Ik heb het vertrouwen verloren in de creche!

Ik ben even heel boos en emotioneel, ik moet echt even van me afschrijven.



Mijn dochtertje van precies een jaar gaat sinds dat ze 3,5 maand is naar een creche hier in Antwerpen. Afgelopen maand vonden de begeleidsters van de mini groep (vanaf 0 mnd tot ongeveer 1,5 jaar indien nodig) dat ze voldoende ontwikkeld was om naar de volgende groep over te stappen waar wat grotere kinderen waren (tot 3 jaar). Ze heeft een week een uurtje per dag mogen oefenen, en als ik hen moest geloven ging dat heel goed, ze deed het zeeer goed bij de volgende groep, zeiden ze steeds.



Vanaf de eerst week dat mijn dochtertje daar hele dagen naar toe gaat, ging het mis. Ze loopt nog maar net ( ze weegt 8.900 kg en het is maar een kleintje) en als ze loopt hoeft er maar een briesje te waaien (bij wijze van ) en ze valt al om. Laat staan als er allemaal grote kinderen om haar heen rennen en haar uit nieuwsgierigheid aanraken en duwen omdat ze net nieuw is.

De eerste week mocht ze al gelijk met de groep naar buiten (de oudsten zijn drie jaar, zij was dus de nieuwste en gelijk de jongste).

Ik zag dat ze op de harde tegels gingen spelen, maar dacht ze haar wel voldoende in het oog gingen houden. Niet dus: heel de week viel ze recht met haar gezicht op de tegels. Elke keer als ik haar kwam ophalen zat ze onder de schaafwonden op haar neusje en ze kreeg ook blauwe plekken op haar neusbotje. Ik vond haar ook een keer zittend op een vieze tegelgrond buiten, haar gezicht en haren helemaal onder het zand, zand in haar mond, zand in haar ogen en ze had een rijstwafeltje in haar handen die helemaal zwart was van het zand, ze was er steeds van aan het eten en niemand die er aandacht aan besteedde. Ik heb wat van de schaafwonden en plekken op haar neusje gezegd: ze gaven aan dat ze een paar keer was gevallen, maar dat gebeurt bij alle kinderen bla bla bla.

Ok dacht ik, ik zal wel overdrijven. Op vrijdag ging mijn man haar ophalen, ze zat buiten huilend op de schoot van een van de begeleidsters die lachend druk in gesprek was met een collega. Ze hadden weer op de tegelgrond gespeeld ( lees: vooral de grote kinderen spelen: mijn dochtertje die steeds door hen wordt omgeduwd en met haar gezicht valt op de harde tegels) Mijn man zag dat ze deze keer echt flink op haar neusje was gevallen en maar niet ophield met huilen. Toen ze uiteindelijk stopte nam hij haar mee naar huis, maar ze reageerde helemaal nergens op, ik speelde met haar, gaf haar wat poppen en trok gekke bekken, maar ze gaf niets terug, ze werd door niets meer geprikkeld meer. We hebben haar naar de dokter gebracht. Die vond het verstandig dat ze even een weekje niet naar de creche moest gaan want als ze weer zou vallen op haar neus zou ze kunnen vallen op een botje dat verkeerd zou kunnen groeien.

Ik ben daarna naar de begeleidsters gegaan en gaf aan dat ik haar te klein vond voor op de tegels te spelen en of ze haar liever niet in het gras konden zetten. Ik gaf aan dat de dokter ook vond dat we op moesten passen met haar neusje. Ze zouden erop gaan letten en haar voortaan in het gras laten spelen. Dat is twee keer goed gebeurd. Daarna heb ik haar toch nog een keer spelend op de tegels aangetroffen, maar ik dacht dat het nu goed zat na mijn opmerking en dat ze haar dus nu beter in de gaten zouden houden tussen de grotere kinderen. Dus ik maakte er geen probleem van, bovendien had ik het ook al aan het secretaraait doorgegeven en die hadden gezegd dat ze het nog eens aan de begeleidsters zouden doorgeven.

Gisteren ging ik haar weer vol goede moed ophalen, ik was niet ongerust want ze zouden gisteren ivm het weer binnen gaan spelen.

Smorgens had ik nog tegen de begeleidster gezegd dat ze haar nog goed in de gaten moest houden omdat ze nog altijd wankel liep tussen de grote kinderen.



Ik stapte de creche om 17.00 uur binnen en zag een begeleidster die haar in haar armen had en een andere begeleidster eromheen, met een heel serieus gezicht.

Ik ben erop gerend en nog voordat ik haar gezichtje had gezien boden ze allebei hun excuses aan over wat er was gebeurd.

Ik ben me kapot geschrokken. Haar rechteroog boven en onder helemaal blauw en gezwollen en een open wond (waar nog bloed aan kleefde) vanaf haar onderwimpers tot half haar wang! Ik ben ter plekke in tranen uitgebarsten bij het zien van mijn kleine meid in zo een toestand.

De begeleidster gaf aan niet te weten hoe het kwam, er was vanochtend een andere begeleidster, waarschijnlijk was ze geduwd, geslagen en gekrabt in haar oog door een groter kind.Ze bood wel tien x haar excuses dat het was gebeurd. Ze hebben nog haar oog gecontroleerd om te zien of er niets was gebeurt met haar zicht.

Ze gaf aan dat het komt doordat ze te weinig personeel hebben en dat ze bovendien meerdere malen aan de leidinggevende van de creche (na het neusincident) hadden doorgegeven dat zij nog niet toe was aan deze groep waar vooral grote kinderen zaten. Ze kregen zelf maar geen gehoor van de leidinggevende van de creche hierover, maar ze hadden het al aangekaart. Ze gaf aan dat er sommige kinderen pas met 16 maanden naar deze groep komen. Mijn dochtertje was 11 maanden toen ze over mocht!



Ze zei dat de verantwoordelijken van de creche snel kinderen doorsturen naar een andere groep om weer nieuwe kinderen op te nemen, terwijl sommigen, zoals mijn dochtertje dus, er helemaal nog niet aan toe zijn.Ze adviseerde mij om een teruggang te vragen. (wat ze bij uitzondering heel soms hebben gedaan in het verleden)



Ik ben heeeel boos en in tranen ( iedereen die haar zag schrok bij het zien van de wonden) naar het secretariaat gerend en eiste een terugplaatsing! Ik gaf aan dat als dat niet zou gebeuren ik onmiddelijk Kind&Gezin zou inschakelen. Ik zei dat ze geen voet meer mag zetten bij de andere groep, omdat ze er niet aan toe was en als dat zou gebeuren ze nog niet klaar waren met mij. Ze had hier een blijvend oogletstel aan kunnen overhouden als ze met een nagel in haar pupil was geraakt! De veiligheid van mijn dochter heeft voor mij prioriteit

De leidinggevende was er niet. De secretariaatsmedewerkster zou dit zeker aankaarten en bespreken. Ik gaf weer aan dat er geen andere oplossing voor mij is enkel en alleen terugplaatsing totdat mijn dochtertje er WEL een toe was.



Ik ben direct naar de dokter gegaan en die heeft haar zicht nog eens gecontroleerd (oog was rood van binnen) gelukkig was haar zicht ok. Ze heeft weer een ziektebriefje gekregen voor een week dus ze gaat veilig naar mijn moeder toe vlg week.

We hebben snel fotos gemaakt van haar gezichtje



Vandaag hebben we een gesprek gehad met de leidinggevende.We hebben eerst ons verhaal mogen doen, daarna begon ze een verhaal over hoe de verschillende groepen georganiseerd zijn etc, dat de begeleidsters van de minigroep hadden geadviseerd dat ze wel over mocht.Dat de kinderen die zich al recht kunnen trekken al naar de andere groep mogen gaan, het hing niet af van het wel/niet kunnen staan etc etc. Ik gaf aan dat het advies van de begeleidsters van deze groep juist is dat ze er te klein voor is, niet klaar voor is en dat ik dat advies heel serieus nam.

Ik gaf aan dat ik vanaf de overplaatsing geen gevoel van vertrouwen meer heb in hen en dat ik mij gewoon niet serieus genomen voelde na het neus incident.

Ze gaf aan dat een terugplaatsing niet goed is, maar een overplaatsting ook niet altijd ivm gewenningsproces van kind.

Dat terwijl mijn dochter pas een paar weken daarheen gaat en ik voel dat ze niet wil gaan.

Ik eiste een overplaatsing naar een andere groep (er is een andere groep waar kinderen zitten van 0-3 jaar, dus ook veel meer kindjes van dezelfde leeftijd als mijn meid, daar werkt men echt met aparte groepjes, een ander kind dat bij mijn dochtertje in de mini groep zat is wel naar die groep gegaan) Ze wilde het verhaal van de begeleidster horen en vragen hoe het zat met haar ontwikkeling en ze zou mij bellen om een voorstel te doen, dat zou ook kunnen betekenen dat er een oplossing zou kunnen worden gevonden in de oude groep.Ik antwoordde dat ze een poging mocht doen, maar dat ik voor mijzelf al heb besloten dat ze niet meer gaat naar een groep waar ze niet in thuis hoort op dit moment.

Ze gaf aan dat een andere groep, ook geen garantie is dat er niets zou gebeuren. Ik ben het daarmee eens, maar daar zitten meer kindjes van dezelfde leeftijd van mijn dochtertje, dan gaat het een groep en niet om 1 kindje tussen alle groten. Garanties kan niemand geven natuurlijk, maar ik vertrouw haar 5 dagen per week aan hen toe, dan wil ik ook het gevoel krijgen dat ze hun verantwoordelijkheid nemen tov de kinderen en dat ze overdag goed wordt behandeld. Bij mij thuis kan een ongeluk natuurlijk ook gebeuren. Bij mijn moeder natuurlijk ook als ze oppast.



Haar dochtertje zit ook op deze creche. Zij gaf aan dat zij wel vertrouwen heeft in de beleiders van die groep. Haar dochtertje heeft ook in de minigroep met mijn dochtertje gezeten, en zij is pas naar de volgende groep gegaan toen ze 16 maanden was. Ik heb dat tegen haar gezegd, ze gaf als antwoord terug dat haar dochtertje wat traag was in ontwikkeling. Dat terwijl ik gewoon zag dat ze zich aardig kon redden in de minigroep en nog mocht ze blijven. Maar ja als leidinggevende zal ze er zeker wel zeggenschap in hebben gehad.



Ik ben het zo beu, ik zit al weken elke dag nagelbijtend op mijn werk heel de dag. Ik weet gewoon steeds niet hoe ik mijn kleine meid terug krijg elke avond. Ik weet dat een ongelukje overal kan gebeuren, maar dat mag geen excuus zijn voor alle ongelukken die in een crech gebeuren. Er moet ook sprake zijn van oplettendheid en ik vind de kinderen die daar overdag verblijven onder hun verantwoordelijkheid vallen. Ik vertrouw mijn kind aan het toe, dan is het toch logisch dat ik vertrouwen in hen wil hebben, het gevoel krijgen dat ze het beste willen voor elk kind. Ik weet dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten maar het is toch niet teveel gevraagd om mijn kind in de juiste groep te plaatsen, in een groep waar ze thuis hoort?



Ik wil dit weekend nog een mail ter aanvulling sturen naar de leidinggevende waarin ik nog eens sterk aangeef niet open te staan voor een oplossing binnen dezelfde groep. Ik heb het idee dat ik die indruk misschien in het gesprek heb gegeven, terwijl mijn gevoel er fel tegen is.



Wat vinden jullie, overdrijf ik?



Ps een andere creche is ook geen optie want de wachtlijsten zijn hier minimaal 1 jaar (dus aanmelding tijdens 1e dag van zwangerschap is hier heel normaal om een plaatsje te kunnen krijgen als de baby rond 3 maanden is)





Groeten Fatimaaa

calvijn1 schreef op 16 juni 2008 @ 18:53:

Ik heb vanaf de dag dat dit laatste voorval zich heeft afgespeeld haar niet meer naar die creche gebracht. Ze verblijft nu bij mijn moeder die 50 km verderop woont. Ze logeert er nu in ieder geval voor een weekje en dan gaan we zien wat we verder gaan doen. No way dat ze terug gaat voordat er een oplossing is gevonden.





Ok,sorry,

ik had uit je verhaal begrepen dat je dochter nog steeds naar die creche ging.

Heel veel sterkte/succes in ieder geval

Geen probleem hoor!

Koeka,



Het is inderdaad een stedelijke KDV en erkend door Kind en Gezin.



Het gesprek met de verantwoordelijke hebben we afgelopen vrijdag gehad en ze zou mij bellen met een voorstel.



Nadat ik heel het verhaal nog eens op de mail heb gezet met daarbij een aanvulling op mij gesprek met de leidinggevende ( de mail was dus duidelijk gericht tot de leidinggevende, zonder dat ik haar expliciet heb benoemd, dat wel) krijg ik ineens een afspraak met de begeleidsters onder het mom van : nog eens je verhaal mogen doen.



Ik heb niets meer van de leidinggevende gehoord.

Wat deze actie te betekenen heeft (waarschijnlijk dus een welles/nietes spel, want het verhaal kennen ze nu onderhand in heel de creche wel) snap ik niet, daarom kan ik me dus ook niet goed voorbereiden voor morgen en het gesprek onder controle houden. Ik wordt er gewoon heel zenuwachtig van.

Dag allemaal,



Nou vandaag hebben we het gesprek gehad. Het was met de drie kinderbegeleidsters en de leidinggevende erbij.



Ze hebben eerlijk toegegeven dat er fouten zijn gemaakt en dat het kwam omdat mijn dochtertje net naar de volgende groep over mocht in een ongelukkige periode.

Een vaste begeleidster was een periode ziek, de andere vaste begeleidster was ook een aantal dagen ziek geweest. Daarnaast was er net een week een nieuwe begeleidster gestart waar normaal iemand van de vaste begeleidsters mee zou moeten lopen en begeleiden. Zij stond er ook van de een op de ander dag grotendeels alleen voor. En dat was allemaal in de periode van de overgang van mijn dochtertje. Ze gaven aan dat wij normaal gesproken ook een meeloopdag hadden moeten krijgen.

In de oude groep kregen wij altijd aan het einde van de dag uitgebreide info over hoe ze het had gedaan die dag, in deze nieuwe groep gebeurde dat totaal niet, als ik haar kwam ophalen en vroeg hoe het was gegaan gaven ze altijd als antwoord (vooral de nieuwe) : Zij heeft het heel goed gedaan vandaag! Meer info kreeg ik niet want ze was alweer druk bezig met de kindjes om haar heen.



Ik gaf aan dat ik in deze overgansperiode juist een enorme behoefte had aan informatie. Ze gaven toe dat ze daarin in gebreke zijn gebleven.

De leidinggevende gaf aan dat ze binnen een paar maanden de groepen toch anders zullen gaan organiseren. Er waren wel wat kleine klachten geweest van andere ouders in de periode dat ze onderbezet waren. Ze gaan nu in diezelfde groep een aparte groepje starten van kindjes van 12 maanden tot 16 maanden en die laten ze pas na 16 maanden over gaan naar de groteren.



Er was 1 begeleidster die gaf dat zij het heel erg zou vinden als mijn dochtertje naar een andere groep zou gaan omdat ze haar nu graag heeft. Ik moet eerlijk toegeven dat ik van haar wel doorhad dat mijn meisje graag bij haar was, maar zij was er niet elke dag. Zij werkte ook niet op het moment dat het incident was gebeurd. Zij was wel degene die op die dag had verteld dat ik een terugplaatsing moest vragen.

Ik had een beetje de indruk dat ze die richting niet op durfde te gaan in het bijzijn van de leidinggevende dus ik ben er niet op ingegaan.

De andere twee begeleidsters hebben uitgelegd wat er op die dag was gebeurd. Ze waren bezig met twee andere kindjes te verschonen in een ander kamertje en ineens hoorden ze een gil en gehuil en zagen dat ze gekrabt en geslagen was door iemand. Ze hebben alleen niet kunnen achterhalen wie het had gedaan maar ze zeggen de wond wel te hebben verzorgd (al hoewel ik haar toch wel met bloed aantrof, misschien dat zij de wond zelf weer heeft opengekrabt?)



Anyway: ze stelden voor om haar toch niet over te plaatsen of terug te plaatsen omdat ze zagen dat mijn dochtertje enorm veel ruimte nodig heeft. Die ruimte zou ze niet krijgen in de oude groep. Vanaf nu waren ze ook met volledige bezetting en genoeg man om heel de groep in de gaten te houden en binnen een paar maanden zou de andere groep ontstaan.

Ook willen ze nu dat ik een dag meedraai om mijn vertrouwen weer terug te winnen en zal ik uitgebreide info krijgen over het verloop van de dagen.

Ik krijg ook een copie van het laatste verslag van de kwaliteitsinspectie.

Mijn man en ik hebben aangegeven hierover te willen nadenken.



Nu weet ik het niet meer.

Mijn man vindt dat we hen de kans moeten geven na dit uitgebreide gesprek. Hij gelooft erin dat ze haar nu echt extra in de gaten houden en denkt dat als ze naar een andere groep zou gaan dat ze haar voorgeschiedenis niet goed zullen kennen en haar niet speciaal in de gaten gaan houden zoals deze begeleidsters nu wel aangeven te gaan doen.



Ik vind het ook weer zo slap van mezelf om weer snel toe te geven. Na die mail van mij waarin ik aangaf absoluut NIET meer open te staan voor een oplossing binnen diezelfde groep vind ik dat ik misschien te snel toegeef.

Maar ik kan mij ook vinden in de gedachtengang van mijn man.

Maar het is nu zo moeilijk om een keuze te maken die het beste zal zijn voor mijn kind binnen deze creche!



Wie kan me adviseren?

Ik heb vandaag op het ´voorstel` gereageerd (er was nl niet echt een voorstel naar mijn idee, maar goed)



Ik heb de volgende mail gestuurd:





Zoals afgesproken hierbij mijn reactie op dit gesprek.



Allereerst ik vond het gesprek met de begeleidsters een goed gesprek. Er is uitgelegd waarom de overgang van mijn dochtertje niet gelopen is zoals het heeft moeten lopen.

Maar voor mij is toch niet duidelijk geworden wat het verschil naar de toekomst zal zijn. Er is gezegd dat de groep begeleidsters in die groep weer voltallig zou zijn, maar dat was ook het geval op de dag van het laatste incident.



Voor mij kan mijn dochtertje terug naar de oude groep op voorwaarde dat zij de komende maanden toch zoveel mogelijk uit de buurt blijft van de allergrootsten en vooral spelletjes en activiteiten doet met de kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd ipv -zoals ik haar de vorige keren heb aangetroffen- los en overal rond aan het lopen tussen de groteren. Nu lijkt het namelijk voor mij net een experiment: gaat het wel/niet lukken met haar de 2e keer in dezelfde groep.

Ik wil dat ze langzaam toegroeit naar het ´niveau` van de groteren.



Ik twijfel zeker niet aan de goede bedoelingen van de begeleidsters. Maar er is dus al intern besloten dat er binnen een paar maanden een nieuwe groep gaat starten voor kindjes van 12-16 maanden. Dit is een zeer goed plan. Alleen zal dit nu niet van toepassing zijn voor mijn dochter, enkel voor de nieuwe kindjes straks. Zij krijgen de kans om zich nog verder te ontwikkelen voordat ze naar de volgende groep zullen gaan. Ik ben wel blij dat hiertoe is besloten voor de volgende kindjes.

Daarom wil ik dat mijn dochtertje nu ook zoveel mogelijk wordt afgescheiden van de groteren totdat ze er wel klaar voor is (net zoals de kindjes die straks in de nieuwe groep deze kans krijgen). Spelletjes en activiteiten met de groteren is voor mij zeker niet uitgesloten maar dan zeker wel onder constante toezicht de komende maanden, anders alleen maar met kindjes vandezelfde leeftijd. De ontwikkeling van een kind hoeft niet altijd in een snelvaart te lopen.



Als hieraan tegemoet kan worden gekomen dan mag ze wat mij betreft maandag naar de oude groep gaan. Er is zeker 1 begeleidster van die groep waarvan ik voel dat mijn dochtertje haar graag heeft. Nogmaals, ik wil dat ze langzaam toegroeit naar het ´niveau` van de groteren. Als dit niet kan dan moet ik echt deze keer naar mijn gevoel luisteren en haar niet naar de oude groep laten gaan want dan is er helemaal niets veranderd.



Graag uw reactie hierop.



Ps zou het laatste inspectieverslag naar mij terug gemaild kunnen worden?



Met vriendelijke groeten,

Fatima



Het was een moeilijke mail, vooral omdat mijn man nu niet wil kiezen voor een andere groep omdat hij denkt dat ze nu JUIST EXTRA in de gaten zou worden gehouden . Ikzelf kon mij nog niet gerust voelen bij de gedachte dat zij maandag daar weer zit zonder dat ik de zekerheid heb dat ze van de groteren afgeschermd gaan worden

Mijn man geeft aan dat ze in de groep van de mini´s juist een gevaar zal zijn voor de allerkleinsten. Ze worden daar nl ook allemaal in de box gezet. De kleintjes liggen, maar dat zou betekenen dat mijn dochtretje over de kleintjes heen zou lopen of vallen wat ook weer een gevaar is voor de kleintjes.

Maar aangezien ze toch een aparte groep willen organiseren dacht ik dat ze haar nu toch al zoveel mgl kunnen afschermen van de grootsten.



Ik heb nog geen reactie gekregen op mijn mail......