Kinderen
alle pijlers
Het blijft bij 1 kind, bij jullie ook?
donderdag 18 augustus 2022 om 15:02
Hoi Allemaal,
Mijn man en ik hebben op dit moment een zoon van 2 jaar.
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.
Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.
Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om te sparren met elkaar.....
Ik weet dat er al een topic over dit onderwerp is maar dat topic loopt al een tijdje. Vandaar dat ik dacht aan een nieuwe plek voor dit onderwerp.
Mijn man en ik hebben op dit moment een zoon van 2 jaar.
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.
Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.
Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om te sparren met elkaar.....
Ik weet dat er al een topic over dit onderwerp is maar dat topic loopt al een tijdje. Vandaar dat ik dacht aan een nieuwe plek voor dit onderwerp.
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 23:31
64.76% gewijzigd
vrijdag 19 augustus 2022 om 14:04
vrijdag 19 augustus 2022 om 14:32
@Tadderak30: Wow wat een pittige tijd heb je gehad zeg in de eerste peroide. Wat eng en spannend ook toen het zo kantje boord was met je zoontje, pfff.
Begrijpelijk dat je dat niet meer zou willen meemaken, zeker met de kans op herhaling.
Het is en blijft een duivels dilemma.
En wat een achterlijke opmerking nav het langdurige ziekenhuis verblijf. Echt hoe krijgen ze het hun strot uit.
Mag ik je toevoegen aan de tabel?
@Irregular_Choice: Leuk!
Tof dat jullie zo actief zijn met haar en allerlei verschillende dingen doen met haar waardoor ze andere niet echt mist. Ik ben zelf niet zo vd achtbanen en mijn man ook niet maar een oom of tante denk ik wel. Mijn ouders, met name mijn pa, zijn ook altijd lekker actief met hem....Monkeytown, fietsen, kinderboederij e.d. Genoeg mensen dichtbij die met hem willen meedoen. Ik ben zelf ook zo. Mijn man iets minder maar die moet echt nog wennen aan hoe om te gaan met een kind wat dat betreft. Is dat van huis uit niet zo gewend dat actieve. Mijn schoonouders zijn wat dat betreft een stuk rustiger en ''doe maar normaal'' dat heeft man ook. Laatst was er hier een open dag vd brandweer. Ik enthousiast en mijn man: moet dat, is hij niet te klein dan? Pfffff. Uiteindelijk gaat hij dan wel mee hoor en vind hij het stiekem ook wel erg leuk. Ik moet hem dan zogezegd echt ff helpen
.
Je staat in de tabel
@Beschuitmetjam: Mooi hoe je die vergelijk maakt met 2/3 kinderen. Het is echt vreemd hoe kortzichtig mensen kunnen reageren. Bah.
Dat je daardoor zelf wat minder open er over bent kan ik me wel voorstellen ja. Elke keer dat gezeur over onwaarheden in feiten is ook niet leuk.
Je staat in de tabel.
@Isalinde: Altijd fijn om wat ervaringsverhalen te lezen van volwassen enig kind kinderen
Fijn dat je dochter veel vriendinnen heeft en goed contact met neefjes en nichtjes. Daar zou ik ook dankbaar voor ben. Tot nu toe is N dol op zijn nichtje. Hij kon ook al snel haar naam zeggen. Zo schattig
Lijkt me ook gezellig als ze komen logeren!
Leuk dat jullie 2 katten hebben en mooi dat ze daar zo van geniet!
Vind je het zelf jammer dat jij niet je jeugd e.d. kunt delen met een sibling aangezien je dat jammer vind voor je dochter?
Jammer dat er een paar negatievelingen zaten in de andere groep. Leuk dat dat nu een appgroep is geworden. Vervelend van je moeder, maar idd, dan had ze zelf maar meer kinderen moeten krijgen, om de kans te vergroten.
@3-14pac: Dat zijn ook echt pittige dingen. Dan zit je logischerwijs snel aan je taks. Je hebt er goed over nagedacht waarom het niet echt haalbaar is, mede door je ervaring met de 2 gezinnen. Ik herken dat ook wel hoor. Gewerkt als gastouder bij 2 gezinnen thuis, poeh!
Wat onwijs spannend van je nod dag dit weekend. Ik duim met je mee! Laat het ons hoe dan ook maar weten. En meeschrijven mag gewoon al hoor!!
En goed gezegd. Iedereen moet hun mond lekker houden!
@Evelien: eens met wat de anderen al zeiden nav je reactie.
@Rozengeur10: Leuk!
Lastig van je pa, maar fijn dat hij het na je herinnering het wel begrijpt.
Begrijpelijk dat je dat niet meer zou willen meemaken, zeker met de kans op herhaling.
Het is en blijft een duivels dilemma.
En wat een achterlijke opmerking nav het langdurige ziekenhuis verblijf. Echt hoe krijgen ze het hun strot uit.
Mag ik je toevoegen aan de tabel?
@Irregular_Choice: Leuk!
Tof dat jullie zo actief zijn met haar en allerlei verschillende dingen doen met haar waardoor ze andere niet echt mist. Ik ben zelf niet zo vd achtbanen en mijn man ook niet maar een oom of tante denk ik wel. Mijn ouders, met name mijn pa, zijn ook altijd lekker actief met hem....Monkeytown, fietsen, kinderboederij e.d. Genoeg mensen dichtbij die met hem willen meedoen. Ik ben zelf ook zo. Mijn man iets minder maar die moet echt nog wennen aan hoe om te gaan met een kind wat dat betreft. Is dat van huis uit niet zo gewend dat actieve. Mijn schoonouders zijn wat dat betreft een stuk rustiger en ''doe maar normaal'' dat heeft man ook. Laatst was er hier een open dag vd brandweer. Ik enthousiast en mijn man: moet dat, is hij niet te klein dan? Pfffff. Uiteindelijk gaat hij dan wel mee hoor en vind hij het stiekem ook wel erg leuk. Ik moet hem dan zogezegd echt ff helpen
. Je staat in de tabel
@Beschuitmetjam: Mooi hoe je die vergelijk maakt met 2/3 kinderen. Het is echt vreemd hoe kortzichtig mensen kunnen reageren. Bah.
Dat je daardoor zelf wat minder open er over bent kan ik me wel voorstellen ja. Elke keer dat gezeur over onwaarheden in feiten is ook niet leuk.
Je staat in de tabel.
@Isalinde: Altijd fijn om wat ervaringsverhalen te lezen van volwassen enig kind kinderen
Fijn dat je dochter veel vriendinnen heeft en goed contact met neefjes en nichtjes. Daar zou ik ook dankbaar voor ben. Tot nu toe is N dol op zijn nichtje. Hij kon ook al snel haar naam zeggen. Zo schattig
Lijkt me ook gezellig als ze komen logeren!
Leuk dat jullie 2 katten hebben en mooi dat ze daar zo van geniet!
Vind je het zelf jammer dat jij niet je jeugd e.d. kunt delen met een sibling aangezien je dat jammer vind voor je dochter?
Jammer dat er een paar negatievelingen zaten in de andere groep. Leuk dat dat nu een appgroep is geworden. Vervelend van je moeder, maar idd, dan had ze zelf maar meer kinderen moeten krijgen, om de kans te vergroten.
@3-14pac: Dat zijn ook echt pittige dingen. Dan zit je logischerwijs snel aan je taks. Je hebt er goed over nagedacht waarom het niet echt haalbaar is, mede door je ervaring met de 2 gezinnen. Ik herken dat ook wel hoor. Gewerkt als gastouder bij 2 gezinnen thuis, poeh!
Wat onwijs spannend van je nod dag dit weekend. Ik duim met je mee! Laat het ons hoe dan ook maar weten. En meeschrijven mag gewoon al hoor!!
En goed gezegd. Iedereen moet hun mond lekker houden!
@Evelien: eens met wat de anderen al zeiden nav je reactie.
@Rozengeur10: Leuk!
Lastig van je pa, maar fijn dat hij het na je herinnering het wel begrijpt.
vrijdag 19 augustus 2022 om 15:01
Leuk topic!
Hier een kind van 3 en dat blijft waarschijnlijk de enige. Ik neig trouwens wel meer na een ja. Gevoelsmatig in ieder geval. Verstand zegt toch vaak nee.
We hebben een zwaar eerste jaar gehad. Uiteraard ook enorm genoten hoor. Kindlief had slaapproblemen en daarmee ik ook. Heb nog steeds lichamelijke klachten van het slaapgebrek van toen, ondanks het slapen nu al zeker 1,5 jaar goed gaat. En psychisch ook. Als bijv. de monitor van de babyfoon aanspringt, schiet de stress er direct weer in. Heel naar. Ik denk dat ik weer zo'n jaar niet aankan.
Daarnaast hebben we het zo goed met z'n drietjes. En het voelt een beetje alsof we dat op het spel zetten als er nog 1 bij zou komen. Wordt dat kindje gezond geboren, gaan de kinderen leuk met elkaar om, wordt het niet te druk, lukt het allemaal financieel wel etc etc.
En toch als ik een zwangere vrouw of een baby zie, dan is mijn eerste gedachte 'dat wil ik ook weer'.
Vriend wil niet meer. Is heel blij met hoe we het nu hebben en een tweede voegt daarin voor hem niks toe. Helemaal definitief nee heeft hij ook niet gezegd, maar ik merk dat de kans nihil is dat het vanuit hem nog een ja wordt. En heel veel tijd daarvoor hebben we ook niet, gezien we over de helft van de 30 zitten.
Hier een kind van 3 en dat blijft waarschijnlijk de enige. Ik neig trouwens wel meer na een ja. Gevoelsmatig in ieder geval. Verstand zegt toch vaak nee.
We hebben een zwaar eerste jaar gehad. Uiteraard ook enorm genoten hoor. Kindlief had slaapproblemen en daarmee ik ook. Heb nog steeds lichamelijke klachten van het slaapgebrek van toen, ondanks het slapen nu al zeker 1,5 jaar goed gaat. En psychisch ook. Als bijv. de monitor van de babyfoon aanspringt, schiet de stress er direct weer in. Heel naar. Ik denk dat ik weer zo'n jaar niet aankan.
Daarnaast hebben we het zo goed met z'n drietjes. En het voelt een beetje alsof we dat op het spel zetten als er nog 1 bij zou komen. Wordt dat kindje gezond geboren, gaan de kinderen leuk met elkaar om, wordt het niet te druk, lukt het allemaal financieel wel etc etc.
En toch als ik een zwangere vrouw of een baby zie, dan is mijn eerste gedachte 'dat wil ik ook weer'.
Vriend wil niet meer. Is heel blij met hoe we het nu hebben en een tweede voegt daarin voor hem niks toe. Helemaal definitief nee heeft hij ook niet gezegd, maar ik merk dat de kans nihil is dat het vanuit hem nog een ja wordt. En heel veel tijd daarvoor hebben we ook niet, gezien we over de helft van de 30 zitten.
vrijdag 19 augustus 2022 om 15:04
Ik merk wel dat ik het vaak wat sneu voor mijn kind vind. Dat als wij er niet meer zijn, kind alleen achter blijft. Met niemand uit hetzelfde huis kan praten over hoe het vroeger was.
Ook gun ik kind een broertje of zusje om mee te kunnen spelen. Maar gezien kind al 3 is, betwijfel ik of ze überhaupt zouden gaan spelen nog. Het leeftijdsverschil is misschien al te groot.
Ook gun ik kind een broertje of zusje om mee te kunnen spelen. Maar gezien kind al 3 is, betwijfel ik of ze überhaupt zouden gaan spelen nog. Het leeftijdsverschil is misschien al te groot.
vrijdag 19 augustus 2022 om 15:46
Wat een fijn topic met veel herkenning en openheid.
Die eerste corona periode was ook gewoon heel naar, totaal niet zoals ik het mij had voorgesteld om zwanger te zijn. Ik ben ook amper buiten geweest omdat ik heel bang was om besmet te worden. Dat is nu in ieder geval gelukkig wel anders.
Vandaag na een goede nacht denk ik weer hoppa spiraal eruit en gaan haha, lekker wispelturig hier hoor
Die eerste corona periode was ook gewoon heel naar, totaal niet zoals ik het mij had voorgesteld om zwanger te zijn. Ik ben ook amper buiten geweest omdat ik heel bang was om besmet te worden. Dat is nu in ieder geval gelukkig wel anders.
Vandaag na een goede nacht denk ik weer hoppa spiraal eruit en gaan haha, lekker wispelturig hier hoor
vrijdag 19 augustus 2022 om 17:24
Dit heeft bij mij inderdaad ook zeker wel meegespeeld. Man wilde wel, dus heb nog wel ooit eens getwijfeld of we het dan niet toch maar moesten proberen. Maar ik was ook bang dat dan alles zou veranderen, terwijl we het gewoon zo leuk hadden. Zet je dat dan op het spel? Je hebt geen idee hoe het gaat lopen met een tweede. Wat als het niet gezond is, dat legt veel druk op het hele gezin. Wat als het een veel lastiger kindje is qua opvoeding? En inderdaad financieel ook, nu kunnen we zo’n beetje doen wat we willen. Dat wordt dan toch allemaal minder. Heb dat ook gewoon niet aangedurfd.Salopette schreef: ↑19-08-2022 15:01Daarnaast hebben we het zo goed met z'n drietjes. En het voelt een beetje alsof we dat op het spel zetten als er nog 1 bij zou komen. Wordt dat kindje gezond geboren, gaan de kinderen leuk met elkaar om, wordt het niet te druk, lukt het allemaal financieel wel etc etc.
vrijdag 19 augustus 2022 om 20:02
Fijn dat dit herkenbaar is! Ik hoor deze twijfels eigenlijk nooit van anderen. Bij de meeste ouders die ik ken, was een 2e (en soms 3e of zelfs 4e) vanzelfsprekend. En als ik mijn twijfels en zorgen bespreek, wordt dat weggewuifd. 'Er worden meer gezonde kinderen geboren dan ongezonde', 'een 2e is altijd makkelijker omdat je zelf al veel geleerd hebt', 'financiën mogen nooit een reden zijn om het wel of niet te doen'. En dat soort opmerkingen.Irregular_Choice schreef: ↑19-08-2022 17:24Dit heeft bij mij inderdaad ook zeker wel meegespeeld. Man wilde wel, dus heb nog wel ooit eens getwijfeld of we het dan niet toch maar moesten proberen. Maar ik was ook bang dat dan alles zou veranderen, terwijl we het gewoon zo leuk hadden. Zet je dat dan op het spel? Je hebt geen idee hoe het gaat lopen met een tweede. Wat als het niet gezond is, dat legt veel druk op het hele gezin. Wat als het een veel lastiger kindje is qua opvoeding? En inderdaad financieel ook, nu kunnen we zo’n beetje doen wat we willen. Dat wordt dan toch allemaal minder. Heb dat ook gewoon niet aangedurfd.
Ook krijg ik trouwens vaker te horen dat je met z'n drieën niet een echt gezin bent. Toevallig hoorde ik die vandaag nog van een vriendin.
Jij ooit spijt gehad dat je het niet hebt aangedurfd?
Daar ben ik wat bang voor. Dat ik spijt ga krijgen als we niet voor een tweede gaan. (Goed, dat geldt andersom ook. Ben ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik het wel doe.)
salopette wijzigde dit bericht op 19-08-2022 22:18
0.40% gewijzigd
vrijdag 19 augustus 2022 om 20:08
Och wat een fijn topic!!
Ik schrijf graag mee.
Wij hebben 1 (fantastische, haha!) dochter van 3 jaar.
Na een toch wel vreselijke zwangerschap én bevalling belandde ik in een zwart gat. Het leek uitzichtloos. Gelukkig ben ik er weer, maar blijf ik kwetsbaar.
Ik ben nu denk ik een half jaar bezig (bijna dagelijks) met de vraag of er nog een broertje of zusje gaat komen voor dochter. Mijn hart zegt ja, maar mijn hoofd KEIHARD nee. Het maakt me onzeker en verdrietig tegelijkertijd, maar ook opgelucht. Met z’n drietjes zijn we ook héél tevreden. Het klopt zoals het is.
En toch knaagt het.
Ofterwel; de deur staat op een kier. Zeker nog niet definitief gesloten….
Fijn om
Hier zoveel herkenning te lezen
Ik schrijf graag mee.
Wij hebben 1 (fantastische, haha!) dochter van 3 jaar.
Na een toch wel vreselijke zwangerschap én bevalling belandde ik in een zwart gat. Het leek uitzichtloos. Gelukkig ben ik er weer, maar blijf ik kwetsbaar.
Ik ben nu denk ik een half jaar bezig (bijna dagelijks) met de vraag of er nog een broertje of zusje gaat komen voor dochter. Mijn hart zegt ja, maar mijn hoofd KEIHARD nee. Het maakt me onzeker en verdrietig tegelijkertijd, maar ook opgelucht. Met z’n drietjes zijn we ook héél tevreden. Het klopt zoals het is.
En toch knaagt het.
Ofterwel; de deur staat op een kier. Zeker nog niet definitief gesloten….
Fijn om
Hier zoveel herkenning te lezen
vrijdag 19 augustus 2022 om 20:13
PARDON?!Salopette schreef: ↑19-08-2022 20:02
Ook krijg ik trouwens vaker te horen dat je met z'n drieën niet een echt gezin bent. Toevallig hoorde ik die vandaag nog van een vriendin.
Jij ooit spijt gehad dat je het niet hebt aangedurfd?
Daar ben ik wat bang voor. Dat ik spijt ga krijgen als we niet een tweede nemen. (Goed, dat geldt andersom ook. Ben ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik het wel doe.)
Hoe durft een VRIENDIN dit te zeggen joh?!
Voor hetzelfde geldt lukt het helemaal niet, of is het om andere redenen niet vanzelfsprekend of (in dit geval) is 1 ook wel prima. Wauw! Wat bizar zeg!
Die twijfel over wel of niet en bang zijn voor spijt (twee kanten op) heb in ook ontzettend. Vandaar toch altijd die twijfel. Het zou zó makkelijk zijn als ik definitief NEE kon zeggen maar helaas. Mijn hoofd wil wel, maar mijn hart nog niet…
vrijdag 19 augustus 2022 om 22:18
Wat een fijn en interessant topic! Mooi om jullie verhalen te lezen. Hoewel bij sommigen ook verdrietig dat de redenen om het bij 1 kind te laten niet altijd fijn zijn (medisch/psychisch).
Jullie gedachten en ervaringen helpen mij nu al enorm! Hier begin 30 en een zoontje van tien maanden. Ik zit nog vooraan het proces van het idee, dat het hier misschien bij blijft. Ik heb altijd een soort normaalbeeld in mijn hoofd gehad van twee kinderen. Maar merk echt dat zo ongeveer alles in mij schreeuwt dat ik dit niet wil. We hebben het fijn met z'n drietjes, een tweede kindje voelt als afscheid nemen van dit gezin. Ons kind is fantastisch maar ook intens en druk. Het gevoel dat ik continu dubbele drukte om me heen zou hebben beklemt me. Ik ben een leukere moeder en mens als ik niet continu in de ratrace zit van werk huishouden gezin. En dan moet de tijd van speeldates en clubjes nog beginnen. Ook hadden we geen makkelijke start (huilbaby, maandenlang altijd huilen als hij wakker was), dus die start weer moeten herleven kijk ik niet naar uit. We willen graag veel gaan reizen met ons zoontje en dat zie ik met een kind veel makkelijker gebeuren dan met twee. En ik zie in mijn omgeving veel ouders scheidsrechteren tussen twee of meer kinderen, daar heb ik ECHT geen zin in. En bovenal: ik voel de wens voor een tweede ook echt niet.
Zo, wat een overwegingen voor maar 1 kind. Toch realiseer ik dat ons kind nog geen jaar is en vaak vrouwen pas daarna weer meer toe zijn aan weer zwanger worden. En wat me wel bezig houdt is dat mijn zoontje dan qua familie wel echt alleen opgroeit. De broer van mijn man is bewust kindvrij en mijn zus woont in het buitenland en wil in elk geval voorlopig geen kinderen. Het idee dat hij later echt alleen achterblijft maakt me verdrietig en laat me schuldig voelen. En ook het idee dat een broer of zus voor hem wel leuk(er?) zou zijn.
Dus: ik blijf met veel interesse jullie verhalen lezen, dat voedt mijn gedachten enorm. Dank daarvoor!
Jullie gedachten en ervaringen helpen mij nu al enorm! Hier begin 30 en een zoontje van tien maanden. Ik zit nog vooraan het proces van het idee, dat het hier misschien bij blijft. Ik heb altijd een soort normaalbeeld in mijn hoofd gehad van twee kinderen. Maar merk echt dat zo ongeveer alles in mij schreeuwt dat ik dit niet wil. We hebben het fijn met z'n drietjes, een tweede kindje voelt als afscheid nemen van dit gezin. Ons kind is fantastisch maar ook intens en druk. Het gevoel dat ik continu dubbele drukte om me heen zou hebben beklemt me. Ik ben een leukere moeder en mens als ik niet continu in de ratrace zit van werk huishouden gezin. En dan moet de tijd van speeldates en clubjes nog beginnen. Ook hadden we geen makkelijke start (huilbaby, maandenlang altijd huilen als hij wakker was), dus die start weer moeten herleven kijk ik niet naar uit. We willen graag veel gaan reizen met ons zoontje en dat zie ik met een kind veel makkelijker gebeuren dan met twee. En ik zie in mijn omgeving veel ouders scheidsrechteren tussen twee of meer kinderen, daar heb ik ECHT geen zin in. En bovenal: ik voel de wens voor een tweede ook echt niet.
Zo, wat een overwegingen voor maar 1 kind. Toch realiseer ik dat ons kind nog geen jaar is en vaak vrouwen pas daarna weer meer toe zijn aan weer zwanger worden. En wat me wel bezig houdt is dat mijn zoontje dan qua familie wel echt alleen opgroeit. De broer van mijn man is bewust kindvrij en mijn zus woont in het buitenland en wil in elk geval voorlopig geen kinderen. Het idee dat hij later echt alleen achterblijft maakt me verdrietig en laat me schuldig voelen. En ook het idee dat een broer of zus voor hem wel leuk(er?) zou zijn.
Dus: ik blijf met veel interesse jullie verhalen lezen, dat voedt mijn gedachten enorm. Dank daarvoor!
arcobaleno wijzigde dit bericht op 19-08-2022 22:21
3.98% gewijzigd
vrijdag 19 augustus 2022 om 22:21
Oo zo irritant he? Keuzes keuzes. Kon je nou maar gewoon ja of nee zeggen, constant die twijfel is erg vermoeiend. Tenminste vind ik hoor.Stephanie05 schreef: ↑19-08-2022 20:08Och wat een fijn topic!!
Ik schrijf graag mee.
Wij hebben 1 (fantastische, haha!) dochter van 3 jaar.
Na een toch wel vreselijke zwangerschap én bevalling belandde ik in een zwart gat. Het leek uitzichtloos. Gelukkig ben ik er weer, maar blijf ik kwetsbaar.
Ik ben nu denk ik een half jaar bezig (bijna dagelijks) met de vraag of er nog een broertje of zusje gaat komen voor dochter. Mijn hart zegt ja, maar mijn hoofd KEIHARD nee. Het maakt me onzeker en verdrietig tegelijkertijd, maar ook opgelucht. Met z’n drietjes zijn we ook héél tevreden. Het klopt zoals het is.
En toch knaagt het.
Ofterwel; de deur staat op een kier. Zeker nog niet definitief gesloten….
Fijn om
Hier zoveel herkenning te lezen
Wij zijn ook met zijn drieën een topteam, ben ook heel bang dat te verstoren. Het gaat nu gewoon zo relaxed.
Al die opmerkingen over wanneer de tweede komt vind ik ook erg brutaal, trek ze zekf slecht.
vrijdag 19 augustus 2022 om 22:28
Ze schrok er zelf geloof ik ook wat van toen ze het eruit gooide. Is een eerst praten, dan denken type.Stephanie05 schreef: ↑19-08-2022 20:13PARDON?!
Hoe durft een VRIENDIN dit te zeggen joh?!
Voor hetzelfde geldt lukt het helemaal niet, of is het om andere redenen niet vanzelfsprekend of (in dit geval) is 1 ook wel prima. Wauw! Wat bizar zeg!
Die twijfel over wel of niet en bang zijn voor spijt (twee kanten op) heb in ook ontzettend. Vandaar toch altijd die twijfel. Het zou zó makkelijk zijn als ik definitief NEE kon zeggen maar helaas. Mijn hoofd wil wel, maar mijn hart nog niet…
Lastig he, die twijfel. Staat je partner er hetzelfde in als jij?
Zouden er trouwens veel mensen zijn die spijt hebben van een tweede? Het is nogal een taboe om het daar over te hebben. En vraag me ook af of iedereen daar eerlijk over durft te zijn. Ben wel benieuwd naar het percentage ouders dat spijt heeft van een tweede.
vrijdag 19 augustus 2022 om 23:26
Fijn om te horen dat jullie het ook een fijn, eerlijk en open topic vinden. Ik merk dat ik er nu ook wel wat rustiger over ben. Ik ken zelf niet echt enigkind kinderen. Wel in de familie maar niet in de vriendengroep dat een stel 1 kind heeft.
@Salopette: Altijd heftig zo'n pittige start. Zeker als dat nu nog wel mee speelt qua reageren op de babyfoon bijvoorbeeld. Vervelend zeg!
Fijn dat jullie het zo goed hebben met elkaar. Het is lastig voorstellen hoe dat dan zou zijn he een evt 2de kind. Dat merk ik ook wel. Het is nu idd in balans en hoe gaat dat veranderen. Zeker nu we een erg gemakkelijk kind hebben, dat kan niet gemakkelijker, haha. Ook herkenbaar wat je zegt over de gezondheid van het kind en de financiën.
En dat het kriebelt als je een baby of zwangere ziet, zo begrijpelijk. Moeilijk is dat dan he, weten dat het goed is met 1 kind maar je hart zegt vaak ook andere dingen. Hoe gezellig het kan zijn enz. Maar toch. Het verstand zegt het ook niet voor niets. Moeten we in ieder geval serieus nemen.
Mijn man heeft hetzelfde als jouw vriend.
Wat je schrijft over het alleen zijn van je kind en het niet kunnen delen van zijn/haar jeugd vind ik ergens ook een lastig idee. Heeft je kind neefjes en nichtjes?
Mag ik je toevoegen aan de tabel?
@Dizzyyy0 Lastig he al die wisselende gedachten en gevoelens....
@Irregular_Choice Ik herken je gedachtengang wel en je afwegingen over waarom wel en niet.
@Salopotte: Het lijkt soms wel of sommige er niet over nadenken ofzo. Dat het zo logisch is dat er een tweede,derde of... komt. Misschien zeg ik het wat te z/w maar de vanzelfsprekendheid doet dat wel vermoeden. Ook als je kijkt naar de opmerkingen die jij als vb noemt.
Pittig omdat van je vriendin te horen, dat 3 geen echt gezin zou zijn. Gelukkig schrok ze er zelf ook wel van. Nog over gehad of het er maar bij gelaten?
En dat spijt gevoel dwarrelt soms ook lekker door mijn hoofd.
@Stephanie05 Welkom! Zal ik je in de tabel zetten. Fijn dat je herkenning vind hier. Wat moeilijk dat je zwangerschap en bevalling zo pittig waren. Verdrietig dat je in een zwart gat met gevallen. Goed om te horen dat het weer beter gaat.
Je verstand is zo duidelijk, maar dat verrekte stemmetje in je hart kan het je nog best moeilijk maken. Begrijpelijk dat je daar onzeker en verdrietig van wordt.
En definitief beslissen zou een verademing zijn maar zo ontzettend moeilijk. Al is het voor ons wel vrij zeker. Zeker als ik kijk naar mijn man. Lijkt me heerlijk om soms een man te zijn, zeker met dit soort dingen, hahaha. Vaak lekker nuchter die mannen.
@arcobaleno: Welkom! Zou ik jou ook toevoegen?
Je zoontje is nog klein dus het kan idd nog veranderen maar tegelijkertijd kan je het gewoon nu ook al wel gewoon weten of iig diep van binnen. Zeker als je niet echt een wens hebt voor een tweede.
Wat leuk dat jullie veel willen gaan reizen! Met een camper of ....
Wat je schrijft over familie en alleen zijn lijkt me idd een erg moeilijke en verdrietige maar zoals ik al eerder schreef moet dat niet de reden zijn toch voor een tweede te gaan. Maar het is begrijpelijk dat dat idee wel wat met je doet.
Spijt
Boeiende vraag ja of andere spijt hebben van hun tweede. Er zullen wss vast wel mensen zijn die stiekem spijt hebben. Dat als ze het een en ander van te voren hadden geweten ze het niet hadden gedaan.
Voor mezelf is het nu al duidelijk dat ik niet kan garanderen dat ik een tweede echt kan geven wat hij/zij nodig heeft. En N dan natuurlijk ook. Misschien lukt het prima maar de kans is groter dat ik het '(echt) pittig ga vinden met ''alle gevolgen van dien''. Dat ik dan niet de gelukkige moeder enz die ik zo graag wil zijn en dat het me allemaal heel veel moeite kost en ik altijd maar overprikkeld e.d. ben.
@Salopette: Altijd heftig zo'n pittige start. Zeker als dat nu nog wel mee speelt qua reageren op de babyfoon bijvoorbeeld. Vervelend zeg!
Fijn dat jullie het zo goed hebben met elkaar. Het is lastig voorstellen hoe dat dan zou zijn he een evt 2de kind. Dat merk ik ook wel. Het is nu idd in balans en hoe gaat dat veranderen. Zeker nu we een erg gemakkelijk kind hebben, dat kan niet gemakkelijker, haha. Ook herkenbaar wat je zegt over de gezondheid van het kind en de financiën.
En dat het kriebelt als je een baby of zwangere ziet, zo begrijpelijk. Moeilijk is dat dan he, weten dat het goed is met 1 kind maar je hart zegt vaak ook andere dingen. Hoe gezellig het kan zijn enz. Maar toch. Het verstand zegt het ook niet voor niets. Moeten we in ieder geval serieus nemen.
Mijn man heeft hetzelfde als jouw vriend.
Wat je schrijft over het alleen zijn van je kind en het niet kunnen delen van zijn/haar jeugd vind ik ergens ook een lastig idee. Heeft je kind neefjes en nichtjes?
Mag ik je toevoegen aan de tabel?
@Dizzyyy0 Lastig he al die wisselende gedachten en gevoelens....
@Irregular_Choice Ik herken je gedachtengang wel en je afwegingen over waarom wel en niet.
@Salopotte: Het lijkt soms wel of sommige er niet over nadenken ofzo. Dat het zo logisch is dat er een tweede,derde of... komt. Misschien zeg ik het wat te z/w maar de vanzelfsprekendheid doet dat wel vermoeden. Ook als je kijkt naar de opmerkingen die jij als vb noemt.
Pittig omdat van je vriendin te horen, dat 3 geen echt gezin zou zijn. Gelukkig schrok ze er zelf ook wel van. Nog over gehad of het er maar bij gelaten?
En dat spijt gevoel dwarrelt soms ook lekker door mijn hoofd.
@Stephanie05 Welkom! Zal ik je in de tabel zetten. Fijn dat je herkenning vind hier. Wat moeilijk dat je zwangerschap en bevalling zo pittig waren. Verdrietig dat je in een zwart gat met gevallen. Goed om te horen dat het weer beter gaat.
Je verstand is zo duidelijk, maar dat verrekte stemmetje in je hart kan het je nog best moeilijk maken. Begrijpelijk dat je daar onzeker en verdrietig van wordt.
En definitief beslissen zou een verademing zijn maar zo ontzettend moeilijk. Al is het voor ons wel vrij zeker. Zeker als ik kijk naar mijn man. Lijkt me heerlijk om soms een man te zijn, zeker met dit soort dingen, hahaha. Vaak lekker nuchter die mannen.
@arcobaleno: Welkom! Zou ik jou ook toevoegen?
Je zoontje is nog klein dus het kan idd nog veranderen maar tegelijkertijd kan je het gewoon nu ook al wel gewoon weten of iig diep van binnen. Zeker als je niet echt een wens hebt voor een tweede.
Wat leuk dat jullie veel willen gaan reizen! Met een camper of ....
Wat je schrijft over familie en alleen zijn lijkt me idd een erg moeilijke en verdrietige maar zoals ik al eerder schreef moet dat niet de reden zijn toch voor een tweede te gaan. Maar het is begrijpelijk dat dat idee wel wat met je doet.
Spijt
Boeiende vraag ja of andere spijt hebben van hun tweede. Er zullen wss vast wel mensen zijn die stiekem spijt hebben. Dat als ze het een en ander van te voren hadden geweten ze het niet hadden gedaan.
Voor mezelf is het nu al duidelijk dat ik niet kan garanderen dat ik een tweede echt kan geven wat hij/zij nodig heeft. En N dan natuurlijk ook. Misschien lukt het prima maar de kans is groter dat ik het '(echt) pittig ga vinden met ''alle gevolgen van dien''. Dat ik dan niet de gelukkige moeder enz die ik zo graag wil zijn en dat het me allemaal heel veel moeite kost en ik altijd maar overprikkeld e.d. ben.
zaterdag 20 augustus 2022 om 06:23
Ik kan daar echt kwaad over worden, geen gezin met 3. Alsof 1 kind er niet toe doet? Maar goed, dat soort uitspraken komen van mensen die blijkbaar niet zo nadenken over gevoelens van anderen, denk ik dan maar.Salopette schreef: ↑19-08-2022 20:02Fijn dat dit herkenbaar is! Ik hoor deze twijfels eigenlijk nooit van anderen. Bij de meeste ouders die ik ken, was een 2e (en soms 3e of zelfs 4e) vanzelfsprekend. En als ik mijn twijfels en zorgen bespreek, wordt dat weggewuifd. 'Er worden meer gezonde kinderen geboren dan ongezonde', 'een 2e is altijd makkelijker omdat je zelf al veel geleerd hebt', 'financiën mogen nooit een reden zijn om het wel of niet te doen'. En dat soort opmerkingen.
Ook krijg ik trouwens vaker te horen dat je met z'n drieën niet een echt gezin bent. Toevallig hoorde ik die vandaag nog van een vriendin.
Jij ooit spijt gehad dat je het niet hebt aangedurfd?
Daar ben ik wat bang voor. Dat ik spijt ga krijgen als we niet voor een tweede gaan. (Goed, dat geldt andersom ook. Ben ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik het wel doe.)
Financiën zouden nooit een reden moeten zijn, vind ik ook raar. Ik zie vaak genoeg voorbeelden waarbij ik denk, had daar dan even over nagedacht vooraf. Kinderen die in armoede opgroeien enz. Sorry hoor, maar een kind kost gewoon geld en dat moet je wel hebben vind ik
Ik heb nooit spijt gehad van deze keuze. Ik sta er helemaal achter en weet ook dat dit de enige juiste keus was. We hebben het goed met z’n drietjes en hebben veel lol samen. Dochter heeft genoeg vriendinnen en neefje/nichtjes en ze is gelukkig. Dat laatste is het aller belangrijkst
Overigens denk ik wel dat je beter spijt kan hebben van geen 2e, dan spijt dat je het wel gedaan hebt. Nu weet je dat natuurlijk nooit van tevoren, dat maakt het lastig. Maar ik vraag me ook wel eens af of er mensen zijn die spijt hebben. Vast wel, maar dat zeggen ze vaak niet. Volgens mij is er wel ooit een topic over geweest trouwens.
Onze weekendplannen, we zijn nu nog in Duitsland in een hotel. Gisteren vanuit Denemarken vertrokken na ruim 3 weken vakantie. Vandaag nog 3 uurtjes naar huis. Vanmiddag heb ik voor mezelf en dochter een kappersafspraak staan
ze heeft mijn haar, heel veel en met slag. Zit altijd in de klit als het langer is. Dus er gaat weer een stuk af in een wat kortere bob. Bij mij is het nu schouderlang en ik ga helemaal kort. Warrig model, heb weer genoeg van al die lange haren overal en hete nek enzo. Daarna even snel eten halen voor vanavond en zwager komt dan voetbal kijken. Morgen de weekboodschappen doen en langs schoonouders. Die waren al een paar weken voor ons weg, dus moeten even bijkletsen en maandag begint school alweer hier! Groep 7…we moeten langzaam na gaan denken over de middelbare 
zaterdag 20 augustus 2022 om 07:36
@Ladenkastje: nee, ik vind het zelf niet erg dat ik mijn jeugd niet kan delen. Ik weet natuurlijk ook niet hoe het met een broer of zus geweest zou zijn. Ik heb een aantal vriendinnen die ik al sinds mijn kindertijd ken en die mijn ouders ook goed kennen, die vriendschappen koester ik extra.
Soms vraag ik me ook wel af hoe het zal zijn als mijn ouders ouder en hulpbehoevend worden maar ik zie om me heen dat het hebben van broers of zussen ook geen garantie is dat de zorg voor de ouders gelijk verdeeld wordt.
Leuke weekend-plannen, veel plezier! Geniet van het strand.
Hier had dochter afgelopen nacht voor het eerst een slaapfeestje (met twee vriendinnen bij ons thuis). Het is erg gezellig en er wordt lekker veel gegiecheld:-)
Fijn weekend allemaal!
Soms vraag ik me ook wel af hoe het zal zijn als mijn ouders ouder en hulpbehoevend worden maar ik zie om me heen dat het hebben van broers of zussen ook geen garantie is dat de zorg voor de ouders gelijk verdeeld wordt.
Leuke weekend-plannen, veel plezier! Geniet van het strand.
Hier had dochter afgelopen nacht voor het eerst een slaapfeestje (met twee vriendinnen bij ons thuis). Het is erg gezellig en er wordt lekker veel gegiecheld:-)
Fijn weekend allemaal!
zaterdag 20 augustus 2022 om 08:05
Ik meld mij ook! Fijn om jullie verhalen en gedachten te lezen.
Wij zijn vorig jaar ouders geworden. Dat duurde 2 jaar en een aantal vroege miskramen. Die periode heeft er enorm ingehakt bij mij. De zwangerschap vond ik enorm spannend. Zo bang dat het weer mis zou gaan. Toen een bevalling die eindigde in een keizersnede wegens foetale nood en een newborn periode die me enorm overviel. Ik was niet voorbereid op de intensiteit daarvan. Nu zijn we bijna 15 maanden verder. We hebben super lief en leuk kind. Hij is ons zonnetje in huis. Ik voel me denk ik sinds een half jaar weer echt mezelf en geniet daar enorm van. Mentaal heb ik alles achter me gelaten. Alleen als ik denk aan weer dat hele circus, die newborn shizzle.. en dan weet ik wel dat ik nu een ander persoon ben en er waarschijnlijk heel anders in kan staan. Toch denk en voel ik ook dat dit wat nu hebben juist fijn is. Het is druk maar er is ook voldoende tijd voor mezelf.
Ik houd van me time en ben niet gek op drukte. Ik vind mn werk belangrijk, stappen zetten in mn werk, persoonlijke ontwikkeling buiten werk, sporten, mn vriendinnen etc. Mn partner heeft hetzelfde. Ik laat dan nog even alle crisissen in de wereld buiten beschouwing. Dat maakt me ook verdrietig namelijk. Waar zet ik een kind in? Tegelijk kijk ik dan naar mn zoontje en weet ik dat hij dus alles alleen moet doen in deze wereld van nu. En dan word ik ook wel verdrietig. Ik ben namelijk zo gek met mn zusje en mn vriend met zijn broer. Tegenwoordig kom ik ineens vaker mensen tegen die enig kind zijn en als ik dan naar hun kijk, dan zijn ze super leuk, sociaal, een leuke vriendenkring. Dat vind ik wel fijn om te zien.
Gelukkig heb ik geen omgeving die veroordelend is. Ik heb dat nooit geha.d wel eens een aparte opmerking maar ik ben daar niet gevoelig voor. Je hoort altijd: het is maar een paar jaar maar daarmee zeg je wel wat. Waarom moet je een paar jaar van je leven opzij zetten?
Wij zijn eind 30 en ik sluit niet uit dat wij types zijn die na 5 jaar denken, doe maar wel. Leeftijdsverschil is geen overweging voor ons. Helaas zal dat er voor mij dan niet meer in zitten. Dan ben ik ruim 40. Voor nu is het goed zo als het is en neigen we meer naar nee dan naar ja. Een kinderwens is iets wat je moet voelen en nu voel ik het niet. Fijn om hier gelijkgestemden te vinden.
Wij zijn vorig jaar ouders geworden. Dat duurde 2 jaar en een aantal vroege miskramen. Die periode heeft er enorm ingehakt bij mij. De zwangerschap vond ik enorm spannend. Zo bang dat het weer mis zou gaan. Toen een bevalling die eindigde in een keizersnede wegens foetale nood en een newborn periode die me enorm overviel. Ik was niet voorbereid op de intensiteit daarvan. Nu zijn we bijna 15 maanden verder. We hebben super lief en leuk kind. Hij is ons zonnetje in huis. Ik voel me denk ik sinds een half jaar weer echt mezelf en geniet daar enorm van. Mentaal heb ik alles achter me gelaten. Alleen als ik denk aan weer dat hele circus, die newborn shizzle.. en dan weet ik wel dat ik nu een ander persoon ben en er waarschijnlijk heel anders in kan staan. Toch denk en voel ik ook dat dit wat nu hebben juist fijn is. Het is druk maar er is ook voldoende tijd voor mezelf.
Ik houd van me time en ben niet gek op drukte. Ik vind mn werk belangrijk, stappen zetten in mn werk, persoonlijke ontwikkeling buiten werk, sporten, mn vriendinnen etc. Mn partner heeft hetzelfde. Ik laat dan nog even alle crisissen in de wereld buiten beschouwing. Dat maakt me ook verdrietig namelijk. Waar zet ik een kind in? Tegelijk kijk ik dan naar mn zoontje en weet ik dat hij dus alles alleen moet doen in deze wereld van nu. En dan word ik ook wel verdrietig. Ik ben namelijk zo gek met mn zusje en mn vriend met zijn broer. Tegenwoordig kom ik ineens vaker mensen tegen die enig kind zijn en als ik dan naar hun kijk, dan zijn ze super leuk, sociaal, een leuke vriendenkring. Dat vind ik wel fijn om te zien.
Gelukkig heb ik geen omgeving die veroordelend is. Ik heb dat nooit geha.d wel eens een aparte opmerking maar ik ben daar niet gevoelig voor. Je hoort altijd: het is maar een paar jaar maar daarmee zeg je wel wat. Waarom moet je een paar jaar van je leven opzij zetten?
Wij zijn eind 30 en ik sluit niet uit dat wij types zijn die na 5 jaar denken, doe maar wel. Leeftijdsverschil is geen overweging voor ons. Helaas zal dat er voor mij dan niet meer in zitten. Dan ben ik ruim 40. Voor nu is het goed zo als het is en neigen we meer naar nee dan naar ja. Een kinderwens is iets wat je moet voelen en nu voel ik het niet. Fijn om hier gelijkgestemden te vinden.
zwembad84 wijzigde dit bericht op 20-08-2022 08:13
0.26% gewijzigd
zaterdag 20 augustus 2022 om 08:09
Ik vind dat soort opmerkingen zo vreemd. Financiën geen reden? Meer gezond dan ongezond? Dat laatste is zeker waar maar daar reëel over nadenken, is mi meer vanzelfsprekend dan dat niet doen. Zeker als je ook al een kindje hebt. En financiën nog meer. Je bent als ouder verantwoordelijk voor het leven van je kind. Dan zijn financiën dus zeker wel een reden om je verstand te gebruiken boven je hart als het gaat om het krijgen van een kind (vind ik). Maar ja misschien sta ik wel te serieus in dat soort dingen. Ik kan iig niks met dat soort opmerkingen hahaSalopette schreef: ↑19-08-2022 20:02Fijn dat dit herkenbaar is! Ik hoor deze twijfels eigenlijk nooit van anderen. Bij de meeste ouders die ik ken, was een 2e (en soms 3e of zelfs 4e) vanzelfsprekend. En als ik mijn twijfels en zorgen bespreek, wordt dat weggewuifd. 'Er worden meer gezonde kinderen geboren dan ongezonde', 'een 2e is altijd makkelijker omdat je zelf al veel geleerd hebt', 'financiën mogen nooit een reden zijn om het wel of niet te doen'. En dat soort opmerkingen.
Ook krijg ik trouwens vaker te horen dat je met z'n drieën niet een echt gezin bent. Toevallig hoorde ik die vandaag nog van een vriendin.
Jij ooit spijt gehad dat je het niet hebt aangedurfd?
Daar ben ik wat bang voor. Dat ik spijt ga krijgen als we niet voor een tweede gaan. (Goed, dat geldt andersom ook. Ben ook bang dat ik spijt ga krijgen als ik het wel doe.)
zaterdag 20 augustus 2022 om 08:14
Dat genoeg me time herken ik heel erg. Man heeft dat minder nodig, maar we gaan wel jaarlijks een paar dagen weg ieder. Ik ga meestal met mijn broer of een vriendin, man gaat met zijn broertje (en diens vrouw soms). Met mijn broer ga ik dan een dag of 4, meestal groepsreis om pretparken te bezoeken. Volgend jaar staat een week Vegas op de planning met een vriendin. Dan zit dochter in groep 8 inmiddels, dus is opvang geen probleem meer. Als man gewoon na zijn werk er is, is dat prima. Man gaat meestal een stedentrip doen met een dag (of 2) pretpark, dan is hij een dag of 5 weg. Het is wel echt fijn dat dochter nu zo oud is dat ze ook alleen thuis kan blijven. Scheelt een hoop geregel qua opvang. Dat willen we toch het liefst gewoon zelf regelen ipv ouders ofzo te vragen, dus voorheen moest ik dan wat regelen qua werktijden met mijn werk. Nu hoef ik daar niet meer over na te denken. Ze heeft de sleutel en kan zelf naar huis wel echt heerlijk om dan even echt mijn eigen ding te kunnen doen zonder zorg voor het gezin. Dat heb ik wel echt nodig zo nu en dag. Al was die behoefte groter toen ze nog klein was, omdat toen de zorg gewoon intensiever was. Nu kan ik ook rustig me time hebben als ze er wel is eigenlijk haha!
wel echt heerlijk om dan even echt mijn eigen ding te kunnen doen zonder zorg voor het gezin. Dat heb ik wel echt nodig zo nu en dag. Al was die behoefte groter toen ze nog klein was, omdat toen de zorg gewoon intensiever was. Nu kan ik ook rustig me time hebben als ze er wel is eigenlijk haha!
zaterdag 20 augustus 2022 om 08:17
Vwb het alleen zijn met je herinneringen. Dat vind ik wel lastig maar als ik dan bijv kijk naar mijn moeder. Zij komt uit een gezin van 4 en ze hebben een slechte jeugd gehad. Er is nauwelijks contact en 2 hebben al het leven gelaten. Nu is dat een specifieke situatie maar ook met broers en zussen, weet je niet of je later samen herinneringen kunt hebben.
Ik heb wel besloten dat ik snel op zoek ga naar meer kinderen in zijn leven. Op school gaat dat straks vanzelf maar dat duurt nog een tijdje. Ik wil wat leuke andere moeders zoeken in onze omgeving zodat hij daar mee kan spelen. Wij hebben namelijk ook geen neefjes en nichtjes en mn vriendinnen hebben geen kinderen of veel oudere kinderen.
Ik heb wel besloten dat ik snel op zoek ga naar meer kinderen in zijn leven. Op school gaat dat straks vanzelf maar dat duurt nog een tijdje. Ik wil wat leuke andere moeders zoeken in onze omgeving zodat hij daar mee kan spelen. Wij hebben namelijk ook geen neefjes en nichtjes en mn vriendinnen hebben geen kinderen of veel oudere kinderen.
zaterdag 20 augustus 2022 om 08:27
zaterdag 20 augustus 2022 om 08:55
Toevallig las ik net nog een artikel over een gezin met 9 kinderen dat zich nu zorgen maakt om hun financiën.... Dan is er maar 1 hebben toch een stuk goedkoper.Irregular_Choice schreef: ↑20-08-2022 06:23Financiën zouden nooit een reden moeten zijn, vind ik ook raar. Ik zie vaak genoeg voorbeelden waarbij ik denk, had daar dan even over nagedacht vooraf. Kinderen die in armoede opgroeien enz. Sorry hoor, maar een kind kost gewoon geld.
zaterdag 20 augustus 2022 om 09:12
Jahoor ik wil wel in de tabel, leuk!
Wij hebben 1 dochter uit 2019, ben zelf begin 30 en ik twijfel enorm.
Man overigens niet. Hij vindt het goed zoals het is, maar staat ook open voor een 2e over een x aantal jaar. Niet nu; zeker niet. Meer omdat hij ziet dat ik er niet aan toe ben en twijfel.
Wat ik hier allemaal lees herken ik enorm. Het is zó verdomd makkelijk met 1 kind en daarnaast me-time, werken, oppas regelen etc. Er staat altijd iemand te trappelen om op te passen, wij houden enorm van uiteten gaan, weekendjes weg etc en doen dit ook graag zonder dochter. Gewoon fijn aandacht voor elkaar staat hier hoog in het vaandel.
Ben zelf enorm prikkelgevoelig en heb aan mijn donkere periode een slaapstoornis en tinitus overgehouden; nog een reden om het lekker zo te houden.
Onze omgeving snapt ons helemaal gelukkig. Als mensen er naar vragen antwoorden we altijd dat er geen een bij komt. Wellicht in de toekomst, maar voor nu zijn wij compleet. Dat vinden vreemden soms raar, maar ik voel me gezegend met een gezond kind en het feit dat ikzelf er weer helemaal ben:)
Man is overigens zelf enigkind, dus hij weet niet beter. Zelf heb ik een zusje waar ik bijna 5 jaar mee scheel; heb ik een fijne band mee.
Wij hebben 1 dochter uit 2019, ben zelf begin 30 en ik twijfel enorm.
Man overigens niet. Hij vindt het goed zoals het is, maar staat ook open voor een 2e over een x aantal jaar. Niet nu; zeker niet. Meer omdat hij ziet dat ik er niet aan toe ben en twijfel.
Wat ik hier allemaal lees herken ik enorm. Het is zó verdomd makkelijk met 1 kind en daarnaast me-time, werken, oppas regelen etc. Er staat altijd iemand te trappelen om op te passen, wij houden enorm van uiteten gaan, weekendjes weg etc en doen dit ook graag zonder dochter. Gewoon fijn aandacht voor elkaar staat hier hoog in het vaandel.
Ben zelf enorm prikkelgevoelig en heb aan mijn donkere periode een slaapstoornis en tinitus overgehouden; nog een reden om het lekker zo te houden.
Onze omgeving snapt ons helemaal gelukkig. Als mensen er naar vragen antwoorden we altijd dat er geen een bij komt. Wellicht in de toekomst, maar voor nu zijn wij compleet. Dat vinden vreemden soms raar, maar ik voel me gezegend met een gezond kind en het feit dat ikzelf er weer helemaal ben:)
Man is overigens zelf enigkind, dus hij weet niet beter. Zelf heb ik een zusje waar ik bijna 5 jaar mee scheel; heb ik een fijne band mee.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
