Irritatie angst kinderen voor dieren

27-03-2023 15:16 327 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien krijg ik het hele forum over mij heen nu, maar ik merk dat ik mijzelf irriteer aan kinderen die bang zijn voor dieren.

Ik ben uiteraard lief en begripvol naar die kinderen toe die hier komen spelen en bang zijn voor katten. Maar onderliggend irriteer ik mijzelf hier aan.

Hoe komt een kind (in deze gevallen zonder nare ervaringen met dieren), aan zo’n grote angst voor een dier. En dan heb ik het over gillen/schreeuwen/wegrennen als 1 van onze katten de richting van het bange kind op kijkt.

En ik vind het vermoeiend dat gegil de hele tijd en dat gepaniek. Ik wil eigenlijk niet dat mijn kinderen dat gedrag zien en ik ben er de hele middag zoet mee.

Mocht je zelf zo’n angst hebben gehad als kind zijnde, of als ouder zijnde een kind hebben met deze angst, hoe ga je daarmee om? Waar komt het vandaan? Misschien kan ik dan wat begrip kweken…

(Even een disclaimer, een angststoornis is uiteraard een ander verhaal en dan komt er ook geen irritatie bij kijken)
Alle reacties Link kopieren Quote
Tinkeltje33 schreef:
27-03-2023 20:49
Op zich wel. Maar geen zoon die daarvoor open staat. Dat is toch wel cruciaal in deze. :)

Hij wil soms dat ik hem til als we een hond tegen komen, dat doe ik dus niet. We leren hem ook dat hij juist niet moet gaan rennen of gekke dingen doen. Ik heb hem inmiddels geleerd dat hij rustig door moet fietsen langs een hond en niet moet stil staan of snel weg fietsen. Met lopen loopt hij er met een grote boog omheen en als dat niet kan begeleid ik hem wel. Ik merk vaak dat hondenbezitters er wat lacherig over doen. En ook de irritatie merk ik wel.
Dat snap ik ook :)

Er lacherig over doen vind ik trouwens erg onaardig en onnodig.
Alle reacties Link kopieren Quote
rosanna08 schreef:
27-03-2023 20:22
genoeg kinderen die bang zijn voor honden vanwege vervelende ervaringen, angst die niets met de ouders te maken heeft
Als je bang wordt voor alles waar je een vervelende ervaring mee hebt, dan heb je geen leven. Denk aan: je hoofd stoten tegen een keukenkastje, angst voor keukenkastjes. Je hand verbranden aan heet water uit de kraan, angst voor kranen. Een vervelende ervaring kan een positief leermoment zijn. Als ouders dat niet goed kunnen begeleiden heeft het dus wel met de ouders te maken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen ik klein was hadden we een dobermann. Agressief. Als mijn vader ging werken keerde hij zich tegen mijn moeder. Die heeft zichzelf wel eens een hele dag op de babykamer opgesloten met mij. Ze zagen al snel in dat hij bloedgevaarlijk was met een klein kind. Kon het beest niets aan doen, hij had een slechte eigenaar daarvoor gehad. Daarna ben ik ben twee keer aangevallen en gebeten door een grote hond en tig keer gebeten door het onopgevoede kleine kutkeffertje van mijn schoonmoeder. Die zit nu in het verzorgingstehuis en de kutkeffer woont nu bij mijn schoonzusje. Ik ben dus bang voor honden. Ik heb echt niets met die beesten. Zelf hebben we katten en soms komt de keffer een dagje bij ons omdat schoonzusje dan naar kantoor moet. Hij blijft dan op de werkkamer van mijn vriend, mijn katten vallen hem namelijk ook aan. Gelukkig verder geen kennissen of vrienden met honden en geen behoefte er iets aan te doen. Ik ontwijk en negeer ze gewoon. Alleen getrainde geleidehonden vind ik prima.
Alle reacties Link kopieren Quote
Girafjes schreef:
27-03-2023 20:50
Ik ben vrij bang voor honden maar m'n zoontje van net 2 vindt ze geweldig. Wij stonden vorige zomer al bij elk hondje dat voorbij liep met de baasjes te praten en vragen of we het hondje mochten aaien. Heb sinds hij er is zoveel hondjes geaaid omdat hij dat zo leuk vindt hahaha.

Ik heb hem één keer weggehaald bij een pitbull achtig hond die hij mocht aaien van het baasje maar die heel wild (enthousiast) werd en zoontje stond nog niet stabiel toen. Dat vond ik niet fijn, maar toen wel gezegd: "oh t hondje is wel heel blij, hij gaat lekker door lopen en spelen." ipv bang wegtrekken.
Volgens mij pak je het prima aan hoor. Normale toon en ‘hij gaat nu lekker spelen’. En de riedel: eerst baas vragen, dan hond vragen.

Wel soms lastig met enthousiaste kinderen. Heb het bij mijn zoon er echt moeten in hameren: eerst baas vragen, geen baas=afblijven en rustig weglopen. Baas oké dan hond vragen, draait hond de kop weg=afblijven. Zoon is daar gelukkig wel rustiger in geweest dan ikzelf vroeger was (rare piepgeluiden produceren van opwinding, letterlijk trappelen van ongeduld en gelijk met mijn handen in het fluff van de vacht duiken). Hij heeft (en had als kleintje) ook meer een natuurlijk respect voor ‘groot’ en ‘klein’. Ik was all-over zo’n hond want ja, hond dus :heart:
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Positive_vibes schreef:
27-03-2023 21:06
Dat snap ik ook :)

Er lacherig over doen vind ik trouwens erg onaardig en onnodig.
Is ook belachelijk. Als iemand zegt: ‘Sorry ik/mijn kind ben/is echt bang voor honden’ dan laat ik mijn hondje zitten en ga ervoor staan zodat iemand kan passeren. Zo heel veel moeite kost je dat nou ook weer niet.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Ook hier katten en twee kinderen die regelmatig vriendjes over de vloer gehad, maar ik zal misschien veel geluk gehad hebben maar nog nooit één gillend bang voor de katten.
Sommige kunnen wat angstig zijn maar eigenlijk na even rustig wat uitleggen over katten is dat altijd prima gegaan...ik heb eigenlijk niet echt een tip, behalve dat je je misschien minder ergert als je bedenkt dat inderdaad niemand voor zn plezier bang is?
Alle reacties Link kopieren Quote
humanista schreef:
27-03-2023 21:08
Als je bang wordt voor alles waar je een vervelende ervaring mee hebt, dan heb je geen leven. Denk aan: je hoofd stoten tegen een keukenkastje, angst voor keukenkastjes. Je hand verbranden aan heet water uit de kraan, angst voor kranen. Een vervelende ervaring kan een positief leermoment zijn. Als ouders dat niet goed kunnen begeleiden heeft het dus wel met de ouders te maken.
Ja, maar dat kan je dus niet kiezen he? :facepalm:
Overigens ben je als ouder niet altijd overal bij en wat voor jou niet eng is kan voor een kind wel eng zijn.

Als kind ben ik tijdens het vliegeren op het strand eens achterna gezeten door honden, pitbull achtige types. Hij wilde spelen, ik vond het doodeng. Mijn ouders en de baas van die honden vonden het hilarisch en die honden vonden het ook fantastisch.

"Je moet gewoon stilstaan, dan houden ze wel op!"

Dat ging er bij mij dus niet in, met twee, in mijn ogen, bloeddorstige honden achter me aan.

Nu ben ik niet meer actief bang voor honden, ik heb ze expres leren 'lezen' en ik heb zelf honden (en katten), maar ik heb zeker begrip voor kinderen/volwassenen die in mijn ogen zonder reden bang zijn.

Buiten blijft mijn hond bij mij, weg van mensen, tot iemand vraagt of ze hem mogen aaien. Ik Erger me wel aan mensen die dat zonder vragen doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn dochter heeft een paar vriendinnetjes die direct bij binnenkomst al vragen of de hond weg mag. Prima, hond gaat dan in de bench.
Maar vervolgens gaan ze dus wel naar de bench toe en maken de hond helemaal wild. Ik kan dan honderd keer zeggen dat ze de hond met rust moeten laten maar er wordt gewoon niet geluisterd.
Zelfde met ons konijn. Die loopt los door de woonkamer. Bijna alle kinderen zijn volledig geobsedeerd door hem en willen hem de hele tijd aaien en lopen achter hem aan. Mijn dochter wordt er ook gek van, die wil gewoon lekker spelen.
Ik stuur ze meestal naar buiten als ze na 2x niet luisteren. En dat is echt heel erg vaak.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tosca2 schreef:
27-03-2023 20:11
Precies!
Als.mensen niet het fatsoen hebben hun dier even apart te zetten als bezoek het eng vindt, is de oplossing om niet meer bij dat soort mensen op bezoek te gaan.
Heel simpel idd.
Ik kan mijn dieren niet apart zetten. Opgesloten zitten is voor mijn kat enorm stressvol en mijn hond wil bij de roedel zijn. Wel gaat de hond dan in de bench maar wel bij ons in de ruimte. En de kat mag naar buiten maar zal dan dus wel in de tuin zijn. Ook als de kinderen daar gaan spelen. Heeft niks met fatsoen te maken, wat een rare aanname. Maar wel met zorg voor de dieren waar ik verantwoordelijk voor ben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als kind was ik bang voor honden. Ik had een vriendinnetje met 4 grote honden en daar was ik behoorlijk bang voor. Geen idee achteraf waarom, maar met zijn vieren waren de honden behoorlijk imponerend. Ik groeide pas over mijn angst heen toen mijn oudste zus op zichzelf ging wonen en een puppie kreeg. Toen verdween mijn angst, ik was voor die pup helemaal niet bang. UIteindelijk kregen we zelf thuis ook een hond en speelde angst voor honden geen rol meer bij mij. Mijn man en ik hebben ook nog jarenlang een hond gehad. Soms waren er weleens kinderen die hem wilden aaien en dan vroegen de ouders of onze hond beet. We hebben toen altijd heel eerlijk gezegd dat we dat niet met zekerheid konden zeggen. Hij had namelijk nooit gebeten, maar we zeiden wel dat het kindje beter kon afwachten of de hond naar het kind kwam ipv andersom. Onze hond negeerde kinderen eigenlijk altijd, hij had er niets mee. We hebben ook een kat gehad die mensen negeerde. Die verdween altijd naar boven als er visite kwam. We hadden liever geen kleine kinderen over de vloer, daar waren we ook heel eerlijk in, want we hadden een keer meegemaakt dat een kind in zijn enthousiasme de hond aan zijn oren ging trekken, steeds zijn aandacht ging vragen en ja, dat zijn gevoelige plekken voor een hond, dus onze hond gaf een waarschuwende grom. Ik ging de hond niet opsluiten. Hij was onze huisgenoot.
Alle reacties Link kopieren Quote
slekire schreef:
27-03-2023 21:25
Ook hier katten en twee kinderen die regelmatig vriendjes over de vloer gehad, maar ik zal misschien veel geluk gehad hebben maar nog nooit één gillend bang voor de katten.
Sommige kunnen wat angstig zijn maar eigenlijk na even rustig wat uitleggen over katten is dat altijd prima gegaan...ik heb eigenlijk niet echt een tip, behalve dat je je misschien minder ergert als je bedenkt dat inderdaad niemand voor zn plezier bang is?
Ik heb dat dus ook nog niet meegemaakt. Eerder het tegenovergestelde, dat kinderen expres hier willen spelen omdat ze de huisdieren zo leuk vinden :P

Angst voor katten lijkt mijzelf ook moeilijker dan voor honden. Want mijn (helaas overleden) hond kon prima in de keuken als dat nodig was voor bezoek.

Maar met mijn kat kan dat dus niet. En zij is een echte schootkat en snapt het niet als dat niet zou mogen. Tenminste, ik ga er dan vanuit dat als je echt heel bang bent je op dezelfde bank bij mij op schoot ook al te dichtbij vindt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben als kind gebeten door een hond omdat ik bij de slager een plakje worst kreeg en na ons kwam iemand binnen met de hond die dat plakje ook wilde hebben.... tja. Ik snap de hond wel, de eigenaar niet want die was niet erg oplettend. Dat valt me sowieso op van hondeneigenaren dat ze gewoon blind zijn voor alles wat hun hond doet. Want ik ben niet bang en vind ze nog steeds leuk maar ik ken zoveel baasjes die werkelijk geen controle of benul hebben. Als ik weet dat ergens een hond gaat zijn trek ik bijvoorbeeld ook maar geen panty aan want die kun je standaard weggooien omdat er altijd tegen me op gesprongen wordt.

Mijn dreumes is al eens gebeten door een kat en is net als ik er niet bang door geworden gelukkig maar die moet ik ook zowat aanlijnen omdat hij alles wil knuffelen wat hij tegenkomt. Ik hou mijn hart vast voor weer zo'n suffe 'maar hij doet niks roepende-baas' met een hond die niet luistert....
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vraag mijn bezoek altijd of ze bang zijn voor katten. Ik heb er namelijk ehm, veel. 5. Allemaal kaliber tussen de 10 en 15 kilo want groot ras. Ik snap het dus prima. Nu is mijn huisvee type buitenkat want wonen in een natuurgebied en houden ze niet zo van bezoek en gaan uit zichzelf naar buiten of naar boven zodra de bel gaat. Maar zo niet dan help ik ze zelf wel naar buiten als er bezoek komt wat angstig is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Redballoon schreef:
27-03-2023 21:31
Mijn dochter heeft een paar vriendinnetjes die direct bij binnenkomst al vragen of de hond weg mag. Prima, hond gaat dan in de bench.
Maar vervolgens gaan ze dus wel naar de bench toe en maken de hond helemaal wild. Ik kan dan honderd keer zeggen dat ze de hond met rust moeten laten maar er wordt gewoon niet geluisterd.
Zelfde met ons konijn. Die loopt los door de woonkamer. Bijna alle kinderen zijn volledig geobsedeerd door hem en willen hem de hele tijd aaien en lopen achter hem aan. Mijn dochter wordt er ook gek van, die wil gewoon lekker spelen.
Ik stuur ze meestal naar buiten als ze na 2x niet luisteren. En dat is echt heel erg vaak.
Ja dit herken ik dus maar dan met mijn kat. Die moet ik met regelmaat echt beschermen. En het is een goedzak die dol is op aaien maar dan nog ben ik steeds aan het ‘niet optillen’, ‘niet aan de staart’, ‘niet erachter aanrennen’, ‘ze wil eten dus even met rust laten’, etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier is zoontje, 5, bang voor insecten sinds hij een juf heeft die er bang voor is.
Zoontje is een echt buitenkind en ik ben gek op alle dieren. Ondanks dat hij zijn hele voor-school tijd enorm veel beestjes heeft gekeken met mij, is zo'n juf (die overigens verder echt hartstikke lief is) dan toch genoeg om dat te overstemmen.
Superzonde, want hij rent nu gillend weg als er een bij rondzoemt. Zelfs vliegen is een ding.

We lezen samen boeken over insecten, ik vertel hem vanalles over bijen, leg hem uit dat ze echt niet zomaar steken, bestuderen kevertjes met een loep, we maken insectenhotels.. maar als er wat rondvliegt is zijn eerste reactie nu weglopen, handen wapperen en gillen.

Hebben we een week vakantie samen en leg ik het hem intensief iedere keer weer uit als we bijen zien, dan slijt het wel weer een beetje. Ik denk dus dat het wel weer bijtrekt als hij volgend jaar een andere juf heeft. Maar ik kan me goed voorstellen dat angst voor een ander dier ook zomaar aangewakkerd kan worden door een juf/meester/vriendje/familielid/oppas en die reactie gekopieerd wordt.
Alle reacties Link kopieren Quote
turquasi schreef:
27-03-2023 21:41
Ik ben als kind gebeten door een hond omdat ik bij de slager een plakje worst kreeg en na ons kwam iemand binnen met de hond die dat plakje ook wilde hebben.... tja. Ik snap de hond wel, de eigenaar niet want die was niet erg oplettend. Dat valt me sowieso op van hondeneigenaren dat ze gewoon blind zijn voor alles wat hun hond doet. Want ik ben niet bang en vind ze nog steeds leuk maar ik ken zoveel baasjes die werkelijk geen controle of benul hebben. Als ik weet dat ergens een hond gaat zijn trek ik bijvoorbeeld ook maar geen panty aan want die kun je standaard weggooien omdat er altijd tegen me op gesprongen wordt.

Mijn dreumes is al eens gebeten door een kat en is net als ik er niet bang door geworden gelukkig maar die moet ik ook zowat aanlijnen omdat hij alles wil knuffelen wat hij tegenkomt. Ik hou mijn hart vast voor weer zo'n suffe 'maar hij doet niks roepende-baas' met een hond die niet luistert....
niet zo generaliseren ! J

Ik ken mijn eigen honden heel goed en plaats ze niet in situaties waarin zij niet oke zijn of ze zich slecht weten te gedragen. Ze zijn goed opgevoed maar zeker niet perfect. Het zijn labradors.. leuke honden maar best wel aanwezig. We hebben met alle 2 cursussen gedaan, met 1 van de 2 jachttraining en ze krijgen meer dan genoeg beweging.. maar er zitten wel dingen in die we er niet uit krijgen..

1 van de 2 springt. Rete irritant.. en ondanks al het trainen en cursussen .. we krijgen het er niet uit.. Zo f.cking irritant. Wij houden haar dus aangelijnd als er mensen komen die ze leuk vindt zodat ze niet kan springen. We voorkomen het dus eigenlijk 99 van de 100x. Zodra iemand eenmaal binnen is, springt ze namelijk niet meer.. Zo voorkomen we vervelende situaties en ook dat het voor de hond duidelijk is dat ze niet kan springen. En dat ze het maar niet wil snappen .. tja.. daar snappen wij dan weer niets van.. We verdenken haar van een kronkel (ze heeft nl ook epilepsie dus. wie weet..) , ze vreselijk lief maar zo'n onbenul. Kei in jachttraining dat dan weer wel ;)

En ja..er zijn zat eigenaren die niet opletten maar neit alle eigenaren zijn zo stom.

En het zal tijd worden dat cursussen verplicht worden en dat sommige rassen niet zomaar verkocht mogen worden. Hier in het dorp loopt iemand met een boerbul (schrijf ik vast verkeerd).. Beest is haast een kalf en enorm beschermend naar zijn baas en alles wat daarbij hoort.. Beest loopt ook overal los..
Laatst liep 1 van de kinderen van die boerbul eigenaar naar een andere buur om hun hond te begroeten.. dat vond boerbul niet zo fijn en hap deed ie in die andere hond.. Er zal maar 1 van de buurkinderen spontaan hun tuin in lopen.. is die ie dan ook zo waaks... ? Dit soort honden zijn niet voor iedereen..
Alle reacties Link kopieren Quote
Redballoon schreef:
27-03-2023 21:31
Mijn dochter heeft een paar vriendinnetjes die direct bij binnenkomst al vragen of de hond weg mag. Prima, hond gaat dan in de bench.
Maar vervolgens gaan ze dus wel naar de bench toe en maken de hond helemaal wild. Ik kan dan honderd keer zeggen dat ze de hond met rust moeten laten maar er wordt gewoon niet geluisterd.
Zelfde met ons konijn. Die loopt los door de woonkamer. Bijna alle kinderen zijn volledig geobsedeerd door hem en willen hem de hele tijd aaien en lopen achter hem aan. Mijn dochter wordt er ook gek van, die wil gewoon lekker spelen.
Ik stuur ze meestal naar buiten als ze na 2x niet luisteren. En dat is echt heel erg vaak.

Die kinderen spelen dan dus niet meer bij ons thuis. Opgehoepeld.. Dit zijn toch hele strikte regels ? Niet kloten bij de hond.. wie niet luisteren wil.. En wat je konijn betreft..die zou ik dan in zijn hok doen totdat die kinderen weg zijn.. echt ik zou daar zo gek van worden. Heb zelf kinderen en dieren maar dit gedrag zou ik echt niet willen..
Alle reacties Link kopieren Quote
BuzzieBee schreef:
27-03-2023 21:44
Ik vraag mijn bezoek altijd of ze bang zijn voor katten. Ik heb er namelijk ehm, veel. 5. Allemaal kaliber tussen de 10 en 15 kilo want groot ras. Ik snap het dus prima. Nu is mijn huisvee type buitenkat want wonen in een natuurgebied en houden ze niet zo van bezoek en gaan uit zichzelf naar buiten of naar boven zodra de bel gaat. Maar zo niet dan help ik ze zelf wel naar buiten als er bezoek komt wat angstig is.
Main Coons ? Of noorse boskatten :love:
poldervrouw schreef:
27-03-2023 21:59
Die kinderen spelen dan dus niet meer bij ons thuis. Opgehoepeld.. Dit zijn toch hele strikte regels ? Niet kloten bij de hond.. wie niet luisteren wil.. En wat je konijn betreft..die zou ik dan in zijn hok doen totdat die kinderen weg zijn.. echt ik zou daar zo gek van worden. Heb zelf kinderen en dieren maar dit gedrag zou ik echt niet willen..
Dit, in ieder geval die dag niet meer. Niet alleen wat betreft regels voor dieren, maar wat betreft alle regels.
Tosca2 schreef:
27-03-2023 20:11
Precies!
Als.mensen niet het fatsoen hebben hun dier even apart te zetten als bezoek het eng vindt, is de oplossing om niet meer bij dat soort mensen op bezoek te gaan.
Heel simpel idd.

Pardon?
Dat dier is onderdeel van het gezin waar jij op bezoek gaat... en die moeten dan fatsoen hebben. En "dat soort" mensen? Je kunt prima ergens anders afspreken en dan is er niks aan de hand... wat kort door de bocht zeg deze reactie.
poldervrouw schreef:
27-03-2023 21:59
Die kinderen spelen dan dus niet meer bij ons thuis. Opgehoepeld.. Dit zijn toch hele strikte regels ? Niet kloten bij de hond.. wie niet luisteren wil.. En wat je konijn betreft..die zou ik dan in zijn hok doen totdat die kinderen weg zijn.. echt ik zou daar zo gek van worden. Heb zelf kinderen en dieren maar dit gedrag zou ik echt niet willen..
Nou precies!
Die kinderen hebben lak aan de regels en zou ik dus niet meer in mijn huis laten spelen. Niet de dieren lopen pesten dan kun je gewoon lekker weer piekfijn buiten of ergens spelen. Dat is toch te gek voor woorden?
Alle reacties Link kopieren Quote
poldervrouw schreef:
27-03-2023 21:59
Die kinderen spelen dan dus niet meer bij ons thuis. Opgehoepeld.. Dit zijn toch hele strikte regels ? Niet kloten bij de hond.. wie niet luisteren wil.. En wat je konijn betreft..die zou ik dan in zijn hok doen totdat die kinderen weg zijn.. echt ik zou daar zo gek van worden. Heb zelf kinderen en dieren maar dit gedrag zou ik echt niet willen..
Fijn om dit te lezen. Ik kan erg direct zijn en kinderen kunnen daar van schrikken dus ik sla nu wellicht teveel door naar de andere kant.
Konijn heeft geen hok trouwens. En dat houden we ook zo. Vanaf nu leg ik tijdens het lopen van school naar huis de regels nog maar eens duidelijk uit en dat ik niet blijf waarschuwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Volgens mij hebben de meeste mensen hier er wel begrip voor dat kinderen bang kunnen zijn. Ik lees niet dat dat nou zo’n vreselijk issue is.

Het gaat om kinderen die hysterisch worden. En dat is irritant. Een kind van 10 (daar ging het eerder over) kan gewoon leren zijn emoties iets meer in bedwang te hebben . Niet bij een dier dat zich bovenop hem stort, wel bij een dier dat meters verderop ligt te slapen. En dan kun je wel zeggen dat hij niet voor z’n lol zo bang is, en dat geloof ik best, maar het is ook geen natuurwet of zo dat je dan moet schreeuwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Interessant topic. Mijn man is allergisch voor katten en heeft het sowieso niet echt op honden en katten. Onze oudste is er ook geen fan van, de jongste is (net als ik) stapelgek op katten en wil ze juist graag aaien. Maar op de een of andere manier komen veel katten (en honden) juist op man af en negeren ze ons ;-D
En volgens mij heeft eigenlijk geen van de vriend(innet)jes van onze jongste, huisdieren, en bij de oudste natuurlijk wel ;-D.
Maar op zich geeft dat geen problemen met speelafspraakjes, de hond wordt dan bijvoorbeeld meestal wat aan de andere kant van de woonkamer gehouden en de katten gaan meestal wel ergens liggen slapen en dan is ze ook niet bang. Het gaat bij haar vooral om een hond of kat die uit zichzelf te dicht naar haar toe komt. Ik doe bij het ophalen dan ook zeker nog wel eens een poging om de kat of hond dan juist wel aan te halen (als hij/zij dat oke vindt) om kind te laten zien dat ze echt niet eng zijn, maar tot nu toe maakt het weinig indruk.
Alle reacties Link kopieren Quote
humanista schreef:
27-03-2023 21:08
Als je bang wordt voor alles waar je een vervelende ervaring mee hebt, dan heb je geen leven. Denk aan: je hoofd stoten tegen een keukenkastje, angst voor keukenkastjes. Je hand verbranden aan heet water uit de kraan, angst voor kranen. Een vervelende ervaring kan een positief leermoment zijn. Als ouders dat niet goed kunnen begeleiden heeft het dus wel met de ouders te maken.
Ja, want keukenkastjes en kranen bespringen je ook zo vaak.
Het grote verschil die voorbeelden van jou en een vervelende ervaring met een dier is, dat je bij keukenkastjes en kranen er al bent als je zelf beter oplet, terwijl het bij een vervelende ervaring met een dier juist gaat om iets wat je niet zelf in de hand hebt.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven