Kinderen
alle pijlers
meer dan 2 kinderen, commentaar van anderen
dinsdag 3 juni 2008 om 11:09
Ik ben momenteel zwanger van mijn tweede kindje. En mijn man en ik maken er geen geheim van dat we graag een groot gezin willen (als het ons gegunt is 4 kinderen). Nou wordt ik een beetje moe van het commentaar van anderen. Die lijken ons te willen overtuigen om daarvan af te zien, of zoiets.
Ik krijg nl geregeld te horen wat de nadelen zijn van meer kinderen, hoe we dat denken te doen in vakanties, een huis ed. Terwijl er nog helemaal geen sprake van is. Eerst moet ik nog bevallen van dit kindje.
Oke, ik heb deze zwangerschap last van bekkeninstabiliteit en loop dus moeilijk. Maar dat komt wel weer goed (niet alleen volgens mij maar ook volgens de fysio). En dit heeft veel met mijn zwangerschapshormonen te maken. Wij zien een evt. volgende zwangerschap (na goed herstel natuurlijk) positief in. Maar in mijn omgeving vinden ze het maar raar dat we dat al overwegen. Zij zien alleen maar beren op de weg. Wij denken altijd in mogelijkheden. Is het zo raar dan, om niet het geijkte 2 kinderen gezinnetje te willen? Om positief tegen mijn herstel aan te kijken? Oke, mijn zwangerschappen zijn lichamelijk niet allemaal je van het, maar ik denk maar zo, wat is nou 9 maanden op een mensenleven. Wat je ervoor terugkrijgt omvat zoveel meer.
Herkent iemand dit?
Ik krijg nl geregeld te horen wat de nadelen zijn van meer kinderen, hoe we dat denken te doen in vakanties, een huis ed. Terwijl er nog helemaal geen sprake van is. Eerst moet ik nog bevallen van dit kindje.
Oke, ik heb deze zwangerschap last van bekkeninstabiliteit en loop dus moeilijk. Maar dat komt wel weer goed (niet alleen volgens mij maar ook volgens de fysio). En dit heeft veel met mijn zwangerschapshormonen te maken. Wij zien een evt. volgende zwangerschap (na goed herstel natuurlijk) positief in. Maar in mijn omgeving vinden ze het maar raar dat we dat al overwegen. Zij zien alleen maar beren op de weg. Wij denken altijd in mogelijkheden. Is het zo raar dan, om niet het geijkte 2 kinderen gezinnetje te willen? Om positief tegen mijn herstel aan te kijken? Oke, mijn zwangerschappen zijn lichamelijk niet allemaal je van het, maar ik denk maar zo, wat is nou 9 maanden op een mensenleven. Wat je ervoor terugkrijgt omvat zoveel meer.
Herkent iemand dit?
woensdag 4 juni 2008 om 15:47
woensdag 4 juni 2008 om 16:33
Pammie, die reacties kreeg ik dus ook. Na zoon 3 de vraag wanneer de volgende kwam, want we moesten toch door voor een meid. En na nummer vier, die een heuse dame bleek te zijn (mijn hemel wat kan die krijsen zeg), riep de hele wereld dat we nu klaar waren. Het blijft vreemd dat anderen oordelen over hoeveel kinderen je geacht bent te krijgen.
woensdag 4 juni 2008 om 18:25
:
En daar hebben we die momzilla's weer. Retegeinig...
Apart trouwens dat je het in je eerste zin van je post om 14:39 hebt over leven en laten leven en vervolgens in je eindalinea een heel oordeel velt over een dame die je nauwelijks kent. Als je je aan je eigen credo houdt, zal het je toch aan je billen oxideren wat die vrouw op haar kraambed riep.
Waar het mij om gaat is dat het mij inderdaad aan mijn bevallige kont zal roesten wat iemand met zijn leven doet qua kinderen, hoeveelheid ervan etc...Ik haak alleen in op het feit dat ik het vreemd vind dat iemand die nog maar net nummer 4 heeft geworpen al begint over een eventuele nummer 5 en dat mag ik vinden lijkt mij!
Ik ken de dame in kwestie niet goed maar de dame in kwestie is wel degene die mij en mijn man continu op verjaardagen onder de neus wrijft dat " kinderen hebben het mooiste is wat er is" en dat " we niet weten wat we missen" dat dan weer wel.....
En ja het boek " momzilla's is inderdaad retegeinig
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 4 juni 2008 om 22:50
donderdag 5 juni 2008 om 10:28
ik ben zwanger van mijn 3de en ben 28 jaar, heb vooral op de eerste commentaar gehad ( ongelukje, niet gepland enz) terwijl ik gewoon 23 jaar was, toch geen rare leeftijd om aan kinderen te beginnen lijkt mij.
bij de tweede ook bekkenklachten enz. gelukig is dit een topzwangerschap en helemaal geen klachten( zit nog steeds te wachten op bekkenklachten, vocht vast houden, maagzuur enz. ik hoef nog maar 3 weken)
wel een hoop commentaar en dat het hierna toch echt wel genoeg is, ik grap dan altijd maar dat ik nog altijd een logeerkamer heb die omgebouwd kan worden,hihi niet dat ik een 4de wil maar wat gaat iemand dat aan.
ikzelf kom uit een gezin van 4 waarvan mijn tweelingzus en ik de jongste zijn, hoeveel mensen er dan niet zeiden, nou 3 was zeker ook wel genoeg geweest, terwijl mijn moeder er erg graag 4 wilde maar zwanger zijn ging haar niet goed af, mooi meegenomen toch dat de laatste er meteen 2 waren
ene oor in andere oor uit ( doe ik met bijna alles)
liefs lizzie
bij de tweede ook bekkenklachten enz. gelukig is dit een topzwangerschap en helemaal geen klachten( zit nog steeds te wachten op bekkenklachten, vocht vast houden, maagzuur enz. ik hoef nog maar 3 weken)
wel een hoop commentaar en dat het hierna toch echt wel genoeg is, ik grap dan altijd maar dat ik nog altijd een logeerkamer heb die omgebouwd kan worden,hihi niet dat ik een 4de wil maar wat gaat iemand dat aan.
ikzelf kom uit een gezin van 4 waarvan mijn tweelingzus en ik de jongste zijn, hoeveel mensen er dan niet zeiden, nou 3 was zeker ook wel genoeg geweest, terwijl mijn moeder er erg graag 4 wilde maar zwanger zijn ging haar niet goed af, mooi meegenomen toch dat de laatste er meteen 2 waren
ene oor in andere oor uit ( doe ik met bijna alles)
liefs lizzie
maandag 9 juni 2008 om 00:00
4 kinderen vind ik geen groot gezin hoor! Maar dat komt denk ik omdat ikzelf uit een gezin van 9 kinderen kom en dat 2 van mijn zussen mijn ouders al geëvenaard hebben.
Ik vind het wel een beetje vreemd om nu al 'aan de grote klok' te hangen over hoeveel kinderen je wilt. Je schrijft je maakt er geen geheim van, maar komt het dan zovaak voor dat 'men' ernaar vraagt of vertel je het gewoon zomaar gewoon uit jezelf altijd?
Voor mijn gevoel kun je nooit vantevoren bepalen hoeveel je er wilt, er kunnen zoveel dingen tussen komen waardoor je je planning moet bijstellen!
Ik vind het wel een beetje vreemd om nu al 'aan de grote klok' te hangen over hoeveel kinderen je wilt. Je schrijft je maakt er geen geheim van, maar komt het dan zovaak voor dat 'men' ernaar vraagt of vertel je het gewoon zomaar gewoon uit jezelf altijd?
Voor mijn gevoel kun je nooit vantevoren bepalen hoeveel je er wilt, er kunnen zoveel dingen tussen komen waardoor je je planning moet bijstellen!
maandag 9 juni 2008 om 00:14
Wat ik mij wel afvraag.
Hoe krijgen de ouders die een groot gezin hebben het in vredesnaam voor elkaar om genoeg aandacht te geven aan ieder kind.
Ik heb zelf drie kinderen en vind dat echt enorm lastig.
Vooral de middelste krijgt naar mijn idee niet voldoende aandacht (ik vrees ook dat hij het middelste kind syndroom krijgt).Hij vraagt zelf ook weinig aandacht dus misschien heeft hij ook niet zo'n behoefte aan veel aandacht.
Ik vind dat serieus een hele klus.
Moet er wel bij vermelden dat ik grote leeftijdsverschillen tussen mijn kinderen heb.
ik kan dus vrijwel niets betekenen voor alledrie tegelijk.Aandacht is meestal individueel omdat de behoeftes heel verschillend zijn.
En dan heb ik het niet eens over het huishouden wat het met zich meebrengt.
Overigens maakt ieder zijn eigen keuzes hoor.
Ik heb geen commentaar op grote gezinnen.
Hoe krijgen de ouders die een groot gezin hebben het in vredesnaam voor elkaar om genoeg aandacht te geven aan ieder kind.
Ik heb zelf drie kinderen en vind dat echt enorm lastig.
Vooral de middelste krijgt naar mijn idee niet voldoende aandacht (ik vrees ook dat hij het middelste kind syndroom krijgt).Hij vraagt zelf ook weinig aandacht dus misschien heeft hij ook niet zo'n behoefte aan veel aandacht.
Ik vind dat serieus een hele klus.
Moet er wel bij vermelden dat ik grote leeftijdsverschillen tussen mijn kinderen heb.
ik kan dus vrijwel niets betekenen voor alledrie tegelijk.Aandacht is meestal individueel omdat de behoeftes heel verschillend zijn.
En dan heb ik het niet eens over het huishouden wat het met zich meebrengt.
Overigens maakt ieder zijn eigen keuzes hoor.
Ik heb geen commentaar op grote gezinnen.
maandag 9 juni 2008 om 08:20
Nou, dat lijkt me wel ja: dat uitzonderingen mogelijk zijn: hier loopt er eentje rond hoor!
Maar kom jij dat zo vaak tegen dan Meds? Ik zie ook wel eens grote gezinnen, maar met (naar ik zo kan inschatten) erg gelukkige moeders hoor!
Overigens: moeders die zichzelf laten verslonsen heb je overal, dat heeft niet zoveel met het aantal kinderen te maken, maar met de instelling van die moeders.......(ook zie ik moeders met 1 kind, die constant lopen te snauwen.... bah, heb ik zo'n hekel aan!)
maandag 9 juni 2008 om 19:31
Dino 2306: Het klopt, dat er geregeld bij ons naar gevraagt wordt hoeveel kinderen we willen. Of bijv. 'nu heb je veel last van je bekken, dus het zal wel de laatste zijn' of 'hopelijk krijgen jullie nu een meisje, dan zijn jullie klaar' (walg die vind ik zo erg). 'Nu ben je zo snel al weer zwanger, daarna wachten hoor anders krijg je het te druk, niet te doen'.
Als reactie geven we dan bijv. "We gaan gewoon door hoor, en willen wel 4 kinderen, allemaal jongens haha." (als tegenhanger van de meisjes-jongens gehalte)
Het is dus niet zo, dat we vanuit het niets roepen dat we een groot gezin willen. Ik besef me zeker dat we eerst moeten afwachten hoe het gaat. Ik geniet nu vollop van deze zwangerschap en straks van dit kindje, de rest komt zoals het komt.
go with the flow is mijn motto!
Als reactie geven we dan bijv. "We gaan gewoon door hoor, en willen wel 4 kinderen, allemaal jongens haha." (als tegenhanger van de meisjes-jongens gehalte)
Het is dus niet zo, dat we vanuit het niets roepen dat we een groot gezin willen. Ik besef me zeker dat we eerst moeten afwachten hoe het gaat. Ik geniet nu vollop van deze zwangerschap en straks van dit kindje, de rest komt zoals het komt.
go with the flow is mijn motto!
maandag 9 juni 2008 om 21:52
Moet iedereen toch echt zelf weten. Zolang mensen het maar doen als bewuste keuze. En het kind dat kunnen geven wat nodig is.
Ik ken een gezin waar kinderen hoog opgestapeld in de kamers van een (te) klein huis liggen. Dat vind ik dus echt te ver gaan. Tevens hebben kinderen vanaf zeer jonge leeftijd al de functie van oppas of huishoudster. Kinderen mogen best meehelpen maar ze moeten wel kind kunnen zijn.
Een klasgenoot op de middelbare kwam uit een gezin van 7. Als oudste heeft zij het niet makkelijk gehad. Om te kunnen studeren bleef ze op school. Thuis was gewoon teveel lawaai met al die kinderen. Verder had ze geen eigen plek (kamer delen met 2 anderen). Ook had ze na schooltijd tal van klusjes. En er was door al die kinderen te weinig geld om haar aan bepaalde zaken mee te laten doen (uitwisseling, maar ook kleding en zakgeld). Dat vind ik niet echt meer van deze tijd.
Vind dat je dus wel degelijk moet kijken naar wat je een kind feitelijk kunt bieden.
Ik ken een gezin waar kinderen hoog opgestapeld in de kamers van een (te) klein huis liggen. Dat vind ik dus echt te ver gaan. Tevens hebben kinderen vanaf zeer jonge leeftijd al de functie van oppas of huishoudster. Kinderen mogen best meehelpen maar ze moeten wel kind kunnen zijn.
Een klasgenoot op de middelbare kwam uit een gezin van 7. Als oudste heeft zij het niet makkelijk gehad. Om te kunnen studeren bleef ze op school. Thuis was gewoon teveel lawaai met al die kinderen. Verder had ze geen eigen plek (kamer delen met 2 anderen). Ook had ze na schooltijd tal van klusjes. En er was door al die kinderen te weinig geld om haar aan bepaalde zaken mee te laten doen (uitwisseling, maar ook kleding en zakgeld). Dat vind ik niet echt meer van deze tijd.
Vind dat je dus wel degelijk moet kijken naar wat je een kind feitelijk kunt bieden.
vrijdag 13 juni 2008 om 23:40
Tulip, bedankt voor je reactie, ik snap het nu wat beter!
Bij zus 1 heeft de oudste zoon een kamer alleen, daarna 2 dochters die een kamer delen, dan weer een zoon met kamer alleen, dan 2 dochters die een kamer delen, dan 2 zoons die een kamer delen en tot slot jongste dochter ligt nog bij hun op de slaapkamer.
Ze hebben dan ook nog een speelkamer apart waar een computer en heel veel speelgoed staat.
De kinderen krijgen daar vanaf het voortgezet onderwijs zakgeld. Ze gaan elk jaar op vakantie maar wel gewoon in Nederland.
Oudste zoon is met school een week naar Rusland geweest en moet dan de helft van de reis zelf betalen. Ze proberen vanaf hun 14de een bijbaantje te krijgen en komen verder geloof ik niks te kort.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn zwager een topbaan heeft dus ze kunnen vrij royaal leven.
Bij zus 2 hebben ze het iets minder breed maar ook daar slapen ze niet allemaal bij elkaar op de kamer.
De 2 oudste zoons op 1 kamer, dan zoon 3 en 4 op 1 kamer, dan dochter alleen op een kamer, dan zoon 5 en 6 op 1 kamer, zoon 7 alleen op een kamer en zoon 8 slaapt nog bij de ouders op de kamer.
Als ik kijk naar de aandacht dat die kinderen van mijn zussen/zwagers krijgen denk ik echt dat het wel goed zit.
De tv staat hier niet hele dagen aan, er wordt altijd gezamelijk gegeten (uitzonderingen daargelaten) en iedereen komt dan wel aan het woord. Als de kleintjes op bed liggen gaan de ouders met de oudsten vaak huiswerk maken/controleren en daarna een spelletje doen of whatever.
Ik moet wel zeggen dat ze best een strak ritme hebben waar niet gauw vanaf geweken wordt en dan bedoel ik voornamelijk qua tijden. Zo laat worden ze thuis verwacht met eten, zo laat gaan ze naar boven en zo laat liggen de kleintjes in bed. En dat is gewoon op tijd.
De oudsten hebben wel hun eigen taken/klusjes die ze moeten doen, maar daar worden ze volgens mij niet minder van. Ik vind dat ze echt met normen en waarden worden opgevoed en tuurlijk is het wel eens lastig voor de kinderen als ze even niet de aandacht krijgen die ze willen omdat moeder even met een ander kind bezig is, maarja dat komt ook wel in gezinnen met minder kinderen voor.
Mijn beide zussen werken ook nog een paar uur per week, maar volgens mij is dat wel een beetje om even uit de dagelijkse beslommeringen weg te zijn.
Bij zus 1 heeft de oudste zoon een kamer alleen, daarna 2 dochters die een kamer delen, dan weer een zoon met kamer alleen, dan 2 dochters die een kamer delen, dan 2 zoons die een kamer delen en tot slot jongste dochter ligt nog bij hun op de slaapkamer.
Ze hebben dan ook nog een speelkamer apart waar een computer en heel veel speelgoed staat.
De kinderen krijgen daar vanaf het voortgezet onderwijs zakgeld. Ze gaan elk jaar op vakantie maar wel gewoon in Nederland.
Oudste zoon is met school een week naar Rusland geweest en moet dan de helft van de reis zelf betalen. Ze proberen vanaf hun 14de een bijbaantje te krijgen en komen verder geloof ik niks te kort.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn zwager een topbaan heeft dus ze kunnen vrij royaal leven.
Bij zus 2 hebben ze het iets minder breed maar ook daar slapen ze niet allemaal bij elkaar op de kamer.
De 2 oudste zoons op 1 kamer, dan zoon 3 en 4 op 1 kamer, dan dochter alleen op een kamer, dan zoon 5 en 6 op 1 kamer, zoon 7 alleen op een kamer en zoon 8 slaapt nog bij de ouders op de kamer.
Als ik kijk naar de aandacht dat die kinderen van mijn zussen/zwagers krijgen denk ik echt dat het wel goed zit.
De tv staat hier niet hele dagen aan, er wordt altijd gezamelijk gegeten (uitzonderingen daargelaten) en iedereen komt dan wel aan het woord. Als de kleintjes op bed liggen gaan de ouders met de oudsten vaak huiswerk maken/controleren en daarna een spelletje doen of whatever.
Ik moet wel zeggen dat ze best een strak ritme hebben waar niet gauw vanaf geweken wordt en dan bedoel ik voornamelijk qua tijden. Zo laat worden ze thuis verwacht met eten, zo laat gaan ze naar boven en zo laat liggen de kleintjes in bed. En dat is gewoon op tijd.
De oudsten hebben wel hun eigen taken/klusjes die ze moeten doen, maar daar worden ze volgens mij niet minder van. Ik vind dat ze echt met normen en waarden worden opgevoed en tuurlijk is het wel eens lastig voor de kinderen als ze even niet de aandacht krijgen die ze willen omdat moeder even met een ander kind bezig is, maarja dat komt ook wel in gezinnen met minder kinderen voor.
Mijn beide zussen werken ook nog een paar uur per week, maar volgens mij is dat wel een beetje om even uit de dagelijkse beslommeringen weg te zijn.
vrijdag 13 juni 2008 om 23:50
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
zaterdag 21 juni 2008 om 07:48
Wij hebben ook 4 kinderen en hebben eigenlijk nooit vervelende opmerkingen gehad. We hebben alleen wel vaak te horen gekregen dat we "nu toch echt voor de meid gingen" toen ik zwanger was van de vierde, na drie jongens. En ja, de vierde was idd een meisje, dus daar krijgen we nog wel eens commentaar op, zeker doorgegaan tot je een meid had etc. Maar het is over het algemeen niet vervelend bedoeld dus stoor ik me daar niet aan.
Bij ons slapen de oudste en middelste zoon samen op een kamer, jongste zoon en dochter hebben een eigen kamertje. Wij slapen op zolder.
Ik werk niet meer, middelste zoon heeft een autistische stoornis en dat brengt veel werk met zich mee. Dochter heeft een "erg sterk karakter"(volgens de kinderarts, wij noemen haar meestal liefkozend onze toverkol) en begon met 5 maanden voedsel te weigeren en stopte later helemaal met drinken. Ze heeft sinds een half jaar een neus/maagsonde omdat ze anders uitdroogt. Lichamelijk gezien mankeert ze niets, het zit tussen de oortjes. Gezien zoonliefs problemen zou het kunnen dat ook zij "iets" in het autistisch spectrum heeft, maar ze is pas 15 maanden en dat valt nog helemaal niet te onderzoeken. Maar goed, dat brengt ook weer veel werk met zich mee, onderzoeken door kinderartsen etc. Bovendien kun je haar niet zomaar even bij een oppas achterlaten, je moet wel weten wat er moet gebeuren met die sonde en wat je moet doen als ze 'm eruit trekt.
Mmm, nee, afgepeigerd en verslonsd ben ik niet, al voel ik me wel regelmatig zo. Ongelukkig ben ik ook niet, al moet ik zeggen dat de problemen van mijn kinderen het wel eens zwaarder maken dan normaal.
Bij ons slapen de oudste en middelste zoon samen op een kamer, jongste zoon en dochter hebben een eigen kamertje. Wij slapen op zolder.
Ik werk niet meer, middelste zoon heeft een autistische stoornis en dat brengt veel werk met zich mee. Dochter heeft een "erg sterk karakter"(volgens de kinderarts, wij noemen haar meestal liefkozend onze toverkol) en begon met 5 maanden voedsel te weigeren en stopte later helemaal met drinken. Ze heeft sinds een half jaar een neus/maagsonde omdat ze anders uitdroogt. Lichamelijk gezien mankeert ze niets, het zit tussen de oortjes. Gezien zoonliefs problemen zou het kunnen dat ook zij "iets" in het autistisch spectrum heeft, maar ze is pas 15 maanden en dat valt nog helemaal niet te onderzoeken. Maar goed, dat brengt ook weer veel werk met zich mee, onderzoeken door kinderartsen etc. Bovendien kun je haar niet zomaar even bij een oppas achterlaten, je moet wel weten wat er moet gebeuren met die sonde en wat je moet doen als ze 'm eruit trekt.
Mmm, nee, afgepeigerd en verslonsd ben ik niet, al voel ik me wel regelmatig zo. Ongelukkig ben ik ook niet, al moet ik zeggen dat de problemen van mijn kinderen het wel eens zwaarder maken dan normaal.
