Kinderen
alle pijlers
Iris
woensdag 9 mei 2007 om 20:28
Voor Zoyla, Iris, Zoyman, Roos en Myrdin... Adres voor kaartjes![...] weblog: iris9.punt.nlEn hier is Zoyla's vorige topic...
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
woensdag 9 mei 2007 om 20:30
En hier is Zoyla's laatste bericht uit het vorige topic:
Dankjewel nogmaals namens Iris, voor alle lieve kaartjes, cadeautjes, en hartewensen. Wat zijn jullie allemaal origineel!!
Vandaag is de vap aangeprikt. Iris zag er ontzettend tegenop en is echt bijna van haar stokje gegaan. Ze had het zweet in haar handpalmen staan en wilde weg lopen zei ze. Ze was boos en had er helemaal geen zin meer in. Uiteindelijk met 2 artsen en 1 verpleegkundige erbij is het gelukt en stiekum viel het toch wel mee ( alleen dat gaf ze natuurlijk niet toe hé!)
Daarna kregen we ons eerste GOEDE nieuws!! Er is GEEN uitbreiding naar het hersenvocht. EN: ze heeft al heel veel cellen uitgeplast en er waren er nu nog maar heel weinig te vinden in haar bloed. SUPER HE!!!!!
( Natuurlijk weet ik wel dat het opzich niets hoeft te zeggen, maar voor ons is letterlijk de vlag uit. Onze eerste mijlpaal, mogen er nog vele volgen!!)
Verder is de pedagogisch medewerkster nog geweest. En een mevr die stiekum met Iris iets voor moederdag aan het bekokstoven is. En er kwam nog een mevr langs van de ziekenhuis school. Dat ze snel werk krijgt. Wat ze zelf ook ontzettend graag wil.
En zo ging de dag weer voorbij. Er is wat bezoek geweest. Ze heeft wat ge-msn'd. Wat tv gekeken, wat gelezen en wat geknutseld. Het was een redelijke dag.
Ook is haar infuus eruit. Omdat nu alles middels haar vap gaat. Dat geeft iig weer meer bewegingsvrijheid.
Iris heeft veel pijn aan haar vap. En haar hele arm aan die kant is stijf.
Verder is Iris afwisselend, boos, blij, verveeld, bedroefd, en moe. Vooral heel erg moe!!
We zijn nu thuis. Vanavond slaapt mijn man bij haar. En morgen ikzelf weer. Morgenvroeg ook een gesprek met de maatschappelijk werkster van oncologie. Ben ik onderhand behoorlijk aan toe. Want dit hakt er afschuwelijk in allemaal.
Ik wil trouwens vanuit hier Zonnenbloem en Parelhoen ook een enorme hart onder de riem steken. Jullie hebben het verdomme ook mooi kut zeg!! Je kind verliezen, het zou verboden moeten worden. Je eigen kind overleven is tegennatuurlijk!!! Een hele vette welgemeende knuffel!!! Dat jullie het uiteindelijk een plek weten te geven, somehow?? *;
Ik schrok trouwens ook heel erg te lezen dat Hero zo ziek is? Wat is er dan met het kleine ventje?? Ik wist dat helemaal niet. Wat erg!! *;
Morgen is een nieuwe dag. Hopenlijk brengt het ons nog meer zonneschijn, want alleen God weet hoeveel wij het nodig hebben nu!!
Heel veel zoenen van ons ALLEMAAL!!!
Zoy :R
Dankjewel nogmaals namens Iris, voor alle lieve kaartjes, cadeautjes, en hartewensen. Wat zijn jullie allemaal origineel!!
Vandaag is de vap aangeprikt. Iris zag er ontzettend tegenop en is echt bijna van haar stokje gegaan. Ze had het zweet in haar handpalmen staan en wilde weg lopen zei ze. Ze was boos en had er helemaal geen zin meer in. Uiteindelijk met 2 artsen en 1 verpleegkundige erbij is het gelukt en stiekum viel het toch wel mee ( alleen dat gaf ze natuurlijk niet toe hé!)
Daarna kregen we ons eerste GOEDE nieuws!! Er is GEEN uitbreiding naar het hersenvocht. EN: ze heeft al heel veel cellen uitgeplast en er waren er nu nog maar heel weinig te vinden in haar bloed. SUPER HE!!!!!
( Natuurlijk weet ik wel dat het opzich niets hoeft te zeggen, maar voor ons is letterlijk de vlag uit. Onze eerste mijlpaal, mogen er nog vele volgen!!)
Verder is de pedagogisch medewerkster nog geweest. En een mevr die stiekum met Iris iets voor moederdag aan het bekokstoven is. En er kwam nog een mevr langs van de ziekenhuis school. Dat ze snel werk krijgt. Wat ze zelf ook ontzettend graag wil.
En zo ging de dag weer voorbij. Er is wat bezoek geweest. Ze heeft wat ge-msn'd. Wat tv gekeken, wat gelezen en wat geknutseld. Het was een redelijke dag.
Ook is haar infuus eruit. Omdat nu alles middels haar vap gaat. Dat geeft iig weer meer bewegingsvrijheid.
Iris heeft veel pijn aan haar vap. En haar hele arm aan die kant is stijf.
Verder is Iris afwisselend, boos, blij, verveeld, bedroefd, en moe. Vooral heel erg moe!!
We zijn nu thuis. Vanavond slaapt mijn man bij haar. En morgen ikzelf weer. Morgenvroeg ook een gesprek met de maatschappelijk werkster van oncologie. Ben ik onderhand behoorlijk aan toe. Want dit hakt er afschuwelijk in allemaal.
Ik wil trouwens vanuit hier Zonnenbloem en Parelhoen ook een enorme hart onder de riem steken. Jullie hebben het verdomme ook mooi kut zeg!! Je kind verliezen, het zou verboden moeten worden. Je eigen kind overleven is tegennatuurlijk!!! Een hele vette welgemeende knuffel!!! Dat jullie het uiteindelijk een plek weten te geven, somehow?? *;
Ik schrok trouwens ook heel erg te lezen dat Hero zo ziek is? Wat is er dan met het kleine ventje?? Ik wist dat helemaal niet. Wat erg!! *;
Morgen is een nieuwe dag. Hopenlijk brengt het ons nog meer zonneschijn, want alleen God weet hoeveel wij het nodig hebben nu!!
Heel veel zoenen van ons ALLEMAAL!!!
Zoy :R
woensdag 9 mei 2007 om 20:36
Zoyla,
Wat fijn dat het vandaag een goede dag was, dat er eindelijk weer eens goed nieuws te melden is! Dat er maar veel van zulke dagen mogen volgen!
Is er al iets meer bekend van hoe lang Iris nog in het ziekenhuis moet blijven?
Ik wil Iris, jou, je man, je andere dochter, je zoon, Iris' vader, en verder iedereen die dicht bij jullie staat heel veel sterkte wensen! Zorg goed voor elkaar en zorg goed voor jezelf.
Dominica
Wat fijn dat het vandaag een goede dag was, dat er eindelijk weer eens goed nieuws te melden is! Dat er maar veel van zulke dagen mogen volgen!
Is er al iets meer bekend van hoe lang Iris nog in het ziekenhuis moet blijven?
Ik wil Iris, jou, je man, je andere dochter, je zoon, Iris' vader, en verder iedereen die dicht bij jullie staat heel veel sterkte wensen! Zorg goed voor elkaar en zorg goed voor jezelf.
Dominica
woensdag 9 mei 2007 om 20:56
Zoyla, ook van mij hier heel veel sterkte en een hele dikke knuffel. Je kent mij waarschijnlijk ook niet; ik lees meer dan ik schrijf, maar toen ik jouw topic zag werd ik erg geraakt. Ik vind dat je het echt heel erg goed doet!
Van mij ook een kaartje onderweg; niet zo origineel maar alle kaartjes helpen, toch?
Veel liefs! *;
Van mij ook een kaartje onderweg; niet zo origineel maar alle kaartjes helpen, toch?
Veel liefs! *;
woensdag 9 mei 2007 om 21:35
Wow, Zoy, wat fijn, goed nieuws!!! Jippieeeee
Ik had vanmorgen al zo'n gevoel dat Iris meer bezig was met de chemo, die eraan te komen zat. Gelukkig dat ook dát meeviel, voor zover zoiets mee kan vallen.
Ik wilde idd nog vragen of Iris ook kan internetten daar. Kennelijk wel dus, als ze op msn kan. Dat is mooi, een brug met de buitenwereld.
Ondertussen blijft het dus slopend voor jullie, steeds één persoon die in het ziekenhuis moet zijn. En ik kan me goed voorstellen dat je dat moeilijk uit handen geeft. *;
Meid, jij en je familie blijven in onze gedachten.
Sterkte weer!
Ik had vanmorgen al zo'n gevoel dat Iris meer bezig was met de chemo, die eraan te komen zat. Gelukkig dat ook dát meeviel, voor zover zoiets mee kan vallen.
Ik wilde idd nog vragen of Iris ook kan internetten daar. Kennelijk wel dus, als ze op msn kan. Dat is mooi, een brug met de buitenwereld.
Ondertussen blijft het dus slopend voor jullie, steeds één persoon die in het ziekenhuis moet zijn. En ik kan me goed voorstellen dat je dat moeilijk uit handen geeft. *;
Meid, jij en je familie blijven in onze gedachten.
Sterkte weer!
Later is nu
woensdag 9 mei 2007 om 22:08
Ik krijg net van mijn man het telefoontje dat hij met een verpleegster had gesproken en ze eigenlijk er naar toe willen werken, omdat alles vooralsnog zo goed lijkt te gaan, om haar loop van volgende week te ontslaan. Dat ze dus ( onder voorbehoud natuurlijk) naar huis mag. Waar dit in feite goed nieuws zou moeten zijn, vind ik het ook dood eng. Want daar sta je dan. Met een doodziek kind in feite. Een kind met kanker. Die je 2 weken dan, daarvoor in het ziekenhuis achterliet, niet wetende hoe of wat, en je nu zomaar als kankerpatient mee naar huis mag nemen. Ik vind het echt ontzettend eng, en ben bang dat ik haar geen 2 tellen uit mijn gezichtsveld durf te laten.
Het ziekenhuis is op de een of andere vreemde manier toch veilig. Er zijn 24/7 dokters in de buurt. Als er wat is, dan bel je en komt er een zuster. Als je vragen hebt, dan proberen ze die te beantwoorden. En voor de medicijnen en de hygiene wordt ook al gezorgd, en bovendien houden ze je kind de hele dag goed in de gaten.
Dalijk ben ik thuis met haar. Moet ik haar elke dag, ik weet niet hoeveel medicijnen gaan geven op gezetten tijden, dag in dag uit. 3 keer per dag controles doen. Haar temp checken 3 keer per dag. Bij de kleinste verhoging moeten we komen. Ik moet alles zo bacterie arm doen. Ze mag dit niet, ze mag dat niet. Ze heeft een vap, waar weer allemaal richtlijnen voor zijn. Ze heeft speciale was voorschrifen. Want besmette kleding met cytostatica ( chemo) moet apart gewassen worden. Er zijn wc voorschriften ( 2 keer spoelen klep erbovenop) Er zijn zoveel dingen waar je om de haverklap aan denken moet, dat het me nu al naar de keel grijpt. Maar mijn joy gevoel overheerst toch wel. Want Iris wil naar school, haar eigen bed in. Haar broertje en zusje zien. Gewoon hier thuis waar ze hoort.
Als ze eenmaal thuis is zal ze nog dikwijls dagen en soms weken in het ziekenhuis moeten liggen, voor langdurige kuren, of weet ik het wat al niet nog meer. Ook moeten we 3 tot 5 keer in de week een dagdeel tot een dag naar de poli kinder oncologie voor een kuur. Het lijkt allemaal mooi, je kind thuis, en dat IS het ook, maar of het er rustiger op wordt, de komende tijden, dat is nog maar afwachten. Sowieso is deze hele komende tijd er eentje van wachten wachten en nog eens wachten. Er kan nog zoveel gebeuren. Niet dat ik daar aan denken wil, maar het zit toch ergens in je achterhoofd. Mijn kind heeft WEL kanker. En mag deze hele periode door niet sporten, niet bij zieken in de buurt, speciale voeding, veel medicijnen, veel terugkom onderzoeken en ruggenprikken ( vrijdag bijv weer eentje)
Mensenkinderen wat is dit toch voor een nachtmerrie waaruit ik maar niet wakker word? Waar slaat dit op??
Maar mijn meissie is een vechter. Een slim en grappig kind. Die heel wijs voor haar leeftijd is en ook bepaald niet op haar mondje gevallen. Ze heeft zelf maar mooi even een pruikenmaker geregeld. Want ze wil mooi niet met een kale kop naar school. Dus er komt een pruiken maker. Die er eentje gaat aanmeten. En ze weet al precies wat ze wil: gewoon het kapsel wat ik nu ook heb. Klaar.
Mijn dochter. Mijn super slimme sterke en knappe dochter!! We leren elkaar steeds beter aanvoelen en kennen zo. Zelden dat we zoveel op elkaars lip zaten en zoveel met elkaar meemaakten. En het komt goed. Die meid van mij is een bikkel. Die redt het wel!! O+
Het ziekenhuis is op de een of andere vreemde manier toch veilig. Er zijn 24/7 dokters in de buurt. Als er wat is, dan bel je en komt er een zuster. Als je vragen hebt, dan proberen ze die te beantwoorden. En voor de medicijnen en de hygiene wordt ook al gezorgd, en bovendien houden ze je kind de hele dag goed in de gaten.
Dalijk ben ik thuis met haar. Moet ik haar elke dag, ik weet niet hoeveel medicijnen gaan geven op gezetten tijden, dag in dag uit. 3 keer per dag controles doen. Haar temp checken 3 keer per dag. Bij de kleinste verhoging moeten we komen. Ik moet alles zo bacterie arm doen. Ze mag dit niet, ze mag dat niet. Ze heeft een vap, waar weer allemaal richtlijnen voor zijn. Ze heeft speciale was voorschrifen. Want besmette kleding met cytostatica ( chemo) moet apart gewassen worden. Er zijn wc voorschriften ( 2 keer spoelen klep erbovenop) Er zijn zoveel dingen waar je om de haverklap aan denken moet, dat het me nu al naar de keel grijpt. Maar mijn joy gevoel overheerst toch wel. Want Iris wil naar school, haar eigen bed in. Haar broertje en zusje zien. Gewoon hier thuis waar ze hoort.
Als ze eenmaal thuis is zal ze nog dikwijls dagen en soms weken in het ziekenhuis moeten liggen, voor langdurige kuren, of weet ik het wat al niet nog meer. Ook moeten we 3 tot 5 keer in de week een dagdeel tot een dag naar de poli kinder oncologie voor een kuur. Het lijkt allemaal mooi, je kind thuis, en dat IS het ook, maar of het er rustiger op wordt, de komende tijden, dat is nog maar afwachten. Sowieso is deze hele komende tijd er eentje van wachten wachten en nog eens wachten. Er kan nog zoveel gebeuren. Niet dat ik daar aan denken wil, maar het zit toch ergens in je achterhoofd. Mijn kind heeft WEL kanker. En mag deze hele periode door niet sporten, niet bij zieken in de buurt, speciale voeding, veel medicijnen, veel terugkom onderzoeken en ruggenprikken ( vrijdag bijv weer eentje)
Mensenkinderen wat is dit toch voor een nachtmerrie waaruit ik maar niet wakker word? Waar slaat dit op??
Maar mijn meissie is een vechter. Een slim en grappig kind. Die heel wijs voor haar leeftijd is en ook bepaald niet op haar mondje gevallen. Ze heeft zelf maar mooi even een pruikenmaker geregeld. Want ze wil mooi niet met een kale kop naar school. Dus er komt een pruiken maker. Die er eentje gaat aanmeten. En ze weet al precies wat ze wil: gewoon het kapsel wat ik nu ook heb. Klaar.
Mijn dochter. Mijn super slimme sterke en knappe dochter!! We leren elkaar steeds beter aanvoelen en kennen zo. Zelden dat we zoveel op elkaars lip zaten en zoveel met elkaar meemaakten. En het komt goed. Die meid van mij is een bikkel. Die redt het wel!! O+
woensdag 9 mei 2007 om 22:17
Wauw Zoy, goed nieuws! Fijn dat het met de operatie goed is gegaan, met het aanprikken van de vap, en vooral natuurlijk dat Iris volgende week misschien naar huis mag.
En ja, het ís eng, en spannend, en zie je er stiekum tegenop. Ondanks dat je haar toch het liefste weer thuis hebt. Maar de dokters en zusters zullen je nog begeleiden, zullen je helpen om het thuis ook weer goed te laten gaan. Je zult het telefoonnummer van de afdeling uit je hoofd kennen, zodat je binnen 10 tellen een bekende en vertrouwde zuster aan de telefoon hebt als je een vraag hebt. Die je dan niet zullen afschepen als overbezorgde moeder, maar je zullen helpen om het zo goed mogelijk te doen voor Iris. Maar je doet het nu ook al onwijs goed!
En ja, het ís eng, en spannend, en zie je er stiekum tegenop. Ondanks dat je haar toch het liefste weer thuis hebt. Maar de dokters en zusters zullen je nog begeleiden, zullen je helpen om het thuis ook weer goed te laten gaan. Je zult het telefoonnummer van de afdeling uit je hoofd kennen, zodat je binnen 10 tellen een bekende en vertrouwde zuster aan de telefoon hebt als je een vraag hebt. Die je dan niet zullen afschepen als overbezorgde moeder, maar je zullen helpen om het zo goed mogelijk te doen voor Iris. Maar je doet het nu ook al onwijs goed!
woensdag 9 mei 2007 om 22:21
Zoyla,
ik vind je een superwijf dat jij je, in al je machteloosheid, kan denken aan anderen! Dat toont karakter, en naar wat jij schrijft over Iris, lijkt zij op haar moeder. Ik vind het super dat jullie nu positief nieuws hebben gekregen, daar hebben jullie recht op.
Iris is sterk en zal hier zoveel sterker uitkomen.
Heel veel knuffels hier van swinta, ik denk de hele dag aan jullie allemaal!
Liefs Swinta O+
ik vind je een superwijf dat jij je, in al je machteloosheid, kan denken aan anderen! Dat toont karakter, en naar wat jij schrijft over Iris, lijkt zij op haar moeder. Ik vind het super dat jullie nu positief nieuws hebben gekregen, daar hebben jullie recht op.
Iris is sterk en zal hier zoveel sterker uitkomen.
Heel veel knuffels hier van swinta, ik denk de hele dag aan jullie allemaal!
Liefs Swinta O+
woensdag 9 mei 2007 om 22:26
Dankjullie wel, nogmaals, ik kan het gewoon niet vaak genoeg zeggen.
En JA, ik heb een geweldige dochter, en nog 2 fantastische kinderen. Ik ben een gezegend mens met mijn prachtige gezin, en dat koester ik tot de laatste ademteug die ik nemen zal. Voor hen ga ik letterlijk door het vuur, en verder als het moet.
Maar Iris zet me versteld. Wat een toppertje is dat. Ze maakt me trots en gelukkig. Nu de rest van de lange lange reis nog. Kom maar op, ik ben er klaar voor !!( denk ik)
En wat komt komt, maar vandaag was vandaag.
Vele gemeende zoenen voor iedereen die ze gebruiken kan. En een zonnestraaltje speciaal voor Parelhoen Zonnenbloem en Mimsey
En JA, ik heb een geweldige dochter, en nog 2 fantastische kinderen. Ik ben een gezegend mens met mijn prachtige gezin, en dat koester ik tot de laatste ademteug die ik nemen zal. Voor hen ga ik letterlijk door het vuur, en verder als het moet.
Maar Iris zet me versteld. Wat een toppertje is dat. Ze maakt me trots en gelukkig. Nu de rest van de lange lange reis nog. Kom maar op, ik ben er klaar voor !!( denk ik)
En wat komt komt, maar vandaag was vandaag.
Vele gemeende zoenen voor iedereen die ze gebruiken kan. En een zonnestraaltje speciaal voor Parelhoen Zonnenbloem en Mimsey
woensdag 9 mei 2007 om 22:28
Zoyla, wat ontzettend fijn nieuws. Ik snap dat je het voor jezelf wat betrekkelijk houdt (hoop hebben is ook heel eng) maar dit zijn wél eventjes hele positieve en goede berichten. Wat snel al dat ze zoveel cellen heeft uitgeplast, dan reageert ze heel goed! Lang leve Kasper...het is klote dat hij dat brilletje van hem niet op zijn kop getaped kan houden, maar hij doet wel goed werk!!!
Dat Iris naar huis kan komen, dat zou fijn zijn.
En die richtlijnen, meid...die wennen zo snel. Inmiddels is Hero chemo-vrij, maar normaal toilet doortrekken doen we nog niet...het is allemaal een automatisme geworden!
Daarmee wil ik neit zeggen dat het gemakkelijk is, maar geloof me...die regeltjes maak je jezelf zo eigen. De eerste week is het nadenken en is alles confronterend, maar daarna gaat het steeds meer vanzelf. Zelfs Mopsey van 2,5 is aan de regels gewend (zo weet ze heel goed dat wij twee keer doortrekken vanwege "hejooo's menineine"(Hero's medicijnen).
Trouwens, er is een meisje kort geleden nog veel in de publiciteit geweest, die liet haar oma hippe mutsjes haken en daar maakte haar moeder hairextensions aan vast. Dit zag er ontzettend hip en goed uit, een beetje alternatief, en het wol van het mutsje was zachter op haar schedel dan de jeukende binenkant van een pruik. En omdat de extensions goedkoper waren, had ze mutsjes is allerlei kleuren, passend bij verschillende outfits, en veel met verschillende types extensions (krullend, steil, blond, bruin, etc...). MIsschien ook een ideetje? Ik zal eens kijken of ik haar gegevens kan googelen voor Iris.
Meid, ik wens je heel veel succes.
Ik hoop dat je met deze goede berichten een beetje beter kunt slapen, en geef Iris morgen een dikke knuffel van ons! Ze is een topper!!!
Dat Iris naar huis kan komen, dat zou fijn zijn.
En die richtlijnen, meid...die wennen zo snel. Inmiddels is Hero chemo-vrij, maar normaal toilet doortrekken doen we nog niet...het is allemaal een automatisme geworden!
Daarmee wil ik neit zeggen dat het gemakkelijk is, maar geloof me...die regeltjes maak je jezelf zo eigen. De eerste week is het nadenken en is alles confronterend, maar daarna gaat het steeds meer vanzelf. Zelfs Mopsey van 2,5 is aan de regels gewend (zo weet ze heel goed dat wij twee keer doortrekken vanwege "hejooo's menineine"(Hero's medicijnen).
Trouwens, er is een meisje kort geleden nog veel in de publiciteit geweest, die liet haar oma hippe mutsjes haken en daar maakte haar moeder hairextensions aan vast. Dit zag er ontzettend hip en goed uit, een beetje alternatief, en het wol van het mutsje was zachter op haar schedel dan de jeukende binenkant van een pruik. En omdat de extensions goedkoper waren, had ze mutsjes is allerlei kleuren, passend bij verschillende outfits, en veel met verschillende types extensions (krullend, steil, blond, bruin, etc...). MIsschien ook een ideetje? Ik zal eens kijken of ik haar gegevens kan googelen voor Iris.
Meid, ik wens je heel veel succes.
Ik hoop dat je met deze goede berichten een beetje beter kunt slapen, en geef Iris morgen een dikke knuffel van ons! Ze is een topper!!!
Wat wilde ik nou toch typen?
woensdag 9 mei 2007 om 22:36
Hoi Zoyla en fam.
Weer een dag achter de rug, met dieptepunten zoals het aansluiten op de chemo, maar dat moet nu eenmaal om beter te worden en GODZIJDANK ook een heel groot lichtpunt dat het niet in haar hersenvocht zit !!! Ze gaat er komen, ze gaat er gewoon komen die dappere stoere meid van jullie!!!!!
Nou ik kan me voorstellen dat het echt heel erg heavy wordt als ze naar huis komt zeg. Het is inderdaad niet niks dat er dan echt een behoorlijk ziek kind naar huis komt met hele waslijsten met regels en voorschriften.Want ze is natuurlijk behoorlijk ziek al zal het met ups en downs zijn. Ja, ze hoort natuurlijk gewoon thuis maar het zal wel heel zwaar worden. Hopelijk wordt je gesteund door mensen in je omgeving of krijg je nog iets van hulp thuis ter ondersteuning? In ieder geval een gesprek met maatschappelijk werk, hopelijk krijg je daar de nodige steun van.
Ik wens je een goede nachtrust toe, en hopelijk blijft het nu doorgaan met goednieuws berichten ook al is er natuurlijk nog een lang traject te gaan en is de chemo natuurlijk allerminst een pretje ........... dat zal nog wel erg zwaar gaan worden als ze daar ziek van gaat worden.
Liefs,
Risotje
Weer een dag achter de rug, met dieptepunten zoals het aansluiten op de chemo, maar dat moet nu eenmaal om beter te worden en GODZIJDANK ook een heel groot lichtpunt dat het niet in haar hersenvocht zit !!! Ze gaat er komen, ze gaat er gewoon komen die dappere stoere meid van jullie!!!!!
Nou ik kan me voorstellen dat het echt heel erg heavy wordt als ze naar huis komt zeg. Het is inderdaad niet niks dat er dan echt een behoorlijk ziek kind naar huis komt met hele waslijsten met regels en voorschriften.Want ze is natuurlijk behoorlijk ziek al zal het met ups en downs zijn. Ja, ze hoort natuurlijk gewoon thuis maar het zal wel heel zwaar worden. Hopelijk wordt je gesteund door mensen in je omgeving of krijg je nog iets van hulp thuis ter ondersteuning? In ieder geval een gesprek met maatschappelijk werk, hopelijk krijg je daar de nodige steun van.
Ik wens je een goede nachtrust toe, en hopelijk blijft het nu doorgaan met goednieuws berichten ook al is er natuurlijk nog een lang traject te gaan en is de chemo natuurlijk allerminst een pretje ........... dat zal nog wel erg zwaar gaan worden als ze daar ziek van gaat worden.
Liefs,
Risotje
woensdag 9 mei 2007 om 22:45
Wat fijn dat ze misschien naar huis mag al. Kan me je dubbele gevoel voorstellen, maar dat komt allemaal helemaal goed natuurlijk. Is even wennen aan de nieuwe situatie en regels, dat kost even tijd. Weet zeker dat jij en de rest van het gezin het gaan redden en voor Iris is het geweldig. Lekker bij haar mama zijn, bij haar zusje en broer en papa en naar school.
*;
*;
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
woensdag 9 mei 2007 om 23:04
Lieve Zoyla,
Al dagen lees ik mee met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Niet de goede woorden kunnen vinden......Wat kun je zeggen over zoiets afschuwelijk oneerlijks dat jullie, dat Iris, is overkomen.
Maar wat geweldig dat jullie vandaag zo'n goed nieuws hebben gekregen!!!!!!!!! Een stap de goede richting op. Blijf positief, hoe moeilijk het soms ook zal zijn. Houdt elkaar stevig vast; jullie hebben elkaar zo hard nodig.
Ik denk aan jullie en hoop vanuit het diepst van mijn hart dat het snel weer beter zal gaan met Iris. En let goed op jezelf meid!!!!!!
Het kaartje is onderweg.
Liefs, Jasmijn
Al dagen lees ik mee met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. Niet de goede woorden kunnen vinden......Wat kun je zeggen over zoiets afschuwelijk oneerlijks dat jullie, dat Iris, is overkomen.
Maar wat geweldig dat jullie vandaag zo'n goed nieuws hebben gekregen!!!!!!!!! Een stap de goede richting op. Blijf positief, hoe moeilijk het soms ook zal zijn. Houdt elkaar stevig vast; jullie hebben elkaar zo hard nodig.
Ik denk aan jullie en hoop vanuit het diepst van mijn hart dat het snel weer beter zal gaan met Iris. En let goed op jezelf meid!!!!!!
Het kaartje is onderweg.
Liefs, Jasmijn
woensdag 9 mei 2007 om 23:14
Niet bang zijn Zoyla als ze thuis komt. Je hebt immers getoond een goede moeder te zijn. Jij meer dan wie dan ook. Bovendien kun je bij twijfel ongetwijfeld telefoneren naar het ziekenhuis. Ik neem aan dat ze daar ook klaar staan voor je. En het laatste bericht is toch supergoed, trek je daar een beetje aan op en laat de twijfels weg. Veel sterkte voor jullie allemaal en Iris geweldig meis zoals je dit allemaal doorstaat.
