Kinderen
alle pijlers
Kind rouwt om de poes, hoe kan ik haar helpen?
dinsdag 16 juni 2020 om 22:05
Onze poes is in februari aangereden hier in de straat. Ze was gelukkig op slag dood. Ze mocht nog geen 4 jaar worden. Ondanks dat ik haar ook heel erg mis, kan ik het nog wel relativeren en ben ik al heel blij dat ze geen pijn heeft hoeven lijden. Maar afijn, mijn dochter van 11 en een enorme kattenfan, rouwt nog iedere dag.
Na het overlijden hebben we haar in een versierde schoenendoos gestopt en een hele ceremonie bij mn ouders in de tuin gehouden, incl bloemen, familie, een laatste woord en koffie met cake
. De poes is eervol begraven zeg maar 
Tuurlijk weet ik dat dit tijd kost en ik verwacht ook niet dat ze de poes moet vergeten. Maar ze ligt nu iedere avond hysterisch te huilen in bed, zo sneu. Ik wil haar graag helpen, maar verder dan erover praten en foto's neerzetten kom ik niet.
We hebben nog een poes van 6 die altijd bij haar komt liggen als ze verdrietig is, daar haalt ze wel wat troost uit, maar het idee dat de andere poes dood is en nooit meer terugkomt kan ze niet verkroppen. Wat kan ik nog meer doen om haar te helpen dit een plekje te geven?
Na het overlijden hebben we haar in een versierde schoenendoos gestopt en een hele ceremonie bij mn ouders in de tuin gehouden, incl bloemen, familie, een laatste woord en koffie met cake
. De poes is eervol begraven zeg maar 
Tuurlijk weet ik dat dit tijd kost en ik verwacht ook niet dat ze de poes moet vergeten. Maar ze ligt nu iedere avond hysterisch te huilen in bed, zo sneu. Ik wil haar graag helpen, maar verder dan erover praten en foto's neerzetten kom ik niet.
We hebben nog een poes van 6 die altijd bij haar komt liggen als ze verdrietig is, daar haalt ze wel wat troost uit, maar het idee dat de andere poes dood is en nooit meer terugkomt kan ze niet verkroppen. Wat kan ik nog meer doen om haar te helpen dit een plekje te geven?
dinsdag 16 juni 2020 om 22:11
dinsdag 16 juni 2020 om 22:19
Ik vind 4 maanden lang iedere nacht hysterisch huilen nogal heftig klinken voor een 11-jarige! Ik ben zelf geen moeder, dus kan er niet goed over oordelen of het normaal is, maar ik vind dit wel echt too much.
Misschien helpt het als je zegt dat zulke dingen bij het leven horen. En anders kun je misschien advies vragen aan de HA.
Misschien helpt het als je zegt dat zulke dingen bij het leven horen. En anders kun je misschien advies vragen aan de HA.
chocolol wijzigde dit bericht op 16-06-2020 22:21
9.12% gewijzigd
dinsdag 16 juni 2020 om 22:20
Ik heb een dik jaar iedere avond gehuild om mijn eerste hond. Toen was ik 12. Het hing denk ik ook samen met andere zaken zoals overstap naar de middelbare school, kick off puberteit. Het was een zomer van ‘afscheid nemen’. En dat kwam toen allemaal bij elkaar. Daarnaast was het ook in mijn beleving het eerste echte verdriet. Er waren voorheen wel mensen of dieren gestorven en dat vond ik heel zielig. Maar dit was de eerste keer ‘dichtbij’.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 16 juni 2020 om 22:24
Dat heb ik haar inderdaad uitgelegd, dat dit bij het leven hoort, maar dat verzacht de pijn helaas niet.
Soms laat ik haar ook gewoon maar even huilen, omdat het op kan luchten, maar dat dit al 4mnd duurt vind ik zelf ook wel erg lang.
Het huilen gebeurd voornamelijkals ze op bed ligt, wellicht ligt ze dan te veel te denken. Ik weet dus ook niet meer wat ik kan doen voor haar
Soms laat ik haar ook gewoon maar even huilen, omdat het op kan luchten, maar dat dit al 4mnd duurt vind ik zelf ook wel erg lang.
Het huilen gebeurd voornamelijkals ze op bed ligt, wellicht ligt ze dan te veel te denken. Ik weet dus ook niet meer wat ik kan doen voor haar
dinsdag 16 juni 2020 om 22:26
Wat geeft zij aan dat voor haar kan helpen? Is het alleen in de avond dat ze verdriet voelt?
Stel aan haar ook vragen als: is er al een moment geweest dat je verdriet minder was? Wat deed je toen?
Dus (toen je dit dacht/zei/deed) werd het minder? Wat kan ik doen als je zoveel verdriet hebt? Wat zou je fijn vinden? (soms is een muziekje opzetten, knuffelen, door haar haren strijken al heel goed)
En ze mag ook verdriet hebben.
Stel aan haar ook vragen als: is er al een moment geweest dat je verdriet minder was? Wat deed je toen?
Dus (toen je dit dacht/zei/deed) werd het minder? Wat kan ik doen als je zoveel verdriet hebt? Wat zou je fijn vinden? (soms is een muziekje opzetten, knuffelen, door haar haren strijken al heel goed)
En ze mag ook verdriet hebben.
dinsdag 16 juni 2020 om 22:30
@lemoos2 ...wat sneu voor je dat je dit toen ook mee hebt moeten maken. Een jaar is wel erg lang! Maar ik kan mij voorstellen dat het verdriet voor een kind enorm is. Als volwassene kun je het veel beter relativeren natuurlijk (al stroomt er bij mij soms ook nog wel een traantje als ik aan haar denk...t was zo'n lieve knuffel)
Hier was het net voor de lock-down, wat ze al moeilijk vond, en pre pubertijd inderdaad.
Ik heb er zelfs aan zitten denken om er weer een kat bij te nemen om haar af te leiden, maardat lost natuurlijk niks op. Bovendien leeft de andere poes helemaal op sinds ze alleen is, denk niet dat ik die er blij mee maak
Hier was het net voor de lock-down, wat ze al moeilijk vond, en pre pubertijd inderdaad.
Ik heb er zelfs aan zitten denken om er weer een kat bij te nemen om haar af te leiden, maardat lost natuurlijk niks op. Bovendien leeft de andere poes helemaal op sinds ze alleen is, denk niet dat ik die er blij mee maak
dinsdag 16 juni 2020 om 22:30
Wat lemoos2 al aangaf, het sterven van een huisdier is voor jonge kinderen vaak een eerste kennismaking met de dood, afscheid nemen en loslaten.
Wat ik belangrijk vind is dat ze mág huilen en haar verdriet bij jou kan uiten.
Tuurlijk breekt het jouw moederhart, maar uithuilen is beter dan opkroppen.
Ik denk dat je niet veel meer kunt doen dan je nu al doet.
Ik zal rond de leeftijd van jouw dochter geweest zijn toen mijn kat overleed.
Ik mocht er een paar keer om grienen van mijn moeder maar moest er daarna over ophouden en maar flink zijn! Het was per slot van rekening maar een kat!!
Dag heeft me vreselijk zeer gedaan.
Wat ik belangrijk vind is dat ze mág huilen en haar verdriet bij jou kan uiten.
Tuurlijk breekt het jouw moederhart, maar uithuilen is beter dan opkroppen.
Ik denk dat je niet veel meer kunt doen dan je nu al doet.
Ik zal rond de leeftijd van jouw dochter geweest zijn toen mijn kat overleed.
Ik mocht er een paar keer om grienen van mijn moeder maar moest er daarna over ophouden en maar flink zijn! Het was per slot van rekening maar een kat!!
Dag heeft me vreselijk zeer gedaan.
dinsdag 16 juni 2020 om 22:37
@sportschoen bedankt voor je tips 
Ik weet dat als ze in mijn bed ligt, ze op de een of andere manier wel sneller slaapt, en dat mag soms ook in het weekend, maar dat wil ik niet iedere dag omdat ikzelf dan amper slaap
Verdriet hebben mag zeker! Maar vind het nu best lang duren. Het is niet een traantje wegpinken, maar ze is gewoon echt overstuur en blijft er in hangen.
Moet erbij zeggen dat ze hoog sensitief is, dus dit past er ook wel bij, maar zou haar zo graag willen helpen om het verdriet wat te verzachten
Ik weet dat als ze in mijn bed ligt, ze op de een of andere manier wel sneller slaapt, en dat mag soms ook in het weekend, maar dat wil ik niet iedere dag omdat ikzelf dan amper slaap
Verdriet hebben mag zeker! Maar vind het nu best lang duren. Het is niet een traantje wegpinken, maar ze is gewoon echt overstuur en blijft er in hangen.
Moet erbij zeggen dat ze hoog sensitief is, dus dit past er ook wel bij, maar zou haar zo graag willen helpen om het verdriet wat te verzachten
dinsdag 16 juni 2020 om 22:37
Als je echt je bedenkingen hebt dan kan een afspraak bij de HA geen kwaad. Jij kent jouw dochter het beste.Ukkepuk14 schreef: ↑16-06-2020 22:30@lemoos2 ...wat sneu voor je dat je dit toen ook mee hebt moeten maken. Een jaar is wel erg lang! Maar ik kan mij voorstellen dat het verdriet voor een kind enorm is. Als volwassene kun je het veel beter relativeren natuurlijk (al stroomt er bij mij soms ook nog wel een traantje als ik aan haar denk...t was zo'n lieve knuffel)
Hier was het net voor de lock-down, wat ze al moeilijk vond, en pre pubertijd inderdaad.
Ik heb er zelfs aan zitten denken om er weer een kat bij te nemen om haar af te leiden, maardat lost natuurlijk niks op. Bovendien leeft de andere poes helemaal op sinds ze alleen is, denk niet dat ik die er blij mee maak
Mijn pa maakte de inschatting dat ik over het algemeen nogal van de hoge pieken en diepe dalen was, mijn moeder dacht dat ik gewoon geen raad met mijzelf wist en daarom ging huilen over ‘algemeen erkend’ leed. Alhoewel ze dat laatste destijds wijselijk nooit heeft gezegd tegen mij.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 16 juni 2020 om 22:40
Toen mijn kat doodging kreeg ik van een vriendin het boek 'Dat is heel wat voor een kat', over rouwverwerking. Misschien heeft je dochter er iets aan? Het gaat over de leuke en lieve herinneringen die je hebt aan de kat. Het is een kinderboek, ik vond het erg mooi en troostrijk (en ik was toen net iets over de dertig, dus kun je nagaan).
Wat eten we vanavond?
dinsdag 16 juni 2020 om 22:42
Ik zou er inderdaad op proberen te letten dat er geen ongewenste patronen insluipen. Natuurlijk is het de bedoeling dat het verdriet er mag zijn. Maar al ruim vier maanden elke avond hysterisch huilen vind ik ook tamelijk extreem klinken. Misschien ligt het aan mijn definitie van hysterisch. Bedoel je letterlijk hysterisch of bedoel je het meer bij wijze van spreken? Hysterisch huilen vind ik in ieder geval behoorlijk zorgwekkend. Dan zou ik eens langs de huisarts gaan voor advies. Misschien heeft de praktijkondersteuner tips.
dinsdag 16 juni 2020 om 22:43
Wat een goede tip. Lief!makreel schreef: ↑16-06-2020 22:40Toen mijn kat doodging kreeg ik van een vriendin het boek 'Dat is heel wat voor een kat', over rouwverwerking. Misschien heeft je dochter er iets aan? Het gaat over de leuke en lieve herinneringen die je hebt aan de kat. Het is een kinderboek, ik vond het erg mooi en troostrijk (en ik was toen net iets over de dertig, dus kun je nagaan).
dinsdag 16 juni 2020 om 22:52
Ik denk dat je het beste eens contact op kan nemen met een kinderpsycholoog en de situatie voorleggen. Wellicht krijg je wat tips of misschien is een consult nodig.
Kinderen die wat gevoeliger zijn kunnen langer blijven hangen in dingen omdat het heftiger binnenkomt, dit verdriet loslaten is soms heel moeilijk. Daarnaast vind ik wat Pindakaasjes zegt ook zeker iets om uit te zoeken.
Kinderen die wat gevoeliger zijn kunnen langer blijven hangen in dingen omdat het heftiger binnenkomt, dit verdriet loslaten is soms heel moeilijk. Daarnaast vind ik wat Pindakaasjes zegt ook zeker iets om uit te zoeken.
dinsdag 16 juni 2020 om 22:53
Wat een goede tip makreel! Ik ga dat boek eens opzoeken.
@pindakaasje, heb ik ook aan zitten denken inderdaad. Ze zegt dat het echt om de poes is, maar 100% zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Ze verteld meestal wel alles als ze ergens mee zit.
Defenitie hysterisch huilen: ik hoor haar beneden in de woonkamer hard huilen. Als ik bij haar kom dan gaat het nog harder tot bijna hyperventileren aan toe, echt luchthappen zeg maar.
@pindakaasje, heb ik ook aan zitten denken inderdaad. Ze zegt dat het echt om de poes is, maar 100% zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Ze verteld meestal wel alles als ze ergens mee zit.
Defenitie hysterisch huilen: ik hoor haar beneden in de woonkamer hard huilen. Als ik bij haar kom dan gaat het nog harder tot bijna hyperventileren aan toe, echt luchthappen zeg maar.
dinsdag 16 juni 2020 om 22:54
Dit boek was voor mijn kinderen ook een fijn boek toen de kat doodgingmakreel schreef: ↑16-06-2020 22:40Toen mijn kat doodging kreeg ik van een vriendin het boek 'Dat is heel wat voor een kat', over rouwverwerking. Misschien heeft je dochter er iets aan? Het gaat over de leuke en lieve herinneringen die je hebt aan de kat. Het is een kinderboek, ik vond het erg mooi en troostrijk (en ik was toen net iets over de dertig, dus kun je nagaan).
dinsdag 16 juni 2020 om 22:59
Ach wat verdrietig zeg.Kleine tip al kan ik lastig inschatten of het gaat werken Maar misschien een kussensloop met de foto van poes eropZodat ze hem kan "knuffelen" als ze hem mist.Oke andere situatie maar toen mijn zoon 7 was is zijn super lieve oom overleden en hem hielp het toen die een oude knuffel kreeg die van mijn zwager is geweest.Hij is nu 17 en die knuffel ligt nog steeds op zijn bed.... sterkte met je dochter
dinsdag 16 juni 2020 om 23:01
Ik weet dat ik als kind me heel schuldig voelde over de dood van mijn hond, terwijl dat rationeel en feitelijk gezien niet zo was. Ik voelde het haast als verplichting om verdrietig te moeten zijn omdat ik de hond anders geen eer aan zou doen/zou missen. Alsof je hem. In leven houdt zoals je soms ook ziet in rouwprocessen van volwassenen.
Weet je dochter dat, ookal huil je niet meer, je niet minder van je kat bent gaan houden? Dat is geen bewijs ban het houden van. Heeft mij veel geholpen toen.
Sterkte hoor. Voor jullie allebei niet fijn
Weet je dochter dat, ookal huil je niet meer, je niet minder van je kat bent gaan houden? Dat is geen bewijs ban het houden van. Heeft mij veel geholpen toen.
Sterkte hoor. Voor jullie allebei niet fijn
