Het blijft bij 1 kind, bij jullie ook?

Anoniem_647bb8128f55c donderdag 18 augustus 2022 om 15:02

Hoi Allemaal,

Mijn man en ik hebben op dit moment een zoon van 2 jaar.
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.

Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.

Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om te sparren met elkaar.....

Ik weet dat er al een topic over dit onderwerp is maar dat topic loopt al een tijdje. Vandaar dat ik dacht aan een nieuwe plek voor dit onderwerp.

anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 23:31

64.76% gewijzigd

RJB zondag 2 oktober 2022 om 15:32

Oh Pluma, nou ik zal eens op zoek gaan haha. het lijkt mij best leuk om moeders met 1 kind te kennen in reallife. Blijkbaar dus toch toeval dat ik er geen ken.

Jufjoke zondag 2 oktober 2022 om 15:56

sneeuwvrouw schreef: ↑
20-08-2022 11:34
Wat fijn al die verhalen, wat ik stieken wel eng vind aan 1 kind, stel dat haar ooit iets overkomt, dan heb ik niets meer. Misschien een mega gekke gedachte maar tegenwoordig verbaasd me niets meer. Aan de andere kant zou ikd aarom niet nog graag een kindje willen… de wereld is echt wel gek nu

Even ter bikkelharde relativering: denk je dat een dood kind minder erg is als er nog levende kinderen overblijven? Dat vind ik behoorlijk aanstootgevend ten opzichte van ouders met meerdere kinderen. Alsof zij er eentje kunnen aanwijzen die ze dan wel zouden afgeven als ze er toch eentje moeten missen. Dat is inderdaad een gekke gedachte en ik hoop niet dat je die hardop uitspreekt. Dat kan je echt niet maken.
Nee, het is niet erger of minder erg om een kind te verliezen al naar gelang het aantal je er hebt.

Ik heb zelf één kind. Als daar iets mee gebeurt, als dat kind sterft, ben ik geen praktiserend moeder meer. Dat is een feit, maar toch geen reden om er nog één op de wereld te zetten? Als een reserve of zo?

Mijn kind is nu zestien. Vroeger had ik nog wel eens de behoefte om hierover te spreken, zoals in een topic als dit. Maar nu niet meer. Je ziet het ook in de tabel, er is er maar één die dezelfde reden heeft als ik: geen wens voor een tweede.
Jaren geleden heb ik eens een boek gekregen, dat heette 'wanneer komt de tweede?' over ouders met één kind. Stuk voor stuk alle verhalen die erin stonden waren van mensen die om wat voor reden dan ook noodgedwongen hebben moeten besluiten om het bij één kind te laten. Dat is niet mijn situatie, dus daar vind ik ook geen herkenning in. Sterker nog, dan krijg ik alleen maar het gevoel dat mijn eigen situatie niet normaal is.
Ik voel me nog altijd in de minderheid met het gewone simpele feit dat er na mijn eerste kind de kinderwens nooit meer is opgevlamd.

Wel herkenbaar dat de buitenwereld daar soms onomwonden wat van vindt.

Baggal zondag 2 oktober 2022 om 23:58

Pluma: precies dat! Er is dan geen kind meer om actief voor te zorgen en dat is stiekem wel een angst. Maar het beheerst mijn leven niet. Jufjoke: in mijn geval was het mijn oma die dat riep nadat haar dochter overleed. Ze had nog twee kinderen (en inmiddels kleinkinderen), maar ze is er nooit overheen gekomen (en verlangde zelfs wel naar de dood, het mogelijke weerzien met haar dochter). Gevoelsmatig had zij nog “een reden” om te leven zei ze. Tegelijkertijd is dat absoluut geen reden om nog een kind te “bouwen”. Sterker nog, de enige reden om er nog een te willen verwekken is dat je het graag nog een keer wil ervaren om ouder te worden, nog een keer al die fases wil meemaken, etc. En die wens heb ik niet (meer), even los van alle praktische bezwaren in ons geval.

Enigme & Isalinde: zwaai lieve dames!!

Ons meisje wordt morgen alweer 5. Het voelt als gisteren en tegelijkertijd ook alweer zo lang geleden!

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Isalinde maandag 3 oktober 2022 om 19:21

@Baggal, @Enigme, @BMJ: zwaai terug!

@Enigme: fijn dat het goed met jullie gaat, wat je schrijft is herkenbaar.

Enigme maandag 3 oktober 2022 om 20:45

Aaah je knapperd Baggal... 5 jaar alweer.. alvast van harte gefeliciteeeeerd!!

Enigme maandag 3 oktober 2022 om 20:47

Isa!!

Anoniem_647bb8128f55c zaterdag 8 oktober 2022 om 16:37

-

anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:36

99.82% gewijzigd

Anoniem_647bb8128f55c zaterdag 8 oktober 2022 om 16:51

-

anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:37

99.94% gewijzigd

Anoniem_647bb8128f55c zaterdag 8 oktober 2022 om 16:57

Voornu schreef: ↑
26-09-2022 22:16
Hier is het ook bij 1 kind gebleven. Heb er vrede mee, kind is 12 en ik ben alweer eind 40 dus erover twijfelen heeft ook geen zin meer. Meest lastige vond en vind ik dat kind alleen achterblijft ( om het meteen maar lekker zwaar te maken ). Soms vliegt dat mij aan, en dan hoop ik maar dat ik heel oud mag worden en hij mij dan kan missen als kiespijn .
Zelf mist hij af en toe wel een broertje of zusje. Dat begrijp ik wel, en dan hebben we het er even over. Op andere momenten is hij er weer blij mee, geen ander kind dat hem in de weg loopt en vervelend is. Ik denk dat beide kanten, de voors-en tegens, zullen blijven, en heel af en toe zullen opspelen. Ik ben allang blij dat hij het dan gewoon benoemt en het niet voelt als een pijnlijk taboe oid. Hoe het nu is, is het goed, en hoe het was geweest zullen we toch nooit weten.

Hebben jullie kinderen het wel eens over het missen van een broer of zus (ik heb nog niet alles gelezen)?

Bedankt voor je verhaal! Mooi dat jullie er gewoon open en eerlijk over kunnen praten. Logsich wellicht maar toch. Voor je zoon wel erg fijn dat hij er gewoon over kan beginnen zonder dat je het wegpoetst als ''zeur niet'' of in huilen uit barst.
Onze zoon is nog te klein om het te vragen, hij is 2,5 jaar

Anoniem_647bb8128f55c zaterdag 8 oktober 2022 om 16:59

-

anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:37

99.58% gewijzigd

Anoniem_647bb8128f55c zaterdag 8 oktober 2022 om 17:02

Mbree schreef: ↑
30-09-2022 01:31
Man hier en vader van 1 dochter van 5.

Bij mij komt er minder emotie bij kijken (No offense hoor, ik bedoel het goed, maar mannen en vrouwen zijn nu eenmaal verschillend).

Toen we voor zwangerschap gingen heb ik gelijk duidelijk gemaakt dat het bij 1 bleef. Ik was toen al 38 en had er eigenlijk überhaupt niet zo’n zin in. Als mijn vriendin niet gewild had had ik het ook prima gevonden. Weinig mannen geven dit toe maar ik ben er gewoon heel open in. Maar ik was ook niet anti Ofzo hoor!

Anyways, ze is nu 5 en ik ben echt dolblij dat ze er is. Maar ze kost ook wel veel energie. Het is goed zo.

Er zitten ook wel heel veel praktische voordelen aan. We wonen niet zo groot en met 2 kinderen hadden we toch moeten verhuizen of die studeer/logeer/sport kamer moeten opgeven. En hadden we niet onze droom-auto kunnen kopen maar hadden we waarschijnlijk een saaie station gehad. Tevens gaat mijn dochter zonder studieschuld de arbeidsmarkt op en wil ik er ook nog wel 50k meegeven tegen die tijd. En tot het zover is zal ze ook niks tekort komen. Met 2 is dat toch lastiger of in ieder geval duurder

Ik was zelf overigens ook alleen, zij het noodgedwongen (lukte niet meer bij mijn moeder). Ik heb echt nooit het idee gehad dat ik wat miste. Vond het wel lekker rustig eigenlijk. Ik ben overigens wel gewoon sociaal verder hoor, maar hou er ook wel van om even niemand om me heen te hebben, al is het maar een uurtje of 2.

Ik heb geen spijt van het vaderschap (integendeel) maar die 2e hoeft echt niet. Vriendin was overigens wel teleurgesteld maar die wilde er zelfs 4 want “dat is zo leuk aan de keukentafel”… We hebben het er wel vantevoren over gehad hoor, dus het was geen verrassing. Maar het heeft nog wel even geknaagd bij haar. Nu niet meer overigens want ze heeft een burn-out en dan is alles even teveel. Dus zij is nu even blij toe…

Dochter is er helemaal niet mee bezig trouwens. Misschien komt dat nog hoor. Maar haar hartsvriendin (HahA, op die leeftijd) is het achterbuurmeisje en die is ook in dr eentje en ze spelen heel veel met elkaar… Zitten ook bij elkaar in de klas

Overigens is 1 ook beter voor het milieu maar dat is niet meer dan een prettige bijvangst.

Leuk om het eens vanuit een mannelijk brein te lezen

.
Fijn dat het goed is zo met elkaar en jullie de dingen kunnen doen en kopen die jullie willen. Herkenbaar mbt het huis. Het zou bij ons ook passen, maar zou ook ''ten koste gaan'' van de kamer die nu over is.
Beste vriendin....Lief

Mag ik je toevoegen aan de tabel?
Leuk dat je mee schrijft!

Baggal maandag 10 oktober 2022 om 12:20

Ladenkastje: ik vind die opmerkingen en ondertoon van je schoonouders eigenlijk best vervelend. Jullie “keus” is mede ingegeven door jullie persoonlijke omstandigheden, maar zelfs als dat niet zo is, dan hebben anderen niet zoveel te vinden van een dergelijke beslissing, zelfs als ze het zelf liever graag anders zouden hebben gezien. Zelfs opmerkingen over “nu gaat het zeker kriebelen” vind ik eerlijk gezegd super irritant, ondanks het feit dat ik erg tevreden ben met onze “keuze” nu.

Mijn moeder deed dit ooit nadat SA net geboren was en ik vond dat reuze pijnlijk. Alsof de pijnlijke jaren daarvoor opeens niet bestonden, alsof een traject een garantie is op succes, alsof mijn man hierin mee moest gaan (voor hem zijn tweede huwelijk). Hoewel ik er zelf toen nog niet uit was of we niet nogmaals zouden gaan, vond ik dat quasi “opdringen” van een (klein)kind echt niet aangenaam.

Hier hoor ik vooral dat ouders met meerdere kinderen alleen maar aan het regelen zijn. En dat zie ik ook op school en ook met verjaardagsfeestjes. Wij hebben tot midden november elk weekend een verjaardagspartijtje (volgende week zelfs twee op een dag). Zo ontzettend veel en ik weet echt niet hoe je dat doet met meerdere kinderen. Nu werken (als in betaald werk) die moeders niet allemaal, want anders is het helemaal niet te overzien.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Positive_vibes maandag 10 oktober 2022 om 16:53

Herkenbaar Baggal. Ik zie dat geregel ook veel. Na de tropenjaren kom je dan in de taxi fase zeg maar… En ik vind het met 1 kind inderdaad ook al behoorlijk.

Ik had dit weekend mijn drie neefjes/nichtjes te logeren. Ongelofelijk gezellig allemaal maar jeetje wat is het altijd een wervelstorm. Nu heb ik zelf ook een rustig kind dus dan is het contrast extra groot maar ik waardeer die rust bij ons thuis vandaag weer even extra

Dat soort dingen helpen mij ook met de gedachte dat het echt goed is zo. Zo een weekendje is heel erg leuk maar permanent een chaotischer huishouden zou echt niet fijn zijn voor mijn zoon. Man en ik zouden er beiden zeker ook geen leukere ouders van worden.

jakki zaterdag 10 december 2022 om 15:11

Hoe gaat het met de één kind gezinnen hier?
Ik vind het nog lastig vind om te accepteren dat het bij één zal blijven. Door allerlei redenen is een tweede zwangerschap nooit gekomen en nu gekozen om de kinderwens af te sluiten. Hier speelt mijn leeftijd mee en ook dat we de babytijd erg zwaar vonden en dat we nu toch erg fijn vinden om wat meer tijd voor onszelf te hebben. Dat komt onze relatie ook ten goede. Ik begin steeds meer te denken dat een gezin van drie ook wel beter bij ons past. Maar dat vind ik moeilijk om toe te geven aan mezelf. Ik kan ook best jaloers zijn op mensen waar het wel makkelijker gaat. Ik gun het anderen uiteraard wel, maar het brengt mij aan het twijfelen. Waarom kunnen anderen wel een groter gezin managen en zou dat voor ons te veel zijn.
Ik kom mezelf gewoon erg tegen, accepteren dat het leven komt zoals het komt en dat ik ben zoals ik ben. En dat dat goed is.
Het klinkt alsof ik niet blij ben met wat ik heb, maar dat is zeker niet zo. We hebben het samen heel goed, het is fijn, iedereen is gezond. Maar ik had het zo graag anders gezien.
Een aantal van jullie schreef dat het niet helemaal een vrijwillige keuze was maar uiteindelijk toch beter. Konden jullie dit wel accepteren of komt dat gevoel toch nog af en toe terug?

Enigme zaterdag 10 december 2022 om 23:25

Ik werk in de fertiliteit dus zal er wel tegen moeten kunnen

Maar ook al is het hier een gepasseerd station en inmiddels geaccepteerd.. dat is niet hetzelfde als het er nooit meer moeilijk mee hebben.. maar het wordt wel minder frequent en intens qua emotie hier..

Baggal zondag 11 december 2022 om 09:39

Jakki: ik heb het inmiddels helemaal kunnen accepteren. Zou ook niet heel blij zijn als ik opeens zwanger zou blijken (kans is nihil, want ging IVF/ICSI aan vooraf en hebben maatregelen genomen). Maar ik heb het ook een tijd moeilijk gevonden hoor: wilde zo graag nog een keer een zwangerschap ervaren, zo’n eerste ontmoeting met je kind, de eerste geluidjes, stapjes, borstvoeding geven. Het had iets “magisch”, maar je vergeet ook hoe zwaar het op sommige momenten gewoon was.

Onze dochter zit ook in een andere fase, ze is 5, en ik hoor ook verhalen om mij heen van ouders die gewoon ontzettend moe en op zijn. Die er moeite mee hebben alle ballen hoog te houden, zelfs moeder die geen baan hebben. Ik werk nu (weer even heel veel, mijn man is een stuk ouder, het zou in ons geval echt een slecht idee zijn gelet op onze omstandigheden). Het enige dat ik soms voel is kwetsbaarheid, maar ook dat probeer ik los te laten en is ook niet rationeel.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Enigme zondag 11 december 2022 om 10:57

Baggal schreef: ↑
11-12-2022 09:39
Het enige dat ik soms voel is kwetsbaarheid, maar ook dat probeer ik los te laten en is ook niet rationeel.

Mooi verwoord.. eens

ollie-ollie zondag 11 december 2022 om 14:49

Grappig, die kwetsbaarheid die velen hier beschrijven voel ik juist andersom. Ik ben eerder bang dat een volgend kindje niet of beschadigd ter wereld zal komen en ben heel blij dat ons kind er gezond en wel is. Haar start was heel moeilijk dus daar komt die gedachte vandaan natuurlijk. Maar voor ons is het juist mede een reden om het niet nog eens te proberen.

@jakki hier is de keuze ook niet geheel vrijwillig. We maken hem wel zelf en overtuigd, maar omstandigheden geven de doorslag. Ik las eens ergens: “Je neemt niet het gezin dat je wilt, maar je krijgt het gezin dat je gegeven is.” Dat vond ik zo’n mooie kijk erop, die geeft mij veel troost én kracht.

-April- maandag 12 december 2022 om 01:11

Baggal schreef: ↑
10-10-2022 12:20
Ladenkastje: ik vind die opmerkingen en ondertoon van je schoonouders eigenlijk best vervelend. Jullie “keus” is mede ingegeven door jullie persoonlijke omstandigheden, maar zelfs als dat niet zo is, dan hebben anderen niet zoveel te vinden van een dergelijke beslissing, zelfs als ze het zelf liever graag anders zouden hebben gezien. Zelfs opmerkingen over “nu gaat het zeker kriebelen” vind ik eerlijk gezegd super irritant, ondanks het feit dat ik erg tevreden ben met onze “keuze” nu.

Mijn moeder deed dit ooit nadat SA net geboren was en ik vond dat reuze pijnlijk. Alsof de pijnlijke jaren daarvoor opeens niet bestonden, alsof een traject een garantie is op succes, alsof mijn man hierin mee moest gaan (voor hem zijn tweede huwelijk). Hoewel ik er zelf toen nog niet uit was of we niet nogmaals zouden gaan, vond ik dat quasi “opdringen” van een (klein)kind echt niet aangenaam.

Hier hoor ik vooral dat ouders met meerdere kinderen alleen maar aan het regelen zijn. En dat zie ik ook op school en ook met verjaardagsfeestjes. Wij hebben tot midden november elk weekend een verjaardagspartijtje (volgende week zelfs twee op een dag). Zo ontzettend veel en ik weet echt niet hoe je dat doet met meerdere kinderen. Nu werken (als in betaald werk) die moeders niet allemaal, want anders is het helemaal niet te overzien.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat niet leuk is

net zoals men kan besluiten het bij 1 kind te houden kan je besluiten er meer te willen en daarvan genieten. Dat regelwerk is dan maar een detail

Ik logeerde met mijn (enige) kind bij een vriendin met ook een kind. Ik was ineens veel minder tijd kwijt aan het spelen en verzorgen. De kinderen hielden elkaar bezig ipv dat zoon telkens wilde zien wat ik aan het doen was

-April- maandag 12 december 2022 om 01:11

Baggal schreef: ↑
10-10-2022 12:20
Ladenkastje: ik vind die opmerkingen en ondertoon van je schoonouders eigenlijk best vervelend. Jullie “keus” is mede ingegeven door jullie persoonlijke omstandigheden, maar zelfs als dat niet zo is, dan hebben anderen niet zoveel te vinden van een dergelijke beslissing, zelfs als ze het zelf liever graag anders zouden hebben gezien. Zelfs opmerkingen over “nu gaat het zeker kriebelen” vind ik eerlijk gezegd super irritant, ondanks het feit dat ik erg tevreden ben met onze “keuze” nu.

Mijn moeder deed dit ooit nadat SA net geboren was en ik vond dat reuze pijnlijk. Alsof de pijnlijke jaren daarvoor opeens niet bestonden, alsof een traject een garantie is op succes, alsof mijn man hierin mee moest gaan (voor hem zijn tweede huwelijk). Hoewel ik er zelf toen nog niet uit was of we niet nogmaals zouden gaan, vond ik dat quasi “opdringen” van een (klein)kind echt niet aangenaam.

Hier hoor ik vooral dat ouders met meerdere kinderen alleen maar aan het regelen zijn. En dat zie ik ook op school en ook met verjaardagsfeestjes. Wij hebben tot midden november elk weekend een verjaardagspartijtje (volgende week zelfs twee op een dag). Zo ontzettend veel en ik weet echt niet hoe je dat doet met meerdere kinderen. Nu werken (als in betaald werk) die moeders niet allemaal, want anders is het helemaal niet te overzien.

Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat niet leuk is

net zoals men kan besluiten het bij 1 kind te houden kan je besluiten er meer te willen en daarvan genieten. Dat regelwerk is dan maar een detail

Ik logeerde met mijn (enige) kind bij een vriendin met ook een kind. Ik was ineens veel minder tijd kwijt aan het spelen en verzorgen. De kinderen hielden elkaar bezig ipv dat zoon telkens wilde zien wat ik aan het doen was

Baggal maandag 12 december 2022 om 07:58

-April- schreef: ↑
12-12-2022 01:11
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat niet leuk is net zoals men kan besluiten het bij 1 kind te houden kan je besluiten er meer te willen en daarvan genieten. Dat regelwerk is dan maar een detail

Ik logeerde met mijn (enige) kind bij een vriendin met ook een kind. Ik was ineens veel minder tijd kwijt aan het spelen en verzorgen. De kinderen hielden elkaar bezig ipv dat zoon telkens wilde zien wat ik aan het doen was

Uiteraard. Maar ik herhaal alleen wat ik van (school) moeders hoor. De een heeft dit, de andere heeft dat en de moeders rennen er allemaal achteraan. En ik kan mij dat best voorstellen, want wat er allemaal aan schoolwerk en sociale activiteiten gedaan moet worden is best intens. Laat ik het zo zeggen: als ik een klus heb, is het veel, soms te veel.

Ik denk soms dat als mijn man een stuk jonger was geweest, ik minder druk was geweest met mijn bedrijf en misschien ook af en toe oppas/nanny hulp had gehad, de tweede er wel was gekomen, maar dan met een gat van 2+ jaar qua leeftijd tussen de eerste en de tweede.

En ik zeg ook niet dat er iets mis is met het hebben van meer dan een kind (sterker nog: ik wilde dat zelf in het verleden ook). Ik hoor alleen wel van anderen dat het soms best tropenjaren zijn en in onze specifieke situatie ook totaal onhandig.

Ollie: als ik opnieuw zwanger zou zijn, zou ik mij daar ook zorgen over maken, ook bij de eerste deed ik dat trouwens. Niet omdat de zwangerschap op medisch gebied nou zo gecompliceerd was, dat was het niet, maar omdat het zanger worden/blijven niet vanzelf ging en ik toch ook wel angst had mbt DNA fragmentatie, complicaties, etc. Ik zie het nl. niet als vanzelfsprekendheid dat je kind ‘goed’ functioneert: sociaal is, goed kan leren, makkelijk vriendjes maakt, gezond is, etc. En ik zie het evenmin als vanzelfsprekendheid dat je kind gezond blijft, gelukkig is/wordt, etc. - ah de verdomde kwetsbaarheid waar ik het eerder over had komt dan dus weer om de hoek kijken als ik deze zijweg insla, dus ik ga van mijn praatstoel af

…

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Positive_vibes maandag 12 december 2022 om 09:21

ollie-ollie schreef: ↑
11-12-2022 14:49
Grappig, die kwetsbaarheid die velen hier beschrijven voel ik juist andersom. Ik ben eerder bang dat een volgend kindje niet of beschadigd ter wereld zal komen en ben heel blij dat ons kind er gezond en wel is. Haar start was heel moeilijk dus daar komt die gedachte vandaan natuurlijk. Maar voor ons is het juist mede een reden om het niet nog eens te proberen.

@jakki hier is de keuze ook niet geheel vrijwillig. We maken hem wel zelf en overtuigd, maar omstandigheden geven de doorslag. Ik las eens ergens: “Je neemt niet het gezin dat je wilt, maar je krijgt het gezin dat je gegeven is.” Dat vond ik zo’n mooie kijk erop, die geeft mij veel troost én kracht.

Dat speelt hier ook mee. De zwangerschap van mijn zoon was spannend. Het is uiteindelijk boven verwachting goed gegaan en hij heeft ‘maar’ iets kleins, in tegenstelling tot de vrij heftige potentiële prognoses. Maar we zijn enorm met de neus op de feiten gedrukt dat een gezond kind alles behalve vanzelfsprekend is.

En je laatste alinea is inderdaad een mooie kijk. Je zegt het zelf ook mooi en heel herkenbaar: we maken de keuze met overtuiging maar ik ervaar het niet als geheel vrijwillig. Ik zeg zelf wel eens iets in de trant van dat ik in een ander leven 4 kinderen had gehad maar dit leven ook heel fijn vind

Positive_vibes maandag 12 december 2022 om 09:23

Ik zie trouwens nu pas dat er bij mij twijfel in de tabel staat maar intussen is het zeker. Mijn man heeft de afspraak voor een vasectomie al staan

Pluma maandag 12 december 2022 om 12:37

Positive_vibes schreef: ↑
12-12-2022 09:21
Dat speelt hier ook mee. De zwangerschap van mijn zoon was spannend. Het is uiteindelijk boven verwachting goed gegaan en hij heeft ‘maar’ iets kleins, in tegenstelling tot de vrij heftige potentiële prognoses. Maar we zijn enorm met de neus op de feiten gedrukt dat een gezond kind alles behalve vanzelfsprekend is.

En je laatste alinea is inderdaad een mooie kijk. Je zegt het zelf ook mooi en heel herkenbaar: we maken de keuze met overtuiging maar ik ervaar het niet als geheel vrijwillig. Ik zeg zelf wel eens iets in de trant van dat ik in een ander leven 4 kinderen had gehad maar dit leven ook heel fijn vind

Dankjewel voor deze zin, en ook wat ollie-ollie nog meer schrijft. Dat is ook hoe ik het ervaar maar ik vind dat soms moeilijk om uit te leggen hoe het voor ons is. Precies wat Ollie zegt We maken hem wel zelf en overtuigd, maar omstandigheden geven de doorslag.

Qua kwetsbaarheid heb ik het beide kanten op. Enerzijds ben ik wel eens bang dat ons kind wat overkomt en het huis dan gelijk leeg is. Anderzijds brengt een extra kind ook weer extra zorgen met zich mee en wat als hij/zij dan wat ernstigs heeft. Je wordt denk ik ook wel 2x zo kwetsbaar want er zijn dan 2 kinderen die wat kan overkomen.

Anoniem_647bb8128f55c maandag 26 december 2022 om 23:33

-

anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:38

0.00% gewijzigd

Actieve topics