Kinderen
alle pijlers
Lompe CB arts
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:01
Ik had vandaag een vervanger (vanwege herfstvakantie) maar ik ben helemaal een beetje over de zeik van het bezoek aan het bureau.
Om te beginnen, m'n dochter van 10 maanden blijkt een zeldzame bloedafwijking te hebben, waar we achter kwamen doordat ze heel erg lang spruw had.
Haar bloedbeeld lijkt op een leukemiebeeld, maar het is opgestuurd naar de VU en het COD (of COB oid.) Hieruit bleek dat het geen leukemie is.
Wat het nu wel is weten de artsen bij ons het ziekenhuis niet meer, dus we zijn doorgestuurd naar het AMC.
Ik vertelde dit op tegen de arts als antwoord op de vraag hoe het nu met haar ging.
Toen vertelde ze me dat ze in de praktijk (ze is huisarts) een babymeisje hadden gehad die een verdikte klier had en het bloed was opgestuurd naar de VU en het COD en ze bleek ook geen leukemie te hebben, en ook net als bij ons in onzekerheid wat ze dan wel had. Maar zegt ze; een half jaar later bleek het toch wel leukemie te zijn...
Toen kwam de wijkverpleegster binnen en ging ze weer verder met de onderzoeken.
Ik ging weg met zo'n kutgevoel, ik bedoel ze is árts.. Ze praat me op deze manier alleen maar meer zorgen aan.
En die hebben we eigenlijk al genoeg..
Zit erover te denken om m'n eigen wijkverpleegkundige hierover te bellen dat ik niet zit te wachten op bangmakerijverhalen.. Maar goed, ze was verder wel heel lief en misschien was het alleen een beetje lomp en stel ik me aan?
Om te beginnen, m'n dochter van 10 maanden blijkt een zeldzame bloedafwijking te hebben, waar we achter kwamen doordat ze heel erg lang spruw had.
Haar bloedbeeld lijkt op een leukemiebeeld, maar het is opgestuurd naar de VU en het COD (of COB oid.) Hieruit bleek dat het geen leukemie is.
Wat het nu wel is weten de artsen bij ons het ziekenhuis niet meer, dus we zijn doorgestuurd naar het AMC.
Ik vertelde dit op tegen de arts als antwoord op de vraag hoe het nu met haar ging.
Toen vertelde ze me dat ze in de praktijk (ze is huisarts) een babymeisje hadden gehad die een verdikte klier had en het bloed was opgestuurd naar de VU en het COD en ze bleek ook geen leukemie te hebben, en ook net als bij ons in onzekerheid wat ze dan wel had. Maar zegt ze; een half jaar later bleek het toch wel leukemie te zijn...
Toen kwam de wijkverpleegster binnen en ging ze weer verder met de onderzoeken.
Ik ging weg met zo'n kutgevoel, ik bedoel ze is árts.. Ze praat me op deze manier alleen maar meer zorgen aan.
En die hebben we eigenlijk al genoeg..
Zit erover te denken om m'n eigen wijkverpleegkundige hierover te bellen dat ik niet zit te wachten op bangmakerijverhalen.. Maar goed, ze was verder wel heel lief en misschien was het alleen een beetje lomp en stel ik me aan?
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:09
Gatver, wat een lompe arts. Manman je zal je zelf al wel genoeg zorgen maken zonder dat die arts er nog een schepje bovenop doet. Mijn ervaring met artsen is dat ze zonder enig gevoel voor tact altijd meteen van het ergste uitgaan en je dat ook mededelen.
(Zo heeft mijn tante te horen gekregen dat het kindje in haar buik niet levensvatbaar zou zijn, ze moest het maar laten weghalen. Nu een jaar later is het kindje er. Wel met een afwijking, maar niet levensbedreigend of van de categorie "niet mee te leven". Zo hoorde mijn schoonvader dat ie maar vast afscheid van ons moest gaan nemen. Nu is ie geopereerd en moet ie nog bestraald, maar is er kans dat het weer goed komt. Zo hoorde een digidinnetje op een ander topic dat haar kindje ernstig gehandicapt blijkt te zijn en dat ze er ook maar over moest gaan nadenken of ze het zou laten weghalen. Nu blijkt er wel wat aan de hand, maar niet zo ernstig als de arts het haar had voorgespiegeld. Zucht, artsen...).
Ik hoop dat het met je dochtertje meevalt. En vooral niet afgaan op de doemverhalen van artsen. Ik weet niet wat die mensen bezielt, maar ze schijnen er lol in te hebben om mensen enorm te laten schrikken.
Liefs Frans
(Zo heeft mijn tante te horen gekregen dat het kindje in haar buik niet levensvatbaar zou zijn, ze moest het maar laten weghalen. Nu een jaar later is het kindje er. Wel met een afwijking, maar niet levensbedreigend of van de categorie "niet mee te leven". Zo hoorde mijn schoonvader dat ie maar vast afscheid van ons moest gaan nemen. Nu is ie geopereerd en moet ie nog bestraald, maar is er kans dat het weer goed komt. Zo hoorde een digidinnetje op een ander topic dat haar kindje ernstig gehandicapt blijkt te zijn en dat ze er ook maar over moest gaan nadenken of ze het zou laten weghalen. Nu blijkt er wel wat aan de hand, maar niet zo ernstig als de arts het haar had voorgespiegeld. Zucht, artsen...).
Ik hoop dat het met je dochtertje meevalt. En vooral niet afgaan op de doemverhalen van artsen. Ik weet niet wat die mensen bezielt, maar ze schijnen er lol in te hebben om mensen enorm te laten schrikken.
Liefs Frans
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:17
Ik zal dan wel de uitzondering zijn, maar ik vind de opmerking van de arts niet lomp. Natuurlijk zit je als ouder niet op zo'n opmerking te wachten, maar sowieso zit je nooit op slecht nieuws te wachten. Deze arts vertelt je een voorbeeld uit haar praktijk waar ze misschien zelf ook wel heel erg van geschrokken is. Je kunt er natuurlijk altijd over discussiëren wat een arts wel en niet moet vertellen, maar ik heb zelf liever dat artsen gewoon de realiteit vertellen en daar horen ook deze verhalen bij, hoe vervelend, eng en naar ook.
Maar goed, aan mijn mening heb je nu niets. Als je moeite met deze opmerking hebt dan zou ik zelf gewoon contact zoeken met deze arts en zeggen dat je erg van haar opmerking geschrokken bent en niet op dit soort verhalen zit te wachten. Ik persoonlijk zou pas met de wijkverpleegkundige contact zoeken als je de arts zelf niet te spreken kunt krijgen. Anders gaat dit verhaal weer over 2 hoofden en jij bent toch degene die het best kunt uitleggen waarom je de opmerking zo vervelend vond.
Maar goed, aan mijn mening heb je nu niets. Als je moeite met deze opmerking hebt dan zou ik zelf gewoon contact zoeken met deze arts en zeggen dat je erg van haar opmerking geschrokken bent en niet op dit soort verhalen zit te wachten. Ik persoonlijk zou pas met de wijkverpleegkundige contact zoeken als je de arts zelf niet te spreken kunt krijgen. Anders gaat dit verhaal weer over 2 hoofden en jij bent toch degene die het best kunt uitleggen waarom je de opmerking zo vervelend vond.
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:25
Eens met Anky. Ik wilde hetzelfde zeggen.
Had het er toevallig met een vriendin over laatst, zij is huisarts. Je leert op je opleiding wel om dit soort dingen te vertellen. Ik vind ook dat je daar als ouder recht op hebt. Slecht nieuws is nooit leuk om te horen, maar ook niet leuk om te vertellen. Stel, in het allerergste geval, dat je na een half jaar te horen krijgt dat je kind alsnog iets heeft wat eerder was uitgesloten. Een arts moet je daarvan op de hoogste stellen, als die arts de informatie heeft dat dat kan gebeuren.
Had het er toevallig met een vriendin over laatst, zij is huisarts. Je leert op je opleiding wel om dit soort dingen te vertellen. Ik vind ook dat je daar als ouder recht op hebt. Slecht nieuws is nooit leuk om te horen, maar ook niet leuk om te vertellen. Stel, in het allerergste geval, dat je na een half jaar te horen krijgt dat je kind alsnog iets heeft wat eerder was uitgesloten. Een arts moet je daarvan op de hoogste stellen, als die arts de informatie heeft dat dat kan gebeuren.
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:27
Mette, ik hoop dat alles goed is met je kleine meid. Ik vind het ontzettend lomp van de arts en ook niet professioneel. Er zullen honderd verschillende uitkomsten zijn voor honderd verschillende kinderen en om er zo eentje op te noemen vind ik niet juist. Als dokter moet je je aan de feiten houden en niet speculeren (of voorbeelden noemen die op je kindje lijken maar niet je kindje zijn!!) Als er een reden is om te speculeren (bijvoorbeeld als je als ouder vraagt, wat zou het kunnen zijn, welke ziektebeelden hebben dezelfde symptomen) dan is het wat anders. Ik weet niet hoe je dit op kunt volgen maar kan me voorstellen dat je niet meer door die arts behandelt wilt worden.
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:29
Ik vind dat je als arts 1 stap per keer moet nemen. (ten opzichte van de patient, tenzij er duidelijke aanwijzingen zijn of tenzij de patient om iets anders vraagt). Al is het alleen al om de client anders wordt overspoeld met info waar ie niks mee kan en vaak niet eens iets mee zou hoeven kunnen.
In de voorbeelden die ik noemde werd er meteen gesproken over als die en die en die uitslag allemaal slecht is, dan gebeurt er dit. Terwijl al die uitslagen helemaal niet slecht hoeven te zijn. Bij een slecht nieuws gesprek moet je natuurlijk de realitiet vertellen, maar niet op deze manier, vind ik. Vertellen wat er bij bepaalde uitslagen die iemand mogelijk kan hebben allemaal mis kan gaan, vind ik niet realistisch. Eerst afwachten wat er aan de hand is, dan reeel (sorry geen puntjes) zijn.
Ik vind de opmerking van de arts dus nog steeds lomp.
In de voorbeelden die ik noemde werd er meteen gesproken over als die en die en die uitslag allemaal slecht is, dan gebeurt er dit. Terwijl al die uitslagen helemaal niet slecht hoeven te zijn. Bij een slecht nieuws gesprek moet je natuurlijk de realitiet vertellen, maar niet op deze manier, vind ik. Vertellen wat er bij bepaalde uitslagen die iemand mogelijk kan hebben allemaal mis kan gaan, vind ik niet realistisch. Eerst afwachten wat er aan de hand is, dan reeel (sorry geen puntjes) zijn.
Ik vind de opmerking van de arts dus nog steeds lomp.
anoniem_39446 wijzigde dit bericht op 16-10-2007 13:31
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:46
ik vind het ook lomp of je moet gaan bellen weet ik niet.
Ze vertelt een vaag vehaal wat eigenlijk helemaal niks met Noof te maken heeft. Je ziet artsen genoeg, zij, als CB arts, zal echt niks toe te voegen hebben. Ze had gewoon naar je verhaal moeten luisteren en t in het dossier vastleggen. En verder niet.
Jammer dat je op dat moment dan ff niks weet te zeggen. (tenminste zo zou dat bij mij gaan)
Misschien moet je toch maar even bellen..
Ze vertelt een vaag vehaal wat eigenlijk helemaal niks met Noof te maken heeft. Je ziet artsen genoeg, zij, als CB arts, zal echt niks toe te voegen hebben. Ze had gewoon naar je verhaal moeten luisteren en t in het dossier vastleggen. En verder niet.
Jammer dat je op dat moment dan ff niks weet te zeggen. (tenminste zo zou dat bij mij gaan)
Misschien moet je toch maar even bellen..
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:47
Ik vind de opmerking ook eerder eerlijk, in plaats van lomp. Het kan natuurlijk zo zijn dat de opmerking lomp haar keel uit kwam, en als je je daaraan stoort, dan zou ik er zeker iets van zeggen, maar dit zou ik wel in een na gesprek met diezelfde arts doen, niet met een ander.
Ik begrijp dat het informatie is die je liever niet wilt horen, of waar je niet op zit te wachten, maar het is wel een eerlijk beeld wat zij schetst, zij put uit eigen ervaringen uit haar praktijk.
Ik wens je veel sterkte met je kleine meisje!
Ik begrijp dat het informatie is die je liever niet wilt horen, of waar je niet op zit te wachten, maar het is wel een eerlijk beeld wat zij schetst, zij put uit eigen ervaringen uit haar praktijk.
Ik wens je veel sterkte met je kleine meisje!
dinsdag 16 oktober 2007 om 14:09
Wij hebben helaas ook ervaring met een ernstig ziek kind, maar wij zochten zelf internet af naar alle informatie die met de ziekte van onze zoon te maken had. Positief of negatief, we wilden alles weten. Zo kwamen we ook tot de conclusie dat de behandelend specialisten ons over het algemeen de ernstigste prognoses gedoseerd probeerden te vertellen. Toen ik de kinderarts op een gegeven moment vroeg of de harde cijfers die ik had gevonden, klopten, sprongen de tranen bij haar in de ogen. Maar goed, die cijfers waren dan ook ernstig: ons toen nog gezonde kind had ineens tientallen langdurige epileptische aanvallen per dag en daardoor ruim 95% kans op een ernstige geestelijke en/of lichamelijke handicap. We wilden gewoon graag weten wat ons in het ergste geval te wachten stond. Dat was onze manier van ermee omgaan. Ik zou dus zelf helemaal geen moeite hebben gehad met zo'n duidelijke arts.
Maar omdat iedere ouder er op een andere manier mee omgaat, en je deze arts ook helemaal niet kende, zou ik het toch gepaster hebben gevonden als ze je die informatie alleen gegeven had als je er zelf om had gevraagd.
Maar omdat iedere ouder er op een andere manier mee omgaat, en je deze arts ook helemaal niet kende, zou ik het toch gepaster hebben gevonden als ze je die informatie alleen gegeven had als je er zelf om had gevraagd.
dinsdag 16 oktober 2007 om 14:18
ik ben het niet helemaal eens met de opmerkingen. Ik denk dat de arts er alleen iets over moet vertellen als het zin heeft. Deze opmerking heeft geen enkele zin: wat zegt één zo'n geval uit haar praktijk nu over het daadwerkelijke risico? helemaal niets. Dan kun je zo'n verhaal beter achterwege laten. dit valt bij mij onder de categorie 'bakerpraatjes' en TO heeft gelijk dat ze daar niet op zit te wachten. Als die arts nu met echte risico-cijfers was gekomen (die er voor dit soort gevallen waarschijnlijk niet eens zijn) is het nog een ander verhaal.
Mette Mare: heel veel sterkte. ik zou wel de arts er persoonlijk op aanspreken en niet via de wijkverpleegkundige
Mette Mare: heel veel sterkte. ik zou wel de arts er persoonlijk op aanspreken en niet via de wijkverpleegkundige
dinsdag 16 oktober 2007 om 14:50
dinsdag 16 oktober 2007 om 15:32
Jammer, zoiets. Die opmerking heeft geen enkele meerwaarde voor jou. Misschien kun je het zien als een voorbeeld : er zijn nou eenmaal artsen die heel goed een diagnose kunnen stellen en een patient behandelen maar die sociaal gezien gewoon wat gehandicapt zijn.
Ik zou het laten waaien. Of anders haar bellen en zeggen dat je niet zit te wachen op dit soort verhalen. Heb gewoon vertrouwen in het VU en laat je door één domme opmerking niet bang maken. Sterkte!
Ik zou het laten waaien. Of anders haar bellen en zeggen dat je niet zit te wachen op dit soort verhalen. Heb gewoon vertrouwen in het VU en laat je door één domme opmerking niet bang maken. Sterkte!
dinsdag 16 oktober 2007 om 16:14
He meiden,
Bedankt voor jullie reacties!
Ik ben zeker voor duidelijkheid van artsen zeker als het om een ziekte gaat. En dat de waarheid soms hard kan zijn.. M'n dochter heeft door de bevalling een handicap overgehouden. Ik ben ook zeker geen ouder die d'r kop in het zand steekt.
Waar ik over val bij deze arts, is dat ze geen enkel idee had waar ze over sprak. Ze heeft geen enkele bloedwaarde gezien van Nova, en zelfs de kinderartsen weten het niet.
Als Nova's kinderarts dit tegen ons had gezegd, dat sommige uitslagen niet altijd even zeker zijn, had ik dat fijn gevonden om dat te weten. Maar hij kent Nova's dossier, en zij helemaal niet.
En de blijdschap dat de uitslagen op leukemie goed waren, trekt zij in twijfel met een verhaal uit haar praktijk, waarvan er niet eens echt overeenkomsten zijn met Noof.
Toen het bleek dat Nova een blijvende handicap had overgehouden aan de bevalling wilde ik ook weten hoe en wat en hoe de toekomst er uit zou zien, ook al zou dat niet al rooskleurig zijn. Maar wel van iemand die weet waar hij het over heeft, dus haar behandelend arts.
En niet van een invallende CB arts die haar helemaal niet kent. En zeker niet met zo'n vaag verhaal.
Ik ga toch even bellen.
Bedankt voor jullie reacties!
Ik ben zeker voor duidelijkheid van artsen zeker als het om een ziekte gaat. En dat de waarheid soms hard kan zijn.. M'n dochter heeft door de bevalling een handicap overgehouden. Ik ben ook zeker geen ouder die d'r kop in het zand steekt.
Waar ik over val bij deze arts, is dat ze geen enkel idee had waar ze over sprak. Ze heeft geen enkele bloedwaarde gezien van Nova, en zelfs de kinderartsen weten het niet.
Als Nova's kinderarts dit tegen ons had gezegd, dat sommige uitslagen niet altijd even zeker zijn, had ik dat fijn gevonden om dat te weten. Maar hij kent Nova's dossier, en zij helemaal niet.
En de blijdschap dat de uitslagen op leukemie goed waren, trekt zij in twijfel met een verhaal uit haar praktijk, waarvan er niet eens echt overeenkomsten zijn met Noof.
Toen het bleek dat Nova een blijvende handicap had overgehouden aan de bevalling wilde ik ook weten hoe en wat en hoe de toekomst er uit zou zien, ook al zou dat niet al rooskleurig zijn. Maar wel van iemand die weet waar hij het over heeft, dus haar behandelend arts.
En niet van een invallende CB arts die haar helemaal niet kent. En zeker niet met zo'n vaag verhaal.
Ik ga toch even bellen.
dinsdag 16 oktober 2007 om 16:32
Ik denk dat geen enkele opmerking van een arts over kanker, al is het het kleinste vermoeden als niet lomp, genuanceerd of professioneel wordt ervaren in eerste instantie. Dus de manier waarop jij het ervaart is vast goed, ik weet niet of zij dit nieuws op een andere manier beter had kunnen brengen waarbij jij die ervaring niet had gehad.
Ze heeft niet gezegd dat je kind leukemie heeft, maar heeft je wel over haar ervaring verteld. En geloof me (in mijn omgeving kwam kinderleukemie voor), als het je overkomt dan zou je hebben gewild dat iemand je hierop attent gemaakt, al was het met de allerlompste opmerking. Leukemie kan zomaar de kop opsteken zonder dat je van te voren symptomen ziet, dus hou het in de gaten, deze ziekte is zo ernstig en zo sluipend dat iedere verhoogde kans erop serieus moet worden genomen.
Of had je het liever niet de ervaring van een arts willen horen en zonder attent te zijn op eventuele gevaren rustig aan de uitslag willen afwachten? Nu kun je tenminste opletten op de symptomen.
En ja, het is rot dat het je bang maakt, en inderdaad, misschien is het niet nodig. Maar als het wel nodig is, dan dank je de hemel op je blote knieen voor deze "lompe" reactie.
Maar als jij je hier rot over voelt dan zou ik haar daar persoonlijk over aanspreken zodat ze toe kan lichten waarom ze het heeft gezegd. En jij voelt je rot he, dat betekent niet automatisch dat zij iets verkeerd heeft gedaan.
Ik denk dat die opmerking wel degelijk meerwaarde heeft voor jou. Haar bloedbeeld lijkt al op een leukemiebeeld, dan zal je zelf toch ook wel eens aan leukemie hebben gedacht? Ja, nu is het misschien wat dichterbij gekomen en dat is een enorme schok. Hou je kind verschrikkelijk goed in de gaten (baat het niet dan schaadt het niet).
Ze heeft niet gezegd dat je kind leukemie heeft, maar heeft je wel over haar ervaring verteld. En geloof me (in mijn omgeving kwam kinderleukemie voor), als het je overkomt dan zou je hebben gewild dat iemand je hierop attent gemaakt, al was het met de allerlompste opmerking. Leukemie kan zomaar de kop opsteken zonder dat je van te voren symptomen ziet, dus hou het in de gaten, deze ziekte is zo ernstig en zo sluipend dat iedere verhoogde kans erop serieus moet worden genomen.
Of had je het liever niet de ervaring van een arts willen horen en zonder attent te zijn op eventuele gevaren rustig aan de uitslag willen afwachten? Nu kun je tenminste opletten op de symptomen.
En ja, het is rot dat het je bang maakt, en inderdaad, misschien is het niet nodig. Maar als het wel nodig is, dan dank je de hemel op je blote knieen voor deze "lompe" reactie.
Maar als jij je hier rot over voelt dan zou ik haar daar persoonlijk over aanspreken zodat ze toe kan lichten waarom ze het heeft gezegd. En jij voelt je rot he, dat betekent niet automatisch dat zij iets verkeerd heeft gedaan.
Ik denk dat die opmerking wel degelijk meerwaarde heeft voor jou. Haar bloedbeeld lijkt al op een leukemiebeeld, dan zal je zelf toch ook wel eens aan leukemie hebben gedacht? Ja, nu is het misschien wat dichterbij gekomen en dat is een enorme schok. Hou je kind verschrikkelijk goed in de gaten (baat het niet dan schaadt het niet).
dinsdag 16 oktober 2007 om 17:09
Volgens mij heb je niet helemaal goed gelezen.. Nova is al uitgebreid onderzocht op leukemie door het ziekenhuis hier en door het VU en het COD.
Daar kwam dus uit dat ze het niet heeft. Nu gaan ze dus verder zoeken wat het dan wel is.
Geloof mij, we maken ons al genoeg zorgen.
De consultatiebureauarts zegt alleen met een voorbeeld uit haar praktijk dat je die (positieve) uitslagen soms met een korrel zout moet nemen. En dat vind ik schandelijk, dat zij zonder enige kennis van het geval, het VU en COD in twijfel trekt en mij daarbij onzeker maakt of de testen wel goed uitgevoerd zijn.
Dat vind ik zo rot aan zo tussen neus en lippen door vertellen van zo'n verhaal.
Ze heeft het niet als zijnde gebracht als arts, in een echt gesprek ofzo. nee ze vertelde het gewoon heel luchtig.
En omdat leukemie dus uitgesloten was, valt die zorg van je schouders. Nu natuurlijk nog afwachten wat het dan wel is, maar goed, leukemie iig niet.
En de consultatiebureau arts hoeft geen oordeel te vellen door de ervaring met een andere patient over mijn dochter terwijl ze helemaal niets van haar dossier af weet.
Maar goed, ik hou erover op.
Bedankt voor jullie adviezen!
dinsdag 16 oktober 2007 om 17:17
Deze opmerking heeft helemáál geen meerwaarde. Uit de onderzoeken blijkt dat haar bloedbeeld op leukemie líjkt maar het het niet(!) is. En ze is (gaat) onder behandeling in het AMC waar ze vast wel weten waar ze mee bezig zijn.
Het feit dat een invalarts die Nova helemaal niet kent dit zegt vind ik lomp ja. En dat zij ook als huisarts werkt en vanuit die ervaring een hele andere casus aanzwengeld vind ik raar. De symptomen zijn namelijk compleet verschillend.
Het heeft ook helemaal geen meerwaarde, het is alleen paniek zaaien.
Stel dat je een goede 20-weken echo hebt gehad als je zwanger bent en een verloskundige zegt; Ja, ik ken iemand uit de praktijk en die kreeg na de goede 20-weken echo toch een zwaar gehandicapt kind. Dat is toch ook loze informatie??
Mette, dikke kus van mij voor jullie. Laat je niet gek maken!!!
dinsdag 16 oktober 2007 om 17:36
Ook al vertelde ze het luchtig, ze is arts en vervulde neem ik aan ook die rol toen jij naar haar luisterde. Kennelijk vond ze het nodig om je te waarschuwen. Misschien vond ze het zelfs nodig om dat op een voor jou botte manier te doen zodat het zou blijven hangen, ze ziet jullie immers niet weer.
Ik denk dat deze arts jullie alleen maar op het hart wilde drukken dat je op moet blijven letten op symptomen van leukemie. Ondanks dat tests in het verleden uitgewezen hebben dat je dochter deze ziekte niet heeft.
Ervaringen met kinderen met kanker hebben ook impact op artsen, een arts is ook maar een mens, en misschien was deze arts daardoor iets te allert en lomp voor jou, maar beter zo dan andersom.
Je moet je zeker niet gek laten maken, zo was mijn post ook niet bedoeld, ik schrok er alleen van hoe snel mensen een opmerking van een arts in de wind sloegen omdat ie niet lekker over kwam. Zo kwam het op mij over, hoeft niet zo te zijn natuurlijk.
Veel sterkte (en ik hou er ook over op).
Ik denk dat deze arts jullie alleen maar op het hart wilde drukken dat je op moet blijven letten op symptomen van leukemie. Ondanks dat tests in het verleden uitgewezen hebben dat je dochter deze ziekte niet heeft.
Ervaringen met kinderen met kanker hebben ook impact op artsen, een arts is ook maar een mens, en misschien was deze arts daardoor iets te allert en lomp voor jou, maar beter zo dan andersom.
Je moet je zeker niet gek laten maken, zo was mijn post ook niet bedoeld, ik schrok er alleen van hoe snel mensen een opmerking van een arts in de wind sloegen omdat ie niet lekker over kwam. Zo kwam het op mij over, hoeft niet zo te zijn natuurlijk.
Veel sterkte (en ik hou er ook over op).
dinsdag 16 oktober 2007 om 18:46
Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind dat laatste helemaal geen loze informatie. Dat is toch gewoon de normale realiteit?
Maar goed, dit gaat een beetje off topic. TO, ik zou inderdaad gewoon bellen als het je hoog zit en ook uitleggen waarom. Wellicht dat de arts zelf er in de toekomst wat van kan leren. Ik zou het wel tegen de arts zelf zeggen indien mogelijk en niet tegen een collega. Dat zou ik dan weer een beetje raar vinden.
dinsdag 16 oktober 2007 om 19:07
MetteMare, heb je de arts nog gesproken?
Er is namelijk nog een mogelijke interpretatie van de opmerking van de arts zoals jij 'm hier schrijft, namelijk: het kindje waar ze het over had, had in eerste instantie echt geen leukemie, maar wat het wel had ontwikkelde zich in een half jaar tot leukemie. Niet dat daarmee alles goed is, want dan blijft het een in mijn ogen ongepaste opmerking over een rampscenario dat een volledig ander kind is overkomen, maar het is toch net iets anders dan twijfel zaaien over de kwaliteit van de onderzoeken die je dochter tot nu toe ondergaan heeft.
Misschien dat het voor jou toch prettig is om aan haar zelf te vragen wat ze nou echt bedoelde.
Sterkte, en hopelijk krijgen jullie snel duidelijkheid over wat je dochter heeft, en blijkt het onschuldig te zijn.
Er is namelijk nog een mogelijke interpretatie van de opmerking van de arts zoals jij 'm hier schrijft, namelijk: het kindje waar ze het over had, had in eerste instantie echt geen leukemie, maar wat het wel had ontwikkelde zich in een half jaar tot leukemie. Niet dat daarmee alles goed is, want dan blijft het een in mijn ogen ongepaste opmerking over een rampscenario dat een volledig ander kind is overkomen, maar het is toch net iets anders dan twijfel zaaien over de kwaliteit van de onderzoeken die je dochter tot nu toe ondergaan heeft.
Misschien dat het voor jou toch prettig is om aan haar zelf te vragen wat ze nou echt bedoelde.
Sterkte, en hopelijk krijgen jullie snel duidelijkheid over wat je dochter heeft, en blijkt het onschuldig te zijn.
dinsdag 16 oktober 2007 om 19:13
Ik heb de rest van de reacties nog niet gelezen, maar mijn ervaringen met artsen zijn dat ze er geen doekjes om winden. En daar zijn ze, vind ik, ook niet voor. Ze maken het niet mooier dan het is en ik denk ook niet dat ze het uit bangmakerij doen, maar eerder om je op de een of andere manier alert te houden.
Neemt niet weg dat ik me kan voorstellen dat je er van geschrokken bent. Sterkte!
Neemt niet weg dat ik me kan voorstellen dat je er van geschrokken bent. Sterkte!
