Kinderen
alle pijlers
Kleuter (5) wil alles perfect doen
zondag 7 maart 2021 om 11:18
Mijn zoontje van 5 en half is heel lief, slim, grappig en ga zo maar door
Wel begin ik inmiddels tegen steeds meer dingen aan te lopen met hem.
Hij heeft al een hele poos dat hij erg verdrietig en boos wordt als iets niet loopt zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Denk aan, iemand anders doet de lamp aan etc
Nu wordt het de laatste dagen nog wat ingewikkelder doordat hij echt in tranen uit kan barsten omdat iets niet perfect is in zijn ogen, zoals bijvoorbeeld een tekening die hij gemaakt heeft. Er valt op dat moment ook niet op hem in te praten en hij is er van overtuigd dat het niet perfect is dus niet goed.
Hij is erg leergierig en best slim ( hij leest en doet begin groep 3 sommen maar zit in groep 1)
Momenteel weet ik niet zo goed hoe ik met zijn gedrag om moet gaan en vind het vooral sneu om hem op zo'n moment hem zo verdrietig te zien.
Herkent iemand dit en heeft er iemand misschien tips?
Wel begin ik inmiddels tegen steeds meer dingen aan te lopen met hem.
Hij heeft al een hele poos dat hij erg verdrietig en boos wordt als iets niet loopt zoals hij het in zijn hoofd heeft.
Denk aan, iemand anders doet de lamp aan etc
Nu wordt het de laatste dagen nog wat ingewikkelder doordat hij echt in tranen uit kan barsten omdat iets niet perfect is in zijn ogen, zoals bijvoorbeeld een tekening die hij gemaakt heeft. Er valt op dat moment ook niet op hem in te praten en hij is er van overtuigd dat het niet perfect is dus niet goed.
Hij is erg leergierig en best slim ( hij leest en doet begin groep 3 sommen maar zit in groep 1)
Momenteel weet ik niet zo goed hoe ik met zijn gedrag om moet gaan en vind het vooral sneu om hem op zo'n moment hem zo verdrietig te zien.
Herkent iemand dit en heeft er iemand misschien tips?
zondag 7 maart 2021 om 13:26
Onze jongste dochter had dit ook in groep twee. Met name bij tekenen: als het niet exact en levensecht een kopie was van onze kat bijvoorbeeld dan was het huilen. Want het zag er niet uit wat ze had gemaakt.
Oudere zus zat in groep 4 en kon dus lezen.
Jongste kende de letters en wilde ook lezen, beetje samen geoefend en dat ging al heel aardig. Maar hoe vaak we ook zeiden dat het zo knap was dat ze al kon lezen in groep 2 was het enige wat zij zei: zus kan sneller lezen. Kortom nooit tevreden met haar eigen prestaties, het moest altijd beter, mooier en sneller.
Het prijzen van haar prestaties zijn we op een gegeven moment mee gestopt. Het frustreerde haar alleen maar, zij vond het zelf immers niet goed genoeg.
We zijn toen begonnen om onze eigen mislukkingen wat zichtbaarder te maken.
Bijvoorbeeld: pappa heeft het eten laten aanbranden, jammer kan gebeuren!
Hielp ook niet echt.
Nu inmiddels in groep 5 en de perfectionist in haar is er nog steeds, maar niet meer zo erg als destijds. Ze kan nog steeds als een maniak de tafels gaan oefenen, maar is nu wel trots op zichzelf als ze ze uit het hoofd kent. Dat is al een hele verbetering.
Ik hoop dat het voor jouw zoontje ook met de jaren makkelijker wordt.
Oudere zus zat in groep 4 en kon dus lezen.
Jongste kende de letters en wilde ook lezen, beetje samen geoefend en dat ging al heel aardig. Maar hoe vaak we ook zeiden dat het zo knap was dat ze al kon lezen in groep 2 was het enige wat zij zei: zus kan sneller lezen. Kortom nooit tevreden met haar eigen prestaties, het moest altijd beter, mooier en sneller.
Het prijzen van haar prestaties zijn we op een gegeven moment mee gestopt. Het frustreerde haar alleen maar, zij vond het zelf immers niet goed genoeg.
We zijn toen begonnen om onze eigen mislukkingen wat zichtbaarder te maken.
Bijvoorbeeld: pappa heeft het eten laten aanbranden, jammer kan gebeuren!
Hielp ook niet echt.
Nu inmiddels in groep 5 en de perfectionist in haar is er nog steeds, maar niet meer zo erg als destijds. Ze kan nog steeds als een maniak de tafels gaan oefenen, maar is nu wel trots op zichzelf als ze ze uit het hoofd kent. Dat is al een hele verbetering.
Ik hoop dat het voor jouw zoontje ook met de jaren makkelijker wordt.
zondag 7 maart 2021 om 13:58
Bedankt voor de fijne tips! Hier ga ik zeker mee aan de slag! Ook in het volwassen levenParella schreef: ↑07-03-2021 13:44Het hoort ook echt bij de leeftijd hoor. Ze hebben net geleerd dat er regels en normen zijn en daar zijn ze dan nogal druk mee. Zie het als mooie momenten om aan te grijpen om te beginnen met een growth mindset aanleren.
Bijvoorbeeld: zelf af en toe bewust iets 'minder goed' doen of niet volgens de regeltjes doen. Kleur die boom eens paars!
En benoem altijd het proces, dat wil zeggen: benoem wat je feitelijk ziet en wat het bij jou oproept:
Niet: "Wat een mooie tekening!" maar: "Ik zie dat je veel kleuren gebruikt, dat staat vrolijk!!".
Niet: "wat speel je lief/goed met je zusje" maar:"Ik zie dat jullie samen duplo bouwen, gezellig hoor".
Vergeet niet dit ook als volwassenen naar elkaar te doen! Jullie zijn zijn voorbeeld.
Dus niet: "lekker gekookt schat!" maar: "Zo, dat was vast een hoop werk, wat een uitgebreid recept, wat fijn dat je voor ons gekookt hebt!!".
zondag 7 maart 2021 om 14:00
Dat dank u voor het eten was zo gek nog niet:).Parella schreef: ↑07-03-2021 13:44Het hoort ook echt bij de leeftijd hoor. Ze hebben net geleerd dat er regels en normen zijn en daar zijn ze dan nogal druk mee. Zie het als mooie momenten om aan te grijpen om te beginnen met een growth mindset aanleren.
Bijvoorbeeld: zelf af en toe bewust iets 'minder goed' doen of niet volgens de regeltjes doen. Kleur die boom eens paars!
En benoem altijd het proces, dat wil zeggen: benoem wat je feitelijk ziet en wat het bij jou oproept:
Niet: "Wat een mooie tekening!" maar: "Ik zie dat je veel kleuren gebruikt, dat staat vrolijk!!".
Niet: "wat speel je lief/goed met je zusje" maar:"Ik zie dat jullie samen duplo bouwen, gezellig hoor".
Vergeet niet dit ook als volwassenen naar elkaar te doen! Jullie zijn zijn voorbeeld.
Dus niet: "lekker gekookt schat!" maar: "Zo, dat was vast een hoop werk, wat een uitgebreid recept, wat fijn dat je voor ons gekookt hebt!!".
zondag 7 maart 2021 om 16:11
“Ja maar/wow, jij kan heel goed X (netjes schrijven, handstand doen, lezen, you name it). “Ja, ik heb ook wel al 40 jaar geoefend’.Parella schreef: ↑07-03-2021 15:49Kleine tip: zelf iets fout doen en dan zeggen dat dat niet erg is, is nog steeds een fixed mindset.
Je houdt dan nov steeds vast aan die norm: zo hoort het, dat doel moet behaald worden.
Dat het dan een keer niet lukt bij papa zal niet veel veranderen voor het kind, die wordt vooral bevestigd in: oeps, foutje, zo hoort het en niet anders.
Je zou in die situatie ook kunnen zeggen: "papa moet maar vaak gaan koken om te oefenen (en dan kunnen wij lekker op de bank blijven zitten, knipoog). We snijden de zwarte randjes er gewoon af. Dankjewel papa!".
Dan gaat het niet over de uitkomst maar dan geef je de les mee dat a. oefenen voor alles nodig is, en b. wat het eindresultaat ook is van het gerecht, het is sowieso fijn dat hij kookt.
Het voelt gekunsteld en het is even oefenen, maar het scheelt zoveel in hoe je zelf ook naar dingen gaat kijken. We hebben heel vaak zélf onbewust een hele fixed mindset.
Ik was stiekem een beetje in shock toen buurjongen zijn moeder napraatte: ik kan helemaal niet goed schrijven, maar dat komt vanzelf als ik ouder word”. Dat komt vanzelf? Je moet gewoon veel oefenen, gooide ik per ongeluk terug. Haar opvoeding ondermijnend.
zondag 7 maart 2021 om 16:18
Dit en wat ik ook wat bewuster ben gaan doen is het benoemen als ik zelf een foutje maakte of iets niet perfect deed en daar dan luchtig mee om gaan.cuculuscanorus schreef: ↑07-03-2021 12:08Van proberen kun je leren is hier echt een mantra geweest. Ons kind had echt zelf bedacht dat alles perfect moest. Dat is nog steeds haar eerste insteek, maar het gaat wel beter dan vroeger. Zelf laten zien dat je plezier hebt ook al kun je iets niet zo goed hielp hier ook. Daarnaast heb ik voor gejammer om onzin geen tolerantie, al ben ik best bereid dat uit te leggen.
Sowieso zijn dit soort kinderen gevoelig voor uitleggen, heb ik de indruk.
Ik denk wel dat het redelijk normaal gedrag is voor een kleuter. Ik herken het in ieder geval van mijn zoon en het gaat ook een beetje met vlagen.
(Ik had nog niet alles gelezen toen ik dit schreef)
alouette wijzigde dit bericht op 07-03-2021 16:22
Reden: .
Reden: .
3.10% gewijzigd
zondag 7 maart 2021 om 16:27
Maar er zijn toch ook situaties waarin het echt een foutje is, zoals dat je het eten laat aanbranden of per ongeluk een rode sok met de witte was mee wast. Het lijkt mij niet verkeerd om dat dan te benoemen als foutje en te laten zien dat dat dus niet het einde van de wereld is.Parella schreef: ↑07-03-2021 15:49Kleine tip: zelf iets fout doen en dan zeggen dat dat niet erg is, is nog steeds een fixed mindset.
Je houdt dan nov steeds vast aan die norm: zo hoort het, dat doel moet behaald worden.
Dat het dan een keer niet lukt bij papa zal niet veel veranderen voor het kind, die wordt vooral bevestigd in: oeps, foutje, zo hoort het en niet anders.
Je zou in die situatie ook kunnen zeggen: "papa moet maar vaak gaan koken om te oefenen (en dan kunnen wij lekker op de bank blijven zitten, knipoog). We snijden de zwarte randjes er gewoon af. Dankjewel papa!".
Dan gaat het niet over de uitkomst maar dan geef je de les mee dat a. oefenen voor alles nodig is, en b. wat het eindresultaat ook is van het gerecht, het is sowieso fijn dat hij kookt.
Het voelt gekunsteld en het is even oefenen, maar het scheelt zoveel in hoe je zelf ook naar dingen gaat kijken. We hebben heel vaak zélf onbewust een hele fixed mindset.
zondag 7 maart 2021 om 16:29
zondag 7 maart 2021 om 16:31
Je hoeft niet overal goed in te zijn, maar je kunt wel beter worden en ik vind het helemaal niet verkeerd om jezelf te verbeteren.Annewiep schreef: ↑07-03-2021 16:29Maar ergens vind ik om bij van alles van proberen kun je leren te roepen ook niet echt wat. Je kan nou eenmaal niet overal goed in zijn ook niet na tig keer proberen. En dat is niet erg, en dat wil ik hem vooral meegeven. Dat het niet erg is dat iets niet lukt zoals hij wil.
zondag 7 maart 2021 om 18:23
Klopt hoor, maar zelfs dat hielp niet. Ze vindt het prima en heel normaal wanneer iemand anders iets verkeerd doet of iets niet in één keer kan.Parella schreef: ↑07-03-2021 15:49Kleine tip: zelf iets fout doen en dan zeggen dat dat niet erg is, is nog steeds een fixed mindset.
Je houdt dan nov steeds vast aan die norm: zo hoort het, dat doel moet behaald worden.
Dat het dan een keer niet lukt bij papa zal niet veel veranderen voor het kind, die wordt vooral bevestigd in: oeps, foutje, zo hoort het en niet anders.
Je zou in die situatie ook kunnen zeggen: "papa moet maar vaak gaan koken om te oefenen (en dan kunnen wij lekker op de bank blijven zitten, knipoog). We snijden de zwarte randjes er gewoon af. Dankjewel papa!".
Dan gaat het niet over de uitkomst maar dan geef je de les mee dat a. oefenen voor alles nodig is, en b. wat het eindresultaat ook is van het gerecht, het is sowieso fijn dat hij kookt.
Het voelt gekunsteld en het is even oefenen, maar het scheelt zoveel in hoe je zelf ook naar dingen gaat kijken. We hebben heel vaak zélf onbewust een hele fixed mindset.
Pas als het op haarzelf betrekking heeft werd het ineens een heel ander verhaal.
Gelukkig is ze inmiddels op 8 jarige leeftijd iets relaxter geworden, maar het grootste voordeel is dat ze zich nu zelf bewust is van het feit dat ze zichzelf onmogelijke eisen stelt.
Wat ik wel zorgelijk vind is dat ze maar zo kort geniet van een succes. Er is altijd nog iets anders wat beter/sneller/mooier kan.
zondag 7 maart 2021 om 20:41
maandag 8 maart 2021 om 06:15
In de vorige eeuw lag de grens inderdaad op 1 oktober. Tegenwoordig is dat 1 januari.
Ga daar allereerst over in gesprek, als je het gevoel hebt dat hij niet op zijn plek zit.
Verder lees ik heel normaal gedrag, als je nog met vragen blijft zitten een gesprek met de IB'er aanvragen op school. Succes!
Een baksteen is nooit alleen
maandag 8 maart 2021 om 10:32
Dat is ook wel een goede, ik kan er echt niet tegen als mensen te laat komen dus in die zin ook een les voor mezelf.cuculuscanorus schreef: ↑07-03-2021 20:41Ik ben een keer zelfs te laat gekomen op school met mijn kind om te laten zien dat niemand ons daarom zou verbannen of uitschelden. Stiekem vond ik dat zelf gruwelijk, want ik zou opzettelijke laatkomers graag verbannen en uitschelden, maar ik heb mijn punt wel gemaakt bij kind.
Blij te lezen dat het een normaal iets is op deze leeftijd. Ik ga aan de slag met de tips!
maandag 8 maart 2021 om 12:11
alouette schreef: ↑07-03-2021 16:27Maar er zijn toch ook situaties waarin het echt een foutje is, zoals dat je het eten laat aanbranden of per ongeluk een rode sok met de witte was mee wast. Het lijkt mij niet verkeerd om dat dan te benoemen als foutje en te laten zien dat dat dus niet het einde van de wereld is.
Het hoort zo bij onze cultuur dat we heel vaak denken in termen van goed of fout. De werkelijkheid is dat je een sok in de was gooit en dat je nu roze kleren hebt. Of dat fout is dat hangt van je norm af.
Dát is de les die je mee wil geven denk ik, niet dat het niet erg is om fouten te maken maar dat fouten in feite niet bestaan.
Er is geen fout. Dingen gebeuren. Soms leidt dat juist tot leuke nieuwe inzichten of producten. Je kan hooguit zeggen dat het niet is geworden wat je vantevoren gedacht had. That's life, zou ik zeggen.
Ik zeg altijd: iets is pas slecht als je het doet met de intentie om anderen pijn te doen.
Dan hou je nog over dingen als taal en rekenen, waar of een natuurwetenschappelijke logica achter zit of een afspraak tussen mensen over hoe we iets doen. Dat kan je ook gewoon uitleggen aan je kind.
maandag 8 maart 2021 om 12:12
Het hoort bij kinderen.
Onze dochter wilde rond die leeftijd iets niet omdat ze het echt niet kon (weet niet meer wat).
Op dat moment is er niet mee te praten.
Later eens even teruggekeken op zwemles, en leren fietsen en dat soort dingen. Ik herinnerde haar eraan dat ze het eerst niet kon. En nu dus wel.
Zo'n peuter leeft gewoon helemaal in dit moment. Als het nu niet lukt dan is het totaal onmogelijk. En als je nu kunt lezen, dan is dat gewoon 'zomaar'.
Het idee dat je iets oefent, en er beter in wordt, en dat dat tijd kost, is een vreemd idee. Ze hebben geen besef van tijd.
Tips: Op het moment dat het gebeurt kun je er niet redelijk mee praten, dus laat maar.
Zoek eens zoiets als lezen, sommen maken ofzo waarbij je hem eraan herinnert dat hij het in de loop der tijd geleerd heeft.
Of als je denkt dat het om perfectie gaat, probeer iets anders.
Doe een keer iets samen met de peuter dat nooit 'perfect' is.
Smeer een aantal boterhammen met chocopasta en probeer na de 3e een aantal keer 'de perfecte boterham' te smeren. Of zoek 'de perfecte appel'.
Als je dan een tijdje op zoek bent geweest naar 'perfectie' kun je de Wijze Levensles erin gooien: Is de beste echt 'perfect'? (nee natuurlijk, er zit altijd wel een kruimel scheef). Is er nou echt groot verschil tussen de eerste en 'de beste'?
Is die boterham/appel wel gewoon 'goed genoeg' om op te eten?
Onze dochter wilde rond die leeftijd iets niet omdat ze het echt niet kon (weet niet meer wat).
Op dat moment is er niet mee te praten.
Later eens even teruggekeken op zwemles, en leren fietsen en dat soort dingen. Ik herinnerde haar eraan dat ze het eerst niet kon. En nu dus wel.
Zo'n peuter leeft gewoon helemaal in dit moment. Als het nu niet lukt dan is het totaal onmogelijk. En als je nu kunt lezen, dan is dat gewoon 'zomaar'.
Het idee dat je iets oefent, en er beter in wordt, en dat dat tijd kost, is een vreemd idee. Ze hebben geen besef van tijd.
Tips: Op het moment dat het gebeurt kun je er niet redelijk mee praten, dus laat maar.
Zoek eens zoiets als lezen, sommen maken ofzo waarbij je hem eraan herinnert dat hij het in de loop der tijd geleerd heeft.
Of als je denkt dat het om perfectie gaat, probeer iets anders.
Doe een keer iets samen met de peuter dat nooit 'perfect' is.
Smeer een aantal boterhammen met chocopasta en probeer na de 3e een aantal keer 'de perfecte boterham' te smeren. Of zoek 'de perfecte appel'.
Als je dan een tijdje op zoek bent geweest naar 'perfectie' kun je de Wijze Levensles erin gooien: Is de beste echt 'perfect'? (nee natuurlijk, er zit altijd wel een kruimel scheef). Is er nou echt groot verschil tussen de eerste en 'de beste'?
Is die boterham/appel wel gewoon 'goed genoeg' om op te eten?
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
maandag 8 maart 2021 om 12:27
oh, haha, ik heb precies het tegenovergestelde. Mijn man is nogal van het net aan te laat komen en uitslapen enzo, maar brengt wel ons kind naar school 4 dagen in de week. En dan hoor ik van ons kind, dat het zo goed wil doen dat ze best vaak te laat komen, of dat ze papa moest wakker maken omdat hij door de wekker heen sliep. Of dat haar haren niet geborsteld waren/in een staart omdat ze in de gauwigheid geen borstel konden vinden. Dan sta je daar met je goeie gedrag een sloddervos te wezen, omdat je ouders zo chaotisch zijn.Parella schreef: ↑08-03-2021 12:18Haha, mijn man was ook zo aan het haasten om ons kind op tijd op school te krijgen. Ik vind dat verschrikkelijk, zo'n klein kind al zo meegeven dat er geen ruimte is voor de normale menselijke maat waarin het leven nou eenmaal soms iets anders gaat dan gepland.
Ik heb gezegd: dan kom je wat later (niet té laat, het is nooit te laat). Het is niet onze intentie en we gaan kijken of we 's morgens iets anders kunnen doen zodat de juf niet op ons hoeft te wachten maar nu is het zo en dat is prima. Geen reden om zo haastig en gestresst te doen.
Anders kunnen ze later weer in therapie en aan yoga gaan doen om dat gestress weer af te leren
maandag 8 maart 2021 om 13:18
[quote=KooktMetKnoflook post_id=32627359 time=1615201974 user_id=403519
Of als je denkt dat het om perfectie gaat, probeer iets anders.
Doe een keer iets samen met de peuter dat nooit 'perfect' is.
Smeer een aantal boterhammen met chocopasta en probeer na de 3e een aantal keer 'de perfecte boterham' te smeren. Of zoek 'de perfecte appel'.
Als je dan een tijdje op zoek bent geweest naar 'perfectie' kun je de Wijze Levensles erin gooien: Is de beste echt 'perfect'? (nee natuurlijk, er zit altijd wel een kruimel scheef). Is er nou echt groot verschil tussen de eerste en 'de beste'?
Is die boterham/appel wel gewoon 'goed genoeg' om op te eten?
[/quote]
Dit vind ik ook wel leuk om eens te doen!
Of als je denkt dat het om perfectie gaat, probeer iets anders.
Doe een keer iets samen met de peuter dat nooit 'perfect' is.
Smeer een aantal boterhammen met chocopasta en probeer na de 3e een aantal keer 'de perfecte boterham' te smeren. Of zoek 'de perfecte appel'.
Als je dan een tijdje op zoek bent geweest naar 'perfectie' kun je de Wijze Levensles erin gooien: Is de beste echt 'perfect'? (nee natuurlijk, er zit altijd wel een kruimel scheef). Is er nou echt groot verschil tussen de eerste en 'de beste'?
Is die boterham/appel wel gewoon 'goed genoeg' om op te eten?
[/quote]
Dit vind ik ook wel leuk om eens te doen!
maandag 8 maart 2021 om 22:13
Herkenbaar. Ze wilde ook dingen die ze een keer gedaan had niet meer doen als het niet lukte. Koos altijd makkelijk werkjes. Gelukkig zagen de juffen dat ook. In de plusklas werd geoefend met proberen, anders proberen, hulp vragen, hulp accepteren. Juf x zegt altijd : van proberen kun je leren.
Benoemen dat kind iets nu wel kan door dat geoefend is, maar ook benoemen dat je zelf ook fouten maakt. Kind vond het amusant dat ik op vakantie volle kop koffie over tafel omstootte in restaurant en dat die grote deuk in de auto door mij kwam.
Juf nodigde dochter ook vooral uit om moeilijkere dingen te proberen.
Thuis zelfde tavtieken gebruiken. Je hebt iets geprobeerd. Het lukt niet, wat kun je doen? Met wat hulp komen er wel suggesties en slijt dat erin.
Benoemen dat kind iets nu wel kan door dat geoefend is, maar ook benoemen dat je zelf ook fouten maakt. Kind vond het amusant dat ik op vakantie volle kop koffie over tafel omstootte in restaurant en dat die grote deuk in de auto door mij kwam.
Juf nodigde dochter ook vooral uit om moeilijkere dingen te proberen.
Thuis zelfde tavtieken gebruiken. Je hebt iets geprobeerd. Het lukt niet, wat kun je doen? Met wat hulp komen er wel suggesties en slijt dat erin.
