Kinderen
alle pijlers
Kinderen of niet
zondag 17 mei 2020 om 08:28
Beste allen, na dat ik op m’n 31e borstkanker kreeg en m’n baan en partner verloor heeft het mij lang gekost er weer op te klimmen.
Een echt serieuze partner heb ik nog steeds niet. M’n baan is zzp en instabiel inkomen. Dan ga je toch geen kinderen nemen?
Het zit in m’n hoofd maar dit lijkt me irreël? Toch
Een echt serieuze partner heb ik nog steeds niet. M’n baan is zzp en instabiel inkomen. Dan ga je toch geen kinderen nemen?
Het zit in m’n hoofd maar dit lijkt me irreël? Toch
zondag 17 mei 2020 om 08:33
Hoe instabiel is je inkomen? Heb je een goed netwerk? Heb je een woonplek met ruimte? Een kind kost geld, maar je kunt flink besparen door veel zaken tweedehands aan te schaffen en vooral niet alles te kopen wat men je probeert aan te smeren. Maar als je inkomen zo instabiel is dat je regelmatig bij je vrienden moet aankloppen om rond te komen, dat lijkt me niet fijn met een kind.
zondag 17 mei 2020 om 08:39
Nee dat niet ik heb geen schulden. Lenen hoeft ook niet. Ik ben zzp er. Huis ook. Ik vind m’n situatie voor een kind niet gewenst alleen En daarnaast alles zelf doen ook lastig. Ik twijfel wel want het cirkelt door m’n hoofd. Daarnaast bemoeilijkt het kind m’n werk want wie past er op? Ik zie er weinig in zo maar merk wel dat het voelt alsof ik wat laat schieyen
zondag 17 mei 2020 om 08:44
Ja natuurlijk laat je iets schieten. Als je geen kinderen op de wereld zet laat je dat scenario schieten. Maar als je wel kinderen op de wereld zet laat je weer een heleboel andere scenario's schieten. Het is geen must hè, kinderen. We hebben elkaar gewoon door de jaren heen opgedrongen dat dat het 'normale' scenario is.
Zou je, om een kind beter in je leven te laten passen, bereid zijn op zoek te gaan naar een baan in loondienst met een stabiel inkomen dat voldoende ruimte geeft voor uitgebreide kinderopvang en nog duizend andere kostenposten die komen kijken bij een kind? Als je onderbuik daar meteen heel hard nee op schreeuwt heb je je antwoord hoor. En dat is dan ook echt gewoon een prima antwoord.
sprankelend wijzigde dit bericht op 17-05-2020 08:45
15.81% gewijzigd
zondag 17 mei 2020 om 08:47
Ik zou zeggen van niet.
Je hebt kans dat je borstkanker terug komt (het is geen erfelijke variant dat je het uberhaupt overweegt?), je hebt geen partner, geen inkomen.
En heb je het nieuws onlangs bekeken? Er is een wereldwijde economische crisis. Er is eveneens woningnood. Wat voor stress zou je zo'n nakomeling aandoen?
Je hebt kans dat je borstkanker terug komt (het is geen erfelijke variant dat je het uberhaupt overweegt?), je hebt geen partner, geen inkomen.
En heb je het nieuws onlangs bekeken? Er is een wereldwijde economische crisis. Er is eveneens woningnood. Wat voor stress zou je zo'n nakomeling aandoen?
zondag 17 mei 2020 om 08:47
Dat hoop ik dat ik er geen spijt van krijg...ik ben wel eens met je. Stabiele loondienst denk ik niet meer.sprankelend schreef: ↑17-05-2020 08:44Ja natuurlijk laat je iets schieten. Als je geen kinderen op de wereld zet laat je dat scenario schieten. Maar als je wel kinderen op de wereld zet laat je weer een heleboel andere scenario's schieten. Het is geen must hè, kinderen. We hebben elkaar gewoon door de jaren heen opgedrongen dat dat het 'normale' scenario is.
Zou je, om een kind beter in je leven te laten passen, bereid zijn op zoek te gaan naar een baan in loondienst met een stabiel inkomen dat voldoende ruimte geeft voor uitgebreide kinderopvang en nog duizend andere kostenposten die komen kijken bij een kind? Als je onderbuik daar meteen heel hard nee op schreeuwt heb je je antwoord hoor. En dat is dan ook echt gewoon een prima antwoord.
zondag 17 mei 2020 om 08:48
Je kunt beter spijt hebben van geen kind dan van wel een kind.
Denk dat er op dit moment veel meer ouders spijt hebben van hun kind nu ze er noodgedwongen 2 maanden mee thuis hebben moeten zitten.
zondag 17 mei 2020 om 08:49
Nee tis al 8 jaar geleden daarom heb ik ermee gewacht en niet de erfelijke die we reeds kennen (brca). Tuurlijk heb ik inkomen en huis. Ik denk wel na over huidige tijd ja. En als alleenstaande.redbulletje schreef: ↑17-05-2020 08:47Ik zou zeggen van niet.
Je hebt kans dat je borstkanker terug komt (het is geen erfelijke variant dat je het uberhaupt overweegt?), je hebt geen partner, geen inkomen.
En heb je het nieuws onlangs bekeken? Er is een wereldwijde economische crisis. Er is eveneens woningnood. Wat voor stress zou je zo'n nakomeling aandoen?
zondag 17 mei 2020 om 08:52
Je kreeg het op je 31e dus dan ben je 8 jaar later 39. Dat is uberhaupt veel te laat. Je hebt geen tijd meer om nog een partner fatsoenlijk een paar jaar te leren kennen. En wil je echt een kind een vaderloos bestaan aandoen? Neem een paard. Als je nu wil zeggen dat dat te duur is, bedenk dan dat een kind minstens zoveel kost (en een paard kun je nog weg doen i.t.t. een kind)
zondag 17 mei 2020 om 08:52
Oh, de kans dat je er wel eens spijt van zal hebben is echt wel serieus aanwezig. Net zoals ouders van kinderen door de jaren heen ook wel eens spijt hebben van de kinderen die ze wel kregen. Mensen willen gewoon graag àlles hebben, maar dat gaat simpelweg niet.
Ik heb kinderen. Die hebben mijn leven verrijkt.
De meeste vriendinnen die ik heb hebben geen kinderen. Hun leven is absoluut niet armer dan dat van mij. Alleen maar anders.
zondag 17 mei 2020 om 08:55
Nou dat is wat stellig daar is de stichting niet mee eens. 39 is niet te oud maar voel wel dat er een grens komt. Partner nee. Dat was ook niet idee maar alleen. Vaderloos bestaan liever niet maar je kan niks voorspellen.redbulletje schreef: ↑17-05-2020 08:52Je kreeg het op je 31e dus dan ben je 8 jaar later 39. Dat is uberhaupt veel te laat. Je hebt geen tijd meer om nog een partner fatsoenlijk een paar jaar te leren kennen. En wil je echt een kind een vaderloos bestaan aandoen? Neem een paard. Als je nu wil zeggen dat dat te duur is, bedenk dan dat een kind minstens zoveel kost (en een paard kun je nog weg doen i.t.t. een kind)
zondag 17 mei 2020 om 08:57
Wellicht... ik wil geen dingen afdwingen. Ik vraag me af of het wel kan...hallohoihey567 schreef: ↑17-05-2020 08:53Als je kinderwens écht onwijs drangend was dan zou je hier de vraag stellen: "hoe kan ik het laten werken?" in plaats van de vraag "is het wel verstandig"
zondag 17 mei 2020 om 08:57
Ja vijf voor twaalf door omstandigheden...puntillita schreef: ↑17-05-2020 08:56Is het niet gewoon dat je bijna 40 bent waardoor je gaat twijfelen?
zondag 17 mei 2020 om 08:59
39 en nog aan een traject moeten beginnen is mogelijk te oud voor kinderen (meerdere) en mogelijk lukt ook 1 kind niet meer, maar veel te laat is het niet. Ze is naar alle waarschijnlijkheid nog niet in de overgang en dus nog vruchtbaar.redbulletje schreef: ↑17-05-2020 08:52Je kreeg het op je 31e dus dan ben je 8 jaar later 39. Dat is uberhaupt veel te laat. Je hebt geen tijd meer om nog een partner fatsoenlijk een paar jaar te leren kennen. En wil je echt een kind een vaderloos bestaan aandoen? Neem een paard. Als je nu wil zeggen dat dat te duur is, bedenk dan dat een kind minstens zoveel kost (en een paard kun je nog weg doen i.t.t. een kind)
zondag 17 mei 2020 om 09:01
Ja dat nog wel maar dat is technische kant en traject is drie maanden. Maar ik twijfel
zondag 17 mei 2020 om 09:04
Nee nu niet maar wat later? Omstandigheden kunnen veranderen?doemaarzonnebloemen schreef: ↑17-05-2020 09:01Het klinkt nu niet heel erg dat je graag een kind wilt. Het lijkt meer de angst te zijn om spijt te krijgen. Je omstandigheden zijn niet erg stabiel.
zondag 17 mei 2020 om 09:04
Dat hoor ik vaker de laatste tijd. Zo makkelijk gezegd wanneer 2 ouders gewoon moeten werken en ondertussen voor hun baby/peuter moeten zorgen of hun schoolgaande kinderen moeten onderwijzen, het huishouden draaiende moeten houden en misschien wel zorgen hebben om de financiële situatie of zieke ouders o.i.d.redbulletje schreef: ↑17-05-2020 08:48Je kunt beter spijt hebben van geen kind dan van wel een kind.
Denk dat er op dit moment veel meer ouders spijt hebben van hun kind nu ze er noodgedwongen 2 maanden mee thuis hebben moeten zitten.
Ik had 2 maanden vrij vanwege afstuderen en was dus thuis met zoon en zelfs ik merkte aan hem dat hij uit zijn doen was doordat hij niet in zijn normale ritme zat. Nu is hij weer op kdv en kan met zijn vriendjes spelen en wordt hij direct weer veel rustiger en gezelliger. Moet je nagaan hoe het bij ouders was die niet het geluk hadden dat 1 van de 2 huisvrouw/man kon spelen terwijl de ander zijn werk draaiende hield en de kinderen dus ook veel minder aandacht kregen en iedereen tegen het plafond zat van de stress. Wij moesten al een nieuw ritme vinden, laat staan die groep.
Nou nu terug on topic:
TO, ik denk dat je jezelf moet afvragen wat maakt dat je hierover nadenkt; wil je een kind met alle verantwoordelijkheden die daarbij komen kijken, of is het meer fear of missing out?
In het eerste geval: ga ervoor. Ik ben 2x op een ‘onverstandig moment’ zwanger geworden en beide keren is het goed gekomen. Maar als het meer is dat je bang bent dat je iets mist, dan dat je echt een kind wil, lijkt het me wel pittig. Zeker in je eentje. Hoe het bij jou zit kun jij alleen zelf bepalen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
