(Huil)baby is niet weg te leggen

Ruim drie weken geleden ben ik bevallen van onze dochter. Ze is dus nog maar mega jong.
Onze start was goed ellendig. Tijdens de bevalling had ze meconiumhoudend vruchtwater en was daarvan de eerste 3 dagen erg misselijk, veel spugen en wilde niet drinken, werd dan erg overstuur. Is tot 10% afgevallen. Ik kreeg een levensbedreigende complicatie na de bevalling. Ben een week opgenomen geweest in het ziekenhuis. Kon haar niet zelf optillen, flesje geven, verschonen, niks. Door medicatie mocht ik haar ook niet voeden.
Toen ik haar eenmaal wel weer mocht voeden, lukte het aanleggen niet. Dochter raakte erg overstuur en hapte niet aan. Uiteindelijk gekozen voor fulltime kolven, dit ging goed, maar dochter huilde met de dag meer tot ze op 2 weken leeftijd wel 13 uur op een dag huilde en dus ook amper sliep. CB arts vermoedde koemelkallergie, nu krijgt ze ruim 1 week speciale kunstvoeding.
Ik heb het idee dat deze andere voeding helpt. Drinkt goed, prima luiers, groeit nu ook weer goed. Zolang wij haar vast hebben is ze tevreden, maar anders wel nog steeds urenlang huilen.

Wat blijft spelen is dat dochter niet weg te leggen is. Ze wil constant vast gehouden worden en op je pink zuigen, en meestal werkt alleen de draagzak om haar in slaap te krijgen. In je armen met de pink is ze meestal tevreden maar valt niet in slaap, teveel prikkels denk ik. In de draagzak met de pink valt ze snel in slaap en slaapt dan ook goed. Maar, je kan haar niet weg leggen, je moet haar vast blijven houden. Speentjes hebben we al heel veel verschillende soorten gebruikt, maar die wil ze niet. Spuugt ze uit en huilen.
Dingen die we al geprobeerd hebben:
- in slaap laten vallen tot ze echt diep weg is en dan wegleggen in de box. Ze slaapt dan vaak nog zo'n 5 minuutjes, maar wordt dan wakker en huilen. We hebben al geprobeerd om haar 5 minuutjes te laten huilen, maar het wordt alleen maar heftiger en meer overstuur, neemt zeker niet af. Troosten in de box lukt niet (zingen, sussen, pink aanbieden, heen en weer wiegen). Bij optillen en pink aanbieden is ze direct stil.
- in de box leggen en daar in slaap proberen te krijgen door de pink aan te bieden. Dit is geen optie: huilt dan, wordt steeds hysterischer tot blauw aanlopen aan toe.
- Ook de wandelwagen, maxi cosi in de auto of een andere plek is geen optie. We hebben dit langere tijd geprobeerd (30min), omdat we weten dat veel kinderen zo wel in slaap vallen, maar ook dan raakt ze alleen maar meer overstuur.

Opvallend is dat de nachten wel goed gaan: ze slaapt dan of in haar eigen wieg (dat heeft onze voorkeur) maar als dat niet lukt dan in een babynestje tussen ons in. Ze wordt dan ingebakerd en heeft een geluidsmachine en we hebben rolluiken dus het is pikdonker. We hebben geprobeerd dit na te bootsen voor een dag slaapje, maar dan lukt het gek genoeg niet.
Uiteraard controleren we dat er niet iets anders speelt zoals honger, vieze luier, of krampjes. In onze armen is ze heel tevreden, tot het moment van wegleggen.

Ik heb aan mijn zwangerschap rugklachten overgehouden en haar nonstop in die draagzak is voor mij erg belastend. Bovendien kan ik niet kolven zolang ze erin zit. Toilet gaat ook bijna niet. Ik kan ook de deur niet uit, want dan moet ze in de wandelwagen of maxi cosi en krijst dan alles bij elkaar. Ik neem haar dagelijks een 45min mee in de draagzak als ik de honden uitlaat en dan slaapt ze lekker, maar daardoor is meer wandelen met haar niet te doen ivm mijn rug.
Nu is mijn man nog thuis, maar over een dikke 2 weken gaat die weer werken en dan ben ik alleen met haar. Dan wordt het wel heel erg belastend allemaal.

Ze is ons eerste kindje dat we zo jong al moeten verzorgen en ik weet niet of het realistisch is dat kindjes van deze leeftijd al in de box kunnen slapen, of dat dit normaal gedrag is. Ze zat natuurlijk tot recentelijk in mijn buik dus kan me voorstellen dat de wereld best alleen aanvoelt voor haar.
De kinderarts in het ziekenhuis en de CB arts kunnen verder niks bijzonders ontdekken aan haar lichamelijk. De CB arts gaf als advies om haar 5 minuten te laten huilen, maar daar vind ik haar nog te jong voor en bovendien helpt het niet.
Verwacht ik teveel van haar?

Wat lief, al die mensen die hulp aanbieden aan een vreemde.
Met reflux houden we al rekening. Johannesbroodpitmeel, in een hoek wegleggen zodat ze wat rechtop zit, etc. Helpt allemaal niet.
We zijn vanochtend bij de HA geweest (alweer). Deze belt met de kinderarts maar begon zelf al over opname. Belt straks terug. Ik wil het eigenlijk niet maar het kan zo ook niet verder.