Kinderen
alle pijlers
inwonende oudere kinderen
zondag 11 februari 2024 om 09:05
Ik heb een luxe probleem. Ik ben alleenstaande ouder van twee kinderen. 1 is volwassen en de ander bijna volwassen. Oudste studeert in woonplaats, jongste is in de afrondende fase van het vo maar zal ook dichtbij gaan studeren en dus thuis blijven wonen.
Ik heb over het algemeen makkelijke kinderen. Oudste heeft wat psychische problemen maar ze krijgt hulp en het gaat langzaam beter.
Ze drinken beide niet, zijn beide ook uit overtuiging tegen alcohol. Zelfde geld voor roken. Ze gaan eigenlijk nooit uit. Ze doen het beide prima in het opleiding.
We hebben nooit ruzie thuis, zelden discussie. Ik hoef maar zelden streng te zijn want ze doen eigenlijk nooit iets wat niet door de beugel kan.
En daar ligt ook een beetje mijn probleem. Ze gaan nooit weg, ze gaan nooit uit. Met feestdagen en vakanties leunen ze volledig op mij.
En tot nu toe was dat ook geen probleem. Vakanties zijn gezellig met hun, idem voor oud en nieuw.
Maar mijn vrienden hebben kinderen in dezelfde leeftijd en die gaan wel uit, die gaan alleen op vakantie.
Mijn vrienden komen in de fase dat ze zonder kinderen weggaan, dat ze met oud en nieuw naar een besloten feest willen want ja nu is de tijd ervoor. Kids gaan zeg uit en ze willen niet meer thuis blijven hangen.
Als ik met vrienden een weekend wegga betekent dat dat ik geen geld heb voor een weekend met 1 van de kinderen. Als ik met oud en nieuw uitga zitten de kinderen alleen thuis. En dat vind ik gewoon sneu. Ik wil niet dat ze op zo’n avond alleen zitten.
Ik zou best eens alleen op vakantie willen in de zomer maar dat betekent dat mijn kinderen geen vakantie dat jaar hebben.
Ik vind voor de toekomst het best lastig hoe ik hiermee om moet gaan. Vooral omdat ik ze niet zie veranderen. Ze zijn gewoon zo. En het zijn prachtmensen. Ze hoeven niet perse te veranderen maar ik ben nu ze ouder worden wel zoekende hoe ik mijn leven daarop kan aanpassen.
Pas ik mij nu te veel aan? Moet ik meer loslaten? Of gewoon verder met het idee dat ik nu die jaren met de kinderen nog heb, daarvan genieten en denken dat mijn tijd misschien over 5 of 10 jaar komt
Ik heb over het algemeen makkelijke kinderen. Oudste heeft wat psychische problemen maar ze krijgt hulp en het gaat langzaam beter.
Ze drinken beide niet, zijn beide ook uit overtuiging tegen alcohol. Zelfde geld voor roken. Ze gaan eigenlijk nooit uit. Ze doen het beide prima in het opleiding.
We hebben nooit ruzie thuis, zelden discussie. Ik hoef maar zelden streng te zijn want ze doen eigenlijk nooit iets wat niet door de beugel kan.
En daar ligt ook een beetje mijn probleem. Ze gaan nooit weg, ze gaan nooit uit. Met feestdagen en vakanties leunen ze volledig op mij.
En tot nu toe was dat ook geen probleem. Vakanties zijn gezellig met hun, idem voor oud en nieuw.
Maar mijn vrienden hebben kinderen in dezelfde leeftijd en die gaan wel uit, die gaan alleen op vakantie.
Mijn vrienden komen in de fase dat ze zonder kinderen weggaan, dat ze met oud en nieuw naar een besloten feest willen want ja nu is de tijd ervoor. Kids gaan zeg uit en ze willen niet meer thuis blijven hangen.
Als ik met vrienden een weekend wegga betekent dat dat ik geen geld heb voor een weekend met 1 van de kinderen. Als ik met oud en nieuw uitga zitten de kinderen alleen thuis. En dat vind ik gewoon sneu. Ik wil niet dat ze op zo’n avond alleen zitten.
Ik zou best eens alleen op vakantie willen in de zomer maar dat betekent dat mijn kinderen geen vakantie dat jaar hebben.
Ik vind voor de toekomst het best lastig hoe ik hiermee om moet gaan. Vooral omdat ik ze niet zie veranderen. Ze zijn gewoon zo. En het zijn prachtmensen. Ze hoeven niet perse te veranderen maar ik ben nu ze ouder worden wel zoekende hoe ik mijn leven daarop kan aanpassen.
Pas ik mij nu te veel aan? Moet ik meer loslaten? Of gewoon verder met het idee dat ik nu die jaren met de kinderen nog heb, daarvan genieten en denken dat mijn tijd misschien over 5 of 10 jaar komt
zondag 11 februari 2024 om 11:04
Je denkt dat dit allemaal vanzelf gaat, maar dat is niet zo. Ergens hebben die kinderen al eerder een impuls gekregen om zelf dingen te ondernemen. Daarbij is het ene kind het andere niet. Daarbij is het ook geen toeval dat dit allebei je kinderen treft. Je bent er zelf onderdeel van en dat zeg je ook. Je denkt dat je verantwoordelijk bent voor geluk en vermaak van je kinderen en dat is niet zo. En kinderen leren pas om dit voor hunzelf te regelen als anderen het niet voor hun doen.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 10:55Ik mis het natuurlijke loslaat moment dat ik bij andere om me heen zie. Dat jongeren uit zichzelf vertrekken, uitgaan, op vakantie gaan.
Die jongeren nemen zelf die stap.
Hier wordt ik gedwongen die stap voor mijn kinderen te nemen. Ik dwing hun ergens afstand van mij te nemen in plaats van andersom en dat vind ik moeilijk. Ik wil er voor hun zijn, op feestdagen met vakanties. Ik wil dat ze weten dat ze nu nog op de eerste plaats komen maar dat er ergens komende tijd een moment komt dat ik meer voor mij moet kiezen. Maar wanneer en hoe ik dat moet doen dat weet ik gewoon niet goed.
zondag 11 februari 2024 om 11:04
Jij bent toch de ouder? Als ouder ben je hun hele jeugd al in de leiding, want tanden poetsen, naar school en kamer opruimen doen weinigen uit zichzelf. Niks mis met schop onder de kont.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 10:55Ik mis het natuurlijke loslaat moment dat ik bij andere om me heen zie. Dat jongeren uit zichzelf vertrekken, uitgaan, op vakantie gaan.
Die jongeren nemen zelf die stap.
Hier wordt ik gedwongen die stap voor mijn kinderen te nemen. Ik dwing hun ergens afstand van mij te nemen in plaats van andersom en dat vind ik moeilijk. Ik wil er voor hun zijn, op feestdagen met vakanties. Ik wil dat ze weten dat ze nu nog op de eerste plaats komen maar dat er ergens komende tijd een moment komt dat ik meer voor mij moet kiezen. Maar wanneer en hoe ik dat moet doen dat weet ik gewoon niet goed.
Als ze zich eenzaam voelen terwijl jij leuke dingen doet gaan ze mogelijk gewoon zelf in actie komen
zondag 11 februari 2024 om 11:05
Ik denk dat jij te veel vanuit jezelf en hoe andere jongeren zijn redeneert.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 10:55Ik mis het natuurlijke loslaat moment dat ik bij andere om me heen zie. Dat jongeren uit zichzelf vertrekken, uitgaan, op vakantie gaan.
Die jongeren nemen zelf die stap.
Hier wordt ik gedwongen die stap voor mijn kinderen te nemen. Ik dwing hun ergens afstand van mij te nemen in plaats van andersom en dat vind ik moeilijk. Ik wil er voor hun zijn, op feestdagen met vakanties. Ik wil dat ze weten dat ze nu nog op de eerste plaats komen maar dat er ergens komende tijd een moment komt dat ik meer voor mij moet kiezen. Maar wanneer en hoe ik dat moet doen dat weet ik gewoon niet goed.
Dat je er vanuit gaat dat het fijn of nodig is om samen te zijn op feestdagen en met vakanties.
Geef hun de kans om vanuit een veilige omgeving uit te zoeken wat zíj fijn vinden. Dat kan alleen thuis hangen zijn, of meer zoeken naar andere invullingen (en dat kost tijd).
Je wordt niet gedwongen om die stap voor hun te nemen, je voelt zelf aan dat het tijd is om stapjes te gaan nemen.
Kleine stapjes, zodat zij kunnen groeien naar een leven waarbij ze niet hun moeder nodig hebben om feestdagen en vakanties mee te vullen.
Je kiest niet meer voor jezelf, je geeft hun meer gelegenheid zichzelf te ontdekken.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 11 februari 2024 om 11:06
Ik snap het wel maar je kinderen hebben iets te leren in dit leven en jij reikt ze die les niet aan omdat je je eigen gevoel op hen projecteert/lonelycat schreef: ↑11-02-2024 11:02Paska, omdat ik het als persoon zelf als heel vervelend zou ervaren als diegene die mij het naaste staat me op belangrijke dagen alleen zou laten. En ja ik weet dat ik dan mijn gevoel projecteer maar ik wil een ander niet aandoen wat ik zelf niet leuk zou vinden. Ik zou niet alleen willen zitten met oud en nieuw en dus laat ik ook mijn kinderen niet alleen zitten.
zondag 11 februari 2024 om 11:07
Oudste wil wel op zichzelf gaan wonen over een paar jaar. Ze heeft qua studie en loopbaan al een beeld wat ze wil. Ze wil gaan promoveren en echt binnen de universiteitswereld blijven. Ze heeft ook al aangegeven tegen die tijd op zichzelf te willen gaan wonen.
Van jongste dacht ik dat hij misschien al sneller op kamers zou gaan ivm opleiding maar hij gaat nu toch voor een studie vlakbij kiezen. Dat betekent dat hij in ieder geval de komende jaren nog thuis blijft wonen. Hij is niet zo’n vooruit kijker dat hij nu al weet hoe en wat over 5 jaar. Maar met 17 snap ik dat ook wel
Van jongste dacht ik dat hij misschien al sneller op kamers zou gaan ivm opleiding maar hij gaat nu toch voor een studie vlakbij kiezen. Dat betekent dat hij in ieder geval de komende jaren nog thuis blijft wonen. Hij is niet zo’n vooruit kijker dat hij nu al weet hoe en wat over 5 jaar. Maar met 17 snap ik dat ook wel
zondag 11 februari 2024 om 11:09
Allemaal begrijpelijk maar nog geen goede reden om zelf naar een feest te gaan met oud en nieuw en zelf op vakantie te gaan.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 11:07Oudste wil wel op zichzelf gaan wonen over een paar jaar. Ze heeft qua studie en loopbaan al een beeld wat ze wil. Ze wil gaan promoveren en echt binnen de universiteitswereld blijven. Ze heeft ook al aangegeven tegen die tijd op zichzelf te willen gaan wonen.
Van jongste dacht ik dat hij misschien al sneller op kamers zou gaan ivm opleiding maar hij gaat nu toch voor een studie vlakbij kiezen. Dat betekent dat hij in ieder geval de komende jaren nog thuis blijft wonen. Hij is niet zo’n vooruit kijker dat hij nu al weet hoe en wat over 5 jaar. Maar met 17 snap ik dat ook wel
zondag 11 februari 2024 om 11:11
Kinderen blijven altijd op de eerste plaats komen, maar dat hoeft zich niet te vertalen in handje vast houden. Soms juist niet !lonelycat schreef: ↑11-02-2024 10:55Ik mis het natuurlijke loslaat moment dat ik bij andere om me heen zie. Dat jongeren uit zichzelf vertrekken, uitgaan, op vakantie gaan.
Die jongeren nemen zelf die stap.
Hier wordt ik gedwongen die stap voor mijn kinderen te nemen. Ik dwing hun ergens afstand van mij te nemen in plaats van andersom en dat vind ik moeilijk. Ik wil er voor hun zijn, op feestdagen met vakanties. Ik wil dat ze weten dat ze nu nog op de eerste plaats komen maar dat er ergens komende tijd een moment komt dat ik meer voor mij moet kiezen. Maar wanneer en hoe ik dat moet doen dat weet ik gewoon niet goed.
Als jij zelf iets onderneemt is dat geen keuze tegen hen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 februari 2024 om 11:12
Maar jongste blijft nu ook alleen thuis als jij met dochter op vakantie gaat. Dus hij is dan in ieder geval geen reden om niet zonder kinderen op vakantie te gaan.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 11:07Oudste wil wel op zichzelf gaan wonen over een paar jaar. Ze heeft qua studie en loopbaan al een beeld wat ze wil. Ze wil gaan promoveren en echt binnen de universiteitswereld blijven. Ze heeft ook al aangegeven tegen die tijd op zichzelf te willen gaan wonen.
Van jongste dacht ik dat hij misschien al sneller op kamers zou gaan ivm opleiding maar hij gaat nu toch voor een studie vlakbij kiezen. Dat betekent dat hij in ieder geval de komende jaren nog thuis blijft wonen. Hij is niet zo’n vooruit kijker dat hij nu al weet hoe en wat over 5 jaar. Maar met 17 snap ik dat ook wel
En wat vind je van het voorstel weekend weg met vrienden en zomervakantie met kind(eren)?
zondag 11 februari 2024 om 11:15
Heel mooi gezegd dit.blijfgewoonbianca schreef: ↑11-02-2024 11:11Kinderen blijven altijd op de eerste plaats komen, maar dat hoeft zich niet te vertalen in handje vast houden. Soms juist niet !
Als jij zelf iets onderneemt is dat geen keuze tegen hen.
Het gevoel van in de steek laten zit bij TO heel diep. Dat maakt het lastig.
zondag 11 februari 2024 om 11:18
Dat heb ik nu al eens bij ze neergelegd. Ik bedoel het weekend weggaan met vrienden
Ik heb ook al tegen oudste gezegd dat ze eigenlijk eens een dag iets moet gaan doen. Eén dag naar een andere stad, trein naar Amsterdam, Rijksmuseum. Om de drempel om alleen dingen te gaan doen te verkleinen. 1 dag is te overzien maar dat is nog lastig.
Nu gaan we volgende week dus een paar dagen weg en ik was aan het denken om tegen haar te zeggen dat ze 1 dag alleen iets gaat ondernemen, of een ochtend of een middag. Het voelt alleen zo pushend, als ze het al doet doet ze het om mij een lol te doen en niet omdat ze er zelf behoefte aan heeft.
Nu ben ik weer aan het denken dat ik problemen aan het maken die er niet zijn.
Sorry mensen…
Ik heb ook al tegen oudste gezegd dat ze eigenlijk eens een dag iets moet gaan doen. Eén dag naar een andere stad, trein naar Amsterdam, Rijksmuseum. Om de drempel om alleen dingen te gaan doen te verkleinen. 1 dag is te overzien maar dat is nog lastig.
Nu gaan we volgende week dus een paar dagen weg en ik was aan het denken om tegen haar te zeggen dat ze 1 dag alleen iets gaat ondernemen, of een ochtend of een middag. Het voelt alleen zo pushend, als ze het al doet doet ze het om mij een lol te doen en niet omdat ze er zelf behoefte aan heeft.
Nu ben ik weer aan het denken dat ik problemen aan het maken die er niet zijn.
Sorry mensen…
zondag 11 februari 2024 om 11:20
Ik heb een poosje in dezelfde situatie gezeten met één dochter die nog thuis woonde en iet aan een woning kon komen. Zij was denk ik wel een paar jaar ouder.
Ik heb in die tijd zelf in een depressie gezeten en ben voor 2 jaar naar een camping gegaan. Wel in NL, dus wel bereikbaar, maar regelmatig meer dan een maand niet thuis.
In die tijd was zij dus volledig op zichzelf aangewezen. Met het huishouden, de verzorging en de boodschappen en haar werk.
Sinds vorig jaar juni is zij het huis uit en ze vertelde mij dat de tijd dat zij alleen in huis heeft moeten verblijven de meest leerzame tijd is geweest en dat ze daar achteraf ook echt heel erg dankbaar voor was. In die tijd is ze echt heel zelfstandig geworden.
Ik heb in die tijd zelf in een depressie gezeten en ben voor 2 jaar naar een camping gegaan. Wel in NL, dus wel bereikbaar, maar regelmatig meer dan een maand niet thuis.
In die tijd was zij dus volledig op zichzelf aangewezen. Met het huishouden, de verzorging en de boodschappen en haar werk.
Sinds vorig jaar juni is zij het huis uit en ze vertelde mij dat de tijd dat zij alleen in huis heeft moeten verblijven de meest leerzame tijd is geweest en dat ze daar achteraf ook echt heel erg dankbaar voor was. In die tijd is ze echt heel zelfstandig geworden.
Niet geschoten is altijd mis
zondag 11 februari 2024 om 11:20
Ik zou juist de tripjes samen echt voor samen houden. Gewoon gezellig, en zonder druk. Daar omheen kun je andere dingen stimuleren. Maar anders komt juist alles hiervan in het teken te staan, ook de momenten waar je ze juist wel bij je hebt.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 11-02-2024 11:22
11.57% gewijzigd
zondag 11 februari 2024 om 11:22
Je kunt ook zeggen dat je 1 dag zelf iets gaat ondernemen. Kan ze zelf verzinnen of ze ook iets onderneemt of op de bank blijft zitten.lonelycat schreef: ↑11-02-2024 11:18Dat heb ik nu al eens bij ze neergelegd. Ik bedoel het weekend weggaan met vrienden
Ik heb ook al tegen oudste gezegd dat ze eigenlijk eens een dag iets moet gaan doen. Eén dag naar een andere stad, trein naar Amsterdam, Rijksmuseum. Om de drempel om alleen dingen te gaan doen te verkleinen. 1 dag is te overzien maar dat is nog lastig.
Nu gaan we volgende week dus een paar dagen weg en ik was aan het denken om tegen haar te zeggen dat ze 1 dag alleen iets gaat ondernemen, of een ochtend of een middag. Het voelt alleen zo pushend, als ze het al doet doet ze het om mij een lol te doen en niet omdat ze er zelf behoefte aan heeft.
Nu ben ik weer aan het denken dat ik problemen aan het maken die er niet zijn.
Sorry mensen…
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 11 februari 2024 om 11:23
Lorem_Ipsum schreef: ↑11-02-2024 11:20Ik zou juist de tripjes samen echt voor samen houden. Gewoon gezellig, en zonder druk. Daar omheen kun je andere dingen stimuleren. Maar anders komt juist alles hiervan in het teken te staan, ook de momenten waar je ze juist wel bij je hebt.
Dit zou ik ook niet doen. Jullie hebben afgesproken samen te gaan en dan kun je nu niet ineens de voorwaarden wijzigen.
zondag 11 februari 2024 om 11:27
lonelycat schreef: ↑11-02-2024 11:18Dat heb ik nu al eens bij ze neergelegd. Ik bedoel het weekend weggaan met vrienden
Ik heb ook al tegen oudste gezegd dat ze eigenlijk eens een dag iets moet gaan doen. Eén dag naar een andere stad, trein naar Amsterdam, Rijksmuseum. Om de drempel om alleen dingen te gaan doen te verkleinen. 1 dag is te overzien maar dat is nog lastig.
Nu gaan we volgende week dus een paar dagen weg en ik was aan het denken om tegen haar te zeggen dat ze 1 dag alleen iets gaat ondernemen, of een ochtend of een middag. Het voelt alleen zo pushend, als ze het al doet doet ze het om mij een lol te doen en niet omdat ze er zelf behoefte aan heeft.
Nu ben ik weer aan het denken dat ik problemen aan het maken die er niet zijn.
Sorry mensen…
Uh! Ze moet iets zelf gaan doen maar jij vult al weer in wat ze moet/kan gaan doen. Laat het los! Een schop onder de kont geeft je niet als de hele val die erop volgt al precies geregeld is.
zondag 11 februari 2024 om 11:28
Ik hoor naast een emotionele belasting ook een financiële en in vakantiedagen.
Ik zou die scheiden.
Voor jezelf afspreken per jaar wat jouw budget voor jezelf is en wat voor gezamenlijk.
Idem voor je tijd
Jouw tijd, jouw geld, jouw keuzes.
Het klopt namelijk dat sommige kinderen hun vakanties al vanaf 16 zelf regelen en boeken.
Jij mag zelf opladen en voor jezelf kiezen hierin lijkt mij.
Dat zij geen bijbaantje zoeken, en de invulling van de vrije tijd op jouw schouders leggen is een keuze.
Die keuze, daar voel jij je niet altijd meer prettig bij en ze zijn op een leeftijd dat ze daar best rekening mee kunnen houden.
Hier heeft oudste een eigen planning en fomo. Ik kan niet plannen en wil het ook eigenlijk niet in mijn vrije tijd.
Dus dan komt het voor dat mijn zus en ik spontaan iets leuks willen doen en de kinderen mee kunnen, en is kind beledigd dat dat niet op een andere dag gebeurt omdat zij net met een vriendin de stad in wilde ofzo.
Ik heb het niet in me daar allemaal rekening mee te houden.
Ik denk dat jij ook wel kan toewerken naar een andere invulling van vrije tijd en zelf meer kan bepalen. Het blijft zoeken, ik verplaats nog weleens wat hoor, het is niet dat ik als een ijzeren hein dat kind achterlaat.
Ander kind heeft vaak nergens zin in en de tijd is ook wel voorbij dat ik heel veel tijd steek in overhalen of met een chagrijnig kind op stap wil.
het is wel duidelijk dat in principe mijn planning voor gaat, anders wordt het in mijn geval wegens sloomheid op de lange baan geschoven.
Dus de kinderen weten dat ze op de trein moeten springen of niet, en dat de trein ook weleens zonder ze vertrekt.
Ik zou die scheiden.
Voor jezelf afspreken per jaar wat jouw budget voor jezelf is en wat voor gezamenlijk.
Idem voor je tijd
Jouw tijd, jouw geld, jouw keuzes.
Het klopt namelijk dat sommige kinderen hun vakanties al vanaf 16 zelf regelen en boeken.
Jij mag zelf opladen en voor jezelf kiezen hierin lijkt mij.
Dat zij geen bijbaantje zoeken, en de invulling van de vrije tijd op jouw schouders leggen is een keuze.
Die keuze, daar voel jij je niet altijd meer prettig bij en ze zijn op een leeftijd dat ze daar best rekening mee kunnen houden.
Hier heeft oudste een eigen planning en fomo. Ik kan niet plannen en wil het ook eigenlijk niet in mijn vrije tijd.
Dus dan komt het voor dat mijn zus en ik spontaan iets leuks willen doen en de kinderen mee kunnen, en is kind beledigd dat dat niet op een andere dag gebeurt omdat zij net met een vriendin de stad in wilde ofzo.
Ik heb het niet in me daar allemaal rekening mee te houden.
Ik denk dat jij ook wel kan toewerken naar een andere invulling van vrije tijd en zelf meer kan bepalen. Het blijft zoeken, ik verplaats nog weleens wat hoor, het is niet dat ik als een ijzeren hein dat kind achterlaat.
Ander kind heeft vaak nergens zin in en de tijd is ook wel voorbij dat ik heel veel tijd steek in overhalen of met een chagrijnig kind op stap wil.
het is wel duidelijk dat in principe mijn planning voor gaat, anders wordt het in mijn geval wegens sloomheid op de lange baan geschoven.
Dus de kinderen weten dat ze op de trein moeten springen of niet, en dat de trein ook weleens zonder ze vertrekt.
zondag 11 februari 2024 om 11:32
zondag 11 februari 2024 om 11:33
Hier dacht ik ook aan. Leuke dingen leuk laten zijn.Lorem_Ipsum schreef: ↑11-02-2024 11:20Ik zou juist de tripjes samen echt voor samen houden. Gewoon gezellig, en zonder druk. Daar omheen kun je andere dingen stimuleren. Maar anders komt juist alles hiervan in het teken te staan, ook de momenten waar je ze juist wel bij je hebt.
Maar daarnaast vaker voor jezelf kiezen.
zondag 11 februari 2024 om 11:33
Ja precies. Ik snap niet waarom dit zo moeilijk is. De volwassen kinderen hebben ook het recht om zich te vervelen. Als ze het naar vinden om alleen te zijn dan moeten ze maar in actie komen. Maar je volwassen dochter pushen om in haar eentje iets te gaan doen werkt niet.blijfgewoonbianca schreef: ↑11-02-2024 11:22Je kunt ook zeggen dat je 1 dag zelf iets gaat ondernemen. Kan ze zelf verzinnen of ze ook iets onderneemt of op de bank blijft zitten.
zondag 11 februari 2024 om 11:34
Oh please, je leest dit topic toch? Dan weet je toch wat ik bedoel. Dus ik vergat het woordje ‘ niet’. God wat verschrikkelijk dom van mij.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
