Kinderen
alle pijlers
Je kind op het speciaal onderwijs
donderdag 11 juni 2020 om 13:49
Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
woensdag 15 november 2023 om 09:31
Mijn zoon zit ook op een judo, 2 lessen in de week. Wel op een 'gewone' groep, maar dat gaat best goed. Ene les is rommeliger met meer speeldingen, andere les is serieuzer, maar wel met kleinere groep. Hij schiet wel eens uit de bocht, zeker in de rommelige groep, maar docent weet heel goed hem er doorheen te begeleiden.Tinkeltje33 schreef: ↑13-11-2023 13:52Baggal:
Ik heb zoon vorige week aangemeld voor judo. Een speciale groep voor kinderen met een beperking. Hij is heel sportief, sterk, lenig en snel. Maar een gewone groep zou hij niet trekken qua overprikkeling en drukte. Ik ben benieuwd hoe het gaat.
Voordeel van judo is dat het heel fysiek is, maar ook met strakke regels en respect voor elkaar. Ik vind het altijd bewonderenswaardig hoe de docent met 1 geluid de kinderen zittend (in de juiste houding) op de mat in een rij heeft binnen 10 seconden
woensdag 15 november 2023 om 09:46
Dit is precies waarom we wij het toch nog even vol houden op school. Hij is voor de leerkrachten geen probleem (wij komen trouwens zelf best vaak naar school om te ondersteunen bij een activiteit). En dat hij niet tot leren komt omdat de aanpassingen in het schoolwerk en de klas niet voldoende zijn - is wel een heftige 'tol' om te betalen.Cypresshill schreef: ↑14-11-2023 13:33Wilgentak, wat fijn het KDC en een plan en ook de steun met ouders van kinderen met hetzelfde syndroom.
Ik ben superblij met onze BSO+ . Ons kind gaat dit half of hele jaar nog naar een reguliere school -groep 3- en daarna naar speciaal. Het is nu eenmaal zoals het hier is geregeld, maar ergens vind ik de combi zoals het nu gaat ook wel mooi lopen. Ze voelt zich thuis bij de BSO+ en ook op school. Op school komt ze niet mee, maar heeft toch prettig contact met kinderen die hier ook in de straat wonen, inclusief speelafspraakjes, en dat vind ik ergens ook wel een mooi idee. Een soort 'jij bent er ook'. Tegelijk is het wel steeds duidelijker dat het niet houdbaar is, o.a. het verbale en cognitieve wordt steeds belangrijker in het samen spelen van kinderen dus denk dat speciaal dan ook meer kan bieden. Ook qua regelen merk ik nu wel ingewikkelde zaken met leerplicht en extra zorgafspraken die op speciaal iets soepeler zouden moeten verlopen.
Blijf het enorm zoekende vinden welke voor- en nadelen we tegen elkaar af moeten wegen. Kind valt zo tussen regulier en sbo in.
Wat de huidige situatie ons kost is dat we geen gebruik kunnen maken van BSO, en dat hij maar 4 dagen per week naar school kan. Wij vangen dus veel op thuis, en dat gaat ten koste van werk of eigen keuzes.
Maarja, voor kind is het niet evident dat overstappen naar SBO een verbetering is (Vooral andere voor- en nadelen), en ik heb er moeite mee om hem te laten switchen vanwege de voordelen die het mij zou opleveren.
Sorry, ik lees altijd mee, en ineens zag ik een post die me triggerde vanwege mijn eigen onzekerheden en twijfels over of we het goed doen. Ik mis een beetje objectieve begeleiding eigenlijk, iemand met wie we kunnen sparren die geen belang heeft bij de daadwerkelijke keuze. Vandaar dat ik hier even inbreek haha!
woensdag 15 november 2023 om 10:26
Ik heb zelf het topic geopend, naar schrijf niet eens zo actief mee. Voel me soms bezwaard dat ik denk dat het bij mij allemaal wel meevalt, maar heb ook de neiging om te bagatelliseren bij mezelf. Want ik heb ook zorgen, zat van de week weer huilend op de bank, omdat ik me soms zo machteloos voel als het weer escaleert.
Ik voel zo'n extreme beschermingsdrang naar hem. En vind het daarom soms ook moeilijk om te bepalen hoe streng/boos ik soms kan worden. Ik ben niet perse van de boze aanpak, maar soms moeten er wel echt grenzen gesteld worden. Maar echt boos worden op het moment van escalatie is zinloos, want ik bereik hem toch niet. Maar bepaalde uitingen van gedrag wil ik wel begrenzen op dat moment, zoals hard schreeuwen, spullen (om)gooien).
Daarnaast vind ik het soms lastig bepalen wat vanuit onmacht is en onwil. Want het is soms ook gewoon een opstandige 8-jarige.
Door verschillende dingen die bleven spelen en ik hem soms ook (letterlijk) niet meer kan bijhouden fysiek en in gedachten/plannen die hij heeft hebben we hem ook weer aangemeld voor verder onderzoek naar adhd en dcd. Daarnaast vanwege zijn lengte (hij is erg lang) in combi met gedrag is er ook genetisch onderzoek ingezet naar een bepaald syndroom en wordt er gekeken naar zijn hormonen. Dus inmiddels staan er wat lijntjes uit, door de wachtlijsten verwacht ik dat onderzoek volgend jaar pas gaat plaatsvinden.
Gelukkig is heeft hij ook heel veel lieve en gezellige momenten, maar de moeilijke momenten hakken er altijd zo in. Maar dat is vast herkenbaar voor jullie.
Ik voel zo'n extreme beschermingsdrang naar hem. En vind het daarom soms ook moeilijk om te bepalen hoe streng/boos ik soms kan worden. Ik ben niet perse van de boze aanpak, maar soms moeten er wel echt grenzen gesteld worden. Maar echt boos worden op het moment van escalatie is zinloos, want ik bereik hem toch niet. Maar bepaalde uitingen van gedrag wil ik wel begrenzen op dat moment, zoals hard schreeuwen, spullen (om)gooien).
Daarnaast vind ik het soms lastig bepalen wat vanuit onmacht is en onwil. Want het is soms ook gewoon een opstandige 8-jarige.
Door verschillende dingen die bleven spelen en ik hem soms ook (letterlijk) niet meer kan bijhouden fysiek en in gedachten/plannen die hij heeft hebben we hem ook weer aangemeld voor verder onderzoek naar adhd en dcd. Daarnaast vanwege zijn lengte (hij is erg lang) in combi met gedrag is er ook genetisch onderzoek ingezet naar een bepaald syndroom en wordt er gekeken naar zijn hormonen. Dus inmiddels staan er wat lijntjes uit, door de wachtlijsten verwacht ik dat onderzoek volgend jaar pas gaat plaatsvinden.
Gelukkig is heeft hij ook heel veel lieve en gezellige momenten, maar de moeilijke momenten hakken er altijd zo in. Maar dat is vast herkenbaar voor jullie.
woensdag 15 november 2023 om 11:03
Ik denk dat het sowieso niet altijd evident is of de overstap naar naar SBO of SO het beste is. Dat is altijd afwachten.Zoggellia schreef: ↑15-11-2023 09:46Dit is precies waarom we wij het toch nog even vol houden op school. Hij is voor de leerkrachten geen probleem (wij komen trouwens zelf best vaak naar school om te ondersteunen bij een activiteit). En dat hij niet tot leren komt omdat de aanpassingen in het schoolwerk en de klas niet voldoende zijn - is wel een heftige 'tol' om te betalen.
Blijf het enorm zoekende vinden welke voor- en nadelen we tegen elkaar af moeten wegen. Kind valt zo tussen regulier en sbo in.
Wat de huidige situatie ons kost is dat we geen gebruik kunnen maken van BSO, en dat hij maar 4 dagen per week naar school kan. Wij vangen dus veel op thuis, en dat gaat ten koste van werk of eigen keuzes.
Maarja, voor kind is het niet evident dat overstappen naar SBO een verbetering is (Vooral andere voor- en nadelen), en ik heb er moeite mee om hem te laten switchen vanwege de voordelen die het mij zou opleveren.
Sorry, ik lees altijd mee, en ineens zag ik een post die me triggerde vanwege mijn eigen onzekerheden en twijfels over of we het goed doen. Ik mis een beetje objectieve begeleiding eigenlijk, iemand met wie we kunnen sparren die geen belang heeft bij de daadwerkelijke keuze. Vandaar dat ik hier even inbreek haha!
Ik denk dat je vooral moet kijken naar hoe het nu gaat en of dat voldoende is.
Wat zijn de redenen dat hij niet tot leren komt? Zijn er wel oplossingen voor die bijvoorbeeld in SBO wel geboden kunnen worden en in regulier niet?
Vriendjes maken ze op een nieuwe school ook wel weer, maar ik geef toe dat een speelafspraakje een stuk lastiger is met veel kinderen die met de taxi komen.
Het lijkt me een lastig dilemma hoor. Hier een kind met gedragsproblemen, dus die viel echt buiten de boot op regulier. Voor mij was het enige wat ik voor hem wilde dat hij gelukkig was op school en zich niet het buitenbeentje voelde en dat is er gelukkig nu.
Daarbij wordt hij verder ook beter ondersteund qua leren. Hij krijgt nu voor het eerst huiswerk, maar ik denk dat dat wel met kleinere stappen gaat dan bij regulier en dat voor veel dingen net wat extra tijd wordt uitgetrokken om druk te verminderen. (Tijds)druk doet mijn kind het erg slecht op.
Mijn ervaring is dat het allemaal wat rustiger wordt opgebouwd, in tegenstelling tot regulier, waar dingen nu eenmaal zo gaan omdat het zo gaat. Mijn oudste heeft wel op regulier basisonderwijs gezeten.
woensdag 15 november 2023 om 11:08
Ik vind dat een best wel herkenbare gedachte, Soumis. Ik vind het bij ons ook vaak wel meevallen, maar als ik aan een onbekende over hem vertel dan hoor ik opeens wel weer wat we allemaal doen (en laten) om alles in goede banen te leiden. Op het moment dat het goed gaat, lijkt het wel mee te vallen. Dan vergeet je even wat je allemaal doet om te zorgen dat het goed gaat.
Ik ben benieuwd wat er uit het genetisch onderzoek gaat komen. Mocht het om een zeldzaam syndroom gaan, dan kun je terecht bij ZeldSamen. De wat grotere syndromen hebben meestal een eigen patiëntenvereniging.
Ik ben benieuwd wat er uit het genetisch onderzoek gaat komen. Mocht het om een zeldzaam syndroom gaan, dan kun je terecht bij ZeldSamen. De wat grotere syndromen hebben meestal een eigen patiëntenvereniging.
woensdag 15 november 2023 om 11:24
Ik voel me in de gehandicapte wereld soms bijna een 'impostor'- het kan zoveel erger inderdaad! Maar goed, we zijn ook echt niet regulier.
Vandaar dat ik hier vooral mee lees, zodat ik wel soms nuttige tips of herkenning lees.
Kind zit dus wel op het regulier, en dat kan omdat ik minder werk omdat reguliere opvang dan weer niet lukt. En zowel ik als partner zijn elke week wel een keer op school om te helpen in de klas of met een activiteit. Dus het is wel een investering.
De meest voor de hand liggende school was eigenlijk mythyl vanwege zijn lichamelijk beperking. Maar hij komt niet tot leren omdat hij CVI heeft en dus eigenlijk slechtziend is. Daar kan mythylschool niet meer ondersteuning in bieden dan dat nu op regulier ook gebeurd - dus zou hij wellicht naar een school voor slechtzienden moeten. Alleen ontbreekt daar dan weer de kennis over het lichamelijke stukje en kan hij veel hulpmiddelen voor slechtzienden niet gebruiken omdat je daar nu eenmaal beter niet spastisch voor kan zijn.
Zijn gedragsprobleem uit zich vooral thuis. Hij is na school overprikkeld en uitgeput - daardoor erg driftig en verdrietig. Ik denk dat hij nu ook steeds meer last krijgt van het feit dat hij toch voelt dat hij anders is. Maar ik kan dat gevoel waarschijnlijk op beide vormen van SBO niet oplossen. Hij past nergens, mijn gekke unieke kind.
Vandaar dat ik hier vooral mee lees, zodat ik wel soms nuttige tips of herkenning lees.
Kind zit dus wel op het regulier, en dat kan omdat ik minder werk omdat reguliere opvang dan weer niet lukt. En zowel ik als partner zijn elke week wel een keer op school om te helpen in de klas of met een activiteit. Dus het is wel een investering.
De meest voor de hand liggende school was eigenlijk mythyl vanwege zijn lichamelijk beperking. Maar hij komt niet tot leren omdat hij CVI heeft en dus eigenlijk slechtziend is. Daar kan mythylschool niet meer ondersteuning in bieden dan dat nu op regulier ook gebeurd - dus zou hij wellicht naar een school voor slechtzienden moeten. Alleen ontbreekt daar dan weer de kennis over het lichamelijke stukje en kan hij veel hulpmiddelen voor slechtzienden niet gebruiken omdat je daar nu eenmaal beter niet spastisch voor kan zijn.
Zijn gedragsprobleem uit zich vooral thuis. Hij is na school overprikkeld en uitgeput - daardoor erg driftig en verdrietig. Ik denk dat hij nu ook steeds meer last krijgt van het feit dat hij toch voelt dat hij anders is. Maar ik kan dat gevoel waarschijnlijk op beide vormen van SBO niet oplossen. Hij past nergens, mijn gekke unieke kind.
woensdag 15 november 2023 om 11:26
Het is school H in E denk ik?Lente19251003- schreef: ↑14-11-2023 21:10Dit is in Brabant. Maar wellicht weet jouw samenwerkingsverband wel van zo’n soort school in jullie regio?
Wij zijn daar destijds een paar keer geweest voor onze zoon, het sprak mij erg aan maar groot een nadeel vond ik het vroege starten, terwijl bijna alle leerlingen juist van verder weg komen (al dan niet met leerlingenvervoer) en dus wel heel vroeg op moeten. De school zelf had twijfels, omdat onze zoon moeilijk zelf aan de slag kan gaan met zijn schoolwerk en het tempo wel regulier is. Groot voordeel dat iedereen wat 'anders' is en dat er ook vwo-niveau wordt aangeboden. Uiteindelijk hebben wij na heel lang twijfelen toch voor een school in Nijmegen gekozen, waar onze zoon havo heeft gedaan (bood geen vwo aan) en een heel fijne middelbareschooltijd heeft gehad. Toch denk ik nog regelmatig: hoe was het gegaan als hij naar E was gegaan?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 november 2023 om 11:30
Wat sneu, Zoggellia. Dat lijkt me zo moeilijk, om te zien dat je kind verdriet heeft om zijn beperking(en).
En misschien een gekke dwarsstraat, maar ken je camping Parc de la Brenne? Wij gaan daar al jaren heen in de zomervakantie. Ik merk daar altijd dat het onze andere kinderen heel erg goed doet om al die andere gezinnen te zien met ook een kind met een beperking. Niemand vindt daar iets gek. Iedereen doet mee. Het is een heerlijke inclusieve bubbel! Misschien ook een fijne ervaring voor jullie zoon.
En misschien een gekke dwarsstraat, maar ken je camping Parc de la Brenne? Wij gaan daar al jaren heen in de zomervakantie. Ik merk daar altijd dat het onze andere kinderen heel erg goed doet om al die andere gezinnen te zien met ook een kind met een beperking. Niemand vindt daar iets gek. Iedereen doet mee. Het is een heerlijke inclusieve bubbel! Misschien ook een fijne ervaring voor jullie zoon.
woensdag 15 november 2023 om 11:35
Ja die staat op het lijstje! tnx voor de tip!nansie schreef: ↑15-11-2023 11:30Wat sneu, Zoggellia. Dat lijkt me zo moeilijk, om te zien dat je kind verdriet heeft om zijn beperking(en).
En misschien een gekke dwarsstraat, maar ken je camping Parc de la Brenne? Wij gaan daar al jaren heen in de zomervakantie. Ik merk daar altijd dat het onze andere kinderen heel erg goed doet om al die andere gezinnen te zien met ook een kind met een beperking. Niemand vindt daar iets gek. Iedereen doet mee. Het is een heerlijke inclusieve bubbel! Misschien ook een fijne ervaring voor jullie zoon.
Eigenlijk vooral voor onze dochter die het irritant vind dat haar broer zoveel privileges heeft: hij mag wél een rolstoel, hij mag wél een dagje thuisblijven, hij mag wél naar speciale sportdagen vol lintjes en bekers en applaus.
Voor haar zou contact met brusjes wel helpen.
Zoon zelf heeft bijvoorbeeld wel aangepast voetbal, maar worstelt dus met het feit of hij daar dan wel bij hoort. Hij wil op dit moment het liefst geen enkele aanpassing maar gewoon normaal zijn.
woensdag 15 november 2023 om 11:40
Dat klinkt inderdaad lastig zoggelia. Ook een hele andere problematiek dan bij ons.
Maar als ik het zo lees snap ik zeker je dilemma.
Wat ik nog wel wil meegeven dat op SBO of op een mythilschool alle kinderen een beetje anders zijn en dat alle kinderen voor bepaalde uitdagingen staan. Daarbij zijn er natuurlijk kleinere klassen wat al voor minder prikkels kan zorgen.
Het biedt dus misschien niet meer ondersteuning m.b.t. zijn beperking, maar mogelijk zijn er wel minder prikkels omdat het kleinere klassen zijn, meer structuur is, de lessen vaak met kleinere stapjes worden aangeboden, er meer externe hulp is (fysio, ergo, klassenassistenten, jeugdhulpverleners etc) en kinderen van elkaar weten dat ze allemaal een 'dingetje' hebben, dus ze zich over het algemeen minder het buitenbeentje voelen.
Dus praktisch biedt het misschien niet voldoende, maar denk ook niet perse minder dan bij regulier, maar mogelijk zijn er wel andere voordelen, waardoor hij minder geprikkeld thuis komt.
Maar begrijp zeker dat dit een lastige keuze is!
Maar als ik het zo lees snap ik zeker je dilemma.
Wat ik nog wel wil meegeven dat op SBO of op een mythilschool alle kinderen een beetje anders zijn en dat alle kinderen voor bepaalde uitdagingen staan. Daarbij zijn er natuurlijk kleinere klassen wat al voor minder prikkels kan zorgen.
Het biedt dus misschien niet meer ondersteuning m.b.t. zijn beperking, maar mogelijk zijn er wel minder prikkels omdat het kleinere klassen zijn, meer structuur is, de lessen vaak met kleinere stapjes worden aangeboden, er meer externe hulp is (fysio, ergo, klassenassistenten, jeugdhulpverleners etc) en kinderen van elkaar weten dat ze allemaal een 'dingetje' hebben, dus ze zich over het algemeen minder het buitenbeentje voelen.
Dus praktisch biedt het misschien niet voldoende, maar denk ook niet perse minder dan bij regulier, maar mogelijk zijn er wel andere voordelen, waardoor hij minder geprikkeld thuis komt.
Maar begrijp zeker dat dit een lastige keuze is!
woensdag 15 november 2023 om 13:33
Klopt inderdaad. Ze zijn inmiddels iets later: 8.25. Maar zoon wordt al om 7.25 opgehaald door de taxi. Terwijl hij ‘s middags met een half uurtje thuis is. Ik hoop dat hij met een brommer kan zodra hij daar de leeftijd voor heeft. Al heeft ‘ie wel hele leuke chauffeurs altijd, dus met de taxi gaat prima.Yella78 schreef: ↑15-11-2023 11:26Het is school H in E denk ik?
Wij zijn daar destijds een paar keer geweest voor onze zoon, het sprak mij erg aan maar groot een nadeel vond ik het vroege starten, terwijl bijna alle leerlingen juist van verder weg komen (al dan niet met leerlingenvervoer) en dus wel heel vroeg op moeten. De school zelf had twijfels, omdat onze zoon moeilijk zelf aan de slag kan gaan met zijn schoolwerk en het tempo wel regulier is. Groot voordeel dat iedereen wat 'anders' is en dat er ook vwo-niveau wordt aangeboden. Uiteindelijk hebben wij na heel lang twijfelen toch voor een school in Nijmegen gekozen, waar onze zoon havo heeft gedaan (bood geen vwo aan) en een heel fijne middelbareschooltijd heeft gehad. Toch denk ik nog regelmatig: hoe was het gegaan als hij naar E was gegaan?
Is jouw zoon uiteindelijk naar regulier gegaan? In Nijmegen zat ook een VSO waar het SWV onze zoon heen wilde. Is voor ons nog verder weg en qua gedragsproblemen zou H beter passen bij onze zoon. Gelukkig is dat uiteindelijk gelukt bij het SWV. Zit jouw zoon nu op een HBO en zoja, hoe gaat dat?
Enige nadeel is dat al zijn vrienden ver weg wonen en afspreken na school lastig is ivm taxi. Maar ik rijd wel op en neer als het nodig is. En inmiddels kan hij ook sinds kort zelfstandig met OV reizen, dus kan hij met de bus naar huis komen als hij met iemand mee is gegaan na school. En nog een nadeel, omdat er maar 1 VWO klas is, bieden ze maar 1 (en heel misschien een 2e) profiel aan.
woensdag 15 november 2023 om 14:12
De middelbare van mijn zoon was ook VSO, cluster 4 (Kristallis in Nijmegen).
Best veel leerlingen gelukkig ook uit onze woonplaats, die op een halfuurtje rijden ligt. Hij heeft daar twee zeg maar blijvende vrienden aan overgehouden, waar hij nu nog mee omgaat. Zijn eerste vriendin heeft hij ook op die school leren kennen, zij woonde juist de andere kant op dus we hebben in die tijd best wat uurtjes besteed aan brengen en halen. Maar dat hadden we er graag voor over. Helaas is het inmiddels uit (hoewel, helaas, ze was eigenlijk niet zo leuk tegen hem, vond ik), ik zie hem zo snel niet opnieuw aan de verkering raken ook. Ze zijn overigens nog wel bevriend, maar mijn zoon heeft deze zomer zijn rijbewijs gehaald en bezoekt verder weg wonende mensen nu zelf.
Hij zit inderdaad op het hbo. Hij heeft twee jaar over het eerste jaar gedaan en gaat nu ook het tweede jaar weer verdelen over twee jaar. Hij heeft nog steeds erg veel moeite met aan het werk gaan, als er maar even iets niet helemaal duidelijk is over wat hij moet doen, blokkeert hij en stelt uit. (ik herken dat enorm bij mezelf, zo lastig en hij heeft het nog veel erger helaas) We stonden op het punt een duur bureau in te schakelen voor echt goede hulp bij het schrijven van stukken en verslagen etc, maar een begeleidster op de opleiding heeft zich nu over hem ontfermd (ze volgt zelf een opleiding in die richting). Dus dat wachten we nu eerst af. Ik maak me wel zorgen, het spreiden van de opleiding over meer jaar is volgens mij niet de oplossing, het probleem zit hem niet in begrip van de stof of langer moeten doen over dingen, maar in daadkracht versus denkkracht. Omdat ik de afgelopen paar jaar en startend bedrijf had (en heb) waar ik bijna al mijn geld in investeer, is mijn belastbaar inkomen erg laag. Mijn man heeft een prima inkomen, maar alsnog heeft onze zoon nu al voor het derde jaar een best ruime aanvullende beurs die hij niet hoeft te lenen, hij wordt omgezet in een gift als hij binnen tien jaar zijn diploma haalt. Dat leek toen een eindeloze periode, maar het begint me toch zorgen te baren. Wat als het hem uiteindelijk niet lukt, door zijn beperkingen, om dat diploma te halen? Dan moet hij alles terugbetalen, inclusief het OV-reisproduct. Stel dat de conclusie wordt dat hij toch beter naar het mbo kan gaan, dan geldt dat volgens mij ook. Sinds die gedachte in mijn hoofd heeft postgevat, zit er een hardnekkig knoopje in mijn maag.
Enfin, ik ga weer veel te ver door nu. Sorry.
Hoe doet jouw zoon het op H? Zitten ze nog steeds in het gebouw bij het klooster? (dat vond ik zo'n mooie plek) En wel balen inderdaad dat er maar één profiel wordt aangeboden...
Best veel leerlingen gelukkig ook uit onze woonplaats, die op een halfuurtje rijden ligt. Hij heeft daar twee zeg maar blijvende vrienden aan overgehouden, waar hij nu nog mee omgaat. Zijn eerste vriendin heeft hij ook op die school leren kennen, zij woonde juist de andere kant op dus we hebben in die tijd best wat uurtjes besteed aan brengen en halen. Maar dat hadden we er graag voor over. Helaas is het inmiddels uit (hoewel, helaas, ze was eigenlijk niet zo leuk tegen hem, vond ik), ik zie hem zo snel niet opnieuw aan de verkering raken ook. Ze zijn overigens nog wel bevriend, maar mijn zoon heeft deze zomer zijn rijbewijs gehaald en bezoekt verder weg wonende mensen nu zelf.
Hij zit inderdaad op het hbo. Hij heeft twee jaar over het eerste jaar gedaan en gaat nu ook het tweede jaar weer verdelen over twee jaar. Hij heeft nog steeds erg veel moeite met aan het werk gaan, als er maar even iets niet helemaal duidelijk is over wat hij moet doen, blokkeert hij en stelt uit. (ik herken dat enorm bij mezelf, zo lastig en hij heeft het nog veel erger helaas) We stonden op het punt een duur bureau in te schakelen voor echt goede hulp bij het schrijven van stukken en verslagen etc, maar een begeleidster op de opleiding heeft zich nu over hem ontfermd (ze volgt zelf een opleiding in die richting). Dus dat wachten we nu eerst af. Ik maak me wel zorgen, het spreiden van de opleiding over meer jaar is volgens mij niet de oplossing, het probleem zit hem niet in begrip van de stof of langer moeten doen over dingen, maar in daadkracht versus denkkracht. Omdat ik de afgelopen paar jaar en startend bedrijf had (en heb) waar ik bijna al mijn geld in investeer, is mijn belastbaar inkomen erg laag. Mijn man heeft een prima inkomen, maar alsnog heeft onze zoon nu al voor het derde jaar een best ruime aanvullende beurs die hij niet hoeft te lenen, hij wordt omgezet in een gift als hij binnen tien jaar zijn diploma haalt. Dat leek toen een eindeloze periode, maar het begint me toch zorgen te baren. Wat als het hem uiteindelijk niet lukt, door zijn beperkingen, om dat diploma te halen? Dan moet hij alles terugbetalen, inclusief het OV-reisproduct. Stel dat de conclusie wordt dat hij toch beter naar het mbo kan gaan, dan geldt dat volgens mij ook. Sinds die gedachte in mijn hoofd heeft postgevat, zit er een hardnekkig knoopje in mijn maag.
Enfin, ik ga weer veel te ver door nu. Sorry.
Hoe doet jouw zoon het op H? Zitten ze nog steeds in het gebouw bij het klooster? (dat vond ik zo'n mooie plek) En wel balen inderdaad dat er maar één profiel wordt aangeboden...
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 november 2023 om 15:17
Dank voor jullie lieve woorden en het meedenken trouwens. Helpt me toch weer om even uit te zoomen en te beoordelen of de huidige situatie wel echt de beste is voor kind.
Ik dacht dus steeds van wel, zolang wij als ouders het maar volhouden om op deze manier te ondersteunen. Maar die kleine klassen zouden wel eens meer voordeel kunnen hebben dan ik inschat.
Het is gewoon jammer dat het een eind rijden is. 30 minuten als we zelf rijden en geen file hebben. Ik vermoed dat het al snel meer dan 45 min met de taxi is.
Ik dacht dus steeds van wel, zolang wij als ouders het maar volhouden om op deze manier te ondersteunen. Maar die kleine klassen zouden wel eens meer voordeel kunnen hebben dan ik inschat.
Het is gewoon jammer dat het een eind rijden is. 30 minuten als we zelf rijden en geen file hebben. Ik vermoed dat het al snel meer dan 45 min met de taxi is.
woensdag 15 november 2023 om 15:19
Ben benieuwd waar jullie dan vandaan komen. En heeft jouw zoon ook op speciaal basisonderwijs gezeten? Heel misschien op de S in U?
Ik snap die knoop in je maag, het is nogal wat als het straks ineens toch allemaal terugbetaald zou moeten worden. Wel heel fijn dat er iemand op zijn opleiding hem probeert te helpen, hopelijk lukt dat! Maar toch knap hoor, hoe hij het dan allemaal doet! En ook respect voor jou, een bedrijf starten. Ik vind de combi werken en zorgen heel pittig en het lukt mij ook niet om heel veel uren te werken.
Mijn zoon doet het met pieken en dalen goed op H. Nog steeds bij het klooster maar dit jaar voor het laatst. Er komt nieuwbouw en komend schooljaar gaan ze naar een tijdelijk pand in dezelfde stad. Zoon zit nu in de derde, de eerste twee jaar gingen goed, leuke klas met leuke vrienden. Vorig jaar ook een vriendinnetje gekregen daar. Dat is helaas enorm misgelopen, echt heel heftig en ernstig, maar uiteindelijk konden we dat oplossen en heeft zoon er ‘slechts’ een trauma van opgelopen. Dit jaar is moeilijk. Vrienden gingen allemaal havo doen, hij vwo. Dus andere klas met een paar hele heftige jongens erin. Hij begint nu een heel klein beetje zijn draai te vinden, maar daar is heel veel tijd en energie van ons en van school in gegaan. En dan merk je toch weer hoe pittig zijn ‘beperking’ is en hoe heftig hij is als hij niet lekker in zijn vel zit. Ik vind dat heel confronterend.
Ik snap die knoop in je maag, het is nogal wat als het straks ineens toch allemaal terugbetaald zou moeten worden. Wel heel fijn dat er iemand op zijn opleiding hem probeert te helpen, hopelijk lukt dat! Maar toch knap hoor, hoe hij het dan allemaal doet! En ook respect voor jou, een bedrijf starten. Ik vind de combi werken en zorgen heel pittig en het lukt mij ook niet om heel veel uren te werken.
Mijn zoon doet het met pieken en dalen goed op H. Nog steeds bij het klooster maar dit jaar voor het laatst. Er komt nieuwbouw en komend schooljaar gaan ze naar een tijdelijk pand in dezelfde stad. Zoon zit nu in de derde, de eerste twee jaar gingen goed, leuke klas met leuke vrienden. Vorig jaar ook een vriendinnetje gekregen daar. Dat is helaas enorm misgelopen, echt heel heftig en ernstig, maar uiteindelijk konden we dat oplossen en heeft zoon er ‘slechts’ een trauma van opgelopen. Dit jaar is moeilijk. Vrienden gingen allemaal havo doen, hij vwo. Dus andere klas met een paar hele heftige jongens erin. Hij begint nu een heel klein beetje zijn draai te vinden, maar daar is heel veel tijd en energie van ons en van school in gegaan. En dan merk je toch weer hoe pittig zijn ‘beperking’ is en hoe heftig hij is als hij niet lekker in zijn vel zit. Ik vind dat heel confronterend.
woensdag 15 november 2023 om 20:19
Inderdaad zat mijn zoon op de S te U. De jouwe ook? We zullen elkaar daar hoe dan ook niet van kennen neem ik aan, jouw zoon zal nu neem ik aan een jaar of 15 zijn, de mijne is 20.
Wat het werken betreft, ik werk al sinds een jaar of 15 heel veel. Gelukkig heb ik mijn werk zo gekozen en gevormd dat ik het flexibel kan invullen. Nu ik er een tweede bedrijf bij heb, werk ik zeker 80 uur per week. Dat valt lang niet altijd mee, maar mijn zoons zijn 20 en 18 en zelfstandiger dan ik vroeger heb gevreesd dat ze zouden zijn. (de jongste tot in het andere uiterste, die leeft zo ongeveer op zijn kamer en neemt het liefst ook zijn eten daar mee naartoe. Hij heeft ook een diagnose, maar is wel altijd naar regulier onderwijs gegaan) Mijn man verbleef tot een paar jaar geleden bijna de helft van de tijd in het buitenland, maar dat is nu niet meer aan de orde dus dat scheelt ook veel. Ik hoef niet meer zo veel te zorgen en wil dat eerlijk gezegd ook niet meer. Wat werk betreft is het nu 'mijn tijd'.
Het is inderdaad zwaar als je kind niet lekker in zijn vel zit. Mijn zoon heeft ook zo'n periode gehad, meestal kwam dat door gedoe met zijn vriendin. Hij betrok mij daar helemaal niet in, onze relatie is helaas erg veranderd sinds een jaar of vijf. Hij is gelukkiger wel opener geworden tegen mijn man. Ze doen ook veel samen.
Wat jij schrijft klinkt heftig zeg, met de vriendin van je zoon, als het zelfs traumatisch was...
Helaas kan het zeker op een VSO of school zoals H vrij makkelijk gebeuren dat er heftige types in de klas zitten. Zeker als externaliserende en internaliserende kinderen door elkaar zitten. Zeker voor kinderen met ASS is het extra lastig. Moeilijk hoor. Hopelijk wordt het toch nog een fijn schooljaar voor je zoon.
Wat het werken betreft, ik werk al sinds een jaar of 15 heel veel. Gelukkig heb ik mijn werk zo gekozen en gevormd dat ik het flexibel kan invullen. Nu ik er een tweede bedrijf bij heb, werk ik zeker 80 uur per week. Dat valt lang niet altijd mee, maar mijn zoons zijn 20 en 18 en zelfstandiger dan ik vroeger heb gevreesd dat ze zouden zijn. (de jongste tot in het andere uiterste, die leeft zo ongeveer op zijn kamer en neemt het liefst ook zijn eten daar mee naartoe. Hij heeft ook een diagnose, maar is wel altijd naar regulier onderwijs gegaan) Mijn man verbleef tot een paar jaar geleden bijna de helft van de tijd in het buitenland, maar dat is nu niet meer aan de orde dus dat scheelt ook veel. Ik hoef niet meer zo veel te zorgen en wil dat eerlijk gezegd ook niet meer. Wat werk betreft is het nu 'mijn tijd'.
Het is inderdaad zwaar als je kind niet lekker in zijn vel zit. Mijn zoon heeft ook zo'n periode gehad, meestal kwam dat door gedoe met zijn vriendin. Hij betrok mij daar helemaal niet in, onze relatie is helaas erg veranderd sinds een jaar of vijf. Hij is gelukkiger wel opener geworden tegen mijn man. Ze doen ook veel samen.
Wat jij schrijft klinkt heftig zeg, met de vriendin van je zoon, als het zelfs traumatisch was...
Helaas kan het zeker op een VSO of school zoals H vrij makkelijk gebeuren dat er heftige types in de klas zitten. Zeker als externaliserende en internaliserende kinderen door elkaar zitten. Zeker voor kinderen met ASS is het extra lastig. Moeilijk hoor. Hopelijk wordt het toch nog een fijn schooljaar voor je zoon.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 november 2023 om 20:50
Wat toevallig! Juf Marieke en meester Wim nog gekend? Zoon is daar in groep 7 gekomen en is daar zo veel gelukkiger geworden! Hij is 14 dus we zullen elkaar niet kennen.
Het nadeel van zulk soort scholen is dat je heel veel kinderen met enorme rugzakken bij elkaar hebt waardoor ze elkaar ook kunnen meetrekken naar beneden in elkaars ellende. Maar toch denk ik voor nu dat dit de beste plek voor hem is.
Het nadeel van zulk soort scholen is dat je heel veel kinderen met enorme rugzakken bij elkaar hebt waardoor ze elkaar ook kunnen meetrekken naar beneden in elkaars ellende. Maar toch denk ik voor nu dat dit de beste plek voor hem is.
woensdag 15 november 2023 om 21:07
zaterdag 18 november 2023 om 12:51
zaterdag 18 november 2023 om 13:35
Hier gaat het niet best momenteel.
De afgelopen weken hebben we een paar hele nare gesprekken op school gehad. Onze zoon loopt behoorlijk vast bij een bepaalde docent, en hij niet alleen.
Het voelt regelmatig alsof zoon op een reguliere school zit, zo ontzettend weinig begrip lijkt er plotseling voor de kinderen te zijn. We weten inmiddels dat er meerdere kinderen niet bepaald empathisch worden benaderd door een paar nieuwe medewerkers op school.
Super naar, want het voelt alsof dat wat zo goed was opgebouwd, plezier en vertrouwen in school, weer helemaal terug bij af is.
Zoon begint nu ook weer buiten school negatief gedrag te laten zien.
Enige positieve is, is dat we thuis wel op 1 lijn zitten en dat zoon een fijne begeleider heeft die hem en ons ook steun in de strijd met school, want zo voelt het nu echt. Alsof we weer een strijd moeten voeren om hem op school te houden.
Had niet gedacht dat je op speciaal onderwijs ook zulk onbegrip kan treffen.
Blijkbaar valt of staat alles toch echt bij de professionaliteit en empathie van de individuele docent.
De afgelopen weken hebben we een paar hele nare gesprekken op school gehad. Onze zoon loopt behoorlijk vast bij een bepaalde docent, en hij niet alleen.
Het voelt regelmatig alsof zoon op een reguliere school zit, zo ontzettend weinig begrip lijkt er plotseling voor de kinderen te zijn. We weten inmiddels dat er meerdere kinderen niet bepaald empathisch worden benaderd door een paar nieuwe medewerkers op school.
Super naar, want het voelt alsof dat wat zo goed was opgebouwd, plezier en vertrouwen in school, weer helemaal terug bij af is.
Zoon begint nu ook weer buiten school negatief gedrag te laten zien.
Enige positieve is, is dat we thuis wel op 1 lijn zitten en dat zoon een fijne begeleider heeft die hem en ons ook steun in de strijd met school, want zo voelt het nu echt. Alsof we weer een strijd moeten voeren om hem op school te houden.
Had niet gedacht dat je op speciaal onderwijs ook zulk onbegrip kan treffen.
Blijkbaar valt of staat alles toch echt bij de professionaliteit en empathie van de individuele docent.
zaterdag 18 november 2023 om 17:42
Staopstoel schreef: ↑18-11-2023 12:51Jee, Lente en Yella jullie zitten echt een fase verder, en tegelijkertijd blijven bepaalde zorgen en twijfels ongeacht de leeftijd.
De kinderen blijven toch kwetsbaarder dan een gemiddeld kind dat mee kan gaan in de “normale” maatschappij.
Hoe is het bij jou Woez ?
Ik lees jullie nog wel hoor!
Maar ben moe. Veel bande lopen is een uitdaging.
Tik nu bijna de 40 weken aan.
En ik merk dat het pittig is. Onze zoon is ontzettend lief, maar zooo intensief.
Aankleden, luiers verschonen en naar de wc laten gaan. Hij kan die niet zelf. Hij kan prima lopen, maar heeft geen motivatie om even mee te werken.
Altijd afgeleid door iets.
Vooral de weekenden zijn zwaar, wanneer zoon dus 2 dagen thuis is zonder school.
Hij wil ook heel graag bij me op schoot, maar dat gaat gewoon niet meer. 22 kg tegen m'n dikke buik aan is te pijnlijk. Hartverscheurend, want hij heeft het gewoon nodig af en toe. En ik kan hem niet aan het verstand brengen waarom het niet kan. *Insert boze bui*
Mijn man neemt zo veel mogelijk over. Maar het mannetje wil gewoon bij mama knuffelen.
Op dit soort momenten merk je de beperkingen weer even extra goed.
She was brave and strong and broken, all at once.
zondag 19 november 2023 om 14:30
Lastig Woez. Kun je niet op een of andere manier samen met hem een manier bedenken waardoor hij toch heel dicht bij je kan zitten en dan toch knuffelen, maar niet tegen de buik? Bijvoorbeeld op een lekker zacht kussen naast jou en dan jij dan je arm om hem heen, samen met hem wat houdingen uitproberen, hem echt mee laten denken en proberen. Of zo'n lang borstvoedingskussen kopen (als je het niet al hebt), dat kan hij lekker om zich heen trekken en met dat kussen ertussen tussen je benen zitten terwijl jij op de bank ligt, ik noem maar wat. Dan laat je zien dat je ook zo graag met hem wilt knuffelen en samen bedenken hoe dat toch kan, ondanks de dikke buik.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 19 november 2023 om 14:50
zondag 19 november 2023 om 17:40
Het gaat mij ook niet om vragen over de vroegste kindertijd hè? Wel allemaal vragen of ik wel een ”goeie” zwangere / beginnende moeder was. En dat iedere keer weer opnieuw. Terwijl je al een heel dik dossier hebt opgestuurd. En dan zit het niet in een papieren vragenlijst, maar iedere keer weer opnieuw in een gesprek. En zelfs al zou ik stress hebben gehad vlak na de geboorte van zoon (het was een huilbaby), daar krijgt hij geen autisme van
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
