Kinderen
alle pijlers
Krijsende dreumes in supermarkt.
maandag 6 juni 2022 om 12:58
De laatste tijd zit ik met mijn handen in mijn haar. We hebben een meisje van 20 maanden thuis en haar gedrag lijkt steeds erger te worden.
Ze gaat 1 dag in de week naar het KDV, daar gaven ze al aan dat het een meisje is met een eigen willetje. Ze is voor niks bang en zit overal op en in. Ze komt dan ook regelmatig met blauwe plekken thuis. Als ik haar ophaal zit ze regelmatig in een soort hok. Alle andere kindjes lopen gewoon rond, en de laatste keer hoorde ik al met niet zoveel woorden dat ze daar zit omdat ze niet zo goed luistert en ze haar anders blijven waarschuwen. Mijn schoonvader wilt overigens ook niet alleen op haar passen (schoonmoeder wel). Hij wilt wel op zijn andere kleinkind passen maar niet op haar omdat hij zijn handen aan haar vol heeft. Andere kleinkind is overigens erg bang en verlegen en dus totaal het tegenovergestelde.
Ze heeft 2 manieren van reageren.. of ze gaat gewoon door... tik op haar handen en ze gaat gewoon opnieuw... Ze weet overigens heel goed dat het niet mag want ze kijkt wel iedere keer of je kijkt voordat ze het weer probeert. De andere manier van reageren is dat ze de hele boel bij elkaar gilt als ze nee krijgt te horen.. Dit doet ze al vanaf dat ze een jaar of 1 is. Als ze dan op de grond zat en je zei nee gooide ze zichzelf naar achteren... met haar achterhoofd op het laminaat.. nog meer krijsen.. Op zo een moment moet ze ook niks van mij weten. Het is überhaupt geen knuffelkind.. alleen als ze heeel erg verdrietig is, ziek is of af en toe in bed.
Nu kan ze sinds een tijdje lopen (ze loopt wat achter en is te vroeg geboren). Mevrouw wilt niet meer in de kinderwagen zitten en wilt alleen nog maar zelf lopen.. Bij de supermarkt of andere winkel is het alleen een drama. Ze luistert niet, ik heb ook het idee dat ze me niet begrijpt. Zolang ze loopt is er niks aan de hand, pakt niks uit de schappen.. waggelt gewoon door de winkel heen. Helemaal prima. Maar als ze even moet wachten omdat ik iets wil pakken en pak haar beet omdat ze niet luistert als ik haar vraag even te wachten, gooit ze zichzelf op de grond. Krijsen, spaghettibenen. Ik probeer in eerste instantie haar nog aan te spreken door haar onder haar oksels op te tillen en haar neer te zetten. Ze gaat alleen niet meer staan, gooit haar hoofd naar achter en gilt alleen maar. Het liefste wil ik haar dan even laten liggen maar dan staat ze gewoon weer op en loopt verder. Terwijl ze even moet wachten.. Dus opnieuw probeer ik haar te laten wachten.. dit keer met oo, kijk eens... xxxxx Wat mooi! Nee hoor, loopt door en op het moment dat ik haar weer beetpak gooit ze zichzelf weer op de grond. Ook weigert ze in de winkel mijn hand vast te houden.. Zolang we buiten zijn doet ze het zonder problemen maar als ik het in de winkel probeer gilt ze alles bij elkaar. Ik schaam me op zo een moment kapot en weet niet wat meer wat ik na de 3e huilbui moet doen. Op dat moment verlies ik mijn geduld... raap haar op, om vervolgens boos naar huis te gaan.
Ik heb op meerdere fora gelezen voor een oplossing maar de meeste kinderen om wie het dan gaat zijn ouder en worden boos als ze iets niet krijgen.. Daar wordt dan geadviseerd om het kind gewoon te laten liggen.. Iets wat bij die van ons niet werkt alleen niet omdat ze dan gewoon wegloopt.
Vandaag ging ik samen met mijn man.. Een bleef achter haar aanlopen en de ander deed de boodschappen.. bij de kassa moest ze alleen even wachten.. weer hetzelfde drama. Ze luistert niet dus ik raap haar op.. krijsen.. krijsen... Waarna iemand zegt.. nou dat hoefde ik vroeger niet te doen hoor. Dan had ik 3 dagen niet kunnen lopen.. Ik probeer haar op een liefdevolle, geduldige manier op de voeden maar tot nu toe lukt het voor geen meter. Zelf vind ik haar een heel leuk levendig kind. Ze is bijna altijd vrolijk, kletst de oren van je hoofd en zit bijna niet stil. Ook in de winkel zwaait ze naar iedereen, ''kletst'' tegen iedereen.. Ik voel me dan ook een waardeloze moeder dat het lukt me niet lukt om haar ''handleiding'' te begrijpen of haar te geven wat ze nodig heeft.
Ze gaat 1 dag in de week naar het KDV, daar gaven ze al aan dat het een meisje is met een eigen willetje. Ze is voor niks bang en zit overal op en in. Ze komt dan ook regelmatig met blauwe plekken thuis. Als ik haar ophaal zit ze regelmatig in een soort hok. Alle andere kindjes lopen gewoon rond, en de laatste keer hoorde ik al met niet zoveel woorden dat ze daar zit omdat ze niet zo goed luistert en ze haar anders blijven waarschuwen. Mijn schoonvader wilt overigens ook niet alleen op haar passen (schoonmoeder wel). Hij wilt wel op zijn andere kleinkind passen maar niet op haar omdat hij zijn handen aan haar vol heeft. Andere kleinkind is overigens erg bang en verlegen en dus totaal het tegenovergestelde.
Ze heeft 2 manieren van reageren.. of ze gaat gewoon door... tik op haar handen en ze gaat gewoon opnieuw... Ze weet overigens heel goed dat het niet mag want ze kijkt wel iedere keer of je kijkt voordat ze het weer probeert. De andere manier van reageren is dat ze de hele boel bij elkaar gilt als ze nee krijgt te horen.. Dit doet ze al vanaf dat ze een jaar of 1 is. Als ze dan op de grond zat en je zei nee gooide ze zichzelf naar achteren... met haar achterhoofd op het laminaat.. nog meer krijsen.. Op zo een moment moet ze ook niks van mij weten. Het is überhaupt geen knuffelkind.. alleen als ze heeel erg verdrietig is, ziek is of af en toe in bed.
Nu kan ze sinds een tijdje lopen (ze loopt wat achter en is te vroeg geboren). Mevrouw wilt niet meer in de kinderwagen zitten en wilt alleen nog maar zelf lopen.. Bij de supermarkt of andere winkel is het alleen een drama. Ze luistert niet, ik heb ook het idee dat ze me niet begrijpt. Zolang ze loopt is er niks aan de hand, pakt niks uit de schappen.. waggelt gewoon door de winkel heen. Helemaal prima. Maar als ze even moet wachten omdat ik iets wil pakken en pak haar beet omdat ze niet luistert als ik haar vraag even te wachten, gooit ze zichzelf op de grond. Krijsen, spaghettibenen. Ik probeer in eerste instantie haar nog aan te spreken door haar onder haar oksels op te tillen en haar neer te zetten. Ze gaat alleen niet meer staan, gooit haar hoofd naar achter en gilt alleen maar. Het liefste wil ik haar dan even laten liggen maar dan staat ze gewoon weer op en loopt verder. Terwijl ze even moet wachten.. Dus opnieuw probeer ik haar te laten wachten.. dit keer met oo, kijk eens... xxxxx Wat mooi! Nee hoor, loopt door en op het moment dat ik haar weer beetpak gooit ze zichzelf weer op de grond. Ook weigert ze in de winkel mijn hand vast te houden.. Zolang we buiten zijn doet ze het zonder problemen maar als ik het in de winkel probeer gilt ze alles bij elkaar. Ik schaam me op zo een moment kapot en weet niet wat meer wat ik na de 3e huilbui moet doen. Op dat moment verlies ik mijn geduld... raap haar op, om vervolgens boos naar huis te gaan.
Ik heb op meerdere fora gelezen voor een oplossing maar de meeste kinderen om wie het dan gaat zijn ouder en worden boos als ze iets niet krijgen.. Daar wordt dan geadviseerd om het kind gewoon te laten liggen.. Iets wat bij die van ons niet werkt alleen niet omdat ze dan gewoon wegloopt.
Vandaag ging ik samen met mijn man.. Een bleef achter haar aanlopen en de ander deed de boodschappen.. bij de kassa moest ze alleen even wachten.. weer hetzelfde drama. Ze luistert niet dus ik raap haar op.. krijsen.. krijsen... Waarna iemand zegt.. nou dat hoefde ik vroeger niet te doen hoor. Dan had ik 3 dagen niet kunnen lopen.. Ik probeer haar op een liefdevolle, geduldige manier op de voeden maar tot nu toe lukt het voor geen meter. Zelf vind ik haar een heel leuk levendig kind. Ze is bijna altijd vrolijk, kletst de oren van je hoofd en zit bijna niet stil. Ook in de winkel zwaait ze naar iedereen, ''kletst'' tegen iedereen.. Ik voel me dan ook een waardeloze moeder dat het lukt me niet lukt om haar ''handleiding'' te begrijpen of haar te geven wat ze nodig heeft.
dinsdag 7 juni 2022 om 20:51
Tik gaat nooit werken daar leer ze alleen van dat je als je echt echt echt je zin niet krijgt je mag slaan. geloof me, die krijg je terug.
Oppakken, wegzetten, afleiden en 'nee niet doen' op repeat.
Boodschappen doen zonder dreumes.
Of dreumes in de kar.
(Of in de draagdoek / sling wat ik toen veel deed)
En overwegen een ander kinderdagverblijf te zoeken.
Wij hebben destijds bewust gekozen voor een ervaren gastouder.
Oppakken, wegzetten, afleiden en 'nee niet doen' op repeat.
Boodschappen doen zonder dreumes.
Of dreumes in de kar.
(Of in de draagdoek / sling wat ik toen veel deed)
En overwegen een ander kinderdagverblijf te zoeken.
Wij hebben destijds bewust gekozen voor een ervaren gastouder.
Been there, done that, got the T-shirt.
dinsdag 7 juni 2022 om 20:58
Grappig is dat. Mijn oudste kind heeft dit nooit gedaan. Echt NOOIT. Maar de jongste regelmatig. Ik tilde haar dan schuimbekkend van bv de winkel naar huis, terwijl ik ook met 1 hand de lege buggy duwde, en de anderen achter ons aan drentelden: 'mam, ik ben gevallen, ik wil een pleister, mam ik ben mijn knuffel vergeten, mag ik in de buggy mamma, mamma wat gaan we zo eten, mamma mag ik nog even buitenspelen' en ik maar ratelen van 'niet weglopen, je kunt niet in de buggy, niet oversteken, pak je jas even van de grond, mama komt zo bij jou, nee, we gaan nu eerst naar huis, auw, niet slaan op mn hoofd.'nausicaa schreef: ↑07-06-2022 20:41Mijn kind is redelijk meegaand (geen verdienste van mij, dat is ze gewoon), maar kan ook wel eens los gaan. Met name op de opvang een paar keer als ik haar ophaalde, van niks aan de hand tot volledig onbereikbaar over de rooie. Enige wat dan kom, was over mijn schouder en krijsend meenemen. Na een tijdje houdt dat wel weer op, en dan denk je ineens ‘hè, dat is al maanden niet gebeurd!’.
Doodvermoeiend vond ik het, en was superblij toen we oppas aan huis kregen. En de boodschappen lieten bezorgen. Ik ken ook niemand die dat leuk vond.
Een collega zei 'peuters zijn leuk als ze al in pyjama in bed liggen en je ze lekker kunt voorlezen'. Vond ik toen heel ontaard, maar zit wel wat in....
dinsdag 7 juni 2022 om 21:07
Of een hele makkelijke baby. Ik vond alles na die huilbaby en frusti dreumesperiode een walk in the park. Peuter- en kleuterperiode waren appeltje eitje voor mij. Daarna begon het weerMadameJean schreef: ↑07-06-2022 20:58*knip*
Een collega zei 'peuters zijn leuk als ze al in pyjama in bed liggen en je ze lekker kunt voorlezen'. Vond ik toen heel ontaard, maar zit wel wat in....
(maar het is zoveel makkelijker als er al wat rede inzit en je kunt communiceren, los van de kwaliteit van communicatie. Met een pre-puber kan ik veel beter uit de voeten dan met een dreumes die enkel primair kan reageren)
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 7 juni 2022 om 21:36
Maar wat doet ze als je haar in je karretje zet?
Ik heb ook wel boodschappen gedaan. Mandje voor de boodschappen en kind in de kar
Nu was mijn draakje wel aanhankelijk dus weglopen maakte wel indruk.
Maar ik was altijd heel duidelijk, lipen mag als je je gedraagt en bij me blijft. Zo niet dan in de kar.
Ik heb ook wel boodschappen gedaan. Mandje voor de boodschappen en kind in de kar
Nu was mijn draakje wel aanhankelijk dus weglopen maakte wel indruk.
Maar ik was altijd heel duidelijk, lipen mag als je je gedraagt en bij me blijft. Zo niet dan in de kar.
Been there, done that, got the T-shirt.
dinsdag 7 juni 2022 om 21:45
Gillen, huilen, overstuur, ze moet dan niks meer van mij weten.. bij alles wat ik zeg gaat ze nog harder gillen.. snot overal.... En er zijn mensen die zeggen.. o die stopt zo... nee.. die kan het heeel lang volhouden... de hele winkel door.Apatura schreef: ↑07-06-2022 21:36Maar wat doet ze als je haar in je karretje zet?
Ik heb ook wel boodschappen gedaan. Mandje voor de boodschappen en kind in de kar
Nu was mijn draakje wel aanhankelijk dus weglopen maakte wel indruk.
Maar ik was altijd heel duidelijk, lipen mag als je je gedraagt en bij me blijft. Zo niet dan in de kar.
dinsdag 7 juni 2022 om 21:46
Herkenbaar voor mij.
Rond die leeftijd was bijna alles met mijn zoon drama, zo koppig en een hele sterke eigen wil. Hij is een hele tijd niet meer mee gegaan naar de winkels.
Inmiddels is hij zes en kan hij zich keurig overal gedragen, dus ja bij ons was het echt een fase!
Lange tijd heb ik ook gedacht ‘wat doe ik verkeerd’?
Ik vind het hok bij het kinderdagverblijf wel vreemd trouwens…
Rond die leeftijd was bijna alles met mijn zoon drama, zo koppig en een hele sterke eigen wil. Hij is een hele tijd niet meer mee gegaan naar de winkels.
Inmiddels is hij zes en kan hij zich keurig overal gedragen, dus ja bij ons was het echt een fase!
Lange tijd heb ik ook gedacht ‘wat doe ik verkeerd’?
Ik vind het hok bij het kinderdagverblijf wel vreemd trouwens…
dinsdag 7 juni 2022 om 21:48
Je bent de eerste niet en zeker niet de laatste. Trek je niets aan van lui die hooguit één keer per maand een kleinkind twee uurtjes oppassen/voor het laatst een dreumes onder hun hoede hadden in 1982/zelf nog nooit meer verantwoording hebben gedragen dan voor het wel en wee van een hamster.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 7 juni 2022 om 21:48
Oh wat herkenbaar. Hier ook zo’n pittig ding. Nooit iets opgeven of toegeven. Ze heeft een hele lange adem. Heel vermoeiend soms. Al heb ik wel het idee dat het beter wordt naarmate ze steeds beter zichzelf kan uitdrukken en kan aangeven wat ze wil.
Over sommige dingen ga ik inderdaad de discussie niet aan en doen we het op haar manier. Zo belangrijk is het dan ook weer niet. Maar dat kan natuurlijk niet altijd.
Ik kreeg van een professional de tip om te doen alsof ze keuze heeft in dingen, zodat ze het gevoel heeft dat zíj de touwtjes in handen heeft.
‘Wil je eerst de jas aan of eerst de schoenen?’
‘Wil je eerst worteltjes eten of eerst aardappels?’
Maar in de supermarkt bijv heeft ze geen keuze, ze gaat gewoon in het zitje in de kar. Soms brult ze, houd ze zich stijf zodat ik haar niet in/uit de kar krijg en omstanders helpen dan soms, maar steeds vaker gaat het goed. Ik merk dat duidelijk zijn en routine het best werken. Dus niet de ene keer in de kar, de andere keer zelf lopen, en de volgende keer zelf een klein winkelwagentje. Nee, altijd hetzelfde.
En verder is het ook wel een beetje de leeftijd natuurlijk.
Dat ze in een hok moet bij Kdv vind ik dan wel weer raar. Is dat dan als straf? Of weten ze gewoon niet wat ze met haar moeten?
Over sommige dingen ga ik inderdaad de discussie niet aan en doen we het op haar manier. Zo belangrijk is het dan ook weer niet. Maar dat kan natuurlijk niet altijd.
Ik kreeg van een professional de tip om te doen alsof ze keuze heeft in dingen, zodat ze het gevoel heeft dat zíj de touwtjes in handen heeft.
‘Wil je eerst de jas aan of eerst de schoenen?’
‘Wil je eerst worteltjes eten of eerst aardappels?’
Maar in de supermarkt bijv heeft ze geen keuze, ze gaat gewoon in het zitje in de kar. Soms brult ze, houd ze zich stijf zodat ik haar niet in/uit de kar krijg en omstanders helpen dan soms, maar steeds vaker gaat het goed. Ik merk dat duidelijk zijn en routine het best werken. Dus niet de ene keer in de kar, de andere keer zelf lopen, en de volgende keer zelf een klein winkelwagentje. Nee, altijd hetzelfde.
En verder is het ook wel een beetje de leeftijd natuurlijk.
Dat ze in een hok moet bij Kdv vind ik dan wel weer raar. Is dat dan als straf? Of weten ze gewoon niet wat ze met haar moeten?
dinsdag 7 juni 2022 om 21:54
Zeker. Niet doen, zeker omdat je zelf al aangeeft dat het totaal niet werkt. Eens met de forummers die zeggen dat je het jezelf best wat makkelijker kan maken. De meeste supermarkten zijn zeven dagen per week open, vaak tot laat in de avond. Moet je daar per se heen met je kind? Kan er niet één ouder gaan terwijl de andere bij het kind blijft? Avond? Zondag? Bezorgen? Er kan zo veel. En toch blijf je het jezelf zo lastig maken.
Ik zie het wel vaker in de supermarkt; hele gezinnen met super kleine kinderen, gestreste ouders die nauwelijks aan de boodschappen toe komen. Wat doe je jezelf aan, denk ik dan. Ik heb er zelf geen last van hoor, maar ik verwonder me erover dat mensen het zich zo moeilijk maken.
dinsdag 7 juni 2022 om 21:56
Wat doe je dan?
Ik had echt de rest van de wereld op negeer maakte de hoogst noodzakelijke boodschappen af en naar huis.
Protesteer maar een eind weg in de kar/zitje.
En nooit mn stem verheffen. Vragen wat er is uitleggen wat we nu doen en bij gegil, verder met mijn ding, en nog een keer en nog een keer en nog een keer en nog een keer.
Maar ik kan maar al te goed begrijpen dat je er wanhopig van wordt en geen idee heb wat je moet doen en kalmblijven geen optie meer is.
Been there, done that, got the T-shirt.
woensdag 8 juni 2022 om 06:27
Waarom mensen kinderen überhaupt meenemen winkelen als ze er een schreeuwende hekel aan hebben begrijp ik niet. De enkele keer dat ik eens fijn zonder dreumes door de stad loop (want ik neem hem zelf nooit mee) wordt ik geplaagd door het gehuil van andermans kroost. Nog meer reden om alleen nog online te shoppen, wat een treurigheid.
Lorem Ipsum
woensdag 8 juni 2022 om 20:33
Amen.lemoos2 schreef: ↑07-06-2022 21:48Je bent de eerste niet en zeker niet de laatste. Trek je niets aan van lui die hooguit één keer per maand een kleinkind twee uurtjes oppassen/voor het laatst een dreumes onder hun hoede hadden in 1982/zelf nog nooit meer verantwoording hebben gedragen dan voor het wel en wee van een hamster.
vrijdag 10 juni 2022 om 07:34
Oh TS, ik voel je. Ik heb ook een dreumes met een ontiegelijk eigen willetje. En dat is best pittig!
Onze is 22 maanden en biedt al maanden bij zowat alles weerstand. Van luier verschonen tot aan in de kinderwagen zetten aan toe. Ik heb een hoop geprobeerd. Zeggen wat we gaan doen, gewoon vastpakken en ding doen, afleiding... Nope. Gewoon nope. Tv wil soms wel eens werken, maar zodra meneer door heeft waar we mee bezig zijn is er geen Peppa Pig of paw patrol pup die me kan helpen. Hij krijst, huilt, spaghettibenen (grappige benaming!) of juist zichzelf helemaal strekken. Jupz, en zo gaat het elke dag en meerdere keren op een dag.
Buitenshuis gaat het ook niet over rozen. Als we ergens naartoe gaan, kinderboerderij, speeltuin of krijspaleis, vertrek ik 9 van de 10 keer met een kind die wederom de boel bij elkaar krijst, in mijn gezicht slaat, en zich los wil spartelen. Hij wil gewoon niet naar huis. Boodschappen doe ik nu alleen als we mijn oudste naar school hebben gebracht. Dan zit hij als het goed is in de kinderwagen (soms krijg ik hem er gewoon echt niet in en dan laat ik het gewoon, afhankelijk hoe ik me voel) en dan kunnen we mooi even naar de supermarkt lopen. Maar alleen voor de dagboodschappen. En zodra we naar de kassa lopen en ik ben wat vergeten waardoor we weer terug de winkel in moeten is het ook blèren.
Ik ben er ook laatst achter gekomen dat hij niet meer in het zitje van de winkelwagen wil zitten. Voorheen vond hij dat heel tof, nu.. not so much. Daar kwam ik wel achter toen ik hem in het zitje probeerde te wurmen. Echt, zweet in mijn bilnaad. Tegelijkertijd kwam er ook nog een bekende op me af die wilde keuvelen. 'Hoe gaat het? '
Echt, ik ontplofte bijna. Dus nouja, ook het winkelwagenzitje gelaten voor wat het was en heb met een kind aan de hand de noodzakelijke boodschappen gedaan.
Het is niet alleen kommer en kwel hoor, hij kan ontzettend lief knuffelen en hij is heel goed in zichzelf te vermaken. Maar ik kan me niet ontkomen aan het feit dat ik dit behoorlijk pittig vind en dat het huilen me soms nader staat dan het lachen.
Onze is 22 maanden en biedt al maanden bij zowat alles weerstand. Van luier verschonen tot aan in de kinderwagen zetten aan toe. Ik heb een hoop geprobeerd. Zeggen wat we gaan doen, gewoon vastpakken en ding doen, afleiding... Nope. Gewoon nope. Tv wil soms wel eens werken, maar zodra meneer door heeft waar we mee bezig zijn is er geen Peppa Pig of paw patrol pup die me kan helpen. Hij krijst, huilt, spaghettibenen (grappige benaming!) of juist zichzelf helemaal strekken. Jupz, en zo gaat het elke dag en meerdere keren op een dag.
Buitenshuis gaat het ook niet over rozen. Als we ergens naartoe gaan, kinderboerderij, speeltuin of krijspaleis, vertrek ik 9 van de 10 keer met een kind die wederom de boel bij elkaar krijst, in mijn gezicht slaat, en zich los wil spartelen. Hij wil gewoon niet naar huis. Boodschappen doe ik nu alleen als we mijn oudste naar school hebben gebracht. Dan zit hij als het goed is in de kinderwagen (soms krijg ik hem er gewoon echt niet in en dan laat ik het gewoon, afhankelijk hoe ik me voel) en dan kunnen we mooi even naar de supermarkt lopen. Maar alleen voor de dagboodschappen. En zodra we naar de kassa lopen en ik ben wat vergeten waardoor we weer terug de winkel in moeten is het ook blèren.
Ik ben er ook laatst achter gekomen dat hij niet meer in het zitje van de winkelwagen wil zitten. Voorheen vond hij dat heel tof, nu.. not so much. Daar kwam ik wel achter toen ik hem in het zitje probeerde te wurmen. Echt, zweet in mijn bilnaad. Tegelijkertijd kwam er ook nog een bekende op me af die wilde keuvelen. 'Hoe gaat het? '
Echt, ik ontplofte bijna. Dus nouja, ook het winkelwagenzitje gelaten voor wat het was en heb met een kind aan de hand de noodzakelijke boodschappen gedaan.
Het is niet alleen kommer en kwel hoor, hij kan ontzettend lief knuffelen en hij is heel goed in zichzelf te vermaken. Maar ik kan me niet ontkomen aan het feit dat ik dit behoorlijk pittig vind en dat het huilen me soms nader staat dan het lachen.
Nog iets om me op te verheugen, want de jongste heeft deze fase nog niet gehad
vrijdag 10 juni 2022 om 10:13
vrijdag 10 juni 2022 om 18:09
De middelste is zeg maar de 2.0 versie van de oudste, dus ik vrees dat dit de 3.0 versie gaat worden.ontbijtkoekje schreef: ↑10-06-2022 10:13Sterkte alvast!
Al zijn er wel verschillende gradaties. Mijn oudste had ook wel haar kuren, maar was een stuk makkelijker.
Máár de middelste is nét 3 geworden en ik was dit dus al gewoon vergeten, terwijl als ik terugdenk ik hoogzwanger nog iedere speeltuin, kinderboerderij of zwemplas verliet met een krijsende peuter onder mijn arm. Daarna heb ik haar 6 weken niet mogen tillen vanwege keizersnede, en dat heb ik dus ook echt niet gedaan, misschien heeft dat er ook wel aan bij gedragen, wie weet. Maar ook bij de oudste was het ineens over, dus echt, het gaat ook weer voorbij
vrijdag 10 juni 2022 om 18:15
Ik vond dat ook bizar om te lezen.*LaDolceVita* schreef: ↑07-06-2022 10:27Verhaal scannend gelezen maar ik vind het raar dat je dochter in een soort hok wordt gezet op het kdv. Ze moet leren ontdekken en spelen.
Tevens derden die even hun mening moeten geven. Bah. Alsof je niet kan beseffen dat op zo'n moment de ouder zoiets absoluut niet kan gebruiken.
To, heb je al eens gevraagd bij het consultatiebureau hoe je kan worden ondersteund?
vrijdag 10 juni 2022 om 18:31
Ohja... die fase. Die had ik geblokt in m'n geheugen geloof ik, maar komt nu weer boven nu ik dit lees
Het advies van het consultatiebureau klinkt verstandig:
- pick your battles
- afleiden
Vooral het afleiden hielp hier vaak (niet altijd natuurlijk) goed. Kleine taakjes geven in de supermarkt, maar daar is ze misschien nog wat jong voor. Ik liet peuter dan bijvoorbeeld kiezen tussen 2 dingen welke we zouden kopen of iets (onbreekbaars!) vasthouden of iets pakken, dat soort kleine dingetjes.
En vooral... adem in, adem uit, blijf rustig en leer jezelf het mantra: 'Het is een faaaaaase'.
Het advies van het consultatiebureau klinkt verstandig:
- pick your battles
- afleiden
Vooral het afleiden hielp hier vaak (niet altijd natuurlijk) goed. Kleine taakjes geven in de supermarkt, maar daar is ze misschien nog wat jong voor. Ik liet peuter dan bijvoorbeeld kiezen tussen 2 dingen welke we zouden kopen of iets (onbreekbaars!) vasthouden of iets pakken, dat soort kleine dingetjes.
En vooral... adem in, adem uit, blijf rustig en leer jezelf het mantra: 'Het is een faaaaaase'.
vrijdag 10 juni 2022 om 19:09
Ik heb een hele periode gehad dat ik wel graag naar de winkel ging met de kids. Ja, soms waren ze onhandelbaar, maar meestal vonden ze het wel leuk en thuis waren ze vaak ook helemaal niet makkelijk. Maar goed, dat gaat dus met periodes. Nu laten we ze zelfs alleen thuis als we naar de winkel gaan! (ze zijn veel ouder dus)
Ook een hele periode gehad dat het wel heel leuk was om naar de speeltuin te gaan, maar nooit om weg te gaan. Dat was dan: jongste in de buggy, gordels dicht (laten krijsen) oudste op de schouders in de houdgreep, en dan weglopen. Dan werden ze weer normaal als we thuis waren, en dan hadden we dus een hele tijd leuk en gezellig in de speeltuin gespeeld, dus even huilen was dan nog wel te overzien.
Je moet het vooral jezelf makkelijk maken, doen wat wel werkt, en niet doen wat niet werkt. Als de supermarkt met kind nu niet werkt, ga dan 's avonds of laat het bezorgen. Misschien dat het over een paar maanden weer een leuk uitje wordt.
Ook een hele periode gehad dat het wel heel leuk was om naar de speeltuin te gaan, maar nooit om weg te gaan. Dat was dan: jongste in de buggy, gordels dicht (laten krijsen) oudste op de schouders in de houdgreep, en dan weglopen. Dan werden ze weer normaal als we thuis waren, en dan hadden we dus een hele tijd leuk en gezellig in de speeltuin gespeeld, dus even huilen was dan nog wel te overzien.
Je moet het vooral jezelf makkelijk maken, doen wat wel werkt, en niet doen wat niet werkt. Als de supermarkt met kind nu niet werkt, ga dan 's avonds of laat het bezorgen. Misschien dat het over een paar maanden weer een leuk uitje wordt.
vrijdag 10 juni 2022 om 20:37
Wij hebben ook z'n drama queen. Ze slaat zelfs met haar hoofd op de grond 
maar we zijn echt gestopt om er ook maar een ding van te zeggen. ik laat haar gaan en dan komt ze vanzelf wel weer een knuffel halen.
In de supermarkt pak ik wel standaard een wagentje. Al is het maar voor 3 dingen.
Denk dat het ooit wel eens voorbij gaat haha!
Sterkte!
maar we zijn echt gestopt om er ook maar een ding van te zeggen. ik laat haar gaan en dan komt ze vanzelf wel weer een knuffel halen. In de supermarkt pak ik wel standaard een wagentje. Al is het maar voor 3 dingen.
Denk dat het ooit wel eens voorbij gaat haha!
Sterkte!
vrijdag 10 juni 2022 om 20:55
Naar de supermarkt gaan probeer ik zo veel mogelijk te vermijden met mijn ( gekmakend eigenwijze 
) kinderen, maar soms kan het niet anders. Bijvoorbeeld vandaag , we hadden geen brood meer, mijn man was met kind naar een feest. Dus ja, dan ga ik maar met mijn peuter en dreumes….. ik kom dan wel gestresst terug. Want dreumes is nog maar net baby af en zit voor het eerst in het boodschappenwagentje ( straks kukelt hij eraf) en dochter ( peuter) eist dan net dat haar veters opnieuw moeten ( waarom weet ik niet, maar het is niet goedddd). Oké, dan doe ik haar maar in het wagentje. Ondertussen houd ik mijn dreumes in de gaten. Dan gaat ze gevaarlijk staan en wil met alles helpen. Met de boodschappen op de loopband, met het inpakken…en ze is zo groot , ja toch mama ( zeg dan maar nee). Ik probeer met zo veel mogelijk mee te gaan en haar wat te laten doen, anders wordt het een grote krijsfestijn.
Ik ben blij dat de boodschappen wekelijks worden bezorgd.
) kinderen, maar soms kan het niet anders. Bijvoorbeeld vandaag , we hadden geen brood meer, mijn man was met kind naar een feest. Dus ja, dan ga ik maar met mijn peuter en dreumes….. ik kom dan wel gestresst terug. Want dreumes is nog maar net baby af en zit voor het eerst in het boodschappenwagentje ( straks kukelt hij eraf) en dochter ( peuter) eist dan net dat haar veters opnieuw moeten ( waarom weet ik niet, maar het is niet goedddd). Oké, dan doe ik haar maar in het wagentje. Ondertussen houd ik mijn dreumes in de gaten. Dan gaat ze gevaarlijk staan en wil met alles helpen. Met de boodschappen op de loopband, met het inpakken…en ze is zo groot , ja toch mama ( zeg dan maar nee). Ik probeer met zo veel mogelijk mee te gaan en haar wat te laten doen, anders wordt het een grote krijsfestijn. Ik ben blij dat de boodschappen wekelijks worden bezorgd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
