen.
Misschien ook gewoon niet goed voorbereid op wat er ging komen. De dag voor de bevalling zat ik ook nog gewoon in de collegezaal en vier weken later maakte ik alweer tentamens.
Bij de tweede wel de eerste twee weken maar ze is dysmatuur geboren omdat ik Pfeiffer had. Ik ben ook na twee weken zo ziek geworden dat ik eigenlijk niets meer weet van mijn dochters eerste paar maanden. Ik viel als een razende af en moest zelfs eigenlijk opgenomen worden.
Die eerste twee weken waren wel een roze wolk. Ik zweefde op adrenaline denk ik, want die pfeiffer had ik al tijdens de zwangerschap (maar pas daarna ontdekt).
Daarna heb ik een hele traumatische miskraam/vroeggeboorte gehad met 17/18 weken. Dat is een soort zwart gat.
Bij de derde onwijs veel bloed verloren, ik was echt op het randje. Voelde het leven echt uit mij glijden. Heb mede daardoor toen ook een heftige ppd gehad.
Bij de vierde ook veel bloed verloren maar wel wat minder dan bij de derde. Daar wel een lichtroze wolk, tot ik na 6 weken ook min of meer ingestort ben van vermoeidheid en ook toen een ppd kreeg.
Bij de vijfde, ons cadeautje, is er alles op alles gezet om het zo goed mogelijk te laten verlopen. Het was een zwaar jaar met mijn moeder die drie maand voor de geboorte overleed en mijn oma drie weken voor de geboorte. Om een pdd te voorkomen al therapie tijdens de zwangerschap gehad. Ik kreeg op voorhand al extra kraamhulp en luxe kraamhulp. Maar roze wolk? Een witte misschien.
Ik heb wel echt enorm genoten van de babytijd. Dat wel. Maar roze wolk, meestal niet.
, borsten, doos, zweet). Ik had al wel een huisje maar mocht ik pas in toen hij geboren was dus zat de kraamweek nog in mijn ouders huis. Waar natuurlijk ook nog iedereen was, er kwam voortdurend visite over de vloer. Het was echt enorm wennen. Misschien ook gewoon niet goed voorbereid op wat er ging komen. De dag voor de bevalling zat ik ook nog gewoon in de collegezaal en vier weken later maakte ik alweer tentamens.
Bij de tweede wel de eerste twee weken maar ze is dysmatuur geboren omdat ik Pfeiffer had. Ik ben ook na twee weken zo ziek geworden dat ik eigenlijk niets meer weet van mijn dochters eerste paar maanden. Ik viel als een razende af en moest zelfs eigenlijk opgenomen worden.
Die eerste twee weken waren wel een roze wolk. Ik zweefde op adrenaline denk ik, want die pfeiffer had ik al tijdens de zwangerschap (maar pas daarna ontdekt).
Daarna heb ik een hele traumatische miskraam/vroeggeboorte gehad met 17/18 weken. Dat is een soort zwart gat.
Bij de derde onwijs veel bloed verloren, ik was echt op het randje. Voelde het leven echt uit mij glijden. Heb mede daardoor toen ook een heftige ppd gehad.
Bij de vierde ook veel bloed verloren maar wel wat minder dan bij de derde. Daar wel een lichtroze wolk, tot ik na 6 weken ook min of meer ingestort ben van vermoeidheid en ook toen een ppd kreeg.
Bij de vijfde, ons cadeautje, is er alles op alles gezet om het zo goed mogelijk te laten verlopen. Het was een zwaar jaar met mijn moeder die drie maand voor de geboorte overleed en mijn oma drie weken voor de geboorte. Om een pdd te voorkomen al therapie tijdens de zwangerschap gehad. Ik kreeg op voorhand al extra kraamhulp en luxe kraamhulp. Maar roze wolk? Een witte misschien.
Ik heb wel echt enorm genoten van de babytijd. Dat wel. Maar roze wolk, meestal niet.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 13 september 2022 om 00:19
dinsdag 13 september 2022 om 00:44
Wat fijn dat het beter gaat.
Bij mijn oudste had ik (na de eerste kraamweek, die vond ik vreselijk, beneden deed het zeer, ik had tepelkloven en moest wennen aan het slaapgebrek) zeker wel een roze wolk. Ik heb een hele fijne kraamtijd gehad en genoten van het verlof.
Bij mijn jongste absoluut niet, daar zat ik eerder in de hel. Veel te vroeg geboren en een hele slechte start gehad door een hele ernstige zwangerschapscomplicatie. Toen mijn jongste na een maand eindelijk naar huis mocht was het vooral veel zorgen in plaats van genieten. Dat genieten is uiteindelijk wel gekomen maar een roze wolk zoals bij mijn oudste is het nooit geworden. Daar heb ik ook echt wel (klinkt stom) om moeten rouwen. Gelukkig zaten ze er in het ziekenhuis bovenop wat betreft psychische hulp en dat heeft ook echt wel geholpen.
Bij mijn oudste had ik (na de eerste kraamweek, die vond ik vreselijk, beneden deed het zeer, ik had tepelkloven en moest wennen aan het slaapgebrek) zeker wel een roze wolk. Ik heb een hele fijne kraamtijd gehad en genoten van het verlof.
Bij mijn jongste absoluut niet, daar zat ik eerder in de hel. Veel te vroeg geboren en een hele slechte start gehad door een hele ernstige zwangerschapscomplicatie. Toen mijn jongste na een maand eindelijk naar huis mocht was het vooral veel zorgen in plaats van genieten. Dat genieten is uiteindelijk wel gekomen maar een roze wolk zoals bij mijn oudste is het nooit geworden. Daar heb ik ook echt wel (klinkt stom) om moeten rouwen. Gelukkig zaten ze er in het ziekenhuis bovenop wat betreft psychische hulp en dat heeft ook echt wel geholpen.
dinsdag 13 september 2022 om 01:09
Mijn zoon is 11 maanden oud en ik zat en zit nog steeds op een roze wolk. Ik ben sinds zijn geboorte heel gelukkig en moet mezelf soms knijpen om te realiseren dat dit echt is.
Dat gezegd hebbende is het natuurlijk nooit 100% makkelijk. Intens genieten….. wat is dat? Ik heb niet intens genoten van bijv mijn bevalling en heb mijn zoon niet geboren zien worden omdat ik met mijn ogen stijf dichtgeknepen zat van alle pijn en spanning. Achteraf had ik het graag willen zien. Bijvoorbeeld. Of de stress die je hebt in het begin met een inieminie baby en de borstvoeding etc. Het was niet dat ik licht als een elfje door de lucht vloog met roze vlokjes erachteraan. Heb hier ook weleens een topic geopend over hoe moe/druk ik ben.
Volgens mij is dat hele concept intens genieten erg geromaniseerd en als je niet gelukkig bent heb je een enorme FOMO (fear of missing out), wat het nare gevoel nog 10x erger maakt. Terwijl die FOMO meevalt, het is maar net hoe groot je het maakt in je hoofd.
Voor mij is de roze wolk dat mijn zoon gezond is en ik met een blij en gelukkig gevoel terugkijk op zijn eerste levensjaar waarbij ik mocht meemaken hoe leuk hij zich ontwikkelt. En ik gezond van geest was, ook een groot goed. Slaaptekort? Oh hell yeah, dat wel
Dat gezegd hebbende is het natuurlijk nooit 100% makkelijk. Intens genieten….. wat is dat? Ik heb niet intens genoten van bijv mijn bevalling en heb mijn zoon niet geboren zien worden omdat ik met mijn ogen stijf dichtgeknepen zat van alle pijn en spanning. Achteraf had ik het graag willen zien. Bijvoorbeeld. Of de stress die je hebt in het begin met een inieminie baby en de borstvoeding etc. Het was niet dat ik licht als een elfje door de lucht vloog met roze vlokjes erachteraan. Heb hier ook weleens een topic geopend over hoe moe/druk ik ben.
Volgens mij is dat hele concept intens genieten erg geromaniseerd en als je niet gelukkig bent heb je een enorme FOMO (fear of missing out), wat het nare gevoel nog 10x erger maakt. Terwijl die FOMO meevalt, het is maar net hoe groot je het maakt in je hoofd.
Voor mij is de roze wolk dat mijn zoon gezond is en ik met een blij en gelukkig gevoel terugkijk op zijn eerste levensjaar waarbij ik mocht meemaken hoe leuk hij zich ontwikkelt. En ik gezond van geest was, ook een groot goed. Slaaptekort? Oh hell yeah, dat wel
dinsdag 13 september 2022 om 01:26
Ik moet er wel bij zeggen dat ik wel enorm geluk heb gehad met mijn situatie, anders was mijn roze wolk wsch anders uitgepakt.
Ik heb jarenlang gezien hoe zwaar vrouwen in mijn omgeving het hadden met het verse moederschap (zeker als het de eerste was) en daar was ik een beetje bang voor. Ik heb namelijk ook een drukke baan en ben ook gehecht aan m’n vrijheid.
Ik heb hier dus vooraf heel lang over gesproken met mijn man en ook hoeveel angst ik daarvoor had. Daarom hadden wij halverwege de zwangerschap alle hulptroepen al geregeld die we konden krijgen. Mijn moeder past regelmatig op. We hebben extra huishoudelijke hulp ingehuurd. En als klap op de vuurpijl: mijn man is vanaf mijn bevalling 4 maanden volledig thuis geweest van het werk (onbetaald) en is daarna 16 uur per week gaan werken ipv 40. We deden alle babyzorg samen en werkten allebei niet tijdens mijn zwangerschapsverlof.
En toen we tot de tanden toe gewapend waren als voorbereiding op een spokende baby kreeg ik een heel makkelijk kind….. dat nooit huilt. En nergens een probleem van maakt. Zo makkelijk dat man nu maar weer 32 uur is gaan werken en mijn moeder me heeft gewaarschuwd dat ik niet moet denken dat ik bij een 2e weer zoveel geluk heb.
Het heeft ons duizenden euro’s gekost (vooral dat verlof van mijn man). Maar het was het zo waard want ik ben nooit uitgeput geraakt en heb kunnen genieten.
Ik heb jarenlang gezien hoe zwaar vrouwen in mijn omgeving het hadden met het verse moederschap (zeker als het de eerste was) en daar was ik een beetje bang voor. Ik heb namelijk ook een drukke baan en ben ook gehecht aan m’n vrijheid.
Ik heb hier dus vooraf heel lang over gesproken met mijn man en ook hoeveel angst ik daarvoor had. Daarom hadden wij halverwege de zwangerschap alle hulptroepen al geregeld die we konden krijgen. Mijn moeder past regelmatig op. We hebben extra huishoudelijke hulp ingehuurd. En als klap op de vuurpijl: mijn man is vanaf mijn bevalling 4 maanden volledig thuis geweest van het werk (onbetaald) en is daarna 16 uur per week gaan werken ipv 40. We deden alle babyzorg samen en werkten allebei niet tijdens mijn zwangerschapsverlof.
En toen we tot de tanden toe gewapend waren als voorbereiding op een spokende baby kreeg ik een heel makkelijk kind….. dat nooit huilt. En nergens een probleem van maakt. Zo makkelijk dat man nu maar weer 32 uur is gaan werken en mijn moeder me heeft gewaarschuwd dat ik niet moet denken dat ik bij een 2e weer zoveel geluk heb.
Het heeft ons duizenden euro’s gekost (vooral dat verlof van mijn man). Maar het was het zo waard want ik ben nooit uitgeput geraakt en heb kunnen genieten.
dinsdag 13 september 2022 om 06:03
dinsdag 13 september 2022 om 06:40
Allereerst, fijn dat het beter met je gaat!
Nee! Beide keren niet eigenlijk.
Zeg wel eens gekscherend dat de roze wolk niet bestaat, het is een leugen om ervoor te zorgen dat vrouwen niet massaal stoppen met zwanger worden ....
Ik vond zwanger zijn vreselijk. Al die kwalen, het bij vlagen enorm bezorgd zijn, vermoeidheid, opzwellen, minder mobiel , je jezelf niet voelen etcetera....
bevallen vond ik daarentegen wel weer fantastisch!
De roze wolk dus nooit gezien of ervaren. Ik ga m'n beide kraamweken niet beschrijven ivm herkenbaarheid en privacy, maar nee, voor mij geen roze wolk.
Nee! Beide keren niet eigenlijk.
Zeg wel eens gekscherend dat de roze wolk niet bestaat, het is een leugen om ervoor te zorgen dat vrouwen niet massaal stoppen met zwanger worden ....
Ik vond zwanger zijn vreselijk. Al die kwalen, het bij vlagen enorm bezorgd zijn, vermoeidheid, opzwellen, minder mobiel , je jezelf niet voelen etcetera....
bevallen vond ik daarentegen wel weer fantastisch!
De roze wolk dus nooit gezien of ervaren. Ik ga m'n beide kraamweken niet beschrijven ivm herkenbaarheid en privacy, maar nee, voor mij geen roze wolk.
harderwijk2021 wijzigde dit bericht op 13-09-2022 06:44
4.04% gewijzigd
dinsdag 13 september 2022 om 06:42
dinsdag 13 september 2022 om 07:24
Fijn dat het nu weer beter met je gaat!
Ik heb zeker wel een roze wolk ervaren na mijn eerste 2 bevallingen. Ik heb ooit een xtc pil geprobeerd, maar die euforie verbleekte echt compleet bij de euforie die ik voelde op mijn roze wolk. Ik had zo een marathon kunnen lopen na die bevallingen, zonder enige training
Mijn 3e bevalling werd een spoedkeizersnee, toen voelde ik me fysiek alsof ik tegen een bus was gelopen en mentaal had ik wel ff een tik gehad omdat ik tegen het eind van de bevalling dacht dat baby en ik het niet gingen overleven.
Overigens merk ik geen verschil qua hechting of band tussen mijn kinderen en ik houd net zoveel van mijn jongste als van de andere 2.
Ik heb zeker wel een roze wolk ervaren na mijn eerste 2 bevallingen. Ik heb ooit een xtc pil geprobeerd, maar die euforie verbleekte echt compleet bij de euforie die ik voelde op mijn roze wolk. Ik had zo een marathon kunnen lopen na die bevallingen, zonder enige training
Mijn 3e bevalling werd een spoedkeizersnee, toen voelde ik me fysiek alsof ik tegen een bus was gelopen en mentaal had ik wel ff een tik gehad omdat ik tegen het eind van de bevalling dacht dat baby en ik het niet gingen overleven.
Overigens merk ik geen verschil qua hechting of band tussen mijn kinderen en ik houd net zoveel van mijn jongste als van de andere 2.
dinsdag 13 september 2022 om 07:34
Bedankt voor het delen van jullie verhalen. Van heel mooi tot enorm heftig, maar zeker de moeite waard om alles te lezen. Een vriendin van me is vorige week bevallen. Zware bevalling, nu thuis met een baby die 24/7 huilt. Ze belde gisteren en vroeg me hoe wij dit in Godsnaam gedaan hadden en waarom iedereen ‘geniet ervan!’ zegt. We hebben er toen nog om gelachen gelukkig, omdat wij precies hetzelfde hadden die eerste week. Bij mijn man is eigenlijk het echte genieten ook pas gekomen toen onze zoon 4 maanden was. En toch lijkt dat best een taboe. Het lijkt soms wel of je al vanaf je zwangerschap elke seconde leuk moet vinden. Achteraf had ik ook al flinke mentale problemen en nare voorstellingen tijdens mijn zwangerschap. Zo was ik een aantal weken constant bezig met dat ons huis in brand zou vliegen of dat iemand mijn baby uit mijn buik zou snijden. Het was alleen totaal niet bespreekbaar, omdat iedereen maar zei dat ik wel moest genieten en ook dat het er allemaal bij hoort. Na mijn bevalling is dit helemaal geëscaleerd. Jammer, vind ik, want ik heb het meerdere keren aangekaart toen ik zwanger was. Dat het niet goed ging en dat ik zwanger zijn een ramp vond door alle zorgen die ik kreeg. Maar het lijkt wel alsof omtrent dit onderwerp alles fantastisch moet zijn. Daarom nogmaals dank voor alle eerlijke verhalen hier, soms vind ik dat echt een verademing.
dinsdag 13 september 2022 om 07:58
Ik had bij mijn 1e én een vervelende zwangerschap (HG) en een traumatische bevalling waardoor ik niet om een roze wolk zat daarna, ook al was het een hele makkelijke baby.
Bij de 2e weer HG maar de 1e keer overviel het mij, nu was ik voorbereid. En de bevalling ging zóveel beter dat ik dit keer wel op een roze wolk zat.
Bij de 2e weer HG maar de 1e keer overviel het mij, nu was ik voorbereid. En de bevalling ging zóveel beter dat ik dit keer wel op een roze wolk zat.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
dinsdag 13 september 2022 om 08:12
Dit herken ik. Ik had geen bijzonder zware zwangerschap, wel allerlei irritante kwaaltjes. M'n beide bevallingen liepen best heel goed en heb 2 gezonde meiden mogen krijgen. Maar ik leefde, vooral bij de tweede, meer naar de datum toe om van alle zwamgerschapsellende af te zijn. En oh ja, ik kreeg ook nog een baby dan natuurlijkKamilleT schreef: ↑12-09-2022 22:14Ik ben heel slecht in zwanger zijn en bevallen, maar de bevallingen waren dan ook met recht een verlossing. Daarna zat ik echt wel op een roze wolk. Ik zal niet zeggen dat alle dagen hoera en gloria waren, maar over all was het echt een fijne periode. Niets zo mooi als een pasgeboren baby. Het fenomeen kraamtranen is ook aan mij voorbij gegaan.
In de kraamperiode is het gewoon hard werken. Borstvoeding geven (met bijbehorende stuwing, kloofjes, pijnlijk aanhappen, toeschietreflex), elke nacht meerdere keren er uit, mega hormoon wisselingen (hallo nachtelijk zweten), een kleine hummel die je nauwelijks even bij iemand anders kan laten...
Nu bij de tweede ben ik wel iets makkelijker, of minder onzeker/zoekend. Ik ben gisteren zelfs al even alleen er op uit geweest met m'n peuter en baby (3,5jr en 2,5wk). En was oprecht trots dat het destijds ik bij m'n oudste na een week of 6 weer een beetje routine had. Maar een roze wolk met alleen maar liefde en zonneschijn, nee.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
