Hoe om te gaan met hoge intelligentie maar laag zelfbeeld

Naar de huisarts voor een doorverwijzing. Ik denk dat tips and tricks bij lange na niet toereikend zullen zijn.

april88 schreef: ↑

15-04-2024 20:26

Al gedaan. En doorverwijzing ook gekregen naar een jeugdhulpverlener. Alleen de wachttijd is extreem. 9 maanden is niks. Ik zou dus in de tussentijd graag “iets” doen.

Ik zou er eentje vragen voor een orthopedagoog/speltherapeut etc. Kan ook bij een zelfstandige die door de gemeente vergoed wordt.

april88 schreef: ↑

15-04-2024 20:26

Al gedaan. En doorverwijzing ook gekregen naar een jeugdhulpverlener. Alleen de wachttijd is extreem. 9 maanden is niks. Ik zou dus in de tussentijd graag “iets” doen.

Volgens mij heb je een doorverwijzing nodig voor jeugdGGZ, niet zomaar een jeugdhulpverlener. Ik zou uitgebreid onderzoek willen van je kind (en gezien je omschrijving in elk geval naar depressie, ADHD en hoogbegaafdheid).

Ik ben niet snel van naar de huisarts en een doorverwijzing aanvragen, maar in dit geval wel. Volgens mij heeft kind nog aardig wat te verwerken en een plek te geven.

Oh, mosterd zie ik

OgenvanTijgers schreef: ↑

15-04-2024 20:32

Volgens mij heb je een doorverwijzing nodig voor jeugdGGZ, niet zomaar een jeugdhulpverlener. Ik zou uitgebreid onderzoek willen van je kind (en gezien je omschrijving in elk geval naar depressie, ADHD en hoogbegaafdheid).

Maar ondertussen kan laagdrempelige speltherapie best een fijne overbrugging zijn.

Jij ook sterkte mama, met zorgen om kind en de afgelopen jaren.

Waar woon je? Ik ken een goede speltherapeut in Renkum/Nijmegen. PB mag ook.

Oh, jammer. Succes met zoeken in jouw regio. Zo te lezen hebben jullie heel wat meegemaakt. Niet gek dat dat je zoontje ook raakt. Goed dat je nu hulp zoekt, gaat hij vast profijt van hebben.

Kijk anders eens naar Alleskits. Volgens mij zit dat in jouw regio, wordt het met verwijzing via huisarts zelfs vergoed. Wij hebben er goede ervaringen mee.

Ik zou geen speltherapie doen. Als het niet toereikend is (en dat lijkt me nu al evident) zal zoon dat traject naderhand (deels) zien als: zelfs dat helpt mij niet.
Ik zou zoeken naar een goede HB-specialist en een orthopedagoog op het gebied van hechting en trauma. En binnen dezelfde regio kennen die elkaar doorgaans en kan je dus bij de ene vragen om een goede tip voor de ander. Op die manier kunnen zij hun werk en bevindingen goed op elkaar afstemmen.

april88 schreef: ↑

15-04-2024 20:48

Dankjewel lieve Rosings.

speltherapie was bij mij als optie opgekomen , maar ik ga er induiken om sneller, maar wel een goede therapeut te vinden.

Orthopedagoog zou ik vragen, is vaak ketenzorg en heeft ook wel wachtlijsten maar niet zo lang vaak. En anders vragen naar ergotherapeutpraktijken via de HA, vaak komen die ook werken met kind op school. Voor hulp op school zelf in de praktijk. En dat kan naast de op de wachtlijst voor de ggz bestaan.

Waarom stap je niet naar de Ib-er van school . Zij kan samen met jullie kijken welke hulp er nodig. Zij werken ook samen met jeugd en gezin en zij kunnen ook door wijzen en adviseren.

Ik zou met je zoontje naar de huisarts gaan en zorgen dat hij goede begeleiding krijgt. Dit ligt veel meer op het terrein van een goede behandelaar dan van wat dingen aanpassen in jullie leven. Jw kind heeft hulp nodig.

Allereerst, hug voor jou. Wat heftig. Zoveel wat is gebeurt en je kindje is stilgeboren
Wat enorm veel om te verwerken.

Ik heb de andere reakties niet gelezen maar zou je zoontje in de klas houden waar hij nu zit. Niet hem een klas laten overslaan omdat hij voor is.
Vooral vanwege zijn grote angsten om op te vallen, anders te zijn, en gezien te worden.
Zijn leer honger kan misschien gestilt worden door extra schoolwerk. En ook thuis kun je hem stimuleren om hem te betrekken bij allerlei dingen zoals technisch (iets stuk met de computer, samen nadenken, iets werkt niet met elektriciteit, samen erover denken). Geef hem stimulerende cadeautjes zoals bouwpakketten of wetenschaps pakketjes voor kinderen, dingen die ze moeten samenstellen en erover nadenken.
Misschien dat je ex man en nieuwe partner hem ook kunnen betrekken bij dingen die ze doen: tuinieren, fiets repareren, route plannen voor tochtje etc.
Vindt hij het leuk om met geld te werken, bedenk wat jullie gaan koken, hoeveel budget hebben jullie voor de maaltijd, hoeveel kost het produkt en alles bij elkaar etc.

Verder zou ik geen druk leggen op enige wedstrijd dan ook. Vanuit school kan hij het misschien uiteindelijk niet vermijden om af en toe een wedstrijdje te spelen maar verder vanuit eigen hobby sport moet hij mijn inziens vrij zijn om altijd nee te kunnen zeggen.
Dat neemt de druk weg. Want het is vooral de druk denk ik om te moeten presteren die hij voelt. En dat neemt alle vreugde weg.
Hij vind het nl wel leuk om te trainen voor voetbal en ermee ‘bezig’ te zijn.

In de thuissituatie zou ik communicatie een hele belangrijke laten worden.
Praten met het hele gezin over de dag. Wat je een gewoonte maakt. Zodat hij meer leert te praten. En dat hij leert woorden te geven aan zijn emoties of er meer mee oefent om erover te praten zodat het van binnen niet oppot. Jullie hebben als gezin veel meegemaakt in korte tijd en zijn van het een in het ander belandt. Misschien hobbelden jullie er allemaal wel achteraan, gevoelsmatig. Dat kan zeker in tijden van veel hektiek. Heb je met je zoon kunnen praten over de stilgeboorte van zijn broertje?
Misschien eens ( of meerdere keren) naast zijn bed zitten voor hij gaat slapen en als het moment goed of rustig is eens vragen hoe hij zich voelt over zijn broertje. Hoe hij zich voelt over dat hij veel naar oma moest. Hoe hij zich voelde tijdens jouw afwezigheid.
Als hij leert dat er ruimte is voor zijn gevoel, kan dat op zich al veiligheidgeven. En kan hij leren zichzelf meer te ‘laten’ zien.
Geduld vanuit jullie is belangrijk. Geduld als hij het nog niet weet hoe hij zich voelt….als hij de woorden niet kan vinden. Dat mag allemaal. Dan kan hij er zelf even over nadenken en kunnen jullie er later samen weer over praten.

Communiceren op zichzelf kan iets veiligs worden. Zodat als hij ouder wordt dat hij heeft geleerd dat ook al voelt hij zich rot, het feit dat hij heeft geleerd woorden te geven aan zijn gevoel en ook ‘gehoord’ te worden geven een rust en veiligheid op zich.
Ook als er behoorlijk drukke perioden zijn in jullie leven moet er toch een rust momentje kunnen zijn waarbij er gepraat kan worden over wat er gaande is, hoe hij zich voelt en voor jou, je partner en andere zoontje natuurlijk ook

En misschien dat professionele begeleiding ook wat kan doen, zodat hij zich leert uiten bij een vreemde, leert dat bepaalde dingen bij het leven horen en dat iedereen die moet doen zoals een wedstrijdje spelen tijdens gym op school, wat tips kan krijgen over als hij zich rot voelt wat hij kan doen om zich beter te voelen.

Mijn dochter is ook faalangstig en kan daardoor blokkeren/ in paniek raken/ ik kan het niet etc. Daarnaast niet de andere verdrietige omstandigheden die je noemt. Dus van mij alleen tips op stukje faalangst.

Wij hebben toen contact opgenomen met IBer van school. Zij kon opties aangeven voor hulp hierbij. Dochter heeft toen (groep 5/6) begeleiding gehad van school maatschappelijk werker. Dat heeft haar heel erg geholpen op dit vlak (en wij denken ook de overgang naar groep 6 met een leerkracht die hier meer oog voor had). Begeleiding was 1x per week uurtje onder schooltijd. Bij ons op school is het niet gek als kinderen iets buiten de klas gaan doen.

Thuis ook positief dingen benoemen en ook laten zien dat je zelf ook fouten maakt (koffie omstoten in restaurant, deuk in auto ik ben er vaak aan herinnerd) en dat fouten opgelost kunnen worden. Succeservaringen op laten doen. De meester was hier super in, die gaf af en toe een tip bij een toets bijv.

Gek genoeg bij dochter dan weer geen faalangst bij sport. Voor haar is dat ontspanning, even niet aan school denken. Stoppen met wedstrijden is een optie, maar verhoogt misschien wel de drempel om er weer mee te starten tzt.