Het blijft bij 1 kind, bij jullie ook?

Anoniem_647bb8128f55c donderdag 18 augustus 2022 om 15:02

Hoi Allemaal,

Mijn man en ik hebben op dit moment een zoon van 2 jaar.
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.

Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.

Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om te sparren met elkaar.....

Ik weet dat er al een topic over dit onderwerp is maar dat topic loopt al een tijdje. Vandaar dat ik dacht aan een nieuwe plek voor dit onderwerp.

anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 23:31

64.76% gewijzigd

arcobaleno woensdag 24 augustus 2022 om 21:33

Pff ja die opmerkingen. Ik merk dat het bij ons nog meevalt, de brutale opmerkingen of vragen. Meer soms kleine onbedoelde dingen zoals "het is je eerste kindje toch?". Dat suggereert ergens natuurlijk ook dat er meer zouden komen. Of niet, weet ik eigenlijk niet eens. Maar ik heb er in elk geval niet zo'n last van gelukkig, waarschijnlijk ook omdat ik nog in m'n denkproces zit. Maar van die brutale vragen of opmerkingen zou ik ook niet gediend zijn!

Mooi om jullie ervaringen te lezen. En dat eigenlijk iedereen gelukkig is met z'n drietjes.

Bij degenen waar een keuze voor 1 kind vrijwillig was, was het bij jullie een aanwijsbaar moment of aanleiding dat je het zeker wist? Of meer geleidelijk? En raakte het onderwerp gewoon langzaam meer op de achtergrond of was het wel echt een actief besluit zeg maar?

botanietje woensdag 24 augustus 2022 om 21:57

@Salopette: Nou JA zeg! Wat een eersteklas droeftoeter die vent. Misschien missen die drie kinderen juist iets, met zo’n bemoeizuchtig veroordelend exemplaar als ouder (misschien niet, maar van zoveel onaardigheid word ik een beetje giftig).
Ik snap wel dat zo’n vraag/opmerking je overdondert, dat zou ik ook hebben. En dan beleefd antwoord geven voor ik me af kan vragen of het iemand aangaat. Komt ook niet iedere dag voorbij om te oefenen (gelukkig maar).

Je moet niet alles geloven wat je denkt

Anoniem_647bb8128f55c woensdag 24 augustus 2022 om 22:44

Ik dacht dat ik al gereageerd had. Maar blijkbaar is dat niet goed gegaan.

@Salopotte: Wat een rot opmerking. Ik snap dat dat je raakt. En wat Botanietje zegt: Het komt te weinig voor (idd gelukkig) om adrem te reageren.

anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:27

44.01% gewijzigd

Anoniem_647bb8128f55c woensdag 24 augustus 2022 om 22:49

Rozengeur10 schreef: ↑
24-08-2022 15:02
Vandaag waren we last minute nog even een paar uurtjes oppas nodig. De eerste beste vriendin die ik vroeg of ons mannetje er even heen kon zei direct: kom maar brengen!
Dan is 'maar' 1 kind toch wel heerlijk!

Idd die kwetsende opmerkingen hoeven van mij allemaal niet zo.. leven en laten leven lijkt mij

Fijn is dat he! Wij hebben ook nooit problemen qua oppas. Hooguit als het gewoonweg niet kan.

Plinkie donderdag 25 augustus 2022 om 00:18

Wat een fijn topic dit. Ik lees graag mee. Schrijven vind ik nog een beetje gek: onze dochter is bijna 4 maanden en misschien zijn we nog helemaal niet toerekeningsvatbaar.

Situatieschets:

Ik ben 38 (3 dagen vóór m’n 38e bevallen) en doordat ik eigenlijk nooit echt een relatie had waarin het paste, dacht ik altijd: één zou ook fijn zijn (ik heb lange tijd gedacht het misschien alleen te doen als ik niet de juiste man tegen zou komen. Tegelijkertijd had ik altijd een vervelende en onregelmatige cyclus, waardoor ik mezelf ook voorhield dat ik weleens onvruchtbaar zou kunnen zijn. Ook een soort van zelfbescherming denk ik.

Mijn vriend is 48 en heeft 2 kinderen van 16 en 18. We zijn een aantal jaar terug kort uit elkaar geweest omdat hij aangaf geen kinderen meer te willen. Ik ben met pijn in mijn hart mijn eigen weg gegaan en na een aantal maanden wilde hij praten. Hij wilde niet zonder me en na veel gesprekken met zijn psycholoog over zijn gezondheid (lang verhaal, hij heeft lang gedacht geen 50 te worden) wilde hij toch wél. Met mij welteverstaan, want zelf zou hij niet meer het ‘initiatief’ hebben genomen.

We zijn gaan samenwonen in de lockdownperiode en toen kreeg mijn vriend ineens een herseninfarct op 46-jarige leeftijd. Naast alle ellende die er toch al was, stak ook mijn wens de kop op. ‘Misschien wil ie nu écht geen kinderen meer’, dacht ik.
Vriend zei juist: ik weet niet hoe we er over een jaar voorstaan en hoe ik me voel, laten we er nú voor gaan. Feit is dat ik ná zijn infarct meer vertrouwen heb in zijn gezondheid. Hij is gezonder gaan leven en gebruikt nu trouw de bloedverdunners die hij hiervoor ook al moest slikken.

Zo gezegd.. een half jaar na zijn infarct was ik zwanger. Het ging veel vlotter dan ik dacht en zo begon ik tijdens de zwangerschap al te denken: Goh, misschien is 2 ook wel een optie! En dat idee heeft zich een beetje vastgezet.

Maar ik zie ook dat mijn vriend het zwaar heeft. Na een dag werken (zulke dingen kan ie gelukkig nog) heeft ie echt rust nodig en dan is een huilbui van onze dochter al te veel. En ze huilt echt niet veel trouwens hoor. Hij heeft nu dan ook aangegeven de deur dicht te gooien, maar dat vond ik te snel. We hebben afgesproken er begin volgend jaar over door te praten.

Ik ben op zoek naar mijn intenties om wél een tweede te willen. Omdat het zo hoort? Omdat ik altijd die wens heb gehad? (Niet dus)
En ik ben op zoek naar goede argumenten om het bij onze dochter te houden. Een paar heb ik al, buiten de mentale belastbaarheid van mijn vriend.

Ze is heel makkelijk. Er kan zomaar een huilbaby bij komen.
Mijn zus heeft ook net een zoontje van 7 maanden ouder, we zien elkaar vaak, dus ze groeien samen op en hebben een speelmaatje.
Het scheelt heul veul geld en tijd voor onszelf.

Maar ja.. gevoel vs verstand…

Nou, dat dus. Qua leeftijd van onze dochter toch een andere situatie. Mocht je me toch in de tabel mee willen nemen: eind 30, baby van 2022 en twijfel vooral ook om medische redenen. Maar maak er toch maar diverse van

plinkie wijzigde dit bericht op 25-08-2022 05:12
Reden: Kleine toevoeging

3.01% gewijzigd

Pluma donderdag 25 augustus 2022 om 06:01

arcobaleno schreef: ↑
24-08-2022 21:33

Bij degenen waar een keuze voor 1 kind vrijwillig was, was het bij jullie een aanwijsbaar moment of aanleiding dat je het zeker wist? Of meer geleidelijk? En raakte het onderwerp gewoon langzaam meer op de achtergrond of was het wel echt een actief besluit zeg maar?

Ik weet niet wat je verstaat onder vrijwillig. Wij hebben een medisch traject achter de rug inclusief ook nog miskramen en dat wilden we niet weer. Maar als we echt graag nog een kind wilden dan hadden we het zo weer opgestart dus in die zin is het wel een eigen keuze geweest.

Wij begonnen een paar maanden na de geboorte er af en toe over te praten. Even checken hoe de zaken er voor stonden en dat antwoord is altijd "nu niet" geweest. En dan lieten we het weer een tijdje rusten. Na 2 jaar moesten we wat dingen afsluiten in het ziekenhuis m.b.t. ons traject, dus een keuze maken of we nog weer iets wilde opstarten voor een tweede of niet. Dat hebben we toen niet gedaan en dat voelde wel wat officiëler. Maar in mijn achterhoofd nog wel een tijd gehad dat ik dacht, als ik nog wil dan kan ik zo weer naar de huisarts. Maar hoe langer het duurt hoe minder we actief aan het denken zijn en hoe meer de deur ook definitief dicht gaat. En heel af en toe heeft 1 van ons ineens last van z'n hormonen of zo en die begint dan over hoe schattig zo'n hummeltje is. Maar tot nu toe is er op dat soort momenten altijd de ander geweest die op dat moment met beide benen op de grond stond.

Over oppas, hier staan ze ook in de rij

Als we omhoog zitten staat er altijd wel een oma of buurvrouw op de stoep. Terwijl man en ik het prima zelf kunnen oplossen.

Positive_vibes donderdag 25 augustus 2022 om 08:07

arcobaleno schreef: ↑
24-08-2022 21:33
Bij degenen waar een keuze voor 1 kind vrijwillig was, was het bij jullie een aanwijsbaar moment of aanleiding dat je het zeker wist? Of meer geleidelijk? En raakte het onderwerp gewoon langzaam meer op de achtergrond of was het wel echt een actief besluit zeg maar?

Ik ervaar het maar als half vrijwillig. Sterker nog, ik denk dat ik het meest verdriet heb van dat het me is ‘afgenomen’ om volledig mijn eigen gevoel te volgen. Veel meer dan dat ik het jammer vind om nooit meer zwanger te zullen zijn of dat soort dingen.

Maar juist daarom hebben we er dus voor gekozen om er een keuze van te maken. Voor mijn man was het geleidelijk om daar te komen en voor mij echt een aanwijsbaar moment voor de beslissing. Hij heeft toen meteen een afspraak voor een vasectomie gemaakt dus dat is een behoorlijk actief besluit

Sorcha_ donderdag 25 augustus 2022 om 09:09

Ik ervaar het ook als half vrijwillig. Soms denk ik wel eens dat we een tweede hadden gehad als de bevalling niet zo moeilijk was verlopen en mijn kind makkelijker was. Ik heb net een afspraak gemaakt bij de huisarts ivm vermoedens autisme bij zoon.

botanietje donderdag 25 augustus 2022 om 10:32

@Arcobaleno: Ik zou zeggen dat de keus hier ook semi-vrijwillig is. Man en ik hebben geen wens voor een tweede, maar misschien was dat anders zonder 5 jaar proberen/herhaalde miskramen/9 maanden HG/half jaar zonder slaap. We zijn 8 jaar geleden niet dit hoofdstuk ingestapt met het idee: we gaan nu proberen één kind te krijgen en dan is het klaar. Dat niet.
Het was tijdens de zwangerschap van mijn dochter wel héél duidelijk voor allebei: als dit kind geboren is, is het klaar (terwijl meer kinderen in theorie zou kunnen als we het onszelf moeilijk willen maken). Dus als antwoord op je vraag: geen proces, nee.

En ergens ben ik dankbaar dat ik niet geplaagd word door een hormonaal verlangen naar een tweede, want dan moest ik puur op verstand nee zeggen. Maar ik vind het soms wel lastig om niet in de maatschappelijke mal te passen wat dat betreft.

Je moet niet alles geloven wat je denkt

zwembad84 donderdag 25 augustus 2022 om 11:48

botanietje schreef: ↑
25-08-2022 10:32
@Arcobaleno: Ik zou zeggen dat de keus hier ook semi-vrijwillig is. Man en ik hebben geen wens voor een tweede, maar misschien was dat anders zonder 5 jaar proberen/herhaalde miskramen/9 maanden HG/half jaar zonder slaap. We zijn 8 jaar geleden niet dit hoofdstuk ingestapt met het idee: we gaan nu proberen één kind te krijgen en dan is het klaar. Dat niet.
Het was tijdens de zwangerschap van mijn dochter wel héél duidelijk voor allebei: als dit kind geboren is, is het klaar (terwijl meer kinderen in theorie zou kunnen als we het onszelf moeilijk willen maken). Dus als antwoord op je vraag: geen proces, nee.

En ergens ben ik dankbaar dat ik niet geplaagd word door een hormonaal verlangen naar een tweede, want dan moest ik puur op verstand nee zeggen. Maar ik vind het soms wel lastig om niet in de maatschappelijke mal te passen wat dat betreft.

Ik heb dit ook wel een beetje. Wij hebben zoveel verdriet gehad van de 2 jaar die het ons koste om zwanger te worden. De herhaalde miskramen, de angst dat ik nooit een moeder zou worden. Na de bevalling dacht ik: dit nooit meer. Nu ben ik milder maar ik ben ook 38,5 jaar en als het geen 2 jaar had gekost, was ik jonger geweest. Nu loopt het zo dat ik er niet aan toe ben omdat het zoveel van me heeft gevraagd en ik zo blij dat alles nu gewoon lekker loopt. Dan gaat de leeftijd een rol spelen want waarschijnlijk denk ik over 2 jaar misschien wel dat ik het weer aan durf. Alleen dan ben je 40+ en wil ik dat? Voor kies ik er dan ook voor om het te laten lopen, hoe het loopt. Het leven is niet maakbaar en als dit mijn/ons pad is, dan is dat oké. Ik ben super trots, blij en dankbaar voor mijn kleine mannetje.

dizzyy0 donderdag 25 augustus 2022 om 12:43

botanietje schreef: ↑
25-08-2022 10:32
@Arcobaleno: Ik zou zeggen dat de keus hier ook semi-vrijwillig is. Man en ik hebben geen wens voor een tweede, maar misschien was dat anders zonder 5 jaar proberen/herhaalde miskramen/9 maanden HG/half jaar zonder slaap. We zijn 8 jaar geleden niet dit hoofdstuk ingestapt met het idee: we gaan nu proberen één kind te krijgen en dan is het klaar. Dat niet.
Het was tijdens de zwangerschap van mijn dochter wel héél duidelijk voor allebei: als dit kind geboren is, is het klaar (terwijl meer kinderen in theorie zou kunnen als we het onszelf moeilijk willen maken). Dus als antwoord op je vraag: geen proces, nee.

En ergens ben ik dankbaar dat ik niet geplaagd word door een hormonaal verlangen naar een tweede, want dan moest ik puur op verstand nee zeggen. Maar ik vind het soms wel lastig om niet in de maatschappelijke mal te passen wat dat betreft.

Ik snap het echt heel goed, zeker na zo'n lange heftige periode.

Dit dus. Dit speelt bij mij toch ook mee. Dat vind ik zelf heel erg want wij leven ons leven altijd al zoals wij het willen en wijken in veel zaken af van de norm maar in deze vind ik het toch lastig. Vergelijk mezelf dan ook steeds met stellen die wel 2 kinderen of juist 1 hebben. Waarom geen idee? Ook ben ik nog steeds heel bang om later spijt te krijgen. Slaat nergens op want je maakt op dit moment een bepaalde keuze en een klein gezin zijn nou eenmaal de gevolgen hiervan.

Vandaag koffie gedaan met een vriendin die nummer 2 krijgt, dan denk ik alleen maar jij liever dan ik. Al lijkt het mij ook weer bijzonder om zwanger te zijn.

Mijn vriend is trouwens ook team twijfel dus daar schieten we niet heel veel mee op. Hij vind wel dat als we het willen niet te lang meer moeten wachten. Wij twijfelen dus nog steeds verder. Ik vind het wel echt verhelderend om al jullie verhalen en beweegredenen te lezen, dit geeft mij ook andere inzichten.

Sorcha_ donderdag 25 augustus 2022 om 14:00

dizzyy0 schreef: ↑
25-08-2022 12:43

Mijn vriend is trouwens ook team twijfel dus daar schieten we niet heel veel mee op. Hij vind wel dat als we het willen niet te lang meer moeten wachten. Wij twijfelen dus nog steeds verder. Ik vind het wel echt verhelderend om al jullie verhalen en beweegredenen te lezen, dit geeft mij ook andere inzichten.

Ik kan je echt de podcast van de Correspondent aanraden, De tweede - op zoek naar het standaardgezin.

dizzyy0 donderdag 25 augustus 2022 om 15:22

Sorcha_ schreef: ↑
25-08-2022 14:00
Ik kan je echt de podcast van de Correspondent aanraden, De tweede - op zoek naar het standaardgezin.

Thanks, die heb ik al geluisterd een tijd geleden. Hele goede podcast.

Positive_vibes donderdag 25 augustus 2022 om 16:48

Sorcha_ schreef: ↑
25-08-2022 09:09
Ik ervaar het ook als half vrijwillig. Soms denk ik wel eens dat we een tweede hadden gehad als de bevalling niet zo moeilijk was verlopen en mijn kind makkelijker was. Ik heb net een afspraak gemaakt bij de huisarts ivm vermoedens autisme bij zoon.

Dit speelt bij mij ook. Zowel het voortraject, de miskramen, de zwangerschap, de bevalling én de PPD waren allemaal niet mals. En mijn zoontje is de liefste en leukste maar ook al vanaf de zwangerschap om varierende redenen een zorgenkind (en ook twijfelgeval autisme). Ik ben er dan ook niet van overtuigd dat het voor hem een voordeel zou zijn om nog een kind te krijgen, integendeel.

En ik stoor me dus ook enorm aan die opmerkingen dat 1 kind egoïstisch zou zijn ofzo. Het is bij ons juist precies andersom en dat ik kies voor het belang van mijn al bestaande kind is denk ik de sterkste reden dat ik er vrede mee kan hebben

Sorcha_ donderdag 25 augustus 2022 om 16:54

Positive_vibes schreef: ↑
25-08-2022 16:48
Dit speelt bij mij ook. Zowel het voortraject, de miskramen, de zwangerschap, de bevalling én de PPD waren allemaal niet mals. En mijn zoontje is de liefste en leukste maar ook al vanaf de zwangerschap om varierende redenen een zorgenkind (en ook twijfelgeval autisme). Ik ben er dan ook niet van overtuigd dat het voor hem een voordeel zou zijn om nog een kind te krijgen, integendeel.

En ik stoor me dus ook enorm aan die opmerkingen dat 1 kind egoïstisch zou zijn ofzo. Het is bij ons juist precies andersom en dat ik kies voor het belang van mijn al bestaande kind is denk ik de sterkste reden dat ik er vrede mee kan hebben

Ik denk dat het voor mijn zoon juist goed zou zijn om een broertje of zusje te hebben. Hij vraagt er ook best wel vaak om.
Maar weer 4 jaar niet slapen, dat ga ik niet trekken. Daar ga ik aan onder door.

Positive_vibes donderdag 25 augustus 2022 om 20:22

Sorcha_ schreef: ↑
25-08-2022 16:54
Ik denk dat het voor mijn zoon juist goed zou zijn om een broertje of zusje te hebben. Hij vraagt er ook best wel vaak om.
Maar weer 4 jaar niet slapen, dat ga ik niet trekken. Daar ga ik aan onder door.

Voor jezelf kiezen is uiteraard net zo goed een prima reden. Ik erger me alleen aan die zogenaamde universele waarheden. Iedereen is gewoon anders en oordelen zijn nergens voor nodig.

Mijn kind vraagt er overigens ook nooit om. Dat scheelt.

Zonnetje2021 donderdag 25 augustus 2022 om 21:45

Even een ander verhaal.
Wij hebben wel gekozen voor de tweede. Zit ook jaren tussen beide kinderen. Hoewel ik de tweede niet meer zou willen missen vind ik het retezwaar. Ik ben regelmatig overprikkeld, de strijd tussen de kinderen verdraag ik slecht.

Natuurlijk hou je daar vooraf rekening mee maar heeft iemand vooraf goed kunnen inschatten hoe een eerste zou zijn? Ik heb in ieder geval de twe3de zwaar onderschat.

Doet niets af aan de liefde voor mijn kind, het ligt ook niet aan kind maar aan mij.

Sorcha_ donderdag 25 augustus 2022 om 22:05

Positive_vibes schreef: ↑
25-08-2022 20:22
Voor jezelf kiezen is uiteraard net zo goed een prima reden. Ik erger me alleen aan die zogenaamde universele waarheden. Iedereen is gewoon anders en oordelen zijn nergens voor nodig.

Mijn kind vraagt er overigens ook nooit om. Dat scheelt.

Die universele waarheden luister ik gewoon niet naar. Zo heb ik bijvoorbeeld altijd fulltime gewerkt. Daar vinden mensen ook wat van. Tja

.
Twee van mijn favoriete mensen op deze aarde zijn enig kind, dus zo erg zal het wel niet zijn

.

Sorcha_ donderdag 25 augustus 2022 om 22:05

Positive_vibes schreef: ↑
25-08-2022 20:22
Voor jezelf kiezen is uiteraard net zo goed een prima reden. Ik erger me alleen aan die zogenaamde universele waarheden. Iedereen is gewoon anders en oordelen zijn nergens voor nodig.

Mijn kind vraagt er overigens ook nooit om. Dat scheelt.

Die universele waarheden luister ik gewoon niet naar. Zo heb ik bijvoorbeeld altijd fulltime gewerkt. Daar vinden mensen ook wat van. Tja

.
Twee van mijn favoriete mensen op deze aarde zijn enig kind, dus zo erg zal het wel niet zijn

.

arcobaleno vrijdag 26 augustus 2022 om 14:41

Dankjewel voor jullie reacties! Ja, half vrijwillig, dat snap ik inderdaad ook wel. Dat je best had gewild dat alles makkelijker was gelopen en dan de keuze voor wel of geen tweede misschien ook anders was geweest. @positive_vibes, mooi hoe je dat zegt, dat jullie besloten het een keuze te maken.

En @zonnetje2021, wat eerlijk dat je dit durft te zeggen. Ik snap ook goed dat je dus niks zegt over je gevoel voor je tweede kind, maar wel dat het veel zwaarder is dan waar je op had gerekend. Ik denk ook dat dit mijn grootste angst is, dat ik twee kinderen te zwaar vind en dan (dus 'te laat') besef dat een leven met 1 kind beter bij me past.

En ook herkenbaar dat afwijken van het standaard plaatje. Interessant om te zien dat sommigen van ons daar wat meer last van hebben en anderen juist schijt aan hebben.

Jullie nog leuke weekend plannen? Wij hebben net vakantie gekregen. We vertrekken dit weekend voor het eerst op vliegvakantie met z'n drietjes!

Positive_vibes vrijdag 26 augustus 2022 om 14:48

Sorcha_ schreef: ↑
25-08-2022 22:05
Die universele waarheden luister ik gewoon niet naar. Zo heb ik bijvoorbeeld altijd fulltime gewerkt. Daar vinden mensen ook wat van. Tja .
Twee van mijn favoriete mensen op deze aarde zijn enig kind, dus zo erg zal het wel niet zijn .

Dat vind ik oprecht knap

Ik merk dat mij toch steeds raakt. Waarschijnlijk omdat ik er zelf verdriet van heb en het altijd precies de verkeerde snaar raakt.

Positive_vibes vrijdag 26 augustus 2022 om 14:50

arcobaleno schreef: ↑
26-08-2022 14:41

Jullie nog leuke weekend plannen? Wij hebben net vakantie gekregen. We vertrekken dit weekend voor het eerst op vliegvakantie met z'n drietjes!

Wat leuk! Waar gaan jullie heen?

Ik vond vliegen met kind echt easy peasy, viel zo mee. Heel veel plezier!

Anoniem_647bb8128f55c vrijdag 26 augustus 2022 om 15:07

Ik heb Plinkie en Positive_vibes Toegevoegd aan de tabel. Niet helemaal compleet, vul maar aan als je dat wilt.

Anoniem_647bb8128f55c vrijdag 26 augustus 2022 om 15:29

@Plinkie: Leuk dat je mee komt schrijven. Wat een heftige situatie met je vriend.
Goed dat je jezelf afvraagt of je wel echt een tweede wilt. Heel belangrijk in mijn ogen. Je moet het zelf echt willen.
Wat leuk dat je zus ook een kleintje heeft en het niet veel scheelt in leeftijd. Gezellig!

Jullie situaties
Echt veel die zoveel moeite hadden om zwanger te worden, heftig en verdrietig zeg. Zo fijn dat het toch is gelukt. Bedankt voor jullie openheid.

@Zonnetje2021 Wat eerlijk dat je verteld hoe je het nu vind met 2 kinderen. Ik kan me voorstellen dat het pittig is maar ook dat je niet kunt inschatten hoe de tweede zal zijn. Kan zo'n verschil zijn. Hoeveel leeftijdsverschil zit er tussen je kinderen?

Weekend
We hebben een rustig weekend zonder plannen. Dus we gaan zien wat we gaan doen.
Fijne vakantie @arcobaleno Ik ben ook benieuwd waar jullie heen gaan. Spannend zo de eerste keer vliegen. Gaat vast leuk worden!

anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:28

36.69% gewijzigd

Stephanie05 zondag 28 augustus 2022 om 14:55

Zonnetje2021 schreef: ↑
25-08-2022 21:45
Even een ander verhaal.
Wij hebben wel gekozen voor de tweede. Zit ook jaren tussen beide kinderen. Hoewel ik de tweede niet meer zou willen missen vind ik het retezwaar. Ik ben regelmatig overprikkeld, de strijd tussen de kinderen verdraag ik slecht.

Natuurlijk hou je daar vooraf rekening mee maar heeft iemand vooraf goed kunnen inschatten hoe een eerste zou zijn? Ik heb in ieder geval de twe3de zwaar onderschat.

Doet niets af aan de liefde voor mijn kind, het ligt ook niet aan kind maar aan mij.

Wauw wat eerlijk geschreven

Dit hoor je dus niet vaak van iemand (ook wel logisch ofzo, alhoewel… het mág gedeeld worden, want wellicht kan de omgeving iets betekenen).
Dit is exact waar ik bang voor ben. Ben nu al snel overprikkeld en ik slaap zeer slecht. Dat geruzie tussen sibblings zie ik bij vriendinnen ook en dan kijkt dochter toe, komt even knuffelen en speelt fijn alleen verder. Dat bevestigd mijn huidige (“we houden het bij 1”) gevoel.
Ik heb alle respect voor je en geef je een dikke virtuele knuffel. Ik hoop dat je ook in je directe omgeving eerlijk durft te zijn en wellicht om hulp vraagt

Actieve topics