Irritatie angst kinderen voor dieren

27-03-2023 15:16 327 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien krijg ik het hele forum over mij heen nu, maar ik merk dat ik mijzelf irriteer aan kinderen die bang zijn voor dieren.

Ik ben uiteraard lief en begripvol naar die kinderen toe die hier komen spelen en bang zijn voor katten. Maar onderliggend irriteer ik mijzelf hier aan.

Hoe komt een kind (in deze gevallen zonder nare ervaringen met dieren), aan zo’n grote angst voor een dier. En dan heb ik het over gillen/schreeuwen/wegrennen als 1 van onze katten de richting van het bange kind op kijkt.

En ik vind het vermoeiend dat gegil de hele tijd en dat gepaniek. Ik wil eigenlijk niet dat mijn kinderen dat gedrag zien en ik ben er de hele middag zoet mee.

Mocht je zelf zo’n angst hebben gehad als kind zijnde, of als ouder zijnde een kind hebben met deze angst, hoe ga je daarmee om? Waar komt het vandaan? Misschien kan ik dan wat begrip kweken…

(Even een disclaimer, een angststoornis is uiteraard een ander verhaal en dan komt er ook geen irritatie bij kijken)
Alle reacties Link kopieren Quote
viva-life22 schreef:
27-03-2023 17:56
Als je bang bent reageer je uit angst. Je gaat dan niet nadenken of je wel vriendelijk genoeg doet. Daarmee wil ik niet zeggen dat jouw irritatie er niet mag zijn.
Hij gaat het toch leren, ik ken geen volwassenen die zo doen, terwijl er zat volwassenen met ernstige dierenangst zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pozzebok schreef:
27-03-2023 18:33
Voor iedereen die vindt dat mijn irritatie nav het haaldatbeestweg-jongetje onterecht is, of dat zijn uitspraak heel passend is bij zijn angst: ik doe niet vervelend tegen hem. Ik zeg dan: "Dat is Siepje en die ligt daar lekker te chillen op de bank. Siepje doet niks, en je hoeft er niet in de buurt te komen als je dat niet wilt."
Ik doe niet onaardig.
Maar dit topic gaat over irritatie, en ja, die voel ik wel. Ik ben ook geen heilige.
Ik zou het ook irritant vinden. Vooral als je zelf weet dat jouw dier helemaal geen kwaad in de zin heeft en gewoon zijn of haar ding doet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dropdrop schreef:
27-03-2023 18:34
Hij gaat het toch leren, ik ken geen volwassenen die zo doen, terwijl er zat volwassenen met ernstige dierenangst zijn.
Ik ken toch écht volwassenen die ook gaan gillen of beginnen te hyperventileren.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
En opeens heel bang worden voor een kat die slapend op de bank op meters afstand ligt, is gewoon een irreële angst. Dat betekent niet dat ik ontken dat de angst er is, maar een angst is irreëel als er geen werkelijk gevaar is. Bij een slapende huiskat op vier meter afstand is er geen gevaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
27-03-2023 15:58
Je zal als volwassene maar zo beperkt zijn in je emotionele ontwikkeling.
Nou dit, volgens mij gaat het nog om vrij jonge kinderen ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pozzebok schreef:
27-03-2023 18:33
Voor iedereen die vindt dat mijn irritatie nav het haaldatbeestweg-jongetje onterecht is, of dat zijn uitspraak heel passend is bij zijn angst: ik doe niet vervelend tegen hem. Ik zeg dan: "Dat is Siepje en die ligt daar lekker te chillen op de bank. Siepje doet niks, en je hoeft er niet in de buurt te komen als je dat niet wilt."
Ik doe niet onaardig.
Maar dit topic gaat over irritatie, en ja, die voel ik wel. Ik ben ook geen heilige.
Dat snap ik prima. Ik vind “Haal dat beest weg” ook ongeveer net zo onbeleefd als “Spaghetti? Gatverdamme!” als je ergens gaat eten.

Dat betekend niet dat ik geen empathie heb voor het onderliggende issue, of dat ik het meteen een rotkind vind ofzo. Maar gewoon dat er nog ruimte is om wat te leren zeg maar :P (wat ook heel normaal is voor kinderen hè, die mogen en moeten alles nog leren).
Alle reacties Link kopieren Quote
Pozzebok schreef:
27-03-2023 18:33
Voor iedereen die vindt dat mijn irritatie nav het haaldatbeestweg-jongetje onterecht is, of dat zijn uitspraak heel passend is bij zijn angst: ik doe niet vervelend tegen hem. Ik zeg dan: "Dat is Siepje en die ligt daar lekker te chillen op de bank. Siepje doet niks, en je hoeft er niet in de buurt te komen als je dat niet wilt."
Ik doe niet onaardig.
Maar dit topic gaat over irritatie, en ja, die voel ik wel. Ik ben ook geen heilige.
Daar zou ik niet van wakker liggen of verder uitleg bij geven. Een 10-jarige die naar mij roept: ‘pak dat beest weg!’ die kreeg van mij een ‘Pak jij je jas maar’ terug.
Schijnbaar woon ik dan in een heel bijzonder deel van het land maar hier ligt de lat qua omgangsvormen met 10 jaar toch wat hoger, ook als je heel erg bang bent.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik was als kind erg bang voor honden. Ik durfde ook niet bij kinderen te spelen die een hond hadden. Ik vroeg soms wel eens of de hond in een andere kamer mocht en dan was het antwoord soms gewoon nee. Dat maakte me dan echt verdrietig. Voor mijn gevoel werd mijn angst dan niet serieus genomen.

Ik ben ook bang voor katten. Als ik ergens op visite ben die katten heeft, dan zit ik gewoon niet rustig. Ik raak niet paniek of zo, maar ik houd er niet van dat ze op schoot springen. Voor mijn gevoel sluipt een kat altijd, ik word er knettergek van.

Mijn ouders hadden het niet op dieren en van huis uit ben ik dus niet met dieren opgegroeid. Ik denk dat daar het probleem ook zit. Ik vind ze onvoorspelbaar. Maar ik heb 3 kinderen en die zijn ook onvoorspelbaar. Ik vind het echt jammer dat ik het zo ervaar. En wil dit ook niet aan mijn kinderen overbrengen.

En toen was mijn zoon 2 jaar en net 3 turven hoog en kwam er in korte tijd 2 keer een hond op hem afstormen omdat hij niet aangelijnd was. Daar baal ik nog steeds van. Hij is nu ook bang voor alle dieren, ook katten en mijdt ook bepaalde speel adressen. Ik baal er stevig van.
Alle reacties Link kopieren Quote
lemoos2 schreef:
27-03-2023 18:33
Lijkt mij ook.
Ik zou ook niet voor mijn plezier op visite gaan bij iemand wiens halve woonkamer bestaat uit een terrarium gevuld met vogelspinnen en tarantula’s. Dan spreek ik liever bij mij af of ergens in een horecazaak. Even goede vrienden.

Dat zou ik wel een keer leuk vinden :)
Waar ik heel grondig de pest aan heb zijn apen, alle apen met uitzondering van de gouden leeuw apen en van alle ratten al is het mij ooit een keer gelukt een rat vast te houden.
De angst voor spinnen is mij aangekweekt, het aankweken van de angst voor muizen is mislukt, ik vind ze nog steeds leuk :)

In mijn omgeving zijn mensen met de angst voor kikkers en de angst voor vlinders, dat snap ik dan gelukkig weer niet :-D
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Cliopatra schreef:
27-03-2023 16:48
Dit kan ik me goed voorstellen. Ik vind het ook vervelend als ik met mijn hond wandel en er wandelt een onaangelijnde hond en een baasje die niet goed heeft opgevoed. Neem ik de hond niet kwalijk.

Maar ik vind het ook vervelend als mensen mij aanspreken of ik mijn hond bij me wil houden in een losloopgebied. Ga daar dan niet wandelen met je kind.

Net als kinderen die zonder te vragen hem willen aaien. Ik wil dat niet hebben.

Mijn hond gaat trouwens niet in een andere ruimte voor bezoek. Hij woont hier en voor mij is mijn hond een gezinslid en die zet ik niet in de schuur.

Het is jammer dat sommige mensen bang zijn voor hem, totaal onnodig. Maar niks aan te doen. Dan spreken we maar elders af.

Hier ben ik het ook mee eens. Dan spreek ik ook ergens anders af maar ik ga mijn honden niet opsluiten voor bange kinderen of volwassenen.

Ze lopen ook altijd aan de lijn en wil ook niet dat anderen ze zomaar aanhalen zonder toestemming. Ze doen niks maar je weet maat nooit zeker niet bij kinderen. Nu heb ik 2 kleine hondjes waar kinderen nogal tot aangetrokken zijn die dus gewoon ongevraagd erop af komen dat ik denk jeetje misschien als ouder even op je kind letten?
Star⁴ schreef:
27-03-2023 18:36
Nou dit, volgens mij gaat het nog om vrij jonge kinderen ook.
Dan vraag je dat als ouder na lijkt me.
Alle reacties Link kopieren Quote
Muselet schreef:
27-03-2023 18:43
Dat zou ik wel een keer leuk vinden :)
Waar ik heel grondig de pest aan heb zijn apen, alle apen met uitzondering van de gouden leeuw apen en van alle ratten al is het mij ooit een keer gelukt een rat vast te houden.
De angst voor spinnen is mij aangekweekt, het aankweken van de angst voor muizen is mislukt, ik vind ze nog steeds leuk :)

In mijn omgeving zijn mensen met de angst voor kikkers en de angst voor vlinders, dat snap ik dan gelukkig weer niet :-D
Ik heb het geprobeerd. Er is zelfs een foto als bewijs waarop ik als een dode vogel ineengedoken sta met lege blik gericht op mijn hand waar een vogelspin op zit. Het heeft niets geholpen. Krijg alweer koude rillingen als ik terugdenk aan dat moment.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
lemoos2 schreef:
27-03-2023 18:49
Ik heb het geprobeerd. Er is zelfs een foto als bewijs waarop ik als een dode vogel ineengedoken sta met lege blik gericht op mijn hand waar een vogelspin op zit. Het heeft niets geholpen. Krijg alweer koude rillingen als ik terugdenk aan dat moment.


:lol: :hug: :rose: :HA: Ik nap dat helemaal :lol:
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Alle reacties Link kopieren Quote
Snap :lol:
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet alles gelezen, maar op de openingspost:
Ik vind dat heel verstandig van die kinderen. Dieren zijn onvoorspelbaar als beweren baasjes altijd bij hoog en laag van niet.
Een wezen dat je helemaal niet kent, dat geen ratio kent en in sommige gevallen half zo groot is als jijzelf: superlogisch om dat te wantrouwen.
Tosca2 schreef:
27-03-2023 18:59
Niet alles gelezen, maar op de openingspost:
Ik vind dat heel verstandig van die kinderen. Dieren zijn onvoorspelbaar als beweren baasjes altijd bij hoog en laag van niet.
Een wezen dat je helemaal niet kent, dat geen ratio kent en in sommige gevallen half zo groot is als jijzelf: superlogisch om dat te wantrouwen.
Dan ga je er toch niet op bezoek? Zo simpel op te lossen.
Moiren schreef:
27-03-2023 19:01
Dan ga je er toch niet op bezoek? Zo simpel op te lossen.

Nou idd.
Ik snap ook niet dat mensen dan maar van je verwachten dat je ze opsluit of in een andere ruimte zet. Mijn honden zijn onderdeel van mijn gezin en het is hun eigen thuis. No way dat ik ze oplsuit. Dan spreken we wel ergens anders af.

om dezelfde reden dat ik niet in een pannenkoeken restaurant ga eten oid waar kinderen rondrennen en schreeuwen. Ik trek dat niet. Dan ga ik zulke situaties niet bewust opzoeken.

Wel vind ik dat ouders ook hun kinderen moeten begeleiden in de omgang met dieren. Ik heb heel lang paardgereden en daar waren vaak kinderen te vinden die met hun moeder mee kwamen. Die renden door de stallen heen, achter de paarden langs met een stepje en de moeders vonden het leuk hoor dat ze hun energie kwijt konden. Niet nadenkend dat een paard kan schrikken en kan slaan... nou dat wil je gewoon niet zien... geloof mij. Gewoon je kinderen opvoeden hoe ze normaal en rustig met sieren om moeten gaan lijkt mij ook niet zo moeilijk of onwenselijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tosca2 schreef:
27-03-2023 18:59
Niet alles gelezen, maar op de openingspost:
Ik vind dat heel verstandig van die kinderen. Dieren zijn onvoorspelbaar als beweren baasjes altijd bij hoog en laag van niet.
Een wezen dat je helemaal niet kent, dat geen ratio kent en in sommige gevallen half zo groot is als jijzelf: superlogisch om dat te wantrouwen.

Dit wil ik ontkennen, ik ben opgegroeid met een hond die betrouwbaar was, die hond haatte kinderen behalve die van mij, mijn kinderen konden alles met die hond.
Het was een grote hond hij kon gevaarlijk zijn, die hond zou mij met zijn leven verdedigen en ik hem, echt zo betrouwbaar!
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoon is wel eens bij een vriendje afgeleverd waarbij de moeder zei dat hij uit de buurt van de hond (in de bench) moest blijven. Dat arme dier was bang voor kinderen.
Ik kon haar met een gerust hart garanderen dat zoon er meters vandaan zou blijven.

Laatst kwamen er vrienden langs met hun hond. Zoon blijft uit de buurt en dat weten ze. De hond kreeg lekker een ligplek in een hoek die geen doorlooproute is en ze namen zijn vertrouwde kleedje mee, dus wist hij waar hij mocht blijven. Ging prima.
Dat is gelul van een dronken aardbei...
(van Kooten & de Bie)
Alle reacties Link kopieren Quote
Hmzz, voor een kind dat verder geen nare ervaringen heeft gehad met dieren vind ik het een aparte en overdreven reactie. Ik zou ook vermoeden dat hij iemand in zijn naaste omgeving dit gedrag ziet vertonen en dit overneemt. Als je als jong kind altijd te horen krijgt dat katten enge en vieze beesten zijn (voorbeeld), dan ga je daar waarschijnlijk zelf ook in geloven want ja, als een volwassene het zegt...

Wat je hier verder mee kan, geen idee. Ik begrijp goed dat je dit gedrag vervelend vind, ik zou het ook niet fijn vinden wanneer een ander kind zich zo zou gedragen tegenover mijn katten en in mijn huis. Misschien volgende keer bij het kind spelen ipv bij jou thuis.
Alle reacties Link kopieren Quote
Star⁴ schreef:
27-03-2023 18:36
Nou dit, volgens mij gaat het nog om vrij jonge kinderen ook.
Ik ben goed emotioneel ontwikkeld hoor. Ik spreek alleen mijn irritatie uit, een gevoel waar je niks aan kunt veranderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tinkeltje33 schreef:
27-03-2023 18:42
Ik was als kind erg bang voor honden. Ik durfde ook niet bij kinderen te spelen die een hond hadden. Ik vroeg soms wel eens of de hond in een andere kamer mocht en dan was het antwoord soms gewoon nee. Dat maakte me dan echt verdrietig. Voor mijn gevoel werd mijn angst dan niet serieus genomen.

Ik ben ook bang voor katten. Als ik ergens op visite ben die katten heeft, dan zit ik gewoon niet rustig. Ik raak niet paniek of zo, maar ik houd er niet van dat ze op schoot springen. Voor mijn gevoel sluipt een kat altijd, ik word er knettergek van.

Mijn ouders hadden het niet op dieren en van huis uit ben ik dus niet met dieren opgegroeid. Ik denk dat daar het probleem ook zit. Ik vind ze onvoorspelbaar. Maar ik heb 3 kinderen en die zijn ook onvoorspelbaar. Ik vind het echt jammer dat ik het zo ervaar. En wil dit ook niet aan mijn kinderen overbrengen.

En toen was mijn zoon 2 jaar en net 3 turven hoog en kwam er in korte tijd 2 keer een hond op hem afstormen omdat hij niet aangelijnd was. Daar baal ik nog steeds van. Hij is nu ook bang voor alle dieren, ook katten en mijdt ook bepaalde speel adressen. Ik baal er stevig van.
Ik vind het heel verdrietig voor je dat je als kind dacht dat je angst niet serieus werd genomen.
Wel is het vaak zo dat een huisdier/hond in zijn eigen huis niet zo makkelijk naar een andere ruimte kan worden verwezen bij bezoek. Soms is er geen ruimte en/of vaak kan een hond juist angstig worden of stress krijgen van een actie (opsluiten in een ruimte) waar hij dat niet gewend is in eigen huis (veilige plek). Bezoek gaat na een tijdje weer naar huis, maar als eigenaar zit je dan toch een aantal dagen (of erger) met een huisdier vol stress.
Het is jammer dat degenen die zeiden dat het dier niet in een andere ruimte kon (wat ik dus logisch vind) je geen uitleg hebben gegeven (wat ik dus jammer vibd) over het waarom en dat jij dat dus als afwijzing hebt gezien.

Misschien is dat wel iets dat je aan je eigen kinderen kunt doorgeven. Als ze uit angst voor een huisdier ergens niet kunnen spelen omdat dier niet naar andere ruimte kan, dat dat geen afwijzing van hun angst hoeft te betekenen.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn man heeft weinig met beesten. Helaas was hij laatst op visite bij kennissen die een hond hebben. Hij kent dat beest al jaren. Bijt dat beest hem ineens in zijn hand.

Lekker dan, ik had man in paniek aan de telefoon wat hij moest doen. Dus het nachtnummer maar gezocht.

Spoedpost ziekenhuis ('s avonds), tetanusspuit en een antibioticakuur.

De eigenaar van de hond heeft de kosten wel vergoed.
Dat is gelul van een dronken aardbei...
(van Kooten & de Bie)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben bang voor honden en katten en eigenlijk ook voor andere dieren.
Tegenwoordig wel minder al, maar ik zit niet rustig op de bank als er verderop een kat loopt. Dat kan irreëel zijn en iedereen kan het stom vinden maar ik kan er niks aan doen.

Dus ik vind dat je rekening kan houden met angstige kinderen en de kat dan in een andere ruimte kan zetten.

Voor honden was ik vroeger echt panisch, nu doe ik mijn best om me te gedragen maar het is heel moeilijk.
Vooral bijvoorbeeld op het strand waar honden los lopen en enthousiast zijn.
xiongmao schreef:
27-03-2023 19:41
Ik ben bang voor honden en katten en eigenlijk ook voor andere dieren.
Tegenwoordig wel minder al, maar ik zit niet rustig op de bank als er verderop een kat loopt. Dat kan irreëel zijn en iedereen kan het stom vinden maar ik kan er niks aan doen.

Dus ik vind dat je rekening kan houden met angstige kinderen en de kat dan in een andere ruimte kan zetten.

Voor honden was ik vroeger echt panisch, nu doe ik mijn best om me te gedragen maar het is heel moeilijk.
Vooral bijvoorbeeld op het strand waar honden los lopen en enthousiast zijn.
Dan zou ik mijn kat/hond op 12m2 moeten opsluiten, terwijl ze prima buiten of bij dat kind kunnen spellen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven