Kinderen
alle pijlers
Hard tips nodig mbt in slaap komen van peuter 24 mnd
maandag 23 juni 2008 om 21:45
Zoals de titel al zegt ben ik inmiddels toe aan een frisse kijk op hoe wij het nu aanpakken met onze zeer lieve maar enorm dwarse peuter van net twee jaar.
Er is vrij veel gebeurd in de afgelopen drie weken, oa een ziekenhuisopname van zijn zus. Hierdoor is het ventje erg van slag/
Nooit heeft hij problemen gehad met het in slaap vallen of doorslapen maar nu... Men o men.
Dochterlief was al erg moeilijk maar zij had het na een uurtje wel door. Deze meneer niet. Hij wil weten wie er een langere adem heeft. We hebben na het eten een uurtje gewandeld met de hond om de kids te laten uitwaaien en daarna een ijsje, wassen en door naar bed. En hij is nu al vanaf half acht aan het gillen. Nouja, het is gewoon schreeuwen van woede. Als ik hem vraag (twee dagen geleden gedaan) waarom hij zo boos is, geeft hij aan naar beneden te willen. En dat gebeurd dus gewoon niet.
Ik ben nu twee keer bij hem geweest om hem zijn tut te geven en heb niets gezegd. Maar hij gaat gewoon maar door. Ik vind het zo sneu voor het ventje en ik kan er zelf ook niet zo best meer tegen. Iemand nog tips? Of is dit idd maar gewoon even doorzetten?
Er is vrij veel gebeurd in de afgelopen drie weken, oa een ziekenhuisopname van zijn zus. Hierdoor is het ventje erg van slag/
Nooit heeft hij problemen gehad met het in slaap vallen of doorslapen maar nu... Men o men.
Dochterlief was al erg moeilijk maar zij had het na een uurtje wel door. Deze meneer niet. Hij wil weten wie er een langere adem heeft. We hebben na het eten een uurtje gewandeld met de hond om de kids te laten uitwaaien en daarna een ijsje, wassen en door naar bed. En hij is nu al vanaf half acht aan het gillen. Nouja, het is gewoon schreeuwen van woede. Als ik hem vraag (twee dagen geleden gedaan) waarom hij zo boos is, geeft hij aan naar beneden te willen. En dat gebeurd dus gewoon niet.
Ik ben nu twee keer bij hem geweest om hem zijn tut te geven en heb niets gezegd. Maar hij gaat gewoon maar door. Ik vind het zo sneu voor het ventje en ik kan er zelf ook niet zo best meer tegen. Iemand nog tips? Of is dit idd maar gewoon even doorzetten?
maandag 23 juni 2008 om 21:49
Wat je zelf al aangeeft. Hij kijkt wie de langste adem heeft.
Ik zou niet eens zijn tut geven, want dan heeft ie weer aandacht ookal zeg je niets. Het is niet sneu om hem grenzen te stellen. Eigenlijk is het sneu om hem zijn zin te geven. Grenzen bieden nl veiligheid. En als je het zo gaat benaderen, is het ook niet meer zo erg om streng te zijn. Want het levert hem zo veel meer op dan hem zijn zin geven.
Sterkte, het is zwaar zal elke ouder van een peuter kunnen beamen
Ik zou niet eens zijn tut geven, want dan heeft ie weer aandacht ookal zeg je niets. Het is niet sneu om hem grenzen te stellen. Eigenlijk is het sneu om hem zijn zin te geven. Grenzen bieden nl veiligheid. En als je het zo gaat benaderen, is het ook niet meer zo erg om streng te zijn. Want het levert hem zo veel meer op dan hem zijn zin geven.
Sterkte, het is zwaar zal elke ouder van een peuter kunnen beamen
maandag 23 juni 2008 om 22:01
maandag 23 juni 2008 om 22:06
Bedankt voor de reacties alvast. Pff hij ligt nog steeds te schreeuwen. Ik duik zo mijn bed maar in met oordopjes in.
Ik ga niet meer naar hem toe om hem zijn tut te geven oid. Maar het stomme is dat ik gewoon ga twijfelen of ik het wel goed doe. Het jochie heeft zoveel voor zijn kiesjes gehad en misschien is het verlatingsangst oid. En dan vind ik het niet goed om hem alleen te laten. Dillemma, dillemma....
Ik ga niet meer naar hem toe om hem zijn tut te geven oid. Maar het stomme is dat ik gewoon ga twijfelen of ik het wel goed doe. Het jochie heeft zoveel voor zijn kiesjes gehad en misschien is het verlatingsangst oid. En dan vind ik het niet goed om hem alleen te laten. Dillemma, dillemma....
maandag 23 juni 2008 om 22:12
Je laat hem niet alleen, je geeft hem alleen niet zijn zin. Mama brengt hem naar bed, mama is er sóchtends weer. Mama is in de buurt. Als hij verlatingsangst heeft kan het helpen dat je hem verteld dat mama in de buurt is. Misschien begrijpt hij het niet meteen, maar naar verloop van tijd wellicht wel.
Je laat hem echt niet in de steek.
Je laat hem echt niet in de steek.
maandag 23 juni 2008 om 22:22
Volgens mij doe je het goed hoor. Het zal ook vast indrukwekkend zijn geweest de afgelopen weken, maar door hetzelfde te doen als je altijd deed (niet uit bed halen), biedt je hem wel veiligheid.
Enige tip die ik kan bedenken is niet voor het slapen gaan een ijsje geven. Daar krijgt hij weer energie van om langer te huilen
.
Enige tip die ik kan bedenken is niet voor het slapen gaan een ijsje geven. Daar krijgt hij weer energie van om langer te huilen
.
maandag 23 juni 2008 om 22:25
...hij is stil.....
Na twee-en-een-half-uur schreeuwen.
Maar wat ben ik trots. Manlief en ik zitten heerlijk relaxed op de bank, en er zijn geen gewonden gevallen door evt misplaatste frustraties enz enz.
Morgen weer een nieuwe dag en dus ook weer nieuwe kansen..
Bedankt voor de reacties, dat helpt toch om niet naar hem toe te gaan.
Na twee-en-een-half-uur schreeuwen.
Maar wat ben ik trots. Manlief en ik zitten heerlijk relaxed op de bank, en er zijn geen gewonden gevallen door evt misplaatste frustraties enz enz.
Morgen weer een nieuwe dag en dus ook weer nieuwe kansen..
Bedankt voor de reacties, dat helpt toch om niet naar hem toe te gaan.
maandag 23 juni 2008 om 22:38
He Mippe, ik denk dat je het hartstikke goed hebt gedaan. Wat bij mij heel erg goed heeft geholpen toen het slapen een tijd een drama was is om de vijf minuten even naar binnen gaan in het kamertje, een aai over haar bol en weer weg. Niets zeggen gewoon laten brullen maar wel laten weten dat je er bent. Dat duurde drie avonden, eerste avond een uur of twee, de tweede al een stuk korter en de derde een kwartiertje of zo. Daarna ging het weer helemaal goed.
Fijn dat hij nu slaapt!
Fijn dat hij nu slaapt!
