Kinderen
alle pijlers
Kind last van enge gedachten
zondag 6 december 2020 om 22:50
Ik twijfel even of ik met het volgende iets moet, wellicht is het normaal en gaat het vanzelf weer over.
Zoon (9) heeft al weken last van nachtmerries en een 'vol' hoofd met gedachtes over de dood, ongelukken, begraven worden etc. Hij kan niet uitleggen hoe het komt, maar hij raakt uit het niets enorm overstuur. 's Nachts kan hij ook vertellen dat het een droom was over dit onderwerp, hij wil dan ook niet meer alleen liggen.
Er zijn de laatste tijd geen veranderingen geweest, hij wordt niet gepest, heeft veel vrienden, zit goed in zijn vel. Dit is ons zonnige kind, dus het verbaast mij enorm dat hij zulke donkere wolken ervaart momenteel.
Aanvullende informatie: hij heeft wel veel last van tics en af en toe dwang (uit zich bijvoorbeeld in eten en voorwerpen aanraken).
Zoon (9) heeft al weken last van nachtmerries en een 'vol' hoofd met gedachtes over de dood, ongelukken, begraven worden etc. Hij kan niet uitleggen hoe het komt, maar hij raakt uit het niets enorm overstuur. 's Nachts kan hij ook vertellen dat het een droom was over dit onderwerp, hij wil dan ook niet meer alleen liggen.
Er zijn de laatste tijd geen veranderingen geweest, hij wordt niet gepest, heeft veel vrienden, zit goed in zijn vel. Dit is ons zonnige kind, dus het verbaast mij enorm dat hij zulke donkere wolken ervaart momenteel.
Aanvullende informatie: hij heeft wel veel last van tics en af en toe dwang (uit zich bijvoorbeeld in eten en voorwerpen aanraken).
dinsdag 8 december 2020 om 10:22
Nu alles gelezen. Ik herken mezelf deels in jouw zoon TO. Ik knalde er in groep 3 uit de basisschool. Omdat ik moest leren lezen, schrijven en rekenen wat ik al 2 jaar kon. Ik verveelde, werd vervelend en zat merendeel op de gang. Ontwikkelde tics en dwanggedachten. Bang in het donker, angst voor inbrekers, bang om te stoppen met ademen als in slaap viel. M'n ouders gingen met mij naar het riagg voor die dwang en angst gedachten. Daar werd ik bestempeld als leugenaar omdat de dame zei dat ik in maand x geboren ben en ik haar verbeterde. Dat kon een kind van 6 nooit weten. M'n ouders waren daar erg verbolgen over. In de tussentijd hoorden ze van ouders van vriendjes dat ik alleen maar op de gang zat. Volgens de juf omdat ik onhandelbaar en dom was en moest maar naar een LOM school. Uiteindelijk bij een dame terecht gekomen (wel nog via het riagg, er was niks anders toen) die affiniteit had met HB en ben toen gediagnosticeerd met ook nog eens een flink disharmonisch profiel verbaal-performaal. Veel hulp ingezet op school (want die moest er niks van weten) en pas in groep 5 ging 't beter toen er eindelijk een leerkracht was die 't begreep. Groep 6 7 8 was weer drama. En middelbare, nouja hou op schei uit.
De hulp die mijn ouders (particulier uiteindelijk) hebben ingeschakeld hebben mij behoed van een depressie of erger want vanuit school was er zero meewerkendheid (behalve groep 5) en heftig pesten op de middelbare.
Ik ben nu een gelukkig mens met twee kinderen en een goede baan, dankzij de hulp die mijn ouders voor mij hebben ingeschakeld.
De hulp die mijn ouders (particulier uiteindelijk) hebben ingeschakeld hebben mij behoed van een depressie of erger want vanuit school was er zero meewerkendheid (behalve groep 5) en heftig pesten op de middelbare.
Ik ben nu een gelukkig mens met twee kinderen en een goede baan, dankzij de hulp die mijn ouders voor mij hebben ingeschakeld.
dinsdag 8 december 2020 om 10:49
Bij mijn kind startte het ook in groep 3. Ze ontwikkelde angsten en kreeg vreselijke nachtmerries, ze durfde niet meer alleen te slapen, kreeg driftbuien, beet tot bloedens toe op haar lip en poepte overdag in haar broek, jaren nadat ze zindelijk geworden was. We zijn bij een psycholoog terecht gekomen die haar uiteindelijk heeft getest. Ze behaalde op die test een tiq van 140. Gesprekken met leerkrachten waren niet heel zinnig; uiteindelijk waren ook wij één van de vele ouders die hun kind bovengemiddeld slim vindt en dus werden we niet serieus genomen als gesprekspartner. De problemen die mijn kind ontwikkelde werden op school niet gesignaleerd, bovendien scoorde ze altijd onverminderd hoog. Er is ondanks ons verzoek en de min of meer wanhoop die we als ouders voelden over het welzijn van ons kind niets gedaan om haar welbevinden op school te bevorderen. De gedragsproblemen en de psychologische problemen van ons kind zijn dan ook nooit voorbij gegaan.
dinsdag 8 december 2020 om 21:42
Nu ik Google zie ik dat verschillende artikelen elkaar tegenspreken. Ik ben geen wetenschapper, ik bauwde ook alleen een artikel na.Teckeltje88 schreef: ↑08-12-2020 09:47Heb nog niet het hele topic gelezen maar triggert. Sorry dus even OT, maar is dit zo? Specifiek van moeders naar zonen? Of ook van moeders naar dochter?
Ga nu verder het topic lezen want ik herken mijzelf er in als kind dus wie weet heb ik tips. Eerst even lezen wat er verder geschreven is.
•
dinsdag 8 december 2020 om 21:50
Haha. Op zich is het niet gek als er een genetische component zou zijn. Maar specifiek van moeders op zonen vond ik wel interessant haha
dinsdag 8 december 2020 om 22:33
Het is een x en y chromosomen verhaal.Teckeltje88 schreef: ↑08-12-2020 21:50Haha. Op zich is het niet gek als er een genetische component zou zijn. Maar specifiek van moeders op zonen vond ik wel interessant haha
•
dinsdag 8 december 2020 om 22:34
Dat geldt niet overal. Maar de reden om het niet te doen is omdat het niet passend is. Je hebt een psycholoog nodig mét specialisatie.
•
dinsdag 8 december 2020 om 23:04
Ja, dat dacht ik ook. GGZ psycholoog, liefst in samenwerking met een orthopedagoog.
Vandaag een betere dag, er kwam op school ook nog uit (dankzij juf) dat hij overgevoelig is voor geluiden. Hij heeft oorkappen, maar die helpen kennelijk niet genoeg. Ik ga kijken of een noise cancelling koptelefoon helpt, die kunnen we lenen van vrienden.
Afspraak met huisarts staat voor eind van de week.
dinsdag 8 december 2020 om 23:25
Hooggevoeligheid is ook een kenmerk van hb ja.Tiana_76 schreef: ↑08-12-2020 23:04Ja, dat dacht ik ook. GGZ psycholoog, liefst in samenwerking met een orthopedagoog.
Vandaag een betere dag, er kwam op school ook nog uit (dankzij juf) dat hij overgevoelig is voor geluiden. Hij heeft oorkappen, maar die helpen kennelijk niet genoeg. Ik ga kijken of een noise cancelling koptelefoon helpt, die kunnen we lenen van vrienden.
Afspraak met huisarts staat voor eind van de week.
Hier is hooggevoeligheid meegenomen in het onderzoek, scoorde zoon flink hoog op.
Fijn dat er een betere dag was. Dat geeft vaak alweer even wat lucht en vertrouwen voor minder goede dagen.
Misschien kan je een lijstje bij elkaar Googlen van bureaus waar je terecht zou kunnen of willen, en dat naast de kennis en ervaring van de huisarts leggen.
Bij ‘mijn’ hb bureau stond op de website dat ze een contract hebben met mijn gemeente, het was snel geregeld allemaal. Wie weet heb jij ook dat geluk.
Anders zelf betalen, via de gemeente of wellicht via school/samenwerkingsverband.
•
zaterdag 12 december 2020 om 05:55
Even over dat pluswerk: wat een achterlijke houding van school! Bij pluswerk hoort ook "indikken" van gewoon werk zodat er ruimte over blijft voor de uitdaging. Als je snel van begrip bent, is die herhaling die normale kinderen nodig hebben voor het kwartje valt gewoon ontmoedigend en geestdodend.Tiana_76 schreef: ↑06-12-2020 23:22Hij is niet getest, maar ben zelf hoogbegaafd en het zou kunnen dus.
Hij wordt niet echt uitgedaagd, maar is ook enorm gemakzuchtig. En school is van de leer: eerst je normale werk beheersen voor je weer pluswerk mag (heeft hij t/m groep 5 wel gehad, maar zijn gewone werk ging echt te slordig).
Mijn zoon kreeg zijn werk nooit af tot hij ADD medicatie kreeg (en toen werd al de helft weggestreept omdat hij het daar ook mee redde). Nu lukt het wel en blijkt hij ongeveer de beste rekentijger van alle groep-7 leerlingen (bij hem op school zijn dat er een stuk of 75) (Rekentijger is de benaming van het rekenpluswerk).
Rekentijgers krijgen bij hem op school een toets VOOR de gewone lesstof behandeld wordt, en daarna hoeven ze alleen die sommen te maken van stof die ze niet helemaal onder de knie hebben. De rest vervalt, en dan gaan ze rekentijger sommen maken.
Ik zou zeker kijken naar hulp: ook laten kijken hoe de tics zich ontwikkelen. Mijn ervaring is dat er meer op het spel komt te staan naarmate ze ouder worden. Er worden meer eisen gesteld aan wat ze allemaal moeten kunnen, de hoofden worden voller en in groep 7 en 8 zie ik om mij heen meer kinderen getest worden omdat ze niet meer aangehaakt kunnen blijven. Als je eenmaal diagnoses hebt, kan je in de laatste basisschool jaren juist nog gericht dingen helpen ontwikkelen bij je kind (samen met professionals) voordat je kind naar het VO gaat, en al die bagage nodig heeft om het zelf te doen.
Mijn zoon van 10,5 heeft die angstige gedachten (vooral in bed) ook. We zijn nog aan het zoeken, maar het past idd wel bij de leeftijd dat het gaat opspelen. Mijn zoon heeft nu borsteltherapie van een SI therapeut om te helpen met zijn prikkelverwerking. We merkten dat daardoor de nachtmerries ineens bijna weg waren. Een verzwaringsdeken in bed geeft ook prikkels (diepe druk) die voor veel mensen behulpzaam is om spanning los te laten en zich geborgen te voelen.
zaterdag 12 december 2020 om 09:36
Niet echt. Tweedelijns zorg moet via de gemeente, die route is heel lang en moeizaam. We zijn voor dochter nu driekwart jaar bezig geweest met intakes en observaties voor er iets aan praktische ondersteuning komt.
Dus we gaan nu overwegen of we zelf onderzoeken gaan betalen.
zaterdag 12 december 2020 om 10:45
Als je in regio Gooi zit, is Fornhese (Amersfoort) dan bereikbaar voor jullie? Hele positieve ervaring mee. Onderzoek en begeleiding verloopt multidisciplinair, dus je hoeft niet te zoeken of je een psychiater of therapeut wilt spreken: ze hebben alles in huis en stemmen onderling af. Het wordt betaald vanuit de gemeente. Dat was bij ons een formaliteit.Tiana_76 schreef: ↑12-12-2020 09:36Niet echt. Tweedelijns zorg moet via de gemeente, die route is heel lang en moeizaam. We zijn voor dochter nu driekwart jaar bezig geweest met intakes en observaties voor er iets aan praktische ondersteuning komt.
Dus we gaan nu overwegen of we zelf onderzoeken gaan betalen.
zaterdag 12 december 2020 om 19:42
Nou nee, dat zijn dus geen specialisten op het gebied van HB. En dus kijken ze met een andere bril. Dat heb ik niet verzonnen, dat is echt het algemene advies aangaande vermoedens van HB.
•
zaterdag 12 december 2020 om 20:04
En via school/samenwerkingsverband?Tiana_76 schreef: ↑12-12-2020 09:36Niet echt. Tweedelijns zorg moet via de gemeente, die route is heel lang en moeizaam. We zijn voor dochter nu driekwart jaar bezig geweest met intakes en observaties voor er iets aan praktische ondersteuning komt.
Dus we gaan nu overwegen of we zelf onderzoeken gaan betalen.
•
dinsdag 15 december 2020 om 09:18
misvrolijk schreef: ↑15-12-2020 09:14Mijn dochter heeft cognitieve gedrags therapie. Zodat ze anders over situaties denkt. I.p.v. angstig te worden. Ze is nog bezig maar het gaat al stukken beter.
En spanningsoefeningen doen.
dinsdag 15 december 2020 om 09:19
Van school verwacht ik weinig. Ik overweeg wel nog de jeugdarts (schoolarts) te benaderen. En anders betalen we het dus gewoon zelf.
Zoon is trouwens erg blij met de lockdown, hij bloeide in het voorjaar ook enorm op. Hij kon dan de (soms ellenlange) instructies overslaan en direct aan het werk. Tussendoor pakte hij dan lekker een spelletje uit de kast of een van zijn eigen boek.
