Kinderen
alle pijlers
(Huil)baby is niet weg te leggen
vrijdag 27 augustus 2021 om 12:25
Ruim drie weken geleden ben ik bevallen van onze dochter. Ze is dus nog maar mega jong.
Onze start was goed ellendig. Tijdens de bevalling had ze meconiumhoudend vruchtwater en was daarvan de eerste 3 dagen erg misselijk, veel spugen en wilde niet drinken, werd dan erg overstuur. Is tot 10% afgevallen. Ik kreeg een levensbedreigende complicatie na de bevalling. Ben een week opgenomen geweest in het ziekenhuis. Kon haar niet zelf optillen, flesje geven, verschonen, niks. Door medicatie mocht ik haar ook niet voeden.
Toen ik haar eenmaal wel weer mocht voeden, lukte het aanleggen niet. Dochter raakte erg overstuur en hapte niet aan. Uiteindelijk gekozen voor fulltime kolven, dit ging goed, maar dochter huilde met de dag meer tot ze op 2 weken leeftijd wel 13 uur op een dag huilde en dus ook amper sliep. CB arts vermoedde koemelkallergie, nu krijgt ze ruim 1 week speciale kunstvoeding.
Ik heb het idee dat deze andere voeding helpt. Drinkt goed, prima luiers, groeit nu ook weer goed. Zolang wij haar vast hebben is ze tevreden, maar anders wel nog steeds urenlang huilen.
Wat blijft spelen is dat dochter niet weg te leggen is. Ze wil constant vast gehouden worden en op je pink zuigen, en meestal werkt alleen de draagzak om haar in slaap te krijgen. In je armen met de pink is ze meestal tevreden maar valt niet in slaap, teveel prikkels denk ik. In de draagzak met de pink valt ze snel in slaap en slaapt dan ook goed. Maar, je kan haar niet weg leggen, je moet haar vast blijven houden. Speentjes hebben we al heel veel verschillende soorten gebruikt, maar die wil ze niet. Spuugt ze uit en huilen.
Dingen die we al geprobeerd hebben:
- in slaap laten vallen tot ze echt diep weg is en dan wegleggen in de box. Ze slaapt dan vaak nog zo'n 5 minuutjes, maar wordt dan wakker en huilen. We hebben al geprobeerd om haar 5 minuutjes te laten huilen, maar het wordt alleen maar heftiger en meer overstuur, neemt zeker niet af. Troosten in de box lukt niet (zingen, sussen, pink aanbieden, heen en weer wiegen). Bij optillen en pink aanbieden is ze direct stil.
- in de box leggen en daar in slaap proberen te krijgen door de pink aan te bieden. Dit is geen optie: huilt dan, wordt steeds hysterischer tot blauw aanlopen aan toe.
- Ook de wandelwagen, maxi cosi in de auto of een andere plek is geen optie. We hebben dit langere tijd geprobeerd (30min), omdat we weten dat veel kinderen zo wel in slaap vallen, maar ook dan raakt ze alleen maar meer overstuur.
Opvallend is dat de nachten wel goed gaan: ze slaapt dan of in haar eigen wieg (dat heeft onze voorkeur) maar als dat niet lukt dan in een babynestje tussen ons in. Ze wordt dan ingebakerd en heeft een geluidsmachine en we hebben rolluiken dus het is pikdonker. We hebben geprobeerd dit na te bootsen voor een dag slaapje, maar dan lukt het gek genoeg niet.
Uiteraard controleren we dat er niet iets anders speelt zoals honger, vieze luier, of krampjes. In onze armen is ze heel tevreden, tot het moment van wegleggen.
Ik heb aan mijn zwangerschap rugklachten overgehouden en haar nonstop in die draagzak is voor mij erg belastend. Bovendien kan ik niet kolven zolang ze erin zit. Toilet gaat ook bijna niet. Ik kan ook de deur niet uit, want dan moet ze in de wandelwagen of maxi cosi en krijst dan alles bij elkaar. Ik neem haar dagelijks een 45min mee in de draagzak als ik de honden uitlaat en dan slaapt ze lekker, maar daardoor is meer wandelen met haar niet te doen ivm mijn rug.
Nu is mijn man nog thuis, maar over een dikke 2 weken gaat die weer werken en dan ben ik alleen met haar. Dan wordt het wel heel erg belastend allemaal.
Ze is ons eerste kindje dat we zo jong al moeten verzorgen en ik weet niet of het realistisch is dat kindjes van deze leeftijd al in de box kunnen slapen, of dat dit normaal gedrag is. Ze zat natuurlijk tot recentelijk in mijn buik dus kan me voorstellen dat de wereld best alleen aanvoelt voor haar.
De kinderarts in het ziekenhuis en de CB arts kunnen verder niks bijzonders ontdekken aan haar lichamelijk. De CB arts gaf als advies om haar 5 minuten te laten huilen, maar daar vind ik haar nog te jong voor en bovendien helpt het niet.
Verwacht ik teveel van haar?
Onze start was goed ellendig. Tijdens de bevalling had ze meconiumhoudend vruchtwater en was daarvan de eerste 3 dagen erg misselijk, veel spugen en wilde niet drinken, werd dan erg overstuur. Is tot 10% afgevallen. Ik kreeg een levensbedreigende complicatie na de bevalling. Ben een week opgenomen geweest in het ziekenhuis. Kon haar niet zelf optillen, flesje geven, verschonen, niks. Door medicatie mocht ik haar ook niet voeden.
Toen ik haar eenmaal wel weer mocht voeden, lukte het aanleggen niet. Dochter raakte erg overstuur en hapte niet aan. Uiteindelijk gekozen voor fulltime kolven, dit ging goed, maar dochter huilde met de dag meer tot ze op 2 weken leeftijd wel 13 uur op een dag huilde en dus ook amper sliep. CB arts vermoedde koemelkallergie, nu krijgt ze ruim 1 week speciale kunstvoeding.
Ik heb het idee dat deze andere voeding helpt. Drinkt goed, prima luiers, groeit nu ook weer goed. Zolang wij haar vast hebben is ze tevreden, maar anders wel nog steeds urenlang huilen.
Wat blijft spelen is dat dochter niet weg te leggen is. Ze wil constant vast gehouden worden en op je pink zuigen, en meestal werkt alleen de draagzak om haar in slaap te krijgen. In je armen met de pink is ze meestal tevreden maar valt niet in slaap, teveel prikkels denk ik. In de draagzak met de pink valt ze snel in slaap en slaapt dan ook goed. Maar, je kan haar niet weg leggen, je moet haar vast blijven houden. Speentjes hebben we al heel veel verschillende soorten gebruikt, maar die wil ze niet. Spuugt ze uit en huilen.
Dingen die we al geprobeerd hebben:
- in slaap laten vallen tot ze echt diep weg is en dan wegleggen in de box. Ze slaapt dan vaak nog zo'n 5 minuutjes, maar wordt dan wakker en huilen. We hebben al geprobeerd om haar 5 minuutjes te laten huilen, maar het wordt alleen maar heftiger en meer overstuur, neemt zeker niet af. Troosten in de box lukt niet (zingen, sussen, pink aanbieden, heen en weer wiegen). Bij optillen en pink aanbieden is ze direct stil.
- in de box leggen en daar in slaap proberen te krijgen door de pink aan te bieden. Dit is geen optie: huilt dan, wordt steeds hysterischer tot blauw aanlopen aan toe.
- Ook de wandelwagen, maxi cosi in de auto of een andere plek is geen optie. We hebben dit langere tijd geprobeerd (30min), omdat we weten dat veel kinderen zo wel in slaap vallen, maar ook dan raakt ze alleen maar meer overstuur.
Opvallend is dat de nachten wel goed gaan: ze slaapt dan of in haar eigen wieg (dat heeft onze voorkeur) maar als dat niet lukt dan in een babynestje tussen ons in. Ze wordt dan ingebakerd en heeft een geluidsmachine en we hebben rolluiken dus het is pikdonker. We hebben geprobeerd dit na te bootsen voor een dag slaapje, maar dan lukt het gek genoeg niet.
Uiteraard controleren we dat er niet iets anders speelt zoals honger, vieze luier, of krampjes. In onze armen is ze heel tevreden, tot het moment van wegleggen.
Ik heb aan mijn zwangerschap rugklachten overgehouden en haar nonstop in die draagzak is voor mij erg belastend. Bovendien kan ik niet kolven zolang ze erin zit. Toilet gaat ook bijna niet. Ik kan ook de deur niet uit, want dan moet ze in de wandelwagen of maxi cosi en krijst dan alles bij elkaar. Ik neem haar dagelijks een 45min mee in de draagzak als ik de honden uitlaat en dan slaapt ze lekker, maar daardoor is meer wandelen met haar niet te doen ivm mijn rug.
Nu is mijn man nog thuis, maar over een dikke 2 weken gaat die weer werken en dan ben ik alleen met haar. Dan wordt het wel heel erg belastend allemaal.
Ze is ons eerste kindje dat we zo jong al moeten verzorgen en ik weet niet of het realistisch is dat kindjes van deze leeftijd al in de box kunnen slapen, of dat dit normaal gedrag is. Ze zat natuurlijk tot recentelijk in mijn buik dus kan me voorstellen dat de wereld best alleen aanvoelt voor haar.
De kinderarts in het ziekenhuis en de CB arts kunnen verder niks bijzonders ontdekken aan haar lichamelijk. De CB arts gaf als advies om haar 5 minuten te laten huilen, maar daar vind ik haar nog te jong voor en bovendien helpt het niet.
Verwacht ik teveel van haar?
-
vrijdag 27 augustus 2021 om 16:20
Hoe is dat bij jou ineens veranderd? Heb hetzelfde met mijn zoontje van bijna 7 weken..blueroosje schreef: ↑27-08-2021 16:10Wat een nare start zeg voor jou en je dochter!
Mijn baby is nu 3 maanden en heeft de eerste 9 weken ook alleen op mij geslapen en droeg ik hem hele dagen in de draagzak. Zelf in de nacht wilde hij niet in zijn eigen bedje. Ik lag rechtop in bed met hem in mijn armen, zodra ik probeerde te liggen met hem werd hij weer klaarwakker. Ik kon hem ook heel moeilijk troosten, dus dat probeerde ik na een tijdje niet eens meer
Ik begrijp dus hoe moeilijk deze periode is. Probeer je er gewoon aan over te geven, het is niet anders. Na 2 maanden gaat het met mijn zoon al veel beter en slaapt hij best goed in zijn bedje. Hopelijk is dat bij jouw dochter ook zo, veel sterkte!
Je zou nog het inbakeren kunnen proberen, bespreek het inderdaad met CB! Sterkte
vrijdag 27 augustus 2021 om 16:22
het is ook een natuurlijk proces, als ze zo klein zijn, snappen ze nog niet dat mama terugkomt, als ze weggaatFirsttimemom2021 schreef: ↑27-08-2021 16:20Hoe is dat bij jou ineens veranderd? Heb hetzelfde met mijn zoontje van bijna 7 weken..
weg=weg en dus paniek!
als ze groter zijn, gaan ze snappen, dat je weer terugkomt
vrijdag 27 augustus 2021 om 19:59
Wat anderen zeggen. Je hebt nu eigenlijk maar 1 taak, en dat is mama zijn. Boodschappen, koken, douchen; tis mooi meegenomen als het lukt. Probeer daarvan te genieten, want die kans krijg je nooit weer. Met een tweede gaat het leven straks wel gewoon door
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 27 augustus 2021 om 20:19
Daar heb ik niks voor hoeven doen, baby kwam zelf wat meer in een ritme van slapen, eten, spelen en weer slapen. Ik probeer wel te letten op signalen van vermoeidheid/ willen slapen en dan leg ik hem wakker maar moe in zijn bed. Vaak gaat hij dan een beetje jengelen om vervolgens zelf in slaap te vallen.Firsttimemom2021 schreef: ↑27-08-2021 16:20Hoe is dat bij jou ineens veranderd? Heb hetzelfde met mijn zoontje van bijna 7 weken..
Hiervoor heb ik van alles geprobeerd om zijn ‘onrust’ weg te nemen door zijn buikkrampen?, of reflux klachten, mama honger of misschien koemelkallergie. Er kunnen zo veel oorzaken zijn. Consultatiebureau zei ook dat het een zoektocht zou zijn. Dat wist ik zelf ook want het is mijn derde kind. Gelukkig heeft het zichzelf opgelost, hopelijk blijft het zo.
Phloxx, je zegt dat je dochter nog maar 1 week aan de nieuwe voeding zit. Mijn dochter had ook kma als baby, dus ik weet dat het ook zo een 2 weken tot een maand kan duren voordat het niet meer in haar lichaam is. Dit zou ook kunnen verklaren waarom ze nog onrustig is. Dat ze nu wel goed aankomt, lijkt wel te duiden op een koemelkallergie. Als je toch borstvoeding wil blijven geven, moet je misschien al starten met een koemelkvrije dieet. Je mag namelijk pas na 2 weken na start van het volgen van dit dieet borstvoeding geven aan je baby. Mijn dochter had zo een heftige allergie dat ik het dieet heel strikt moest volgen, je moet dus kijken of je het wel waard vindt.
vrijdag 27 augustus 2021 om 20:29
Precies, geniet er inderdaad ook van waar lukt! Want je hoeft nu niks, dat huishouden dat komt vanzelf wel weer. Boodschappen deed ik wel met de kinderen in de wagen, dat was vaak mijn uitje van de dag, bij zeker baby & peuter. En bekijk het per dag, slaap is toch prioriteit deze periode. Ook overdag slaap meepakken in baby haar dutjes.
En het gaat vanzelf steeds beter en makkelijker.
vrijdag 27 augustus 2021 om 20:44
Ik kon daar slecht van genietenWinterkoud schreef: ↑27-08-2021 20:29Precies, geniet er inderdaad ook van waar lukt! Want je hoeft nu niks, dat huishouden dat komt vanzelf wel
Vooral niet, toen het lang duurde. Voelde me totaal geleefd.
vrijdag 27 augustus 2021 om 20:46
Verwacht ik teveel van haar? Ja. Maar vooral verwacht je teveel van jezelf. Geef jezelf een week om met je baby in bed te liggen, baby op je. Man is nog thuis, dus die kan jullie verzorgen. Laat de wereld en alles wat je wilt / denkt dat je moet los. Laat los en geef jezelf over aan je baby. Eén weekje en daarna kijk je of er een beetje meer rust is gekomen en maak je met man samen een plan voor als hij weer aan het werk gaat. Watheb jij nodig? Wie kan je baby vast komen houden zodat jij even kan plassen, douchen, op je eentje zijn.
vrijdag 27 augustus 2021 om 20:51
Ik ook niet bij de tweede hoor, vandaar ook als het lukt. Eerste was genieten, tweede was aardig afzien.
Ik was zelfs blij en opgelucht dat ik hem toen met 8 weken mocht brengen voor wennen bij kdv. Even half dagje rust. En weer werken was voor mij heel prettig.
winterkoud wijzigde dit bericht op 27-08-2021 20:59
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
5.98% gewijzigd
vrijdag 27 augustus 2021 om 20:57
Heey, wat een herkenbaar verhaal.
Om ons heen allemaal makkelijke babys, maar die van ons was ook een onwijze plakbaby. Niet om je bang te maken, elk kind is anders, maar het eerste jaar zat mn zoontje toch echt elk slaapje aan mij geplakt. Daarna ging het beter. Mensen zeiden dat ik er van moest genieten, maar pff, wat voelde ik me beperkt. Zoals hier al id gezegd, hielp het om me er aan over te geven. Dan maar een vies huis, dan maar schoonmoeder laten wassen etc. Je kindje heeft je nu nodig. Wij hebben er een hele knuffelige, goed slapende, lieve en eigenwijze peuter voor terug gekregen. Achteraf: het was het waard. Maar wat heb ik me alleen en opgesloten gevoeld in die tijd, dus ik snap je volkomen.
Om ons heen allemaal makkelijke babys, maar die van ons was ook een onwijze plakbaby. Niet om je bang te maken, elk kind is anders, maar het eerste jaar zat mn zoontje toch echt elk slaapje aan mij geplakt. Daarna ging het beter. Mensen zeiden dat ik er van moest genieten, maar pff, wat voelde ik me beperkt. Zoals hier al id gezegd, hielp het om me er aan over te geven. Dan maar een vies huis, dan maar schoonmoeder laten wassen etc. Je kindje heeft je nu nodig. Wij hebben er een hele knuffelige, goed slapende, lieve en eigenwijze peuter voor terug gekregen. Achteraf: het was het waard. Maar wat heb ik me alleen en opgesloten gevoeld in die tijd, dus ik snap je volkomen.
vrijdag 27 augustus 2021 om 21:06
Boodschappen lekker thuis laten bezorgen en eventueel een draagconsult aanvragen om te kijken welke doek/zak goed bij jou past gezien je rugklachten. Kolfen in de hoop het nog voor je kleintje te kunnen gebruiken zou ik alleen maar toejuichen als dat haalbaar voor je is, maar zodra het duidelijk is dat jouw kleintje het niet zal gebruiken zou ik toch adviseren te stoppen. Heel lief dat je het wil doneren, maar je eigen rust en die van je kleine staat voorop!
Oh en dat naar het wc gaan: je wordt heel handig met 1 hand. Broek zonder knopen of rits (zoiezo geen straf net na je bevalling) en als je wilt kan je alvast wat afgescheurde toiletpapiertjes of een doos tissues klaarzetten. Dat laatste bleek hier (niet met een baby, maar polsbreuk) hier echt een uitdaging met 1 hand, maar na een paar dagen weet je niet beter. Achteraf had een doos tissues wel een uitkomst geweest!
Oh en dat naar het wc gaan: je wordt heel handig met 1 hand. Broek zonder knopen of rits (zoiezo geen straf net na je bevalling) en als je wilt kan je alvast wat afgescheurde toiletpapiertjes of een doos tissues klaarzetten. Dat laatste bleek hier (niet met een baby, maar polsbreuk) hier echt een uitdaging met 1 hand, maar na een paar dagen weet je niet beter. Achteraf had een doos tissues wel een uitkomst geweest!
vrijdag 27 augustus 2021 om 21:17
vrijdag 27 augustus 2021 om 21:17
Doe het dan om&om, pa halve dag, ma halve dag.
Dan kan TO ook weer een beetje tot haarzelf komen
vrijdag 27 augustus 2021 om 21:37
Goed plan!Friezin71 schreef: ↑27-08-2021 20:46Verwacht ik teveel van haar? Ja. Maar vooral verwacht je teveel van jezelf. Geef jezelf een week om met je baby in bed te liggen, baby op je. Man is nog thuis, dus die kan jullie verzorgen. Laat de wereld en alles wat je wilt / denkt dat je moet los. Laat los en geef jezelf over aan je baby. Eén weekje en daarna kijk je of er een beetje meer rust is gekomen en maak je met man samen een plan voor als hij weer aan het werk gaat. Watheb jij nodig? Wie kan je baby vast komen houden zodat jij even kan plassen, douchen, op je eentje zijn.
Onze jongsten (tweeling) hebben lang in het ziekenhuis gelegen na hun vroeggeboorte. Toen ze na 10 weken allebei thuis waren heb ik een week ‘gekraamd’. Veel met ze op bed gelegen, rustig ze leren kennen, overgegaan van kolven naar live voeden. Daarnaast aandacht gegeven aan de oudsten die toen pas hun zusjes leerden kennen. De rest van de wereld hebben we buiten gehouden.
Ik had het echt nodig om te herstellen van 10 weken chaos en de baby’s kwamen langzaam tot rust. Ik denk omdat ik tot rust kwam.
Je hebt de kraamweek gemist. Haal die in.
...
vrijdag 27 augustus 2021 om 21:45
vrijdag 27 augustus 2021 om 21:58
zaterdag 28 augustus 2021 om 07:48
Ik snap je. Mijn zoontje is nu 13 weken en slaapt sinds deze week voor het eerst overdag goed in zn bedje. Hij is na uren weeën en een ontsluiting die niet vorderde met een keizersnede ter wereld gekomen omdat hij de weeënopwekkers niet trok en er foetale nood ontstond. Het schijnt dat bij een moeilijke start baby's vaak meer geborgenheid nodig hebben maar de kans op spanning in de wervels is ook groter.
Eerst sliep hij van voeding tot voeding maar naarmate hij sterker werd (hij was dysmatuur op p 1,5), had ik hetzelfde als jij. Ik ben de baby in droomritme gaan volgen maar wel steeds 1 slaapje per dag en een max duur om proberen in bed te slapen omdat slapen belangrijker is dan waar ze slapen op deze jonge leeftijd. Alleen mijn zoontje was toen 6 a 8 weken. Met 3 weken zou ik er nog niet aan beginnen. Nu is hij 13 weken en gaat het dus ineens goed. Dat kan de leeftijd zijn. Misschien heeft hij het dragen niet meer nodig. Ik ben alleen ook de afgelopen 2 weken 2x bij de osteopaat geweest en zij heeft gespannen nekwervels behandel. Je zou dat ook kunnen proberen.
Volgens mij is het advies om dingen altijd 2 weken te proberen en niet te vaak te wisselen. Laten huilen zou ik echt nooit doen. Mijn cb adviseert dat ook niet. Zij zeggen blijf dragen en vanaf 3 a 4 maanden kun je gaan slaaptrainen.
Wat ik verder heb gedaan om mezelf te ontlasten is hulptroepen inschakelen. Mn moeder is komen dragen en mn vriend is regelmatig thuis gaan werken om te helpen dragen. Ook heb ik losgelaten dat ik ook andere dingen zou moeten om frustratie bij mezelf te voorkomen. Hello fresh in huis en boodschappen in de avond en weekend als we met zn 2en waren, net als huishouden. Toilet kon gewoon met draagzak en al. Douchen als hij wakker was of sporadisch een hazeslaapje in bed deed. Leuk is anders maar je hebt er geen controle over.
En wat betreft genieten, dat is me niet goed gelukt toen het maar bleef duren. Ik voelde me echt beperkt en had fysiek overal last van. Zere rug, zere schouders. Ik ben op zaterdagochtend daarom een uurtje mamafit gaan doen om mn lichamelijke te ontspannen. Dat hielp (ook dankzij mijn fantastische fysiotherapeut daar). Even een uurtje lief zijn voor jezelf. Dat heeft me geholpen.
Eerst sliep hij van voeding tot voeding maar naarmate hij sterker werd (hij was dysmatuur op p 1,5), had ik hetzelfde als jij. Ik ben de baby in droomritme gaan volgen maar wel steeds 1 slaapje per dag en een max duur om proberen in bed te slapen omdat slapen belangrijker is dan waar ze slapen op deze jonge leeftijd. Alleen mijn zoontje was toen 6 a 8 weken. Met 3 weken zou ik er nog niet aan beginnen. Nu is hij 13 weken en gaat het dus ineens goed. Dat kan de leeftijd zijn. Misschien heeft hij het dragen niet meer nodig. Ik ben alleen ook de afgelopen 2 weken 2x bij de osteopaat geweest en zij heeft gespannen nekwervels behandel. Je zou dat ook kunnen proberen.
Volgens mij is het advies om dingen altijd 2 weken te proberen en niet te vaak te wisselen. Laten huilen zou ik echt nooit doen. Mijn cb adviseert dat ook niet. Zij zeggen blijf dragen en vanaf 3 a 4 maanden kun je gaan slaaptrainen.
Wat ik verder heb gedaan om mezelf te ontlasten is hulptroepen inschakelen. Mn moeder is komen dragen en mn vriend is regelmatig thuis gaan werken om te helpen dragen. Ook heb ik losgelaten dat ik ook andere dingen zou moeten om frustratie bij mezelf te voorkomen. Hello fresh in huis en boodschappen in de avond en weekend als we met zn 2en waren, net als huishouden. Toilet kon gewoon met draagzak en al. Douchen als hij wakker was of sporadisch een hazeslaapje in bed deed. Leuk is anders maar je hebt er geen controle over.
En wat betreft genieten, dat is me niet goed gelukt toen het maar bleef duren. Ik voelde me echt beperkt en had fysiek overal last van. Zere rug, zere schouders. Ik ben op zaterdagochtend daarom een uurtje mamafit gaan doen om mn lichamelijke te ontspannen. Dat hielp (ook dankzij mijn fantastische fysiotherapeut daar). Even een uurtje lief zijn voor jezelf. Dat heeft me geholpen.
zaterdag 28 augustus 2021 om 09:51
Dit zou ik ook doen. Jullie prioriteiten nu zouden jullie baby en jouw eigen herstel moeten zijn. Met een beetje geluk zijn jouw eigen klachten dan over twee weken al weer een stuk minder zodat je dan meer energie hebt om ertegen aan te gaan. Ik zou daarom nu ook niet teveel met een draagzak lopen, als je nog veel rugklachten hebt.
Mijn ervaring is ook: wat nu onmogelijk lijkt, komt uiteindelijk ook wel weer goed, linksom of rechtsom. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer je ook niet teveel druk te maken over dingen die over twee weken pas komen. In je kraamtijd kunnen die twee weken een wereld van verschil maken.
En gefeliciteerd natuurlijk! Qua genieten: ik vond mijn kraamtijd bij tijd en wijle een hel, maar gelukkig is het daarna alleen maar beter geworden. Sterkte!
zaterdag 28 augustus 2021 om 10:04
Ik zou trouwens ook het idee loslaten dat je huishoudelijke klusjes gaat doen als de baby slaapt. Als ik alle huishoudelijke dingen pas ga doen als de kinderen slapen heb ik geen leven meer over.
Ik ben verhuisd met newborn en peuter en peuter gaf ik ‘klusjes’ en newborn had ik in de draagdoek terwijl ik inpakte.
Als newborn eens in z’n bedje sliep (zelden) parkeerde ik peuter voor de tv en ging ik koffie drinken in alle rust.
Overigens zou ik verder niemand aanraden te verhuizen met een newborn en een peuter maar da’s een ander verhaal
Ik ben verhuisd met newborn en peuter en peuter gaf ik ‘klusjes’ en newborn had ik in de draagdoek terwijl ik inpakte.
Als newborn eens in z’n bedje sliep (zelden) parkeerde ik peuter voor de tv en ging ik koffie drinken in alle rust.
Overigens zou ik verder niemand aanraden te verhuizen met een newborn en een peuter maar da’s een ander verhaal
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 28 augustus 2021 om 11:36
Wat een rottige start, helaas voor mij een heel herkenbaar verhaal.
Wat bij ons echt hielp was een osteopaat (onze dochter bleek enorm last te hebben in haar nek en middenrif van de bevalling) na 2 behandelingen was het verschil ongelofelijk. En accepteren dat ze overdag alleen op mij of m'n man sliep. Ze had verborgen reflux, dus echt liggen was voor haar doffe ellende.
Met boodschappen doen ging ze in de draagzak en thuis bivakkeerde ze op mijn schoot op een heel fijn voedingskussen (zo'n lange sliert met bolletjes, die ik goed kon vormen) ik heb voor m'n gevoel echt dágen met haar op de bank gezeten en heel Netflix uitgespeeld/zelf rechtop dutjes gedaan. Op het moment dat ik dat accepteerde, konden we er ook echt wel van genieten en was het ook wel knus. We hebben de 1e maanden ook zo gegeten s avonds. Na een tijdje ging het beter en konden we haar steeds iets vaker wegleggen, maar pas toen ze naar 2 slaapjes overdag ging, vonden die slaapjes in bed plaats. CB vond er wel wat van, maar dit werkte voor ons gewoon het beste.
Gek genoeg sliep ze snachts het beste op haar eigen kamer in haar eigen bedje
Wat bij ons echt hielp was een osteopaat (onze dochter bleek enorm last te hebben in haar nek en middenrif van de bevalling) na 2 behandelingen was het verschil ongelofelijk. En accepteren dat ze overdag alleen op mij of m'n man sliep. Ze had verborgen reflux, dus echt liggen was voor haar doffe ellende.
Met boodschappen doen ging ze in de draagzak en thuis bivakkeerde ze op mijn schoot op een heel fijn voedingskussen (zo'n lange sliert met bolletjes, die ik goed kon vormen) ik heb voor m'n gevoel echt dágen met haar op de bank gezeten en heel Netflix uitgespeeld/zelf rechtop dutjes gedaan. Op het moment dat ik dat accepteerde, konden we er ook echt wel van genieten en was het ook wel knus. We hebben de 1e maanden ook zo gegeten s avonds. Na een tijdje ging het beter en konden we haar steeds iets vaker wegleggen, maar pas toen ze naar 2 slaapjes overdag ging, vonden die slaapjes in bed plaats. CB vond er wel wat van, maar dit werkte voor ons gewoon het beste.
Gek genoeg sliep ze snachts het beste op haar eigen kamer in haar eigen bedje
zaterdag 28 augustus 2021 om 11:54
Geen ervaring mee, maar als ik het lees klinkt het wel als mijn ergst nachtmerrie voor volgend jaar. En dat niet niet van geniet snap ik, want het klinkt echt als de hel.
Hecht je veel waarde aan borstvoeding? Anders zou ik meteen stoppen met dat kolven, dat lijkt mij het minst belangrijk. Kan je man niet langer verlof nemen zodat jij ook wat tijd voor jezelf hebt? Of oma/vriendin/wie dan ook? Verder een schoonmaakster is met een baby eigenlijk een must.
Ik vond na een KS dragen ook pijn doen. En eerlijk gezegd daarna vond ik het vooral onpraktisch: ik kon alleen op een stoel zitten en verder niks.
Hecht je veel waarde aan borstvoeding? Anders zou ik meteen stoppen met dat kolven, dat lijkt mij het minst belangrijk. Kan je man niet langer verlof nemen zodat jij ook wat tijd voor jezelf hebt? Of oma/vriendin/wie dan ook? Verder een schoonmaakster is met een baby eigenlijk een must.
Ik vond na een KS dragen ook pijn doen. En eerlijk gezegd daarna vond ik het vooral onpraktisch: ik kon alleen op een stoel zitten en verder niks.
zaterdag 28 augustus 2021 om 13:30
Wauw, veel reacties. Dank allemaal voor het meedenken en de felicitaties!
Ik reageer even algemeen.
Met mij lichamelijk gaat het goed; ik was opgenomen vanwege ernstige benauwdheid en ik had een probleem bij mijn longen maar dat is hersteld.
Mijn man doet ook mega veel, het dragen en verzorgen van baby doen we eerlijk verdelen, al doet hij momenteel wel iets meer dan ik. Ook in het huishouden doet hij veel (dit was altijd al zo), maar ik voel me lichamelijk inmiddels weer prima dus ik kan heus wel de vaatwasser inruimen en een lap over het aanrecht halen of flesjes uitkoken. Voor de zwangerschap was ik al erg sportief en actief dus 45min lopen kon ik al snel weer toen mijn benauwdheid over was en daar heb ik ook geen moeite mee.
Een week lang op bed gaan liggen klinkt voor mij echt als een hel. Ik ben niet het type van stilzitten, ik word er down van. Bovendien zit ik al veel meer dan ik voorheen deed hoor, ik breng zeker meerdere uren per dag door op de bank.
Op de buik slapen vind ik wel erg spannend, daar moet ik even over nadenken.
Inbakeren doen we al, ze heeft een puckababy piep.
Stoppen met borstvoeding/kolven is iets waar ik nog even niet klaar voor ben, wil eerst zeker zijn dat het KMA is.
Ik heb het geaccepteerd dat baby vooral bij ons wil zijn, over 3 weken mag ik weer beginnen met trainen dus dan kan ik mijn rug weer laten aansterken, hopelijk wordt het dragen dan makkelijker voor me. Mijn voornaamste zorgen zijn dat ik lees dat we zo een slechte slaper creëren, omdat kind eigenlijk wakker weggelegd moet worden en anders niet leert zelf slaapcycli aan elkaar te verbinden? En dat we dan dus dalijk rond de 4 maanden met een kind zitten dat elke 50min huilt in de nacht (terwijl ze nu zo een goede slaper is snachts).
Is dat herkenbaar voor jullie?
Bij de forummers die ook een plakbaby hadden die nu wel goed slaapt, hebben jullie hier iets voor gedaan of ging dit opeens uit zichzelf beter?
Ik reageer even algemeen.
Met mij lichamelijk gaat het goed; ik was opgenomen vanwege ernstige benauwdheid en ik had een probleem bij mijn longen maar dat is hersteld.
Mijn man doet ook mega veel, het dragen en verzorgen van baby doen we eerlijk verdelen, al doet hij momenteel wel iets meer dan ik. Ook in het huishouden doet hij veel (dit was altijd al zo), maar ik voel me lichamelijk inmiddels weer prima dus ik kan heus wel de vaatwasser inruimen en een lap over het aanrecht halen of flesjes uitkoken. Voor de zwangerschap was ik al erg sportief en actief dus 45min lopen kon ik al snel weer toen mijn benauwdheid over was en daar heb ik ook geen moeite mee.
Een week lang op bed gaan liggen klinkt voor mij echt als een hel. Ik ben niet het type van stilzitten, ik word er down van. Bovendien zit ik al veel meer dan ik voorheen deed hoor, ik breng zeker meerdere uren per dag door op de bank.
Op de buik slapen vind ik wel erg spannend, daar moet ik even over nadenken.
Inbakeren doen we al, ze heeft een puckababy piep.
Stoppen met borstvoeding/kolven is iets waar ik nog even niet klaar voor ben, wil eerst zeker zijn dat het KMA is.
Ik heb het geaccepteerd dat baby vooral bij ons wil zijn, over 3 weken mag ik weer beginnen met trainen dus dan kan ik mijn rug weer laten aansterken, hopelijk wordt het dragen dan makkelijker voor me. Mijn voornaamste zorgen zijn dat ik lees dat we zo een slechte slaper creëren, omdat kind eigenlijk wakker weggelegd moet worden en anders niet leert zelf slaapcycli aan elkaar te verbinden? En dat we dan dus dalijk rond de 4 maanden met een kind zitten dat elke 50min huilt in de nacht (terwijl ze nu zo een goede slaper is snachts).
Is dat herkenbaar voor jullie?
Bij de forummers die ook een plakbaby hadden die nu wel goed slaapt, hebben jullie hier iets voor gedaan of ging dit opeens uit zichzelf beter?
-
zaterdag 28 augustus 2021 om 13:45
Bij ons ging het langzaam beter vanaf 8 weken, in die zin dat hij toen van 22 - 13 in zijn eigen bed sliep (in zijn omslagdoek bij mij in slaap laten vallen), echt stuk later zijn we gaan trainen met in bed in slapen laten vallen. En pas nadat hij zelf in slaap viel in box/wipstoel zonder onze hulp. Maar dat heeft inderdaad wel geduurd tot maand of 4/5. Maar hij heeft wel tot 1,5 jaar vanaf +- 2 uur 's nachts bij ons geslapen, tot toen ineens speen geven in eigen bed ok was en hij daar verder sliep.
Wij hebben toen wel bewust gekozen voor slaap. Want tot een jaar of 3 kwamen we niet aan meer dan 6 6,5 uur slaap per nacht ongeveer. En die nachten waren standaard onderbroken.
En nu is kind 7 en slaapt al jaren meer dan prima, helemaal door en komt echt niet meer bij ons slapen. Maar deze keus om hem het zelf te laten aangeven en er geen strijd van te maken, is heel persoonlijk.
Ik snap trouwens wel dat je graag weer wandelt en huishoudelijke dingen wil doen, deed ik zelf ook vrij snel. (in de kraamweek al, maar geen heftige complicaties zoals hebt gehad, dus knap dat je het nu al weer red!)
Doen waar jij je goed bij voelt.
Wij hebben toen wel bewust gekozen voor slaap. Want tot een jaar of 3 kwamen we niet aan meer dan 6 6,5 uur slaap per nacht ongeveer. En die nachten waren standaard onderbroken.
En nu is kind 7 en slaapt al jaren meer dan prima, helemaal door en komt echt niet meer bij ons slapen. Maar deze keus om hem het zelf te laten aangeven en er geen strijd van te maken, is heel persoonlijk.
Ik snap trouwens wel dat je graag weer wandelt en huishoudelijke dingen wil doen, deed ik zelf ook vrij snel. (in de kraamweek al, maar geen heftige complicaties zoals hebt gehad, dus knap dat je het nu al weer red!)
Doen waar jij je goed bij voelt.
zaterdag 28 augustus 2021 om 13:48
Uit je OP bleek al dat je een heel doenerig typje bent. Vandaar dat ik je aanraadde om een week in bed te gaan liggen en ik noemde het 'overgeven aan je baby'. Ze wil op je liggen en bij je zijn. Je man kan de vaatwasser inruimen, jij moet even babybuik zijn. Waar je met baby ín je buik een beetje kalm aan moet doen, moet je dat met baby uít je buik ook. Eraan overgeven, hoe ontieglijk lastig dat ook is. Ik gok dat het enorm terugschakelen is voor je, zeker als je altijd lekker bezig bent, in een vlot tempo.
Ze is net drie weken op aarde en heeft in die drie weken haar moeder al een hele week moeten missen, want in het ziekenhuis. Dat is een derde van haar leventje. Niet heel gek dus dat ze nog wat tijd nodig heeft, om zich fijn te voelen en vertrouwen te krijgen.
Over je laatste vraag... Mijn plakbaby is nu een goed slapende pre-puber. Slapen is iets fijns en ze kan aan het einde van de dag goed de dag loslaten.
Het heeft lang geduurd voordat ik me aan haar 'overgaf' - vandaar dat ik het zo benadruk. Pas toen ik me overgaf onstond er rust en stopte ze met krijsen en vechten en - zie ik nu - veiligheid zoeken.
Ze is net drie weken op aarde en heeft in die drie weken haar moeder al een hele week moeten missen, want in het ziekenhuis. Dat is een derde van haar leventje. Niet heel gek dus dat ze nog wat tijd nodig heeft, om zich fijn te voelen en vertrouwen te krijgen.
Over je laatste vraag... Mijn plakbaby is nu een goed slapende pre-puber. Slapen is iets fijns en ze kan aan het einde van de dag goed de dag loslaten.
Het heeft lang geduurd voordat ik me aan haar 'overgaf' - vandaar dat ik het zo benadruk. Pas toen ik me overgaf onstond er rust en stopte ze met krijsen en vechten en - zie ik nu - veiligheid zoeken.
zaterdag 28 augustus 2021 om 13:56