Kinderen
alle pijlers
Hoe vertrouwen herstellen na ruzie?
vrijdag 9 april 2021 om 16:02
Hallo,
Mijn man en ik hebben de eerste 4/4,5 jaar na de geboorte van onze zoon geregeld conflicten gehad. Man had een zeer kort lontje en kon dan vooral verbaal fel uit de hoek komen. Ik probeerde rustig te blijven maar heb hier en daar helaas ook weleens wat olie op het vuur gegooid.
Het vervelende vooral vind ik dat man er geen moeite mee had zich te laten gaan in het bijzijn van zoon. Het waren vaak korte, maar felle uitspattingen waarbij 1 van de 2 dan vrij snel wegliep en vaak spraken we elkaar dan pas later weer. Als zoon al op bed lag. Kortom, hij heeft vaker dan me lief is conflicten tussen ons meegemaakt maar niet meegemaakt dat we het ook weer goedmaken. Behalve dat hij dan de dag erna wel weer zag dat het oké was tussen ons.
Onze zoon is een tikkeltje gevoeliger dan gemiddeld. Ik weet vrijwel zeker dat hij last heeft van de spanningen die er zijn geweest. Hij is overwegend vrolijk hoor maar wel wat onzeker/angstig/snel uit zijn doen. Het bleek dat er financiële/persoonlijke problemen speelde bij mijn man waardoor hij zo heftig reageerde. Uiteindelijk zijn die uitgekomen en is het allemaal opgelost en nu is hij veel en veel rustiger geworden, gelukkig.
Alleen.... ik denk dus wel dat ons kind er last van heeft. Ik zie bijvoorbeeld dat hij nog steeds goed op ons let als 1 van de 2 de stem wat verheft, dan kijkt hij direct op. Je merkt gewoon dat hij alert is.
Mijn vraag is eigenlijk, behalve het nu voortaan veel beter te doen, wat kunnen we nog meer doen om het vertrouwen te herstellen bij zoon? Om de onrust/stress weg te nemen die hij er waarschijnlijk aan over heeft gehouden?
Is het te verwachten dat dit gaandeweg herstelt als wij niet meer zulke uitspattingen hebben en/of er beter over napraten met hem in het geval het toch eens gebeurt? Ik voel me echt zo schuldig over...
Mijn man en ik hebben de eerste 4/4,5 jaar na de geboorte van onze zoon geregeld conflicten gehad. Man had een zeer kort lontje en kon dan vooral verbaal fel uit de hoek komen. Ik probeerde rustig te blijven maar heb hier en daar helaas ook weleens wat olie op het vuur gegooid.
Het vervelende vooral vind ik dat man er geen moeite mee had zich te laten gaan in het bijzijn van zoon. Het waren vaak korte, maar felle uitspattingen waarbij 1 van de 2 dan vrij snel wegliep en vaak spraken we elkaar dan pas later weer. Als zoon al op bed lag. Kortom, hij heeft vaker dan me lief is conflicten tussen ons meegemaakt maar niet meegemaakt dat we het ook weer goedmaken. Behalve dat hij dan de dag erna wel weer zag dat het oké was tussen ons.
Onze zoon is een tikkeltje gevoeliger dan gemiddeld. Ik weet vrijwel zeker dat hij last heeft van de spanningen die er zijn geweest. Hij is overwegend vrolijk hoor maar wel wat onzeker/angstig/snel uit zijn doen. Het bleek dat er financiële/persoonlijke problemen speelde bij mijn man waardoor hij zo heftig reageerde. Uiteindelijk zijn die uitgekomen en is het allemaal opgelost en nu is hij veel en veel rustiger geworden, gelukkig.
Alleen.... ik denk dus wel dat ons kind er last van heeft. Ik zie bijvoorbeeld dat hij nog steeds goed op ons let als 1 van de 2 de stem wat verheft, dan kijkt hij direct op. Je merkt gewoon dat hij alert is.
Mijn vraag is eigenlijk, behalve het nu voortaan veel beter te doen, wat kunnen we nog meer doen om het vertrouwen te herstellen bij zoon? Om de onrust/stress weg te nemen die hij er waarschijnlijk aan over heeft gehouden?
Is het te verwachten dat dit gaandeweg herstelt als wij niet meer zulke uitspattingen hebben en/of er beter over napraten met hem in het geval het toch eens gebeurt? Ik voel me echt zo schuldig over...
vrijdag 9 april 2021 om 16:16
Zorgen dat het niet meer gebeurt, want "napraten" is absoluut niet de bedoeling bij kinderen. Je hoort hen niet bij dergelijke (stupide) volwassen praktijken te betrekken. Dus als jullie je laten gaan, ga dan als de sodemieter hulp zoeken.
En je trekt nu een conclusie die misschien (nog) niet helemaal klopt. Bedeel hem geen volwassen emoties toe. Je weet niet hoe het uitpakt. Weet ook niet hoe oud hij nu is?
Maar gewoon zorgen dat het niet meer gebeurt. Dat is echt je enige optie.
En je trekt nu een conclusie die misschien (nog) niet helemaal klopt. Bedeel hem geen volwassen emoties toe. Je weet niet hoe het uitpakt. Weet ook niet hoe oud hij nu is?
Maar gewoon zorgen dat het niet meer gebeurt. Dat is echt je enige optie.
vrijdag 9 april 2021 om 16:21
Misschien bagatelliseer ik het of schrijf jij er te licht over, maar emoties horen toch bij het leven? Dat je zoon jullie ruzie heeft zien maken op jonge leeftijd heeft misschien wel indruk gemaakt, maar ik kan me niet voorstellen dat dit traumatisch is.
Belangrijk (nu hij wat ouder is) blijft om hem te laten zien dat jullie het ook weer goed maken (naast dat je je inhoudt qua schelden en schreeuwen natuurlijk), zodat hij een voorbeeld heeft van "goed ruzie maken". Indien nodig kun je hem uitleggen dat papa's/mama's boze bui niets met hem te maken heeft.
Met hem erover praten zou ik alleen direct na een ruzie/uitspatting doen. Ik kan me niet voorstellen hoe ver je komt als je met een 4/5 jarige ruzies uit zijn baby- en peutertijd bespreekt.
Belangrijk (nu hij wat ouder is) blijft om hem te laten zien dat jullie het ook weer goed maken (naast dat je je inhoudt qua schelden en schreeuwen natuurlijk), zodat hij een voorbeeld heeft van "goed ruzie maken". Indien nodig kun je hem uitleggen dat papa's/mama's boze bui niets met hem te maken heeft.
Met hem erover praten zou ik alleen direct na een ruzie/uitspatting doen. Ik kan me niet voorstellen hoe ver je komt als je met een 4/5 jarige ruzies uit zijn baby- en peutertijd bespreekt.
vrijdag 9 april 2021 om 16:24
Kinderen hebben dezelfde gevoelens als volwassenen. Of welke emoties hebben ze niet volgens jou?
To: goed dat je opmerkt dat hij er last van heeft. Ik ben bij de vader van mijn dochter weggegaan, omdat hij elke keer zo opvliegend was wanneer hij thuis kwam van werk. In die situatie kon ik namelijk niet het voorbeeld zijn dat ik had willen zijn. Tegenwoordig is er veel meer opvoedhulp, ik zou mijn vraag daar neerleggen. Eventueel relatietherapie met je man om beter te leren communiceren en duidelijke afspraken maken.
...
vrijdag 9 april 2021 om 16:27
Spreek met je man af dat er geen verbale explosies zijn waar je kind bij is. Hij kan ook een rondje lopen. Wat valt er te vertrouwen wanneer je kind nog steeds onnodig wordt geconfronteerd met jullie problemen. Spreek met je man af dat na 20.00 uur er een uurtje is voor jullie samen om zaken op normale toon te bespreken. Gewoon elke dag het positieve en het mindere bespreken zonder dat het oploopt.
Emoties zijn normaal maar regelmatig woede en geschreeuw in huis niet.
Hoe langer jullie je gedragen hoe meer het bij je kind op de achtergrond raakt.
Emoties zijn normaal maar regelmatig woede en geschreeuw in huis niet.
Hoe langer jullie je gedragen hoe meer het bij je kind op de achtergrond raakt.
viva-amber wijzigde dit bericht op 09-04-2021 16:34
19.70% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 9 april 2021 om 16:28
Kleine verduidelijking over dat napraten; ik bedoel dat we dan achteraf uitleggen aan hem dat we even boos waren op elkaar, maar dat alles nu weer goed is. Niet heel ingewikkeld maar hem dus even gerust stellen. Uiteraard niet de kwestie inhoudelijk bespreken met hem, dat lijkt me ook niet zinnig..Airesopure schreef: ↑09-04-2021 16:16Zorgen dat het niet meer gebeurt, want "napraten" is absoluut niet de bedoeling bij kinderen. Je hoort hen niet bij dergelijke (stupide) volwassen praktijken te betrekken. Dus als jullie je laten gaan, ga dan als de sodemieter hulp zoeken.
En je trekt nu een conclusie die misschien (nog) niet helemaal klopt. Bedeel hem geen volwassen emoties toe. Je weet niet hoe het uitpakt. Weet ook niet hoe oud hij nu is?
Maar gewoon zorgen dat het niet meer gebeurt. Dat is echt je enige optie.
vrijdag 9 april 2021 om 16:33
Hij is gelukkig net op tijd heel erg veranderd, want ik was al aan het overwegen te vertrekken. Het gaat nu een aardig poosje goed. Ik kan zelf ook erg slecht tegen zulk explosief gedrag. Kan daar helemaal niks mee... hoop echt dat het goed kan gaan en dat het dan inderdaad op de achtergrond zal raken...viva-amber schreef: ↑09-04-2021 16:27Spreek met je man af dat er geen verbale explosies zijn waar je kind bij is. Wat valt er te vertrouwen wanneer je kind nog steeds onnodig wordt geconfronteerd met jullie problemen. Spreek met je man af dan na 20.00 uur er een uurtje is voor jullie samen om zaken op normale toon te bespreken.
Hoe langer jullie je gedragen hoe meer het bij je kind op de achtergrond raakt.
vrijdag 9 april 2021 om 16:34
Het is net zoals sorry zeggen wanneer je iets fout doet. Wanneer je het een week later weer doet, dan was blijkbaar niet alles goed. Loze woorden.Devina1985 schreef: ↑09-04-2021 16:28Kleine verduidelijking over dat napraten; ik bedoel dat we dan achteraf uitleggen aan hem dat we even boos waren op elkaar, maar dat alles nu weer goed is. Niet heel ingewikkeld maar hem dus even gerust stellen. Uiteraard niet de kwestie inhoudelijk bespreken met hem, dat lijkt me ook niet zinnig..
Jullie maken zijn omgeving onveilig passen dan de honeymoon-fase op hem toe uit schuldgevoel met een sorry alles is weer goed om een korte tijd later weer hetzelfde te doen.
Natuurlijk heeft hij daar last van.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 9 april 2021 om 16:54
Misschien heeft hij wel een trauma aan die zalvende woorden die keer op keer gelogen bleken. Vandaar dat hij er nu alert op is of jullie niet weer in dat patroon vervallen.Devina1985 schreef: ↑09-04-2021 16:28Kleine verduidelijking over dat napraten; ik bedoel dat we dan achteraf uitleggen aan hem dat we even boos waren op elkaar, maar dat alles nu weer goed is. Niet heel ingewikkeld maar hem dus even gerust stellen. Uiteraard niet de kwestie inhoudelijk bespreken met hem, dat lijkt me ook niet zinnig..
vrijdag 9 april 2021 om 17:00
Dat napraten, dat deden we juist niet zo (zie OP). Wij spraken het samen wel uit, maar dan lag zoon al op bed. Hij zag het ons dus nooit goed maken en we bespraken het verder ook niet met hem meer. De volgende dag was het dan gewoon weer normaal allemaal.
Mij leek het juist beter om -mocht het onverhoopt nog eens gebeuren- daarna zoon wat meer toe te spreken als in 'geruststellen'. Maar blijkbaar is dat ook geen goed idee?
Ik ben een beetje op zoek naar hoe je je kind dan geruststelt... stel dat het weer gebeurt, maar ook wel... hoe herstellen we de schade die misschien al ontstaan is. Of kost dat gewoon tijd?
Mij leek het juist beter om -mocht het onverhoopt nog eens gebeuren- daarna zoon wat meer toe te spreken als in 'geruststellen'. Maar blijkbaar is dat ook geen goed idee?
Ik ben een beetje op zoek naar hoe je je kind dan geruststelt... stel dat het weer gebeurt, maar ook wel... hoe herstellen we de schade die misschien al ontstaan is. Of kost dat gewoon tijd?
vrijdag 9 april 2021 om 17:06
Nou, als je je nu al zo uit wil ik niet weten wat je verder triggert. Wat een reactie op volkomen normaal menselijk gedrag zeg.Airesopure schreef: ↑09-04-2021 16:16Zorgen dat het niet meer gebeurt, want "napraten" is absoluut niet de bedoeling bij kinderen. Je hoort hen niet bij dergelijke (stupide) volwassen praktijken te betrekken. Dus als jullie je laten gaan, ga dan als de sodemieter hulp zoeken.
En je trekt nu een conclusie die misschien (nog) niet helemaal klopt. Bedeel hem geen volwassen emoties toe. Je weet niet hoe het uitpakt. Weet ook niet hoe oud hij nu is?
Maar gewoon zorgen dat het niet meer gebeurt. Dat is echt je enige optie.
vrijdag 9 april 2021 om 17:06
Wat moeilijk Devina. Ik begrijp dat je je daar rot over voelt.
Ik denk dat punt 1 is goed en eerlijk blijven praten met je man, zodat deze explosies in de toekomst voorkomen worden. Daar heb je hem bij nodig, dat realiseer ik me. Misschien kunnen jullie nu het goed gaat af spreken hoe dit te voorkomen mocht er toch een terugval zijn. Bijvoorbeeld een code woord als je de spanning voelt oplopen zodat hij dan een blokje om kan gaan.
Daarnaast denk ik dat tijd en voorspelbaarheid helpen voor je kind. Misschien net wat meer meegaan in zijn behoeftes of wat extra aandacht geven. Dingen zoals een dagschema of van te voren kleren klaarleggen of wat dan ook maar bij jouw kind van toepassing is kunnen erg helpen om voor zijn gevoel wat grip te krijgen. Als je dan merkt dat jullie geen ruzie meer maken zal dat vanzelf slijten.
Veel sterkte, ook met je huwelijk. Het klinkt nog fragiel en ik kan me voorstellen dat dat niet makkelijk is.
Ik denk dat punt 1 is goed en eerlijk blijven praten met je man, zodat deze explosies in de toekomst voorkomen worden. Daar heb je hem bij nodig, dat realiseer ik me. Misschien kunnen jullie nu het goed gaat af spreken hoe dit te voorkomen mocht er toch een terugval zijn. Bijvoorbeeld een code woord als je de spanning voelt oplopen zodat hij dan een blokje om kan gaan.
Daarnaast denk ik dat tijd en voorspelbaarheid helpen voor je kind. Misschien net wat meer meegaan in zijn behoeftes of wat extra aandacht geven. Dingen zoals een dagschema of van te voren kleren klaarleggen of wat dan ook maar bij jouw kind van toepassing is kunnen erg helpen om voor zijn gevoel wat grip te krijgen. Als je dan merkt dat jullie geen ruzie meer maken zal dat vanzelf slijten.
Veel sterkte, ook met je huwelijk. Het klinkt nog fragiel en ik kan me voorstellen dat dat niet makkelijk is.
Het is zoals het is
vrijdag 9 april 2021 om 17:08
Ik denk juist dat 'napraten' wel goed is hoor. Niet uitgebreid, maar meer van we waren even boos en nu is het weer goed. Heel fijn als hij weet dat jullie het weer goed maken samen.Devina1985 schreef: ↑09-04-2021 17:00Dat napraten, dat deden we juist niet zo (zie OP). Wij spraken het samen wel uit, maar dan lag zoon al op bed. Hij zag het ons dus nooit goed maken en we bespraken het verder ook niet met hem meer. De volgende dag was het dan gewoon weer normaal allemaal.
Mij leek het juist beter om -mocht het onverhoopt nog eens gebeuren- daarna zoon wat meer toe te spreken als in 'geruststellen'. Maar blijkbaar is dat ook geen goed idee?
Ik ben een beetje op zoek naar hoe je je kind dan geruststelt... stel dat het weer gebeurt, maar ook wel... hoe herstellen we de schade die misschien al ontstaan is. Of kost dat gewoon tijd?
Het is zoals het is
vrijdag 9 april 2021 om 17:19
Mijn ouders waren vroeger zo, vreselijk vond ik het als kind. Mijn vader was heel onvoorspelbaar en kon zomaar ineens uit z'n slof schieten. Dat mijn moeder olie op het vuur gooide kreeg ik pas door toen ik ouder werd. Ik was altijd alert want het kon zomaar ineens knallen, het heeft mij heel erg gevormd. Wat ik achteraf gemist heb is het praten na een ruzie. Mijn vader kon verbaal heel agressief zijn, enorm angstig vond ik dat. Na een ruzie deed iedereen alsof er niks aan de hand was, het was dan klaar, terwijl ik (en mn zusjes) vol angst/verdriet/adrenaline zaten die we dus niet kwijt konden.
Ik ben nu 38 en heb afgelopen jaar in een therapie traject dit bespreekbaar durven maken, leren emoties uiten. Ik weet dat ik mn hele verdere leven hier last van zal houden, omdat het mijn gedrag, mijn patronen heel erg heeft bepaald.
Wat ik uit ervaring dus kan meegeven: kinderen krijgen veel meer mee dan je wellicht denkt. Biedt hem veiligheid en voorspelbaarheid en maak het wel bespreekbaar. Vooral zijn gevoelens. Hierin heb ik vooral mijn moeder gemist, die ging totaal aan onze gevoelens voorbij.
Hoezeer ik mijn vaders buien kon begrijpen, de oorzaak snapte, het heeft me mijn hele leven in de weg gezeten en ik gun geen enkel kind zo'n situatie!
Ik ben nu 38 en heb afgelopen jaar in een therapie traject dit bespreekbaar durven maken, leren emoties uiten. Ik weet dat ik mn hele verdere leven hier last van zal houden, omdat het mijn gedrag, mijn patronen heel erg heeft bepaald.
Wat ik uit ervaring dus kan meegeven: kinderen krijgen veel meer mee dan je wellicht denkt. Biedt hem veiligheid en voorspelbaarheid en maak het wel bespreekbaar. Vooral zijn gevoelens. Hierin heb ik vooral mijn moeder gemist, die ging totaal aan onze gevoelens voorbij.
Hoezeer ik mijn vaders buien kon begrijpen, de oorzaak snapte, het heeft me mijn hele leven in de weg gezeten en ik gun geen enkel kind zo'n situatie!
vrijdag 9 april 2021 om 17:26
To wanneer jullie samen een adequate communicatie stijl hebben dan hoef je je kind niet steeds gerust te stellen. Het feit dat je dat steeds moet doen, betekent dat het niet klopt. Een kind hoort zich thuis veilig te voelen. Je kind zal zich niet veilig gaan voelen wanneer jullie dit niet samen oplossen. Een uitbarsting, zelfs over 3 of 6 maanden, haalt alles weer boven. Daar kan geen papa en mama zijn weer ok tegenop en ook geen er is niets aan de hand. Zou je dat zelf geloven wanneer de situatie na een paar maanden weer ploft? Je kind is jong, maar niet achterlijk.
Jij en je man hebben samen afspraken te maken over hoe je samen communiceert waar je kind bij is en wat de spelregels zijn. En wanneer er wel ruimte is om te praten en wanneer niet. Geen ruzie maken of verheven stemmen waar je kind bij is.
Heb je wel eens een paar sessies relatietherapie overwogen?
Je doet nu net alsof je man het probleem is. Voor de communicatie in je relatie ben je beide 50/50 verantwoordelijk. Voor de opvoeding en veiligheid van je kind ben je ook beide 50/50 verantwoordelijk.
Jij en je man hebben samen afspraken te maken over hoe je samen communiceert waar je kind bij is en wat de spelregels zijn. En wanneer er wel ruimte is om te praten en wanneer niet. Geen ruzie maken of verheven stemmen waar je kind bij is.
Heb je wel eens een paar sessies relatietherapie overwogen?
Je doet nu net alsof je man het probleem is. Voor de communicatie in je relatie ben je beide 50/50 verantwoordelijk. Voor de opvoeding en veiligheid van je kind ben je ook beide 50/50 verantwoordelijk.
viva-amber wijzigde dit bericht op 09-04-2021 17:33
31.99% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 9 april 2021 om 17:29
Devina1985 schreef: ↑09-04-2021 17:00Dat napraten, dat deden we juist niet zo (zie OP). Wij spraken het samen wel uit, maar dan lag zoon al op bed. Hij zag het ons dus nooit goed maken en we bespraken het verder ook niet met hem meer. De volgende dag was het dan gewoon weer normaal allemaal.
Mij leek het juist beter om -mocht het onverhoopt nog eens gebeuren- daarna zoon wat meer toe te spreken als in 'geruststellen'. Maar blijkbaar is dat ook geen goed idee?
Ik ben een beetje op zoek naar hoe je je kind dan geruststelt... stel dat het weer gebeurt, maar ook wel... hoe herstellen we de schade die misschien al ontstaan is. Of kost dat gewoon tijd?
Juist heel goed dat je vertelt dat het weer goed is. Wat je daar nog aan toe kunt voegen is dat je ook in acties laat zien dat het weer goed is, knuffel met je man waar je kind bij is, geef elkaar een kus, doe iets leuks samen, lach, maak grapjes etc.
Af en toe ruzieën of discussiëren met een kind erbij is -mits er geen verbaal geweld (schreeuwen, schelden) bij komt- echt niet erg. Als je het maar goed maakt, en dit actief laat zien aan je kind. Het vertrouwen dat je kind kan krijgen hierdoor en het leren hoe je netjes ruzie maakt en weer goed maakt, dat zorgt voor veiligheid.
vrijdag 9 april 2021 om 17:34
@Youk79, bedankt voor je lieve reactie. We gaan er alles aan doen de problemen in het verleden te laten en het vertrouwen gaandeweg te herstellen
@newspaper, wat rot om te lezen hoeveel last je daarvan hebt gehad. Absoluut willen we zoiets natuurlijk voorkomen voor onze zoon. Daarom zit er ook zo mee... Ik kan me voorstellen dat jullie je als kinderen gepasseerd voelde, niet gezien. Juist daarom leek het mij goed toch naderhand nog even stil te staan bij de gevoelens van zoon mocht het ooit weer een keertje gebeuren.
@viva-amber, volgens mij heb ik toch echt mijn aandeel in het geheel toegegeven? Ik ben conflict vermijdend. Hou niet van ruzies maar als man tekeer gaat, kan ik het soms ineens niet laten en ga ik er eigenlijk teveel tegen in (olie op het vuur ja). Ook niet handig.
@newspaper, wat rot om te lezen hoeveel last je daarvan hebt gehad. Absoluut willen we zoiets natuurlijk voorkomen voor onze zoon. Daarom zit er ook zo mee... Ik kan me voorstellen dat jullie je als kinderen gepasseerd voelde, niet gezien. Juist daarom leek het mij goed toch naderhand nog even stil te staan bij de gevoelens van zoon mocht het ooit weer een keertje gebeuren.
@viva-amber, volgens mij heb ik toch echt mijn aandeel in het geheel toegegeven? Ik ben conflict vermijdend. Hou niet van ruzies maar als man tekeer gaat, kan ik het soms ineens niet laten en ga ik er eigenlijk teveel tegen in (olie op het vuur ja). Ook niet handig.
vrijdag 9 april 2021 om 17:40
Ik vind het oprecht fijn te lezen dat je als ouder dit serieus neemt. Feit dat je er een topic over opent en 'hulp' zoekt, had mijn moeder dat vroeger maar gedaan denk ik dan. Ik hoop dat jullie het voor elkaar krijgen samen en dat je je kind een veilige haven kan geven. Iemand hieronder schrijft het ook, een ruzie over 6 maanden rakelt alles weer op. Ik ben al lang en breed volwassen, maar nog steeds ben ik bij mijn ouders thuis alert, lees ik hun gedrag en gezicht om te bepalen hoe hun stemming is. Dat gaat geheel onbewust. Als mijn vader zijn stem een keer verheft (wat gelukkig nauwelijks meer voorkomt) schiet ik meteen in de stress en gaat mn hartslag omhoog. Als mijn man zijn stem een keer verheft of boos is op onze kinderen dan ervaar ik, in mindere mate, hetzelfde gevoel.Devina1985 schreef: ↑09-04-2021 17:34@Youk79, bedankt voor je lieve reactie. We gaan er alles aan doen de problemen in het verleden te laten en het vertrouwen gaandeweg te herstellen
@newspaper, wat rot om te lezen hoeveel last je daarvan hebt gehad. Absoluut willen we zoiets natuurlijk voorkomen voor onze zoon. Daarom zit er ook zo mee... Ik kan me voorstellen dat jullie je als kinderen gepasseerd voelde, niet gezien. Juist daarom leek het mij goed toch naderhand nog even stil te staan bij de gevoelens van zoon mocht het ooit weer een keertje gebeuren.
@viva-amber, volgens mij heb ik toch echt mijn aandeel in het geheel toegegeven? Ik ben conflict vermijdend. Hou niet van ruzies maar als man tekeer gaat, kan ik het soms ineens niet laten en ga ik er eigenlijk teveel tegen in (olie op het vuur ja). Ook niet handig.
vrijdag 9 april 2021 om 17:41
De onvoorspelbaarheid en het ontbreken van veiligheid is het allerergst! Dat snap je als kind niet, maar later welDevina1985 schreef: ↑09-04-2021 17:34@Youk79, bedankt voor je lieve reactie. We gaan er alles aan doen de problemen in het verleden te laten en het vertrouwen gaandeweg te herstellen
@newspaper, wat rot om te lezen hoeveel last je daarvan hebt gehad. Absoluut willen we zoiets natuurlijk voorkomen voor onze zoon. Daarom zit er ook zo mee... Ik kan me voorstellen dat jullie je als kinderen gepasseerd voelde, niet gezien. Juist daarom leek het mij goed toch naderhand nog even stil te staan bij de gevoelens van zoon mocht het ooit weer een keertje gebeuren.
@viva-amber, volgens mij heb ik toch echt mijn aandeel in het geheel toegegeven? Ik ben conflict vermijdend. Hou niet van ruzies maar als man tekeer gaat, kan ik het soms ineens niet laten en ga ik er eigenlijk teveel tegen in (olie op het vuur ja). Ook niet handig.
vrijdag 9 april 2021 om 17:41
vrijdag 9 april 2021 om 17:45
Je hoeft niets toe te geven. Jullie moeten er samen iets aan gaan doen. Actief met hulp en het niet afschuiven op je kind via geruststellende gesprekjes.Devina1985 schreef: ↑09-04-2021 17:34
@viva-amber, volgens mij heb ik toch echt mijn aandeel in het geheel toegegeven? Ik ben conflict vermijdend. Hou niet van ruzies maar als man tekeer gaat, kan ik het soms ineens niet laten en ga ik er eigenlijk teveel tegen in (olie op het vuur ja). Ook niet handig.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 9 april 2021 om 17:46
vrijdag 9 april 2021 om 17:50
In je reactie waar ik op reageer heb je het over dat je aan je zoon vertelt dat jullie even boos waren, maar dat alles nu weer goed is.Devina1985 schreef: ↑09-04-2021 17:00Dat napraten, dat deden we juist niet zo (zie OP). Wij spraken het samen wel uit, maar dan lag zoon al op bed. Hij zag het ons dus nooit goed maken en we bespraken het verder ook niet met hem meer. De volgende dag was het dan gewoon weer normaal allemaal.
Mij leek het juist beter om -mocht het onverhoopt nog eens gebeuren- daarna zoon wat meer toe te spreken als in 'geruststellen'. Maar blijkbaar is dat ook geen goed idee?
Ik ben een beetje op zoek naar hoe je je kind dan geruststelt... stel dat het weer gebeurt, maar ook wel... hoe herstellen we de schade die misschien al ontstaan is. Of kost dat gewoon tijd?
