Kinderen
alle pijlers
Kinderen het huis uit en de band die je dan hebt/krijgt.
zondag 29 januari 2023 om 15:56
Mijn oudsten zijn allang het huis uit. Ze waren jong toen ze gingen studeren in een andere stad. Ik heb het heel moeilijk gevonden toen ze uitvlogen maar alles went en ze kwamen (zeker in het begin) vaak thuis. Inmiddels is er eentje afgestudeerd en werkt en heeft haar leven in die andere stad inmiddels met vrienden en weekendjes weg. De ander zit nog midden in het studentenleven en heeft in het weekend veel feestjes etc. Ik zie ze dus steeds minder. Ze komen graag thuis en als het maar even lukt zijn ze er ook maar alsnog kunnen er soms weken voorbij vliegen zonder dat we elkaar fysiek zien (we bellen en appen wel veel)
Onze band als gezin was altijd heel intens. We waren veel samen en heel close. Ik merk dat dat minder wordt. En dat vind ik lastig. Als we elkaar zo' n tijd niet gezien hebben moeten we allemaal weer even ' in' komen. Het kan zelfs even wat stroef lopen of ongemakkelijk. Soms weten we volgens mij aan beide kanten niet meer zo goed waar we het over moeten hebben. Zoals het was wordt het niet meer.
Als ze wat langer komen merk ik dat we er weer lekker in zitten en het weer meer vanzelfsprekend en ontspannen wordt. Wie herkent dit en is het normaal?
Onze band als gezin was altijd heel intens. We waren veel samen en heel close. Ik merk dat dat minder wordt. En dat vind ik lastig. Als we elkaar zo' n tijd niet gezien hebben moeten we allemaal weer even ' in' komen. Het kan zelfs even wat stroef lopen of ongemakkelijk. Soms weten we volgens mij aan beide kanten niet meer zo goed waar we het over moeten hebben. Zoals het was wordt het niet meer.
Als ze wat langer komen merk ik dat we er weer lekker in zitten en het weer meer vanzelfsprekend en ontspannen wordt. Wie herkent dit en is het normaal?
zondag 29 januari 2023 om 18:00
Hoe was je zelf met je ouders? Ik zie mijn siblings nauwelijks interesse tonen in onze ouders. Ze bellen nooit, en komen alleen maar langs als ze oppas nodig hebben voor de kinderen. Ik heb wel eens gewaarschuwd: vind je het fijn als je eigen kinderen straks ook zo met jou omgaan? Want dit is wel het voorbeeld dat je ze geeft. En dan zijn ze ervan overtuigd dat het óf bij hun anders zal gaan, óf dat ze het prima vinden. Ik ben benieuwd over een jaar of 7.
Als je zelf niet een enorme zwaan-kleef-aan-relatie hebt met je ouders en broers/zussen, is het maar heel zelden zo dat dat later nog ontstaat. Meestal is dat toch iets wat van generatie op generatie overgaat. In ieder geval, dat is wat ik zie in mijn omgeving. De enige volwassen kinderen die wel zo’n relatie hebben met hun ouders, zijn degenen waarbij de ouders van hun ouders ook een belangrijke rol hebben gespeeld. Is geen garantie, maar lijkt in mijn omgeving wel een voorwaarde.
Als je zelf niet een enorme zwaan-kleef-aan-relatie hebt met je ouders en broers/zussen, is het maar heel zelden zo dat dat later nog ontstaat. Meestal is dat toch iets wat van generatie op generatie overgaat. In ieder geval, dat is wat ik zie in mijn omgeving. De enige volwassen kinderen die wel zo’n relatie hebben met hun ouders, zijn degenen waarbij de ouders van hun ouders ook een belangrijke rol hebben gespeeld. Is geen garantie, maar lijkt in mijn omgeving wel een voorwaarde.
zondag 29 januari 2023 om 18:03
Ik heb met mijn ouders een andere band, dan mijn kinderen met onskatkaatje schreef: ↑29-01-2023 18:00Hoe was je zelf met je ouders? Ik zie mijn siblings nauwelijks interesse tonen in onze ouders. Ze bellen nooit, en komen alleen maar langs als ze oppas nodig hebben voor de kinderen. Ik heb wel eens gewaarschuwd: vind je het fijn als je eigen kinderen straks ook zo met jou omgaan? Want dit is wel het voorbeeld dat je ze geeft. En dan zijn ze ervan overtuigd dat het óf bij hun anders zal gaan, óf dat ze het prima vinden. Ik ben benieuwd over een jaar of 7.
Ligt ook aan hoe je je als ouders opstelt
Misschien hebben jouw siblings een minder fijne band gehad met jullie ouders, dan jij vroeger
zondag 29 januari 2023 om 18:13
Lila-Linda schreef: ↑29-01-2023 18:03Ik heb met mijn ouders een andere band, dan mijn kinderen met ons
Ligt ook aan hoe je je als ouders opstelt
Misschien hebben jouw siblings een minder fijne band gehad met jullie ouders, dan jij vroeger
Dat kan ook. Ik zie het niet alleen bij mijn eigen siblings hè. Zijn jouw kinderen al 25+ ? Het is natuurlijk alleen mijn ervaring, maar dit is in elk geval wat bij mijn familie zie, bij mijn schoonfamilie, en bij vrienden.
zondag 29 januari 2023 om 18:16
Oudste is 23
De generatie van mijn ouders waren beduidend minder ingesteld op de behoeftes van hun kinderen, dan wij
Zij waren (gemiddeld) egocentrische ouders, niet zo raar dat hun kinderen afstand nemen
zondag 29 januari 2023 om 18:17
Maakt toch niet uit? Ik zie nu (halverwege en einde puberteit) duidelijk verschil tussen mijn opvoeding en hoe wij nu met elkaar omgaan.
zondag 29 januari 2023 om 18:20
Ik zeg dat we bellen en appen. En ze wonen op 3 uur afstand. Even koffie is dan met werk en studie wel wat ingewikkeld. En los daarvan zijn we ook wel eens daar. Maken we er een dagje van. Maar is toch anders.moizer schreef: ↑29-01-2023 16:44Ik snap het en ik verwacht dat ik hier ook moeite mee ga hebben.
Maar ik lees dat je tussendoor alleen appcontact hebt. Waarom niet even een kwartiertje bellen met een kopje koffie? Dan zijn de gesprekken toch anders (indien nodig eerst vragen wanneer het uitkomt even bij te kletsen)
En wat ik anders ga doen dan mijn eigen ouders: waarom gaan zitten wachten tot ze thuis komen? Doe eens het voorstel daarheen te komen! Waarom zijn het altijd de kinderen die de reis moeten maken?
Ik had het fijn gevonden als er wat meer interesse was geweest in mijn leven daar. Als ik over iets vertelde, dat ze dan geweten hadden over wat/wie het ging. Geeft een gesprek toch nét wat meer diepgang. Al is het maar dat je het leuke lunchtentje om de hoek kent waar ze vaak komen.
zondag 29 januari 2023 om 18:22
Ben ik met je eens. Dat is ook wat ik om me heen zie.katkaatje schreef: ↑29-01-2023 18:00. Meestal is dat toch iets wat van generatie op generatie overgaat. In ieder geval, dat is wat ik zie in mijn omgeving. De enige volwassen kinderen die wel zo’n relatie hebben met hun ouders, zijn degenen waarbij de ouders van hun ouders ook een belangrijke rol hebben gespeeld. Is geen garantie, maar lijkt in mijn omgeving wel een voorwaarde.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 29 januari 2023 om 18:22
Helemaal meepraten kan ik niet, want er is nog maar 1 kind uit huis, maar ik herken ik wel. Ik vind het heel mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelt en een eigen leven opbouwt, maar ik mis wel het contact. Kind zit ook ver weg en komt maar eens in de zoveel weken thuis. Het hoort erbij en ik heb nog kinderen thuis, maar ik vind de posts herkenbaar.
Het lijkt mij mooi als mijn kinderen in de buurt blijven wonen, maar ik, andere kinderen en man zijn ook ver weg gaan wonen, dus ik reken er niet op
.
Het lijkt mij mooi als mijn kinderen in de buurt blijven wonen, maar ik, andere kinderen en man zijn ook ver weg gaan wonen, dus ik reken er niet op
.
zondag 29 januari 2023 om 18:23
Ooit wilde je een gezinnetje, was je samen in verwachting, richtte je het kamertje in en droomde je over later.
In twee keer knipperen was het later en ineens vliegt iedereen uit en is het stil. Dat is moeilijk. Ik heb zelf een redelijke relatie met mijn moeder (ik heb geen vader) en siblings en we wonen in dezelfde stad. Ons gezinsleven toen ze jong waren was close en diep en stevig en goed. Het was echt wij tegen de wereld. En toen vlogen ze uit en toen werd toch echt wel alles anders....
In twee keer knipperen was het later en ineens vliegt iedereen uit en is het stil. Dat is moeilijk. Ik heb zelf een redelijke relatie met mijn moeder (ik heb geen vader) en siblings en we wonen in dezelfde stad. Ons gezinsleven toen ze jong waren was close en diep en stevig en goed. Het was echt wij tegen de wereld. En toen vlogen ze uit en toen werd toch echt wel alles anders....
zondag 29 januari 2023 om 18:28
Van deze post word ik wel emotioneel want dit is wel de spijker op zijn kop. Ik mis de band die we hadden. We hebben best een tumultueuze tijd achter de rug toen ze puberden maar we zijn elkaar nooit kwijt geraakt. Integendeel. En toen het echt weer leuk werd, toen vlogen ze uit. Mijn oudste is idd al over de 25. Maar ik mis gewoon het gezin dat we ooit hadden.Hoerabanaan schreef: ↑29-01-2023 16:42De tragiek van het ouderschap en ook wel herkenbaar. Het is dat ik zelf ook ooit kind van ben geweest uiteraard en ook weet hoe het voor een twintiger is. De meesten hebben weinig behoeften aan ouders. Je wilt zelf leven, zelf ontdekken, zelf volwassen zijn. En ja, die ouders die zijn er gewoon (dus ook voor om op terug te vallen). Daar sta je als jongere eigenlijk amper bij stil. Maar soms voel ik me idd vooral faciliteerder in het leven van mijn kinderen, terwijl ik het gevoel heb dat er amper iets terugkomt (en als dat gevoel te groot wordt, zet ik de rem erop).
Voor mij is dit stiekem een verdriet waarvan ik nu pas begrijp dat het lege nest syndroom vooral hierop is gebaseerd. Het gaat er niet zozeer om dat je kinderen uitvliegen en niet meer onder je dak wonen. Het gaat erom dat je kinderen uitvliegen en je het gevoel hebt dat de intense band die je met elkaar had, verdwijnt. Het is net als een liefdes relatie die eenzijdig voorbij gaat. Dat komt met rouw gevoelens. Zo ervaar ik het zeker wel bij momenten. Het is alleen ook wel veelvoorkomend en daarmee normaal. Je moet er als ouders gewoon mee dealen, that's life.
zondag 29 januari 2023 om 18:35
Lila-Linda schreef: ↑29-01-2023 17:51Het is voelt heel dubbel, je voedt ze jarenlang op, tot het leuke volwassenen zijn.... en dan ben je ze kwijt
We gaan deze zomer een week samen op vakantie, dat vind ik heel fijn
Dat hebben wij afgelopen zomer gedaan. Was heel fijn en waardevol. En kostte veel geld, maar we wilden niet dat geld voor iemand een belemmering zou zijn om te komen. En we kunnen het betalen.
Kinderen vonden het ook leuk om weer eens zo intensief met elkaar te zijn. En zo leuk, zonder het gekibbel van weleer. Kennelijk maakte het nu niet uit wie de afwas deed of de tafel dekte. Wie op welke stoel zat of aan welke kant in de tent lag. Ze zijn nog steeds zichzelf maar met een volwassen sausje erover.
zondag 29 januari 2023 om 18:38
Fijn he?Andersom schreef: ↑29-01-2023 18:35Dat hebben wij afgelopen zomer gedaan. Was heel fijn en waardevol. En kostte veel geld, maar we wilden niet dat geld voor iemand een belemmering zou zijn om te komen. En we kunnen het betalen.
Kinderen vonden het ook leuk om weer eens zo intensief met elkaar te zijn. En zo leuk, zonder het gekibbel van weleer. Kennelijk maakte het nu niet uit wie de afwas deed of de tafel dekte. Wie op welke stoel zat of aan welke kant in de tent lag. Ze zijn nog steeds zichzelf maar met een volwassen sausje erover.
Soms in het weekend hebben we dat ook. Zitten ze zo heerlijk samen te kletsen
zondag 29 januari 2023 om 18:42
Ikbenerweer schreef: ↑29-01-2023 18:28Van deze post word ik wel emotioneel want dit is wel de spijker op zijn kop. Ik mis de band die we hadden. We hebben best een tumultueuze tijd achter de rug toen ze puberden maar we zijn elkaar nooit kwijt geraakt. Integendeel. En toen het echt weer leuk werd, toen vlogen ze uit. Mijn oudste is idd al over de 25. Maar ik mis gewoon het gezin dat we ooit hadden.
Oudste hier is precies 25, nummer twee 23 en ik mis dat gezin niet. Gewoon niet omdat er zoveel voor in de plaats gekomen is.
En er ook zoveel dingen zijn die fijn zijn om te missen. Met het vertrek van de 23-jarige is mijn was gigantisch gereduceerd. De tijdsdruk op etenstijd is weggevallen. Er sluipen minder mensen door het huis op tijden dat ik zou willen slapen. Kortom mijn leven is zo veel rustiger ook al ben ik meer gaan werken.
zondag 29 januari 2023 om 18:43
Dat is het dubbeleIkbenerweer schreef: ↑29-01-2023 18:28Van deze post word ik wel emotioneel want dit is wel de spijker op zijn kop. Ik mis de band die we hadden. We hebben best een tumultueuze tijd achter de rug toen ze puberden maar we zijn elkaar nooit kwijt geraakt. Integendeel. En toen het echt weer leuk werd, toen vlogen ze uit. Mijn oudste is idd al over de 25. Maar ik mis gewoon het gezin dat we ooit hadden.
Dat gezin is weg, maar je krijgt een leuk nieuw leven
Ik mis ook wel, het kind dat ze waren, toen ze 3 waren of 8
zondag 29 januari 2023 om 18:44
Onze dochters zien elkaar onderling wel regelmatig. Dat stemt mij zeer gelukkig. Dat ze elkaar opzoeken en zo' n fijne band hebben. Wij gaan ook elk jaar een weekendje weg samen ( ik en de meiden) en een dagje sauna of high tea. Maar zoals het vroeger was: dat ze gewoon hier wonen en hun ding doen maar altijd weer terug komen. Dat dit hun thuis is en hun basis. Ja dat is niet meer. Ze hebben hun eigen leven en de weekenden lopen al gauw vol. En daarbij willen wij als ouders geen ' moetje' worden.
zondag 29 januari 2023 om 18:49
Lila-Linda schreef: ↑29-01-2023 18:38Fijn he?
Soms in het weekend hebben we dat ook. Zitten ze zo heerlijk samen te kletsen
Ja, wij hebben dat zelden want twee leiden en heel regelmatig leven terwijl de derde juist onregelmatig werkt.
Heel soms eten ze allemaal hier op donderdag. En dan geniet ik daar veel meer van dan vroeger. Toen was het altijd haastjerepje want er moest er altijd wel één training geven, of werken, of zelf sporten. Kwam er eentje later, want werk.
Nu komt de oudste dan omdat ze dat gezellig vindt. (En die van 23 komt standaard omdat het handig is met sport/bijbaan/vrijwilligerswerk in ons dorp) en de jongste is er omdat hij hier woont.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 29-01-2023 19:03
0.21% gewijzigd
zondag 29 januari 2023 om 18:50
zondag 29 januari 2023 om 19:02
En verder is het volgens mij niet zo dat de frequentie waarmee je je ouders/kinderen bezoekt iets zegt over de band die je met ze hebt.
Zeker niet als ze net de deur uit zijn. Ze willen gewoon vrij zijn en hun eigen leven leven. Hun eigen beslissingen nemen, het in hun eentje rooien.
En na een tijdje normaliseert dat dan weer. En uiteindelijk draaien de rollen om. Vaak genoeg als je daar zelf nog niet helemaal aan toe bent, helaas.
Ik kom op dit moment vaker dan wekelijks bij mijn ouders. In oktober, november, december bijna dagelijks. En dat was niet voor de gezelligheid maar omdat zij het leven even niet meer zelfstandig konden leven. Heel verdrietig, heel belastend.
Zeker niet als ze net de deur uit zijn. Ze willen gewoon vrij zijn en hun eigen leven leven. Hun eigen beslissingen nemen, het in hun eentje rooien.
En na een tijdje normaliseert dat dan weer. En uiteindelijk draaien de rollen om. Vaak genoeg als je daar zelf nog niet helemaal aan toe bent, helaas.
Ik kom op dit moment vaker dan wekelijks bij mijn ouders. In oktober, november, december bijna dagelijks. En dat was niet voor de gezelligheid maar omdat zij het leven even niet meer zelfstandig konden leven. Heel verdrietig, heel belastend.
zondag 29 januari 2023 om 19:16
Ik kom op zich wel uit een warm gezin, maar ik kan me nog wel herinneren dat ik het, toen ik het huis uit ging, heerlijk vond dat ouders minder van je leven meekrijgen. Je vrienden niet meer kennen, niet meer precies weten waar je in het weekend bent. Ook genoeg dingen meegemaakt die ik nooit had willen delen. Ik had dat echt nodig, juist omdat ik uit een hecht gezin kwam. Ik had ook totaal geen behoefte elk weekend thuis te komen.
Tegenwoordig ben ik er weer vaker, maar ze hebben mij nu ook harder nodig. De rollen zijn omgedraaid. Maar daar zit een hele twintiger en dertigerfase tussen, waar ik er veel minder vaak was.
Tegenwoordig ben ik er weer vaker, maar ze hebben mij nu ook harder nodig. De rollen zijn omgedraaid. Maar daar zit een hele twintiger en dertigerfase tussen, waar ik er veel minder vaak was.
zondag 29 januari 2023 om 20:03
Ik zie mijn ouders en schoonouders regelmatig (minimaal één keer per week). Maar dat komt ook omdat we allemaal aardig dicht bij elkaar wonen. Daardoor kunnen we ook gemakkelijk bijvoorbeeld even koffie bij elkaar drinken. Of bijvoorbeeld even samen de stad in. Mocht de afstand groter zijn dan moet je het echt gaan plannen en kost het toch wat meer moeite. Ik denk niet dat elkaar dan minder zien iets zegt over je band.
zondag 29 januari 2023 om 20:12
Ik kan beter met mijn moeder overweg sinds ik uit huis ben. Gewoon het feit dat je niet elke scheet van elkaar ziet. Geen voer om discussie te krijgen. Want ik leef niet volgens haar maatstaven.
Maar desondanks hebben we goed contact, zien we elkaar minimaal 1 keer per week, soms ook vaker en soms ook nog telefonisch contact, ook regelmatig app contact.
Maar nu ziet zij gewoon niet alles meer wat ik doe, en hoeft ze er dus ook geen afkeurende mening over te hebben.
En ik hoor geen gegil meer in de trant van ‘niet met je schoenen naar binnen, ik heb net stofgezogen!’ (Ze is nogal schoonmaak freak namelijk).
Maar desondanks hebben we goed contact, zien we elkaar minimaal 1 keer per week, soms ook vaker en soms ook nog telefonisch contact, ook regelmatig app contact.
Maar nu ziet zij gewoon niet alles meer wat ik doe, en hoeft ze er dus ook geen afkeurende mening over te hebben.
En ik hoor geen gegil meer in de trant van ‘niet met je schoenen naar binnen, ik heb net stofgezogen!’ (Ze is nogal schoonmaak freak namelijk).
zondag 29 januari 2023 om 21:02
Veel herkenbare dingen die hier worden geschreven. Ik heb zelf geen kinderen maar herken wel veel van mezelf als kind/jong volwassene. Toen ik ging studeren heb ik echt jaren nodig gehad om los te komen van mijn ouders, mijn eigen leven opbouwen, loskomen van gewoontes uit het gezin waar je je altijd tegen verzet hebt. Ik had echt een soort tweede puberteit in mijn studententijd. Mijn ouders woonden ook op drie uur treinen en na een week studentenleven en daarna fulltime werken had ik gewoon geen puf meer om nog een weekend die kant op te gaan. Ik heb ook niet gewoond op de plek waar mijn ouders toen woonden dus het voelde ook niet als thuiskomen, eerder als op visite gaan. Dat heeft ook zeker impact gehad op de band die ik met mijn ouders die jaren had. Er was meer afstand.
Zoals hiervoor ook beschreven, ik ervaarde mijn ouders als een soort vanzelfsprekendheid. Ik had ze weliswaar niet meer echt nodig, maar wel als iets wat er altijd was of zou zijn, ook als je er een tijdje minder aandacht aan gaf. Niet netjes misschien, wel de realiteit. Te druk met andere zaken.
Nu wonen ze een stuk dichterbij en dat maakt onze band weer hechter, ik kan nu af en toe koffie drinken en dan weer naar huis. Daardoor voelen ze weer meer onderdeel van mijn dagelijks leven i.p.v. op visite gaan. En ik zit er niet meteen weer een heel weekend aan vast. Ook prettig.
Zoals hiervoor ook beschreven, ik ervaarde mijn ouders als een soort vanzelfsprekendheid. Ik had ze weliswaar niet meer echt nodig, maar wel als iets wat er altijd was of zou zijn, ook als je er een tijdje minder aandacht aan gaf. Niet netjes misschien, wel de realiteit. Te druk met andere zaken.
Nu wonen ze een stuk dichterbij en dat maakt onze band weer hechter, ik kan nu af en toe koffie drinken en dan weer naar huis. Daardoor voelen ze weer meer onderdeel van mijn dagelijks leven i.p.v. op visite gaan. En ik zit er niet meteen weer een heel weekend aan vast. Ook prettig.
zondag 29 januari 2023 om 21:07
Ik zou er dan op zich ook niet meer voor kiezen per se. Ik vind het er zoveel voor terugkrijgen eerlijk gezegd een B*argument. Maar goed, ik ben waarschijnlijk de foute om dit te vragen.
zondag 29 januari 2023 om 21:13
Ik denk dat elke ouder die aan kinderen begint en zo'n babietje in de armen krijgt, zich iets anders had voorgesteld van het contact als ze volwassen zijn en je blij mag zijn als je dat volwassen babietje een paar keer per jaar ziet. Je accepteert het uiteraard, maar het was niet wat je je had voorgesteld. En ja, dat kan best verdrietig zijn. Het zijn ten slotte de mensen van wie we het meest houden en je zelf wél dolgraag vaker ziet. Wat dat betreft is het echt een soort liefdesverdriet wat heus wel een plekje krijgt, maar toch zeer doet als je er op drukt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
