Kinderen
alle pijlers
Hoe ga je om met kooplustige familieleden?
donderdag 6 mei 2021 om 20:51
Ik ben momenteel zwanger en mijn schoonmoeder en schoonzus willen allerlei kleding bij de Primark kopen. Mijn man heeft al aangegeven dat het niet onze smaak is en dat we graag iets duurzamer kopen.
Toch hebben we nu vernomen dat ze voor ons spullen gekocht hebben daar, we weten nog niet wat. Dan wordt er gezegd dat ze daar zo’n leuke spullen hebben.
Gezien ik pas in September ben uitgerekend verwacht ik dat er nog meer kleding mijn kant op komt. Niet om ondankbaar te zijn maar ik zit eerlijk gezegd niet te wachten op een hele berg goedkope kleding die ik misschien niet eens mooi vind. Wat doen jullie in zo’n geval?
Toch hebben we nu vernomen dat ze voor ons spullen gekocht hebben daar, we weten nog niet wat. Dan wordt er gezegd dat ze daar zo’n leuke spullen hebben.
Gezien ik pas in September ben uitgerekend verwacht ik dat er nog meer kleding mijn kant op komt. Niet om ondankbaar te zijn maar ik zit eerlijk gezegd niet te wachten op een hele berg goedkope kleding die ik misschien niet eens mooi vind. Wat doen jullie in zo’n geval?
vrijdag 7 mei 2021 om 09:15
Klopt, kwam vooral door de meuk die ze tegen mijn verzoeken in over ons uitstortten
Ben netjes begonnen met beleefde hints hoor.
vrijdag 7 mei 2021 om 09:36
Mijn familie koopt eigenlijk zelden wat (veel kleinkinderen ook). (Ex-)schoonouders kochten niet superveel, maar wel altijd verkeerd. Ook dingen die wij liever zelf kochten, denk aan knalroze/paarse kinderfiets, terwijl we er zelf al een gekocht hadden. En ik heb nog een zoon ook.
Hele bak met zwitsal spullen gekregen van hun, terwijl zoon allergies is ervoor.
Als klap op de vuurpijl, een mega grote tractor waar hij dan op kon zitten. Wij hadden toen geen tuin en woonden in een 3 kamer appartement. Ex heeft toen tegen zijn ouders gezegd die tractor maar bij hun thuis te laten, dan kon zoon er daarmee spelen. Hierna met bijna alles dat ze kochten, dat wij al hadden/zelf wilden kopen of niet gebruikten, gezegd dat ze het bij hun thuis moest laten. Zij waren toen gauw genezen van zomaar dingen kopen en vroegen ons wat zoonlief wilde/nodig had.
Hele bak met zwitsal spullen gekregen van hun, terwijl zoon allergies is ervoor.
Als klap op de vuurpijl, een mega grote tractor waar hij dan op kon zitten. Wij hadden toen geen tuin en woonden in een 3 kamer appartement. Ex heeft toen tegen zijn ouders gezegd die tractor maar bij hun thuis te laten, dan kon zoon er daarmee spelen. Hierna met bijna alles dat ze kochten, dat wij al hadden/zelf wilden kopen of niet gebruikten, gezegd dat ze het bij hun thuis moest laten. Zij waren toen gauw genezen van zomaar dingen kopen en vroegen ons wat zoonlief wilde/nodig had.
vrijdag 7 mei 2021 om 09:46
Of dat er door kind elke keer een cadeau verwacht en eigenlijk alleen die mensen daarom wilt zien.NYC schreef: ↑07-05-2021 09:39Maar los van of kinderen wel of niet blij worden van 40 rommeltjes (in plaats van 1 leuk cadeau) of van zákken vol met kleding (in plaats van bijv zelf in de stad 1 trui of jas mogen uitzoeken), het is toch ook een bepaald signaal dat je ermee afgeeft dat je het normaal vindt dat er steeds "kleine rommeltjes" worden aangeschaft.
Heb nu al meer dan eens gelezen dat je iets gewoon maar - al dan niet met een kaartje eraan - naar de kringloop moet brengen. Of dat Action-meukjes na twee dagen gewoon in de container kunnen etc. Maar dan heb je dus wel de situatie - voor je kind - dat die ermee opgroeit dat het volkomen normaal is dat je om het minste of geringste "een rommeltje" hebt.
En misschien érger nog, dat het dat kind niet eens meer opvalt als die rommeltjes of goedkope Primark-slippers op een dag gewoon weg zijn (gegooid).
Mijn zoon vroeg naar opa en oma van de cadeautjes. Hadden ze een keer niets, gaf hij hun ook geen aandacht. Hij was toen 2,5.
vrijdag 7 mei 2021 om 10:07
Ze kunnen toch prima rekening houden met de wensen van de ouders/ontvanger? Je probeert normaal met een cadeau toch ook iets te geven waarvan je denkt/weet dat de ontvanger het leuk vindt, en als je het niet weet, dan vraag je er toch naar? Dat lijkt mij normaal.Led-lampje schreef: ↑07-05-2021 08:45Met deze instelling moet je voortaan elke keer vragen of je een kadootje mag kopen voor kleinkind?
Dan zijn de toekomstige opa en oma snel klaar met een verrassing geven.
Als je de eerste 12 jaar moet overleggen of het goed is en wat ze moeten geven dan geef je toch niets?
Wat is nu belangrijker, dat jij een cadeau mag geven of dat de ontvanger blij is met het cadeau?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
vrijdag 7 mei 2021 om 10:10
Inderdaad. Ik verbaas me over hoeveel mensen hier zeggen ‘accepteren’. Zeker in babytijd zit je er ook niet op te wachten alle spullen te verzamelen en naar kringloop oid te brengen zoals hier vaak gesuggereerd wordt. En dat maakt het niet opeens minder vervuilend.dianaf schreef: ↑07-05-2021 10:07Ze kunnen toch prima rekening houden met de wensen van de ouders/ontvanger? Je probeert normaal met een cadeau toch ook iets te geven waarvan je denkt/weet dat de ontvanger het leuk vindt, en als je het niet weet, dan vraag je er toch naar? Dat lijkt mij normaal.
Wat is nu belangrijker, dat jij een cadeau mag geven of dat de ontvanger blij is met het cadeau?
vrijdag 7 mei 2021 om 10:24
DitLiebeskind² schreef: ↑06-05-2021 21:04Dat zijn zeer duurzame oplossingen allemaal. Ik zou het aannemen voor de lieve vrede en dan geven aan iemand die het echt goed kan gebruiken en waardeert.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
vrijdag 7 mei 2021 om 10:25
1 cadeau is toch nog wat anders dan geen cadeau.
Het zal ook heus per kind en leeftijd verschillen, maar bij die van mij worden de rommeltjes van de tandarts enzo gekoesterd als schatten.
vrijdag 7 mei 2021 om 10:36
Wij kregen van de buurvrouw een keer een blik met emoji pennen die ook ooit bij de plus werden weggegeven. Daar wordt dan mee getekend en daarna keurig op de juiste plek in dat plek teruggedaan
dat soort prullaria waarvan ik denk wat moet je ermee, is juist heel geliefd.
vrijdag 7 mei 2021 om 10:37
Het gaat mij vooral om de hoeveelheid spullen waar mijn schoonouders mee aan komen. Als het nu één lelijk of niet passend setje is, geen probleem, en twee/drie/vier/vijf ook niet. Dan is het inderdaad voor achter de hand, of als het speelgoed is vinden de kinderen het vaak wel leuk, prima.
Maar mijn schoonouders komen letterlijk met een hele garderobe aan. En hele stapels boeken van de kringloopwinkel, allemaal niet passend bij leeftijd/niveau van kinderen. Spellen idem dito. Of drie kratten boodschappen. En ik ben helemaal niet moeilijk maar ze weten echt alle producten te vinden die ik precies niet lust/gebruik. Als ik alles in huis moet zetten dan heb ik letterlijk geen plek meer voor mijn eigen spullen. Dat vind ik verstikkend werken. Ik heb het gevoel met een probleem opgezadeld te worden want ik vind het moeilijk en vervelend ongebruikte spullen en boodschappen zo weg te gooien maar heb ook niet altijd tijd om naar de kringloopwinkel o.i.d. te brengen. Daarnaast hebben mijn kinderen nu de leeftijd dat ze dol zijn op cadeautjes en ik vind het voor hen dan een beetje sneu als ze iedere keer iets open maken waar ze niks aan vinden. Natuurlijk hoort dat erbij als je cadeautjes krijgt, het kan niet altijd precies zijn wat je zelf wilt, en kun je ze leren een gegeven paard niet in de bek te kijken. Maar ik snap wel dat mijn kinderen teleurgesteld zijn als ze een leuk spel denken te krijgen en dan blijkt het voor 12+ jaar te zijn en ze er dus de komende 5 jaar nog niet mee kunnen spelen. En dat gaat dan dus met alle cadeaus zo. Ik heb alles wat ze voor kerst hebben gekregen in de auto laten liggen en ze hebben er nog nooit naar gevraagd, zegt genoeg.
Daarnaast wil mijn schoonmoeder ook hele persoonlijke spullen voor ons kopen, zoals flesvoeding toen mijn kinderen baby waren, bepaalde flessen die volgens haar beter waren, etc. En toen mijn oudste geboren was zei ze dat als hij 4 was, hij een fiets van hen zou krijgen. Toen dacht ik ook help waarom moet ik dit nu al 'vastleggen' terwijl ik net met een baby zit.
En mensen zeggen vaak: het gaat om het gebaar. Maar daar heb ik toch andere associaties bij. Dan doe je je best een cadeautje uit te zoeken wat bij de ontvanger past. Zo heeft iemand (laaaaang geleden) een keer een uur cd's voor mij staan luisteren in een cd-winkel om iets nieuws te zoeken dat ik leuk zou vinden, dat vond ik zo enorm lief. Maar het eerste beste paar grote kleurrijke oorbellen met veren van de action kopen voor iemand die altijd alleen kleine knopjes draagt? Dat is toch niet echt met zorg uitgezocht.
Maar mijn schoonouders komen letterlijk met een hele garderobe aan. En hele stapels boeken van de kringloopwinkel, allemaal niet passend bij leeftijd/niveau van kinderen. Spellen idem dito. Of drie kratten boodschappen. En ik ben helemaal niet moeilijk maar ze weten echt alle producten te vinden die ik precies niet lust/gebruik. Als ik alles in huis moet zetten dan heb ik letterlijk geen plek meer voor mijn eigen spullen. Dat vind ik verstikkend werken. Ik heb het gevoel met een probleem opgezadeld te worden want ik vind het moeilijk en vervelend ongebruikte spullen en boodschappen zo weg te gooien maar heb ook niet altijd tijd om naar de kringloopwinkel o.i.d. te brengen. Daarnaast hebben mijn kinderen nu de leeftijd dat ze dol zijn op cadeautjes en ik vind het voor hen dan een beetje sneu als ze iedere keer iets open maken waar ze niks aan vinden. Natuurlijk hoort dat erbij als je cadeautjes krijgt, het kan niet altijd precies zijn wat je zelf wilt, en kun je ze leren een gegeven paard niet in de bek te kijken. Maar ik snap wel dat mijn kinderen teleurgesteld zijn als ze een leuk spel denken te krijgen en dan blijkt het voor 12+ jaar te zijn en ze er dus de komende 5 jaar nog niet mee kunnen spelen. En dat gaat dan dus met alle cadeaus zo. Ik heb alles wat ze voor kerst hebben gekregen in de auto laten liggen en ze hebben er nog nooit naar gevraagd, zegt genoeg.
Daarnaast wil mijn schoonmoeder ook hele persoonlijke spullen voor ons kopen, zoals flesvoeding toen mijn kinderen baby waren, bepaalde flessen die volgens haar beter waren, etc. En toen mijn oudste geboren was zei ze dat als hij 4 was, hij een fiets van hen zou krijgen. Toen dacht ik ook help waarom moet ik dit nu al 'vastleggen' terwijl ik net met een baby zit.
En mensen zeggen vaak: het gaat om het gebaar. Maar daar heb ik toch andere associaties bij. Dan doe je je best een cadeautje uit te zoeken wat bij de ontvanger past. Zo heeft iemand (laaaaang geleden) een keer een uur cd's voor mij staan luisteren in een cd-winkel om iets nieuws te zoeken dat ik leuk zou vinden, dat vond ik zo enorm lief. Maar het eerste beste paar grote kleurrijke oorbellen met veren van de action kopen voor iemand die altijd alleen kleine knopjes draagt? Dat is toch niet echt met zorg uitgezocht.
vrijdag 7 mei 2021 om 11:02
Achteraf deed zoon er ook niks mee. Vaak niet passend voor zijn leeftijd of geen interesse in het thema (denk iets van cars, terwijl hij dat niet kijkt).NYC schreef: ↑07-05-2021 09:53Dat is ook erg inderdaad. Maar dan hebben ze in elk geval nog oog voor het cadeau. Het lijkt mij voor niemand toch écht leuk wanneer er zelfs niet meer naar gekeken wordt.
Maar ik vermoed dat het plezier voor sommige mensen echt zit in het kopen (dus letterlijk, iets uitzoeken en dat afrekenen) en niet zozeer in het hebben of geven.
vrijdag 7 mei 2021 om 11:04
Oh lijkt me zo vreselijk dit. Een cadeau kan nog, maar tassen en kratten vol. Ik denk dat ik het met dezelfde vaart had teruggegeven.haaspaas schreef: ↑07-05-2021 10:37Het gaat mij vooral om de hoeveelheid spullen waar mijn schoonouders mee aan komen. Als het nu één lelijk of niet passend setje is, geen probleem, en twee/drie/vier/vijf ook niet. Dan is het inderdaad voor achter de hand, of als het speelgoed is vinden de kinderen het vaak wel leuk, prima.
Maar mijn schoonouders komen letterlijk met een hele garderobe aan. En hele stapels boeken van de kringloopwinkel, allemaal niet passend bij leeftijd/niveau van kinderen. Spellen idem dito. Of drie kratten boodschappen. En ik ben helemaal niet moeilijk maar ze weten echt alle producten te vinden die ik precies niet lust/gebruik. Als ik alles in huis moet zetten dan heb ik letterlijk geen plek meer voor mijn eigen spullen. Dat vind ik verstikkend werken. Ik heb het gevoel met een probleem opgezadeld te worden want ik vind het moeilijk en vervelend ongebruikte spullen en boodschappen zo weg te gooien maar heb ook niet altijd tijd om naar de kringloopwinkel o.i.d. te brengen. Daarnaast hebben mijn kinderen nu de leeftijd dat ze dol zijn op cadeautjes en ik vind het voor hen dan een beetje sneu als ze iedere keer iets open maken waar ze niks aan vinden. Natuurlijk hoort dat erbij als je cadeautjes krijgt, het kan niet altijd precies zijn wat je zelf wilt, en kun je ze leren een gegeven paard niet in de bek te kijken. Maar ik snap wel dat mijn kinderen teleurgesteld zijn als ze een leuk spel denken te krijgen en dan blijkt het voor 12+ jaar te zijn en ze er dus de komende 5 jaar nog niet mee kunnen spelen. En dat gaat dan dus met alle cadeaus zo. Ik heb alles wat ze voor kerst hebben gekregen in de auto laten liggen en ze hebben er nog nooit naar gevraagd, zegt genoeg.
Daarnaast wil mijn schoonmoeder ook hele persoonlijke spullen voor ons kopen, zoals flesvoeding toen mijn kinderen baby waren, bepaalde flessen die volgens haar beter waren, etc. En toen mijn oudste geboren was zei ze dat als hij 4 was, hij een fiets van hen zou krijgen. Toen dacht ik ook help waarom moet ik dit nu al 'vastleggen' terwijl ik net met een baby zit.
En mensen zeggen vaak: het gaat om het gebaar. Maar daar heb ik toch andere associaties bij. Dan doe je je best een cadeautje uit te zoeken wat bij de ontvanger past. Zo heeft iemand (laaaaang geleden) een keer een uur cd's voor mij staan luisteren in een cd-winkel om iets nieuws te zoeken dat ik leuk zou vinden, dat vond ik zo enorm lief. Maar het eerste beste paar grote kleurrijke oorbellen met veren van de action kopen voor iemand die altijd alleen kleine knopjes draagt? Dat is toch niet echt met zorg uitgezocht.
vrijdag 7 mei 2021 om 11:23
Blijft nog steeds de vraag bij mij: waarom doen mensen dit? Waarom blijven ze geven terwijl je er niet op zit te wachten?
Een persoon die ik ken die dit gedrag in extreme mate vertoont vind het geven zo ontzettend leuk zegt ze. Wat ik bij haar weet is dat ze niet zo'n leuke jeugd heeft gehad waarbij er weinig aandacht voor haar was. Soms denk ik dat het een vorm van aandacht kopen is. Want doordat je zoveel geeft móet een ander je toch lief vinden.
Want mensen reageren toch vaak met dank je wel, wat lief. Ook al denken ze ergens: stik erin.
Maar uiteindelijk gaat het niet over het graag willen geven, maar over henzelf. Zij vervullen een eigen behoefte. En ook al maken ze een ander niet blij, het gedrag blijft.
Een persoon die ik ken die dit gedrag in extreme mate vertoont vind het geven zo ontzettend leuk zegt ze. Wat ik bij haar weet is dat ze niet zo'n leuke jeugd heeft gehad waarbij er weinig aandacht voor haar was. Soms denk ik dat het een vorm van aandacht kopen is. Want doordat je zoveel geeft móet een ander je toch lief vinden.
Want mensen reageren toch vaak met dank je wel, wat lief. Ook al denken ze ergens: stik erin.
Maar uiteindelijk gaat het niet over het graag willen geven, maar over henzelf. Zij vervullen een eigen behoefte. En ook al maken ze een ander niet blij, het gedrag blijft.
vrijdag 7 mei 2021 om 11:28
als ik op de kast van mijn 21jarige kijk, staan daar haar oude poppen van de Tweenies (kent iemand ze nog?) had ik nooit kunnen verwachten, dat die "eeuwigheidswaarde" zouden hebben!
vrijdag 7 mei 2021 om 11:35
Blijenvrij schreef: ↑07-05-2021 11:23
Maar uiteindelijk gaat het niet over het graag willen geven, maar over henzelf. Zij vervullen een eigen behoefte. En ook al maken ze een ander niet blij, het gedrag blijft.
Ja, dit zegt mijn man ook. Hij zegt neem het gewoon aan en gooi thuis alles weg. Maar ik voel mij daar dus niet zo goed bij, om zomaar 'goede' spullen weg te doen.
vrijdag 7 mei 2021 om 11:38
NYC schreef: ↑07-05-2021 11:32Wat jij schrijft, Blijenvrij herken ik ook al wel van iemand. Daar speelt o.a ook een onvervulde kinder- en inmiddels wellicht dus ook onvervulde kleinkinderwens mee. Bij anderen is het denk ik budget-gevoeligheid. Dat ze een bepaalde goede aanbieding of "veel voor weinig" slecht kunnen weerstaan. Hoe dat precies werkt weet ik niet.
Ja, kan ook. Zo van: het is zo goedkoop, ik kan het niet laten liggen. Maar koop het dan lekker voor jezelf denk ik dan.
De andere persoon die ik ken daarvan heb ik niet het idee dat ze niet gezien wordt ofzo, en ook niet de budgetgevoeligheid. Maar goed, er zullen vele redenen zijn waarom iemand toch wil geven zonder dat de ontvanger daar op zit te wachten.
Misschien kunnen mensen die zich hierin herkennen reageren.
Ik wil het nl. zo graag snappen.
vrijdag 7 mei 2021 om 11:41
Blijenvrij schreef: ↑07-05-2021 11:38n.
Misschien kunnen mensen die zich hierin herkennen reageren.
Ik wil het nl. zo graag snappen.
Open een eigen topic hier over met die vraag.
vrijdag 7 mei 2021 om 11:51
Ik heb ook zo'n schoonfamilie. Dit gaat al jaren zo, over allerlei spullen (tot op heden vooral voor "mij" sierarden, sjaals, dingen voor in husi etc. etc.).
Ik hou er dan niet van om de schijn op te houden om het toch te dragen voor de foto of als zij langskomen. Niet mijn smaak, dus ik gebruik het niet. Heel simpel.
Ik heb het meermaals eerlijk aangegeven en gewoon gezegd dat ik het zonde vind van het geld dat ze eraan uitgeeft (vooral schoonmoeder). Uiteindelijk is het kwartje gevallen.
Wij zijn nu in verwachting van een kindje en zij stuurt nu een foto van wat ze wilt kopen. Dan kan ik eerlijk aangeven wat ik vind en kan zij alsnog cadeautjes geven.
Kortom: ik zou heel eerlijk zijn.
Ik hou er dan niet van om de schijn op te houden om het toch te dragen voor de foto of als zij langskomen. Niet mijn smaak, dus ik gebruik het niet. Heel simpel.
Ik heb het meermaals eerlijk aangegeven en gewoon gezegd dat ik het zonde vind van het geld dat ze eraan uitgeeft (vooral schoonmoeder). Uiteindelijk is het kwartje gevallen.
Wij zijn nu in verwachting van een kindje en zij stuurt nu een foto van wat ze wilt kopen. Dan kan ik eerlijk aangeven wat ik vind en kan zij alsnog cadeautjes geven.
Kortom: ik zou heel eerlijk zijn.
vrijdag 7 mei 2021 om 12:06
Ik heb me dit zo vaak afgevraagd met betrekking tot mijn schoonouders. Die waren namelijk allebei zo. De ene kocht dan kleertjes en huishoudspullen, en de ander speelgoed en nuttige 'mannen'dingen (sorry voor de omschrijving). Maar ze waren allebei zo van afgeprijsd=hebben en zoveel en zo goedkoop mogelijk. Ze zijn ooit wel een kind verloren, waardoor vooral schoonmoeder een tweede kans om te moederen zag toen er een kleinkind kwam. Ze zijn/waren ook ontzettende hoarders, vooral schoonvader, maar schoonmoeder hielp wel mee. Ik vermoed dat ze enigszins onder de plak zat bij hem en in ieder geval niet gewaardeerd werd door hem, waardoor ze op een andere manier behoefte heeft gekregen om maar gewaardeerd te worden. Maar dat verklaart nog niet waarom hij dan met dozen vol tweedehands marktplaats speelgoed aan kwam zetten. Iemand noemde de dingetjes die je bij de tandarts kreeg. Die kregen ze hier ook, vonden ze ook leuk, twee keer per jaar zo'n diertje. Maar als schoonvader daar lucht van kreeg, kwam hij bij wijze van spreken de keer erna met een grote doos vol van die dingen van marktplaats. En dan is het echt niet leuk meer. Zo ging het steeds. Ze hadden denk ik niet zo'n gezellig leven samen en geen hobby's of vrienden, en zochten de oplossing dan in kopen, voelen dat ze iets nuttigs kochten, weet ik het?Blijenvrij schreef: ↑07-05-2021 11:23Blijft nog steeds de vraag bij mij: waarom doen mensen dit? Waarom blijven ze geven terwijl je er niet op zit te wachten?
Een persoon die ik ken die dit gedrag in extreme mate vertoont vind het geven zo ontzettend leuk zegt ze. Wat ik bij haar weet is dat ze niet zo'n leuke jeugd heeft gehad waarbij er weinig aandacht voor haar was. Soms denk ik dat het een vorm van aandacht kopen is. Want doordat je zoveel geeft móet een ander je toch lief vinden.
Want mensen reageren toch vaak met dank je wel, wat lief. Ook al denken ze ergens: stik erin.
Maar uiteindelijk gaat het niet over het graag willen geven, maar over henzelf. Zij vervullen een eigen behoefte. En ook al maken ze een ander niet blij, het gedrag blijft.
vrijdag 7 mei 2021 om 12:47
