Kinderen
alle pijlers
Help hoge lat
maandag 10 maart 2025 om 14:58
Ik heb al mijn hele leven last van een te hoge lat! Alleen bij dingen die me aan het hart gaan dus het uit zich gelukkig niet op alle gebieden, maar (verrassing) natuurlijk wel in het ouderschap. Ik wil het zo graag goed doen, niet goed genoeg maar echt super goed.
Op dit moment is dat niet zo handig. Mijn man heeft een ongeluk gehad en kan zeker een paar maanden geen enkele fysieke zorg meer dragen voor onze 1-jarige. Net nu ik begonnen ben met reïntegreren na een burn-out.
Ik heb de basis kunnen regelen zoals vervangende opvang voor de momenten waarop ik van huis ben en mijn man de zorg normaal zou hebben, maar die hoge lat.
Hulp vragen lukt me wel als het nodig is omdat ik bijvoorbeeld de deur uit moet, maar hulp vragen zodat ik zelf even kan rusten lukt me niet. Ik durf het gewoon niet. Ik lees overal adviezen als boodschappen laten bezorgen of de kinderen wat vaker achter een scherm zetten of kant en klare maaltijden neerzetten en het klinkt zo logisch, maar ik voel zo'n weerstand. Dan denk ik puntje bij het paaltje nee vandaag lukt het allemaal nog wel.
Ik weet dat het dom is maar zodra er iets van een crisis ontstaat kan ik gewoon niet stoppen met dat doorgaan.
Heeft iemand zin om hierover mee te praten? Lukt het jou ook niet, heb je het juist wel kunnen veranderen of heb je hier überhaupt nooit last van gehad en heb je een goeie tip? Ik lees het allemaal graag.
Op dit moment is dat niet zo handig. Mijn man heeft een ongeluk gehad en kan zeker een paar maanden geen enkele fysieke zorg meer dragen voor onze 1-jarige. Net nu ik begonnen ben met reïntegreren na een burn-out.
Ik heb de basis kunnen regelen zoals vervangende opvang voor de momenten waarop ik van huis ben en mijn man de zorg normaal zou hebben, maar die hoge lat.
Hulp vragen lukt me wel als het nodig is omdat ik bijvoorbeeld de deur uit moet, maar hulp vragen zodat ik zelf even kan rusten lukt me niet. Ik durf het gewoon niet. Ik lees overal adviezen als boodschappen laten bezorgen of de kinderen wat vaker achter een scherm zetten of kant en klare maaltijden neerzetten en het klinkt zo logisch, maar ik voel zo'n weerstand. Dan denk ik puntje bij het paaltje nee vandaag lukt het allemaal nog wel.
Ik weet dat het dom is maar zodra er iets van een crisis ontstaat kan ik gewoon niet stoppen met dat doorgaan.
Heeft iemand zin om hierover mee te praten? Lukt het jou ook niet, heb je het juist wel kunnen veranderen of heb je hier überhaupt nooit last van gehad en heb je een goeie tip? Ik lees het allemaal graag.
maandag 10 maart 2025 om 15:05
Ik zou oppassen voor de volgende burn-out en het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Zelf ook bijna een burn-out gehad toen mijn kinderen klein waren en ik alles goed wilde doen.
Dus ik raad je aan om makkelijk te eten, makkelijk met de schermpjes te zijn en boodschappen laten bezorgen. (dat sowieso) Het is maar tijdelijk om je hoofd boven water te houden.
Je gaat er anders aan onderdoor en dat is nog veel erger voor je kinderen.
Dus ik raad je aan om makkelijk te eten, makkelijk met de schermpjes te zijn en boodschappen laten bezorgen. (dat sowieso) Het is maar tijdelijk om je hoofd boven water te houden.
Je gaat er anders aan onderdoor en dat is nog veel erger voor je kinderen.
maandag 10 maart 2025 om 15:09
Waarom mag jij geen hulp krijgen? Wie heeft jou wijs gemaakt dat jij het alleen moet kunnen en je een last voor iemand zou zijn?
Dit is geen hoge lat, dit is angst voor.... Zeg het maar. Falen, kritiek, afwijzing?
Ik ben op dit moment een vriendje van mijn zoon aan het opvangen. Moeder is geopereerd en vader heeft een afspraak wat voorbij eindtijd school is. Of ik een uurtje wil opvangen? Ja natuurlijk, zelfs wel meer dan uurtje.
Hoe sneller je leert om hulp vragen en geven, hoe makkelijker je het jezelf maakt.
Dit is geen hoge lat, dit is angst voor.... Zeg het maar. Falen, kritiek, afwijzing?
Ik ben op dit moment een vriendje van mijn zoon aan het opvangen. Moeder is geopereerd en vader heeft een afspraak wat voorbij eindtijd school is. Of ik een uurtje wil opvangen? Ja natuurlijk, zelfs wel meer dan uurtje.
Hoe sneller je leert om hulp vragen en geven, hoe makkelijker je het jezelf maakt.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 10 maart 2025 om 15:10
maandag 10 maart 2025 om 15:12
Ook als bewust kindvrije hier een herkenning. Lig momenteel te herstellen van een zware hersenschudding mogelijk ten gevolge van epileptisch insult en niet van daaruit overigens ook bekend met een burn out van aantal jaar terug.
Voor mij ook een dagelijkse worsteling en ook al ibbel dat ik eigenlijk wil werken want hee, stel je niet zo aan.
De praktijk werkt anders want ik bekoop het meerdere keren per dag met mijn eigen worstelingen.
Dus...ik herken wat je schrijft maar dan vanuit een andere invalshoek echter, ingesleten paden en patronen zijn blijkbaar hetzelfde.
Ik zal dan ook mee blijven lezen hier en wellicht kunnen we elkaar beetje opbeuren. Later meer want ff rusten nu...heb een hele strenge partner.
Voor mij ook een dagelijkse worsteling en ook al ibbel dat ik eigenlijk wil werken want hee, stel je niet zo aan.
De praktijk werkt anders want ik bekoop het meerdere keren per dag met mijn eigen worstelingen.
Dus...ik herken wat je schrijft maar dan vanuit een andere invalshoek echter, ingesleten paden en patronen zijn blijkbaar hetzelfde.
Ik zal dan ook mee blijven lezen hier en wellicht kunnen we elkaar beetje opbeuren. Later meer want ff rusten nu...heb een hele strenge partner.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 10 maart 2025 om 15:16
Yakuzakiko schreef: ↑10-03-2025 15:05Ik zou oppassen voor de volgende burn-out en het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Zelf ook bijna een burn-out gehad toen mijn kinderen klein waren en ik alles goed wilde doen.
Dus ik raad je aan om makkelijk te eten, makkelijk met de schermpjes te zijn en boodschappen laten bezorgen. (dat sowieso) Het is maar tijdelijk om je hoofd boven water te houden.
Je gaat er anders aan onderdoor en dat is nog veel erger voor je kinderen.
Dit!
Makkelijk met schermpjes zou ik zelf alleen doen als het waardevolle dingen zijn die je je kinderen aanbiedt. Langzame filmpjes enzo.
En man kann misschien niet fysiek voor kind zorgen, maar wel samen dat filmpje kijken, of een spelletje doen, of even kletsen met jullie kind.
maandag 10 maart 2025 om 15:20
maandag 10 maart 2025 om 15:21
maandag 10 maart 2025 om 15:38
Ja dit klopt wel, of in ieder geval deels. Het is niet alleen een hoge lat want ik voel veel angst. Angst om verlaten te worden of iets onherstelbaar te verpesten of, ja wat? Ik weet het niet precies. Maar een zuivere hoge lat heb ik daarnaast ook altijd al gehad. Ik vind veel dingen belangrijk en ik vind het moeilijk om daar losjes mee om te gaan.Doreia* schreef: ↑10-03-2025 15:09Waarom mag jij geen hulp krijgen? Wie heeft jou wijs gemaakt dat jij het alleen moet kunnen en je een last voor iemand zou zijn?
Dit is geen hoge lat, dit is angst voor.... Zeg het maar. Falen, kritiek, afwijzing?
Ik ben op dit moment een vriendje van mijn zoon aan het opvangen. Moeder is geopereerd en vader heeft een afspraak wat voorbij eindtijd school is. Of ik een uurtje wil opvangen? Ja natuurlijk, zelfs wel meer dan uurtje.
Hoe sneller je leert om hulp vragen en geven, hoe makkelijker je het jezelf maakt.
maandag 10 maart 2025 om 15:39
Dat klinkt pittig en inderdaad herkenbaar. Fijn als je meeleest en schrijft!sprokkelientje schreef: ↑10-03-2025 15:12Ook als bewust kindvrije hier een herkenning. Lig momenteel te herstellen van een zware hersenschudding mogelijk ten gevolge van epileptisch insult en niet van daaruit overigens ook bekend met een burn out van aantal jaar terug.
Voor mij ook een dagelijkse worsteling en ook al ibbel dat ik eigenlijk wil werken want hee, stel je niet zo aan.
De praktijk werkt anders want ik bekoop het meerdere keren per dag met mijn eigen worstelingen.
Dus...ik herken wat je schrijft maar dan vanuit een andere invalshoek echter, ingesleten paden en patronen zijn blijkbaar hetzelfde.
Ik zal dan ook mee blijven lezen hier en wellicht kunnen we elkaar beetje opbeuren. Later meer want ff rusten nu...heb een hele strenge partner.
maandag 10 maart 2025 om 15:43
Er lag trauma ten grondslag aan mijn burnout en daar ben ik voor behandeld. Dit is daar in zekere zin ook wel een uitvloeisel van, maar het was niet de focus van de behandeling. Helaas dus ook niet echt concrete handvatten die nu ik kan afstoffen.
maandag 10 maart 2025 om 15:45
Ik denk dat je bang bent om door de mand te vallen als je een fout maakt of faalt. Of als je je kwetsbaar opstelt. Dat mensen dan erachter komen dat je helemaal niet zo goed bent als mensen nu denken.
Impostersyndroom noemen ze dat.
Had ik ook last van, jaren terug. En hulp bij gehad.
Impostersyndroom noemen ze dat.
Had ik ook last van, jaren terug. En hulp bij gehad.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 10 maart 2025 om 15:45
Vanuit mijn bed : kan man wel helder nadenken? Zo ja, laat hem het ( simpele) menu bedenken, de boodschappen invoeren en bestellen. Uiteraard in overleg met jou qua bezorgtijd.
Laat hem wat met die kleine doen.
Laat hem huishoudelijke hulp regelen of evt een hovenier zodat je niks met de tuin hoeft.
Overleg met hem!! Pas op elkaar, en probeer zo evenwicht te houden.
Laat hem wat met die kleine doen.
Laat hem huishoudelijke hulp regelen of evt een hovenier zodat je niks met de tuin hoeft.
Overleg met hem!! Pas op elkaar, en probeer zo evenwicht te houden.
maandag 10 maart 2025 om 15:49
Je hebt maar 1 doosje met energie, en dat kan je maar 1x uitgeven.
Waarom die energie gebruiken om zelf naar de winkels te gaan om boodschappen te doen?
Waarom moet alles een 9 of een 10 zijn? Femke Bol loopt niet elke wedstrijd een wereldrecord. En niet elke (top)sporters wint elke wedstrijd. Wees tevreden met een 7. En een keer een zesje of een onvoldoende is echt niet erg.
De keuze is aan jou. Gewoon normaal je best doen, en wees heel selectief om waar je je extra energie in steekt. Het is niet erg om een keer niet te stofzuigen of direct de afwas te doen wanneer je ook even met je kind iets kan doen, of een boek kan lezen.
wanneer je van plannen, voorspelbaarheid en regelmaat houdt. Maak een week planning met kleur. Groen is familie tijd, blauw is sporten, roze is "me time", bruin is werken, geel is huishouden, etc etc. Bepaal vooraf hoeveel tijd per week je hieraan wilt besteden en plan dit in. Heeft je kind je opeens nodig en je was va plan om schoon te maken, verwissel dan de tijdsblokken, zodat je jij niet schuldig voelt.
en het allerbelangrijkste wat je als ouder kan doen is te laten zien dat je ook goed voor jezelf zorgt en je familie. Niet iemand die alleen maar moet werken, schoonmaken, lat hoog leggen, klaar staan voor iedereen. Zoek balans.
Doe je dit niet vrijwillig, dan komt er waarschijnlijk een tijd dat dit geen keuze meer is, maar dat je gedwongen wordt door alle roofbouw die je gedaan hebt op je psyche, emoties en lijf.
Waarom die energie gebruiken om zelf naar de winkels te gaan om boodschappen te doen?
Waarom moet alles een 9 of een 10 zijn? Femke Bol loopt niet elke wedstrijd een wereldrecord. En niet elke (top)sporters wint elke wedstrijd. Wees tevreden met een 7. En een keer een zesje of een onvoldoende is echt niet erg.
De keuze is aan jou. Gewoon normaal je best doen, en wees heel selectief om waar je je extra energie in steekt. Het is niet erg om een keer niet te stofzuigen of direct de afwas te doen wanneer je ook even met je kind iets kan doen, of een boek kan lezen.
wanneer je van plannen, voorspelbaarheid en regelmaat houdt. Maak een week planning met kleur. Groen is familie tijd, blauw is sporten, roze is "me time", bruin is werken, geel is huishouden, etc etc. Bepaal vooraf hoeveel tijd per week je hieraan wilt besteden en plan dit in. Heeft je kind je opeens nodig en je was va plan om schoon te maken, verwissel dan de tijdsblokken, zodat je jij niet schuldig voelt.
en het allerbelangrijkste wat je als ouder kan doen is te laten zien dat je ook goed voor jezelf zorgt en je familie. Niet iemand die alleen maar moet werken, schoonmaken, lat hoog leggen, klaar staan voor iedereen. Zoek balans.
Doe je dit niet vrijwillig, dan komt er waarschijnlijk een tijd dat dit geen keuze meer is, maar dat je gedwongen wordt door alle roofbouw die je gedaan hebt op je psyche, emoties en lijf.
maandag 10 maart 2025 om 15:50
Ik vind trouwens niets mis met boodschappen laten bezorgen of hulp in de huishouding en dat soort dingen, maar als het om mezelf gaat voel ik toch een hele hoge drempel. Dan denk ik het is toch niet nodig? Het geeft me zelfs stress want ik kies het liefst zelf mijn appels uit en als er iemand komt schoonmaken dan moet alles er netjes uitzien 
maandag 10 maart 2025 om 15:51
Het beste dat je jezelf kunt leren is dat geen enkele ouder het super perfect goed doet. Iedereen doet maar wat, binnen de mogelijkheden die hij/zij heeft. En gelukkig is dat meestal gewoon prima.
Een hoge lat voor jezelf hebben klinkt heel mooi, en als zo’n ’ik noem het negatief maar eigenlijk is het natuurlijk positief’ karakter-eigenschap. Maar dat is niet zo. Net als mensen die vinden dat ze een ‘extreem rechtvaardigheidsgevoel hebben’, maar daarmee eigenlijk bedoelen dat ze zo flexibel zijn als een stalen plaat. Want ik ben het helemaal eens met iemand hierboven: dit klinkt eerder als ontzettend bang zijn om te falen (voor jezelf, de maatschappij, wat dan ook). Een hoge lat hebben, betekent streven naar een hoge standaard. Dat is prima. Maar het betekent niet ‘en er niet mee om kunnen gaan als het een keer niet wil/kan/lukt’.
Als je de Mount Everest wilt beklimmen, heb je doorzettingsvermogen nodig, natuurlijk. Maar op het moment dat de omstandigheden ongunstig zijn als je onderweg bent, heb je twee opties. Je realiseert je dat dit het vandaag niet wordt, draait om en probeert het later nog eens. Of je zet al je koppigheid en ‘doorzettingsvermogen’ in, en gaat verder, met de enorme kans dat je een nieuwsberichtje op pagina 3 van de krant wordt, en voor de eeuwigheid als bevroren standbeeld op die berg blijft. Die eerste zal echt een moeilijke keus moeten maken, ontzettend balen van alles, af en toe denken ‘had ik niet toch…’. Maar hij kan het nogmaals proberen. De tweede is dood. Wie heeft het dan het beste gedaan? De ‘opgever’ of de ‘doorzetter’?
Een hoge lat voor jezelf hebben klinkt heel mooi, en als zo’n ’ik noem het negatief maar eigenlijk is het natuurlijk positief’ karakter-eigenschap. Maar dat is niet zo. Net als mensen die vinden dat ze een ‘extreem rechtvaardigheidsgevoel hebben’, maar daarmee eigenlijk bedoelen dat ze zo flexibel zijn als een stalen plaat. Want ik ben het helemaal eens met iemand hierboven: dit klinkt eerder als ontzettend bang zijn om te falen (voor jezelf, de maatschappij, wat dan ook). Een hoge lat hebben, betekent streven naar een hoge standaard. Dat is prima. Maar het betekent niet ‘en er niet mee om kunnen gaan als het een keer niet wil/kan/lukt’.
Als je de Mount Everest wilt beklimmen, heb je doorzettingsvermogen nodig, natuurlijk. Maar op het moment dat de omstandigheden ongunstig zijn als je onderweg bent, heb je twee opties. Je realiseert je dat dit het vandaag niet wordt, draait om en probeert het later nog eens. Of je zet al je koppigheid en ‘doorzettingsvermogen’ in, en gaat verder, met de enorme kans dat je een nieuwsberichtje op pagina 3 van de krant wordt, en voor de eeuwigheid als bevroren standbeeld op die berg blijft. Die eerste zal echt een moeilijke keus moeten maken, ontzettend balen van alles, af en toe denken ‘had ik niet toch…’. Maar hij kan het nogmaals proberen. De tweede is dood. Wie heeft het dan het beste gedaan? De ‘opgever’ of de ‘doorzetter’?
maandag 10 maart 2025 om 15:51
Want?Speculaastaart schreef: ↑10-03-2025 15:16Dit!
Makkelijk met schermpjes zou ik zelf alleen doen als het waardevolle dingen zijn die je je kinderen aanbiedt. Langzame filmpjes enzo.
En man kann misschien niet fysiek voor kind zorgen, maar wel samen dat filmpje kijken, of een spelletje doen, of even kletsen met jullie kind.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 10 maart 2025 om 15:53
Toevoeging: en ik vind mezelf het dus best prima doen, ondanks dat mijn boodschappen bezorgd worden, en mijn kind 4 dagen per week naar de opvang gaat. We hebben eten, zij heeft het daar prima naar haar zin (en doet en passant een hoop dingen die ik thuis niet met haar zou doen). Waarom precies zou dat een lage lat zijn?
maandag 10 maart 2025 om 15:57
Dan moet je dus met jezelf aan de slag, heb je dat niet gedaan ivm je burn out? Het klinkt ook heel erg als de controle niet los kunnen laten.Zoraas schreef: ↑10-03-2025 15:50Ik vind trouwens niets mis met boodschappen laten bezorgen of hulp in de huishouding en dat soort dingen, maar als het om mezelf gaat voel ik toch een hele hoge drempel. Dan denk ik het is toch niet nodig? Het geeft me zelfs stress want ik kies het liefst zelf mijn appels uit en als er iemand komt schoonmaken dan moet alles er netjes uitzien
Alles is praktisch namelijk makkelijk op te lossen. Zat ouders die alles alleen doen namelijk.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
maandag 10 maart 2025 om 15:58
maandag 10 maart 2025 om 16:01
Dat zeg ik toch niet? Of tenminste dat wil ik in ieder geval niet zeggen. Wat ik wil zeggen is dat ik het moeilijk vind om mezelf iets van luxe te gunnen op het moment dat er een stemmetje in mijn hoofd schreeuwt dat ik het zelf nog wel kan. Dat ik een soort paniek voel als iemand 'schermtijd' zegt en dan allemaal doemgedachten krijg over wat dat mogelijk voor effect zou kunnen hebben en straffende gedachten over mezelf dat ik het überhaupt overweeg.nausicaa schreef: ↑10-03-2025 15:53Toevoeging: en ik vind mezelf het dus best prima doen, ondanks dat mijn boodschappen bezorgd worden, en mijn kind 4 dagen per week naar de opvang gaat. We hebben eten, zij heeft het daar prima naar haar zin (en doet en passant een hoop dingen die ik thuis niet met haar zou doen). Waarom precies zou dat een lage lat zijn?
Ik ben inderdaad die bergbeklimmer die toch stug doorklimt en dan in de krant eindigt zoals je zegt en ik ben me er ten volle van bewust dat dat niet iets goeds of iets sterks is maar juist iets zwaks en schadelijks. Iets waarmee ik bovendien zoals iemand ook al schreef helemaal geen goed voorbeeld geef en waarmee ik het dus juist slecht doe als moeder. Maar hoe stop ik ermee dat is de vraag.
maandag 10 maart 2025 om 16:01
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
