Het blijft bij 1 kind, bij jullie ook?

18-08-2022 15:02 424 berichten
Hoi Allemaal,

Mijn man en ik hebben op dit moment een zoon van 2 jaar.
Ik heb altijd de wens en hoop gehad 2 kinderen te mogen krijgen.

Dit gaat om diverse redenen niet gebeuren. Verstandelijk is het duidelijk, gevoelsmatig nog best een worsteling.

Wat ik wil met dit topic? Andere moeders spreken die, pas of al langer geleden, besloten hebben, om wat voor reden dan ook, het bij hun zoon/dochter te laten. En daarover te kletsen. Niet om de boel ter discussie te stellen of het misschien toch niet gewoon kan. Maar gewoon om te sparren met elkaar.....

Ik weet dat er al een topic over dit onderwerp is maar dat topic loopt al een tijdje. Vandaar dat ik dacht aan een nieuwe plek voor dit onderwerp.
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 23:31
64.76% gewijzigd
-
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:43
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar ladenkastje! Het is denk ik ook geen echte wens, maar meer een gevoel dat het zo hoort.
En als je zus dan zwanger is komt het wel allemaal heel dichtbij, dus dat gevoel begrijp ik ook heel goed. Maar gelukkig heb jij als tante straks wel de lusten, maar niet de lasten.😉
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Snap ik volledig Ladenkastje. En zeker als het zo dichtbij is… en naast blijdschap mag er ook even ruimte zijn voor jouw verdriet.

Ik moest deze week zelfs even ‘slikken’ dat Eva Jinek weer in verwachting is en dat vind ik dan heel stom van mijzelf :-( . En tegelijkertijd vind ik het allemaal ook wel weer best en ben ik gewoon tevreden (en wil ik ook echt helemaal geen tweede). Maar ik betrapte mijzelf er dus ook even op dat ik een bleehhh gevoel. Zo stom…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren Quote
Haha ja die Eva Jinek... ik vind 44 wel echt oud voor een zwangerschap hoor. Als haar kind dan 20 is, is zij al 68.
Had ik van haar ook niet meer verwacht na zo'n ellendige bevalling en lang herstel. Maar er is hoop voor vrouwen die na hun 40ste nog een kind willen...
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Libe: ja, ik vind 44/45 ook oud voor een moeder (al was mijn man echt nog wel wat ouder ;-) ), en ik had haar ook al ‘afgeschreven’ voor een tweede, om dezelfde redenen die jij noemt. Ik had het er net over met iemand anders over (een moeder van een) en die moest dus ook even slikken, maar ook vanwege de manier waarop het gebracht werd “dan heeft mijn kind iemand om mee op te groeien.” Misschien ben ik stiekem toch wel over overgevoelig hoor. Of het hoopgevend is voor anderen weet ik niet: het is niet iedere vrouw gegeven om nog (makkelijk) zwanger te worden. Al was mijn oma ook 43 of zo met mijn tante. Je weet het gewoon niet en helemaal niet na je 43e.

Kom net terug van een verjaardagsfeestje met veel te veel kinderen, dus ik vind de rust van drie mensen in dit gezin wel even goed vanavond :-P . Morgen naar Legoland.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, die reden vond ik inderdaad ook een beetje apart. Alsof ze het alleen voor haar zoontje doet😅 ik word op dit moment op de bank besprongen door mijn 2.5 jarige druktemakertje en vind het ook wel even genoeg zo😉 Veel plezier in legoland!
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ha dames,

Ik vroeg me af of jullie herkennen dat je met ‘maar’ 1 kind wel erg makkelijk als oppas voor anderen gebruikt wordt en hoe jullie daar mee om gaan?

Ik merk dat vooral anderen die zelf meerdere kinderen hebben nogal makkelijk erover denken. Zo van joh als je toch met een kind op pad bent kan er wel nog een of twee bij maar voor mij en mijn man is het echt een groot verschil tussen alleen ons eigen gemoedelijke gezinnetje (of 1 op 1 met onze vrij rustige zoon) of de drukke dynamiek van meerdere kinderen (zeker als er jongere peuters bij zijn).

En tja, een van de grote voordelen van 1 kind vind ik nou net die rust en de mate van vrijheid die we alweer terug hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Positive_vibes schreef:
03-03-2023 14:13
Ik vroeg me af of jullie herkennen dat je met ‘maar’ 1 kind wel erg makkelijk als oppas voor anderen gebruikt wordt en hoe jullie daar mee om gaan?
Grappig dat je dit zegt! Ik dacht hier zelf laatst ook over na, na een gesprek met een vriendin. Zij stelde voor om met haar man en kind gezellig op de koffie te komen, en dan haar kind nog een flinke tijd bij ons te laten omdat zij dan nog met haar man ergens heen kon. Ik vond het erg lastig maar heb hier nee tegen gezegd. Na een (overigens prima) gesprek met vriendin trok ik voor mezelf de conclusie dat ik niet makkelijker word gebruikt als oppas, maar er zelf wel meer moeite mee heb. Om precies dezelfde redenen als die jij noemt. En dat mensen met bewust meer kinderen hier misschien makkelijker over denken. Ik bedoel hier overigens niet mee dat dit dan de waarheid is he, maar dit waren mijn gedachten bij jouw vraag!

Voor ons trouwens ook een reden om zelf niet vaak een beroep te doen op buren/vrienden etc (alleen schoonmoeder eigenlijk), omdat ik dus niet altijd zin heb ditzelfde voor mijn omgeving te doen. Geval van nood of uitzondering daargelaten natuurlijk, sta zeker klaar voor anderen als dat nodig is, maar niet zoveel zin om bewust op andere kinderen te passen voor de fun.
Alle reacties Link kopieren Quote
Positive_vibes schreef:
03-03-2023 14:13
Ha dames,

Ik vroeg me af of jullie herkennen dat je met ‘maar’ 1 kind wel erg makkelijk als oppas voor anderen gebruikt wordt en hoe jullie daar mee om gaan?

Jup! Vooral met speelafspraken heel erg herkenbaar...... na een aantal jaar basisschool weet ik nu beter hoe er mee om te gaan.. maar het is heel vaak gebeurd dat er bijna altijd bij ons werd gespeeld...

Afgelopen week kreeg ik een appje van een moeder van school (wel echt een vriendje van m'n zoon.. uit z'n klas) met de vraag of mijn zoon het zag zitten om te logeren... en of het dan bij ons kon op die datum want zij hebben een feestje (en 3 kinderen) haha! Wel direct een appje erachteraan met 'een volgende keer natuurlijk bij ons'.. maar prima hoor.. wordt de eerste logeerpartij... wij zijn ook erg van de rust met z'n drieën maar ja.. zoon heeft er zin in en daar doen we het voor ;)
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn dochter heeft ook vaak speeldates bij ons thuis, veel van haar vriendinnen zijn echter ook enig kind dus dat kan de reden niet zijn:-) Vind het echter prima en ben blij dat haar vriendinnen
graag bij ons over de vloer komen. Inmiddels is mijn dochter ook wel op een leeftijd (8) dat je tijdens de speeldate's vaak geen kind aan ze hebt.

@Enigme: haha, handig gepland van die moeder. Ik wens je zoon alvast heel veel plezier met de logeerpartij!

Wij zijn idd ook van de rust en regelmaat, daar gedijt mijn dochter ook het beste bij. Ze had in de zomer twee vriendinnetjes te logeren (slaapfeestje), dat was erg gezellig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hey mag ik ook mee schrijven?
Ik heb in het begin ook eens gereageerd dat we bezig waren met zwanger worden en dat we het graag bij een kindje wilde houden.
Inmiddels (morgen) 24 weken zwanger en tot nu toe een turbulente zwangerschap wat toch wel echt de bevestiging heeft gegeven dat 1 goed is.
Ik zou ook niet meer zwanger willen zijn hierna, en m’n man wilde sowieso maar 1 kindje.
We krijgen een meisje, eind juni uitgerekend.

Merk nu wel in m’n omgeving dat iedereen toch een mening heeft. Veel zeggen joh, mijn zwangerschap was ook niet leuk maar ja hoort er bij.
Of het kriebelt na zoveel tijd toch weer voor een tweede.
Vind dat erg irritant. Want we weten vrij zeker dat het er bij 1 blijft.
Ben goed in andere dingen, maar spelling en grammatica horen daar niet bij.
-
anoniem_647bb8128f55c wijzigde dit bericht op 03-06-2023 07:43
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Grappig dat jullie het inderdaad herkennen. Dit is voor ons weer iets nieuws om aan te wennen en ook om mijn eigen grenzen te leren aangeven. Ik vind het overigens meestal leuk als er vriendjes komen spelen. Maar soms (ook met uitjes en familie/vriendinnen) voel ik me wel eens een soort nanny meets entertainment voor andermans kinderen :P Gezellig hoor maar niet altijd waar je op zit te wachten.

@3_14pac: gefeliciteerd! En welkom :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier is het ook even stil geweest, wel meegelezen. Ik ben in het eindtraject van een laatste IVF poging. Ik kon me niet ertoe zetten, dat het helemaal definitief bij 1 zou blijven. Ik bleef twijfelen en omdat ik nog een poging mocht doen, hebben we daar toch voor gekozen. Mocht er nog nog een kindje komen is het echt een kado, en anders blijven we met z’n drieën, maar hebben we er wel alles aan gedaan en kunnen we het hopelijk afsluiten…
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een leuk topic! Ik wil ook graag meeschrijven. Ons kind is 3 en we houden het zeer waarschijnlijk ook bij één. Ik vond de afgelopen 3 (4 inclusief zwangerschap) zo vermoeiend! Ik ben redelijk introvert en merk dat ik geen geboren moeder ben hierdoor. Ik vind het heel heftig het altijd aan moeten staan. Ik vind het een enorme opluchting dat kind nu makkelijker, flexibeler en onafhankelijker is. En ik vind het steeds leuker worden, nu we een gesprek kunnen hebben en ik veel om/met kind kan lachen.

Dus ik zit er totaal niet op te wachten om de afgelopen jaren weer opnieuw te doen, maar soms ben ik ook bang dat ik later spijt krijg van deze beslissing. Het lijkt me voor kind wel fijn om een broertje of zusje te hebben, ook al weet ik uit ervaring dat het geen garantie is voor een speelmaatje. Om ons heen begint echt iedereen nu aan de tweede en dat is ook wel confronterend. Want waarom kunnen zij dat schijnbaar wel aan? Ik krijg nu ook wel een melancholisch gevoel als ik naar babyfotos van kind kijk. De babykleertjes heb ik ook nog niet weg kunnen doen. Dus ergens staat de deur misschien nog op een heel klein kiertje. Voor partner hoeft het trouwens totaal niet meer, maar als ik echt zou willen zou ik hem vast over kunnen halen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sneeuwvrouw: heel veel succes met de laatste poging. Heel erg lastig mentaal: zo’n alles of niets poging.

Blauwedruif: jij noemt precies de redenen waardoor ik het destijds iets makkelijker heb kunnen ‘afsluiten’. Ik vind de leeftijd vanaf 4 dus ontzettend leuk, de interactie, het samen lezen, winkelen (ze is nu 5), dingen ondernemen, etc. Ik vond de baby tijd leuk, overweldigend, maar soms ook gewoon zwaar. Het wordt makkelijker als ouder (vind ik). Al vond ik het destijds ook best moeilijk dat we het hierbij zouden laten door omstandigheden.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dankje dat ik mee mag schrijven. Voor de tabel: 28, dochter (juni) 2023, zeker.
Even wat over mijzelf vertellen:
Ik ben 28 jaar, morgen een jaar getrouwd met mijn man en het heeft even geduurd voor we zwanger waren.
Als kindszijnde altijd al sterk het gevoel gehad dat ik maar een kind zou willen. Ik heb een rommelige hectische jeugd gehad, met een broer en zus. Zat daardoor altijd bij m’n beste vriendin die enigskind was. Heerlijk die rust daar! Thuis weinig rust kunnen vinden.
Zelfde bij m’n man, ook altijd hectiek.
Hij wilde sowieso maar een kind. Hij wilt gewoon zijn aandacht niet hoeven verdelen en ook nog een beetje een rustige thuissituatie voor ons alle drie behouden.
Voor mij stond hoe ouder ik werd de deur wel wat op een kier voor een tweede. Maar nu dan na 17 maanden zwanger (inmiddels 24 weken) en heb een HG zwangerschap, ook in het ziekenhuis gelegen en het gaat nu nog steeds niet goed. Dus het is goed zo.

Sneeuwvrouw heel veel sterkte!
Blauwedruif herken de redenen wel, mijn man en ik houden het echt bij 1 kind. Ook omdat we gewoon geen zin hebben in drukte, en beide een hectische jeugd hebben gehad. We willen de aandacht die we hebben niet verdelen.
En nu ik zo’n lastige zwangerschap heb maakt het voor ons de keus alleen maar makkelijker.
Maar herken dat melancholische ook nu. Eind van de maand beginnen we aan de baby kamer, eerste keer maar ook de laatste keer. En de baby kleding wordt maar door een kindje gedragen.
Voel maar een kindje trappelen in m’n buik. Alles is ook meteen voor het laatst. Is zo bittersweet.
Ondanks de moeilijke zwangerschap probeer ik er wel van te genieten, doen ook dingen die vriendinnen bijvoorbeeld maar alleen bij kind nr 1 gedaan hebben. Zoals extra echo’s bij pretecho bureaus, binnenkort een 3D echo. En wil ook een buik beeldje laten maken etc.
Ben goed in andere dingen, maar spelling en grammatica horen daar niet bij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bittersweet herken ik helemaal. Ik blijf het ook telkens even moeilijk vinden dat de keuze voor anderen zo makkelijk en logisch is om voor een tweede te gaan, terwijl dat voor mij/ons om allerlei redenen zo moeilijk was.

Ik zegt het nooit natuurlijk en om heel veel redenen ben ik zielsgelukkig met mijn ene kind maar een aankondiging van een tweede blijft toch altijd even slikken.
Alle reacties Link kopieren Quote
He allemaal, hoe is het nu met jullie?
Ik heb hier lang niet meegeschreven, omdat ik rond de zomer in een burn-out belandde (en toen raakte het forum even op de achtergrond). Dit was deels gerelateerd aan de thema's die ik hier ook gedeeld heb: het lange fertiliteitstraject, de HG-zwangerschap, het slaaptekort met klein kind, gebrek aan netwerk etc.
Ik vond een fijne psycholoog, veel werk verzet. Toen ik in de intake aangaf dat het ouderschap me zo zwaar viel waar andere mensen er zoveel beter doorheen fietsen, vroeg ze: 'Waarom denk je dat anderen het minder zwaar valt?' En zonder aarzeling antwoordde ik: 'Omdat anderen vervolgens wel meer kinderen krijgen.'
Net als ik bij anderen hier lees, is dat soms een moeilijk punt.

Enfin, lang verhaal kort, het gaat nu een stuk beter en ik sta ook wat lichter in het ouderschap. Door mijn nieuwe baan moet mijn man wat meer inspringen dan voorheen en dat is goed voor de band tussen hem en kind (ze hing enorm aan mij). Ik vind mijn dagen met haar nu veel leuker en fijner. Ze wordt ook steeds zelfstandiger, ik kan wat meer ondernemen. Heel soms betrap ik mezelf op de gedachte: Wel jammer dat er niet nog eentje komt.
Maar die komt er niet, al was het maar omdat ik dan weer een jaar uit de running ben (kans op HG 90%) en er deze keer voor het bestaande kind gezorgd moet worden. En omdat de basisschool aan de horizon gloort en ik echt niet opnieuw wil beginnen. Ik ben liever 95% tevreden met deze keus met af en toe de gedachte 'jammer' dan andersom.

Ik las trouwens dat sommigen hier als makkelijke oppas gezien worden met 'maar een kind', ik wist niet wat ik las! Het is hier nog niet gebeurd maar ik ga hier alert op zijn in de toekomst.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
Alle reacties Link kopieren Quote
Botanietje, mijn psycholoog vertelde me eens dat ze regelmatig mensen in haar praktijk krijgt die instorten na het krijgen van een tweede kind, en dat die mensen daar meestal te gemakkelijk over gedacht hadden. Dus ja, dat mensen meerdere kinderen krijgen betekent niet dat ze het ouderschap persé makkelijker vinden! Misschien wel dat ze wat minder tegenslagen hebben gehad bij het eerste kind.

Wat fijn dat jullie de taken wat evenrediger verdeeld hebben. In onze relatie is dat sinds de komst van ons kind een continu gespreksonderwerp. Vooral de kindtaken en mental load moeten we echt actief gelijkwaardig verdelen.
ollie-ollie wijzigde dit bericht op 19-05-2023 14:23
35.74% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Fijn dat het wat beter met je gaat Botanietje..

Heel bizar.. m'n zoon is recent 9 geworden en ik heb de laatste 2 weken 3x gedroomd dat ik weer zwanger was.. nog nooit eerder gebeurd... vind het niet heel leuk wakker worden.. want het zou alsnog heel welkom zijn.. misschien komt het door m'n werk ;) (ben fertiliteit vpk/echoscopiste).

Maar 9.. jeetje..
Volgend jaar een tiener in huis O_O
Alle reacties Link kopieren Quote
@Enigme: o, echt? Dat is inderdaad wel bizar. Kan me voorstellen dat je dan niet heel fijn wakker wordt. Bij jou is het (net als bij mij) zo dat je man geen tweede wil, toch?

Ik droomde het toevallig laatst ook (dochter is 8) maar toen was ik vooral bang dat de gezinsdynamiek zou veranderen (is nu heel fijn).

Het leeftijdsverschil zou nu ook wel erg groot worden. Ik vind het eigenlijk alleen nog lastig als dochter zelf om een broertje of zusje vraagt maar dat gebeurt ook steeds minder. Ze heeft ook veel vriendinnen die enig kind zijn.

Fijn (lang) weekend allemaal!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja Isa klopt! Man had sowieso geen kinderwens zelf.. hij stond er overigens wel helemaal achter om ervoor te gaan.. omdat hij het met mij het ouderschap aandurfde.. maar vantevoren zei hij altijd al: 1 is genoeg. Gelukkig zijn zoon en man 2 handen op 1 buik.. dat koester ik tot in mijn tenen.

Leeftijdsverschil vind ik overigens ook wel heel groot nu.. en aangezien ik al een poos worstel met langdurige, vervelende post covid klachten.. Ben ik er verstandelijk gezien ook helemaal ok mee zo. We hebben een fijn, gezellig klein gezin wat in balans is :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat fijn dat je man en zoon zo'n goede band hebben, inderdaad iets om te koesteren.

O nee, wat vervelend dat je nog steeds last hebt van post covid klachten. Hoop dat je daar uiteindelijk vanaf komt.

Man en ik hebben de laatste maanden ook getobd met onze gezondheid, was toen ook wel blij dat we geen groot gezin hebben. Nu ging het leven van mijn dochter gewoon door en had ze er weinig last van. Gelukkig voelen we ons inmiddels weer beter. Geniet er ook zo van om er lekker met mijn dochter op uit te gaan (high tea, paardrijden, bioscoop, musea, strand, etc). Gisteren zijn we gaan zeevissen, was erg leuk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ervaringen op de lange termijn (zoon is 12, middelbare school):

- nadat ik de 40 was gepasseerd kon ik weer met ‘zakkige’ kleding in de voortuin werken zonder een ‘Mag ik je feliciteren?’ *knipoog*
- ja, je wordt makkelijk gevraagd als oppas want je ‘hebt er maar één’. Van de andere kant is het (in vergelijk met mensen die ik ken met twee of meer kinderen) ook wel heel makkelijk om een oppas te regelen voor één kind (‘Ja nou, drie of vier, dat maakt ook niet veel meer uit, kom maar door met Lemooszoon’’
- ik heb er echt voor ‘gevochten’ om al vrij vroeg over te gaan tot sterilisatie (was 33, zoon was toen 2) en dat gaf veel rust in mijn hoofd (het was gewoon geen optie meer dus toen stopte dat malen van wel/niet/misschien)

Zoon heeft zelf nooit gevraagd om een broertje/zusje, wel eens waarom sommige andere kinderen wel een broertje of zusje hadden. Toen hij vijf was wilde hij wel een tijdje een grote, oudere broer maar ja dat was niet echt een optie :proud:.

Ik heb zelf eigenlijk alleen maar ‘last’ gehad van die lui die via kind vroegen of er nog een kind op de wenslijst stond. ‘En Lemooszoon, zou jij niet graag een broertje of zusje willen?’. Om dan geshockeerd te kijken als zoon gewoon ‘Nee!’ zei. Meest vileine figuur presteerde het om toen tegen een achtjarige te zeggen: ‘Ja wij vonden Jannetje zo’n leuk kindje dat we daar er wel drie van wilde hebben’. Sommige mensen zijn gewoon een beetje extra speciaal.
Nee heb je, ja kun je krijgen

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven