Kind moppert snel

raindance schreef: ↑

02-02-2021 21:20

Dat gedrag komt voort uit het niet gezien/gehoord voelen. Een vorm van aandacht trekken. Negatieve aandacht is immers ook aandacht.

Spendeert hij veel tijd alleen? Wordt hij vaak weggewuifd met woorden als ''nu even niet, ben even bezig, niet nu, straks, later, zometeen, even wachten'' (dit gaat meestal onbewust door de ouder(s) en niet expres natuurlijk, zo bedoel ik dat niet!)

Erken zijn gevoel. Luister eens naar signalen die hij afgeeft. Of vraag het hem eens hoe hij zich voelt vandaag bijvoorbeeld. Vraag een beetje door en laat zien dat je er bent, extra knuffelen. Extra aai over de bol. Extra complimentje. Dan zal het afnemen uiteindelijk. Het is ook een hele rare tijd voor de kinderen. Door drukte, chaos, op elkaars lip etc kan ik me voorstellen dat het soms moeilijk is.

Nee hoor het is hier gewoon karakter.
Was als baby al zo en ook op de crèche.
Man heeft precies hetzelfde, en zijn familie ook.

We gingen een keer pannenkoeken ergens eten met de schoonfamilie.
Schoonouders komen aan, verontwaardigd, want er was file en er zou gen file zijn.
Man zat op een wiebelstoel en wist zeker dat hij daar expres op was gezet.
Daarna een toestand over het tafeltje, waarom in de schaduw, daar was een beter tafeltje, ze hadden specifiek om dat tafeltje gevraagd en kijk waar we nu zitten.
Allemaal verongelijkt.
Kind zet een keel op omdat hij het verkeerde drankje had gekregen en de hele familie kijkt van 'nouja wat een geklaag'.
Dus oudste kent het ritueel al van kind met zijn drankjes (altijd zenuwachtig om het verkeerde te krijgen) dus had al geanticipeerd door ander drankje te bestellen.
Ik ruil weer met oudste want oudste vond mijn drankje ook lekker en mij maakt het allemaal geen bal uit.
Rest van de familie nog steeds bezig met wiebelstoel, bediening die 'iets tegen ons heeft', etc.
Dat is echt geen aandacht vragen hoor.

Het doet me ook denken aan een kind wat ik eens in mijn zomerkamp-groepje had.

Ouders hadden al aangegeven dat ze niet makkelijk was.

Ik wist niet wat me overkwam. Het meisje bleek een ODD stoornis te hebben. Ze was binnen de groep amper te handhaven. Haar gedrag joeg letterlijk de andere kinderen en hun ouders uit de groep. Die “gingen wel aan een ander tafeltje zitten knutselen”.

Mijn eerste reactie was: “wat een onmogelijk rotkind’ maar bij thuiskomst heb ik me er via het internet in verdiept. Ik vond het fascinerend en tegelijkertijd dramatisch. Voor het kind, haar ouders en iedereen die direct met haar te maken heeft.

Nu wil ik uiteraard niet stellen dat ieder negatief of lastig kind een autistische stoornis (zoals bijv ODD) heeft. Bij kind van TO is het zeer waarschijnlijk een kind wat aan het leren/ervaren is hoe met teleurstellingen moet worden omgegaan. Maar soms kan dergelijk gedrag ook wijzen op een dieper liggend probleem.

En wat TO ook al aangeeft; in sommige families overheerst een dergelijke karaktertrek.

Als ouder kun je er kennelijk maar het beste luchtig en met een kwinkslag (humor) mee omgaan. En je kind extra liefde en aandacht geven lijkt me altijd goed.