Hoe om te gaan met hoge intelligentie maar laag zelfbeeld

Lucifee2024 schreef: ↑

15-04-2024 23:18

Orthopedagoog zou ik vragen, is vaak ketenzorg en heeft ook wel wachtlijsten maar niet zo lang vaak. En anders vragen naar ergotherapeutpraktijken via de HA, vaak komen die ook werken met kind op school. Voor hulp op school zelf in de praktijk. En dat kan naast de op de wachtlijst voor de ggz bestaan.

Pekka123 schreef: ↑

16-04-2024 04:18

Ik zou met je zoontje naar de huisarts gaan en zorgen dat hij goede begeleiding krijgt. Dit ligt veel meer op het terrein van een goede behandelaar dan van wat dingen aanpassen in jullie leven. Jw kind heeft hulp nodig.

Verbinder schreef: ↑

16-04-2024 04:57

Allereerst, hug voor jou. Wat heftig. Zoveel wat is gebeurt en je kindje is stilgeboren
Wat enorm veel om te verwerken.

Ik heb de andere reakties niet gelezen maar zou je zoontje in de klas houden waar hij nu zit. Niet hem een klas laten overslaan omdat hij voor is.
Vooral vanwege zijn grote angsten om op te vallen, anders te zijn, en gezien te worden.
Zijn leer honger kan misschien gestilt worden door extra schoolwerk. En ook thuis kun je hem stimuleren om hem te betrekken bij allerlei dingen zoals technisch (iets stuk met de computer, samen nadenken, iets werkt niet met elektriciteit, samen erover denken). Geef hem stimulerende cadeautjes zoals bouwpakketten of wetenschaps pakketjes voor kinderen, dingen die ze moeten samenstellen en erover nadenken.
Misschien dat je ex man en nieuwe partner hem ook kunnen betrekken bij dingen die ze doen: tuinieren, fiets repareren, route plannen voor tochtje etc.
Vindt hij het leuk om met geld te werken, bedenk wat jullie gaan koken, hoeveel budget hebben jullie voor de maaltijd, hoeveel kost het produkt en alles bij elkaar etc.

Verder zou ik geen druk leggen op enige wedstrijd dan ook. Vanuit school kan hij het misschien uiteindelijk niet vermijden om af en toe een wedstrijdje te spelen maar verder vanuit eigen hobby sport moet hij mijn inziens vrij zijn om altijd nee te kunnen zeggen.
Dat neemt de druk weg. Want het is vooral de druk denk ik om te moeten presteren die hij voelt. En dat neemt alle vreugde weg.
Hij vind het nl wel leuk om te trainen voor voetbal en ermee ‘bezig’ te zijn.

In de thuissituatie zou ik communicatie een hele belangrijke laten worden.
Praten met het hele gezin over de dag. Wat je een gewoonte maakt. Zodat hij meer leert te praten. En dat hij leert woorden te geven aan zijn emoties of er meer mee oefent om erover te praten zodat het van binnen niet oppot. Jullie hebben als gezin veel meegemaakt in korte tijd en zijn van het een in het ander belandt. Misschien hobbelden jullie er allemaal wel achteraan, gevoelsmatig. Dat kan zeker in tijden van veel hektiek. Heb je met je zoon kunnen praten over de stilgeboorte van zijn broertje?
Misschien eens ( of meerdere keren) naast zijn bed zitten voor hij gaat slapen en als het moment goed of rustig is eens vragen hoe hij zich voelt over zijn broertje. Hoe hij zich voelt over dat hij veel naar oma moest. Hoe hij zich voelde tijdens jouw afwezigheid.
Als hij leert dat er ruimte is voor zijn gevoel, kan dat op zich al veiligheidgeven. En kan hij leren zichzelf meer te ‘laten’ zien.
Geduld vanuit jullie is belangrijk. Geduld als hij het nog niet weet hoe hij zich voelt….als hij de woorden niet kan vinden. Dat mag allemaal. Dan kan hij er zelf even over nadenken en kunnen jullie er later samen weer over praten.

Communiceren op zichzelf kan iets veiligs worden. Zodat als hij ouder wordt dat hij heeft geleerd dat ook al voelt hij zich rot, het feit dat hij heeft geleerd woorden te geven aan zijn gevoel en ook ‘gehoord’ te worden geven een rust en veiligheid op zich.
Ook als er behoorlijk drukke perioden zijn in jullie leven moet er toch een rust momentje kunnen zijn waarbij er gepraat kan worden over wat er gaande is, hoe hij zich voelt en voor jou, je partner en andere zoontje natuurlijk ook

En misschien dat professionele begeleiding ook wat kan doen, zodat hij zich leert uiten bij een vreemde, leert dat bepaalde dingen bij het leven horen en dat iedereen die moet doen zoals een wedstrijdje spelen tijdens gym op school, wat tips kan krijgen over als hij zich rot voelt wat hij kan doen om zich beter te voelen.

Mugske schreef: ↑

16-04-2024 07:29

Mijn dochter is ook faalangstig en kan daardoor blokkeren/ in paniek raken/ ik kan het niet etc. Daarnaast niet de andere verdrietige omstandigheden die je noemt. Dus van mij alleen tips op stukje faalangst.

Wij hebben toen contact opgenomen met IBer van school. Zij kon opties aangeven voor hulp hierbij. Dochter heeft toen (groep 5/6) begeleiding gehad van school maatschappelijk werker. Dat heeft haar heel erg geholpen op dit vlak (en wij denken ook de overgang naar groep 6 met een leerkracht die hier meer oog voor had). Begeleiding was 1x per week uurtje onder schooltijd. Bij ons op school is het niet gek als kinderen iets buiten de klas gaan doen.

Thuis ook positief dingen benoemen en ook laten zien dat je zelf ook fouten maakt (koffie omstoten in restaurant, deuk in auto ik ben er vaak aan herinnerd) en dat fouten opgelost kunnen worden. Succeservaringen op laten doen. De meester was hier super in, die gaf af en toe een tip bij een toets bijv.

Gek genoeg bij dochter dan weer geen faalangst bij sport. Voor haar is dat ontspanning, even niet aan school denken. Stoppen met wedstrijden is een optie, maar verhoogt misschien wel de drempel om er weer mee te starten tzt.

Lila-Linda schreef: ↑

16-04-2024 09:11

Hulp kun je zelf inkopen, vaak is de kwaliteit dan ook een stuk beter

(ik ben behoorlijk afgeknapt op de standaard jeugd-ggz)

Laatje schreef: ↑

16-04-2024 09:16

April88, ik heb heel goede ervaringen met een gz-psychologe in jouw regio met onze zoon toen hij vastliep. Onderzoek, behandeling, heel prettig persoon en gespecialiseerd in kinderen en jongeren. Ik stuur je een pb met de naam van de praktijk.

Zoccellia schreef: ↑

16-04-2024 09:33

Ik denk dat je er goed aan doet om via de GZ of jeugdhulp support te vragen.

Maar in de tussentijd, al is het alleen al om jezelf wat handvatten te geven, is het misschien fijn om iets over een growth/fixed mindset te lezen? Mogelijk kun je er in je manier van communiceren met zoon al iets mee? Er zijn scholen met werkboekjes over een growth-mindset en een fixed-mindset. Mijn kind oefende met Growie en Fixie.

Verder hebben we het bij ons kind expliciet aangekaart: er gaan heel veel dingen goed, je bent een kind, je eet lekker, je groeit, je leert op school... maar één ding lijk je nog wel wat te kunnen oefenen. En dat is fouten maken.
En dan vroegen we, wat ga je fout doen vandaag? of we gingen samen koken/bakken en dan deden we ergens teveel suiker in, en daarna vierden we de 'fout' want we hadden iets 'geleerd' en cake met extra suiker was toevallig ook nog eens heel lekker.

bijtie schreef: ↑

16-04-2024 09:33

Hoe gaat het met zijn moeder?
Je hebt veel meegemaakt de afgelopen jaren. Ben je al een beetje aan verwerking toegekomen?
Kinderen zijn erg gevoelig voor hoe het met jou gaat.

Laatje schreef: ↑

16-04-2024 20:05

Heb je mijn berichtje ontvangen?

Frizz schreef: ↑

16-04-2024 21:40

HB (als daar sprake van is, daar lijkt het op) heeft écht een andere aanpak nodig. Verkijk je er niet op, ook niet qua tips hier.

Mugske schreef: ↑

16-04-2024 21:56

Ja, growie en fixie gebruikte de school maatschappelijk werker ook. Dochter had er ook een lijstje van, dat ze op haar tafeltje in de klas had geplakt als geheugensteuntje.

Je hoeft niet alles meteen goed te kunnen, als baby moest je ook leren lopen, eten en fietsen bijvoorbeeld. Dochter is nu 11 en wil nu pas oefenen met veterstrikken