Kinderen
alle pijlers
Het blijft bij 1 kind, bij jullie ook?
donderdag 18 augustus 2022 om 15:02
Hoi Allemaal,
Mijn man en ik hebben op dit moment een zoon van 2 jaar.
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.
Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.
Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om te sparren met elkaar.....
Ik weet dat er al een topic over dit onderwerp is maar dat topic loopt al een tijdje. Vandaar dat ik dacht aan een nieuwe plek voor dit onderwerp.
Mijn man en ik hebben op dit moment een zoon van 2 jaar.
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.
Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.
Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om te sparren met elkaar.....
Ik weet dat er al een topic over dit onderwerp is maar dat topic loopt al een tijdje. Vandaar dat ik dacht aan een nieuwe plek voor dit onderwerp.
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 23:31
64.76% gewijzigd
dinsdag 6 september 2022 om 10:11
Was het voor jou een keiharde voorwaarde? Want er zijn tegenwoordig natuurlijk ook opties om het alleen te doen.Glittersuikerspin schreef: ↑05-09-2022 16:05Ik heb 1 kind. Had er dolgraag meer gehad maar in mijn geval niet mogelijk omdat ik na mijn scheiding nooit meer een goede relatie heb gehad en dat is wel echt een keiharde voorwaarde natuurlijk. Veel verdriet gehad, veel tranen gehad, elke keer die geboorteborden, geboortekaartjes. Nog steeds een zwakke plek. Helaas is het leven niet maakbaar. Wel extreem blij dat ik moeder ben.
dinsdag 6 september 2022 om 10:15
Lief van jullie.
Ik ben inmiddels over de 40 en ik zou nu geen kind meer willen ook al zou dat biologisch kunnen. Dat zit hem niet bij mij in de zwangerschap en beginjaren want ik zie mezelf zeker nog met een kleintje lopen maar meer dat ik niet wil dat een kind relatief jong zonder moeder achterblijft. Dat kan natuurlijk altijd maar de kans is natuurlijk groter als je later een kind krijgt.
Maar ik heb niks te kiezen hoor heb nog steeds geen relatie.
Ik ben inmiddels over de 40 en ik zou nu geen kind meer willen ook al zou dat biologisch kunnen. Dat zit hem niet bij mij in de zwangerschap en beginjaren want ik zie mezelf zeker nog met een kleintje lopen maar meer dat ik niet wil dat een kind relatief jong zonder moeder achterblijft. Dat kan natuurlijk altijd maar de kans is natuurlijk groter als je later een kind krijgt.
Maar ik heb niks te kiezen hoor heb nog steeds geen relatie.
dinsdag 6 september 2022 om 14:35
Wat veel herkenbare verhalen hier! Het bevestigt langzamerhand mijn gevoel om het lekker bij 1 te houden. Zojuist waren dochter en ik even bij mijn oude omaatje op bezoek. En wat denk je dat ze zei?
“Och maar lieverd, je bent gezegend met een gezonde meid in deze rare tijd. Het is toch heerlijk dat je overal kan gaan en staan en dat iedereen zo gek op haar is. Lekker bij 1 houden hoor, vind het helemaal bij jullie passen!”
Ze moet altijd lachen als ik vertel dat we “weer” op vakantie gaan. Want ja; we gaan iedere vakantie op vakantie naar het buitenland. Heerlijk met z’n drietjes. Dochter dartelt lekker rond en maakt heel snel vriendjes. En wij genieten van ons gezin.
Oja. Ik HAAT het trouwens als mensen zeggen dat 1 kind geen gezin is. HOEZO NIET?!
Ik snap dat niet hoor. Dat taboe moet ook maar eens flink doorbroken worden.
Ik liet een traan. Want ze heeft ergens helemaal gelijk. De deur blijft nog even op een kier maar eigenlijk weet ik het antwoord al. Wij zijn ook met z’n drietjes “al” compleet
En nu chill ik ‘m al 1,5u heerlijk op de bank; dochter slaapt nog tussen de middag en ik heb alle tijd voor mezelf
“Och maar lieverd, je bent gezegend met een gezonde meid in deze rare tijd. Het is toch heerlijk dat je overal kan gaan en staan en dat iedereen zo gek op haar is. Lekker bij 1 houden hoor, vind het helemaal bij jullie passen!”
Ze moet altijd lachen als ik vertel dat we “weer” op vakantie gaan. Want ja; we gaan iedere vakantie op vakantie naar het buitenland. Heerlijk met z’n drietjes. Dochter dartelt lekker rond en maakt heel snel vriendjes. En wij genieten van ons gezin.
Oja. Ik HAAT het trouwens als mensen zeggen dat 1 kind geen gezin is. HOEZO NIET?!
Ik snap dat niet hoor. Dat taboe moet ook maar eens flink doorbroken worden.
Ik liet een traan. Want ze heeft ergens helemaal gelijk. De deur blijft nog even op een kier maar eigenlijk weet ik het antwoord al. Wij zijn ook met z’n drietjes “al” compleet
En nu chill ik ‘m al 1,5u heerlijk op de bank; dochter slaapt nog tussen de middag en ik heb alle tijd voor mezelf
dinsdag 6 september 2022 om 15:07
Niks mis mee om bewust het er bij 1 te houden. Maar t is zeker niet zo dat omdat het rare tijden zijn dat dan een tweede niet zou kunnen of mogen. T is meer dat iedereen dat zelf moet weten en mag bepalen en sommigen zoals ik hebben of hadden niks te kiezen. Had ik een lieve man gehad, een stabiele relatie en ik was bv 37 dan was ik indien man dat natuurlijk ook wilde vol voor een tweede gegaan als had ik er weet ik veel wat voor moeten doen of laten. Iedereen is anders, ik zou zelf tenzij er bv iets is met een ziekte bv nooit bewust voor 1 kind gaan maar das dus het mooie dat iedereen zijn of haar hart moet volgen
dinsdag 6 september 2022 om 15:09
Herstel het is voor mij een keiharde voorwaarde omdat ik mijn kinderen een lieve goede vader en een stabiel ouderpaar gun. Is dat er niet dan houdt het op voor mij, ik neem het verlies.Irregular_Choice schreef: ↑06-09-2022 10:11Was het voor jou een keiharde voorwaarde? Want er zijn tegenwoordig natuurlijk ook opties om het alleen te doen.
dinsdag 6 september 2022 om 18:25
Dit heb ik ook nooit begrepen..Stephanie05 schreef: ↑06-09-2022 14:35Wat veel herkenbare verhalen hier! Het bevestigt langzamerhand mijn gevoel om het lekker bij 1 te houden. Zojuist waren dochter en ik even bij mijn oude omaatje op bezoek. En wat denk je dat ze zei?
“Och maar lieverd, je bent gezegend met een gezonde meid in deze rare tijd. Het is toch heerlijk dat je overal kan gaan en staan en dat iedereen zo gek op haar is. Lekker bij 1 houden hoor, vind het helemaal bij jullie passen!”
Ze moet altijd lachen als ik vertel dat we “weer” op vakantie gaan. Want ja; we gaan iedere vakantie op vakantie naar het buitenland. Heerlijk met z’n drietjes. Dochter dartelt lekker rond en maakt heel snel vriendjes. En wij genieten van ons gezin.
Oja. Ik HAAT het trouwens als mensen zeggen dat 1 kind geen gezin is. HOEZO NIET?!
Ik snap dat niet hoor. Dat taboe moet ook maar eens flink doorbroken worden.
Ik liet een traan. Want ze heeft ergens helemaal gelijk. De deur blijft nog even op een kier maar eigenlijk weet ik het antwoord al. Wij zijn ook met z’n drietjes “al” compleet
En nu chill ik ‘m al 1,5u heerlijk op de bank; dochter slaapt nog tussen de middag en ik heb alle tijd voor mezelf
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
dinsdag 6 september 2022 om 21:50
Het is onze keus om er “in deze tijd” maar 1 op de wereld te zetten hè?Glittersuikerspin schreef: ↑06-09-2022 15:07Niks mis mee om bewust het er bij 1 te houden. Maar t is zeker niet zo dat omdat het rare tijden zijn dat dan een tweede niet zou kunnen of mogen. T is meer dat iedereen dat zelf moet weten en mag bepalen en sommigen zoals ik hebben of hadden niks te kiezen. Had ik een lieve man gehad, een stabiele relatie en ik was bv 37 dan was ik indien man dat natuurlijk ook wilde vol voor een tweede gegaan als had ik er weet ik veel wat voor moeten doen of laten. Iedereen is anders, ik zou zelf tenzij er bv iets is met een ziekte bv nooit bewust voor 1 kind gaan maar das dus het mooie dat iedereen zijn of haar hart moet volgen
Wij vinden dat wél een reden die voor ons meeweegt in een eventuele “keus”. Net zoals dat jijzelf ook keiharde voorwaarden stelt. Ieder heeft zo zijn eigen redenen. En dat is prima
zaterdag 10 september 2022 om 12:43
Ik zie dit topic vandaag pas en wil graag meeschrijven. Ik zit in een unieke positie dat ik een tweeling heb gekregen. Dus eigenlijk heb ik al 2 kinderen, maar zij zijn nu begonnen met de basisschool en ik wil graag nog wel een keer de zwangerschap meemaken en een baby verzorgen, maar dat is ook gelijk het probleem.
De zwangerschap van de tweeling ging eigenlijk erg makkelijk. Ze waren een week te vroeg geboren en hadden lichtelijk ondergewicht. Op zich niks om je zorgen over te hoeven maken voor een tweeling. De baby-fase vond ik ontzettend leuk en ik wou dat dit voor altijd voort kon duren. Ze sliepen en aten ook allebei goed en ik dacht bij mijzelf dat ik nog wel 10 kinderen erbij kon nemen.
Maar toen begonnen ze te kruipen, klimmen en te lopen…
Ze zijn allebei erg avontuurlijk. En klommen op alles en nog wat en liepen gewoon weg als je even niet oplette. Dit heeft mij zo veel stress bezorgd. Het voelde alsof ik altijd aan moest staan. En als ik er één had, maakte ik mij altijd zorgen om de anderen. Ik heb door de stress zelfs een maagzweer ontwikkeld. Ik zou dolgraag nog een kindje willen, maar ik kan het fysiek gewoon niet aan. De tweeling heeft mij tot het uiterste gedreven en dat begon ik te voelen ook. Hoofdpijn, buikpijn en gewoon erg gestress om alles als het om de kinderen ging. Vanaf hun 1,5 jaar kon ik niet meer genieten. Als je even met je ogen knipperde dan waren die 2 gewoon weg. Altijd maar aan staan en alert moeten zijn gaf mij geen moment rust.
Dus ook al wil ik dolgraag nog een kind. Ik kan het gewoon niet. Ik denk echt dat ik mijzelf een hartaanval zou geven als ik voor mijn tweeling en nog een baby moet zorgen.
De zwangerschap van de tweeling ging eigenlijk erg makkelijk. Ze waren een week te vroeg geboren en hadden lichtelijk ondergewicht. Op zich niks om je zorgen over te hoeven maken voor een tweeling. De baby-fase vond ik ontzettend leuk en ik wou dat dit voor altijd voort kon duren. Ze sliepen en aten ook allebei goed en ik dacht bij mijzelf dat ik nog wel 10 kinderen erbij kon nemen.
Maar toen begonnen ze te kruipen, klimmen en te lopen…
Ze zijn allebei erg avontuurlijk. En klommen op alles en nog wat en liepen gewoon weg als je even niet oplette. Dit heeft mij zo veel stress bezorgd. Het voelde alsof ik altijd aan moest staan. En als ik er één had, maakte ik mij altijd zorgen om de anderen. Ik heb door de stress zelfs een maagzweer ontwikkeld. Ik zou dolgraag nog een kindje willen, maar ik kan het fysiek gewoon niet aan. De tweeling heeft mij tot het uiterste gedreven en dat begon ik te voelen ook. Hoofdpijn, buikpijn en gewoon erg gestress om alles als het om de kinderen ging. Vanaf hun 1,5 jaar kon ik niet meer genieten. Als je even met je ogen knipperde dan waren die 2 gewoon weg. Altijd maar aan staan en alert moeten zijn gaf mij geen moment rust.
Dus ook al wil ik dolgraag nog een kind. Ik kan het gewoon niet. Ik denk echt dat ik mijzelf een hartaanval zou geven als ik voor mijn tweeling en nog een baby moet zorgen.
zondag 11 september 2022 om 19:13
Hallo Klusjesvrouw, wat klinkt dat allemaal zwaar zeg! Ik kan me er best iets bij voorstellen dat het stressvol is als je steeds 2 kinderen in dezelfde fase hebt.Klusjesvrouw schreef: ↑10-09-2022 12:43Ik zie dit topic vandaag pas en wil graag meeschrijven. Ik zit in een unieke positie dat ik een tweeling heb gekregen. Dus eigenlijk heb ik al 2 kinderen, maar zij zijn nu begonnen met de basisschool en ik wil graag nog wel een keer de zwangerschap meemaken en een baby verzorgen, maar dat is ook gelijk het probleem.
De zwangerschap van de tweeling ging eigenlijk erg makkelijk. Ze waren een week te vroeg geboren en hadden lichtelijk ondergewicht. Op zich niks om je zorgen over te hoeven maken voor een tweeling. De baby-fase vond ik ontzettend leuk en ik wou dat dit voor altijd voort kon duren. Ze sliepen en aten ook allebei goed en ik dacht bij mijzelf dat ik nog wel 10 kinderen erbij kon nemen.
Maar toen begonnen ze te kruipen, klimmen en te lopen…
Ze zijn allebei erg avontuurlijk. En klommen op alles en nog wat en liepen gewoon weg als je even niet oplette. Dit heeft mij zo veel stress bezorgd. Het voelde alsof ik altijd aan moest staan. En als ik er één had, maakte ik mij altijd zorgen om de anderen. Ik heb door de stress zelfs een maagzweer ontwikkeld. Ik zou dolgraag nog een kindje willen, maar ik kan het fysiek gewoon niet aan. De tweeling heeft mij tot het uiterste gedreven en dat begon ik te voelen ook. Hoofdpijn, buikpijn en gewoon erg gestress om alles als het om de kinderen ging. Vanaf hun 1,5 jaar kon ik niet meer genieten. Als je even met je ogen knipperde dan waren die 2 gewoon weg. Altijd maar aan staan en alert moeten zijn gaf mij geen moment rust.
Dus ook al wil ik dolgraag nog een kind. Ik kan het gewoon niet. Ik denk echt dat ik mijzelf een hartaanval zou geven als ik voor mijn tweeling en nog een baby moet zorgen.
Wat me even ontgaat, maar dat kan aan mij liggen
, waarom je precies in dit topic wil meekletsen? Wat mij betreft ben je welkom hoor, daar niet van, maar ik mis geloof ik even de overeenkomsten. Of bedoel je dat het bij jou gaat om een volgend kind? Niet zo zeer om een 2e, want die heb je al, maar of je nog meer kinderen wil? Er is namelijk ook een topic voor ouders die twijfelen over een 3e kind.
zondag 11 september 2022 om 21:45
Oh ... ik wist niet dat er een topic voor een 3e kind was dan is dat misschien beter. Het klinkt misschien raar maar ik zou graag de babyfase voor een tweede keer willen ervaren. Met een tweeling heb ik altijd het gevoel dat het een 2- in-1 pakket was. Zeker nu ze nog zo klein zijn en ze elkaars gedrag spiegelen. Het voelt op dit moment niet echt als een tweede kind, maar als een dubbel kind. Het is erg moeilijk uit te leggen en wanneer ze ouder worden zullen ze meer een individu worden, maar nu voelt het nog echt als een geheel aan. Maar ja mss is dat 3de kind topic een betere fit voor mij. Dankjewel voor de suggestie.Beschuitmetjam schreef: ↑11-09-2022 19:13Hallo Klusjesvrouw, wat klinkt dat allemaal zwaar zeg! Ik kan me er best iets bij voorstellen dat het stressvol is als je steeds 2 kinderen in dezelfde fase hebt.
Wat me even ontgaat, maar dat kan aan mij liggen
Of bedoel je dat het bij jou gaat om een volgend kind? Niet zo zeer om een 2e, want die heb je al, maar of je nog meer kinderen wil? Er is namelijk ook een topic voor ouders die twijfelen over een 3e kind.
maandag 19 september 2022 om 09:07
ik breek even in en ben dan weer weg. We hebben twee kinderen met enig leeftijdsverschil, omdat we het graag wilden en ook wel omdat we allebei enigskind zijn*. Laat jullie niks aanpraten dat je een 2e kind er gewoon even bijdoet! Het 2e kind verdrievoudigd het aantal onderlinge relaties en waar je bij 1 kind je makkelijk rustmomenten kunt zoeken zodra het kind zelf bezig is of juist slaapt, is dat bij 2 of meer nooit synchroon. Ik denk dus dat voor veel mensen en kinderen 1 kind heel goed werkt. En voor anderen 2 kinderen prima werkt. Voor ons werkt 2 prima, maar we hebben ons leven en vrije tijd er wel echt op moeten aanpassen, en dat was best een schok in het begin. Zeker voor mijn man die wat meer rust nodig heeft.
*dit hebben we allebei niet als vervelend ervaren, maar het maakt ons directe familienetwerk klein. Natuurlijk hebben we vrienden in de buurt. Overigens zou dit ook een argument kunnen zijn om het juist wel bij 1 kind te houden
!
*dit hebben we allebei niet als vervelend ervaren, maar het maakt ons directe familienetwerk klein. Natuurlijk hebben we vrienden in de buurt. Overigens zou dit ook een argument kunnen zijn om het juist wel bij 1 kind te houden
!
cypresshill wijzigde dit bericht op 01-03-2024 16:07
3.52% gewijzigd
maandag 19 september 2022 om 22:15
Ik ben voorzichtig wat babyspullen aan het opruimen. De kleertjes waar ik echt aan gehecht ben bewaar ik (klein stapeltje per maat) en de rest doneer ik aan stichting babyspullen. Tot nu toe is dat gelukt zonder te huilen 
Ik merk dat het meteen lucht geeft dat de voorraad ongebruikte spullen wat slinkt. Ik heb ook nog een vriendin blij kunnen maken die net moeder is geworden. Dat geeft een fijn gevoel.
Ik ben de afgelopen weken gaan beseffen dat ik een soort ideaalbeeld in mijn hoofd had van wat voor moeder ik moest zijn (een moeder van twee kinderen) maar ik kan nu beter accepteren dat ik zo'n moeder gewoon niet ben (mede dankzij dit topic). Dat is wel een opluchting waardoor ook meteen meer ruimte ontstaat voor andere dingen.
Ik denk dat wij de knoop nu wel zo'n beetje doorgehakt hebben en dat het echt bij één kind blijft, maar ik ken mijn eigen wispelturigheid dus je weet maar nooit
Oh en @Klusjesvrouw, ik snap het hoor, dat een tweeling een beetje voelt als een 'dubbel kind'. Beseffen dat je nooit meer zwanger zult zijn is ook een soort rouwproces, althans dat vind ik wel. En dat die hele babytijd nooit meer terugkomt. Ik vond de babytijd ook fijn, dus ik vind dat soms echt heel jammer. I
Ik merk dat het meteen lucht geeft dat de voorraad ongebruikte spullen wat slinkt. Ik heb ook nog een vriendin blij kunnen maken die net moeder is geworden. Dat geeft een fijn gevoel.Ik ben de afgelopen weken gaan beseffen dat ik een soort ideaalbeeld in mijn hoofd had van wat voor moeder ik moest zijn (een moeder van twee kinderen) maar ik kan nu beter accepteren dat ik zo'n moeder gewoon niet ben (mede dankzij dit topic). Dat is wel een opluchting waardoor ook meteen meer ruimte ontstaat voor andere dingen.
Ik denk dat wij de knoop nu wel zo'n beetje doorgehakt hebben en dat het echt bij één kind blijft, maar ik ken mijn eigen wispelturigheid dus je weet maar nooit
Oh en @Klusjesvrouw, ik snap het hoor, dat een tweeling een beetje voelt als een 'dubbel kind'. Beseffen dat je nooit meer zwanger zult zijn is ook een soort rouwproces, althans dat vind ik wel. En dat die hele babytijd nooit meer terugkomt. Ik vond de babytijd ook fijn, dus ik vind dat soms echt heel jammer. I
maandag 19 september 2022 om 22:18
Kijk, dit soort dingen zijn toch fijn om te lezen,thanks! Fijn dat de beslissing voor jullie wel goed heeft uitgepakt.Cypresshill schreef: ↑19-09-2022 09:07ik breek even in en ben dan weer weg. We hebben twee kinderen met enig leeftijdsverschil, omdat we het graag wilden en ook wel omdat we allebei enigskind zijn*. Laat jullie niks aanpraten dat je een 2e kind er gewoon even bijdoet! Het 2e kind verdrievoudigd het aantal onderlinge relaties en waar je bij 1 kind je makkelijk rustmomenten kunt zoeken zodra het kind zelf bezig is of juist slaapt, is dat bij 2 of meer nooit synchroon. Ik denk dus dat voor veel mensen en kinderen 1 kind heel goed werkt. En voor anderen 2 kinderen prima werkt. Voor ons werkt 2 prima, maar we hebben ons leven en vrije tijd er wel echt op moeten aanpassen, en dat was best een schok in het begin. Zeker voor mijn man die wat meer rust nodig heeft.
dinsdag 20 september 2022 om 09:11
Het lijkt mij juist heerlijk om nooit meer zwanger te zijn! Maar het zit bij mij nog vers in mn geheugen en ik ben nog niet helemaal hersteld. Dus nóg een zwangerschap moet ik niet aan denken.
CypressHill, bedankt voor jouw nuttige toevoeging!
En Augustine, ik had ook altijd een ideaalbeeld van twee kinderen. Maar toen ik dat beeld had, was ik zo jong dat ik alleen de gezelligheid voor me zag en niet wat je er allemaal voor moet laten en opgeven op andere vlakken. Dat is het met ideaalbeelden: je idealiseert het. Het is niet hoe het werkelijk zou zijn, dus ik denk dat hoe je het voor je ziet zelfs geen werkelijkheid zou worden als je wel twee kinderen had.
Inderdaad fijn om anderen blij te maken met kleertjes en babyspullen!
CypressHill, bedankt voor jouw nuttige toevoeging!
En Augustine, ik had ook altijd een ideaalbeeld van twee kinderen. Maar toen ik dat beeld had, was ik zo jong dat ik alleen de gezelligheid voor me zag en niet wat je er allemaal voor moet laten en opgeven op andere vlakken. Dat is het met ideaalbeelden: je idealiseert het. Het is niet hoe het werkelijk zou zijn, dus ik denk dat hoe je het voor je ziet zelfs geen werkelijkheid zou worden als je wel twee kinderen had.
Inderdaad fijn om anderen blij te maken met kleertjes en babyspullen!
dinsdag 20 september 2022 om 12:55
Topic loopt al langer zie ik, maar kom even inbreken…
Hier blijft het ook bij een kind. Man heeft weliswaar oudere kinderen, maar aangezien deze elders wonen (wel goed contact overigens) vormen wij eigenlijk geen samengesteld gezin. Onze dochter is het eind resultaat van meerdere IVF behandelingen en was onze laatste poging met eigen materiaal. Ik heb tot ongeveer 2 jaar na haar geboorte heel erg getwijfeld of wij toch niet alsnog een poging zouden moeten wagen. Ik wist echter ook dat als die knop weer om zou gaan ik weer zou worden meegezogen in trajecten. Onze dochter wordt in oktober al weer 5 en ik ben er nu ook niet (meer) verdrietig om dat het maar bij een blijft. Het is zo en ik ben blij überhaupt moeder te mogen worden. De tijd van twijfel vond ik wel heel erg moeilijk. Heb toen ook nog een tijd in een ander topic geschreven. Heb ooit nog wel pleegzorg overwogen, maar niet gedaan. Overigens voel ik mij wel een compleet gezin.
Ik word volgend jaar 40. Mijn man is nog een een (heel) stuk ouder, dus het blijft bij ons meisje. Ik zie ook voordelen van “maar” een kind. Ik kan mij vol op haar focussen, werk daarnaast (al is het nu even rustig), de school kosten (wonen niet in NL), etc. Ze is ook enorm sociaal (gelukkig), heeft zelfvertrouwen en doet het goed op school.
Wel voel ik mij soms kwetsbaar met maar een kind. Zo van: als haar ooit iets overkomt. En mis ik soms het zwanger zijn. Maar dat is volkomen irrationeel. Ik heb de meeste baby spullen inmiddels ook de deur uit gedaan. Maar wel pas nadat het echt klaar was en ik heel zeker wist dat we echt niet nog een keer door de medische molen zouden gaan. Het is goed zo. Weet niet of je hier iets aan hebt, Ladenkastje, maar ik heb volledig rust met de “beslissing” die we destijds genomen hebben en ik zou het nu ook niet anders meer willen.
Even een zwaai naar beschuitje hier
Hier blijft het ook bij een kind. Man heeft weliswaar oudere kinderen, maar aangezien deze elders wonen (wel goed contact overigens) vormen wij eigenlijk geen samengesteld gezin. Onze dochter is het eind resultaat van meerdere IVF behandelingen en was onze laatste poging met eigen materiaal. Ik heb tot ongeveer 2 jaar na haar geboorte heel erg getwijfeld of wij toch niet alsnog een poging zouden moeten wagen. Ik wist echter ook dat als die knop weer om zou gaan ik weer zou worden meegezogen in trajecten. Onze dochter wordt in oktober al weer 5 en ik ben er nu ook niet (meer) verdrietig om dat het maar bij een blijft. Het is zo en ik ben blij überhaupt moeder te mogen worden. De tijd van twijfel vond ik wel heel erg moeilijk. Heb toen ook nog een tijd in een ander topic geschreven. Heb ooit nog wel pleegzorg overwogen, maar niet gedaan. Overigens voel ik mij wel een compleet gezin.
Ik word volgend jaar 40. Mijn man is nog een een (heel) stuk ouder, dus het blijft bij ons meisje. Ik zie ook voordelen van “maar” een kind. Ik kan mij vol op haar focussen, werk daarnaast (al is het nu even rustig), de school kosten (wonen niet in NL), etc. Ze is ook enorm sociaal (gelukkig), heeft zelfvertrouwen en doet het goed op school.
Wel voel ik mij soms kwetsbaar met maar een kind. Zo van: als haar ooit iets overkomt. En mis ik soms het zwanger zijn. Maar dat is volkomen irrationeel. Ik heb de meeste baby spullen inmiddels ook de deur uit gedaan. Maar wel pas nadat het echt klaar was en ik heel zeker wist dat we echt niet nog een keer door de medische molen zouden gaan. Het is goed zo. Weet niet of je hier iets aan hebt, Ladenkastje, maar ik heb volledig rust met de “beslissing” die we destijds genomen hebben en ik zou het nu ook niet anders meer willen.
Even een zwaai naar beschuitje hier
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 22 september 2022 om 09:57
@kittyfantastico: dat is helemaal waar, het is niet voor niets een ideaalbeeld 
Ik zou geen leuke moeder zijn voor twee kinderen, denk ik nu, maar echt weten kan en zal ik het waarschijnlijk nooit. En dat is ook prima.
@Baggal: die kwetsbaarheid herken ik. Als mijn zoontje iets overkomt... Maar aan de andere kant heb je met meer kinderen ook weer meer zwakke plekken, meer angst en zorgen, dat heb ik in mijn omgeving ook wel gezien. Fijn om te lezen dat jij inmiddels helemaal vrede hebt met je beslissing.
Ik zou geen leuke moeder zijn voor twee kinderen, denk ik nu, maar echt weten kan en zal ik het waarschijnlijk nooit. En dat is ook prima. @Baggal: die kwetsbaarheid herken ik. Als mijn zoontje iets overkomt... Maar aan de andere kant heb je met meer kinderen ook weer meer zwakke plekken, meer angst en zorgen, dat heb ik in mijn omgeving ook wel gezien. Fijn om te lezen dat jij inmiddels helemaal vrede hebt met je beslissing.
donderdag 22 september 2022 om 14:49
Herkenbaar. En ik zie ook om mij heen dat het hebben van meerdere kinderen niet zo zaligmakend is als dat ik altijd meende. Misschien omdat twee of meer kinderen in de maatschappij zo hoort of zo?kittyfantastico schreef: ↑20-09-2022 09:11[…]
En Augustine, ik had ook altijd een ideaalbeeld van twee kinderen. Maar toen ik dat beeld had, was ik zo jong dat ik alleen de gezelligheid voor me zag en niet wat je er allemaal voor moet laten en opgeven op andere vlakken. Dat is het met ideaalbeelden: je idealiseert het. Het is niet hoe het werkelijk zou zijn, dus ik denk dat hoe je het voor je ziet zelfs geen werkelijkheid zou worden als je wel twee kinderen had.
[…]
Waren dit weekend bij de oudste dochter van mijn man die twee kinderen heeft en die vlogen elkaar constant in de haren: de jongste van net drie is een driftig mannetje en de oudste van net zes huilt bij het minste of geringste. En dat was niet de eerste keer. Ik ben niet zo geduldig dus, ik de rust van een kind beter trek.
Ik merk voorts ook dat ik de laatste jaren niet meer “ontdaan” ben van het zwangerschapsnieuws van anderen. Voorheen deed mij dat nog wel eens wat, (zo van jij wel ik niet gevoel) maar de laatste paar jaar niet meer. Dat vind ik vooral voor mijzelf fijn.
Ik denk dat zolang er nog twijfel is, dat de moeilijkste fase is. Pas als een besluit genomen is kun je er mee omgaan als in accepteren en zelfs dankbaar om zijn.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 22 september 2022 om 19:44
Mijn zus was hier vandaag met haar twee kinderen en die maakten ook een paar keer ruzie. Wat een gedoe en dan ben ik zo blij dat ik dat niet dagelijks hier in huis heb. Ze zei zelf ook nog dat het maar goed is dat ik het er bij eentje houd haha.
Volgens mij is het voor veel mensen het ideaalplaatje omdat het nu eenmaal de standaard is om twee kinderen te hebben. In de eerste jaren is het sowieso pittig en ik zou er absoluut geen leukere moeder van worden. Twee weinig geduld en energie, en ik houd erg van mijn vrijheid
Volgens mij is het voor veel mensen het ideaalplaatje omdat het nu eenmaal de standaard is om twee kinderen te hebben. In de eerste jaren is het sowieso pittig en ik zou er absoluut geen leukere moeder van worden. Twee weinig geduld en energie, en ik houd erg van mijn vrijheid
donderdag 22 september 2022 om 22:07
Weer even terug van weggeweest hier, fijn zoveel verschillende reacties.
Ik had even een dipje in het acceptatie proces dat het bij 1 kind blijft, komt vnl door veel zwangerschapsaankondigingen en bevallingen in korte tijd. Vooral de foto’s van een peuter met n pasgeboren baby raken me dan, dat we dit nooit mee gaan maken vind ik dan ineens heel verdrietig en ook zielig voor m’n dochter (verstandelijk gezien weet ik dat dit nergens op slaat). Heeft toch ook te maken met het ideaalplaatje wat hier boven al benoemd werd. zo romantisch als het er op de foto’s uit ziet is het vast niet (altijd). En ik weet van mezelf dat qua hoeveelheid drukte en prikkels 1 kind echt voldoende is. Maar ja, dat neemt niet weg dat het soms ook gewoon klote is dat het allemaal zo gelopen is.
@baggal: heb jouw berichten al vaker op het forum gelezen, zo fijn om te lezen van iemand die al wat verder is in het proces, dat de acceptatie nog steeds meer gaat komen!
Vanavond keek ik de herhaling van ‘aan de handen van de couveuse” en dan tel ik weer even mijn zegeningen (doe ik vrijwel elke dag maar nu even extra) met een gezond kind. En dit topic helpt ook, fijn!
Fijne avond
Ik had even een dipje in het acceptatie proces dat het bij 1 kind blijft, komt vnl door veel zwangerschapsaankondigingen en bevallingen in korte tijd. Vooral de foto’s van een peuter met n pasgeboren baby raken me dan, dat we dit nooit mee gaan maken vind ik dan ineens heel verdrietig en ook zielig voor m’n dochter (verstandelijk gezien weet ik dat dit nergens op slaat). Heeft toch ook te maken met het ideaalplaatje wat hier boven al benoemd werd. zo romantisch als het er op de foto’s uit ziet is het vast niet (altijd). En ik weet van mezelf dat qua hoeveelheid drukte en prikkels 1 kind echt voldoende is. Maar ja, dat neemt niet weg dat het soms ook gewoon klote is dat het allemaal zo gelopen is.
@baggal: heb jouw berichten al vaker op het forum gelezen, zo fijn om te lezen van iemand die al wat verder is in het proces, dat de acceptatie nog steeds meer gaat komen!
Vanavond keek ik de herhaling van ‘aan de handen van de couveuse” en dan tel ik weer even mijn zegeningen (doe ik vrijwel elke dag maar nu even extra) met een gezond kind. En dit topic helpt ook, fijn!
Fijne avond
vrijdag 23 september 2022 om 05:39
Ik vind dit eigenlijk wel een mooie, dat het beter is om met z’n 3en te blijven. Beter om welke reden dan ook.jakki schreef: ↑30-08-2022 20:19Wat fijn dat er veel geschreven wordt over dit onderwerp. Het valt mij op dat veel van jullie het geaccepteerd hebben dat 1 kind beter bij jullie past dan een groter gezin.
Zelf ben ik nog niet zo ver. Als ik eerlijk ben denk ik dat het bij ons ook beter is dat we met drie blijven maar ik wil dat eigenlijk niet toegeven.
De keuze is wel gemaakt en ik zou er nu ook niet meer aan willen beginnen. Maar had het liever anders gezien en dat vind ik af en toe nog best lastig.
Ik denk bij deze keuze nog altijd met m’n gevoel, en dan zou ik best nog een tweede willen. En dan denk ik: dat redden we heus wel! Dan doe ik gewoon alles, als mijn vriend het met zijn NAH het niet trekt! En dan ga ik ook nog extra werken om het financieel te redden!
Maar dat voelt dan ergens ook weer als bij je ouders zeuren om een puppy en beloven dat jij álles doet, wat je vervolgens helemaal niet 100% waar kunt maken.
Er zijn bij ons legio redenen waarom het beter is om met z’n 3en te blijven, maar toch kan ik ‘t nog niet loslaten.
vrijdag 23 september 2022 om 06:38
Nars: dat is een herkenbare fase hoor, die heb ik ook gehad. Of de categorie zwangerschapsaankondigingen van mensen bij wie ik niet meer had verwacht dat ze nog voor een tweede zouden gaan. Dat deed destijds best pijn. Maar rationeel wist/weet ik dat ik ook geen betere moeder was geworden van nog een keer IVF (en waarschijnlijk meerdere niet succesvolle rondes, de torenhoge kosten van IVF in Engeland, de focus op zwanger worden, etc).
Ik weet/denk/voel dat ik compleet uit het oog zou zijn verloren wat ik al had. En niet te vergeten: mijn man is gewoon een stuk ouder. Kortom, genoeg redenen om het niet te doen (en nu niet meer te willen). Wat Augustine ook schreef onderken ik ook. Ik denk dat veel mensen gewoon een ideaalbeeld hebben van de gezinssamenstelling (zonder het zelf te ervaren) gewoon omdat twee kinderen “zo hoort” of zo. En onder andere omstandigheden hadden wij dat misschien ook wel gedaan.
Ik zag mijn dochter een paar maanden een dreumes helpen op de mini trampoline in de speeltuin als een soort van grote zus. En ze is ook heel lief en betrokken met de jongste zus van een vriendinnetje. Dat laat mij ook weer niet compleet koud, maar het echte verdriet erover is er niet (behalve die kwetsbaarheid dan). Komt denk ik ook omdat ik niet meer in die zorg fase zit met een kleintje, borstvoeding en gebroken nachten.
Mijn midwife zei ooit: it only takes one child to become a mother… En dat vond ik wel een mooie (ik heb ‘en vaker op Viva gedeeld). Mijn handen zijn al reeds gevuld en die van jullie ook. Het grote verschil tussen een of geen en dat heeft ook wel geholpen in het acceptatie proces.
Ik weet/denk/voel dat ik compleet uit het oog zou zijn verloren wat ik al had. En niet te vergeten: mijn man is gewoon een stuk ouder. Kortom, genoeg redenen om het niet te doen (en nu niet meer te willen). Wat Augustine ook schreef onderken ik ook. Ik denk dat veel mensen gewoon een ideaalbeeld hebben van de gezinssamenstelling (zonder het zelf te ervaren) gewoon omdat twee kinderen “zo hoort” of zo. En onder andere omstandigheden hadden wij dat misschien ook wel gedaan.
Ik zag mijn dochter een paar maanden een dreumes helpen op de mini trampoline in de speeltuin als een soort van grote zus. En ze is ook heel lief en betrokken met de jongste zus van een vriendinnetje. Dat laat mij ook weer niet compleet koud, maar het echte verdriet erover is er niet (behalve die kwetsbaarheid dan). Komt denk ik ook omdat ik niet meer in die zorg fase zit met een kleintje, borstvoeding en gebroken nachten.
Mijn midwife zei ooit: it only takes one child to become a mother… En dat vond ik wel een mooie (ik heb ‘en vaker op Viva gedeeld). Mijn handen zijn al reeds gevuld en die van jullie ook. Het grote verschil tussen een of geen en dat heeft ook wel geholpen in het acceptatie proces.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
