Kinderen
alle pijlers
Hevige wens voor een derde, man wil niet meer.
zondag 31 mei 2020 om 19:32
De titel zegt het eigenlijk al. Ik heb nog een hevige kinderwens voor een derde, man niet meer. Onze oudste wordt bijna 4 en de jongste is 2,5. Momenteel beide flink aan het peuterpuberen en dat is ook vrij zwaar (vooral voor man).
Maar toch, na anderhalf jaar sinds de eerste keer dat we praatten over een derde, is de wens voor mij nog net zo groot als toen.
Verstandsmatig accepteer ik dat man niet meer wil, en ik zou ook absoluut geen kind op de wereld willen zetten dat niet door beide gewenst is. Laat ik dat ik even voorop stellen. Ik zou ons gezin niet willen ontwrichten omdat ik mijn zin zou doordrammen.
Maar nu zou dus de acceptatie moeten komen, en het lukt gewoon niet! We praten er regelmatig over maar ik blijf gevoelens van verdriet en onmacht voelen. De wens voelt zo groot! Ik krijg het niet voor elkaar om me voor te stellen dat er geen derde zou komen en me daarbij neer te leggen.
Hebben jullie tips om me te helpen accepteren dat het niet gaat gebeuren?
Maar toch, na anderhalf jaar sinds de eerste keer dat we praatten over een derde, is de wens voor mij nog net zo groot als toen.
Verstandsmatig accepteer ik dat man niet meer wil, en ik zou ook absoluut geen kind op de wereld willen zetten dat niet door beide gewenst is. Laat ik dat ik even voorop stellen. Ik zou ons gezin niet willen ontwrichten omdat ik mijn zin zou doordrammen.
Maar nu zou dus de acceptatie moeten komen, en het lukt gewoon niet! We praten er regelmatig over maar ik blijf gevoelens van verdriet en onmacht voelen. De wens voelt zo groot! Ik krijg het niet voor elkaar om me voor te stellen dat er geen derde zou komen en me daarbij neer te leggen.
Hebben jullie tips om me te helpen accepteren dat het niet gaat gebeuren?
zondag 31 mei 2020 om 21:19
Ik wil hem ook niet dwingen! Dat zou ten koste van de relatie gaan en dat wil ik dus niet. Dat is geen optie. Het gaat echt puur om de acceptatie dat het niet gaat gebeuren en dat laatste beetje hoop los laten.
Ik heb inderdaad twee jongens en een meisje lijkt me leuk maar geen ‘must’. Geslacht maakt me echt niet uit. Dus dat lijkt me niet waarom het zo voelt.
Tsja, waarom is die wens zo groot. Ik weet het niet. Mijn verstand zegt iets heel anders als mijn gevoel zoals eerder genoemd.
zondag 31 mei 2020 om 21:23
Dat gevoel kan steeds weer terugkomen. Dan heb je er straks 3 en begint je gevoel weer op te spelen. Hoe ver ga je dan? Ik denk dat het beter is om naar je verstand te luisteren (en naar je man).Rowiee_17 schreef: ↑31-05-2020 21:19Ik wil hem ook niet dwingen! Dat zou ten koste van de relatie gaan en dat wil ik dus niet. Dat is geen optie. Het gaat echt puur om de acceptatie dat het niet gaat gebeuren en dat laatste beetje hoop los laten.
Ik heb inderdaad twee jongens en een meisje lijkt me leuk maar geen ‘must’. Geslacht maakt me echt niet uit. Dus dat lijkt me niet waarom het zo voelt.
Tsja, waarom is die wens zo groot. Ik weet het niet. Mijn verstand zegt iets heel anders als mijn gevoel zoals eerder genoemd.
zondag 31 mei 2020 om 21:41
Ik spreek uit ervaring dat dat ook niet zo kan zijn. Ik heb ook altijd drie kinderen gewild, maar beslist geen vier. Ik snap jouw wens TO. Ik was heel gelukkig dat mijn man hetzelfde gevoel had. Hier is de derde gekomen en zo voelde het compleet.TanteOlivia schreef: ↑31-05-2020 21:23Dat gevoel kan steeds weer terugkomen. Dan heb je er straks 3 en begint je gevoel weer op te spelen. Hoe ver ga je dan? Ik denk dat het beter is om naar je verstand te luisteren (en naar je man).
Ik vind het heel rot voor jou TO. Ik zou het nog 1 jaar geven en dan samen de eindconclusie trekken en een definitieve stap nemen zodat je het los kan laten.
Knuffel.
zondag 31 mei 2020 om 21:56
zondag 31 mei 2020 om 21:57
Dat doe ik toch ook? Die derde zal er ook niet komen. Het gaat om het accepteren, niet om de knoop door te hakken. Dat is al gebeurd.TanteOlivia schreef: ↑31-05-2020 21:23Dat gevoel kan steeds weer terugkomen. Dan heb je er straks 3 en begint je gevoel weer op te spelen. Hoe ver ga je dan? Ik denk dat het beter is om naar je verstand te luisteren (en naar je man).
zondag 31 mei 2020 om 22:00
Dat hoeft niet zo te zijn.TanteOlivia schreef: ↑31-05-2020 21:23Dat gevoel kan steeds weer terugkomen. Dan heb je er straks 3 en begint je gevoel weer op te spelen. Hoe ver ga je dan? Ik denk dat het beter is om naar je verstand te luisteren (en naar je man).
Daar was ik weleens bang voor, maar dat was hier helemaal niet zo. Na de jongste was het helemaal goed en moest ik ineens niet meer denken aan nog een kind erbij.
zondag 31 mei 2020 om 22:18
Hij vond het hele baby gebeuren zwaar en is blij dat ze zelfstandiger worden. Hij is bang dat hij niet gelukkig word van een derde en de kinderen en mij niet meer het beste kan geven. Tegelijkertijd zegt hij ook; als het er is hou je er toch wel van. Praktisch gezien is twee ook makkelijker te overzien, en inderdaad, voor hem is het nu wel compleet.
Hij wil het puur voor mij doen om mij gelukkig te maken, maar ik wil het risico niet lopen dat hij ongelukkig word of het niet meer trekt. Dat is het mij niet waard, dan loop ik zelf liever met dit ‘rouwproces’. Daar zal een eind aan komen, het krijgen van een kind wat inderdaad tegen blijkt te vallen eindigt niet. Die zorg draag je permanent.
zondag 31 mei 2020 om 23:07
Inderdaad geen speld tussen te krijgen, hij heeft hele rationele redenen, maar het maakt het voor jou natuurlijk niet minder pijnlijk om het af te sluitenRowiee_17 schreef: ↑31-05-2020 22:18Hij vond het hele baby gebeuren zwaar en is blij dat ze zelfstandiger worden. Hij is bang dat hij niet gelukkig word van een derde en de kinderen en mij niet meer het beste kan geven. Tegelijkertijd zegt hij ook; als het er is hou je er toch wel van. Praktisch gezien is twee ook makkelijker te overzien, en inderdaad, voor hem is het nu wel compleet.
Hij wil het puur voor mij doen om mij gelukkig te maken, maar ik wil het risico niet lopen dat hij ongelukkig word of het niet meer trekt. Dat is het mij niet waard, dan loop ik zelf liever met dit ‘rouwproces’. Daar zal een eind aan komen, het krijgen van een kind wat inderdaad tegen blijkt te vallen eindigt niet. Die zorg draag je permanent.
Je hebt hier helaas ook geen enkel compromis in...
maandag 1 juni 2020 om 13:33
Voor hem is het nu wel compleet. Ik denk dat dat de kern is. Al die andere overwegingen spelen mee, maar dat gevoel compleet te zijn hebben veel mensen al bij 2 kinderen.Rowiee_17 schreef: ↑31-05-2020 22:18Hij vond het hele baby gebeuren zwaar en is blij dat ze zelfstandiger worden. Hij is bang dat hij niet gelukkig word van een derde en de kinderen en mij niet meer het beste kan geven. Tegelijkertijd zegt hij ook; als het er is hou je er toch wel van. Praktisch gezien is twee ook makkelijker te overzien, en inderdaad, voor hem is het nu wel compleet.
Hij wil het puur voor mij doen om mij gelukkig te maken, maar ik wil het risico niet lopen dat hij ongelukkig word of het niet meer trekt. Dat is het mij niet waard, dan loop ik zelf liever met dit ‘rouwproces’. Daar zal een eind aan komen, het krijgen van een kind wat inderdaad tegen blijkt te vallen eindigt niet. Die zorg draag je permanent.
Ik zou zeker niet aan een kind beginnen alleen omdat de ander dat zo graag wil. Je hebt er 24/7 mee te maken, dan moet je het wel echt willen. Ik snap jouw man wel.
Sterkte met de verwerking.
maandag 1 juni 2020 om 14:36
Ik blijf het toch bijzonder vinden dat in zo’n geval de wens van de minste kinderen (meestal de man) de doorslag geeft. Jouw wens is toch net zo waardevol als de zijne? Waarom zou jij je hierbij neer moeten leggen als het je jaren aan verdriet oplevert? Terwijl de kans natuurlijk groot is dat als er een derde komt dat je man daar net zo veel van houdt als van de andere twee.
En als je zegt dat je échte wens vier of vijf kinderen is? Dan zouden jullie nog een compromis kunnen sluiten. Jij wilde er vijf, hij twee, dan gaan jullie mooi in het midden zitten
En als je zegt dat je échte wens vier of vijf kinderen is? Dan zouden jullie nog een compromis kunnen sluiten. Jij wilde er vijf, hij twee, dan gaan jullie mooi in het midden zitten
maandag 1 juni 2020 om 15:02
Omdat als een van de ouders dat kind niet wenst, dat kind dat gaat voelen.Verrassingswolkje schreef: ↑01-06-2020 14:36Ik blijf het toch bijzonder vinden dat in zo’n geval de wens van de minste kinderen (meestal de man) de doorslag geeft. Jouw wens is toch net zo waardevol als de zijne? Waarom zou jij je hierbij neer moeten leggen als het je jaren aan verdriet oplevert? Terwijl de kans natuurlijk groot is dat als er een derde komt dat je man daar net zo veel van houdt als van de andere twee.
En als je zegt dat je échte wens vier of vijf kinderen is? Dan zouden jullie nog een compromis kunnen sluiten. Jij wilde er vijf, hij twee, dan gaan jullie mooi in het midden zitten
Dus daarom doe je het dan niet.
maandag 1 juni 2020 om 15:09
Dat is toch niet in alle gevallen waar? Tot vijftig jaar geleden waren kinderen eigenlijk nooit gepland. Ik ken heel veel kinderen die niet gepland maar toch geboren zijn. Mijn man moest bij een kind van ons ook even slikken.Luci_Morgenster schreef: ↑01-06-2020 15:02Omdat als een van de ouders dat kind niet wenst, dat kind dat gaat voelen.
Dus daarom doe je het dan niet.
maandag 1 juni 2020 om 16:57
Wat tik je toch rare dingen.Verrassingswolkje schreef: ↑01-06-2020 15:09Dat is toch niet in alle gevallen waar? Tot vijftig jaar geleden waren kinderen eigenlijk nooit gepland. Ik ken heel veel kinderen die niet gepland maar toch geboren zijn. Mijn man moest bij een kind van ons ook even slikken.
maandag 1 juni 2020 om 17:41
Gelukkig leven we nu en niet toen.Verrassingswolkje schreef: ↑01-06-2020 15:09Dat is toch niet in alle gevallen waar? Tot vijftig jaar geleden waren kinderen eigenlijk nooit gepland. Ik ken heel veel kinderen die niet gepland maar toch geboren zijn. Mijn man moest bij een kind van ons ook even slikken.
maandag 1 juni 2020 om 18:43
Mjah same here. Alleen gaat het dan om de tweede. Door mijn hevige wens is hij gaan twijfelen maar zou het puur voor mij doen. Hij heeft zelf nooit een kinderwens gehad.. Maar durfde het gelukkig met mij wel aan. Echter zou ik die tweede nu voor mijn gevoel door zijn strot duwen. En dat gaan we niet doen ook al is het verlangen groot.. Ik ben moeder en geniet erg van onze zoon.
Mijn spiraal is over 4jr uitgewerkt..Ben nu 36.. indien er bij man niks veranderen gaat qua wens dan gaat hij naar de uroloog. Maar nu voelt dat op de één of andere manier toch te definitief voor mij.
Dus ik zal me er ook bij neer moeten leggen. Er is namelijk geen alternatief en dat lukt het ene moment prima (als zoon weer eens voor geen meter luistert) en soms ook helemaal niet. Maar dat verdraag ik. Ik praat er soms met hem over of met vriendinnen. Mijn leven is leuk, relationeel loopt alles lekker en ben trots op mijn gezin.
Sterkte met je eigen weg vinden hierin!
Mijn spiraal is over 4jr uitgewerkt..Ben nu 36.. indien er bij man niks veranderen gaat qua wens dan gaat hij naar de uroloog. Maar nu voelt dat op de één of andere manier toch te definitief voor mij.
Dus ik zal me er ook bij neer moeten leggen. Er is namelijk geen alternatief
en dat lukt het ene moment prima (als zoon weer eens voor geen meter luistert) en soms ook helemaal niet. Maar dat verdraag ik. Ik praat er soms met hem over of met vriendinnen. Mijn leven is leuk, relationeel loopt alles lekker en ben trots op mijn gezin.Sterkte met je eigen weg vinden hierin!
maandag 1 juni 2020 om 21:15
Ik snap wat je bedoelt, en in mijn ‘egoïstische buien’ heb ik het ook wel eens zo bekeken, maar zoals later ook al wordt genoemd ben ik bang dat het kind het ook gaat voelen dat het door de een niet helemaal gewenst is. Je weet niet welke kant het op gaat vallen. Misschien is hij vanaf het begin dol op het kind. Misschien is het een huilbaby net als onze oudste en gaat hij het me kwalijk nemen. Want ík wilde perse. Misschien is het een hele makkelijke baby waarvan je haast vergeet dat je hem bij hebt, net zoals de jongste.Verrassingswolkje schreef: ↑01-06-2020 14:36Ik blijf het toch bijzonder vinden dat in zo’n geval de wens van de minste kinderen (meestal de man) de doorslag geeft. Jouw wens is toch net zo waardevol als de zijne? Waarom zou jij je hierbij neer moeten leggen als het je jaren aan verdriet oplevert? Terwijl de kans natuurlijk groot is dat als er een derde komt dat je man daar net zo veel van houdt als van de andere twee.
En als je zegt dat je échte wens vier of vijf kinderen is? Dan zouden jullie nog een compromis kunnen sluiten. Jij wilde er vijf, hij twee, dan gaan jullie mooi in het midden zitten
Wil het niet riskeren zolang hij er niet voor 100% achter staat.
