Hoe leuk is jouw zoon?

13-01-2021 09:11 126 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo
Ik ben zwanger, al moeder moeder van 2 dochters. Bij hen wist ik zeker dat het meisjes zouden worden, maar het geslacht maakte me niets uit.
Bij deze zwangerschap heb ik vanaf het begin meer het gevoel gehad dat we een jongetje gaan krijgen.
Maar ging wel hopen op een weer meisje. Daar baal ik van, want ik wil juist me verheugen op de toekomst met een zoon.
Ik heb dus geen voorkeur voor het geslacht voor ons kindje. Het is meer mijn eigen identiteit als een meisjes moeder, de jurkjes die ik leuker vind, dan de wat saaiere jongenskleren, etc.

Maar het lijkt wel of ik bang ben voor het onbekende, meisjes snap ik, maar wat moet ik met een zoon.
Het zullen de hormonen wel zijn.

Of te wel;
Vertel mij hoe leuk je zoon is, zodat ik een beetje over mijn jongetjes ‘angst’ heen kom. ☺️

Gr Marjan
Trouwens, mijn zoon is een echt mamakindje en geeft me altijd heerlijke knuffels.
Het is echt een schat van een jongen!
Ik heb twee hele leuke jongens! Omdat ik geen dochters heb, heb ik verder geen vergelijkingsmateriaal. Ik vind het lieve, geïnteresseerde kinderen. Maar, ze hebben ook wel een paar interesses die ik absoluut niet met "meisjesspel" (om het even in clichés te houden) zou associëren (vechten, "wapens", duwen) al zullen er genoeg meisjes zijn die dat wel doen. Maar er is inderdaad weinig gedoe, geen/nauwelijks ruzie, geen verwijten naar elkaar toe.

Jongenskleding (en ook kapsels) vind ik juist een voordeel ten opzichte van meisjeskleding (en kapsels). Ik vrees dat ik dat voor een dochter - als het aan mij had gelegen - vrijwel voor hetzelfde had gekozen.

Zelf had ik overigens een (lichte) voorkeur voor zonen, niet omdat ik dar een specifiek beeld bij had wat betreft kinderleeftijd, maar als ik naar volwassen mensen kijk in mijn omgeving vind ik dat vrouwen doorgaans "gevoeliger" lijken te zijn of om te gaan met familie (sneller een schuldgevoel, sneller bereid te helpen, sneller een traditie willen voortzetten, closere banden/de verbinder zijn binnen de familie) dan mannen.
Daarin lijkt het zijn van " de volwassen zoon" mij makkelijker dan het zijn van " de volwassen dochter". Maar daarin zijn natuurlijk ook uitzonderingen, ik baseer me vooral op wat ik ken en zie.
Alle reacties Link kopieren
Jongens zijn vaak wat meer mamma’s kindjes en knuffeliger heb ik t idee meisjes wat vaker papoa’s Kindjes
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren
Ceester schreef:
13-01-2021 09:41
Ik vind ze ook walgelijk.
Toen ik zwanger was en hoorde dat ik een piemel in mijn buik had, ging ik bijna over mijn nek.
:rofl:

Weet je wel waar je man ooit uit gekomen is?
:proud:
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
Skawa schreef:
13-01-2021 10:08
Jongens zijn vaak wat meer mamma’s kindjes en knuffeliger heb ik t idee meisjes wat vaker papoa’s Kindjes

Bij ons klopt dat wel, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn natuurlijk.
Skawa schreef:
13-01-2021 10:08
Jongens zijn vaak wat meer mamma’s kindjes en knuffeliger heb ik t idee meisjes wat vaker papoa’s Kindjes
Dit is ook mijn ervaring. Dochter trekt meer naar man en zoon naar mij.
En hij is heel leuk :heart: Mijn dochter overigens ook :heart:
Ik vind het erg leuk kinderen van beide geslachten te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Ik was er van overtuigd dat onze tweede weer een meisje zou zijn, Ik heb altijd een voorgevoel gehad dat we een meiden gezin zouden krijgen. Maar het werd een jongen, volgens iedereen in mijn omgeving “zooooo anders” (druk, meer fysiek, luidruchtig, obsessie voor alles met wielen en nog meer van dit soort stereotype dingen). Ik herken mijn jongens daar helemaal niet in. Ze hebben een ander karakter en interesses dan mijn alles moet roze meisje meisje, maar ik kan me zo voorstellen dat dit ook het geval is als je twee of drie meisjes hebt :)
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoon vind ik gewoon een heel leuk jochie :-D. Mijn nichtjes en neefjes vind ik ook hele leuke, geslaagde kinderen. Zoon en neefjes zijn wat makkelijker in huis. Brengen gewoon een kopje koffie of thee als je daarom vraagt waar de nichtjes eerst een kruisverhoor afnemen (waarom? Kun je het niet zelf?). Maar dat ligt meer aan de karakters dan aan hun sekse. Neefjes en zoon zullen niet snel experimenteren met afspraken en regeltjes, de nichtjes hebben meer een pionierskarakter.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
reizigster2004 schreef:
13-01-2021 09:46
Ik heb 3 jongens en ze zijn erg leuk :)

Mijn zusje heeft dochters, dus ik kan het een beetje vergelijken. Naar mijn idee zijn mijn jongens veel makkelijker in het gebruik. Veel minder gezeur en gedoe. Ze ruzieën wel, maar het is ook zo weer voorbij, terwijl meisjes er naar mijn idee langer in blijven hangen. Als ze vallen wrijven ze over hun knie en gaan weer door, zonder er verder veel aandacht aan te besteden (oke, dit is wel persoonlijk, ik ken ook jammerende jongetjes).

Jongetjes schijnen ook soms meer naar hun moeder te trekken. Bij ons is dat zeker waar. Het zijn enorme knuffelberen, alle drie, en het liefst met mij. Ook wel met mijn man hoor, maar als er wat is, dan ben ik de eerste die ze willen hebben. Zelfs mijn oudste van 14 kroelt mij elke dag als hij naar school gaat of als ik uit mijn werk kom, en voordat hij naar bed gaat.

Ik ben niet zo'n knutselmoeder en ik vind het meegaan in een spel met poppen of keukentje spelen of zo ook lastig. Maar bouwen met duplo, lego, treinbanen etc. vond ik wel altijd leuk, omdat je dan gewoon echt samen bezig bent.

Ik denk wel dat de dynamiek in een gezin met zowel meisjes als jongetjes anders is dan in een jongensgezin, zoals dat van mij. Met alleen jongens ben je al gauw fysiek bezig, ipv creatief of met fantasie. Ze zijn bij mij nu allemaal al wat groter en we kunnen erg leuke sportieve activiteiten met elkaar doen, zoals mountainbiken, skieën of lange wandeltochten door de bergen maken.
Mijn zusje begint niet aan dat soort dingen, want haar ene zoon vindt dat wel leuk, maar haar dochters helemaal niet. Die zijn al moe na een half uur wandelen. Dan moet je toch schipperen tussen meer uiteenlopende interesses.
En dat hangt natuurlijk ook weer af van de opvoeding en aanleg van het jongetje in kwestie. Er zijn zat jongetjes die dol zijn op knutselen en heel fantasierijk kunnen spelen en helemaal niet houden van stevige sportieve activiteiten.


Toen onze derde ook een jongetje bleek te zijn, was ik juist door die simpelere dynamiek in het gezin daar eigenlijk wel blij mee. Aan de andere kant vind ik het soms nog steeds wel jammer dat ik nooit een dochter zal hebben. Idd, die kleertjes, haartjes, beetje tutten, samen shoppen (doe ik ook wel met mijn oudste, maar de zoveelste spijkerbroek met hoodie is nou niet echt spannend).... en later als ze volwassen zijn heb je, denk ik, als moeder vaak ook een closere band met je dochter dan met je zoon. Maar het is zo en ik zou mijn jongens niet willen ruilen voor een meisje.
Ik vind het eerste stuk bol staan van de aannames. Gelukkig kunnen mijn dochters gewoon lekker wandelen en fietsen, en duplo/lego doen ze ook. Ik vind dat ook echt geen ‘jongens’ dingen. Ben volledig van plan het avontuur met ze op te zoeken als ze ouder zijn.

Misschien voedt je zusje haar dochters wel heel anders op dan haar zoon en benadrukt ze de meisjesdingen. Dan is het ook niet vreemd dat je teerdere dametjes kweekt.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het leukste jongetje van 18, maar knuffelig is hij helaas niet meer sinds zijn 12de.
Supergemakkelijk kind, school was gewoon lastig, hij niet.

Jongen of meisje maakt volgens mij niet uit. Zijn nicht heeft ook veel problemen gehad op school, zijn achterachterneef ook.

Onze kinderen passen gewoon niet in het systeem.

Ik ben blij dat zoon en nicht echt gek zijn met elkaar. Ook samen op scouting e.d. gezeten. Nu hebben ze een D&D groepje opgestart.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
Ik krijg echt de kriebels van dit tppic.
Het is gewoon een kind met een eigen karakter en interesses.
Jongens spelen met auto's en zijn wild en meisjes knutselen lief is echt een hele bekrompen gedachten.
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoontje is geweldig! Heel knuffelig en over het algemeen heel makkelijk.

Oh en hij is een echte knutselaar en fantasiespeler. Zijn pop is zijn beste vriendje en het keukentje het meest gebruikte speelgoed.

Fysiek druk, slaan, dingen slopen, auto's en noem alle suffe clichés maar op zijn hier totaal niet van toepassing. Mama's kindje ook niet. De meeste kleine jongetjes die ik ken adoreren hun vader :heart:
Alle reacties Link kopieren
watdachtjehiervan schreef:
13-01-2021 10:18
Ik krijg echt de kriebels van dit tppic.
Het is gewoon een kind met een eigen karakter en interesses.
Jongens spelen met auto's en zijn wild en meisjes knutselen lief is echt een hele bekrompen gedachten.
Nou inderdaad, ik lees met verbazing..
Alle reacties Link kopieren
Twee jongens, ze zijn allebei heel leuk en ook heel verschillend.
Voor mij tot nu toe twee nadelen tov meisjes: ze willen bijna nooit Disney films met me kijken en als baby: als je gaat verschonen gaan ze plassen, dus je bent gewaarschuwd;-)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook alleen dochters en als ik een vierde zou krijgen en dat zou een jongen blijken zou ik ook even moeten wennen!

Vooral omdat ik toevallig wel veel jongetjes ken die stereotiep worden opgevoed door ouders die zich beklagen over hun jongensachtigheid.

Ouders die Nerfguns kopen en dan gaan lopen zeiken dat ze alleen maar met die geweren spelen.

Of ze aanmoedigen ‘naar buiten!’ te gaan en dan klagen dat ze zo vies worden.

Of zeggen dat ze nooit eens lief zitten knutselen maar geen leuke spullen hebben om mee te knutselen.

En dan verzuchten ‘haha ja jongens he’ alsof mijn dochters altijd met strikken in zitten te tekenen. Nee dus, die zijn ook regelmatig vies, druk en gewelddadig. Maar ik wissel dat wel af.
MadameJean schreef:
13-01-2021 10:13
Ik vind het eerste stuk bol staan van de aannames. Gelukkig kunnen mijn dochters gewoon lekker wandelen en fietsen, en duplo/lego doen ze ook. Ik vind dat ook echt geen ‘jongens’ dingen. Ben volledig van plan het avontuur met ze op te zoeken als ze ouder zijn.

Misschien voedt je zusje haar dochters wel heel anders op dan haar zoon en benadrukt ze de meisjesdingen. Dan is het ook niet vreemd dat je teerdere dametjes kweekt.
En ook lang niet alle jongens zijn van die typische, fysieke outdoor-knullen. Ik zou soms zelfs willen dat ze dat (van zichzelf) wat meer waren. Dat zodra ze bos of gras ruiken aan het hollen slaan, in elke boom willen klimmen. Zou dat overigens ook voor een meisje leuk vinden. Maar wellicht zijn dat ook de typische dingen die je veel met kinderen m/v moet doen, zelf dus ook fysiek meedoen, om daar de lol van te begrijpen. En wij zijn zelf ook niet heel erg outdoor. Maar de zoons klagen wel heel gauw tijdens een wandeling: is het nog ver, mijn benen zijn moe, het is koud... Heel actief met een doel buiten zijn vinden ze wel leuk (jaarringen in omgevallen boom bestuderen, insecten bekijken, metaaldetector).

Het fysieke gedrag uit zich - helaas voor mij :mrgreen: - nou nooit als we buiten zijn, maar altijd binnen. Maar ik denk dus dat daarin ook meespeelt dat we zelf niet hele actieve buitenmensen zijn. Wil wel per se dat ze met leeftijdsgenoten een buitensport/-hobby beoefenen. Tenzij ze dat echt met tegenzin zouden doen natuurlijk, maar wil het wel stimuleren.
watdachtjehiervan schreef:
13-01-2021 10:18
Ik krijg echt de kriebels van dit tppic.
Het is gewoon een kind met een eigen karakter en interesses.
Jongens spelen met auto's en zijn wild en meisjes knutselen lief is echt een hele bekrompen gedachten.
Absoluut eens.
Alle reacties Link kopieren
NYC schreef:
13-01-2021 10:22
En ook lang niet alle jongens zijn van die typische, fysieke outdoor-knullen. Ik zou soms zelfs willen dat ze dat (van zichzelf) wat meer waren. Dat zodra ze bos of gras ruiken aan het hollen slaan, in elke boom willen klimmen. Zou dat overigens ook voor een meisje leuk vinden. Maar wellicht zijn dat ook de typische dingen die je veel met kinderen m/v moet doen, zelf dus ook fysiek meedoen, om daar de lol van te begrijpen. En wij zijn zelf ook niet heel erg outdoor. Maar de zoons klagen wel heel gauw tijdens een wandeling: is het nog ver, mijn benen zijn moe, het is koud... Heel actief met een doel buiten zijn vinden ze wel leuk (jaarringen in omgevallen boom bestuderen, insecten bekijken, metaaldetector).

Het fysieke gedrag uit zich - helaas voor mij :mrgreen: - nou nooit als we buiten zijn, maar altijd binnen. Maar ik denk dus dat daarin ook meespeelt dat we zelf niet hele actieve buitenmensen zijn. Wil wel per se dat ze met leeftijdsgenoten een buitensport/-hobby beoefenen. Tenzij ze dat echt met tegenzin zouden doen natuurlijk, maar wil het wel stimuleren.
Hoe oud zijn ze? Mijn dochters zeuren elk jaar minder.

Mijn man is wel een outdoortype (roeien, bergbeklimmen, trektochten) dus wellicht zit het in de genen. En we kleden ze warm aan, dat helpt ook enorm.
Positivevibes schreef:
13-01-2021 10:20
De meeste kleine jongetjes die ik ken adoreren hun vader :heart:

Klopt. Dat deed mijn zoon vroeger ook heel erg, nu nog steeds hoor, maar anders.
Hij is nu bijna 12 en steeds meer en meer een moederskindje aan het worden.
Alle reacties Link kopieren
MadameJean schreef:
13-01-2021 10:21
Ik heb ook alleen dochters en als ik een vierde zou krijgen en dat zou een jongen blijken zou ik ook even moeten wennen!

Vooral omdat ik toevallig wel veel jongetjes ken die stereotiep worden opgevoed door ouders die zich beklagen over hun jongensachtigheid.

Ouders die Nerfguns kopen en dan gaan lopen zeiken dat ze alleen maar met die geweren spelen.

Of ze aanmoedigen ‘naar buiten!’ te gaan en dan klagen dat ze zo vies worden.

Of zeggen dat ze nooit eens lief zitten knutselen maar geen leuke spullen hebben om mee te knutselen.

En dan verzuchten ‘haha ja jongens he’ alsof mijn dochters altijd met strikken in zitten te tekenen. Nee dus, die zijn ook regelmatig vies, druk en gewelddadig. Maar ik wissel dat wel af.
Heel herkenbaar. Dat zijn diezelfde mensen die zo ongeveer van hun stoel vallen dat mijn zoon een pop heeft. En zelfs verkleedkleren???? 8-.
MadameJean schreef:
13-01-2021 10:24
Hoe oud zijn ze? Mijn dochters zeuren elk jaar minder.

Mijn man is wel een outdoortype (roeien, bergbeklimmen, trektochten) dus wellicht zit het in de genen. En we kleden ze warm aan, dat helpt ook enorm.
7 en bijna 5. Kan in de genen zitten inderdaad, maar ze horen (of zien) wellicht ook het enthousiasme van jullie of van je man in het bijzonder. Dat ie mededeelt dat ie in het weekend bijv gaat roeien of dat er op vakantie een bergklim/trektocht gemaakt gaat worden en hij daar zelf ook enorm van geniet. Dat stimuleert kinderen denk ik ook wel erg. En zeker als het dan ook nog genetisch bepaald is dat ze daar aanleg voor hebben (bepaalde spierkracht, handigheid) dan pikt een kind het denk ik sneller op. Ongeacht of het meisjes of jongens zijn denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk het grote verschil: de buitenwacht.

Mensen hebben een mening over hoe jongetjes zouden moeten zijn. Bij meisjes is alles geaccepteerd, van lief en tuttebellen tot krijsen en tomboy. Daar heb je misschien één keer in de twee maanden een zure opmerking over bij de kassa van een vreemde. Bij jongetjes zijn die kaders echt wat strakker en de opmerkingen of afkeurend gedrag duidelijker.

Toen zoon nog klein was en net als andere kleine kindjes ‘mama’ nadeed, had hij ook wel eens een gelakte vingernagel en liep daar trots mee door de AH. En de roze fase. Geen kort haar willen. Papa beklagen/condoleren dat zoon 0,0 interesse voor voetbal had. De mensen die komen vertellen dat hun homoseksuele broer als kind ook zo was. Of aan een kind van drie jaar vragen: ‘Je ziet eruit als een meisje, wil je een meisje zijn?’ Het fossiel van een vader die een klasgenootje komt ophalen na een speelafspraakje en afkeurend zegt dat bij ‘zijn jongens’ zo’n Ikeakeukentje er ‘echt niet binnen komt’.
lemoos2 wijzigde dit bericht op 13-01-2021 10:30
0.20% gewijzigd
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
MadameJean schreef:
13-01-2021 10:13
Ik vind het eerste stuk bol staan van de aannames. Gelukkig kunnen mijn dochters gewoon lekker wandelen en fietsen, en duplo/lego doen ze ook. Ik vind dat ook echt geen ‘jongens’ dingen. Ben volledig van plan het avontuur met ze op te zoeken als ze ouder zijn.

Misschien voedt je zusje haar dochters wel heel anders op dan haar zoon en benadrukt ze de meisjesdingen. Dan is het ook niet vreemd dat je teerdere dametjes kweekt.
Mijn broer heeft twee dochters, begin-tieners met ruim een jaar leeftijdsverschil. De ene fietst met gemak en plezier 20 km weg, de andere komt met moeite op school aan (2 km of zo). De eerste was tijdens eerste lockdown in april / mei bijna de hele dag buiten, de ander zat binnen met een boek of haar telefoon als ze de kans kreeg. Ook daar is op basis van het geslacht echt geen peil op te trekken.

Wat je laatste zin betreft: Ik denk zelf dat ik mijn kinderen redelijk genderneutraal opvoed, in ieder geval probeer ik zoveel mogelijk hún interesses te volgen. (Ik ben zelf ook helemaal geen meisje-meisje qua roze, frutsels en make-up.) Ik heb een dochter en een zoon met twee jaar leeftijdsverschil. Toen zoon het echte dreumesspeelgoed ontgroeide had hij tussen al het aanwezige peuterspeelgoed binnen de kortste keren de twee verdwaalde auto's gevonden die dochter ooit gekregen had maar waar ze zelf niets mee deed. Toen ze eenmaal boven water waren wilde dochter er natuurlijk alsnog óók mee. Toen lagen ze echter binnen de kortste keren ondergestopt in een bedje... Op dat moment heb ik wel de conclusie getrokken dat er ook echt wel een nature-factor was aan de interesses die kinderen hebben.
ik kwam uit een meisjesgezin, mijn tantes kregen ook allemaal meisjes en mijn eerste was ook een meisje. Dus toen ik hoorde dat de 2e een jongen was, was dat even schrikken. Op het niveau van 'ik weet helemaal niets van jongens'.

En ik vind het superleuk. Hij knuffelt veel meer dan mijn dochter. Zij is serieuzer en ik kan met haar interessante discussies voeren. Met hem meer gek doen. Qua kleding is het inderdaad wat saaier maar hij is ook wat makkelijker, als het maar een bepaalde kleur of legerprint heeft is het goed. Dus shoppen doe ik weer gewoon met dochterlief. Het is beide onwijs leuk en je groeit er vanzelf in.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben moeder van 2 dochters en 1 zoon en 2 bonusdochters en 2 bonuszoons.

Zonen zijn net zo leuk als dochters. Mijn zoon is bijvoorbeeld heel zorgzaam naar zusje toe, kroelt veel met haar, speelt met haar, maar met zn zus heeft hij veel ruzie

Ik vind meiden over het algemeen wat pittiger (als ik naar mn jongste kijk en mn 2 bonusdochters). Kunnen echt van die "krengetjes" zijn naar elkaar toe en naar hun (stief)broer(s) en (stief)zus.

Maar daar tegenover staat wel weer, bij ons dan, dat de meiden weer sneller uit zichzelf helpen met dingen terwijl de jongens liever lui dan moe zijn.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven