Kinderen
alle pijlers
KDV: Zoon is gebeten door ander kind!
maandag 25 juni 2007 om 17:21
Mijn man heeft onze zoon opgehaald van het KDV en daar bleek dat hij 2 (!!!!) keer is gebeten door een ander kind. Hij heeft echt een wondje bij zijn mond.
Mijn man heeft gevraagd hoe dat tot 2 keer toe kan gebeuren en het antwoord was dat ze dat andere kind niet kunnen vastbinden! :o
Er zijn meer kinderen gebeten waaronder een baby van net 4 maanden oud. De leidster gaf ook aan dat dit een fase is bij kinderen.
Dat het een keer gebeurd kan ik me nog wel voorstellen. Ze kunnen daar niet alles voor zijn en dat begrijp ik. Maar als het een paar keer achter elkaar gebeurd zet je dat kind toch in een ruimte die voor hem veilig is om nog in te spelen en waar hij niet bij de hele kleintjes kan komen? Desnoods even naar een groep met alleen leeftijdgenoten die wat meer van zich af kunnen bijten?;)En als hij zijn fase weer gehad heeft weer terug naar zijn eigen groep ofzo.
Ik vind het erg moeilijk hoe ik hier nou weer op moet reageren. Moet ik maar accepteren dat dit soort dingen nou eenmaal gebeuren als je je kind naar een KDV stuurt, of moet ik hier wat van gaan zeggen volgende keer?
Je brengt je kind toch naar de opvang met het gevoel dat hij daar veilig is en dat ze op hem letten, maar ik vraag me nu dan af hoe veilig hij daar écht is.
Mijn man heeft gevraagd hoe dat tot 2 keer toe kan gebeuren en het antwoord was dat ze dat andere kind niet kunnen vastbinden! :o
Er zijn meer kinderen gebeten waaronder een baby van net 4 maanden oud. De leidster gaf ook aan dat dit een fase is bij kinderen.
Dat het een keer gebeurd kan ik me nog wel voorstellen. Ze kunnen daar niet alles voor zijn en dat begrijp ik. Maar als het een paar keer achter elkaar gebeurd zet je dat kind toch in een ruimte die voor hem veilig is om nog in te spelen en waar hij niet bij de hele kleintjes kan komen? Desnoods even naar een groep met alleen leeftijdgenoten die wat meer van zich af kunnen bijten?;)En als hij zijn fase weer gehad heeft weer terug naar zijn eigen groep ofzo.
Ik vind het erg moeilijk hoe ik hier nou weer op moet reageren. Moet ik maar accepteren dat dit soort dingen nou eenmaal gebeuren als je je kind naar een KDV stuurt, of moet ik hier wat van gaan zeggen volgende keer?
Je brengt je kind toch naar de opvang met het gevoel dat hij daar veilig is en dat ze op hem letten, maar ik vraag me nu dan af hoe veilig hij daar écht is.
maandag 25 juni 2007 om 17:33
Ik denk inderdaad dat je het moet accepteren. De oplossingen die jij aandraagt lijken me allemaal niet haalbaar en ik neem aan dat de ouders van het bijtende kind hun kind ook echt wel aanpakken. Kinderen zijn nu eenmaal kinderen, het zal echt nog wel vaker gebeuren dat je zoon met een blauw oog, tand door de lip, of weet ik veel wat voor gevolg van "ruzie" thuiskomt, dat kan je nu eenmaal niet voorkomen.
Ik wil het verder niet bagatelliseren, als mijn zoon gehavend thuiskomt baal ik ook. Maar aan de andere kant heeft mijn zoon ook weleens gebeten of flink van zich af gemept en aangezien je er niet bij bent kun je ook niet inschatten hoe zoiets precies plaatsvindt. Ik weet wel dat mijn zoon die keer dat hij ( ook een veel jonger) kindje had gebeten hij echt thuis flink op zijn lazer heeft gekregen en daar flink van onder de indruk was. Dat hij niet mag bijten wist hij al maar sindsdien weet hij het weer even wat beter, zeg maar. Maar ja, hij komt ook wel met verhalen thuis van andere kindjes die hem pijn doen of plagen ofzo, dus je weet toch nooit precies hoe het gegaan is. Misschien heeft jouw eigen kind dat bijtende kindje wel enorm getergd ( al dan niet onbewust), misschien was jouw zoontje een toevallig slachtoffer van een kind dat door andere kindjes al de hele dag op zijn kop gezeten werd en uit frustratie van zich afbeet, misschien weet het kind nog helemaal niet dat bijten zeer doet.
Je houdt het nu eenmaal niet tegen en het hoort ook wel een beetje bij groot worden vind ik zelf eigenlijk.
Ik wil het verder niet bagatelliseren, als mijn zoon gehavend thuiskomt baal ik ook. Maar aan de andere kant heeft mijn zoon ook weleens gebeten of flink van zich af gemept en aangezien je er niet bij bent kun je ook niet inschatten hoe zoiets precies plaatsvindt. Ik weet wel dat mijn zoon die keer dat hij ( ook een veel jonger) kindje had gebeten hij echt thuis flink op zijn lazer heeft gekregen en daar flink van onder de indruk was. Dat hij niet mag bijten wist hij al maar sindsdien weet hij het weer even wat beter, zeg maar. Maar ja, hij komt ook wel met verhalen thuis van andere kindjes die hem pijn doen of plagen ofzo, dus je weet toch nooit precies hoe het gegaan is. Misschien heeft jouw eigen kind dat bijtende kindje wel enorm getergd ( al dan niet onbewust), misschien was jouw zoontje een toevallig slachtoffer van een kind dat door andere kindjes al de hele dag op zijn kop gezeten werd en uit frustratie van zich afbeet, misschien weet het kind nog helemaal niet dat bijten zeer doet.
Je houdt het nu eenmaal niet tegen en het hoort ook wel een beetje bij groot worden vind ik zelf eigenlijk.
Am Yisrael Chai!
maandag 25 juni 2007 om 17:36
Eensch met FV.
Dit soort dingen kunnen ook gebeuren als je een peuter op visite krijgt bijvoorbeeld. Het 'hoort erbij', hoewel het natuurlijk wel balen is. Deze keer is jouw kind het 'slachtoffer', volgende keer is hij de 'dader'.
Dit soort dingen kunnen ook gebeuren als je een peuter op visite krijgt bijvoorbeeld. Het 'hoort erbij', hoewel het natuurlijk wel balen is. Deze keer is jouw kind het 'slachtoffer', volgende keer is hij de 'dader'.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 25 juni 2007 om 17:42
Mijn dochtertje (8 maanden) is laatst in haar neusje gebeten door een kindje net iets ouder dan haar. Het was dik en rood en ze had ook een klein wondje. Het KDV belde nog tijdens de opvanguurtjes op met het voorval, hoe vervelend ze het vonden en hoe ze het opgelost hadden. Ontsmetten etc. Dat vond ik prima! Valt het tenminste niet zo op je dak wanneer je haar komt halen. Tuurlijk vond ik het effe vervelend, maar wat moet je?! Als dit het ergste is wat hem/haar in het leven zal overkomen dan teken ik ervoor. Straks speelt ze daar een keer buiten en schaaft ze haar beide knietjes finaal open. Tja....het leven is niet altijd feest.
maandag 25 juni 2007 om 17:45
Ik ben het wel eens met fashionvictim. Hoe akelig het ook is als je kind gebeten, geslagen of geschopt wordt, te voorkomen is het echt niet altijd. Als je het gevoel hebt dat de leidsters niet goed hebben opgetreden tegen het bijtende kind, dan zou ik dat nog een keer goed navragen en desnoods nog even een keer goed aan de kaak stellen. Maar het is wel een feit dat veel kindjes door een fase heengaan waarin ze dat soort dingen uitproberen. En als ouder van een kind dat dat doet voel je je minstens zo vervelend. Mijn oudste heeft een poosje gehad dat hij andere kindertjes een tik gaf. Niet hard en het was steeds om een reactie uit te lokken, zij het van de volwassene of van het kind in kwestie. Ik heb gezien en gemerkt dat de leidsters op ons kdv daar echt iets van zeggen en ook bijvoorbeeld zorgen dat het kind dan naar de ander toe moet om het goed te maken. En als ik erbij was, dan kreeg hij goed op zijn duvel. Maar met meer kinderen in een ruimte kun je het niet steeds voor zijn. Ook het in een andere groep zetten lost weinig op. Dan gebeurt het daar met andere kinderen (en ook al zijn die misschien ouder, sommigen kunnen zich daartegen dan alsnog niet weren). Of hij gaat gewoon weer door zodra hij terug is. Dat is het irritante van zo'n fase ;), ze blijven het een poosje uitproberen.
Ook een kind met broertjes en/of zusjes is op die manier weleens de "dupe". Mijn jongste heeft ook al wel eens een schop of klap van de oudste moeten incasseren. Soms per ongeluk in een poging lief te zijn, soms ook regelrecht expres. Ik let er op, houd ze in de gaten, maar kan zelfs met 2 kinderen niet voorkomen dat ze soms even in elkaars vaarwater komen.
Kortom, kaart het nog een keer aan bij de leidsters als jullie echt het idee hebben dat er niet afdoende tegen is opgetreden. En anders is er inderdaad weinig aan te doen. Waar kinderen samen in een ruimte verblijven, komen nu eenmaal grotere en kleinere ruzietjes voor.
Ook een kind met broertjes en/of zusjes is op die manier weleens de "dupe". Mijn jongste heeft ook al wel eens een schop of klap van de oudste moeten incasseren. Soms per ongeluk in een poging lief te zijn, soms ook regelrecht expres. Ik let er op, houd ze in de gaten, maar kan zelfs met 2 kinderen niet voorkomen dat ze soms even in elkaars vaarwater komen.
Kortom, kaart het nog een keer aan bij de leidsters als jullie echt het idee hebben dat er niet afdoende tegen is opgetreden. En anders is er inderdaad weinig aan te doen. Waar kinderen samen in een ruimte verblijven, komen nu eenmaal grotere en kleinere ruzietjes voor.
maandag 25 juni 2007 om 18:02
Ik ben een moeder van een bijtertje.... (alfast excuus aanbieden Sorry!!!!!!!) Max bijt nu niet meer maar toen hij 1.5 was als iemand iets van hem afpalte of hem omverduwde beet hij..... bent er als ouder niet trots op en het duurt ook heel lang voordat ie het afleerde...ik kan er ook niets aan doen dat max bijt ik heb het hem niet aan geleerd. Max beet omdat dat de enege manier was dat ie letterlijk van zijn grote broer kon afbijten (16maanden ouder) .... Max beet een keertje een meisje omdat zij een auto van hem afpikte en hem in zijn gezicht sloeg..en de vader van het meisje zei als hij het zag had hij mijn zoontje terug gebeten.... ik ben daar zo woest over geworden.... belachelijk toch...... ik ben er mee eens dat bijten dat mag niet maar als ouder sta je er hulpeloos bij....denkd at het 3 maanden intensief "staffen" (time out en op zijn kamertje of op de gang).....
nu is max 3 jaar en bijt gelukkig niet meer... maar de machteloos heid die ik voelde toen kan ik me nog goe dherrinderen want zo iets doet mijn lieve max niet
Max heeft nooit "gewoon" gebeten ..maar altijd als frustratie...heb de babysitter dus gevraagt om max bij dat meisje vnadaan te houden.... en dat heeft geholpen...
nu is max 3 jaar en bijt gelukkig niet meer... maar de machteloos heid die ik voelde toen kan ik me nog goe dherrinderen want zo iets doet mijn lieve max niet
Max heeft nooit "gewoon" gebeten ..maar altijd als frustratie...heb de babysitter dus gevraagt om max bij dat meisje vnadaan te houden.... en dat heeft geholpen...
maandag 25 juni 2007 om 18:18
Helemaal mee eens.
Mijn zoon is ook weleens gebeten op het kdv, nota bene door zijn beste vriend! Hij heeft zelf ook gebeten en zelfs laatst, toen ik met hem bij een vriendin met even oud zoontje was heeft hij hem gebeten. Het is dus niet iets dat alleen op het kdv gebeurd, het kan overal gebeuren. En eerlijk gezegd, ik vond het vervelender toen hij zelf beet dan toen hij gebeten was.
maandag 25 juni 2007 om 18:23
Probeer je eens in te denken hoe het is om de ouder te zijn van het bijtertje. Lijkt me verschrikkelijk als je weet dat andere kinderen en ouders op een bepaalde negatieve manier zo over mijn kindje zouden denken. Neemt zeker niet weg dat je als je kind gebeten wordt je er het liefste alles aan zou willen doen om dit te voorkomen, door dus bijv. de oplossingen die jij aangeeft. Maar helaas denk ook ik dat je je er toch neer moet leggen.
Ben zelf werkzaam in de kinderopvang, heb het een keer meegemaakt dat een kindje zo ontzettend vaak en hard beet dat ouders zelfs een klacht in hadden gediend en dreigden weg te gaan als er niets aan gedaan zou worden. Da's natuurlijk ook niet de bedoeling maar een kind weigeren omdat het anderen bijt? Da's weer het andere uiterste. Je kunt natuurlijk altijd bij het kdv ke zorgen uitspreken en zeggen dat je hier echt last van hebt. Hopelijk kunnen ze jou dan op een bepaalde manier toch gerust stellen.
Ben zelf werkzaam in de kinderopvang, heb het een keer meegemaakt dat een kindje zo ontzettend vaak en hard beet dat ouders zelfs een klacht in hadden gediend en dreigden weg te gaan als er niets aan gedaan zou worden. Da's natuurlijk ook niet de bedoeling maar een kind weigeren omdat het anderen bijt? Da's weer het andere uiterste. Je kunt natuurlijk altijd bij het kdv ke zorgen uitspreken en zeggen dat je hier echt last van hebt. Hopelijk kunnen ze jou dan op een bepaalde manier toch gerust stellen.
maandag 25 juni 2007 om 19:12
Mijn zoon bijt ook wel eens en ik zou het verschrikkelijk vinden als hij dat op het kdv zou doen. Gelukkig doet hij dat alleen thuis en hij doet het meestal uit pure onmacht als hij zijn woede niet onder controle kan houden. Het gebeurt gelukkig zelden. Laatst heeft hij zijn zusje gebeten, dat is nu al weer een paar dagen geleden en de tandafdruk is nog te zien op haar armpje. Dit was de eerste keer dat hij haar beet, voorheen waren mijn man en ik het slachtoffer. Ik ben ontzettend boos op hem geworden toen hij zijn zusje gebeten had, dat het (hopelijk) de eerste en de laatste keer is.
En natuurlijk vind je het als moeder of vader erg als je kind pijn gedaan wordt op het kdv, maar dat kun je nooit helemaal voorkomen. Ook niet als ze wat ouder zijn en naar school gaan.
En natuurlijk vind je het als moeder of vader erg als je kind pijn gedaan wordt op het kdv, maar dat kun je nooit helemaal voorkomen. Ook niet als ze wat ouder zijn en naar school gaan.
maandag 25 juni 2007 om 19:26
Mijn middelste was nogal een bijter. Knap lullig en zo moeilijk te verhelpen. Ik was 'blij' dat hij ook een keer teruggepakt werd door een kindje. Hij had een prachtige tandafdruk in zijn gezicht staan. Kind in kwestie had 'm goed te pakken, want hij had ook een grote kras aan de andere kant van zijn gezicht. Tja, jammer. Dat is het risico van peuter zijn. :P
Als het vaak voorkomt of als je echt het idee hebt dat de leidsters niet ingrijpen, dan zou ik het aankaarten, maar persoonljk vind ik het niet schokkend...
Als het vaak voorkomt of als je echt het idee hebt dat de leidsters niet ingrijpen, dan zou ik het aankaarten, maar persoonljk vind ik het niet schokkend...
maandag 25 juni 2007 om 19:43
beetje mosterd aan het worden, maar toch ff reageren:
ik sluit me veelal aan bij de reactie:
uiteraard is het niet leuk als je kleine uk gebeten wordt, maarja, dat gebeurd gewoon met die kleintjes onderling! Ik ga ervanuit dat de leidsters er heus wel pedagogisch op ingegrepen hebben en dit ook tegen de ouders van de "dader" hebben verteld zodat zij er zelf ook op kunnen letten. Maar reken er maar op dat ie nog wel een keer gebeten wordt, of van de glijbaan geduwd wordt, met speelgoed om de oren geslagen krijgt etc. Verbaal zijn de ukkies nog niet echt vaardig om zich te weren, en een flinke bijt of een mep maakt heel veel duidelijk voor die ukkies onderling.
Niet leuk misschien, maar redelijk "natuurlijk". En er zijn weer leidsters en ouders voor om netjes pedagogisch in te grijpen. Nu niet verwachten dat het dan meteen overgaat.
ik sluit me veelal aan bij de reactie:
uiteraard is het niet leuk als je kleine uk gebeten wordt, maarja, dat gebeurd gewoon met die kleintjes onderling! Ik ga ervanuit dat de leidsters er heus wel pedagogisch op ingegrepen hebben en dit ook tegen de ouders van de "dader" hebben verteld zodat zij er zelf ook op kunnen letten. Maar reken er maar op dat ie nog wel een keer gebeten wordt, of van de glijbaan geduwd wordt, met speelgoed om de oren geslagen krijgt etc. Verbaal zijn de ukkies nog niet echt vaardig om zich te weren, en een flinke bijt of een mep maakt heel veel duidelijk voor die ukkies onderling.
Niet leuk misschien, maar redelijk "natuurlijk". En er zijn weer leidsters en ouders voor om netjes pedagogisch in te grijpen. Nu niet verwachten dat het dan meteen overgaat.
maandag 25 juni 2007 om 20:17
Hier een verhaal van een moeder van een "krabbertje".
Mijn dochter heeft dus een keer een ander kindje (kleine baby notabene:?) in zijn gezichtje gekrabt... Het kindje was "gelukkig" het kindje van een hele goede vriendin van mij die ook bij dochter op het KDV zit.
Ik vond het vreselijk, het werd ook erg serieus genomen op het KDV. Toen ik dochter kwam ophalen werd ik eerst appart genomen en werd mij verteld wat er was gebeurd.
Dochter zag waarschijnlijk dat baby een speentje had die ze zelf wou hebben, voordat hun erbij waren had dochter lief baby al gekrabt.
Daarna was ze opweg naar een andere baby (dit hebben ze gelukkig kunnen voorkomen).
Goede vriendin van mij vond het natuurlijk niet leuk, maar zei ook meteen dat je sommige dingen nou eenmaal niet kan voorkomen. Zeker niet op het KDV. Er zitten daar meerdere kindjes op een groep en je kan nu eenmaal niet overal tegelijk zijn...
Ik zelf vond het dus echt niet leuk, had nooit verwacht dat mijn dochter zoiets zou doen. Maar aan de andere kant, ze was toen net 15 maanden. Ze heeft het vast niet gedaan met de reden om die baby pijn te doen. Daar geloof ik niets van.
Ik ben nu nog allerter op het knippen van de nageltjes (was ik altijd al, maar toen waren ze waarschijnlijk toch net iets te lang...). En ik sta dit soort dingen ook zeker niet toe. Pijn doen mag niet.
KDV denkt hier net zo over en spreken dochter ook zeker aan op dingen wat niet mag.
Kortom... ook ik denk dat dit soort dingen op een KDV niet te voorkomen zijn, nergens niet. Soms zijn die kleintjes zo snel.
Het is idd heel vervelend, voor allebei de kanten.
Mijn dochter heeft dus een keer een ander kindje (kleine baby notabene:?) in zijn gezichtje gekrabt... Het kindje was "gelukkig" het kindje van een hele goede vriendin van mij die ook bij dochter op het KDV zit.
Ik vond het vreselijk, het werd ook erg serieus genomen op het KDV. Toen ik dochter kwam ophalen werd ik eerst appart genomen en werd mij verteld wat er was gebeurd.
Dochter zag waarschijnlijk dat baby een speentje had die ze zelf wou hebben, voordat hun erbij waren had dochter lief baby al gekrabt.
Daarna was ze opweg naar een andere baby (dit hebben ze gelukkig kunnen voorkomen).
Goede vriendin van mij vond het natuurlijk niet leuk, maar zei ook meteen dat je sommige dingen nou eenmaal niet kan voorkomen. Zeker niet op het KDV. Er zitten daar meerdere kindjes op een groep en je kan nu eenmaal niet overal tegelijk zijn...
Ik zelf vond het dus echt niet leuk, had nooit verwacht dat mijn dochter zoiets zou doen. Maar aan de andere kant, ze was toen net 15 maanden. Ze heeft het vast niet gedaan met de reden om die baby pijn te doen. Daar geloof ik niets van.
Ik ben nu nog allerter op het knippen van de nageltjes (was ik altijd al, maar toen waren ze waarschijnlijk toch net iets te lang...). En ik sta dit soort dingen ook zeker niet toe. Pijn doen mag niet.
KDV denkt hier net zo over en spreken dochter ook zeker aan op dingen wat niet mag.
Kortom... ook ik denk dat dit soort dingen op een KDV niet te voorkomen zijn, nergens niet. Soms zijn die kleintjes zo snel.
Het is idd heel vervelend, voor allebei de kanten.
maandag 25 juni 2007 om 20:34
Hier is dochter ooit gebeten, pffft, wat was vent toen kwaad (sja, niemand mag oogappel iets aandoen, ik ben iets nuchterder daarin). Inmiddels heeft zoon een keer een meisje gebeten op de creche. Dus ken het bijten van twee kanten. Heb 'm niet zo opgevoed, maar kindjes bijten inderdaad nu eenmaal. Straffen en isoleren, maar het is niet helemaal te voorkomen....
dinsdag 26 juni 2007 om 09:36
Bedankt voor al jullie reacties. Ik heb er een nachtje over geslapen en heb het weten nte relativeren. Dat wondje was door man aan de telefoon een beetje overdreven, het was eerder een rood plekje :)
Er waren een stuk of 6 kinderen gebeten en dan meerdere keren per kind.
Dat het 1 of 2 keer gebeurd snap ik, maar daarna houd je het dan toch extra in de gaten?
Ik snap dat het kind dat bijt er niks aan kan doen, maar dan blijf ik het de verantwoordelijkheid van de leidsters vinden om hem of haar extra in de gaten te houden.
Daarnaast kan ik me trouwens wel heel erg goed voorstellen hoe vervelend het moet zijn als het jouw kind is die heeft gebeten of gekrabd. Ik weet ook eigenlijk niet wat ik erger zou vinden. Mijn zoon is pas 9 maanden, maar al een behoorlijke driftkikker af en toe. Er zal vast een keer komen dat ik aan de andere kant sta en dan?
Nou ja, we zijn ook pas 9 maanden ouders dus dit is pas de eerste keer dat we met zoiets te maken hebben. Zoon houdt er vast geen jeugdtrauma aan over en idd: als dit het ergste is wat hij in zijn leven gaat meemaken......
Ik heb dit gisteren in het moment gepost en was geschrokken. Als het om je kind gaat wil je hem beschermen natuurlijk. Kwestie van loslaten ook wel. pfffff, nu al!
Bedankt in ieder geval, jullie hebben bevestigd wat ik zelf gisteravond al dacht na te zijn afgekoeld.
Oh en over hoe ik het nou weer zou moeten gaan aanpakken. Er kwamen gelijk allemaal kleine ergernissen omhoog die niet echt noemenswaardig zijn, maar die gelijk veel groter werden dan ze zijn.
We zijn echt tevreden over het KDV en de meiden die er werken zijn hartstikke leuk met onze zoon en de andere kinderen. Moet ook wel even gezegd worden natuurlijk.
Er waren een stuk of 6 kinderen gebeten en dan meerdere keren per kind.
Dat het 1 of 2 keer gebeurd snap ik, maar daarna houd je het dan toch extra in de gaten?
Ik snap dat het kind dat bijt er niks aan kan doen, maar dan blijf ik het de verantwoordelijkheid van de leidsters vinden om hem of haar extra in de gaten te houden.
Daarnaast kan ik me trouwens wel heel erg goed voorstellen hoe vervelend het moet zijn als het jouw kind is die heeft gebeten of gekrabd. Ik weet ook eigenlijk niet wat ik erger zou vinden. Mijn zoon is pas 9 maanden, maar al een behoorlijke driftkikker af en toe. Er zal vast een keer komen dat ik aan de andere kant sta en dan?
Nou ja, we zijn ook pas 9 maanden ouders dus dit is pas de eerste keer dat we met zoiets te maken hebben. Zoon houdt er vast geen jeugdtrauma aan over en idd: als dit het ergste is wat hij in zijn leven gaat meemaken......
Ik heb dit gisteren in het moment gepost en was geschrokken. Als het om je kind gaat wil je hem beschermen natuurlijk. Kwestie van loslaten ook wel. pfffff, nu al!
Bedankt in ieder geval, jullie hebben bevestigd wat ik zelf gisteravond al dacht na te zijn afgekoeld.
Oh en over hoe ik het nou weer zou moeten gaan aanpakken. Er kwamen gelijk allemaal kleine ergernissen omhoog die niet echt noemenswaardig zijn, maar die gelijk veel groter werden dan ze zijn.
We zijn echt tevreden over het KDV en de meiden die er werken zijn hartstikke leuk met onze zoon en de andere kinderen. Moet ook wel even gezegd worden natuurlijk.
.
dinsdag 26 juni 2007 om 10:09
Oeps, te snel geklikt...
Ik ken het inmiddels ook van beide kanten. Dochter (17 mnd) is gelukkig zelf nooit gebeten (voor zover ik weet), maar er was wel een erg agressief jongetje in haar groep. Ik baalde daar ontzettend van, en vond eigenlijk ook dat zo'n kindje dan maar zo lang in een andere ruimte moest of zo.
Maar goed, vorige week heeft dochterlief zelf ook andere kindjes pijn gedaan. Echt bijten doet ze geloof ik niet, volgens de leidsters geeft ze zuigzoenen (hoe komt ze erop....). Vast lief bedoeld, maar kleine baby's zijn daar niet van gediend ;). Eentje was de rest van de dag overstuur geweest en had nu nog een blauwe wang :o.
Vind het zelf heel erg vervelend en hoop dat deze fase gauw overgaat. Leidsters hadden haar duidelijk gemaakt dat het niet mocht, en haar meegenomen naar het andere kindje om hem te troosten. Ik probeer haar thuis ook uit te leggen dat ze zachtjes en voorzichtig moet zijn als ze wil knuffelen, maar daar heb ik alleen knuffeldieren en papa en mama bij de hand dus ik hoop dat het een beetje overkomt.
Dus tja, het hoort er idd bij...
Ik ken het inmiddels ook van beide kanten. Dochter (17 mnd) is gelukkig zelf nooit gebeten (voor zover ik weet), maar er was wel een erg agressief jongetje in haar groep. Ik baalde daar ontzettend van, en vond eigenlijk ook dat zo'n kindje dan maar zo lang in een andere ruimte moest of zo.
Maar goed, vorige week heeft dochterlief zelf ook andere kindjes pijn gedaan. Echt bijten doet ze geloof ik niet, volgens de leidsters geeft ze zuigzoenen (hoe komt ze erop....). Vast lief bedoeld, maar kleine baby's zijn daar niet van gediend ;). Eentje was de rest van de dag overstuur geweest en had nu nog een blauwe wang :o.
Vind het zelf heel erg vervelend en hoop dat deze fase gauw overgaat. Leidsters hadden haar duidelijk gemaakt dat het niet mocht, en haar meegenomen naar het andere kindje om hem te troosten. Ik probeer haar thuis ook uit te leggen dat ze zachtjes en voorzichtig moet zijn als ze wil knuffelen, maar daar heb ik alleen knuffeldieren en papa en mama bij de hand dus ik hoop dat het een beetje overkomt.
Dus tja, het hoort er idd bij...
dinsdag 26 juni 2007 om 10:44
Hier nog een moeder van een bijtertje. Vreselijk vond ik het, we hebben van alles gedaan om het hem af te leren (zelfs een keer terug gebeten, op advies van anderen), maar het was iets waar hij overheen moest groeien. Ging uiteindelijk over toen hij meer kon praten.
Op het KDV hielde ze hem goed in de gaten, maar toch lukte het hem soms een ander kindje te bijten. Zelfs zijn beste vriendje had hij op 1 dag 4 (!) keer gebeten. Ik excuses aanbieden aan die moeder, maar die zei dat haar oudste dochter het ook had gedaan, dus dat ze wist hoe lastig het was. En de jongens zijn nog steeds goede vrienden, dus hij heeft er geen trauma aan over gehouden.
Wat ze bij ons op het KDV wel deden (naast zeggen dat het niet mag, straffen etc), was als er even 1 leidster was (door pauze ofzo) en die moest een baby de fles geven of iemand verschonen ofzo, dan werd mijn zoon even in de box geparkeerd. Op die manier was de rest "veilig" en kon hij ook even rustig spelen.
Op het KDV hielde ze hem goed in de gaten, maar toch lukte het hem soms een ander kindje te bijten. Zelfs zijn beste vriendje had hij op 1 dag 4 (!) keer gebeten. Ik excuses aanbieden aan die moeder, maar die zei dat haar oudste dochter het ook had gedaan, dus dat ze wist hoe lastig het was. En de jongens zijn nog steeds goede vrienden, dus hij heeft er geen trauma aan over gehouden.
Wat ze bij ons op het KDV wel deden (naast zeggen dat het niet mag, straffen etc), was als er even 1 leidster was (door pauze ofzo) en die moest een baby de fles geven of iemand verschonen ofzo, dan werd mijn zoon even in de box geparkeerd. Op die manier was de rest "veilig" en kon hij ook even rustig spelen.
dinsdag 26 juni 2007 om 11:18
Hier ook een moeder van een bijtertje.
Mijn zoontje is nu net 2 jaar en bijt sinds een maand of 3 letterlijk en figuurlijk van zich af. Heel heel lastig probleem. Het bijten begon toen er bij ons vrienden op bezoek waren met een dochter van 4 jaar. Deze meid liep al dik 4 uur met hem te sollen en hem te pesten. Het kon dus alleen maar fout gaan. Toen ze hem voor de 10x tegenhield omdat hij niet van haar van de glijbaan mocht glijden heeft hij haar heel hard gebeten. Ik heb mijn zoontje erg streng toegesproken en hem zijn excuses laten aanbieden. Hij was er zelf ook van geschrokken. Echter was dit voor de moeder van het meisje niet voldoende en zei dat ik hem heel hard had moeten terug bijten.
Hier ben ik erg boos over geworden en heb tegen haar gezegt dat ze haar dochter toch ook niet iedere x een mep verkocht als ze haar een ander kindje zag slaan? Nee dat was wat anders want slaan is niet zo erg als bijten vond ze. Nou daar ben ik het niet mee eens. Het is een fase waarin je kind zit en mijn zoontje bijt idd alleen als hij gefrustreed is of als er ruzie ontstaat om een speeltje ofzo. Het is nou eenmaal een feit dat in deze fase bijna alle kindjes een uitlaat klep nodig hebben. De een slaat, de anders knijpt of schopt en mijn kind bijt! Bijten is in dit opzich niet erger dan slaan of schoppen. Het doet allemaal pijn en mag dus niet klaar.
Ik pak mijn zoontje erg streng aan als hij weer gebeten heeft. Iedereen zei bijt hem een x terug dan bijt hij echt niet meer. Ik als onzekere moeder (alleen op het bijt punt dan hoor ) heb na de 3x dat zoon lief beet een x keihard terug gebeten. Nou ik kan je melden dat het resultaat van het terug bijten bij mijn zoontje niet echt veel heeft uitgehaald. Ja hij weet nu dat bijten pijn doet. Maar hij bijt nog steeds, echter geeft hij daarna direct een kus en een kroel op de gebeten plek. Hij weet het dus donders goed, maar kan zijn frustratie's nog niet onder controlle houden. Net als elk ander kind van die leeftijd.
Ook jou kind zal hier mee te maken krijgen. Hoe vervelend het ook is.
Het is idd niet leuk als je kind gebeten wordt, maar het is ook zeker niet leuk als jou kind degene is die bijt. En ja je moet het comentaar eens horen van iedereen als er weer eens gebeten is. Je pakt het als moeder van een bijtend kind altijd verkeerd aan. Wat je ook doet, het maakt niet uit. Ik heb onder tussen echt wel geleerd dat de kinderen onderling het beter zelf uit kunnen vechten. Die maken er niet zo'n ophef over en 5 min laten zitten ze weer vrolijk met elkaar te spelen alsof er niks gebeurd is. Nee de ouders, die maken er het meeste ophef over. Eerlijk gezegt ben ik daar altijd het meest benauwd voor. Ik moet het echt niet meemaken dat een volwassen iemand mijn kind gaat bijten omdat zijn kindje is gebeten. Nou dan gaat er echt een bom ontploffen geloof mij maar.
Mijn zoontje is nu net 2 jaar en bijt sinds een maand of 3 letterlijk en figuurlijk van zich af. Heel heel lastig probleem. Het bijten begon toen er bij ons vrienden op bezoek waren met een dochter van 4 jaar. Deze meid liep al dik 4 uur met hem te sollen en hem te pesten. Het kon dus alleen maar fout gaan. Toen ze hem voor de 10x tegenhield omdat hij niet van haar van de glijbaan mocht glijden heeft hij haar heel hard gebeten. Ik heb mijn zoontje erg streng toegesproken en hem zijn excuses laten aanbieden. Hij was er zelf ook van geschrokken. Echter was dit voor de moeder van het meisje niet voldoende en zei dat ik hem heel hard had moeten terug bijten.
Hier ben ik erg boos over geworden en heb tegen haar gezegt dat ze haar dochter toch ook niet iedere x een mep verkocht als ze haar een ander kindje zag slaan? Nee dat was wat anders want slaan is niet zo erg als bijten vond ze. Nou daar ben ik het niet mee eens. Het is een fase waarin je kind zit en mijn zoontje bijt idd alleen als hij gefrustreed is of als er ruzie ontstaat om een speeltje ofzo. Het is nou eenmaal een feit dat in deze fase bijna alle kindjes een uitlaat klep nodig hebben. De een slaat, de anders knijpt of schopt en mijn kind bijt! Bijten is in dit opzich niet erger dan slaan of schoppen. Het doet allemaal pijn en mag dus niet klaar.
Ik pak mijn zoontje erg streng aan als hij weer gebeten heeft. Iedereen zei bijt hem een x terug dan bijt hij echt niet meer. Ik als onzekere moeder (alleen op het bijt punt dan hoor ) heb na de 3x dat zoon lief beet een x keihard terug gebeten. Nou ik kan je melden dat het resultaat van het terug bijten bij mijn zoontje niet echt veel heeft uitgehaald. Ja hij weet nu dat bijten pijn doet. Maar hij bijt nog steeds, echter geeft hij daarna direct een kus en een kroel op de gebeten plek. Hij weet het dus donders goed, maar kan zijn frustratie's nog niet onder controlle houden. Net als elk ander kind van die leeftijd.
Ook jou kind zal hier mee te maken krijgen. Hoe vervelend het ook is.
Het is idd niet leuk als je kind gebeten wordt, maar het is ook zeker niet leuk als jou kind degene is die bijt. En ja je moet het comentaar eens horen van iedereen als er weer eens gebeten is. Je pakt het als moeder van een bijtend kind altijd verkeerd aan. Wat je ook doet, het maakt niet uit. Ik heb onder tussen echt wel geleerd dat de kinderen onderling het beter zelf uit kunnen vechten. Die maken er niet zo'n ophef over en 5 min laten zitten ze weer vrolijk met elkaar te spelen alsof er niks gebeurd is. Nee de ouders, die maken er het meeste ophef over. Eerlijk gezegt ben ik daar altijd het meest benauwd voor. Ik moet het echt niet meemaken dat een volwassen iemand mijn kind gaat bijten omdat zijn kindje is gebeten. Nou dan gaat er echt een bom ontploffen geloof mij maar.
dinsdag 26 juni 2007 om 11:41
Hier nog een mama van een ex bijtertje. Wat heb ik me geschaamd in het verleden. Alsof ik mijn kind niet kon opvoeden. Onze dochter had die fase tussen anderhalf en 2 jaar. Ze beet ons en andere kindjes. Gelukkig ging ze in die tijd niet naar het kdv en zijn er dus geen ernstige dingen gebeurt. Mijn oppaskindje was vooral de dupe. Zo vervelend als je een ander kind ziet met tanden in haar arm en je weet dat je kind het gedaan heeft. Je kunt je ook niet voorstellen dat jouw lieve zoete meisje opeens in een bijtend monstertje kan veranderen.Ik heb 1 keer teruggebeten, hielp helemaal niets, madam beet de dag erna gewoon weer.Daarna hebben we haar continu apart gezet als ze beet, krabde of sloeg. Binnen een paar weken was het toen gelukkig voorbij. Pas geleden heeft ze nog 1 keer gebeten, haar vriendinnetje wilde iets van haar afpakken. Ik heb haar toen meteen weer opzij gezet en streng toegesproken.Met 2 peuters is het soms echt hard tegen hard trouwens, de ene slaat de ander met een beker op het hoofd, de ander duwt de ene van de glijbaan waarop de ander de ene weer aan de haren trekt.Haha ik kangelukkig zeggen dat het ergste langzaam voorbij gaat nu ze 3 is, ze vraagt nu heel beleefd of ze van tafel mag en of we iets voor haar willen pakken, ook geeft ze heel lief speelgoed aan haar babybroertje.
dinsdag 26 juni 2007 om 12:28
dinsdag 26 juni 2007 om 13:04
Misschien een beetje off-topic, maar ik wil even zeggen hoe goed het me doet om hier zoveel moeders van ex-bijters en bijters te treffen. Mijn zoon (bijna 4) heeft 2 jaar lang gebeten. Ik voelde me heel alleen en had het idee (vooral door reacties van anderen als het gebeurd was) dat mijn kind de enige was. Ik was blij als hij een keer aangepakt werd door een ander kind. Hij kon heel goed praten en daardoor ging de vlieger van, hij kan het nog niet zeggen niet op. Ik dacht dat het nooit meer over zou gaan en schaamde me idd omdat je het aan je eigen opvoeding wijdt, ook al is dat natuurlijk niet zo. Of hoeft niet zo te zijn. Wat mij vooral goed heeft gedaan is dat mijn vriendinnen er wel heel goed op reageerden. Zij zagen natuurlijk ook hoe ik ermee omging, en wisten dat ik het nog vervelender vond dan zij.
Inmiddels heb ik een tweede zoontje, nu ruim 2, en die heeft nog nooit iemand gebeten, dat doet me goed, zo van, het ligt dus echt niet aan mij!
Mama's van bijtertjes. Zet hem op, blijven zeggen dat het niet mag, maar ook vooral wat hij/zij dan WEL moet doen. Soms ook niet al te veel de aandacht erop leggen, maar dat is moeilijk.
Gr. Quinn
Inmiddels heb ik een tweede zoontje, nu ruim 2, en die heeft nog nooit iemand gebeten, dat doet me goed, zo van, het ligt dus echt niet aan mij!
Mama's van bijtertjes. Zet hem op, blijven zeggen dat het niet mag, maar ook vooral wat hij/zij dan WEL moet doen. Soms ook niet al te veel de aandacht erop leggen, maar dat is moeilijk.
Gr. Quinn
dinsdag 26 juni 2007 om 14:42
ja ik voelde me echt rot en had het gevoel als of mensen mij aan keken als de moeder van "het" kind,,,,, het bijtertje...en hadden gelijk oordelen wat ik fout deed.... de reactie van een vader dat hij mijn zoon wilde terug bijten vond ik echt waanzinnig...dan laat je juist zien dat bijten ok... Ik ben blij dat de bijt tijd over is....
donderdag 12 juli 2007 om 11:04
Hallo allemaal,
IK kan het toch niet laten even te reageren.
Ik werk zelf op een kinderdagverblijf als leidster op een peutergroep en ben het met fv eens.
Biaha het is niet haalbaar om een kind apart te zetten.We spreken het kind erop aan als zoiets gebeurd en leggen uit dat je kusjes mag geven en aaien.Zo klein kind kan je moeilijk gaan isoleren van de rest.IK maak vaak genoeg mee dat als een kind eenmaal bijt terwijl het een fase is die gelukkig ook weer ove rgaat dat ouders met elkaar praten en dat het bijtertje meteen wordt zwart gemaakt.Alsof het altyd diegene is die bijt.Daar worden "wij" als leidsters boos om.
Het is een fase helaas een vervelende maar goed.Je probeert zoveel mogelijk te voorkomen en het is nooit leuk om het een ouder te moeten vertellen dat hun kind gebeten is.Maar helaas kunnen wij ook niet alles voorkomen ,was het maar waar.Blijf de positieve dingen van het bijtertje prijzen en laat hem anders helpen met afdrogen enzo zodat het ziet dat hij/zij ook belangrijk is ,dat is beter dan het elke keer alleen straffen daar wordt het ook niet leuker op.Als een kind echt vaak bijt geef het anders een bijtring ofzo mee dan kan het zich daar op uiten.Vaak kunne bijters nog niet goed praten en uiten ze het op de "bijt"of "slaan"manier.
Helaas was jou kind nu het slachtoffer volgende keer doet zij iets wat niet mag.Het hoort er eenmaal bij.
IK kan het toch niet laten even te reageren.
Ik werk zelf op een kinderdagverblijf als leidster op een peutergroep en ben het met fv eens.
Biaha het is niet haalbaar om een kind apart te zetten.We spreken het kind erop aan als zoiets gebeurd en leggen uit dat je kusjes mag geven en aaien.Zo klein kind kan je moeilijk gaan isoleren van de rest.IK maak vaak genoeg mee dat als een kind eenmaal bijt terwijl het een fase is die gelukkig ook weer ove rgaat dat ouders met elkaar praten en dat het bijtertje meteen wordt zwart gemaakt.Alsof het altyd diegene is die bijt.Daar worden "wij" als leidsters boos om.
Het is een fase helaas een vervelende maar goed.Je probeert zoveel mogelijk te voorkomen en het is nooit leuk om het een ouder te moeten vertellen dat hun kind gebeten is.Maar helaas kunnen wij ook niet alles voorkomen ,was het maar waar.Blijf de positieve dingen van het bijtertje prijzen en laat hem anders helpen met afdrogen enzo zodat het ziet dat hij/zij ook belangrijk is ,dat is beter dan het elke keer alleen straffen daar wordt het ook niet leuker op.Als een kind echt vaak bijt geef het anders een bijtring ofzo mee dan kan het zich daar op uiten.Vaak kunne bijters nog niet goed praten en uiten ze het op de "bijt"of "slaan"manier.
Helaas was jou kind nu het slachtoffer volgende keer doet zij iets wat niet mag.Het hoort er eenmaal bij.
