Kinderen
alle pijlers
Meer vergoedingen IVF en ICSI
donderdag 13 maart 2008 om 10:07
Tegenwoordig worden 3 pogingen vergoed. Mijn nicht is gelukkig eindelijk zwanger via IVF. De laatste pogingen heeft zij echter zelf betaald en kunnen betalen. Had zij dit niet gekund had zij nooit kinderen gehad. Dit gegeven vind ik zo erg. Zo oneerlijk. Ik snap wel dat je niet oneindig door kan gaan maar 3 is wel erg weinig. Tel erbij op als een ontdooing niet goed lukt waardoor er geen terug plaatsing kan plaats vinden telt wel als poging.
maandag 24 maart 2008 om 12:37
Ook IVF is een van de verworvenenheden van onze samenleving. Ik snap ook wel dat het belang van een prematuur kindje veel urgenter, tastbaarder is dan een kinderwens, maar hell... het is nogal makkelijk praten vanuit onze luxepositie Arwen. Wij hébben namelijk kinderen. Waarom wel een cosmetische operatie oid vergoeden wegens psychische nood en een vruchtbaarheidsbehandeling niet... Ik vind dat medici zouden moeten bepalen hoeveel behandelingen in welke situatie wenselijk zijn. Dat zou los gezien moeten worden van het kostenaspect (hoewel ik ook wel weet dat dat meespeelt). Het is natuurlijk wrang dat zo'n belangrijk aspect van je leven dan in handen ligt van een arts, maar soms heb je zelf de dingen niet voor het zeggen...
maandag 24 maart 2008 om 12:39
Meave schrijft :
Ja, zit wat in. Is ook bekend in welke gevallen IVF/ICSI wel een relatief grote kans van slagen biedt en in welke gevallen niet? En zou onbegrepen onvruchtbaarheid in combinatie met leeftijd niet gewoon 'te oud voor kinderen' kunnen betekenen?
.[/quote]
yamuna schrijft:
NEE.
ik ken twee koppels van beide onder de 25 die te maken hebben met onbegrepen onvruchtbaarheid.
Arwen schrijft
in combinatie met leeftijd schrijft meave
yamuna schrijft :
dan blijf ik nog bij nee …
meave schrijft :
Waarom is jouw antwoord 'nee'? Het is min of meer een medische vraag die ik stel
Als jonge koppels onbegrepen onvruchtbaar kunnen zijn, hoe kan dan dezelfde problematiek bij dezelfde koppels …maar dan tien jaar later….. opeens ‘gewoon’ te oud voor kinderen zijn ?
medisch gezien is er niets veranderd aan het koppel ze zijn alleen ouder geworden...
Dus ik blijf erbij dat ik dat een onlogische redenatie vind… om het oneerbiedig te zeggen gewoon gelul. Borrelpraat en meer van zuks
Ja, zit wat in. Is ook bekend in welke gevallen IVF/ICSI wel een relatief grote kans van slagen biedt en in welke gevallen niet? En zou onbegrepen onvruchtbaarheid in combinatie met leeftijd niet gewoon 'te oud voor kinderen' kunnen betekenen?
.[/quote]
yamuna schrijft:
NEE.
ik ken twee koppels van beide onder de 25 die te maken hebben met onbegrepen onvruchtbaarheid.
Arwen schrijft
in combinatie met leeftijd schrijft meave
yamuna schrijft :
dan blijf ik nog bij nee …
meave schrijft :
Waarom is jouw antwoord 'nee'? Het is min of meer een medische vraag die ik stel
Als jonge koppels onbegrepen onvruchtbaar kunnen zijn, hoe kan dan dezelfde problematiek bij dezelfde koppels …maar dan tien jaar later….. opeens ‘gewoon’ te oud voor kinderen zijn ?
medisch gezien is er niets veranderd aan het koppel ze zijn alleen ouder geworden...
Dus ik blijf erbij dat ik dat een onlogische redenatie vind… om het oneerbiedig te zeggen gewoon gelul. Borrelpraat en meer van zuks
maandag 24 maart 2008 om 12:39
Overigens, in geval van iemand die bewust voor een tweede (derde) kind kiest met een enorm risico op vroeggeboorte, gaat dat eigenlijk al niet meer op. De ouders hebben namelijk al gekozen. De artsen kunnen alleen nog maar volgen en proberen het kind te redden. Wat maakt iemand wens voor een tweede - met alle risico's van dien - meer waard dan de wens van iemand anders voor een eerste?
maandag 24 maart 2008 om 12:43
Wat een rare reactie. Ik vraag me simpelweg af of een vrouw als er verder geen oorzaak voor de onvruchtbaarheid gevonden kan worden als ze boven een bepaalde leeftijd is, ze niet gewoon biologisch gezien te oud is. In die tijd is er wel wat veranderd medisch gezien, alles aan haar is ouder geworden. Niks borrelpraat. Gewoon een vraag.
Dat dat voor een jonge vrouw niet geldt, dat snap ik ook wel. Tenzij ze vervroegd in de overgang is oid, maar dat lijkt me wel aan te tonen... Toch?
maandag 24 maart 2008 om 12:47
Meave, het is ook niet mijn mening hoor, ik ben meer hardop aan het denken.. En yamuna, het gaat juist om stellen die al ouder zijn en met vruchtbaarheidsbehandelingen beginnen, niet om stellen die al jaren bezig zijn vanaf begin 20. Maar veel stellen komen pas bij de artsen na hun 35-ste (dat is de gemiddelde leeftijd, dus zijn er ook genoeg die ouders zijn), dan kan het toch wel zeker gewoon leeftijd zijn?
En meave, mijn vraag is dus juist, moet hulp aan zo'n tweede kind waarvan de ouders bewust kiezen voor een risico dus wel vergoed worden? (ja natuurlijk zal iedereen zeggen, ik ook, maar waarom dat risico wel vergoeden en het risico dat je loopt op kinderloosheid door te oud aan kinderen te beginnen niet, het is natuurlijk niet hetzelfde probleem, maar het gaat om gevolg van keuzes van mensen die kosten op leveren voor de samenleving)
En de hoeveelheid behandeling niet strict vastleggen maar per persoon bekijken is ook een idee, maar dan moet je als arts wel stevig in je schoenen staan om het ene koppel 2 behandelingen toe te zeggen en het andere koppel 8. Dat vraagt om problemen natuurlijk.
En meave, mijn vraag is dus juist, moet hulp aan zo'n tweede kind waarvan de ouders bewust kiezen voor een risico dus wel vergoed worden? (ja natuurlijk zal iedereen zeggen, ik ook, maar waarom dat risico wel vergoeden en het risico dat je loopt op kinderloosheid door te oud aan kinderen te beginnen niet, het is natuurlijk niet hetzelfde probleem, maar het gaat om gevolg van keuzes van mensen die kosten op leveren voor de samenleving)
En de hoeveelheid behandeling niet strict vastleggen maar per persoon bekijken is ook een idee, maar dan moet je als arts wel stevig in je schoenen staan om het ene koppel 2 behandelingen toe te zeggen en het andere koppel 8. Dat vraagt om problemen natuurlijk.
maandag 24 maart 2008 om 12:50
als vrouwen onder de bepaalde leeftijd met dezelfde problematiek te maken hebben als vrouwen boven een bepaalde leeftijd dan zou logischer wijze de jongere vrouwen volgens jou redenatie ook 'gewoon' te oud zijn.
Vervroegde overgang is inderdaad aan te tonen, net als endometriose, PCOS, vijandig baarmoedermondslijm etc.
Maar dan blijft er nog een heel grote groep vrouwen van gevarieerde leeftijden over waarbij nooit een oorzaak is gevonden.
Hoe kun je dan die groep "splitsen" tegen de oude zeggen jullie zijn gewoon te oud voor kinderen
en tegen de jonge ... sja dat is me een raadsel
toch compleet onlogisch ?
maandag 24 maart 2008 om 12:50
maandag 24 maart 2008 om 12:52
yamuna, hoe ouder de vrouw hoe onvruchtbaarder ze is en het is gewoon een feit dat de meeste vrouwen die behandeld worden voor onvruchtbaarheid boven de 35 zijn (gegevens kan je zo vinden op internet), dus 1 en 1 is 2, Hoe ouder de vrouw, hoe onvruchtbaarder ze is, bovenop alle problemen die je al kan hebben als jonge vrouw.
maandag 24 maart 2008 om 12:56
Hier spreek je jezelf wel een beetje tegen...........
Men kiest niet voor flaporen, maar wel voor de behandeling daartegen. Dit is ook niet levensreddend, dus ook een luxe.
Vruchtbaarheidsstoornissen kiest men ook niet voor, maar weer wel voor de behandeling.
Beide afwijkingen kunnen wel evenveel psychische klachten leveren.
maandag 24 maart 2008 om 12:57
Voor wat betreft vruchtbaarheidbehandelingen, mij lijkt dat je die moet toepassen zolang het medisch zinvol is. Vandaar dat ik me eerder afvroeg of je kans van slagen kunt koppelen aan 'aandoening & situatie' en of je daar gevolgen voor het aantal behandelingen uit zou kunnen trekken. Daar zou je dan bijna een soort protocol op moet hebben, een scorelijst ofzo. Om willekeur te voorkomen. Maar goed, ik ben geen medicus, dus ik roep ook maar wat...
En die premature baby's, tja... natuurlijk moet je behandelen en zelf betalen is geen optie lijkt me. Maar het is een enorm moeilijke ethische kwestie: hoever mag je gaan en ten koste van wat (of wie) om je kinderwens te vervullen. Mag een baby daar de dupe van zijn? Kinderen krijgen brengt altijd risico's met zich mee, maar als door jouw omstandigheden de risico's voor het kind veel groter zijn dan gemiddeld en er echt een hele reële kans is dat het kind veel 'schade' oploopt door jouw keuze. Wat dan?
Maar goed, dan wordt de discussie wel weer erg breed. Verstandelijk gehandicapten en kinderen krijgen. Prenatale diagnostiek en zwangerschapen wel/niet afbreken, etc etc.
(Ik geloof dus dat we ongeveer hetzelfde zeggen
)
maandag 24 maart 2008 om 12:57
ik was 26 dat wij begonnen met `project baby` nu ben ik 29 ....
nu gaan we pas beginnen met behandelingen ... mocht het met de IUI niet lukken ben ik ook 30 voor ik met IVF begin ....
tijd gaat snel hoor ! wachten van vooronderzoek naar vooronderzoek .. wachten op uitslagen ... wachten op nieuwe cycli ... wachten tot je aan de beurt ben .. wachten op behandelingen en dan mag ik nog bidden dat er geen complicaties komen ... want dan moet je weer een paar maanden rusten en wachten tot je verder kan ....
nogal wiedes dat menigeen boven de dertig is
maandag 24 maart 2008 om 13:30
ik was ook 25 toen we de pil de deur uit gooiden.. nu ben ik inmiddels 29 en dus ook jonger dan de gemiddelde 30-35 er.. het klopt wel dat je na je 35 minder vruchtbaar kan zijn. maar de meeste stellen beginnen wel eerder maar door al het wachten zoals yamuna al omschreef kom je pas veel later bij een arts terecht.. als jij op de 25e naar de huisarts gaat na 3 maanden proberen wordt je ook weer naar huis gestuurd.. je moet het eerst zelf maar eens een jaartje proberen.. maar als je 30 bent krijg je dat ook in 1e instantie te horen..
maandag 24 maart 2008 om 15:41
Same here, net 29 toen de pil de deur uitging, inmiddels 32 jaar en onbegrepen niet zwanger. Mans zaad is super, mijn cylcus ook helemaal goed. Maar als ik niet oppas, en de IUI's niet aanslaan ga ik straks ook al richting de 35 voordat ik ivf inga. Wat lijkt het me vreselijk dat er dan mensen in mijn omgeving zullen zijn die zeggen 'Tja 35 jaar en onbegrepen onvruchtbaar. Zal de leeftijd wel zijn.'
Het blijft een lastige discussie waarbij de mensen die ermee te maken hebben er toch vaak anders over blijven denken dat mensen die er niets mee te maken hebben. En dat betekent niet dat je er dus geen mening over mag hebben als je nooit voor dit probleem hebt gestaan. Maar ik weet wel dat ik, voordat ik met dit probleem zat, er heel anders over dacht dan nu, dus volgens mij is het wel heel lastig om een objectieve mening te geven, in welke situatie je ook zit. Je grenzen verschuiven namelijk. Wat niet wegneemt dat ik nog steeds geen hele grote risicos zal nemen. Als mijn gyn met significante cijfers zou komen aanzetten mbt bijvoorbeeld premature babies en ivf, dan zou dat voor mij een reden zijn om te stoppen. Maar vooralsnog heb ik deze cijfers nog niet onder ogen gehad.
Het blijft een lastige discussie waarbij de mensen die ermee te maken hebben er toch vaak anders over blijven denken dat mensen die er niets mee te maken hebben. En dat betekent niet dat je er dus geen mening over mag hebben als je nooit voor dit probleem hebt gestaan. Maar ik weet wel dat ik, voordat ik met dit probleem zat, er heel anders over dacht dan nu, dus volgens mij is het wel heel lastig om een objectieve mening te geven, in welke situatie je ook zit. Je grenzen verschuiven namelijk. Wat niet wegneemt dat ik nog steeds geen hele grote risicos zal nemen. Als mijn gyn met significante cijfers zou komen aanzetten mbt bijvoorbeeld premature babies en ivf, dan zou dat voor mij een reden zijn om te stoppen. Maar vooralsnog heb ik deze cijfers nog niet onder ogen gehad.
maandag 24 maart 2008 om 18:51
maandag 24 maart 2008 om 19:57
Ik vind dat het aantal pogingen afhankelijk moet zijn van de kans van slagen. Je kunt wel stellen dat elke poging een nieuwe kans is, maar dat is maar de vraag. Het probleem is dat je nooit weet wat er was gebeurd als de poging er niet was geweest. Een stel dat na de tiende poging toch nog zwanger is, zou ook best spontaan zwanger geworden kunnen zijn in die tijd, dat kun je gewoon niet weten.
Het enige dat de overheid kan doen bij het bepalen van vergoedingen is groepen mensen vergelijken. Uit dit soort onderzoek blijkt dat je het beste mensen twee jaar kan laten proberen. Als je namelijk na een jaar al mensen gaat behandelen, levert dat niet meer zwangerschappen op dan als je gewoon een nog jaar wacht. Dat is moeilijk te accepteren, omdat stellen natuurlijk graag willen dat er iets concreets gebeurd. En dat is ook moeilijk omdat bij sommige stellen na twee jaar zal blijken dat het al die tijd onmogelijk was om zwanger te worden. Maar over de hele groep stellen heen heeft behandelen na een jaar geen zin, en je overbehandelt mensen dan ook, met alle risico's van dien.
Zo zou je IVF ook moeten bekijken volgens mij. Als na 3 pogingen 50% zwanger is, en 10 pogingen 55%, dan is het te verdedigen om maar 3 pogingen te vergoeden. Daarmee bescherm je ook stellen tot uitzichtloos proberen, met alle medische en psychische gevolgen die daarbij horen. Maar hoe het met deze cijfers zit, weet ik niet. En dat dat moeilijk zal zijn voor mensen met fertiliteitsproblemen is natuurlijk logisch. Net zoals dat na 10 mislukte pogingen zal zijn.
Het enige dat de overheid kan doen bij het bepalen van vergoedingen is groepen mensen vergelijken. Uit dit soort onderzoek blijkt dat je het beste mensen twee jaar kan laten proberen. Als je namelijk na een jaar al mensen gaat behandelen, levert dat niet meer zwangerschappen op dan als je gewoon een nog jaar wacht. Dat is moeilijk te accepteren, omdat stellen natuurlijk graag willen dat er iets concreets gebeurd. En dat is ook moeilijk omdat bij sommige stellen na twee jaar zal blijken dat het al die tijd onmogelijk was om zwanger te worden. Maar over de hele groep stellen heen heeft behandelen na een jaar geen zin, en je overbehandelt mensen dan ook, met alle risico's van dien.
Zo zou je IVF ook moeten bekijken volgens mij. Als na 3 pogingen 50% zwanger is, en 10 pogingen 55%, dan is het te verdedigen om maar 3 pogingen te vergoeden. Daarmee bescherm je ook stellen tot uitzichtloos proberen, met alle medische en psychische gevolgen die daarbij horen. Maar hoe het met deze cijfers zit, weet ik niet. En dat dat moeilijk zal zijn voor mensen met fertiliteitsproblemen is natuurlijk logisch. Net zoals dat na 10 mislukte pogingen zal zijn.
maandag 24 maart 2008 om 20:03
En als je heel eerlijk bent zijn het niet de artsen die je 3 pogingen geven maar de verzekeraars, aangezien die maar 3 pogingen vergoeden. Er zijn zat artsen, waar ik die van mij onder reken, die net zo lang willen behandelen als wij aankunnen, maar qua vergoedingen kunnen zij ook niet meer doen dan dat de verzekeraar en je eigen portemonnee aankan.
maandag 24 maart 2008 om 20:08
Is er niet altijd een kans van slagen? Ook al is de kans maar 1% er is altijd een kans. Zelfs al heb je 6 pogingen IVF gedaan, met een perfecte punctie, mooie bevruchting, en een superterugplaatsing, alle factoren zijn goed, en toch blijft het niet hangen, dat is heel cru, maar de kans van slagen is er dan ook, en daarom is het zo moeilijk om stellen individueel en op een grote groep te beoordelen. Juist omdat IVF gedaan wordt in de meest gunstige situatie, dan is het ook maar de vraag (net als bij een gezond stel) dat de 25% kans benut gaat worden.
vind het trouwens wel een goede post.
