Kinderen
alle pijlers
(Huil)baby is niet weg te leggen
vrijdag 27 augustus 2021 om 12:25
Ruim drie weken geleden ben ik bevallen van onze dochter. Ze is dus nog maar mega jong.
Onze start was goed ellendig. Tijdens de bevalling had ze meconiumhoudend vruchtwater en was daarvan de eerste 3 dagen erg misselijk, veel spugen en wilde niet drinken, werd dan erg overstuur. Is tot 10% afgevallen. Ik kreeg een levensbedreigende complicatie na de bevalling. Ben een week opgenomen geweest in het ziekenhuis. Kon haar niet zelf optillen, flesje geven, verschonen, niks. Door medicatie mocht ik haar ook niet voeden.
Toen ik haar eenmaal wel weer mocht voeden, lukte het aanleggen niet. Dochter raakte erg overstuur en hapte niet aan. Uiteindelijk gekozen voor fulltime kolven, dit ging goed, maar dochter huilde met de dag meer tot ze op 2 weken leeftijd wel 13 uur op een dag huilde en dus ook amper sliep. CB arts vermoedde koemelkallergie, nu krijgt ze ruim 1 week speciale kunstvoeding.
Ik heb het idee dat deze andere voeding helpt. Drinkt goed, prima luiers, groeit nu ook weer goed. Zolang wij haar vast hebben is ze tevreden, maar anders wel nog steeds urenlang huilen.
Wat blijft spelen is dat dochter niet weg te leggen is. Ze wil constant vast gehouden worden en op je pink zuigen, en meestal werkt alleen de draagzak om haar in slaap te krijgen. In je armen met de pink is ze meestal tevreden maar valt niet in slaap, teveel prikkels denk ik. In de draagzak met de pink valt ze snel in slaap en slaapt dan ook goed. Maar, je kan haar niet weg leggen, je moet haar vast blijven houden. Speentjes hebben we al heel veel verschillende soorten gebruikt, maar die wil ze niet. Spuugt ze uit en huilen.
Dingen die we al geprobeerd hebben:
- in slaap laten vallen tot ze echt diep weg is en dan wegleggen in de box. Ze slaapt dan vaak nog zo'n 5 minuutjes, maar wordt dan wakker en huilen. We hebben al geprobeerd om haar 5 minuutjes te laten huilen, maar het wordt alleen maar heftiger en meer overstuur, neemt zeker niet af. Troosten in de box lukt niet (zingen, sussen, pink aanbieden, heen en weer wiegen). Bij optillen en pink aanbieden is ze direct stil.
- in de box leggen en daar in slaap proberen te krijgen door de pink aan te bieden. Dit is geen optie: huilt dan, wordt steeds hysterischer tot blauw aanlopen aan toe.
- Ook de wandelwagen, maxi cosi in de auto of een andere plek is geen optie. We hebben dit langere tijd geprobeerd (30min), omdat we weten dat veel kinderen zo wel in slaap vallen, maar ook dan raakt ze alleen maar meer overstuur.
Opvallend is dat de nachten wel goed gaan: ze slaapt dan of in haar eigen wieg (dat heeft onze voorkeur) maar als dat niet lukt dan in een babynestje tussen ons in. Ze wordt dan ingebakerd en heeft een geluidsmachine en we hebben rolluiken dus het is pikdonker. We hebben geprobeerd dit na te bootsen voor een dag slaapje, maar dan lukt het gek genoeg niet.
Uiteraard controleren we dat er niet iets anders speelt zoals honger, vieze luier, of krampjes. In onze armen is ze heel tevreden, tot het moment van wegleggen.
Ik heb aan mijn zwangerschap rugklachten overgehouden en haar nonstop in die draagzak is voor mij erg belastend. Bovendien kan ik niet kolven zolang ze erin zit. Toilet gaat ook bijna niet. Ik kan ook de deur niet uit, want dan moet ze in de wandelwagen of maxi cosi en krijst dan alles bij elkaar. Ik neem haar dagelijks een 45min mee in de draagzak als ik de honden uitlaat en dan slaapt ze lekker, maar daardoor is meer wandelen met haar niet te doen ivm mijn rug.
Nu is mijn man nog thuis, maar over een dikke 2 weken gaat die weer werken en dan ben ik alleen met haar. Dan wordt het wel heel erg belastend allemaal.
Ze is ons eerste kindje dat we zo jong al moeten verzorgen en ik weet niet of het realistisch is dat kindjes van deze leeftijd al in de box kunnen slapen, of dat dit normaal gedrag is. Ze zat natuurlijk tot recentelijk in mijn buik dus kan me voorstellen dat de wereld best alleen aanvoelt voor haar.
De kinderarts in het ziekenhuis en de CB arts kunnen verder niks bijzonders ontdekken aan haar lichamelijk. De CB arts gaf als advies om haar 5 minuten te laten huilen, maar daar vind ik haar nog te jong voor en bovendien helpt het niet.
Verwacht ik teveel van haar?
Onze start was goed ellendig. Tijdens de bevalling had ze meconiumhoudend vruchtwater en was daarvan de eerste 3 dagen erg misselijk, veel spugen en wilde niet drinken, werd dan erg overstuur. Is tot 10% afgevallen. Ik kreeg een levensbedreigende complicatie na de bevalling. Ben een week opgenomen geweest in het ziekenhuis. Kon haar niet zelf optillen, flesje geven, verschonen, niks. Door medicatie mocht ik haar ook niet voeden.
Toen ik haar eenmaal wel weer mocht voeden, lukte het aanleggen niet. Dochter raakte erg overstuur en hapte niet aan. Uiteindelijk gekozen voor fulltime kolven, dit ging goed, maar dochter huilde met de dag meer tot ze op 2 weken leeftijd wel 13 uur op een dag huilde en dus ook amper sliep. CB arts vermoedde koemelkallergie, nu krijgt ze ruim 1 week speciale kunstvoeding.
Ik heb het idee dat deze andere voeding helpt. Drinkt goed, prima luiers, groeit nu ook weer goed. Zolang wij haar vast hebben is ze tevreden, maar anders wel nog steeds urenlang huilen.
Wat blijft spelen is dat dochter niet weg te leggen is. Ze wil constant vast gehouden worden en op je pink zuigen, en meestal werkt alleen de draagzak om haar in slaap te krijgen. In je armen met de pink is ze meestal tevreden maar valt niet in slaap, teveel prikkels denk ik. In de draagzak met de pink valt ze snel in slaap en slaapt dan ook goed. Maar, je kan haar niet weg leggen, je moet haar vast blijven houden. Speentjes hebben we al heel veel verschillende soorten gebruikt, maar die wil ze niet. Spuugt ze uit en huilen.
Dingen die we al geprobeerd hebben:
- in slaap laten vallen tot ze echt diep weg is en dan wegleggen in de box. Ze slaapt dan vaak nog zo'n 5 minuutjes, maar wordt dan wakker en huilen. We hebben al geprobeerd om haar 5 minuutjes te laten huilen, maar het wordt alleen maar heftiger en meer overstuur, neemt zeker niet af. Troosten in de box lukt niet (zingen, sussen, pink aanbieden, heen en weer wiegen). Bij optillen en pink aanbieden is ze direct stil.
- in de box leggen en daar in slaap proberen te krijgen door de pink aan te bieden. Dit is geen optie: huilt dan, wordt steeds hysterischer tot blauw aanlopen aan toe.
- Ook de wandelwagen, maxi cosi in de auto of een andere plek is geen optie. We hebben dit langere tijd geprobeerd (30min), omdat we weten dat veel kinderen zo wel in slaap vallen, maar ook dan raakt ze alleen maar meer overstuur.
Opvallend is dat de nachten wel goed gaan: ze slaapt dan of in haar eigen wieg (dat heeft onze voorkeur) maar als dat niet lukt dan in een babynestje tussen ons in. Ze wordt dan ingebakerd en heeft een geluidsmachine en we hebben rolluiken dus het is pikdonker. We hebben geprobeerd dit na te bootsen voor een dag slaapje, maar dan lukt het gek genoeg niet.
Uiteraard controleren we dat er niet iets anders speelt zoals honger, vieze luier, of krampjes. In onze armen is ze heel tevreden, tot het moment van wegleggen.
Ik heb aan mijn zwangerschap rugklachten overgehouden en haar nonstop in die draagzak is voor mij erg belastend. Bovendien kan ik niet kolven zolang ze erin zit. Toilet gaat ook bijna niet. Ik kan ook de deur niet uit, want dan moet ze in de wandelwagen of maxi cosi en krijst dan alles bij elkaar. Ik neem haar dagelijks een 45min mee in de draagzak als ik de honden uitlaat en dan slaapt ze lekker, maar daardoor is meer wandelen met haar niet te doen ivm mijn rug.
Nu is mijn man nog thuis, maar over een dikke 2 weken gaat die weer werken en dan ben ik alleen met haar. Dan wordt het wel heel erg belastend allemaal.
Ze is ons eerste kindje dat we zo jong al moeten verzorgen en ik weet niet of het realistisch is dat kindjes van deze leeftijd al in de box kunnen slapen, of dat dit normaal gedrag is. Ze zat natuurlijk tot recentelijk in mijn buik dus kan me voorstellen dat de wereld best alleen aanvoelt voor haar.
De kinderarts in het ziekenhuis en de CB arts kunnen verder niks bijzonders ontdekken aan haar lichamelijk. De CB arts gaf als advies om haar 5 minuten te laten huilen, maar daar vind ik haar nog te jong voor en bovendien helpt het niet.
Verwacht ik teveel van haar?
-
zaterdag 28 augustus 2021 om 14:26
Wat een nare start met een verse baby!
Bij onze eerste hebben we ook een zeer onprettige start gehad. Wat hier werkte:
- Op je laten slapen
- Slapen in babynestje
- Puckababy
- Gewoon niks verwachten en accepteren dat je de hele dag op de bank zit. Zoek een paar leuke series/programma's om te bingen.
- Flesvoeding (borst geprobeerd, maar ging niet en alles werd beter en makkelijker met de fles. Sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot. Tuurlijk is borstvoeding beter, maar het moet wel kunnen en welzijn van de moeder is ook belangrijk).
Laten huilen doe ik niet aan. (ja als ik zelf even op de wc zit ofzo, maar verder niet).
Met ca. 1,5 maand ben ik actief gaan oefenen met overdag slaapjes in eigen bedje. Dat betekende er eerst naast zitten, hand op baby of handje vasthouden. Aaien over hoofdje/neusje/wangetje etc en als oogjes dichtvielen wegsluipen. Beetje bij beetje dit opgebouwd zodat baby het zelf kon. En dan slapen ze zo'n 45 minuten.
Nu hebben we baby 2 en die had een rustige 'normale' start en ik merk dat ik die veel beter even weg kan leggen en die slaapt dan ook in de box/kinderwagen etc. We zijn ook veel mobieler daardoor.
Bij onze eerste hebben we ook een zeer onprettige start gehad. Wat hier werkte:
- Op je laten slapen
- Slapen in babynestje
- Puckababy
- Gewoon niks verwachten en accepteren dat je de hele dag op de bank zit. Zoek een paar leuke series/programma's om te bingen.
- Flesvoeding (borst geprobeerd, maar ging niet en alles werd beter en makkelijker met de fles. Sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot. Tuurlijk is borstvoeding beter, maar het moet wel kunnen en welzijn van de moeder is ook belangrijk).
Laten huilen doe ik niet aan. (ja als ik zelf even op de wc zit ofzo, maar verder niet).
Met ca. 1,5 maand ben ik actief gaan oefenen met overdag slaapjes in eigen bedje. Dat betekende er eerst naast zitten, hand op baby of handje vasthouden. Aaien over hoofdje/neusje/wangetje etc en als oogjes dichtvielen wegsluipen. Beetje bij beetje dit opgebouwd zodat baby het zelf kon. En dan slapen ze zo'n 45 minuten.
Nu hebben we baby 2 en die had een rustige 'normale' start en ik merk dat ik die veel beter even weg kan leggen en die slaapt dan ook in de box/kinderwagen etc. We zijn ook veel mobieler daardoor.
vutje wijzigde dit bericht op 28-08-2021 14:29
17.26% gewijzigd
zaterdag 28 augustus 2021 om 14:28
Echt TO, over dit soort dingen moet je je nu helemaal niet druk maken. Dit speelt echt nog niet, ze is nog hartstikke piep!Phloxx schreef: ↑28-08-2021 13:30Ik heb het geaccepteerd dat baby vooral bij ons wil zijn, over 3 weken mag ik weer beginnen met trainen dus dan kan ik mijn rug weer laten aansterken, hopelijk wordt het dragen dan makkelijker voor me. Mijn voornaamste zorgen zijn dat ik lees dat we zo een slechte slaper creëren, omdat kind eigenlijk wakker weggelegd moet worden en anders niet leert zelf slaapcycli aan elkaar te verbinden? En dat we dan dus dalijk rond de 4 maanden met een kind zitten dat elke 50min huilt in de nacht (terwijl ze nu zo een goede slaper is snachts).
Is dat herkenbaar voor jullie?
Bij de forummers die ook een plakbaby hadden die nu wel goed slaapt, hebben jullie hier iets voor gedaan of ging dit opeens uit zichzelf beter?
Garanties op goed slapen heb je nooit, maar er is echt geen reden aan te nemen dat ze straks ´s nachts elke 50 min gaat huilen omdat ze overdag op jullie slaapt. Ik denk dat ze juist al een goed dag- en nachtritme heeft.
Mijn ervaring met slechte slapers (ook ´s nachts helaas) is dat er weinig aan te doen is. Je kind volgen en zelf je rust (of activiteit, in jouw geval
) pakken wanneer het kan.Sterkte!
zaterdag 28 augustus 2021 om 14:43
Mijn baby was precies hetzelfde en blijkt uiteindelijk ook een buikslapertje te zijn. De eerste 3 maanden werden de dutjes bij mij of partner gedaan, de 6 maanden erop ook in de kinderwagen of maxicosi. Het bedje overdag lukte nooit, maar met 8/9 maanden was het kwartje gevallen en ging hij zonder enkel probleem overdag in zijn bed slapen. Hij slaapt ‘s nachts ook gewoon goed en kon die slaapcycli aan elkaar koppelen.Phloxx schreef: ↑28-08-2021 13:30Wauw, veel reacties. Dank allemaal voor het meedenken en de felicitaties!
Ik reageer even algemeen.
Met mij lichamelijk gaat het goed; ik was opgenomen vanwege ernstige benauwdheid en ik had een probleem bij mijn longen maar dat is hersteld.
Mijn man doet ook mega veel, het dragen en verzorgen van baby doen we eerlijk verdelen, al doet hij momenteel wel iets meer dan ik. Ook in het huishouden doet hij veel (dit was altijd al zo), maar ik voel me lichamelijk inmiddels weer prima dus ik kan heus wel de vaatwasser inruimen en een lap over het aanrecht halen of flesjes uitkoken. Voor de zwangerschap was ik al erg sportief en actief dus 45min lopen kon ik al snel weer toen mijn benauwdheid over was en daar heb ik ook geen moeite mee.
Een week lang op bed gaan liggen klinkt voor mij echt als een hel. Ik ben niet het type van stilzitten, ik word er down van. Bovendien zit ik al veel meer dan ik voorheen deed hoor, ik breng zeker meerdere uren per dag door op de bank.
Op de buik slapen vind ik wel erg spannend, daar moet ik even over nadenken.
Inbakeren doen we al, ze heeft een puckababy piep.
Stoppen met borstvoeding/kolven is iets waar ik nog even niet klaar voor ben, wil eerst zeker zijn dat het KMA is.
Ik heb het geaccepteerd dat baby vooral bij ons wil zijn, over 3 weken mag ik weer beginnen met trainen dus dan kan ik mijn rug weer laten aansterken, hopelijk wordt het dragen dan makkelijker voor me. Mijn voornaamste zorgen zijn dat ik lees dat we zo een slechte slaper creëren, omdat kind eigenlijk wakker weggelegd moet worden en anders niet leert zelf slaapcycli aan elkaar te verbinden? En dat we dan dus dalijk rond de 4 maanden met een kind zitten dat elke 50min huilt in de nacht (terwijl ze nu zo een goede slaper is snachts).
Is dat herkenbaar voor jullie?
Bij de forummers die ook een plakbaby hadden die nu wel goed slaapt, hebben jullie hier iets voor gedaan of ging dit opeens uit zichzelf beter?
Je kindje heeft dit nu nodig maar ik weet hoe vermoeiend het kan zijn. De euforie die ik voelde toen ik een keer overdag de woonkamer had gestofzuigd staat me nog bij
zaterdag 28 augustus 2021 om 14:57
Woord voor woord mee eens. Had dit zelf kunnen schrijven.Vutje schreef: ↑28-08-2021 14:26Wat een nare start met een verse baby!
Bij onze eerste hebben we ook een zeer onprettige start gehad. Wat hier werkte:
- Op je laten slapen
- Slapen in babynestje
- Puckababy
- Gewoon niks verwachten en accepteren dat je de hele dag op de bank zit. Zoek een paar leuke series/programma's om te bingen.
- Flesvoeding (borst geprobeerd, maar ging niet en alles werd beter en makkelijker met de fles. Sorry als ik hiermee iemand voor het hoofd stoot. Tuurlijk is borstvoeding beter, maar het moet wel kunnen en welzijn van de moeder is ook belangrijk).
Laten huilen doe ik niet aan. (ja als ik zelf even op de wc zit ofzo, maar verder niet).
En dat 'slechte slaper' creëren is echt onzin. Mijn zoontje heb ik een jaar lang in slaap gewiegd en toen plots kon hij het zelf. Komt dus wel. Pas veel later door peuternachtmerries is hij slecht gaan slapen, maar dat soort dingen zijn nog heel ver weg joh. Ze is nog zo klein, daar kun je niks aan verwennen. En alles wat werkt is goed. Zo simpel is het nu.
zaterdag 28 augustus 2021 om 14:59
allereerst gefeliciteerd!
En poeh wat een heeftige kraamtijd, gelukkig allemaal herstellende.
Hier begon het bovenop ons slapen na de beruchte 6 weken krampjes week, zo uit het 'niets' wilde ze niet meer in babynestje in de box slapen. Alles wat we probeerden was hartstochtelijk huilen en dat vonden wij niet oké voor zo'n kleine baby. Dus bovenop ons slapen. Alleen het laatste gedeelte van de nacht na de voeding van rond 2:30/3:00 konden we haar slapend wegleggen in de co sleeper. Allereerst wassen, boodschappen, douchen, schoonmaken werd alleen gedaan als we met z'n tweeën waren.
Tweede: vanaf week 6 - week 11 op de bank met baby; verschonen, voeding en dan ging ze bovenop me slapen. Op moment van wakker worden, ging ik met haar plassen, vulde ik mn bidon met water, maakte eten voor mezelf en dan verschonen, voeding, en zij slapen. Als zij sliep had ik tv serie aan.
Man kookte bij thuiskomst, dan ging de wasmachine aan, dan kon ik even douchen. Boodschappen werden voor een week gedaan en er werd voor 2 dagen gekookt.
Rond week 11/12 viel ze op ons in slaap en konden wegleggen in babynestje in de box of we moesten lopen met haar in kinderwagen. Rond week 14 daadwerkelijk overdag in bedje. Wat hier wel heeft geholpen ook denk ik, is zo'n knuffel met baarmoeder geluiden.
Ik kon me er wel echt aan overgeven en van genieten, scheelt enorm natuurlijk dat ze niet huilde als we het zo deden. Kolven zou hier echt niet zijn gelukt..
Vanaf week 14 sliep ze 2 slaapjes overdag in eigen bedje, het derde slaapje was in kinderwagen, in de nacht in co sleeper. Om in slaap te vallen had ze onze pink nodig. Gastouder deed dit ook. Rond 5 maand ging ze duimen en was het klaar. Prima slaper. Het boek slaap - susanne willekes vond ik ook zeer helpend, dat gaf heel veel rust!
En sporten? Dat lukte hier na 6 maanden voor het eerst.
En poeh wat een heeftige kraamtijd, gelukkig allemaal herstellende.
Hier begon het bovenop ons slapen na de beruchte 6 weken krampjes week, zo uit het 'niets' wilde ze niet meer in babynestje in de box slapen. Alles wat we probeerden was hartstochtelijk huilen en dat vonden wij niet oké voor zo'n kleine baby. Dus bovenop ons slapen. Alleen het laatste gedeelte van de nacht na de voeding van rond 2:30/3:00 konden we haar slapend wegleggen in de co sleeper. Allereerst wassen, boodschappen, douchen, schoonmaken werd alleen gedaan als we met z'n tweeën waren.
Tweede: vanaf week 6 - week 11 op de bank met baby; verschonen, voeding en dan ging ze bovenop me slapen. Op moment van wakker worden, ging ik met haar plassen, vulde ik mn bidon met water, maakte eten voor mezelf en dan verschonen, voeding, en zij slapen. Als zij sliep had ik tv serie aan.
Man kookte bij thuiskomst, dan ging de wasmachine aan, dan kon ik even douchen. Boodschappen werden voor een week gedaan en er werd voor 2 dagen gekookt.
Rond week 11/12 viel ze op ons in slaap en konden wegleggen in babynestje in de box of we moesten lopen met haar in kinderwagen. Rond week 14 daadwerkelijk overdag in bedje. Wat hier wel heeft geholpen ook denk ik, is zo'n knuffel met baarmoeder geluiden.
Ik kon me er wel echt aan overgeven en van genieten, scheelt enorm natuurlijk dat ze niet huilde als we het zo deden. Kolven zou hier echt niet zijn gelukt..
Vanaf week 14 sliep ze 2 slaapjes overdag in eigen bedje, het derde slaapje was in kinderwagen, in de nacht in co sleeper. Om in slaap te vallen had ze onze pink nodig. Gastouder deed dit ook. Rond 5 maand ging ze duimen en was het klaar. Prima slaper. Het boek slaap - susanne willekes vond ik ook zeer helpend, dat gaf heel veel rust!
En sporten? Dat lukte hier na 6 maanden voor het eerst.
zaterdag 28 augustus 2021 om 23:19
Phloxx, toen mijn oudste net geboren was had ik onbewust best wel de drang om terug te gaan naar ‘normaal’, volgens mij is dat best logisch als je net moeder geworden bent. Ik heb het idee dat jij dat misschien ook een beetje hebt.
Ik wilde mijn lijf terug (sporten), mijn leven terug (bah, bankhangen), mijn huishouden terug (kon best wat nuttigs doen, zat maar ‘nutteloos’ te zijn de hele dag thuis), en de baby erbij. Niet andersom. Maar de realiteit was dat het wel andersom ging. De baby werd de nieuwe standaard en al die andere dingen kwamen (in meerdere of mindere mate) daarna pas langzamerhand terug.
Bovendien wende ik aan dat nieuwe normaal. Slapeloze nachten.. je went eraan, ze worden onderdeel van je nieuwe leven. Als ik het niet meer trek ga ik soms tegelijk met de kinderen naar bed.
Je kindje verkeerde gewoontes aanleren… wat is ‘verkeerd’? We proberen baby’s op jonge leeftijd zo te kneden dat ze meedoen in onze drukke westerse levens, maar is dat realistisch? Is dat wat het beste is voor de baby? Een baby wil vaak tegen een warme, vertrouwde persoon aan slapen, getroost worden van alle indrukken met warme melk en zacht geaai. De komende maanden gaat ze zoveel leren, ontdekken, groeien. Ze heeft je nodig om dat te verwerken.
Dus creëer je slechte slapers door responsief en warm te zijn richting je kind? Of laat je de ruimte voor de baby om te zijn wat de baby nu eenmaal is? Er zijn baby’s die binnen een paar weken moeiteloos doorslapen en er zijn baby’s die niet doorslapen hoeveel slaaptraining je er ook tegenaan gooit. De vraag is misschien niet: wat voor baby wil je hebben, maar veel meer: wat voor ouder wil je zijn?
Het beste advies dat ik je kan geven is: laat de verwachtingen die je van jezelf hebt los. Jouw verantwoordelijkheid is zorgen dat je baby gezond en wel is en dat je genoeg ruimte hebt om zelf even een luchtje te scheppen om het vol te houden. Al het andere is mooi meegenomen. Je kunt misschien lichamelijk best een vaatwasser uitruimen, maar als het je niet lukt met baby in de draagzak en baby huilt als je haar weglegt - en dat voor jou niet prettig voelt, dan kun je het dus niet.
Ik lig met mijn jongste in bed omdat hij niet kan slapen (hij is ziek). Mijn man slaapt niet bij ons vannacht, zodat hij morgen fit is om met de kinderen op te staan. Wij kozen voor meeveren. Onze kinderen zijn gezond en gelukkig. Onze oudste is 4 en slaapt al 3 jaar het grootste deel van de nachten probleemloos, nachtmerrieloos, zonder gezeur in zijn eigen bed. Tot zijn eerste verjaardag heb ik hem altijd in slaap gevoed.
Dus ook als je niet slaaptraint, maar in slaap knuffelt en voedt tot je een ons weegt komt het ‘goed’. Wanneer, dat weet niemand, welke route je ook kiest.
Dus volg je hart, niet je angst voor ‘slechte gewoontes’ om te bepalen wat het beste is voor jou en je dochter. En zelfs als je de ‘verkeerde’ keuze maakt is die nooit definitief. Je kunt het altijd weer veranderen.
Ik wilde mijn lijf terug (sporten), mijn leven terug (bah, bankhangen), mijn huishouden terug (kon best wat nuttigs doen, zat maar ‘nutteloos’ te zijn de hele dag thuis), en de baby erbij. Niet andersom. Maar de realiteit was dat het wel andersom ging. De baby werd de nieuwe standaard en al die andere dingen kwamen (in meerdere of mindere mate) daarna pas langzamerhand terug.
Bovendien wende ik aan dat nieuwe normaal. Slapeloze nachten.. je went eraan, ze worden onderdeel van je nieuwe leven. Als ik het niet meer trek ga ik soms tegelijk met de kinderen naar bed.
Je kindje verkeerde gewoontes aanleren… wat is ‘verkeerd’? We proberen baby’s op jonge leeftijd zo te kneden dat ze meedoen in onze drukke westerse levens, maar is dat realistisch? Is dat wat het beste is voor de baby? Een baby wil vaak tegen een warme, vertrouwde persoon aan slapen, getroost worden van alle indrukken met warme melk en zacht geaai. De komende maanden gaat ze zoveel leren, ontdekken, groeien. Ze heeft je nodig om dat te verwerken.
Dus creëer je slechte slapers door responsief en warm te zijn richting je kind? Of laat je de ruimte voor de baby om te zijn wat de baby nu eenmaal is? Er zijn baby’s die binnen een paar weken moeiteloos doorslapen en er zijn baby’s die niet doorslapen hoeveel slaaptraining je er ook tegenaan gooit. De vraag is misschien niet: wat voor baby wil je hebben, maar veel meer: wat voor ouder wil je zijn?
Het beste advies dat ik je kan geven is: laat de verwachtingen die je van jezelf hebt los. Jouw verantwoordelijkheid is zorgen dat je baby gezond en wel is en dat je genoeg ruimte hebt om zelf even een luchtje te scheppen om het vol te houden. Al het andere is mooi meegenomen. Je kunt misschien lichamelijk best een vaatwasser uitruimen, maar als het je niet lukt met baby in de draagzak en baby huilt als je haar weglegt - en dat voor jou niet prettig voelt, dan kun je het dus niet.
Ik lig met mijn jongste in bed omdat hij niet kan slapen (hij is ziek). Mijn man slaapt niet bij ons vannacht, zodat hij morgen fit is om met de kinderen op te staan. Wij kozen voor meeveren. Onze kinderen zijn gezond en gelukkig. Onze oudste is 4 en slaapt al 3 jaar het grootste deel van de nachten probleemloos, nachtmerrieloos, zonder gezeur in zijn eigen bed. Tot zijn eerste verjaardag heb ik hem altijd in slaap gevoed.
Dus ook als je niet slaaptraint, maar in slaap knuffelt en voedt tot je een ons weegt komt het ‘goed’. Wanneer, dat weet niemand, welke route je ook kiest.
Dus volg je hart, niet je angst voor ‘slechte gewoontes’ om te bepalen wat het beste is voor jou en je dochter. En zelfs als je de ‘verkeerde’ keuze maakt is die nooit definitief. Je kunt het altijd weer veranderen.
lux- wijzigde dit bericht op 29-08-2021 08:15
0.03% gewijzigd
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 28 augustus 2021 om 23:41
Wat een heftige start zeg! Ik zou haar niet laten huilen maar dat is aan jezelf om dat te bepalen. Het klinkt nu wel zo dat ze veel behoefte heeft aan jullie. Ik heb niet zo een heftige start gehad maar in mijn geval zeker best een lange tijd heeft mijn kleintje toch alleen bij mij geslapen. En inderdaad dan kan je niet veel, haha! Maar geef het even de tijd. En je geeft ook aan dat de nachten best goed gaan. Hier was het overdag en nachten echt heel pittig. Probeer het uit en kijk wat nu werkt voor haar. Het verandert namelijk echt nog heel vaak.
Gefeliciteerd!
Gefeliciteerd!
zondag 29 augustus 2021 om 00:07
Bij kind 1 dacht ik voortdurend na of ik niet iets verkeerd deed, bij twee was dan minder en bij 3 was het in het eerste jaar makkelijk: wat kind wilde, prima ik veerde mee. No way dat ik me druk ging maken over ritmes en later als ze 6 zijn. Nú moeten we allemaal slapen/uitgerust zijn. Dus laten huilen of dat soort werkt gewoon niet in een gezin van 4+baby.
En uiteindelijk maakt t geen bal uit.
Mijn tip: laaaat het los en veer mee.
Ik lees dat jij bankhangen stom vindt, maar in de afweging huilebalk vs. bankhangen gaf bankhangen in dat soort dingen bij ons we de voorkeur.
Het duur echt maar kort, achteraf. Nu je er in zit lijkt het eeuwen maar echt van twee weken op de bank hangen met je baby op het totaal aantal weken dat je leeft plus een ontspannen baby, dat is in tijd op het geheel niets.
En uiteindelijk maakt t geen bal uit.
Mijn tip: laaaat het los en veer mee.
Ik lees dat jij bankhangen stom vindt, maar in de afweging huilebalk vs. bankhangen gaf bankhangen in dat soort dingen bij ons we de voorkeur.
Het duur echt maar kort, achteraf. Nu je er in zit lijkt het eeuwen maar echt van twee weken op de bank hangen met je baby op het totaal aantal weken dat je leeft plus een ontspannen baby, dat is in tijd op het geheel niets.
Een zebra is geen paard met strepen
zondag 29 augustus 2021 om 07:08
Eens. Ik heb echt spijt dat ik er überhaupt tijd aan heb besteed, aan pogingen tot wegleggen.Jamaarhoe schreef: ↑29-08-2021 00:07Bij kind 1 dacht ik voortdurend na of ik niet iets verkeerd deed, bij twee was dan minder en bij 3 was het in het eerste jaar makkelijk: wat kind wilde, prima ik veerde mee. No way dat ik me druk ging maken over ritmes en later als ze 6 zijn. Nú moeten we allemaal slapen/uitgerust zijn. Dus laten huilen of dat soort werkt gewoon niet in een gezin van 4+baby.
En uiteindelijk maakt t geen bal uit.
Mijn tip: laaaat het los en veer mee.
Ik lees dat jij bankhangen stom vindt, maar in de afweging huilebalk vs. bankhangen gaf bankhangen in dat soort dingen bij ons we de voorkeur.
Het duur echt maar kort, achteraf. Nu je er in zit lijkt het eeuwen maar echt van twee weken op de bank hangen met je baby op het totaal aantal weken dat je leeft plus een ontspannen baby, dat is in tijd op het geheel niets.
Jongste is nu 8 en het is voorbij gevlogen, ik zou gek genoeg soms zo teruggaan naar dat snoepje lekker tegen me aan de hele dag.
Hier is het trouwens nog steeds, hoe 'druk' meneertje ook is met alles wat hij leuk vindt en graag en veel slaapt, dat hij af en toe plaktijd nodig heeft.
De puberella ook trouwens. Lekker even hangen.
Die basis moet je ook leggen. Gewoon kijken wat je kind nodig heeft.
Mijn ene vriendin heeft grotere kinderen en haar reus van een twintiger zit nog regelmatig tegen haar aan.
#goals.
zondag 29 augustus 2021 om 09:49
Heel herkenbaar wat hierboven al wordt gezegd, TO. Ik vond mn plakbaby verschrikkelijk, maar ook hij bleek een buikslaper te zijn, dus toen hij eenmaal zelf kon rollen ging het wel iets beter. Maar o wat is het herkenbaar wat je zegt, dat je bang bent dat je een verkeerd slaappatroon aanleert. Maar het eerste jaar kan je daar zeker niks verkeerd in doen en maak je het jezelf en je kindje echt het makkelijkst als je meebeweegt met je kind. Ik zou er bij een tweede veel relaxter mee in zijn, bij deze eerste maakte ik mezelf echt gek. Maar het enige wat belangrijk is, is dat ze slapen. Hoe maakt echt niet zoveel uit nog. Mijn peuter slaapt nu (veel) beter dan het kindje van een vriendin, die als baby weer heel goed en makkelijk sliep. Het zegt echt niks.
Dus, ik sluit me aan bij wat ze meiden hierboven al gezegd hebben. Je hoeft er niet van de genieten, maar probeer de stress eromheen los te laten. Dit is niet het beeld wat je van tevoren had, dat maakt dat loslaten lastig. Maar meebewegen met die kleine is het belangrijkste wat je nu voor je kindje kan doen, en ook voor jezelf. Ik heb echt spijt van de stress in die eerste maanden, het was echt niet nodig.
Dus, ik sluit me aan bij wat ze meiden hierboven al gezegd hebben. Je hoeft er niet van de genieten, maar probeer de stress eromheen los te laten. Dit is niet het beeld wat je van tevoren had, dat maakt dat loslaten lastig. Maar meebewegen met die kleine is het belangrijkste wat je nu voor je kindje kan doen, en ook voor jezelf. Ik heb echt spijt van de stress in die eerste maanden, het was echt niet nodig.
zondag 29 augustus 2021 om 10:02
Mijn jongste is vanmorgen vroeg geboren en ineens alweer 10 maanden… hoe danSurebaby schreef: ↑29-08-2021 07:08Eens. Ik heb echt spijt dat ik er überhaupt tijd aan heb besteed, aan pogingen tot wegleggen.
Jongste is nu 8 en het is voorbij gevlogen, ik zou gek genoeg soms zo teruggaan naar dat snoepje lekker tegen me aan de hele dag.
Hier is het trouwens nog steeds, hoe 'druk' meneertje ook is met alles wat hij leuk vindt en graag en veel slaapt, dat hij af en toe plaktijd nodig heeft.
De puberella ook trouwens. Lekker even hangen.
Die basis moet je ook leggen. Gewoon kijken wat je kind nodig heeft.
Mijn ene vriendin heeft grotere kinderen en haar reus van een twintiger zit nog regelmatig tegen haar aan.
#goals.
heb bij hem idd ook niet eens meer een poging gedaan. Ja nu, op deze leeftijd, omdat meneer het beregezellig vindt om samen naar bed te gaan. Kruipen, staan, dadadadada, oh-oh, giechel giechel, klapklap, zwaaizwaai. Dan wordt het een ander verhaal 
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 29 augustus 2021 om 10:35
Mijn dochter heeft tot ze vijf maanden was overdag eigenlijk nooit ergens anders geslapen dan op schoot. Bed kon ik gewoon vergeten, en box werkte ook niet. Oh, en langer dan 45 minuten heeft ze tot ze ruim 1 was ook nooit geslapen overdag. En na de eerste drie weken wennen is het de meest voorbeeldige slaper ooit. Ze is nu ruim 2,5 en op een maand peuter nachtmerries na, kan ik de keren dat ik mijn bed uit moest voor haar echt op 1 hand tellen. En dan was er ook gewoon iets wat snel op te lossen was (speen kwijt, knuffel zoek etc).
Ik heb nooit helemaal begrepen waarom mensen die bijna overstuur raakten van het feit dat ik kind in eigen kamer liet slapen (ze móeten bij je op de kamer tot 6 maanden!!!), vervolgens ook weer boos werden dat kind overdag niet in haar bed sliep (dat moet, is heel belangrijk!). Eh, want overdag kunnen ze ineens niet die behoefte hebben om je dichtbij te voelen of zo? Ik vond dat echt zo tegenstrijdig.
Ik heb nooit helemaal begrepen waarom mensen die bijna overstuur raakten van het feit dat ik kind in eigen kamer liet slapen (ze móeten bij je op de kamer tot 6 maanden!!!), vervolgens ook weer boos werden dat kind overdag niet in haar bed sliep (dat moet, is heel belangrijk!). Eh, want overdag kunnen ze ineens niet die behoefte hebben om je dichtbij te voelen of zo? Ik vond dat echt zo tegenstrijdig.
zondag 29 augustus 2021 om 10:50
Volgens mij heb je gewoon je dochter aangevoeld en haar nabijheid gegeven als ze dat nodig had en lekker laten slapen als ze lekker sliep. Ik zou zeggen: perfectnausicaa schreef: ↑29-08-2021 10:35Mijn dochter heeft tot ze vijf maanden was overdag eigenlijk nooit ergens anders geslapen dan op schoot. Bed kon ik gewoon vergeten, en box werkte ook niet. Oh, en langer dan 45 minuten heeft ze tot ze ruim 1 was ook nooit geslapen overdag. En na de eerste drie weken wennen is het de meest voorbeeldige slaper ooit. Ze is nu ruim 2,5 en op een maand peuter nachtmerries na, kan ik de keren dat ik mijn bed uit moest voor haar echt op 1 hand tellen. En dan was er ook gewoon iets wat snel op te lossen was (speen kwijt, knuffel zoek etc).
Ik heb nooit helemaal begrepen waarom mensen die bijna overstuur raakten van het feit dat ik kind in eigen kamer liet slapen (ze móeten bij je op de kamer tot 6 maanden!!!), vervolgens ook weer boos werden dat kind overdag niet in haar bed sliep (dat moet, is heel belangrijk!). Eh, want overdag kunnen ze ineens niet die behoefte hebben om je dichtbij te voelen of zo? Ik vond dat echt zo tegenstrijdig.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 29 augustus 2021 om 10:53
TO het is normaal en even flink wennen. Je leven ziet er opeens compleet anders uit. Idd geef je er aan over en plan er omheen. Accepteer dat je niet veel gedaan krijgt. Ze is nog zo klein, dit is het nu gewoon. Je leert haar nu ook nog geen slechte gewoontes aan, daar is ze nog te jong voor. Ons motto was trouwens ook: onze eigen nachtrust is heilig, kinderen liggen regelmatig bij ons. Omdat het iedereen de meeste rust geeft. Het gaat in fases. De oudste is bijna vier, sliep hele periodes fantastisch en soms is het een periode prut.
Dat ze in het begin overdag nog niet los willen liggen is trouwens ook echt niet gek. Oudste zoon was geen plakker, maar sliep in de eerste maanden ook met name op mij overdag. Dochter is een enorme plakker, de eerste maanden heeft ze aan me vast gezeten en ook nu (11 mnd) kan ik haar nauwelijks alleen laten. Ze is geen huilbaby, zolang ik haar ‘gebruiksaanwijzing’ volg doet ze het prima. Dus mijn tip; goede draagzak, accepteren en fijne serie(s) uitzoeken! (En idd; boodschappen bestellen, niet te veel van jezelf eisen qua huishouden en realiseren dat alles in fases gaat, dit veranderd dus weer).
Dat ze in het begin overdag nog niet los willen liggen is trouwens ook echt niet gek. Oudste zoon was geen plakker, maar sliep in de eerste maanden ook met name op mij overdag. Dochter is een enorme plakker, de eerste maanden heeft ze aan me vast gezeten en ook nu (11 mnd) kan ik haar nauwelijks alleen laten. Ze is geen huilbaby, zolang ik haar ‘gebruiksaanwijzing’ volg doet ze het prima. Dus mijn tip; goede draagzak, accepteren en fijne serie(s) uitzoeken! (En idd; boodschappen bestellen, niet te veel van jezelf eisen qua huishouden en realiseren dat alles in fases gaat, dit veranderd dus weer).
zondag 29 augustus 2021 om 13:22
De hele post was goed, maar dit is echt het meest herkenbaar en het beste advies.lux- schreef: ↑28-08-2021 23:19Phloxx, toen mijn oudste net geboren was had ik onbewust best wel de drang om terug te gaan naar ‘normaal’, volgens mij is dat best logisch als je net moeder geworden bent. Ik heb het idee dat jij dat misschien ook een beetje hebt.
Ik wilde mijn lijf terug (sporten), mijn leven terug (bah, bankhangen), mijn huishouden terug (kon best wat nuttigs doen, zat maar ‘nutteloos’ te zijn de hele dag thuis), en de baby erbij. Niet andersom. Maar de realiteit was dat het wel andersom ging. De baby werd de nieuwe standaard en al die andere dingen kwamen (in meerdere of mindere mate) daarna pas langzamerhand terug.
(...)
Dus volg je hart, niet je angst voor ‘slechte gewoontes’ om te bepalen wat het beste is voor jou en je dochter. En zelfs als je de ‘verkeerde’ keuze maakt is die nooit definitief. Je kunt het altijd weer veranderen.
zondag 29 augustus 2021 om 16:30
Je kunt zo'n kleintje echt niet verwennen. Gewoon echt aan overgeven, en lekker samen plakken. Alles voor de rust, dus als samen cocoonen helpt tegen het huilen, doen. Jouw kindje is pas net op deze wereld en heeft blijkbaar echt behoefte aan knuffelen.
Ter geruststelling... Mijn dochter was ook zo (zie eerdere post) een enorme huilbaby, we hebben ons ontzettend zorgen gemaakt. Ze heeft maanden aan ons vastgeplakt gezeten. Nu is ze bijna 3 en is ze een hele onafhankelijke dame. Dus heb niet t idee dat ze echt afhankelijk is geworden van ons door het geknuffel.
Ter geruststelling... Mijn dochter was ook zo (zie eerdere post) een enorme huilbaby, we hebben ons ontzettend zorgen gemaakt. Ze heeft maanden aan ons vastgeplakt gezeten. Nu is ze bijna 3 en is ze een hele onafhankelijke dame. Dus heb niet t idee dat ze echt afhankelijk is geworden van ons door het geknuffel.
zondag 29 augustus 2021 om 22:14
Hier een plakbaby die tot 6 maanden geen een slaapje in bed gedaan heeft, ondanks slaapcoach/osteopaat/whitenoise/inbakeren/uren naast bedje slaaptrainen etc. Zes maanden lang heeft ze alleen maar in de draagzak geslapen. En op een dag begon ze zich te verzetten in de draagzak en kon ik dr in bedje leggen overdag. Eerst was dat een slaapje (ochtend) en later allemaal. Mijn antwoord is dus: uit zichzelf.
Een goede slaper is het overigens nooit geworden (ze is nu bijna 1 jaar) en nog steeds heeft ze periodes dat ze heel slecht slaapt (nu vooral in de nacht, eerste maanden sliep ze juist in de nacht goed). Maar wat iemand anders ook zei: als het gewoon echt een slechte slaper is en er is geen medische oorzaak (zoals kma/oortjes/wervels), is er gewoon niet zoveel aan te doen. Als ik terugkijk zou ik willen dat ik de situatie wat sneller geaccepteerd had. Dat kwam nu pas met 4.5 maand. Ik denk dat het constant zoeken naar een oplossing en het verzetten tegen de situatie nog de meeste energie heeft gekost.
Wel ook een dikke
Ik weet hoe zwaar het is.Oh en gooi alle boekjes over slapen weg. Enige boek wat ik nuttig vond was het boek "slaap!" omdat dit boek als enige de mogelijkheid benoemt dat sommige babies gewoon niet in bed slapen. Alle andere boeken doen alsof een baby met rust regelmaat en ritme gewoon in bed moet kunnen liggen en geven je alleen maar het gevoel dat je faalt als dat niet lukt.
maandag 30 augustus 2021 om 04:00
Gefeliciteerd TO!Sheeps schreef: ↑27-08-2021 14:08Heel herkenbaar! Ik had ook zo’n baby. Enkel in draagdoek slapen of op mij als ik in de zetel lag. De eerste weken heb vanalles geprobeerd zoals jij al gedaan hebt, maar toen dat allemaal niet lukte het gewoon geaccepteerd zoals lux. Voor ik hem op mij ik slaap wiegde, ging ik nog snel naar het wc, zette ik Netflix zachtjes op en pakte iets voor te drinken/ eten. Dan kon hij zo 2 a 3 uur slapen. Bij het douchen of naar het wc gaan was het inderdaad huilen maar dat moet dan maar even.
Dit was bij m’n 2e precies zo. Na 2 weken overdag alleen maar op ons geslapen te hebben heb ik een babynestje gekocht wat goed hielp als ik m’n hand op haar buik hield (de Snuggle Me). Daar heeft ze tot ongeveer 4 maanden in geslapen overdag. ‘S avonds naast ons sliep altijd al wel een stuk beter. In de box heeft ze nooit geslapen en nu ze 8 maanden is vindt ze het nog steeds niks. Ze slaapt nu soms door en soms wordt ze 2 keer wakker, maar slaapt in haar eigen bed en kamer (na 6 maanden was ze daar gewoon klaar voor). Dus hier heeft het verwennen geen negatieve invloed gehad
Douchen deed ik trouwens s avonds als man er was, ik heb dat overdag opgegeven 
Ik snap dat kolven lastig is, zou niet weten hoe ik dat erbij had moeten doen zonder man. Misschien kan je steeds kort proberen aan te leggen om dat te oefenen zodat het eventueel wel lukt als je man gaat werken? En als de flesvoeding goed werkt is dat natuurlijk ook een goed alternatief. Vanaf 4 maanden geef ik een combinatie van borstvoeding en flesvoeding, dat kan ook nog een optie zijn op een gegeven moment.
Wat ik met de wc wel eens gedaan heb is de baby en babynestje meenemen. Dan op de wc gaan zitten en de baby naast je in het babynestje leggen.
maandag 30 augustus 2021 om 10:36
Precies dit!deenje schreef: ↑27-08-2021 12:35gefeliciteerd met je kleintje. Je dochter en jij hebben een hee vervelende start gehad. Ze wil de hele dag bij je zijn. Probeer dat te accepteren. Ze is nog zo klein. Ben vooral blij dat de nachten goed gaan. Je dochter heeft blijkbaar behoefte aan moeder, gelukkig heb je daarvoor zwangerschapsverlof.
En of dit normaal is: mijn dochter kon ik de eerste 2 maanden overal laten slapen. De twee jaren daarna was het een drama. Mijn zoon is 4 maanden een vreselijke slechte slaper geweest, wilde alleen maar op mama hangen, terwijl mijn dochter pas 1,5 jaar was, dus mama ook nog hard nodig had. De jaren erna sliep hij echter zeer goed. Ieder kind is anders.
En ik weet hoe vermoeiend het is. Mijn oudste kon niet slapen zonder mij (nog steeds slaapt hij het liefst bij mij in met negen jaar) en onze jongste bleek ook een kma te hebben, en kreeg pas na vier maanden heel veel huilen de juiste voeding.
Ook mijn eerste bevalling was traumatisch en weet hoe belangrijk het is om dat wel goed te verwerken. Wees niet te hard voor jezelf, vraag om hulp, zorg goed voor jezelf en vergeet niet dat deze fase ook weer voorbij gaat.
maandag 30 augustus 2021 om 11:03
