Kinderen
alle pijlers
Meer vergoedingen IVF en ICSI
donderdag 13 maart 2008 om 10:07
Tegenwoordig worden 3 pogingen vergoed. Mijn nicht is gelukkig eindelijk zwanger via IVF. De laatste pogingen heeft zij echter zelf betaald en kunnen betalen. Had zij dit niet gekund had zij nooit kinderen gehad. Dit gegeven vind ik zo erg. Zo oneerlijk. Ik snap wel dat je niet oneindig door kan gaan maar 3 is wel erg weinig. Tel erbij op als een ontdooing niet goed lukt waardoor er geen terug plaatsing kan plaats vinden telt wel als poging.
maandag 24 maart 2008 om 20:12
maandag 24 maart 2008 om 20:15
ja maar nippo, hoe wil je dat dan bepalen? hoe kan je een kans opwegen tegen kosten? elke procent kans is 500 euro waard? En het zijn inderdaad niet de artsen, maar de verzekeraars, die bepalen ook of een kankerpatient een duur nieuw medicijn mag krijgen bijv. Artsen kunnen binnen een behandeling wel wat schuiven met kostenposten en medicijnen, maar de grote lijnen worden helemaal door verzekeraars bepaald.
maandag 24 maart 2008 om 20:18
Klopt Nippo, en het is gewoon duidelijk dat wat betreft dit onderwerp er heel veel meningen zijn, waardoor je geen conclusie zou kunnen trekken over wat goed is en wat niet. Nadeel voor ons (MM-ers, en andere hulpbehoevenden) is dat iemand anders voor je beslist wat je mag en tot hoever je ma, terwijl ze zich alleen maar inlezen in de materie en niet lijfelijk ondervinden wat men te verduren krijgt. Voor velen heel goed, omdat er soms een rem op moet en voor andere een domper. Aangezien er nog steeds minder MM-ers zijn dan 'gezonde' vruchtbare stellen, zullen we nog steeds het onderspit delven.
maandag 24 maart 2008 om 20:20
Klopt Arwen, mijn arts heeft mij zelfs medicijnen gegeven die eigenlijk vrouwen met borstkanker krijgen voorgeschreven. Dit was voor oestrogeen, die bij mij follikels liet rijpen, en ze werden vergoed, dus hoefde ik mijn verzekering (nog) niet aan te spreken om mijn potje te openen. Artsen willen vaak heel veel, maar kunnen dat gewoon niet.
maandag 24 maart 2008 om 20:22
Hoe je dat moet wegen weet ik niet, dat is nou de moeilijke taak van de overheid. Moet je iemand een zeer dure chemotherapie geven, als je daarmee zijn leven met een maand verlengd? Moet je iemand net zoveel IVF-pogingen gunnen als zij wil?
Als er onbeperkt geld is, dan is dat een optie (hoewel ook dan de nadelen in kaart zouden moeten worden gebracht). Maar er is niet onbeperkt geld want wij willen geen hogere premies betalen, en de overheid zal dat toch moeten verdelen. En daarbij is besloten dat er in het basispakket maar drie pogingen vergoed worden. Stel dat dat 6 zou worden, dan moeten er dus andere behandelingen geschrapt worden. Zo simpel is het, en zo moeilijk is deze keuze. De overheid zal altijd mensen tekort doen.
Als er onbeperkt geld is, dan is dat een optie (hoewel ook dan de nadelen in kaart zouden moeten worden gebracht). Maar er is niet onbeperkt geld want wij willen geen hogere premies betalen, en de overheid zal dat toch moeten verdelen. En daarbij is besloten dat er in het basispakket maar drie pogingen vergoed worden. Stel dat dat 6 zou worden, dan moeten er dus andere behandelingen geschrapt worden. Zo simpel is het, en zo moeilijk is deze keuze. De overheid zal altijd mensen tekort doen.
maandag 24 maart 2008 om 20:26
Uiteindelijk is de vraag hoeveel stellen er na 3 pogingen zwanger zijn, en hoeveel na onbeperkte pogingen. En daarmee zul je de mensen mee moeten wegen die na onbeperkte pogingen toch niet zwanger zijn. Er is onderzoek dat aangeeft dat vrouwen na elke mislukte poging ongelukkiger worden, is het niet beter om mensen daartegen te beschermen als ze maar een zeer minimale kans van slagen hebben, nauwelijks meer dan zonder behandeling? Is het in zo'n geval niet juist beter als de grens door een buitenstaander wordt aangegeven?
maandag 24 maart 2008 om 20:26
Als je een patiënt met kanker zou vragen om een zware chemo te ondergaan met alle ongemakken van dien, en zegt dat zijn leven er welgeteld 28 dagen verlengd mee gaat worden....
of je vraagt aan een onvruchtbaar stel of zijn IVF pogingen willen ondergaan met alle ongemakken van dien, zodat ze dichter bij hun wens komen, terwijl ze dat op eigen kracht nooit was gelukt.....
Ik weet wie volmondig ja zegt.
of je vraagt aan een onvruchtbaar stel of zijn IVF pogingen willen ondergaan met alle ongemakken van dien, zodat ze dichter bij hun wens komen, terwijl ze dat op eigen kracht nooit was gelukt.....
Ik weet wie volmondig ja zegt.
anoniem_36255 wijzigde dit bericht op 24-03-2008 20:31
Reden: ongemakken
Reden: ongemakken
% gewijzigd
maandag 24 maart 2008 om 20:30
Ik word na elke poging strijdlustiger....moet ik mij tegen mijzelf laten beschermen? Leuk onderzoek, en zullen het merendeel van de ondervraagde stellen wel bestrijken, maar weer schaar ik mijzelf hier niet onder.
Waarom moet een ander voor mij beslissen waar ik als volwassenen zelf over kan beslissen? Mijn ouders beslissen niet meer voor me, maar iemand die ik nog nooit gesproken of gezien heb mag over mijn lichaam beslissen, en kan mij zeggen dat ik heel ongelukkig ben na elke poging.
Ik denk juist dat heel veel stellen, al mochten ze oneindig door gaan met proberen, zelf beslissen ermee te stoppen. Verstand gaat echt niet mee de pot in met elke mestruatie.
Van sommige mensen krijg ik echt het idee dat die denken dat er met MM-ers niet rationeel meer te praten valt omdat ze alles en iedereen aan de kant douwen als een driese stier en geen oog meer hebben voor de wereld. Ja er zullen stellen zijn die koste wat kost door willen gaan, maar bovenal staan de meeste mensen echt wel met beide benen op de grond en het grote geheel kunnen overzien, en dat kunnen accepteren.
anoniem_36255 wijzigde dit bericht op 24-03-2008 20:33
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
maandag 24 maart 2008 om 23:37
Heel goed gezegd Moon. Vooral het laatste gedeelte vind ik heel waar. Het is echt jammer dat sommige mensen zo'n beeld hebben van vrouwen/stellen in een fertiliteitstraject.
En ik zou nog graag willen toevoegen dat in principe stellen niet leidend zijn in hun traject. Zoals ik eerder al uitlegde: het zijn statistieken en kansrekeningen die voor het grootste deel bepalen hoe een traject er uit ziet. De betreffende gyn en het team er omheen bepalen het beleid, niet de vrouw/het stel zelf. Van blind doorgaan 'tot het uiterste' zoals eerder werd genoemd, zonder reeele kansen, is (bijna) nooit sprake.
Dames, ik vind het een interessante discussie en het helpt me ook echt om mijn eigen gedachten op orde te krijgen omtrent dit thema. Want laten we wel wezen: als je in zo'n traject terecht komt, is dat voor jou als patient ook een totaal nieuwe situatie. Alles is nieuw en vaak weten patienten er ook weinig vanaf. Voor mij betekent dat ook ontdekken hoe ik in dit soort discussies sta.
Ik ga nu een week op vakantie, dus kan (helaas) niet meer meepraten. Succes nog en wees lief voor elkaar
En wie (Eowyn, Arwen?) mij nog kan vertellen waar ik een onderzoek/publicatie kan vinden over evt complicaties bij IVF zwangerschappen zoals vroeggeboorten, heel graag, want ik ben er serieus in geinteresseerd...........Ik schrik er namelijk best van en wil graag weten hoe het precies zit.....
En ik zou nog graag willen toevoegen dat in principe stellen niet leidend zijn in hun traject. Zoals ik eerder al uitlegde: het zijn statistieken en kansrekeningen die voor het grootste deel bepalen hoe een traject er uit ziet. De betreffende gyn en het team er omheen bepalen het beleid, niet de vrouw/het stel zelf. Van blind doorgaan 'tot het uiterste' zoals eerder werd genoemd, zonder reeele kansen, is (bijna) nooit sprake.
Dames, ik vind het een interessante discussie en het helpt me ook echt om mijn eigen gedachten op orde te krijgen omtrent dit thema. Want laten we wel wezen: als je in zo'n traject terecht komt, is dat voor jou als patient ook een totaal nieuwe situatie. Alles is nieuw en vaak weten patienten er ook weinig vanaf. Voor mij betekent dat ook ontdekken hoe ik in dit soort discussies sta.
Ik ga nu een week op vakantie, dus kan (helaas) niet meer meepraten. Succes nog en wees lief voor elkaar
En wie (Eowyn, Arwen?) mij nog kan vertellen waar ik een onderzoek/publicatie kan vinden over evt complicaties bij IVF zwangerschappen zoals vroeggeboorten, heel graag, want ik ben er serieus in geinteresseerd...........Ik schrik er namelijk best van en wil graag weten hoe het precies zit.....
dinsdag 25 maart 2008 om 08:52
sophy, misschien had je er over heen gelezen, maar ik geloof dat ik ooit gelezen heb en opgevangen heb tijdens een les, dat ivf niet leidt tot meer vroeggeboorten en complicaties, maar de leeftijd van de moeder en die is nou eenmaal vaak hoger bij ivf moeders. En daar kan je wel op googlen, leeftijd moeder en complicaties. Waarbij het nog wel meestal gewoon goed gaat natuurlijk he, niet vergeten. Fijne vakantie.
En dat stukje over dat artsen bepalen hoe ver je mag gaan, en dat vrouwen echt niet oneindig lang door willen gaan. Geldt dat niet voor elke aandoening waarvoor je bij een arts komt? En zijn de meeste mensen niet reeel in hun kansen, en dan heb je altijd mensen die tot het oneindige door willen gaan, dat geldt niet alleen voor stellen die graag een kind willen, maar voor allerlei aandoeningen en ziektes waarvoor je de hulp van een arts nodig hebt. En het is nooit de patient die bepaalt hoever die gaat, dit gebeurt altijd in overleg met een arts.
En dat stukje over dat artsen bepalen hoe ver je mag gaan, en dat vrouwen echt niet oneindig lang door willen gaan. Geldt dat niet voor elke aandoening waarvoor je bij een arts komt? En zijn de meeste mensen niet reeel in hun kansen, en dan heb je altijd mensen die tot het oneindige door willen gaan, dat geldt niet alleen voor stellen die graag een kind willen, maar voor allerlei aandoeningen en ziektes waarvoor je de hulp van een arts nodig hebt. En het is nooit de patient die bepaalt hoever die gaat, dit gebeurt altijd in overleg met een arts.
dinsdag 25 maart 2008 om 09:52
Is dat zo? Gaat dat altijd op Arwen? Mijn maatje die aan Hodgkin is overleden heeft zelf bepaald dat hij zijn behandelingen niet meer wilde doen, omdat die hem meer kwaad deden dan zijn ziekte op dat moment, terwijl de arts hem ook heeft proberen om te praten. Als patiënt heb je echt wel de mogelijkheid ergens voor te kiezen zonder tussenkomst van een arts. Het gaat tenslotte over jouw lijf.
Maar aangezien we nu op meerdere ziekten en/of gebreken overgaan ipv over de aantal pogingen die vergoed zouden moeten of mogen, denk ik dat het niet relevant is voor dit topic.
dinsdag 25 maart 2008 om 11:05
ja dat is andersom moon, dat gebeurt inderdaad wel, je kan dus als patient wel zeggen dit wil ik niet, terwijl de arts dat nog wel wil proberen, maar andersom zeggen van, ik wil dat en dat nog, dan kan de arts wel zeggen nee dat doen we niet meer. (zwart wit hoor, je kan bijv als patient ook zeggen ik wil niet gereanimeerd worden terwijl de arts dat nog wel zou doen, maar als de artsen beslissen dat je niet meer gereanimeerd gaat worden, kan je daar als patient veel moeilijk tegenin gaan, gaat inderdaad wel erg ver dit)
En merel, ik vergelijk ivf helemaal niet met flaporen, goed lezen, het was ter illustratie. Omdat het flaporen voorbeeld wat duidelijker is uit te leggen.
En merel, ik vergelijk ivf helemaal niet met flaporen, goed lezen, het was ter illustratie. Omdat het flaporen voorbeeld wat duidelijker is uit te leggen.
dinsdag 25 maart 2008 om 11:08
ja dat is niet zo hele ingewikkelde statistiek, nederlandse moeders zijn de oudste van europa gemiddeld (van de wereld?) als ze hun eerste kind krijgen, en dat is echt niet omdat nederlandse vrouwen zo moeilijk zwanger worden en dus allemaal 5 jaar bezig zijn vanaf hun 25-ste. Als de gemiddelde vrouw pas laat aan kinderen begint en ze laat krijgt (29 ofzo? gemiddeld dus) kan je ook wel nagaan dat de gemiddelde leeftijd waarop je er achter komt dat het niet lukt ook hoog ligt.
En hoe dat komt, allerlei factoren, waarom begint de gemiddelde vrouw hier laat met kinderen? opleiding, opvangproblemen, trend, weet ik veel, maar dat is wel gewoon een feit.
dinsdag 25 maart 2008 om 11:20
tja, yamuna, die groep is minder groot dan jij denkt, en dat is geen mening, dat is gewoon een feit. En nogmaals, natuurlijk zitten er veel jonge vrouwen bij de arts omdat ze niet zwanger kunnen worden, maar het overgrote deel is gewoon biologisch gezien oud. Na je dertigste neemt je vruchtbaarheid af. feit. Na je 35-ste helemaal.
dinsdag 25 maart 2008 om 11:21
zoals jij redeneert kan ik het ook andersom doen, ik ben 35, heb 2 kinderen gekregen na mijn 33-ste, was 2 keer binnen 1 maand zwanger, dus valt wel mee met die afgenomen kansen op vruchtbaarheid. Maar dat is natuurlijk onzin, omdat ik het anders heb meegemaakt, maakt dat niet meteen alle statistieken onwaar.
dinsdag 25 maart 2008 om 16:12
Yamuna, het dóet er toch ook niet toe waarom iemand oud is bij de geboorte van haar eerste kind? (overigens vind ik 30 nog niet oud, 35+ wel)
Je kunt moeilijk zeggen 'oh, jij bent pas op je 38e je huidige partner tegengekomen, toen nog 2 jaar een relatie gehad, daarna 3 jaar zelf geprobeerd zwanger te raken, nu ben je 41, eigenlijk vinden we dat te oud, maar jij hebt nog geen kans gehad, dus jij mag nog wel' en 'oh, jij bent 41, hebt al jaren een relatie, maar je was er nog niet aan toe, nou, dan had je er maar eerder aan moeten beginnen'. Hoe het komt dat iemand te oud is vind ik eigenlijk niet belangrijk.
Je kunt moeilijk zeggen 'oh, jij bent pas op je 38e je huidige partner tegengekomen, toen nog 2 jaar een relatie gehad, daarna 3 jaar zelf geprobeerd zwanger te raken, nu ben je 41, eigenlijk vinden we dat te oud, maar jij hebt nog geen kans gehad, dus jij mag nog wel' en 'oh, jij bent 41, hebt al jaren een relatie, maar je was er nog niet aan toe, nou, dan had je er maar eerder aan moeten beginnen'. Hoe het komt dat iemand te oud is vind ik eigenlijk niet belangrijk.
dinsdag 25 maart 2008 om 16:21
Ik vind trouwens dat de discussie een hoog 'ja maar' gehalte heeft. Ergens moet nou eenmaal een grens getrokken worden, en dan zullen er altijd mensen buiten de boot vallen, hoe erg, zwaar en oneerlijk dat ook is.
Ik vind het al heel wat dat de mogelijkheid er is dat je een kind kunt krijgen terwijl je dat eigenlijk niet kunt. Net als dat ik heel dankbaar ben dat mijn kind het gered heeft, terwijl dat eigenlijk nog niet kon. Maar ergens moet een grens getrokken worden, en dat gaat nou eenmaal op basis van cijfers, niet op basis van individuele gevallen. Gelukkig maar.
En ja, dat trek ik inderdaad ook door naar mijn eigen situatie, want als mijn zoon veel vroeger/kleiner was geboren dan hij was, hadden wij geen behandeling gewild. Toen ik opgenomen werd werd hij nog geen 700 gram geschat en kregen we te horen dat hij binnen 24 uur zou komen. Dan had behandeling van ons als ouders misschien niet gehoeven, de kans dat hij daar 'goed' uit zou zijn gekomen zou zo klein zijn dat het niet opweegt tegen de pijn die een behandeling kost. Terwijl het wel mogelijk is om kindjes vanaf 25 weken te redden.
Die grens moet ergens getrokken worden, ookal zijn er ook al kindjes van 500 gram die het redden tegenwoordig.
Ik vind het al heel wat dat de mogelijkheid er is dat je een kind kunt krijgen terwijl je dat eigenlijk niet kunt. Net als dat ik heel dankbaar ben dat mijn kind het gered heeft, terwijl dat eigenlijk nog niet kon. Maar ergens moet een grens getrokken worden, en dat gaat nou eenmaal op basis van cijfers, niet op basis van individuele gevallen. Gelukkig maar.
En ja, dat trek ik inderdaad ook door naar mijn eigen situatie, want als mijn zoon veel vroeger/kleiner was geboren dan hij was, hadden wij geen behandeling gewild. Toen ik opgenomen werd werd hij nog geen 700 gram geschat en kregen we te horen dat hij binnen 24 uur zou komen. Dan had behandeling van ons als ouders misschien niet gehoeven, de kans dat hij daar 'goed' uit zou zijn gekomen zou zo klein zijn dat het niet opweegt tegen de pijn die een behandeling kost. Terwijl het wel mogelijk is om kindjes vanaf 25 weken te redden.
Die grens moet ergens getrokken worden, ookal zijn er ook al kindjes van 500 gram die het redden tegenwoordig.
dinsdag 25 maart 2008 om 16:24
Oh Meave, zie mijn vorige post. Ik vind dat dat niet alleen van toepassing is op IVF, maar bijvoorbeeld ook op te vroeg geboren kindjes. In andere landen staat Nederland te boek als een erg streng land wb deze kindjes, aangezien in Nederland kindjes van 26 weken of jonger in principe niet behandeld worden, daarboven wordt het per geval bekeken. In het buitenland doen ze ook pogingen bij kindjes van 22, 23 of 24 weken, met af en toe inderdaad succes.
In de meeste gevallen komen die kindjes alleen zó beschadigd en gehandicapt uit de behandeling dat het volgens Nederlandse artsen niet de moeite waard is. En daar ben ik het volkomen mee eens.
In de meeste gevallen komen die kindjes alleen zó beschadigd en gehandicapt uit de behandeling dat het volgens Nederlandse artsen niet de moeite waard is. En daar ben ik het volkomen mee eens.
donderdag 3 april 2008 om 09:37
Ik denk dat mevrouw hilhorst het wel heel mooi omschreven heeft.
Kinderen krijgen
In het land van regels, vergunningen, examens en diploma's, mag iedereen die dat wil een eigen kind krijgen. Zonder enige vorm van screening vooraf. Het is een van de weinige beslissingen in je leven die je zonder enige vorm van overheidsbemoeienis mag nemen. Eigenlijk vreemd, want het is ook een van de belangrijkste beslissingen in je leven. Of dit nu allemaal wel zo verstandig is, dat kan iedereen gemakkelijk zelf bedenken. Kijk gewoon om je heen of naar het acht uur journaal.
Een eigen kind krijgen is dus vrij terrein. Tenzij je niet spontaan kinderen kúnt krijgen. Dan heeft dit kikkerlandje gelukkig weer volledig grip op je. Want je dacht toch niet dat je zo maar in aanmerking komt voor vruchtbaarheidsbehandelingen? Kom nou, je bent toch niet ziek? Als jij een kind wilt, dan mag je daar best wat euro's voor op tafel leggen. Gratis gezondheidszorg is er alleen voor mensen die moedwillig hun longen zwart hebben gerookt, zich drie slagen in de rondte hebben gevreten of van de skipiste af zijn gelazerd. Maar jij, jij die zelf iets wilt wat niet kan, jij zal dat voelen. Niet alleen in je hart, maar ook in je portemonnee.
Bij veel vruchtbaarheidsbehandelingen betaal je de hormonen die nodig zijn uit eigen zak. Dat komt vaak neer op honderden euro's. Mocht je zijn aanbeland bij of aangewezen op IVF (beter bekend als"reageerbuisbevruchting"), dan moet je het in drie pogingen klaarspelen. Lukt dat niet, dan betaal je elke volgende behandeling zelf. En dan hebben we het inmiddels over duizenden euro's.
Pas echt lachwekkend wordt het als alle pogingen om zelf zwanger te raken zijn mislukt en je besluit te adopteren. Vanwege de hoge kosten ook al zo'n elitekwestie, maar ook de regels liegen er dit keer niet om. Spontaan zwanger worden staan we hier toe aan elke willekeurige halve zool, maar wie wil adopteren, moet zich kunnen rekenen tot een soort van übermensch. Kindjes die anders voor galg en rad zouden opgroeien in een pover weeshuis, worden niet zo maar bij de eerste de beste goedwillende kinderwenser geplaatst. Natuurlijk willen we met z'n allen ook niet dat deze kinderen slecht terechtkomen, maar je kunt het ook overdrijven. Want wist u dat zelfs uw gewicht een rol gaat spelen als u wilt adopteren?
Ik pleit voor een soepeler beleid voor mensen die zelf geen kinderen kunnen krijgen. Waarom moeten deze mensen worden gestraft met regels omdat ze de meest natuurlijke wens hebben die er bestaat? Een wens die anderen"zo maar" in vervulling laten gaan, zonder dat er een haan naar kraait? Geef ze alle middelen zodat ze in alle rust behandeld kunnen worden. En als dat onverhoopt niet slaagt, geef wie dat wil dan meer ruimte om een kind te adopteren. Je er als overheid er helemaal niet mee bemoeien, dat lijkt me ook niet goed. Maar wat minder zou best mogen. Een onvervulde kinderwens is zonder overheidsbemoeienis al zwaar genoeg.
D. Hilhorst
Kinderen krijgen
In het land van regels, vergunningen, examens en diploma's, mag iedereen die dat wil een eigen kind krijgen. Zonder enige vorm van screening vooraf. Het is een van de weinige beslissingen in je leven die je zonder enige vorm van overheidsbemoeienis mag nemen. Eigenlijk vreemd, want het is ook een van de belangrijkste beslissingen in je leven. Of dit nu allemaal wel zo verstandig is, dat kan iedereen gemakkelijk zelf bedenken. Kijk gewoon om je heen of naar het acht uur journaal.
Een eigen kind krijgen is dus vrij terrein. Tenzij je niet spontaan kinderen kúnt krijgen. Dan heeft dit kikkerlandje gelukkig weer volledig grip op je. Want je dacht toch niet dat je zo maar in aanmerking komt voor vruchtbaarheidsbehandelingen? Kom nou, je bent toch niet ziek? Als jij een kind wilt, dan mag je daar best wat euro's voor op tafel leggen. Gratis gezondheidszorg is er alleen voor mensen die moedwillig hun longen zwart hebben gerookt, zich drie slagen in de rondte hebben gevreten of van de skipiste af zijn gelazerd. Maar jij, jij die zelf iets wilt wat niet kan, jij zal dat voelen. Niet alleen in je hart, maar ook in je portemonnee.
Bij veel vruchtbaarheidsbehandelingen betaal je de hormonen die nodig zijn uit eigen zak. Dat komt vaak neer op honderden euro's. Mocht je zijn aanbeland bij of aangewezen op IVF (beter bekend als"reageerbuisbevruchting"), dan moet je het in drie pogingen klaarspelen. Lukt dat niet, dan betaal je elke volgende behandeling zelf. En dan hebben we het inmiddels over duizenden euro's.
Pas echt lachwekkend wordt het als alle pogingen om zelf zwanger te raken zijn mislukt en je besluit te adopteren. Vanwege de hoge kosten ook al zo'n elitekwestie, maar ook de regels liegen er dit keer niet om. Spontaan zwanger worden staan we hier toe aan elke willekeurige halve zool, maar wie wil adopteren, moet zich kunnen rekenen tot een soort van übermensch. Kindjes die anders voor galg en rad zouden opgroeien in een pover weeshuis, worden niet zo maar bij de eerste de beste goedwillende kinderwenser geplaatst. Natuurlijk willen we met z'n allen ook niet dat deze kinderen slecht terechtkomen, maar je kunt het ook overdrijven. Want wist u dat zelfs uw gewicht een rol gaat spelen als u wilt adopteren?
Ik pleit voor een soepeler beleid voor mensen die zelf geen kinderen kunnen krijgen. Waarom moeten deze mensen worden gestraft met regels omdat ze de meest natuurlijke wens hebben die er bestaat? Een wens die anderen"zo maar" in vervulling laten gaan, zonder dat er een haan naar kraait? Geef ze alle middelen zodat ze in alle rust behandeld kunnen worden. En als dat onverhoopt niet slaagt, geef wie dat wil dan meer ruimte om een kind te adopteren. Je er als overheid er helemaal niet mee bemoeien, dat lijkt me ook niet goed. Maar wat minder zou best mogen. Een onvervulde kinderwens is zonder overheidsbemoeienis al zwaar genoeg.
D. Hilhorst
