Kinderen
alle pijlers
Meningsverschil partner onderzoek gedrag peuter
zaterdag 20 november 2021 om 14:16
Hoe gaan jullie om met een meningsverschil die je hebt met partner?
Peuter laat afwijkend gedrag zien op de peuterspeelzaal. Leidsters gaven vrij snel al aan dat zij bijzonder gedrag waarnemen.
Dat zij erg druk met hem zijn i.t.t andere kinderen. Heeft veel begeleiding nodig.
De laatste maanden gaat zijn taal wel goed vooruit. Praat nu met 2 a 3 woordzinnen.
Kno arts geweest. Geen bijzonderheden.
Logopedie testen gaven destijds aan dat taalbegrip gemiddeld is en taalproductie onder gemiddeld.
We hebben een afspraak bij een audiologisch centrum waar ook een orthopedagoog gaat meekijken. (Hier is man het al niet echt mee eens)
Ik zou hem willen laten onderzoeken zodat we weten of een speelzaal met 16 kinderen en straks een basisschool wel de juiste plek voor hem is of een andere basisschool.
Mam wil er niets van weten. Volgens hem is er niets en zal het vanzelf beter worden.
(Het wordt al meer dan een half jaar niet echt beter)
Aan kleine subtiele dingen dacht ik bij zoon vanaf 18 maanden al dat er iets was. Maar ik kan niet echt duiden wat er precies is. Zijn gedrag zou je destijds ook nog als normaal kunnen beschouwen voor een eenjarige. Maar hij is nu ruim 2.
Peuter laat afwijkend gedrag zien op de peuterspeelzaal. Leidsters gaven vrij snel al aan dat zij bijzonder gedrag waarnemen.
Dat zij erg druk met hem zijn i.t.t andere kinderen. Heeft veel begeleiding nodig.
De laatste maanden gaat zijn taal wel goed vooruit. Praat nu met 2 a 3 woordzinnen.
Kno arts geweest. Geen bijzonderheden.
Logopedie testen gaven destijds aan dat taalbegrip gemiddeld is en taalproductie onder gemiddeld.
We hebben een afspraak bij een audiologisch centrum waar ook een orthopedagoog gaat meekijken. (Hier is man het al niet echt mee eens)
Ik zou hem willen laten onderzoeken zodat we weten of een speelzaal met 16 kinderen en straks een basisschool wel de juiste plek voor hem is of een andere basisschool.
Mam wil er niets van weten. Volgens hem is er niets en zal het vanzelf beter worden.
(Het wordt al meer dan een half jaar niet echt beter)
Aan kleine subtiele dingen dacht ik bij zoon vanaf 18 maanden al dat er iets was. Maar ik kan niet echt duiden wat er precies is. Zijn gedrag zou je destijds ook nog als normaal kunnen beschouwen voor een eenjarige. Maar hij is nu ruim 2.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 20-11-2021 18:28
Reden: titel aangepast
Reden: titel aangepast
0.00% gewijzigd
zaterdag 20 november 2021 om 14:25
Waar is je man bang voor?
Ik heb ooit mijn peuter ook langs audiologisch centrum/jeugdarts/logopedist laten gaan. De leerkracht van school dacht wel aan een etiketje, maar ik niet, en ik heb een onderzoek door een [sorry, weet niet meer wat, psycholoog, orthopedagoog, of iets anders] vriendelijk afgewezen toen de jeugdarts dat voorstelde. Dat mag gewoon. Ze mailde nog wel een half jaar of een jaar later of het goed ging, ja het ging goed. Maar uitsluiten dat er iets met de oren is of zo, kan nooit kwaad.
Ik heb ooit mijn peuter ook langs audiologisch centrum/jeugdarts/logopedist laten gaan. De leerkracht van school dacht wel aan een etiketje, maar ik niet, en ik heb een onderzoek door een [sorry, weet niet meer wat, psycholoog, orthopedagoog, of iets anders] vriendelijk afgewezen toen de jeugdarts dat voorstelde. Dat mag gewoon. Ze mailde nog wel een half jaar of een jaar later of het goed ging, ja het ging goed. Maar uitsluiten dat er iets met de oren is of zo, kan nooit kwaad.
zaterdag 20 november 2021 om 14:41
Bij zoon zag ik vanaf de geboorte ook al bijzonder gedrag, maar wij hebben ook afgewacht tot derden het zagen. Achteraf heb ik daar ‘spijt’ van. Want al met al zijn we nu 2 jaar verder voor er daadwerkelijk iets gebeurt ivm wachtlijsten en trage instanties. Met bijbehorend gedrag op school. Man en ik zagen dit gedrag wel beide en zijn het er daarom ook mee eens dat er wat gebeurt. Maar ook wij hebben grenzen. We hebben nog een kind en die laten we niet uitpluizen, ik vind dat oudste ook dat recht heeft. We doen dus alleen onderzoek als we daar het nut van inzien. En er zijn echt wel dingen die we geweigerd hebben.
Het kan natuurlijk zijn dat jouw man deze bijzondere dingen niet ziet? Vertelt de leiding dit alleen aan jou of ook tegen man?
Mijn man is trouwens overal bij betrokken en bij aanwezig. En van de instantie waar we nu zijn hoorden we dat dit zeer uitzonderlijk was. Meestal zagen ze vaders alleen de eerste en de laatste keer.
Het kan natuurlijk zijn dat jouw man deze bijzondere dingen niet ziet? Vertelt de leiding dit alleen aan jou of ook tegen man?
Mijn man is trouwens overal bij betrokken en bij aanwezig. En van de instantie waar we nu zijn hoorden we dat dit zeer uitzonderlijk was. Meestal zagen ze vaders alleen de eerste en de laatste keer.
zaterdag 20 november 2021 om 14:44
Ik denk dat je met je partner in gesprek moet om er achter te komen waarom hij er tegen is.
Voelt hij misschien zelf ook wel dat er dingen niet kloppen, maar is hij bang voor een diagnose? Een toekomstbeeld wat hij voor ogen heeft maar wat hij moet bijstellen?
En stel dat hij gelijk heeft, en er is niks aan de hand. Dan is dat alleen maar fijn toch.
En als er wel iets aan de hand is, is het fijn dat jullie daarbij passende hulp kunnen zoeken.
Voelt hij misschien zelf ook wel dat er dingen niet kloppen, maar is hij bang voor een diagnose? Een toekomstbeeld wat hij voor ogen heeft maar wat hij moet bijstellen?
En stel dat hij gelijk heeft, en er is niks aan de hand. Dan is dat alleen maar fijn toch.
En als er wel iets aan de hand is, is het fijn dat jullie daarbij passende hulp kunnen zoeken.
zaterdag 20 november 2021 om 14:47
Heeft je man geen zin in bemoeienissen? Is dat het?
Ik heb hier een heel traject gehad, begonnen eind peuter/begin kleuter-tijd. Het is een goed idee om vroeg te signaleren. Taalachterstand bijvoorbeeld is lastig goed in te halen.
Wat ik wel gemerkt heb, is dat ik het idee had dat als je zo’n molen ingaat, je wel eens te veel kan worden overgenomen. Dat je op sommige dingen die je niet ziet zitten, gewoon nee kan zeggen. Want ik heb wel soms het idee gehad van “is dit nou niet een beetje overdreven of onnodig wat er nu gebeurt.” Betuttelt worden vind ik bijvoorbeeld wel echt irritant. Mijn eigen hele jeugd erbij betrekken bijvoorbeeld ook. Dat wil ik niet.
Iets met een vinger en een hele hand.
Ik heb hier een heel traject gehad, begonnen eind peuter/begin kleuter-tijd. Het is een goed idee om vroeg te signaleren. Taalachterstand bijvoorbeeld is lastig goed in te halen.
Wat ik wel gemerkt heb, is dat ik het idee had dat als je zo’n molen ingaat, je wel eens te veel kan worden overgenomen. Dat je op sommige dingen die je niet ziet zitten, gewoon nee kan zeggen. Want ik heb wel soms het idee gehad van “is dit nou niet een beetje overdreven of onnodig wat er nu gebeurt.” Betuttelt worden vind ik bijvoorbeeld wel echt irritant. Mijn eigen hele jeugd erbij betrekken bijvoorbeeld ook. Dat wil ik niet.
Iets met een vinger en een hele hand.
zaterdag 20 november 2021 om 14:55
O, ik heb de mails van destijds teruggezocht. Mijn man vond verder onderzoek ook niet nodig 
Ik dus ook niet omdat ze naar mijn gevoel een beetje aanstuurden op sociaal contactproblematiek. Als ze een intelligentieonderzoek hadden voorgesteld was het alweer heel anders geweest, maar daar hapte niemand ooit op. Haha.
Ik dus ook niet omdat ze naar mijn gevoel een beetje aanstuurden op sociaal contactproblematiek. Als ze een intelligentieonderzoek hadden voorgesteld was het alweer heel anders geweest, maar daar hapte niemand ooit op. Haha.
zaterdag 20 november 2021 om 14:56
zaterdag 20 november 2021 om 15:05
Hij denkt dat er gelijk een diagnose komt. Waar kind dan de rest van zijn leven last van zal houden.
Ik denk andersom. Wellicht heeft hij juist baat bij en als ze niets vinden dan weet je dat ook weer.
zaterdag 20 november 2021 om 15:07
Als er al een diagnose van iets zou komen dan is dat prive, het is niet alsof je dat overal moet gaan melden of op kinds voorhoofd staat geprint.
Dus inderdaad, het is wat jij zegt, het kan heel erg helpen met juiste hulp en behandelingen, als er al iets mis zou zijn en er dan ook nog meteen een diagnose komt.
En anders is het aan jullie 2 ( en pas veel later aan kind zelf) wie wat weet he?
Dus inderdaad, het is wat jij zegt, het kan heel erg helpen met juiste hulp en behandelingen, als er al iets mis zou zijn en er dan ook nog meteen een diagnose komt.
En anders is het aan jullie 2 ( en pas veel later aan kind zelf) wie wat weet he?
anoniem_404927 wijzigde dit bericht op 20-11-2021 15:08
15.32% gewijzigd
zaterdag 20 november 2021 om 15:08
Man is bang voor een stempel zoals hij dat noemt. Daar komt kind nooit meer van af en zal hij zijn hele leven bij hem dragen.Quincy2 schreef: ↑20-11-2021 14:25Waar is je man bang voor?
Ik heb ooit mijn peuter ook langs audiologisch centrum/jeugdarts/logopedist laten gaan. De leerkracht van school dacht wel aan een etiketje, maar ik niet, en ik heb een onderzoek door een [sorry, weet niet meer wat, psycholoog, orthopedagoog, of iets anders] vriendelijk afgewezen toen de jeugdarts dat voorstelde. Dat mag gewoon. Ze mailde nog wel een half jaar of een jaar later of het goed ging, ja het ging goed. Maar uitsluiten dat er iets met de oren is of zo, kan nooit kwaad.
Ook denkt hij dat als je iedereen onderzoekt, iedereen wel een stempel kan krijgen. Hij denkt dat je sneller wel dan geen diagnose krijgt.
Kno arts ziet geen gehoorproblemen. Kind is ook weinig ziek, nooit oorontstekingen (even afkloppen
)Maar bij het audiologisch centrum willen ze graag het gehele plaatje bekijken gehoor en gedrag.
zaterdag 20 november 2021 om 15:29
Een eventuele diagnose hoef je als ouders niet te delen. Misschien stelt dat wat gerust voor je man?Lem86 schreef: ↑20-11-2021 15:08Man is bang voor een stempel zoals hij dat noemt. Daar komt kind nooit meer van af en zal hij zijn hele leven bij hem dragen.
Ook denkt hij dat als je iedereen onderzoekt, iedereen wel een stempel kan krijgen. Hij denkt dat je sneller wel dan geen diagnose krijgt.
Kno arts ziet geen gehoorproblemen. Kind is ook weinig ziek, nooit oorontstekingen (even afkloppen
Maar bij het audiologisch centrum willen ze graag het gehele plaatje bekijken gehoor en gedrag.
zaterdag 20 november 2021 om 15:38
Dat gebeurt bij jonge kinderen niet. Juist omdat ze nog zoveel ontwikkeling doormaken, komt er hooguit een 'voorlopige diagnose' die regelmatig opnieuw wordt getoetst.
Bovendien: wat is zijn beeld bij zo'n stempel? Ik heb/ had er meerdere, maar ze staan niet op m'n voorhoofd, dus ik draag daar helemaal niks van mee.
zaterdag 20 november 2021 om 15:39
Het klopt ook niet dat je nooit meer van een diagnose af komt. Neem even ASS als voorbeeld; dat wordt gediagnosticeerd op het moment dat er problemen zijn. Wil niet zeggen dat het over kan gaan maar als je op latere leeftijd (dankzij eerdere hulp) geen problemen meer ervaart dan is die stempel dus ook niet meer nodig. Zelfde geldt eigenlijk voor ADHD.
Hoe eerder behandeling hoe beter en hoe meer ontwikkelkansen voor je kind. Ja, jammer dat je daarvoor een etiketje ‘moet’ krijgen natuurlijk maar het zou fijn zijn om het als een kans te zien. En inderdaad; je hoeft het met niemand te delen en niemand mag het achter je rug om delen.
Oh en sneller wel een diagnose dan niet klopt echt niet. Mijn werk is hooggespecialiseerde zorg en hoewel wij het ‘ergste van het ergste’ zien, zijn ook wij mega kritisch en als we twijfelen komt er dus geen diagnose (of verder onderzoek). Het is altijd een compleet plaatje wat een diagnose maakt en iedereen heeft wel iets maar niet iedereen heeft voldoende (en problemen in functioneren of ontwikkelen) voor een diagnose.
Hoe eerder behandeling hoe beter en hoe meer ontwikkelkansen voor je kind. Ja, jammer dat je daarvoor een etiketje ‘moet’ krijgen natuurlijk maar het zou fijn zijn om het als een kans te zien. En inderdaad; je hoeft het met niemand te delen en niemand mag het achter je rug om delen.
Oh en sneller wel een diagnose dan niet klopt echt niet. Mijn werk is hooggespecialiseerde zorg en hoewel wij het ‘ergste van het ergste’ zien, zijn ook wij mega kritisch en als we twijfelen komt er dus geen diagnose (of verder onderzoek). Het is altijd een compleet plaatje wat een diagnose maakt en iedereen heeft wel iets maar niet iedereen heeft voldoende (en problemen in functioneren of ontwikkelen) voor een diagnose.
zaterdag 20 november 2021 om 16:03
Wij zitten met zoon in een vroegbehandeling traject. En het valt mij op dat ze zelf ook erg terughoudend zijn met onderzoeken en diagnose stelling. Eerst zijn de problemen goed in kaart gebracht en is er gekeken wat voor onderzoek er nodig is, wat hem (ons) verder kan helpen. Dus heel functioneel allemaal. We gaan dus niet onderzoeken met als doel een diagnose stellen. Maar we onderzoeken hoe we gedrag kunnen verklaren zodat we hem kunnen helpen.
Er is bijvoorbeeld net een bepaald onderzoek gedaan en daar is behandeling voor voorgesteld. Als alternatief konden we dit nog veel verder uit laten zoeken, maar dat voegt gewoon niks toe. Als daar aanleiding voor is, kan dat altijd nog.
Oftewel: je bent er zelf bij. Kijk wat een onderzoek je zou kunnen brengen en of je daar echt iets aan hebt. Ik vind van afwijkend gedrag zien naar kan hij wel naar een reguliere school best een grote sprong. Daar zit nog heel veel tussen. Ik zou me vooral heel goed laten informeren over welke mogelijkheden en insteken er allemaal zijn. Welke instanties kan je allemaal terecht. Bij ons is dit vanuit een soort samenwerkingsverband gegaan. Maar informeer op meerdere plekken.
Er is bijvoorbeeld net een bepaald onderzoek gedaan en daar is behandeling voor voorgesteld. Als alternatief konden we dit nog veel verder uit laten zoeken, maar dat voegt gewoon niks toe. Als daar aanleiding voor is, kan dat altijd nog.
Oftewel: je bent er zelf bij. Kijk wat een onderzoek je zou kunnen brengen en of je daar echt iets aan hebt. Ik vind van afwijkend gedrag zien naar kan hij wel naar een reguliere school best een grote sprong. Daar zit nog heel veel tussen. Ik zou me vooral heel goed laten informeren over welke mogelijkheden en insteken er allemaal zijn. Welke instanties kan je allemaal terecht. Bij ons is dit vanuit een soort samenwerkingsverband gegaan. Maar informeer op meerdere plekken.
zaterdag 20 november 2021 om 16:07
Zo zou het moeten zijn, maar zou werkt het vaak niet in de praktijk. Als er specifieke hulp op school of thuis nodig is dan is daar het label voor nodig. Hetzelfde geld voor rapport die gemaakt worden hoe veel instantie die nodig hebben sta je soms ook van verstelt. Oh ja de kans dat het op school bekent word is best groot. Zeker als het kind een andere behandeling nodig heeft.FeeLucifer01 schreef: ↑20-11-2021 15:07Als er al een diagnose van iets zou komen dan is dat prive, het is niet alsof je dat overal moet gaan melden of op kinds voorhoofd staat geprint.
Dus inderdaad, het is wat jij zegt, het kan heel erg helpen met juiste hulp en behandelingen, als er al iets mis zou zijn en er dan ook nog meteen een diagnose komt.
En anders is het aan jullie 2 ( en pas veel later aan kind zelf) wie wat weet he?
We hebben het hele kunnen doen zonder label. Alleen nu er gespecialiseerde hulp nodig is hebben wij hem toch echt nodig om het te krijgen. Dat betekent dat de juf, iber en de organisatie het rapport nodig heeft. Daarnaast ziet ieder kind in de klas dat kind de hulp krijgt. Mijn ervaring is dat ouders dit horen van hun kind en dan toch vragen wat er is met mijn kind. Misschien is het bij ons zo want omdat er altijd een kind uit de klas mee mag met de sessie.
zaterdag 20 november 2021 om 16:18
Handbal schreef: ↑20-11-2021 16:07Zo zou het moeten zijn, maar zou werkt het vaak niet in de praktijk. Als er specifieke hulp op school of thuis nodig is dan is daar het label voor nodig. Hetzelfde geld voor rapport die gemaakt worden hoe veel instantie die nodig hebben sta je soms ook van verstelt. Oh ja de kans dat het op school bekent word is best groot. Zeker als het kind een andere behandeling nodig heeft.
We hebben het hele kunnen doen zonder label. Alleen nu er gespecialiseerde hulp nodig is hebben wij hem toch echt nodig om het te krijgen. Dat betekent dat de juf, iber en de organisatie het rapport nodig heeft. Daarnaast ziet ieder kind in de klas dat kind de hulp krijgt. Mijn ervaring is dat ouders dit horen van hun kind en dan toch vragen wat er is met mijn kind. Misschien is het bij ons zo want omdat er altijd een kind uit de klas mee mag met de sessie.
Dan nog steeds is dat dan een keus die ze samen maken dan. Het wordt niet automatisch gedeeld met een school of de hele wereld.
Dat je een eventuele diagnose of verdenking van moet delen om de juiste hulp/ondersteuning te krijgen geeft ik al aan.
Soms denken mensen dat alles automatisch terecht komt in de wereld en nooit meer weg komt. Dat is gelukkig niet zo. Dat gevoel kreeg ik van de man van TO.
Dus zelfs als ze zouden kiezen om diagnose wel te gaan melden mbt hulp dan nog weten de buren niets, en eventuele werkgevers later niets ect.
zaterdag 20 november 2021 om 16:26
Ik zat huilend bij de huisarts, ik was bang voor een etiket op mijn kind. Gelukkig had ik een arts, die me kon uitleggen wat een zegen dat etiket kon zijn.
Man en ik wilden beiden wat het best zou zijn voor kind, dus iig alles onderzoeken. Het was een lang proces, waar ik ook erg teleurgesteld ben geraakt in de GGz, maar na jaren van gedoe. Zit er een etiket op mijn kind. En ze (nu volwassen) leerde daar vooral zelf door, hoe zij dingen anders ziet dan de rest
Man en ik wilden beiden wat het best zou zijn voor kind, dus iig alles onderzoeken. Het was een lang proces, waar ik ook erg teleurgesteld ben geraakt in de GGz, maar na jaren van gedoe. Zit er een etiket op mijn kind. En ze (nu volwassen) leerde daar vooral zelf door, hoe zij dingen anders ziet dan de rest
zaterdag 20 november 2021 om 16:59
Dus man vindt het straks wel handig dat zijn kind van 3 scholen geschopt wordt omdat niemand met kind kan omgaan net omdat er "geen stempel" is?
Of dat kind straks het traject pas ingaat als hij 6 is, er wachtlijsten zijn en hij dus pas effectief geholpen kan worden vanaf zijn 8 of 9?
Waarbij kind al diverse faal-ervaringen en de komende 20 jaar een rampzalig zelf-beeld en pest-verleden heeft?
Liever nu het traject ingaan zodat er misschien tegen dat hij 4 is en naar school mag een handleiding ligt voor school.
Of dat kind straks het traject pas ingaat als hij 6 is, er wachtlijsten zijn en hij dus pas effectief geholpen kan worden vanaf zijn 8 of 9?
Waarbij kind al diverse faal-ervaringen en de komende 20 jaar een rampzalig zelf-beeld en pest-verleden heeft?
Liever nu het traject ingaan zodat er misschien tegen dat hij 4 is en naar school mag een handleiding ligt voor school.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 20 november 2021 om 17:41
Dat laatste verschilt toch echt enorm per school. Mijn kind gaat meerdere keren per week de klas uit (zonder etiket). Nog nooit vragen daarover gehad. Het zou mij van andere kinderen ook echt niet interesseren waarom ze af en toe met de IB'er of onderwijsassistent meegaan. Maar goed, dat soort dingen zijn ook vrij normaal op deze school.Handbal schreef: ↑20-11-2021 16:07Zo zou het moeten zijn, maar zou werkt het vaak niet in de praktijk. Als er specifieke hulp op school of thuis nodig is dan is daar het label voor nodig. Hetzelfde geld voor rapport die gemaakt worden hoe veel instantie die nodig hebben sta je soms ook van verstelt. Oh ja de kans dat het op school bekent word is best groot. Zeker als het kind een andere behandeling nodig heeft.
We hebben het hele kunnen doen zonder label. Alleen nu er gespecialiseerde hulp nodig is hebben wij hem toch echt nodig om het te krijgen. Dat betekent dat de juf, iber en de organisatie het rapport nodig heeft. Daarnaast ziet ieder kind in de klas dat kind de hulp krijgt. Mijn ervaring is dat ouders dit horen van hun kind en dan toch vragen wat er is met mijn kind. Misschien is het bij ons zo want omdat er altijd een kind uit de klas mee mag met de sessie.
zaterdag 20 november 2021 om 17:47
Waarom zou er in een klas gezegd worden welk kind welke diagnose heeft?Handbal schreef: ↑20-11-2021 16:07Zo zou het moeten zijn, maar zou werkt het vaak niet in de praktijk. Als er specifieke hulp op school of thuis nodig is dan is daar het label voor nodig. Hetzelfde geld voor rapport die gemaakt worden hoe veel instantie die nodig hebben sta je soms ook van verstelt. Oh ja de kans dat het op school bekent word is best groot. Zeker als het kind een andere behandeling nodig heeft.
We hebben het hele kunnen doen zonder label. Alleen nu er gespecialiseerde hulp nodig is hebben wij hem toch echt nodig om het te krijgen. Dat betekent dat de juf, iber en de organisatie het rapport nodig heeft. Daarnaast ziet ieder kind in de klas dat kind de hulp krijgt. Mijn ervaring is dat ouders dit horen van hun kind en dan toch vragen wat er is met mijn kind. Misschien is het bij ons zo want omdat er altijd een kind uit de klas mee mag met de sessie.
Al mijn leerlingen hebben een of meerdere diagnoses en daar gaat het echt nooit over.
Diagnoses worden ook niet gedeeld zonder toestemming ouders. Ik vind wel dat je je kind met 1-0 achter zet door diagnoses achter te houden, het scheelt heel wat uitvogelen, frustratie, verdriet en onrust voor het kind als je als leerkracht direct gericht kan insteken.
zaterdag 20 november 2021 om 19:05
Och ja, mijn zwager en schoonzus weigerden ook pertinent mijn neefje te laten onderzoeken, want dat eventuele etiket zou hem de rest van zijn leven achtervolgen en onoverkomelijke problemen veroorzaken. Hulp was verder ook nicht im frage, want hij “mocht lekker zijn wie hij was”. Hoon viel ons ten deel toen wij met onze dochter wel aan allerlei bellen trokken en ASS werd gediagnosticeerd.
En dat staat heus niet op haar voorhoofd geschreven en op school is het uiteraard wel bekend, maar weet vrijwel niemand het.
Haar oudere broer had al heel vroeg een diagnose en is via medisch kinderdagverblijf, cluster 4 en reguliere basisschool, gymnasium en nu de universiteit gewoon zonder enig probleem of stigma doorheengerold. Alleen voor zijn rijbewijs moest hij naar een psychiater, dat is het enige waarvan ik denk, nah, echt hoor.
Het niet gediagnosticeerde neefje liep vast op de basisschool en liep nog vaster op de middelbare. Hartstikke intelligent, maar kan het allemaal niet bolwerken, zo doodongelukkig, drama op sociaal vlak, ouders die hem maar lieten sloeren en uiteindelijk een doodswens. Nu is die diagnose er eindelijk wel en komt er hulp op gang, maar dit had allemaal niet gehoeven. Honderd keer liever een kind met een diagnose dan die irreële angst voor een diagnose.
En dat staat heus niet op haar voorhoofd geschreven en op school is het uiteraard wel bekend, maar weet vrijwel niemand het.
Haar oudere broer had al heel vroeg een diagnose en is via medisch kinderdagverblijf, cluster 4 en reguliere basisschool, gymnasium en nu de universiteit gewoon zonder enig probleem of stigma doorheengerold. Alleen voor zijn rijbewijs moest hij naar een psychiater, dat is het enige waarvan ik denk, nah, echt hoor.
Het niet gediagnosticeerde neefje liep vast op de basisschool en liep nog vaster op de middelbare. Hartstikke intelligent, maar kan het allemaal niet bolwerken, zo doodongelukkig, drama op sociaal vlak, ouders die hem maar lieten sloeren en uiteindelijk een doodswens. Nu is die diagnose er eindelijk wel en komt er hulp op gang, maar dit had allemaal niet gehoeven. Honderd keer liever een kind met een diagnose dan die irreële angst voor een diagnose.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 22-11-2021 06:26
0.77% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
