Kinderen
alle pijlers
Leuke dingen doen met pubers / omgaan met hang-gedrag
zondag 19 januari 2025 om 18:14
Ik vind het best lastig om leuke dingen te verzinnen om te doen met onze (bijna) puber jongen.
Als klein kind was hij snel tevreden, nu vindt hij veel dingen niet meer leuk, tenzij we er een flinke smak geld tegenaan gooien om naar een pretpark, lasergame, bioscoop of iets dergelijks te gaan. En dat geld is er nu eenmaal niet om dit heel regelmatig te doen.
Wat voor dingen doen jullie met pubers? Onze wil ook vrij weinig, vindt niet veel dingen echt leuk. Hij heeft erg beperkte interesses (mogelijk speelt autisme hierin ook een rol, dat wordt momenteel uitgezocht)
Ik vind het best uitdagend om dingen te blijven verzinnen en hem meeslepen naar iets wat hij niet wil leid vaak tot boze blikken en een hoop gemopper, wat ook niet echt motiveert om het vaker te gaan doen.
Zelf is zijn favoriete activiteit op de bank hangen en tv kijken of samen met zijn vrienden gamen (ze houden dan telefonisch contact). Moet ik het maar accepteren dat hij niet zoveel met ons wil en dat het pubergedrag is?
Sorry, veel vragen.... maar ik merk dat ik dit best een lastige fase vind.
Als klein kind was hij snel tevreden, nu vindt hij veel dingen niet meer leuk, tenzij we er een flinke smak geld tegenaan gooien om naar een pretpark, lasergame, bioscoop of iets dergelijks te gaan. En dat geld is er nu eenmaal niet om dit heel regelmatig te doen.
Wat voor dingen doen jullie met pubers? Onze wil ook vrij weinig, vindt niet veel dingen echt leuk. Hij heeft erg beperkte interesses (mogelijk speelt autisme hierin ook een rol, dat wordt momenteel uitgezocht)
Ik vind het best uitdagend om dingen te blijven verzinnen en hem meeslepen naar iets wat hij niet wil leid vaak tot boze blikken en een hoop gemopper, wat ook niet echt motiveert om het vaker te gaan doen.
Zelf is zijn favoriete activiteit op de bank hangen en tv kijken of samen met zijn vrienden gamen (ze houden dan telefonisch contact). Moet ik het maar accepteren dat hij niet zoveel met ons wil en dat het pubergedrag is?
Sorry, veel vragen.... maar ik merk dat ik dit best een lastige fase vind.
maandag 20 januari 2025 om 08:14
maandag 20 januari 2025 om 08:14
Zoals ik het lees en opvat klinkt het vooral als controledrang, maar misschien komt het hier heftiger over dan het is. De voorbeelden die je noemt (verslag en foto's eisen, gezinsleden vragen dingen te eten die je niet lust, van een afspraak verontwaardigd naar huis komen) herken ik niet en vind ik best ver gaan.Valtifest schreef: ↑20-01-2025 07:42Zorgelijk? Waarom?
Hoort gewoon bij losmaken en ze wil geen keuze maken maar alles meemaken.
Als ze wel meekan omdat ze er gewoon bij is heeft ze geen interesse in die 'lievelingstante'. Maar owee als die tante langskomt als zij er niet bij is.
Het is gewoon de andere kant van pubergedrag: zoals kind van to je afzonderen vs jezelf zien als centrum van het hele gezin zien, en het een enorme tegenvaller vinden dat er ook leuke dingen gebeuren als jij op pad bent.
maandag 20 januari 2025 om 08:34
En ook: denken te bepalen dat de rest eet wat jij niet lekker vindt. Hier kon één stiefkind weleens de neiging hebben om iets te roepen als: jullie eten altijd wat lekkers als ik er niet ben. Maar daar heeft mijn man echt een broertje dood aan en dat kan toch vrij snel de kop ingedrukt worden met: niemand komt hier iets tekort, en de volgende keer kan het net weer andersom zijn.
maandag 20 januari 2025 om 08:51
Tja, we zijn er niet bij geweest. Ik had het idee dat het het ging op puberdrama en ook een beetje extra sappig verteld werd en nam het niet zo serieus. Er staat volgens mij ook niet dat de ouders er in meegaan, alleen een puber die -puber eigen- de zaken nogal opblaast.
Maar goed, het kan ook een kind met issues zijn natuurlijk. Als dit allemaal heel serieus is op een manier waar het hele gezin onder lijdt dan is er wel wat meer aan de hand natuurlijk.
Maar goed, het kan ook een kind met issues zijn natuurlijk. Als dit allemaal heel serieus is op een manier waar het hele gezin onder lijdt dan is er wel wat meer aan de hand natuurlijk.
maandag 20 januari 2025 om 09:19
Ik merk dat dit topic me echt wat lucht geeft en dat ik vanmorgen veel meer gefocust was op de positieve kanten, zoals dat we samen hebben ontbeten, dat onze zoon nog een grapje maakte met ons en dat ie toch wel degelijk op zijn manier nog het contact zoekt.
Die wandeling komend weekend dat zien we inderdaad wel, of het weer het toelaat en of we er zin in hebben.
Die wandeling komend weekend dat zien we inderdaad wel, of het weer het toelaat en of we er zin in hebben.
maandag 20 januari 2025 om 09:24
Dat vond ie leuk toen hij kleiner was. Het gaat me om een tijd waarin wij beiden niet na hoeven te denken, dezelfde kant op kijken en we alleen zijn. Behalve goed praten in de auto, zingen we ook heel regelmatig mee met de muziek.
Ik wil juist van de reis geen belevenis maken zodat het gesprek/ samenzijn gemakkelijker gaat
maandag 20 januari 2025 om 11:23
Ik heb niet alles gelezen maar hoe denken jullie dan over schermtijd? Als kind weinig anders wil doen behalve gamen dan zit hij toch uren op een scherm?
Ons kind vermaakt zichzelf heel moeilijk. En als ik niet oplet is daar de hele dag een telefoon, tv of PlayStation. Wij zijn dus streng en na een uur moet alles ingeleverd worden. En dan, dan verveelt kind zich. Luistert een podcast en loopt wat door het huis.
Vaak zijn er meerdere scherm momenten op een dag.
Ik voel dus ook vaak de druk iets te ondernemen anders gebeurt het niet.
Buiten spelen is niet echt leuk in je eentje, er zijn niet zoveel vriendjes om mee te spelen en af te spreken lukt meestal 1 en soms met geluk 2x pw.
Rest komt dus op ons neer. Er zijn twee sport momenten per week en 1x muziekles.
Na school gaat kind even op een scherm, als ik het niet in de gaten hou is dat zo 2,5 uur en dat mag dus niet van ons. Er zijn dan nog heel wat uren over in de dag tot het bedtijd is. In de avond kijken we samen tv, klokhuis, jeugdjournaal en soms nog iets anders.
Ik voel me ook vaak schuldig dat ik niet genoeg doe. Ook omdat ons kind wat moeilijk aansluiting vindt en niet heel erg veel vriendjes heeft.
Dus ik organiseer meestal uitjes, of samen fietsen, boodschappen halen, vuurtje stoken, etc. Maar het blijft lastig want ons kind lukt het niet echt om zichzelf te vermaken.
Lego, playmobil, auto's, lezen, knutselen, spelletjes, samen koken (heel soms) maken we kind echt niet blij mee. Dus ik snap TO en ik wil zelf die schermtijd niet helemaal loslaten omdat kind neurodivers is en echt last krijgt van te lang op een scherm.
Ons kind vermaakt zichzelf heel moeilijk. En als ik niet oplet is daar de hele dag een telefoon, tv of PlayStation. Wij zijn dus streng en na een uur moet alles ingeleverd worden. En dan, dan verveelt kind zich. Luistert een podcast en loopt wat door het huis.
Vaak zijn er meerdere scherm momenten op een dag.
Ik voel dus ook vaak de druk iets te ondernemen anders gebeurt het niet.
Buiten spelen is niet echt leuk in je eentje, er zijn niet zoveel vriendjes om mee te spelen en af te spreken lukt meestal 1 en soms met geluk 2x pw.
Rest komt dus op ons neer. Er zijn twee sport momenten per week en 1x muziekles.
Na school gaat kind even op een scherm, als ik het niet in de gaten hou is dat zo 2,5 uur en dat mag dus niet van ons. Er zijn dan nog heel wat uren over in de dag tot het bedtijd is. In de avond kijken we samen tv, klokhuis, jeugdjournaal en soms nog iets anders.
Ik voel me ook vaak schuldig dat ik niet genoeg doe. Ook omdat ons kind wat moeilijk aansluiting vindt en niet heel erg veel vriendjes heeft.
Dus ik organiseer meestal uitjes, of samen fietsen, boodschappen halen, vuurtje stoken, etc. Maar het blijft lastig want ons kind lukt het niet echt om zichzelf te vermaken.
Lego, playmobil, auto's, lezen, knutselen, spelletjes, samen koken (heel soms) maken we kind echt niet blij mee. Dus ik snap TO en ik wil zelf die schermtijd niet helemaal loslaten omdat kind neurodivers is en echt last krijgt van te lang op een scherm.
maandag 20 januari 2025 om 13:36
De oudste hebben wij rond die leeftijd 1,5 jaar nauwelijks gezien. Die wilde alleen maar op haar kamer zijn en met rust gelaten worden. Wij hebben dat grotendeels ook zo gedaan. Nu is de eerste puberhobbel achter de rug en zit ze weer bijna elke avond beneden huiswerk te doen of gewoon even gezellig. Schermtijd doen wij niet heel moeilijk over. School is 5 dagen, 2 avonden en een weekenddag sporten en nog huiswerk. Al met al heeft ze niet extreem veel tijd in normale weken. Als ze die gamend wil doorbrengen, prima. Ik heb ook enorm veel tv gekeken rond die leeftijd. De jongste zit nog op de basisschool. Die motiveer ik wel tot afspreken in vakanties. Dan loopt het echt de spuigaten uit met YouTube kijken. Maar ook die sport 3x, nog een middag dansles en heeft huiswerk en spreekt zeker 2x per week af. Als ze dan een of 2 keer per week een hele middag YouTube kijkt zit ik daar eigenlijk niet zo mee.
maandag 20 januari 2025 om 13:48
Dankje, dat laatste is inderdaad is niet zo. Ik word er alleen af en toe een beetje simpel van, en broertje gooit graag olie op het vuur door te benadrukken dat het nu Eindelijk Gezellig is zonder haar.ldp schreef: ↑20-01-2025 08:51Tja, we zijn er niet bij geweest. Ik had het idee dat het het ging op puberdrama en ook een beetje extra sappig verteld werd en nam het niet zo serieus. Er staat volgens mij ook niet dat de ouders er in meegaan, alleen een puber die -puber eigen- de zaken nogal opblaast.
Maar goed, het kan ook een kind met issues zijn natuurlijk. Als dit allemaal heel serieus is op een manier waar het hele gezin onder lijdt dan is er wel wat meer aan de hand natuurlijk.
Waar hij uiteraard op wordt aangesproken.
Back to het topic dus.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
maandag 20 januari 2025 om 14:24
Portinatx schreef: ↑20-01-2025 11:23Ik heb niet alles gelezen maar hoe denken jullie dan over schermtijd? Als kind weinig anders wil doen behalve gamen dan zit hij toch uren op een scherm?
Ons kind vermaakt zichzelf heel moeilijk. En als ik niet oplet is daar de hele dag een telefoon, tv of PlayStation. Wij zijn dus streng en na een uur moet alles ingeleverd worden. En dan, dan verveelt kind zich. Luistert een podcast en loopt wat door het huis.
Vaak zijn er meerdere scherm momenten op een dag.
Ik voel dus ook vaak de druk iets te ondernemen anders gebeurt het niet.
Buiten spelen is niet echt leuk in je eentje, er zijn niet zoveel vriendjes om mee te spelen en af te spreken lukt meestal 1 en soms met geluk 2x pw.
Rest komt dus op ons neer. Er zijn twee sport momenten per week en 1x muziekles.
Na school gaat kind even op een scherm, als ik het niet in de gaten hou is dat zo 2,5 uur en dat mag dus niet van ons. Er zijn dan nog heel wat uren over in de dag tot het bedtijd is. In de avond kijken we samen tv, klokhuis, jeugdjournaal en soms nog iets anders.
Ik voel me ook vaak schuldig dat ik niet genoeg doe. Ook omdat ons kind wat moeilijk aansluiting vindt en niet heel erg veel vriendjes heeft.
Dus ik organiseer meestal uitjes, of samen fietsen, boodschappen halen, vuurtje stoken, etc. Maar het blijft lastig want ons kind lukt het niet echt om zichzelf te vermaken.
Lego, playmobil, auto's, lezen, knutselen, spelletjes, samen koken (heel soms) maken we kind echt niet blij mee. Dus ik snap TO en ik wil zelf die schermtijd niet helemaal loslaten omdat kind neurodivers is en echt last krijgt van te lang op een scherm.
Hier loop ik dus ook wel een beetje tegenaan. Als wij niks verzinnen is de reactie toch wel grotendeels: dan ga ik wel op een schermpje.
Maargoed, hij belt met vriendjes, dus die mogen blijkbaar ook vrij veel gamen, dus hij is niet de enige. Het is ook guur weer, wellicht gaat het straks als het wat warmer wordt wel weer beter qua buiten 'spelen' (rondhangen)
Maar inderdaad dat neurodiverse speelt hier waarschijnlijk ook een rol (wordt momenteel onderzocht) en het gamen is ook een flinke hyperfocus, maar tegelijkertijd ook een manier om te ontspannen en dat is dan weer iets positiefs eraan natuurlijk
maandag 20 januari 2025 om 14:30
Hoe gamed hij?auroraatje schreef: ↑20-01-2025 14:24Hier loop ik dus ook wel een beetje tegenaan. Als wij niks verzinnen is de reactie toch wel grotendeels: dan ga ik wel op een schermpje.
Maargoed, hij belt met vriendjes, dus die mogen blijkbaar ook vrij veel gamen, dus hij is niet de enige. Het is ook guur weer, wellicht gaat het straks als het wat warmer wordt wel weer beter qua buiten 'spelen' (rondhangen)
Maar inderdaad dat neurodiverse speelt hier waarschijnlijk ook een rol (wordt momenteel onderzocht) en het gamen is ook een flinke hyperfocus, maar tegelijkertijd ook een manier om te ontspannen en dat is dan weer iets positiefs eraan natuurlijk
Mijn zoon was en is tijdens het gamen ook sociaal actief. Er wordt veel gecommuniceerd met teamgenoten (hij heeft een tijdje wedstrijden gespeeld, toen dat nog makkelijk ging als minderjarige), leert en leerde mensen kennen, gamed nu hoofdzakelijk met vrienden en behalve dag er inhoudelijk gepraat wordt, wordt er ook enorm veel gelachen, slap geouwehoerd en van alles en nog wat besproken.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
maandag 20 januari 2025 om 14:33
Moiren schreef: ↑20-01-2025 14:30Hoe gamed hij?
Mijn zoon was en is tijdens het gamen ook sociaal actief. Er wordt veel gecommuniceerd met teamgenoten (hij heeft een tijdje wedstrijden gespeeld, toen dat nog makkelijk ging als minderjarige), leert en leerde mensen kennen, gamed nu hoofdzakelijk met vrienden en behalve dag er inhoudelijk gepraat wordt, wordt er ook enorm veel gelachen, slap geouwehoerd en van alles en nog wat besproken.
Soms gamet hij alleen, dan bouwt hij bijvoorbeeld in Minecraft. Hierin verwerkt ie soms ook dingen uit het dagelijks leven, hij heeft bijvoorbeeld toen onze kat overleed een grafmonument voor haar gebouwd in Minecraft.
Als hij met vrienden gamet wordt er inderdaad ook veel geouwehoerd onderling, maken ze grapjes, praten soms ook over dingen die ze meemaken etc. En soms worden bepaalde zinnen 10 keer herhaald, dat ik denk van : ik word gek. Maar dat doen ze wel allemaal, dat is niet iets dat mijn zoon als enige doet.
maandag 20 januari 2025 om 14:34
Die vind ik vrij normaal. Walgt er hier eentje van bijvoorbeeld witlof, dus als ze een afspraak heeft, dan komt ook regelmatig het verzoek of wij dan dat kunnen eten als zij weg is.Presto schreef: ↑20-01-2025 08:14Zoals ik het lees en opvat klinkt het vooral als controledrang, maar misschien komt het hier heftiger over dan het is. De voorbeelden die je noemt (verslag en foto's eisen, gezinsleden vragen dingen te eten die je niet lust, van een afspraak verontwaardigd naar huis komen) herken ik niet en vind ik best ver gaan.
maandag 20 januari 2025 om 14:36
Voor neurodiverse kind hier juist heel fijn al het online gebeuren. Gamede met mensen van over de hele wereld, op school sprak ze amper iemand.auroraatje schreef: ↑20-01-2025 14:24Hier loop ik dus ook wel een beetje tegenaan. Als wij niks verzinnen is de reactie toch wel grotendeels: dan ga ik wel op een schermpje.
Maargoed, hij belt met vriendjes, dus die mogen blijkbaar ook vrij veel gamen, dus hij is niet de enige. Het is ook guur weer, wellicht gaat het straks als het wat warmer wordt wel weer beter qua buiten 'spelen' (rondhangen)
Maar inderdaad dat neurodiverse speelt hier waarschijnlijk ook een rol (wordt momenteel onderzocht) en het gamen is ook een flinke hyperfocus, maar tegelijkertijd ook een manier om te ontspannen en dat is dan weer iets positiefs eraan natuurlijk
maandag 20 januari 2025 om 14:38
Dat doe ik ook. Maar ik zou wel raar staan te kijken als mijn kind door de koelkast zou gaan voorafgaande aan een uitje en dan zou aangeven dat wij bepaalde dingen zouden moeten eten.
maandag 20 januari 2025 om 14:58
Ik ben zelf ook autistisch en ik moet zeggen zonder online was ik ook een stuk eenzamer geweest, ik kan me via een schermpje veel beter uitdrukken dan in het echt en het is ook makkelijker gelijkgestemden vinden. En tegelijkertijd denk ik ook over mezelf wel eens: zou ik niet wat meer in de echte wereld moeten leven ipv online? Maargoed, ik ben gelukkig, dat is het belangrijkste.
maandag 20 januari 2025 om 15:00
Van wie zou dat moeten? En gaat die laatste zin ook niet voor je zoon op?auroraatje schreef: ↑20-01-2025 14:58En tegelijkertijd denk ik ook over mezelf wel eens: zou ik niet wat meer in de echte wereld moeten leven ipv online? Maargoed, ik ben gelukkig, dat is het belangrijkste.
maandag 20 januari 2025 om 15:15
Van mezelf, Altijd bang dat ik later op mijn sterfbed denk: had ik maar meer met mijn leven gedaan. Maar tegelijkertijd heb ik er ook weer niet zoveel behoefte aan. Althans, als ik het geld had zou ik elke dag in een pretpark zitten ofzo, maar binnen onze financiele mogelijkheden leef ik mijn leven zoals ik dat wil
maandag 20 januari 2025 om 15:26
Precies!auroraatje schreef: ↑20-01-2025 14:58Ik ben zelf ook autistisch en ik moet zeggen zonder online was ik ook een stuk eenzamer geweest, ik kan me via een schermpje veel beter uitdrukken dan in het echt en het is ook makkelijker gelijkgestemden vinden. En tegelijkertijd denk ik ook over mezelf wel eens: zou ik niet wat meer in de echte wereld moeten leven ipv online? Maargoed, ik ben gelukkig, dat is het belangrijkste.
maandag 20 januari 2025 om 15:26
Dat lijkt me dan precies goed.auroraatje schreef: ↑20-01-2025 15:15Van mezelf, Altijd bang dat ik later op mijn sterfbed denk: had ik maar meer met mijn leven gedaan. Maar tegelijkertijd heb ik er ook weer niet zoveel behoefte aan. Althans, als ik het geld had zou ik elke dag in een pretpark zitten ofzo, maar binnen onze financiele mogelijkheden leef ik mijn leven zoals ik dat wil
Je hoeft niet te leven voor de bühne.
maandag 20 januari 2025 om 15:48
Voor kleine kinderen wel, maar voor de gemiddelde puber is een treinreis geen belevenis meer hoor. Die van mij verkiest de auto toch echt ver boven treinen. Eigen muziek, praten zonder omstanders, eigen muziek enzo.
maandag 20 januari 2025 om 16:56
Ik vind dit echt bizar gedrag voor een 16 jarige.Valtifest schreef: ↑19-01-2025 21:33Hier elf en zestien en het kinderdagverblijf is nog gewoon open hoor.
Ik word er af en toe een beetje simpel van.
Oudste heeft fomo, dus als zij iets met vriendinnen gaat doen of gaat werken moeten wij eigenlijk doodstil op de bank gaan zitten ofzo, probeert enorm dwingend gedrag dat er niks ondernomen mag worden zonder haar.
Ik begin er echt een beetje allergisch voor te worden. Gaat ze oppassen of naar een vriendin, en dan foto's eisen per app van wat we eten en verslag welke film of serie we kijken.
Broertje gooit natuurlijk graag olie op het vuur dus doet braaf verslag en dan de sensatie afwachten.
Woest is ze, als dat iets is dat zij ook lust of ook had willen kijken, of als we een bordspel hebben gedaan. En de interesse is dan ineens zeeeeeer breed.
Alles is ineens haar lievelings.
Is zij weg en gaan we ergens heen is het helemaal mis.
Precies net haar lievelingswinkel/lievelingspersoon.
Ze wees laatst zelfs aan van de boodschappen wat zij niet lust en wat wij dan mooi konden opeten, voordat ze wegging.
En laten we vooral niet proberen om in haar afwezigheid ergens te lunchen of eten te bestellen. Ze is er een keer verontwaardigd voor naar huis gekomen.
En toen hadden wij haar hele afspraak verpest, zat ze de hele avond met een boos hoofd op de bank met haar vriendinnen te appen.
Wiens ouders het volgens haar ook allemaal heel raar vinden dat we precies vandaag pizza hadden besteld en ons arme kind hadden buitengesloten.
Volgens haar wachten we precies met dat soort dingen tot ze de deur uit is, verder is het hier een dooie boel en eten we nooit wat lekkers en ondernemen ook nooit wat
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 20 januari 2025 om 17:49
Ik ook, alsof de rest van het gezin met droog brood op de bank moet gaat zitten terwijl zijn de bloemetjes buiten zet. Zo werkt het niet in het leven.
Overigens vinden mijn co-ouderschap kids het ook stom als die ene zak chips die er nog lag toen zij naar hun vader gingen, een week later ineens verdwenen is. Hoe kan dat nou toch!?
TO: ik vind 11 eigenlijk best jong om al bezig te zijn met onafhankelijk worden van je ouders . Ik begrijp dat de meningen hier verdeeld zijn, maar ik zou toch kijken of je ergens kan uitvogelen waar zijn interesses liggen en daarop inspelen. Mijn jongste van 14 bleek bijvoorbeeld ineens bevangen door Griekse mythologie, dus kunnen we samen naar musea over de oudheid.
Overigens vinden mijn co-ouderschap kids het ook stom als die ene zak chips die er nog lag toen zij naar hun vader gingen, een week later ineens verdwenen is. Hoe kan dat nou toch!?
TO: ik vind 11 eigenlijk best jong om al bezig te zijn met onafhankelijk worden van je ouders . Ik begrijp dat de meningen hier verdeeld zijn, maar ik zou toch kijken of je ergens kan uitvogelen waar zijn interesses liggen en daarop inspelen. Mijn jongste van 14 bleek bijvoorbeeld ineens bevangen door Griekse mythologie, dus kunnen we samen naar musea over de oudheid.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in