Kinderen
alle pijlers
Krijsende dreumes in supermarkt.
maandag 6 juni 2022 om 12:58
De laatste tijd zit ik met mijn handen in mijn haar. We hebben een meisje van 20 maanden thuis en haar gedrag lijkt steeds erger te worden.
Ze gaat 1 dag in de week naar het KDV, daar gaven ze al aan dat het een meisje is met een eigen willetje. Ze is voor niks bang en zit overal op en in. Ze komt dan ook regelmatig met blauwe plekken thuis. Als ik haar ophaal zit ze regelmatig in een soort hok. Alle andere kindjes lopen gewoon rond, en de laatste keer hoorde ik al met niet zoveel woorden dat ze daar zit omdat ze niet zo goed luistert en ze haar anders blijven waarschuwen. Mijn schoonvader wilt overigens ook niet alleen op haar passen (schoonmoeder wel). Hij wilt wel op zijn andere kleinkind passen maar niet op haar omdat hij zijn handen aan haar vol heeft. Andere kleinkind is overigens erg bang en verlegen en dus totaal het tegenovergestelde.
Ze heeft 2 manieren van reageren.. of ze gaat gewoon door... tik op haar handen en ze gaat gewoon opnieuw... Ze weet overigens heel goed dat het niet mag want ze kijkt wel iedere keer of je kijkt voordat ze het weer probeert. De andere manier van reageren is dat ze de hele boel bij elkaar gilt als ze nee krijgt te horen.. Dit doet ze al vanaf dat ze een jaar of 1 is. Als ze dan op de grond zat en je zei nee gooide ze zichzelf naar achteren... met haar achterhoofd op het laminaat.. nog meer krijsen.. Op zo een moment moet ze ook niks van mij weten. Het is überhaupt geen knuffelkind.. alleen als ze heeel erg verdrietig is, ziek is of af en toe in bed.
Nu kan ze sinds een tijdje lopen (ze loopt wat achter en is te vroeg geboren). Mevrouw wilt niet meer in de kinderwagen zitten en wilt alleen nog maar zelf lopen.. Bij de supermarkt of andere winkel is het alleen een drama. Ze luistert niet, ik heb ook het idee dat ze me niet begrijpt. Zolang ze loopt is er niks aan de hand, pakt niks uit de schappen.. waggelt gewoon door de winkel heen. Helemaal prima. Maar als ze even moet wachten omdat ik iets wil pakken en pak haar beet omdat ze niet luistert als ik haar vraag even te wachten, gooit ze zichzelf op de grond. Krijsen, spaghettibenen. Ik probeer in eerste instantie haar nog aan te spreken door haar onder haar oksels op te tillen en haar neer te zetten. Ze gaat alleen niet meer staan, gooit haar hoofd naar achter en gilt alleen maar. Het liefste wil ik haar dan even laten liggen maar dan staat ze gewoon weer op en loopt verder. Terwijl ze even moet wachten.. Dus opnieuw probeer ik haar te laten wachten.. dit keer met oo, kijk eens... xxxxx Wat mooi! Nee hoor, loopt door en op het moment dat ik haar weer beetpak gooit ze zichzelf weer op de grond. Ook weigert ze in de winkel mijn hand vast te houden.. Zolang we buiten zijn doet ze het zonder problemen maar als ik het in de winkel probeer gilt ze alles bij elkaar. Ik schaam me op zo een moment kapot en weet niet wat meer wat ik na de 3e huilbui moet doen. Op dat moment verlies ik mijn geduld... raap haar op, om vervolgens boos naar huis te gaan.
Ik heb op meerdere fora gelezen voor een oplossing maar de meeste kinderen om wie het dan gaat zijn ouder en worden boos als ze iets niet krijgen.. Daar wordt dan geadviseerd om het kind gewoon te laten liggen.. Iets wat bij die van ons niet werkt alleen niet omdat ze dan gewoon wegloopt.
Vandaag ging ik samen met mijn man.. Een bleef achter haar aanlopen en de ander deed de boodschappen.. bij de kassa moest ze alleen even wachten.. weer hetzelfde drama. Ze luistert niet dus ik raap haar op.. krijsen.. krijsen... Waarna iemand zegt.. nou dat hoefde ik vroeger niet te doen hoor. Dan had ik 3 dagen niet kunnen lopen.. Ik probeer haar op een liefdevolle, geduldige manier op de voeden maar tot nu toe lukt het voor geen meter. Zelf vind ik haar een heel leuk levendig kind. Ze is bijna altijd vrolijk, kletst de oren van je hoofd en zit bijna niet stil. Ook in de winkel zwaait ze naar iedereen, ''kletst'' tegen iedereen.. Ik voel me dan ook een waardeloze moeder dat het lukt me niet lukt om haar ''handleiding'' te begrijpen of haar te geven wat ze nodig heeft.
Ze gaat 1 dag in de week naar het KDV, daar gaven ze al aan dat het een meisje is met een eigen willetje. Ze is voor niks bang en zit overal op en in. Ze komt dan ook regelmatig met blauwe plekken thuis. Als ik haar ophaal zit ze regelmatig in een soort hok. Alle andere kindjes lopen gewoon rond, en de laatste keer hoorde ik al met niet zoveel woorden dat ze daar zit omdat ze niet zo goed luistert en ze haar anders blijven waarschuwen. Mijn schoonvader wilt overigens ook niet alleen op haar passen (schoonmoeder wel). Hij wilt wel op zijn andere kleinkind passen maar niet op haar omdat hij zijn handen aan haar vol heeft. Andere kleinkind is overigens erg bang en verlegen en dus totaal het tegenovergestelde.
Ze heeft 2 manieren van reageren.. of ze gaat gewoon door... tik op haar handen en ze gaat gewoon opnieuw... Ze weet overigens heel goed dat het niet mag want ze kijkt wel iedere keer of je kijkt voordat ze het weer probeert. De andere manier van reageren is dat ze de hele boel bij elkaar gilt als ze nee krijgt te horen.. Dit doet ze al vanaf dat ze een jaar of 1 is. Als ze dan op de grond zat en je zei nee gooide ze zichzelf naar achteren... met haar achterhoofd op het laminaat.. nog meer krijsen.. Op zo een moment moet ze ook niks van mij weten. Het is überhaupt geen knuffelkind.. alleen als ze heeel erg verdrietig is, ziek is of af en toe in bed.
Nu kan ze sinds een tijdje lopen (ze loopt wat achter en is te vroeg geboren). Mevrouw wilt niet meer in de kinderwagen zitten en wilt alleen nog maar zelf lopen.. Bij de supermarkt of andere winkel is het alleen een drama. Ze luistert niet, ik heb ook het idee dat ze me niet begrijpt. Zolang ze loopt is er niks aan de hand, pakt niks uit de schappen.. waggelt gewoon door de winkel heen. Helemaal prima. Maar als ze even moet wachten omdat ik iets wil pakken en pak haar beet omdat ze niet luistert als ik haar vraag even te wachten, gooit ze zichzelf op de grond. Krijsen, spaghettibenen. Ik probeer in eerste instantie haar nog aan te spreken door haar onder haar oksels op te tillen en haar neer te zetten. Ze gaat alleen niet meer staan, gooit haar hoofd naar achter en gilt alleen maar. Het liefste wil ik haar dan even laten liggen maar dan staat ze gewoon weer op en loopt verder. Terwijl ze even moet wachten.. Dus opnieuw probeer ik haar te laten wachten.. dit keer met oo, kijk eens... xxxxx Wat mooi! Nee hoor, loopt door en op het moment dat ik haar weer beetpak gooit ze zichzelf weer op de grond. Ook weigert ze in de winkel mijn hand vast te houden.. Zolang we buiten zijn doet ze het zonder problemen maar als ik het in de winkel probeer gilt ze alles bij elkaar. Ik schaam me op zo een moment kapot en weet niet wat meer wat ik na de 3e huilbui moet doen. Op dat moment verlies ik mijn geduld... raap haar op, om vervolgens boos naar huis te gaan.
Ik heb op meerdere fora gelezen voor een oplossing maar de meeste kinderen om wie het dan gaat zijn ouder en worden boos als ze iets niet krijgen.. Daar wordt dan geadviseerd om het kind gewoon te laten liggen.. Iets wat bij die van ons niet werkt alleen niet omdat ze dan gewoon wegloopt.
Vandaag ging ik samen met mijn man.. Een bleef achter haar aanlopen en de ander deed de boodschappen.. bij de kassa moest ze alleen even wachten.. weer hetzelfde drama. Ze luistert niet dus ik raap haar op.. krijsen.. krijsen... Waarna iemand zegt.. nou dat hoefde ik vroeger niet te doen hoor. Dan had ik 3 dagen niet kunnen lopen.. Ik probeer haar op een liefdevolle, geduldige manier op de voeden maar tot nu toe lukt het voor geen meter. Zelf vind ik haar een heel leuk levendig kind. Ze is bijna altijd vrolijk, kletst de oren van je hoofd en zit bijna niet stil. Ook in de winkel zwaait ze naar iedereen, ''kletst'' tegen iedereen.. Ik voel me dan ook een waardeloze moeder dat het lukt me niet lukt om haar ''handleiding'' te begrijpen of haar te geven wat ze nodig heeft.
dinsdag 7 juni 2022 om 13:06
Pff, een tweeling! Respect hoor!! Vanaf welke leeftijd nam u ze wel mee?MadameJean schreef: ↑07-06-2022 11:56Niet, gewoon NIET mee naar de winkel nemen. Mijn tweeling wist jarenlang niet waar hun eten vandaan kwam, omdat het pure terror was om een supermarkt in te gaan. Met kleine stapjes ging het beter, het is een fase.
dinsdag 7 juni 2022 om 13:18
Dankjewel voor deze reminder! Ik heb vaak het idee dat ikzelf tekort schiet omdat ik geen idee heb wat ik aan het doen ben en ze zich daarom zo gedraagt. Vooral als ik andere kindjes van 18 maanden zie die wel luisteren als ze iets wordt gevraagd. Ik heb het idee dat ik haar dan tekort doe. Dat door mijn opvoeding ze niet luistert en niet tegen nee kan en ze daarom apart zit op het kdv.JannaGreen schreef: ↑07-06-2022 12:21Lekker de boodschappen laten bezorgen.
Kind heeft gewoon een eigen wil. Consequent en duidelijk zijn en ooit komt het goedmijn 3e is minder makkelijk dan de oudste 2 en dezelfde opvoeding.
Ze is pas 20 maanden, ze moeten nog zoveel leren vergeet dat niet. Het ene karakter is wat meegaander dan die van een ander kind. Ze wilt ontdekken en die kans moet ze krijgen, anders komt er straks meer frustratie. Lekker er op uit gaan buiten naar een plek waar ze lekker haar gang kan gaan.
dinsdag 7 juni 2022 om 13:25
Ik neem mezelf iedere keer weer voor om heel rustig te blijven, me niks aan te trekken van andere maar krijg het na huilbui 3 toch op mijn heupen. Mensen die blijven staan om te kijken.. of tegen haar beginnen van.. ahh,, ja het is ook niet leuk hè.. ben je zo moe.. en dan moet je ook nog mee naar de winkel.. op dat moment voel ik alleen mijn eigen falen.Ginnyy schreef: ↑07-06-2022 12:58Hier is peuter ook erg pittig, maar mijn instelling anders dan bij jou. Mij interesseert het namelijk werkelijke waar echt niet wat de mensen om mij heen op dat moment denken of zeggen als ik met een krijsend kind sta.
En als er iemand een rotopmerking maakt dan kunnen ze er zeker 1 terug verwachten.
Ik zie ook vaak zat moeders die beschamend om zich heen zitten te kijken vanwege het gedrag van hun kind op dat moment. Enige wat ik dan altijd zeg is dat het overal hetzelfde is en dat ze niet alleen zijn die dit ervaren. Je ziet dan altijd iets van opluchting.
Misschien met je je dochter uitleggen dat als ze gaat krijsen in de winkel omdat ze even moet stilstaan en ze gooit jezelf theatraal op de grond dat ze dan in de kar moet zitten. En dan krijst ze desnoods haar stembanden maar aan gort, maar ze gaat in de kar. Niet "onderhandelen" met een dwarse dreumes/peuter. Stel duidelijke grenzen dat ze weten waar ze aan toe zijn. Je kunt gewoon liefdevol grenzen stellen dus niet boos gaan doen en woest zeggen dat in de kar moet zitten, maar gewoon duidelijk op een kalme manier zeggen dat je dit gegil niet leuk vindt en dat ze daarom in de kar moet gaan zitten.
Gewoon stug volhouden elke keer dat als ze gaat gillen dat ze dan in de winkelwagen moet gaan zitten. De link gaat ze op een gegeven moment leggen.
Ik deed ook nooit boos, zei het altijd op rustige en op een kalme toon.
Zeg tegen haar dat als ze zo blijft gillen dat ze in de kar moet gaan zitten en dat als ze stopt dat ze mag blijven lopen.
Zelfde met handje geven. Of je geeft een handje in de winkel of je gaat in de kar.
dinsdag 7 juni 2022 om 13:33
Veel sterkte. Bedenk:
1) alle kinderen hebben lastige fases, en ook deze fase gaat voorbij. 20 maanden is geen gemakkelijke fase
2) anderen die opmerkingen hebben, moet je altijd negeren. Zeker oudere mensen herinneren het verleden wat rooskleuriger. En deden het zelf waarschijnlijk een stuk slechter dan jij.
Niet meenemen naar de winkel is een optie, als dit gedrag alleen / vooral in de winkel is. Ik lees ook dat ze zelf rondloopt in de winkel, bij mij gingen ze wel mee maar dan zat kind in de winkelwagen of in de buggy. Als kind dan wil schreeuwen, dan mag dat.
Mijn oudste had duidelijke grenzen nodig en soms had ze een driftbui. Dan moest ik haar atijd gewoon even laten gaan. Ik zette haar dan in een hoek waar ze even lekker kon schreeuwen en als ze uitgeraast was kwam ik haar troosten en ging het weer. Belangrijk was om geen aandacht te geven tijdens de driftbui, anders bleef het maar doorgaan.
Toen dat in de winkel gebeurde zette ik haar in een hoek in de winkel en liet haar schreeuwen. Twee lieve omaatjes wilden naar haar toelopen om te 'helpen' en die vertelde ik snel dat ze even opvoedkundig alleen gelaten moest worden. Tja, die keken wel raar op, maar daar trok ik me niks van aan en na een tijdje ging het weer.
1) alle kinderen hebben lastige fases, en ook deze fase gaat voorbij. 20 maanden is geen gemakkelijke fase
2) anderen die opmerkingen hebben, moet je altijd negeren. Zeker oudere mensen herinneren het verleden wat rooskleuriger. En deden het zelf waarschijnlijk een stuk slechter dan jij.
Niet meenemen naar de winkel is een optie, als dit gedrag alleen / vooral in de winkel is. Ik lees ook dat ze zelf rondloopt in de winkel, bij mij gingen ze wel mee maar dan zat kind in de winkelwagen of in de buggy. Als kind dan wil schreeuwen, dan mag dat.
Mijn oudste had duidelijke grenzen nodig en soms had ze een driftbui. Dan moest ik haar atijd gewoon even laten gaan. Ik zette haar dan in een hoek waar ze even lekker kon schreeuwen en als ze uitgeraast was kwam ik haar troosten en ging het weer. Belangrijk was om geen aandacht te geven tijdens de driftbui, anders bleef het maar doorgaan.
Toen dat in de winkel gebeurde zette ik haar in een hoek in de winkel en liet haar schreeuwen. Twee lieve omaatjes wilden naar haar toelopen om te 'helpen' en die vertelde ik snel dat ze even opvoedkundig alleen gelaten moest worden. Tja, die keken wel raar op, maar daar trok ik me niks van aan en na een tijdje ging het weer.
dinsdag 7 juni 2022 om 13:34
Tegen zulke mensen moet je gewoon direct en keihard zeggen dat ze zich met hun eigen zaken moeten bemoeien en jij er niet van gediend bent van dat ze hun ongezouten mening even geven.
Je faalt niet. Echt niet. Geloof me ook ouders waarvan de kinderen voorbeeldig lijken hebben echt wel eens zulke situaties.
Ik heb 5 kinderen en alle 5 compleet anders qua karakter. 2 zijn er echt wel pittig (peuter en nu nog baby (is er 1 van een tweeling en zn tweelingzusje is heel anders qua karakter), maar merk het al aan zijn doen en laten). 1 die zo een voorbeeldig kind leek voor de buitenwereld. Liep altijd braaf mee, zette het nooit op het krijsen in de winkel. Maar ook aan haar had ik mn handen wel eens vol, maar dat was altijd thuis. Zij is heel introvert en daarom lijkt het alsof ze een voorbeeldig meisje was als ik er ergens met haar was, maar dat kwam gewoon omdat ze het spannend en eng vond en dichtbij mamma wilde zijn. Thuis was veilig en kon ze dus wel eens uit de bocht vliegen.
Dus twijfel niet aan jezelf. Blijf consequent en probeer je echt af te sluiten van wat andere mensen wel niet kunnen denken/zeggen. Wat kan jou dat intereseren. Je hebt niets met hen te maken en zij dus ook niet met jou.
Je faalt niet. Echt niet. Geloof me ook ouders waarvan de kinderen voorbeeldig lijken hebben echt wel eens zulke situaties.
Ik heb 5 kinderen en alle 5 compleet anders qua karakter. 2 zijn er echt wel pittig (peuter en nu nog baby (is er 1 van een tweeling en zn tweelingzusje is heel anders qua karakter), maar merk het al aan zijn doen en laten). 1 die zo een voorbeeldig kind leek voor de buitenwereld. Liep altijd braaf mee, zette het nooit op het krijsen in de winkel. Maar ook aan haar had ik mn handen wel eens vol, maar dat was altijd thuis. Zij is heel introvert en daarom lijkt het alsof ze een voorbeeldig meisje was als ik er ergens met haar was, maar dat kwam gewoon omdat ze het spannend en eng vond en dichtbij mamma wilde zijn. Thuis was veilig en kon ze dus wel eens uit de bocht vliegen.
Dus twijfel niet aan jezelf. Blijf consequent en probeer je echt af te sluiten van wat andere mensen wel niet kunnen denken/zeggen. Wat kan jou dat intereseren. Je hebt niets met hen te maken en zij dus ook niet met jou.
ginnyy wijzigde dit bericht op 07-06-2022 13:59
3.18% gewijzigd
dinsdag 7 juni 2022 om 13:37
Wat anderen hier reeds geschreven hebben: het is een fase die meestal ook gewoon weer overgaat, maar als je er middenin zit is het moeilijk.
Opmerkingen van derden: negeren. Vwb KDV: is dat een time out? Wel raar dat ze dat niet even overleggen? Tik op vingers: verleidelijk, maar zinloos (al heb ik er ook wel eens aan toegegeven - op de billen met de luier om).
Hier ook een pittig kind, pienter, vol energie, leergierig en… met een hele sterke eigen wil. Zij ging vroeger ook de strijd aan met ons.
Inmiddels is ze 4 en is het zo ontzettend veel makkelijker en leuker. Sterkte!
Opmerkingen van derden: negeren. Vwb KDV: is dat een time out? Wel raar dat ze dat niet even overleggen? Tik op vingers: verleidelijk, maar zinloos (al heb ik er ook wel eens aan toegegeven - op de billen met de luier om).
Hier ook een pittig kind, pienter, vol energie, leergierig en… met een hele sterke eigen wil. Zij ging vroeger ook de strijd aan met ons.
Inmiddels is ze 4 en is het zo ontzettend veel makkelijker en leuker. Sterkte!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 7 juni 2022 om 13:37
Mensen zouden hun mening eens voor zich moeten houden... Wat weten zij er nou van hoe het bij jullie is? Echt, ene oor in, andere oor uit. Jij doet het niet fout, dreumesen/peuters zijn gewoon bij vlagen ontoerekeningsvatbaar.-Xen schreef: ↑07-06-2022 13:25Ik neem mezelf iedere keer weer voor om heel rustig te blijven, me niks aan te trekken van andere maar krijg het na huilbui 3 toch op mijn heupen. Mensen die blijven staan om te kijken.. of tegen haar beginnen van.. ahh,, ja het is ook niet leuk hè.. ben je zo moe.. en dan moet je ook nog mee naar de winkel.. op dat moment voel ik alleen mijn eigen falen.
Met mijn oudste heb ik ook een tijd de winkels ontweken. En nog steeds (ze zijn nu 2 en 4) neem ik ze liefst niet samen mee naar de supermarkt, want ze hebben allebei nog wel wat 'management' nodig om de eindstreep kassa vrolijk te halen.
Wat hier wel hielp is iets laten sjouwen. Een banaan, een zakje krentenbollen, een tube tandpasta -- iets dat ze herkennen. De handjes zijn vol, dus kunnen nergens anders aan; het ding dat ze hebben moet naar de kassa, dus er blijft wat richting in. En inderdaad, tempo erin houden, allerlei leuke en mooie en interessante dingen aanwijzen, en bij misdraging één waarschuwing, en dan in de kar.
Of dus boodschappen bezorgen, en lekker een blokje om wandelen. Vond ik wel de beste tip hierboven eigenlijk!
dinsdag 7 juni 2022 om 13:40
En het kdv... Ik zou toch eens in gesprek gaan. Want even een time-out is soms wel handig, maar het lijkt me toch niet de bedoeling dat ze hele periodes in een grondbox zit omdat ze haar niet kunnen handelen...
Juist omdat ze al loopt, en bijna twee is, moet ze wel op ontdekking kunnen. Ik zou van een KDV verwachten dat ze wel zoeken naar mogelijkheden daarvoor!
Juist omdat ze al loopt, en bijna twee is, moet ze wel op ontdekking kunnen. Ik zou van een KDV verwachten dat ze wel zoeken naar mogelijkheden daarvoor!
dinsdag 7 juni 2022 om 13:43
MadameJean schreef: ↑07-06-2022 11:56Niet, gewoon NIET mee naar de winkel nemen. Mijn tweeling wist jarenlang niet waar hun eten vandaan kwam, omdat het pure terror was om een supermarkt in te gaan.
Je klinkt helemaal niet als een waardeloze moeder! Volgens mij doe je het hartstikke goed
Hang in there. Het is een fase, het is een fase, het is een fase.
dinsdag 7 juni 2022 om 13:46
Ja en daarom nam ik ze niet mee. Ik blijf namelijk helaas ook NIET rustig met een peuter van 3 die alles pakt, en twee meisjes van bijna twee, 1 die wegwaggelt en 1 die krijst, en een boodschappenlijst en tassen en een to-do list in m'n hoofd, terwijl onbekenden de boel aanschouwen en dingen zeggen als 'goh, nou, met DRIE kinderen op zo'n druk tijdstip naar de winkel'. Ik ga tegen de kinderen sissen 'IN. HET WAGENTJE. NU!' wat geen zak helpt, dan pak ik ze te stevig bij armpje, gaan ze huilen, ik schaam me, ik zweet en vergeet de helft van de spullen, het is gewoon kut.-Xen schreef: ↑07-06-2022 13:25Ik neem mezelf iedere keer weer voor om heel rustig te blijven, me niks aan te trekken van andere maar krijg het na huilbui 3 toch op mijn heupen. Mensen die blijven staan om te kijken.. of tegen haar beginnen van.. ahh,, ja het is ook niet leuk hè.. ben je zo moe.. en dan moet je ook nog mee naar de winkel.. op dat moment voel ik alleen mijn eigen falen.
Ben ik daardoor een slechte moeder? Welnee, het zijn gewoon slechte omstandigheden, die moet je vermijden! Ook met 1 kind trouwens, dat vermeed ik ook zoveel mogelijk!
dinsdag 7 juni 2022 om 13:47
dinsdag 7 juni 2022 om 14:52
Klinkt als mijn dochter, met het verschil dat zij dit voornamelijk thuis deed en niet op het kdv of in de supermarkt. Op het kdv snapten ze nooit waarom ik onze dochter zo pittig vond, tot ze daar een keer los ging 
We hebben voor haar op een gegeven moment hulp gezocht bij een kinderpsycholoog, gewoon om ons wat handvatten te geven om met haar om te gaan. Deze psycholoog heeft dochter nooit gezien en dochter weet nog steeds niet dat we daar ooit geweest zijn voor haar (ze is inmiddels 16), maar ons heeft het goed geholpen. En dochter uiteindelijk ook, omdat ze van meer duidelijkheid kreeg en niet meer uren over de rooie ging.
Sterkte, het is pittig!
We hebben voor haar op een gegeven moment hulp gezocht bij een kinderpsycholoog, gewoon om ons wat handvatten te geven om met haar om te gaan. Deze psycholoog heeft dochter nooit gezien en dochter weet nog steeds niet dat we daar ooit geweest zijn voor haar (ze is inmiddels 16), maar ons heeft het goed geholpen. En dochter uiteindelijk ook, omdat ze van meer duidelijkheid kreeg en niet meer uren over de rooie ging.
Sterkte, het is pittig!
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
dinsdag 7 juni 2022 om 15:58
Ja, zou ik ook doen hoor, kijken of je een tijdje boodschappen kunt doen zonder haar. Ik heb dat ook een tijdje vermeden met mijn jongste, die maaide vanuit de wagen alles uit de schappen als hij de kans kreeg en los laten in de winkel was al helemaal een ramp. Nu is hij 3,5 en lukt het al veel beter, hij loopt redelijk netjes mee en luistert al best goed als hij ergens vanaf moet blijven. Het gedrag van jouw dochter komt op mij ook niet extreem over, het ene kind is nu eenmaal wat feller dan het andere. Driftbuien zijn gewoon lastig in te dammen, zeker op zo’n jonge leeftijd, dus bepaalde situaties vermijden scheelt je een hoop ellende.
dinsdag 7 juni 2022 om 16:58
Dat vind ik een mooie, want de mother’s guilt herken ik wel uit het verleden. Een vriendin van mij zegt wel eens: als het 95% van de tijd “goed” is, is het goed genoeg en ook dat vind ik een mooie uitspraak.MadameJean schreef: ↑07-06-2022 13:46Ja en daarom nam ik ze niet mee. Ik blijf namelijk helaas ook NIET rustig met een peuter van 3 die alles pakt, en twee meisjes van bijna twee, 1 die wegwaggelt en 1 die krijst, en een boodschappenlijst en tassen en een to-do list in m'n hoofd, terwijl onbekenden de boel aanschouwen en dingen zeggen als 'goh, nou, met DRIE kinderen op zo'n druk tijdstip naar de winkel'. Ik ga tegen de kinderen sissen 'IN. HET WAGENTJE. NU!' wat geen zak helpt, dan pak ik ze te stevig bij armpje, gaan ze huilen, ik schaam me, ik zweet en vergeet de helft van de spullen, het is gewoon kut.
Ben ik daardoor een slechte moeder? Welnee, het zijn gewoon slechte omstandigheden, die moet je vermijden! Ook met 1 kind trouwens, dat vermeed ik ook zoveel mogelijk!
Wat MadameJean Hier ook schrijft: hang in there - deze fase gaat ook weer voorbij.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 7 juni 2022 om 17:29
Dat lijkt maar zo dat andere kinderen van 20 maanden ‘luisteren’. Merendeel imiteert de ouder of ouder broertje/zusje. Let er maar eens op als je op je gemak ergens bent.
Totdat mijn zoon echt hele verhalen kon vertellen kwam ik ook ogen en handen tekort (later makkelijker omdat zijn stemmetje wegstierf dan wist ik: wijkt af van route, ingrijpen ). Hij gooide zich niet op de grond maar deed waar hij zin in had en was nergens vanaf te brengen (nu nog vaak maar goed). Was ook niet te lijmen met een zogenaamd ‘eigen boodschappenbriefje’ of mandje/karretje. Keek mij alleen geshockeerd aan als ik vroeg: ‘Wil jij mama helpen?’. Of ergens ‘een spelletje’ van maken, allemaal suf. Enige afleiding die werkte was als ik echt heel overdreven ging doen (zoals acteurs in Sesamstraat), dan was de nieuwsgierigheid altijd groter dan het originele plan (en vergat hij wel eens een gilsessie voort te zetten). Die troef kon ik ook niet te vaak inzetten.
Mijn zus was zo wanhopig (nichtje hield haar adem in van gif totdat ze omkiepte) dat ze (als het niet anders kon en nichtje mee moest naar de winkel) drie kleine badeendjes meenam en die lukraak ‘vond’ als ze iets uit een rek pakte. Zodat nichtje niet non stop zat te krijsen in het zitje van de kar (want bij ieder ding zou er wel eens een eendje gevonden kunnen worden).
Als ze wat ouder zijn kun je veel meer (als ze basisafspraken begrijpen, actie reactie). Je bent niet ontaard of slecht. Het is gewoon heel lastig als ze nog zo klein zijn maar wel al de 100 meter sprint kunnen inzetten. Kleine woordenschat maar wel het volume al op standje full blast.
Totdat mijn zoon echt hele verhalen kon vertellen kwam ik ook ogen en handen tekort (later makkelijker omdat zijn stemmetje wegstierf dan wist ik: wijkt af van route, ingrijpen
). Hij gooide zich niet op de grond maar deed waar hij zin in had en was nergens vanaf te brengen (nu nog vaak maar goed). Was ook niet te lijmen met een zogenaamd ‘eigen boodschappenbriefje’ of mandje/karretje. Keek mij alleen geshockeerd aan als ik vroeg: ‘Wil jij mama helpen?’. Of ergens ‘een spelletje’ van maken, allemaal suf. Enige afleiding die werkte was als ik echt heel overdreven ging doen (zoals acteurs in Sesamstraat), dan was de nieuwsgierigheid altijd groter dan het originele plan (en vergat hij wel eens een gilsessie voort te zetten). Die troef kon ik ook niet te vaak inzetten.Mijn zus was zo wanhopig (nichtje hield haar adem in van gif totdat ze omkiepte) dat ze (als het niet anders kon en nichtje mee moest naar de winkel) drie kleine badeendjes meenam en die lukraak ‘vond’ als ze iets uit een rek pakte. Zodat nichtje niet non stop zat te krijsen in het zitje van de kar (want bij ieder ding zou er wel eens een eendje gevonden kunnen worden).
Als ze wat ouder zijn kun je veel meer (als ze basisafspraken begrijpen, actie reactie). Je bent niet ontaard of slecht. Het is gewoon heel lastig als ze nog zo klein zijn maar wel al de 100 meter sprint kunnen inzetten. Kleine woordenschat maar wel het volume al op standje full blast.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 7 juni 2022 om 17:38
Ik pakte kind dan op en ging de winkel uit. Of dwong haar in het kinderzitje, dan konden we tenminste weg. Ik heb haar ook weleens aan haar step naar huis getrokken. Was vast niet lief, maar je moet toch wat met zo’n krijsend spartelend dwars kind.
Een collega heeft die krijstijd alleen maar boodschappen besteld, dan hoefde ze tenminste niet met schaamrood op de kaken in de winkel te staan.
Een collega heeft die krijstijd alleen maar boodschappen besteld, dan hoefde ze tenminste niet met schaamrood op de kaken in de winkel te staan.
dinsdag 7 juni 2022 om 17:39
Die zie je 1x een momentje.-Xen schreef: ↑07-06-2022 13:18Dankjewel voor deze reminder! Ik heb vaak het idee dat ikzelf tekort schiet omdat ik geen idee heb wat ik aan het doen ben en ze zich daarom zo gedraagt. Vooral als ik andere kindjes van 18 maanden zie die wel luisteren als ze iets wordt gevraagd. Ik heb het idee dat ik haar dan tekort doe. Dat door mijn opvoeding ze niet luistert en niet tegen nee kan en ze daarom apart zit op het kdv.
Mij hielp het juist dat het ze op het kdv óók niet lukten (om haar normaal in dat bedje te laten slapen bijvoorbeeld).
dinsdag 7 juni 2022 om 17:53
Trekt je niets aan van omstanders. Wees duidelijk en consequent en vermijdt op deze leeftijd gewoon ook situaties die niet prettig verlopen.
Doe hooguit af en toe een vergeten boodschap samen en verder de komende jaren gewoon niet. Komt vanzelf goed.
Ik had geen pittige of lastige peuter maar ook die kreeg het een keer voor elkaar om maar overal aan te zitten. Toen ik er klaar mee was en zoon krijsend onder mijn arm naar de auto bracht was er ook een oudere man die zei: moet dat nu?
Ik heb hem toch echt even vertelt dat als ik dat nu niet bij een peuter zou doen, hij over 10 jaar zou lopen klagen dat de jeugd van tegenwoordig zich niet kan gedragen en niet kan luisteren.
Hij was even stil en gaf mij toen gelijk, zo had hij het nog niet bekeken en vond het op de korte termijn zielig voor het schattige peutertje.
En inderdaad buiten de deur was hij meestal meegaand, thuis was en is dat ook nu met 12 echt een ander verhaal maar dat ziet niemand.
Doe hooguit af en toe een vergeten boodschap samen en verder de komende jaren gewoon niet. Komt vanzelf goed.
Ik had geen pittige of lastige peuter maar ook die kreeg het een keer voor elkaar om maar overal aan te zitten. Toen ik er klaar mee was en zoon krijsend onder mijn arm naar de auto bracht was er ook een oudere man die zei: moet dat nu?
Ik heb hem toch echt even vertelt dat als ik dat nu niet bij een peuter zou doen, hij over 10 jaar zou lopen klagen dat de jeugd van tegenwoordig zich niet kan gedragen en niet kan luisteren.
Hij was even stil en gaf mij toen gelijk, zo had hij het nog niet bekeken en vond het op de korte termijn zielig voor het schattige peutertje.
En inderdaad buiten de deur was hij meestal meegaand, thuis was en is dat ook nu met 12 echt een ander verhaal maar dat ziet niemand.
dinsdag 7 juni 2022 om 18:47
Enigszins herkenbaar. Mijn zoon is onder een paar maanden drie jaar maar wil ook al een tijd zelf lopen, niet meer in de winkelwagen.
Dat mag van mij want hij blijft bij mij in de buurt en als hij wegloopt moet hij in de kar, dat weet hij.
Jouw dochter is jonger én te vroeg geboren. Ik denk dat ze nog niet begrijpt als je met haar in gesprek wil gaan.
Gewoon alleen boodschappen doen en dochter bij man achterlaten. Gezellig boodschappen doen is het toch niet zo dus dan zou ik het conflict vermijden.
Tja verder geen tips, wel sterkte. Het is een faaase, leeftijd. Hoort bij opgroeien enzo. Leuk is het niet (voor ons als ouders helemaal niet)
Dat mag van mij want hij blijft bij mij in de buurt en als hij wegloopt moet hij in de kar, dat weet hij.
Jouw dochter is jonger én te vroeg geboren. Ik denk dat ze nog niet begrijpt als je met haar in gesprek wil gaan.
Gewoon alleen boodschappen doen en dochter bij man achterlaten. Gezellig boodschappen doen is het toch niet zo dus dan zou ik het conflict vermijden.
Tja verder geen tips, wel sterkte. Het is een faaase, leeftijd. Hoort bij opgroeien enzo. Leuk is het niet (voor ons als ouders helemaal niet)
dinsdag 7 juni 2022 om 19:52
Ik heb 2 kinderen met een sterke eigen wil, maar vond de 2e een stuk makkelijker te doen. Nu ik dit topic lees, weet ik waarom: toen hij 1,5-2 jaar was zaten we voornamelijk in lockdown. Gewoon niet mee naar de winkel!
Peuters zijn heel leuk, maar je moet geen haast hebben, afspraak hebben, iets moeten eigenlijk. Gewoon een beetje achter ze aanlopen en ze zelf de weg laten wijzen werkte hier het beste.. zonder schoenen en jas in de regen natuurlijk.
Peuters zijn heel leuk, maar je moet geen haast hebben, afspraak hebben, iets moeten eigenlijk. Gewoon een beetje achter ze aanlopen en ze zelf de weg laten wijzen werkte hier het beste.. zonder schoenen en jas in de regen natuurlijk.
dinsdag 7 juni 2022 om 20:41
Kind krijgt er niks van als ze niet mee mag boodschappen doen hoor. De mijne is ivm Corona van ruim 1 tot bijna 3 in geen enkele winkel geweest. En ze snapt het concept prima.
En verder: dat doen peuters. De een wat meer dan de ander, daar doe je weinig aan. Proberen zelf rustig te blijven, geen onmogelijke dingen verwachten, en maar blijven herhalen wat er wel gaat gebeuren. Mijn kind is redelijk meegaand (geen verdienste van mij, dat is ze gewoon), maar kan ook wel eens los gaan. Met name op de opvang een paar keer als ik haar ophaalde, van niks aan de hand tot volledig onbereikbaar over de rooie. Enige wat dan kom, was over mijn schouder en krijsend meenemen. Na een tijdje houdt dat wel weer op, en dan denk je ineens ‘hè, dat is al maanden niet gebeurd!’.
En verder: dat doen peuters. De een wat meer dan de ander, daar doe je weinig aan. Proberen zelf rustig te blijven, geen onmogelijke dingen verwachten, en maar blijven herhalen wat er wel gaat gebeuren. Mijn kind is redelijk meegaand (geen verdienste van mij, dat is ze gewoon), maar kan ook wel eens los gaan. Met name op de opvang een paar keer als ik haar ophaalde, van niks aan de hand tot volledig onbereikbaar over de rooie. Enige wat dan kom, was over mijn schouder en krijsend meenemen. Na een tijdje houdt dat wel weer op, en dan denk je ineens ‘hè, dat is al maanden niet gebeurd!’.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
