Het blijft bij 1 kind, bij jullie ook?

18-08-2022 15:02 424 berichten
Hoi Allemaal,

Mijn man en ik hebben op dit moment een zoon van 2 jaar.
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.

Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.

Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om te sparren met elkaar.....

Ik weet dat er al een topic over dit onderwerp is maar dat topic loopt al een tijdje. Vandaar dat ik dacht aan een nieuwe plek voor dit onderwerp.
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 23:31
64.76% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Leuk jullie verhalen te lezen!
Een paar maanden verder sinds mijn laatste post en de status is nog steeds "twijfel". Zoontje is inmiddels een jaar en 3 maanden, volgens mijn omgeving het klassieke moment wanneer het weer zou beginnen te kriebelen voor een tweede. Of de rationele keuze er weer voor te gaan met het oog op leeftijdsverschil. Nou, allebei afwezig hier. Op dit moment kan ik echt nog niet denken aan een tweede, ook vakantie geboekt voor het najaar zonder ook maar een haar op mn hoofd die eraan denkt dat ik dan mogelijk zwanger zou zijn. Dus als ik hierop vaar denk ik, dat ik in elk geval nu duidelijk geen wens heb voor een tweede. Maar soms denk ik ook weer dat angst de boventoon voert. Angst op weer een heftige start, angst om de gezondheid of zorgen bij een tweede kindje, angst dat ik te gestrest word, angst dat we niet meer zoveel leuke dingen kunnen doen met ons zoontje. Maar daar tegenover overigens ook angst dat ik m'n kind een saai eenzaam leven geef als enigskind. Nu lijkt me angst niet de juiste reden om een keuze op te baseren. Maar toch kan ik voor mezelf nog niet onderscheiden of ik nu geen tweede kindje wil of geen tweede kindje durf. Dus dat ik angst, ratio, gevoel en wens door elkaar heen ervaar. Ik voel overigens geen druk om nú een keuze te maken, maar ik ga altijd beter op zekerheid ipv twijfel. Geen idee wat ik hiermee wil haha maar dat is hoe ik het nu beleef. Misschien zijn er dames die dit herkennen of tips hebben?
Alle reacties Link kopieren Quote
Joh rustig aan.. jezelf niet zo op laten jagen door een klassiek beeld.. ik heb vriendinnen met meer kinderen en degene die de kinderen het kortst op elkaar kregen.. waren ook het meest druk en gestressed... niks is zaligmakend... gun jezelf wat tijd..

Mijn zoon is inmiddels 8,5..
En echt niet eenzaam :) hij vindt het soms wel eens jammer.. geen broer of zus.. vooral omdat anderen het wel hebben.. maar het is echt een happy boy met veel vrienden.. en hij vindt het ook heerlijk om thuis te zijn met ons..

In mijn vriendenkring, in zijn klas en op voetbal aardig wat enigst kinderen btw.. misschien omdat we in de randstad wonen?
Alle reacties Link kopieren Quote
arcobaleno schreef:
06-01-2023 10:42
Maar toch kan ik voor mezelf nog niet onderscheiden of ik nu geen tweede kindje wil of geen tweede kindje durf. Dus dat ik angst, ratio, gevoel en wens door elkaar heen ervaar.
Hoi arcobalona. Ik herken dit heel erg. Uiteindelijk kwam er bij mij uit dat ik het eigenlijk wel heel graag wou maar door omstandigheden het toch een betere keus is om het niet te doen. Daar heb ik intussen meestal grotendeels vrede mee.

Ik zou je vooral willen aanraden om jezelf tijd te geven. Wat mij betreft is dat kinderen kort op elkaar het fijnste zou zijn het allergrootste onzinvooroordeel omtrent het ouderschap. Er is uiteraard ook niks tegen ofzo, iedereen mag het zelf weten :) Maar laat je daardoor niet gek maken. Ik ben het er absoluut niet mee eens dat dat voor de ouders of kinderen leuker is of makkelijker of meer kans geeft op een goede band. Alle leeftijdsverschillen hebben voor en nadelen dus gun jezelf de tijd die nodig is en vergeet dat dit ‘het moment’ zou zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lief jullie reacties! Gelukkig ervaar ik de druk ook niet perse om nu te kiezen. Maar misschien toch onbewust wel hoor, door idd "het plaatje" of de omgeving die dingen roept. Dus heel fijn om jullie ervaringen weer even te lezen als bevestiging dat het helemaal oké is om alleen te kiezen voor nu niet, en de rest wel te zien. En dat je zoon happy is Enigme en dat jij er grotendeels vrede mee hebt positive_vibes. Fijn weekend!
Alle reacties Link kopieren Quote
Arcobaleno, ik zie het ook veel om me heen: twee of zelfs drie kinderen kort achter elkaar. De meesten met een zorgeloze eerste kraamtijd óf heel erg vanuit een plan/idee ipv dat de wens er op dat moment echt was. En dan zie ik vervolgens vaak errrrg gestresste en vermoeide ouders, haha. Neem alle tijd die je hebt. Google zegt dat het "ideale" leeftijdsverschil tussen kinderen vier jaar is en dat lijkt mij zelf eigenlijk ook wel. De oudste maakt alles bewust mee en gaat in je verlof al lekker naar school. En het leeftijdsverschil is nog wel klein genoeg om samen een kindertijd te delen. Wij hebben 4 jaar dus als een soort deadline gesteld (ook ivm mijn leeftijd) en in de tussentijd wordt voor ons steeds duidelijker dat het bij één kind blijft. Dat heeft ook gewoon tijd nodig.


Ik heb nog wel een vraag aan de ouders hier: Doe je dingen om je kind niet alleen met volwassenen op te laten groeien? En zo ja, wat en waarom? Wat ik zelf heel waardevol vind aan de band met mijn broer is dat hij mijn hele jeugd kent. Ik heb geen vrienden die ik sinds heel klein al ken, dus mijn broer is de enige. Wij maken nu wel keuzes waardoor onze dochter zulke relaties eventueel wel buiten het gezin kan opbouwen, bijvoorbeeld de beslissing dat we haar basisschooljeugd in deze buurt blijven wonen omdat er hier veel leeftijdsgenootjes wonen. De extra kamer die nu thuiswerkplek is gaan we inrichten als hobby- en speelkamer zodat hier altijd vriendjes kunnen spelen. En we hebben een hond en ik vind het ook fijn dat er op die manier altijd een speelmaatje in huis is én nog iemand die onze zorg en aandacht nodig heeft waardoor ons kind niet altijd maar automatisch op de eerste plek staat.

En denken jullie wel eens na over andere manieren om je gezin uit te breiden/open te stellen? Wij hebben het plan om ons te oriënteren op (weekend)pleegouderschap als ons kind 4 is. Nu kwam ik laatste het initiatief buurtgezinnen tegen en dat spreekt me eigenlijk nog meer aan. Ik ben wel benieuwd of anderen met dat soort dingen bezig zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
@ollie - ollie: ik ben zelf ook enig kind en heb wel een aantal vriendinnen die ik sinds mijn kindertijd ken en die mijn ouders dus ook goed kennen, dat vind ik erg waardevol.

Mijn dochter van 8 is ook enig kind. Het feit dat ze haar jeugd niet met een broer of zus deelt vind ik soms ook nog moeilijk. Aan de andere kant hebben we een hele fijne dynamiek met z'n drieën en weet je natuurlijk niet hoe dat met een broer of zus zou zijn. Ze heeft genoeg vriendinnetjes, waarvan een deel trouwens ook enig kind is. Ook in haar klas zitten veel enig kinderen. Ik was vroeger echt een uitzondering.

Haar vriendinnetjes zijn hier altijd welkom en ze heeft gelukkig een goede band met haar neefje en nichtjes, die komen ook regelmatig logeren (twee ervan wonen helaas wel in het buitenland). Daarnaast hebben we twee katten waar ze stapeldol op is.

Over buurtgezinnen hoor ik goede verhalen, mooi dat jullie een ander gezin wellicht gaan steunen. Bij ons kwam er vroeger regelmatig een meisje zomervakantie vieren (via Europa Kinderhulp). Het was altijd gezellig en ze genoot met volle teugen maar echte vriendinnen zijn we niet geworden, daarvoor verschilden we denk ik teveel.

Fijn weekend allemaal!
Alle reacties Link kopieren Quote
ollie-ollie schreef:
13-01-2023 16:46
Arcobaleno, ik zie het ook veel om me heen: twee of zelfs drie kinderen kort achter elkaar. De meesten met een zorgeloze eerste kraamtijd óf heel erg vanuit een plan/idee ipv dat de ..........eekt me eigenlijk nog meer aan. Ik ben wel benieuwd of anderen met dat soort dingen bezig zijn.
Kinderen gaan 5 dagen in de week naar school dus opgroeien tussen alleen volwassenen is niet aan de orde.
Van ons mag zoon vrijwel altijd spelen met andere kinderen, bij het vriendje thuis of bij ons thuis. Alle vriendjes zijn welkom. Verder denk ik dat wij enorm veel geluk hebben met de plek waar we wonen; veel kinderen in de buurt dus onze zoon kan vaak zelf lopend of op de fiets naar vriendjes.
En ik probeer niet te veel op zoon te 'letten'. Volwassen enig kinderen kunnen dat nog wel eens als minpunt aangeven, dat ze altijd het gevoel hebben dat alles wat ze doen wordt gezien. Nu gebeurt het denk ik vanzelf dat als je met weinig mensen samenwoont je nu eenmaal meer van elkaar registreert. Maar ik denk dat het voor een kind gezond is om soms ongezien of stiekem eens iets te kunnen doen :-D

Wat goed dat je nadenkt over pleeggezin worden of met buurtgezinnen iets te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
O ja, wat betreft het met iemand delen van je jeugd, dat klinkt heel mooi en het zal voor een heel aantal mensen gelden dat het als waardevol wordt gezien. Tegelijk kan het ook een enorme teleurstelling zijn dat jouw herinneringen totaal niet stroken met die van je broer/zus. Dat komt óók voor.
Alle reacties Link kopieren Quote
@ollie-ollie, ik ben daar net zoals jij inderdaad mee bezig. Ik heb zelf een hele goede band met mijn broer en zus dus dat vind ik soms lastig voor mijn zoon (ondanks dat ik weet dat het ook anders kan zijn tussen siblings).

Grappig genoeg doen wij bijna letterlijk alles wat jij zeg :) Huisdieren, vriendjes, keuzes qua wonen en ook het overwegen van iets als weekendpleegzorg.

Een hele belangrijke is voor ons het contact met neefjes en nichtjes. Mijn zus is alleenstaand met drie kinderen, en voordat ik zelf een kind had, paste ik heel veel op haar kinderen en grapten we vaak dat ze bijna een soort co-ouderschap met mij had :P Dus wij gaan bewust samen met mijn zus op vakantie, haar kinderen logeren hier, zoon komt daar, ze gaan samen naar oma etc. Niet hetzelfde als een broer of zus maar ze groeien wel degelijk ook gedeeltelijk samen op. Ik hoop dat ze daarom later, ook als ze niet per se beste vrienden worden, alsnog wel die jeugdherinneringen kunnen delen.
-
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:39
99.95% gewijzigd
-
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:40
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat leuk om al die ervaringen en verhalen te lezen! Grappig dat jullie zoveel dezelfde keuzes maken inderdaad, Positive Vibes. Hoe oud is jullie kind nu? En hoe ver zijn jullie in je overwegingen wbt weekendpleegzorg oid?

Ons kind heeft één neefje. We wonen in de buurt maar zien elkaar niet heel vaak. Het lijkt me leuk om met enige regelmaat met zijn allen te eten, bijvoorbeeld om de week. Misschien moet ik dat eens met onze familie gaan bespreken. Kinderen mee op vakantie staan wij ook voor open, maar daarvoor is het nog wat vroeg. Ons kind is twee. Onze familietent is wel groot genoeg voor extra gezelschap, haha!

@ladekastje bedankt voor het warme welkom, ik wil liever niet in de tabel maar vind het wel fijn om af en toe mee te schrijven.

Speelmaatjes hebben zeker meerwaarde, ook voor jezelf! Ik vind het iig heel fijn om af en toe ervaringen en tips uit te wisselen, te zien hoe andere kinderen zich gedragen en ontwikkelen etc. Ik doe wel eens activiteiten met mijn kind waar ik ook wat contacten aan over heb gehouden met wie ik af en toe een speeldate heb. Misschien zit er ook wat leuks bij jullie in de buurt? Voorbeelden van wat er hier zit: speelgroepje voor peuters, peuterdans, peutergym, onze bieb organiseert 1x per maand een gratis activiteit voor jonge kinderen en hun ouders, in ons buurthuis zit ook een vrouwenhuis die moeder/kind-activiteiten organiseert. En misschien kan je via de PSZ contact leggen met ouders van kindjes met wie hij graag speelt?

Wat spannend dat jullie de sterilisatie gaan inplannen! Dat lijkt me een grote stap, maar misschien ook wel fijn als die straks gezet is. Een vriendin van me (ook moeder van 1 kind) heeft ook gehuild op de dag dat het zo ver was, daar ben je zeker niet alleen in.
Alle reacties Link kopieren Quote
ollie-ollie schreef:
13-01-2023 22:06
Wat leuk om al die ervaringen en verhalen te lezen! Grappig dat jullie zoveel dezelfde keuzes maken inderdaad, Positive Vibes. Hoe oud is jullie kind nu? En hoe ver zijn jullie in je overwegingen wbt weekendpleegzorg oid?
Mijn zoontje is 4.5 :)

Pleegzorg zit echt nog in de beginfase hoor maar het speelt wel al een tijdje in ons achterhoofd. Mijn zoon is alleen een vrij gevoelig kind en op sommige vlakken een zorgenkind dus hij moet dan nog wat ouder zijn denk ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Positive_vibes schreef:
14-01-2023 10:27
Mijn zoontje is 4.5 :)

Pleegzorg zit echt nog in de beginfase hoor maar het speelt wel al een tijdje in ons achterhoofd. Mijn zoon is alleen een vrij gevoelig kind en op sommige vlakken een zorgenkind dus hij moet dan nog wat ouder zijn denk ik.
Ja het moment moet wel passen. En dat lijkt me wel lastig aan pleegzorg in een gezin met kind, bepalen wanneer de tijd rijp is…

Vandaag had ik een lastig momentje. We waren ergens waar een jonge baby was. Mijn kind vindt baby’s ge-wel-dig, ze was er niet bij weg te slaan en was zoooooo lief voor het babietje. Op zulke momenten zie ik wel meteen voor me hoe fantastisch het zou zijn om haar met nog een baby van onszelf te zien… Maar ja, daar komt wel wat meer bij kijken dan alleen babyknuffelen, haha.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tijdje niets geschreven. Even een update. Ik sta op twijfel (of eigenlijk; wij) en dat is nog steeds het geval. Man en ik hebben het er geregeld over omdat we er (als het wel gebeurd) er voor de volle 100% voor gaan.
Steeds vaker neigen we naar ja; man begon er zelf over van de week. Maar zeker geen 100%.
Blijft lastig. Ik luister nu veel podcasts. Geeft mij rust. Of herkenning. Of bevestiging.
Poh. Lastig onderwerp hoor… voor alsnog is onze dochter GEWELDIG🧡🤭
Zó’n trotse moeder.
Ik heb wel eens gezegd dat babietjes veel kunnen huilen, niet kunnen praten. Dochter; “ik hoef geen baby thuis. Die huilen veel en dan kan ik er niet mee spelen”🤪😜
Voor dochter hoeft het dus niet (grapje he, ze is 3,5 en ze praat mij na)🤪
Alle reacties Link kopieren Quote
ollie-ollie schreef:
14-01-2023 22:09
Ja het moment moet wel passen. En dat lijkt me wel lastig aan pleegzorg in een gezin met kind, bepalen wanneer de tijd rijp is…

Vandaag had ik een lastig momentje. We waren ergens waar een jonge baby was. Mijn kind vindt baby’s ge-wel-dig, ze was er niet bij weg te slaan en was zoooooo lief voor het babietje. Op zulke momenten zie ik wel meteen voor me hoe fantastisch het zou zijn om haar met nog een baby van onszelf te zien… Maar ja, daar komt wel wat meer bij kijken dan alleen babyknuffelen, haha.
Herkenbaar (al raakt het mij nu minder). Mijn dochter vindt/vond babies ook erg leuk en is daar heel schattig/teder mee. En toch, blijft de nee echt een nee. Was vanavond even met man en dochter in een restaurant, waar ook een gezin met 3 kinderen zat. De jongste van 1 had zijn verjaardag en huilde alleen maar, de tweede had in haar broek geplast en de derde gooide de appelsap over de tafel. Kortom: carnage! Dan ben ik echt heel blij dat die van mij van 5 al best zelfstandig is ;-) . Nadat het bij ons heel duidelijk was, heb ik het ook makkelijker een plaats kunnen geven. Maar ik kan mij ook herinneren dat de confrontatie met je kind en een andere baby best pijnlijk is.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lang geleden dat ik hier geschreven heb!
Dochter is inmiddels 7 jaar en er komt zeker geen tweede. Zij vond dat zelf heel lastig, en ik daardoor ook.
Maar sinds deze zomer hebben we een hondje en die twee zijn echt helemaal verknocht aan elkaar! Sindsdien hoor ik haar nooit meer over een broertje of zusje.
Ik heb er zelf ook steeds meer vrede mee als ik merk hoe ik geniet dat zij steeds zelfstandiger wordt.

Wel merk ik dat dochter erg gewend is om in het middelpunt van onze belangstelling te staan. Ze is snel jaloers als wij bijvoorbeeld met de hond naar het strand gaan en dan enthousiast met hem bezig zijn begon ze ineens te huilen en riep ze dat niemand naar haar omkijkt. Of als mijn man een grapje maakt tegen een vriendinnetje. Dan zorgt ze er direct voor dat zij ook aan de beurt komt, haha. Maar misschien gaat dat in gezinnen met meer kinderen ook wel zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Redballoon: wat leuk dat jullie nu een hond hebben en dat jullie dochter zo dol op 'm is! Fijn dat je haar sindsdien niet meer gehoord hebt over een broertje of zusje.

Over het in het middelpunt van de belangstelling staan: ik denk eigenlijk dat dat meer door haar karakter komt dan door het feit dat ze enig kind is en vermoed dat dit bij grotere gezinnen ook voorkomt. Ik herken het niet bij mijn dochter. Natuurlijk krijgen enig kinderen over het algemeen wel meer aandacht dan kinderen uit grote gezinnen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Isalinde schreef:
25-01-2023 15:18
@Redballoon: wat leuk dat jullie nu een hond hebben en dat jullie dochter zo dol op 'm is! Fijn dat je haar sindsdien niet meer gehoord hebt over een broertje of zusje.

Over het in het middelpunt van de belangstelling staan: ik denk eigenlijk dat dat meer door haar karakter komt dan door het feit dat ze enig kind is en vermoed dat dit bij grotere gezinnen ook voorkomt. Ik herken het niet bij mijn dochter. Natuurlijk krijgen enig kinderen over het algemeen wel meer aandacht dan kinderen uit grote gezinnen.
Dan is het maar goed dat ze enig kind is haha!
Alle reacties Link kopieren Quote
:-) Denk dat veel kinderen in het begin wel een beetje jaloers zijn als ze een broertje of zusje krijgen maar dat het uiteindelijk vrijwel altijd goed komt. Hoewel ik 1 vriendin heb met een zoon en dochter die elkaar echt de tent uit vechten, dat lijkt me behoorlijk lastig.

Fijne zondag allemaal!
Alle reacties Link kopieren Quote
Keuzes die ik heb gemaakt omdat zoon enigst kind blijft;

-1 dag per week naar het KDV vanaf dat hij 1 jaar was
-Veel met vriendinnen met kinderen afspreken
-Vroeg begonnen met (team)sport (peuterzwemmem, tuimeljudo, voetbal)
-Actief speelafspraken maken..
-Vriendjes meenemen naar de camping

Zoon kan soms periodes hebben dat hij geen speelafspraken maakt.. hij is nu 8,5jr en ik zit er nu minder bovenop dan voorheen.. maar na 1 a 2 weken niet spelen met een vriendje ga ik me er wel weer mee bemoeien.. m'n man is een einzelgänger.. niks mis mee.. hij is heel happy.. maar ik heb nu nog een beetje invloed op zoon.. ik ben zelf zielsgelukkig met mijn vriendinnen.. ik gun hem dat ook zo.. :) en ik wil hem iig de social skills zoveel mogelijk enigszins bij proberen te brengen om daarin goede keuzes te maken.. al blijft de invloed van een ouder daarin beperkt..
I know..
Alle reacties Link kopieren Quote
Zwaai naar Enigme! Hoop dat alles goed gaat met jullie.

Alle dingen die je noemt doen wij idd ook, plus het actief onderhouden van contacten met nichtjes en neefje.

Mijn dochter heeft vrijwel elke week speelafspraken, vaak bij ons. Snap dat je het gaat stimuleren als je zoon 1 a 2 weken geen speelafspraken heeft. Denk idd wel dat de behoefte aan sociale contacten per persoon verschilt. Ik ben erg blij met mijn vriendinnen maar ken ook mensen die minder vrienden hebben en daar helemaal tevreden mee zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien is het ook goed om jezelf eens af te vragen waarom je wel een tweede zou willen.
Die tweede gaat er hier (zeer waarschijnlijk) ook niet komen.
Ik zou best graag een broertje of zusje willen voor mijn zoontje (2.5), zodat hij iemand heeft om mee te spelen thuis en familie heeft later als wij er niet meer zijn.
Maar voor mezelf?
Ik zie alleen de enorme hoeveelheid werk, slaapgebrek, pijn tijdens de zwangerschap/bevalling en weinig tijd voor mezelf om te doen waar ik zin in heb, plus het feit dat ik ook al tegen de 40 loop.
Het was zeker de moeite waard om een keer mee te maken, maar om nu weer helemaal opnieuw te beginnen?
Maar het voelt inderdaad wel gek om al die babyspulletjes weg te moeten doen, die ik al die tijd heb bewaard voor het geval er misschien nog een tweede zou komen. Laat ik daar nog maar even mee wachten.
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier 2 generaties enig kind.
Ik en mijn zoon.

Prima het leven gaat verder.
Geniet van de dingen die ik wel heb en tevreden is de sleutelwoord.
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
-
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:41
99.93% gewijzigd

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven