Kinderen
alle pijlers
Mijn beste vriendin krijgt een baby, ik ben bang haar kwijt te raken, hoe ga ik hier mee om?
donderdag 26 juli 2007 om 14:23
Hey allemaal,
Laatst vertelde mijn beste vriendin mij dat ze zwanger is. Ik ben natuurlijk heel blij voor haar, maar bang dat ik haar kwijt raak. Ze was juist weer een beetje aan het uitgaan en ze begon weer te leven. Nu denk ik dat ze mij straks niet meer nodig heeft of dat ze nooit meer iets met mij gaat doen. Ik wil niet dat ze saai word, maar wil juist met haar uit enzo, moet ik haar vertellen dat ik hier mee zit of juist niet. Ik zie het echt niet zitten om met haar alleen nog maar over baby's te gaan praten.
Cath
Laatst vertelde mijn beste vriendin mij dat ze zwanger is. Ik ben natuurlijk heel blij voor haar, maar bang dat ik haar kwijt raak. Ze was juist weer een beetje aan het uitgaan en ze begon weer te leven. Nu denk ik dat ze mij straks niet meer nodig heeft of dat ze nooit meer iets met mij gaat doen. Ik wil niet dat ze saai word, maar wil juist met haar uit enzo, moet ik haar vertellen dat ik hier mee zit of juist niet. Ik zie het echt niet zitten om met haar alleen nog maar over baby's te gaan praten.
Cath
donderdag 26 juli 2007 om 14:34
Tsja....uitgaan zal ze vast en zeker veel minder gaan doen.
dus wat dat aangaat zal er zeker een hoop gaan veranderen in jullie vriendschap.
Haar leven gaat volledig veranderen, en het kan zijn dat haar leven niet meer op dezelfde lijn zal gaan zitten als de jouwe.
Dat is nou eenmaal zo, maar saai?
Nee....dat zal niet gebeuren, maar wel anders.
Dat je het hele babygebeuren niet met elkaar gemeen hebt, wil niet zeggen dat jullie ineens geen gespreksonderwerpen meer zullen hebben.
dus wat dat aangaat zal er zeker een hoop gaan veranderen in jullie vriendschap.
Haar leven gaat volledig veranderen, en het kan zijn dat haar leven niet meer op dezelfde lijn zal gaan zitten als de jouwe.
Dat is nou eenmaal zo, maar saai?
Nee....dat zal niet gebeuren, maar wel anders.
Dat je het hele babygebeuren niet met elkaar gemeen hebt, wil niet zeggen dat jullie ineens geen gespreksonderwerpen meer zullen hebben.
donderdag 26 juli 2007 om 14:37
Jullie zijn toch vriendinnen? Praat er dan eens over zou ik zeggen!. Met je vriendinnen is tenslotte alles bespreekbaar.
Ik heb de angst juist omgekeerd.
Al 15 jaar heb ik drie super goeie vriendinnen en nu ben ik bezig met kids en zij zijn daar alledrie nog lang niet aan toe. Dat gaf mij ook angst hen kwijt te raken. Door hierover te praten is dat gevoel weg, ze verheugen zich erop om sugograat mama te spelen
Ik heb de angst juist omgekeerd.
Al 15 jaar heb ik drie super goeie vriendinnen en nu ben ik bezig met kids en zij zijn daar alledrie nog lang niet aan toe. Dat gaf mij ook angst hen kwijt te raken. Door hierover te praten is dat gevoel weg, ze verheugen zich erop om sugograat mama te spelen
donderdag 26 juli 2007 om 14:41
Jij wilt niet dat ze saai wordt, jij wilt nog met haar uit straks, jij wilt niet alleen maar over baby's praten.
Heb je eigenlijk wel een beetje door hoe erg je vanuit jezelf redeneert en wat voor aannames je nu al doet over haar leven en gedrag straks?
Dat haar leven veranderen zal, daar kun je donder op gaan zeggen. En met een dergelijke instelling zul jij elke (incidentele) keer dat ze misschien moe is en dus niet de kroeg in wil, of het over haar kind heeft, of niet zomaar even wegkan i.v.m. slaap-of eettijden denken: "zie je wel, daar heb je het gedoe al".
Je bril is bij voorbaat al gekleurd.
Bovendien is zij ook nog een persoon met een eigen wil. Als zij straks al die dingen die jij noemt écht niet meer zou trekken, dan kun je op je kop gaan staan, maar dan gaan die niet meer gebeuren. En het zal je vriendschap dan ook niet bevorderen als je dan toch aan zou gaan trekken.
Maar...zover is het nog lang niet. Wees blij voor haar, accepteer dat er in haar leven een facet bijkomt. En als je op den duur zou merken dat ze zo erg verandert dat jij er moeite mee hebt, dan kun je dat toch altijd op dat moment nog aankaarten? Wie weet valt het allemaal reuze mee. Want lang niet elke vrouw stopt met haar leven als ze een kind krijgt, je gaat meteen wel van een erg suf en negatief scenario uit. Geef het wat ruimte en ga je druk maken op het moment dat het echt nodig blijkt.
Heb je eigenlijk wel een beetje door hoe erg je vanuit jezelf redeneert en wat voor aannames je nu al doet over haar leven en gedrag straks?
Dat haar leven veranderen zal, daar kun je donder op gaan zeggen. En met een dergelijke instelling zul jij elke (incidentele) keer dat ze misschien moe is en dus niet de kroeg in wil, of het over haar kind heeft, of niet zomaar even wegkan i.v.m. slaap-of eettijden denken: "zie je wel, daar heb je het gedoe al".
Je bril is bij voorbaat al gekleurd.
Bovendien is zij ook nog een persoon met een eigen wil. Als zij straks al die dingen die jij noemt écht niet meer zou trekken, dan kun je op je kop gaan staan, maar dan gaan die niet meer gebeuren. En het zal je vriendschap dan ook niet bevorderen als je dan toch aan zou gaan trekken.
Maar...zover is het nog lang niet. Wees blij voor haar, accepteer dat er in haar leven een facet bijkomt. En als je op den duur zou merken dat ze zo erg verandert dat jij er moeite mee hebt, dan kun je dat toch altijd op dat moment nog aankaarten? Wie weet valt het allemaal reuze mee. Want lang niet elke vrouw stopt met haar leven als ze een kind krijgt, je gaat meteen wel van een erg suf en negatief scenario uit. Geef het wat ruimte en ga je druk maken op het moment dat het echt nodig blijkt.
donderdag 26 juli 2007 om 14:42
Ze heeft je niet meer nodig?
Ja, ze heeft zometeen een baby en ja, er zal het één en ander veranderen. Maar dat hoeft niet te betekenen dat je niks meer met haar kan ondernemen.
Je schrijft dat je vriendin net heeft verteld dat ze zwanger is en je gaat je nu al druk maken dat er over pakweg 6 maanden alleen maar over de baby wordt gepraat?
Ja, ze heeft zometeen een baby en ja, er zal het één en ander veranderen. Maar dat hoeft niet te betekenen dat je niks meer met haar kan ondernemen.
Je schrijft dat je vriendin net heeft verteld dat ze zwanger is en je gaat je nu al druk maken dat er over pakweg 6 maanden alleen maar over de baby wordt gepraat?
donderdag 26 juli 2007 om 14:44
Nou als ik jouw stukje zo lees denk ik dat we hier met z'n allen maar een stel dooie en suffe moekes zijn .
Waarom ben je saai als je een kind hebt en waarom zou je dan alleen nog maar over je kind kunnen praten?
Is uitgaan het enige wat jullie bindt? Tuurlijk verandert je leven wanneer je een kind krijgt maar dat heb je vaak zelf in de hand. Misschien vindt ze het wel heerlijk om iedere dag thuis te zitten bij haar kind en misschien wil ze wel iedere avond met je op stap, geen idee.
Ik vind je stukje nogal egoistisch overkomen. Ik wil niet over baby's praten, ik wil met haar uitgaan en ik wil dat ze tijd voor me heeft.... Ik lees alleen maar ik, jammer van zo'n beste vriendin :(. Kaart het aan, vertel haar waar je bang voor bent, maar een eerlijk antwoord zul je denk ik nog niet kunnen krijgen, want ze zal nog geen idee hebben wat de komst van een kindje met je doet en hoe ze daarop zal reageren.
donderdag 26 juli 2007 om 16:13
Als ze je beste vriendin is dan sleep je haar door het eerste half jaar heen als ze haar kindje heeft. En ja, misschien is ze heel trots als haar baby ineens dik gaat poepen of projectiel over zijn/haar papa weet te spugen. Maar bekijk dit dan met humor. Die tijd gaat weer voorbij en dan zal ze weer meer tijd en behoefte hebben aan jullie vriendschap. En die vriendschap zal door jouw geweldige steun alleen maar hechter zijn geworden!! (Spreek je angst uit naar haar toe, maar ik zou het "ik wil uitgaan" etc. maar even achterwege laten)
donderdag 26 juli 2007 om 16:26
Ik moet eerlijk zeggen dat ik je geschreven stukje nogal egoistisch vindt overkomen. Je hebt het alleen maar over wat jij wilt.
Je wilt het niet alleen maar over babies hebben, maar neem maar van mij aan dat een groot deel van haar leven de komende tijd daar wel om zal gaan draaien. Ook tijdens de zwangerschap. Ookal kan jij je daar niet in verplaatsen, het zal waarschijnlijk toch vaak onderwerp van gesprek zijn.
Jouw vriendin zal misschien een bepaald beeld hebben van haar leven met een baby. Ze zal zich misschien voor gaan nemen om toch een paar keer per maand uit te gaan, weer lekker te gaan sporten etc. In de praktijk zal dit misschien tegen gaan vallen. Ze zal misschien vaak moe zijn, het fijn vinden om ook gewoon een keer een avond thuis te zijn etc. Het ligt ook aan het kindje wat ze gaat krijgen.
Vriendschappen veranderen nou eenmaal als er kinderen komen. Dat is niet per definitie negatief, zeker niet. Maar een goede vriendin zal dit accepteren.
Ik heb een aantal vriendinnen die ik niet vaak zie/spreek, helemaal niet sinds ik zelf moeder ben. Maar als we dan afspreken, elkaar zien of met elkaar bellen is het altijd gezellig en als vanouds. Van beide kanten heeft niemand hier problemen mee. Er is begrip voor elkaar en ik denk dat dit zo hoort.
Josje
Je wilt het niet alleen maar over babies hebben, maar neem maar van mij aan dat een groot deel van haar leven de komende tijd daar wel om zal gaan draaien. Ook tijdens de zwangerschap. Ookal kan jij je daar niet in verplaatsen, het zal waarschijnlijk toch vaak onderwerp van gesprek zijn.
Jouw vriendin zal misschien een bepaald beeld hebben van haar leven met een baby. Ze zal zich misschien voor gaan nemen om toch een paar keer per maand uit te gaan, weer lekker te gaan sporten etc. In de praktijk zal dit misschien tegen gaan vallen. Ze zal misschien vaak moe zijn, het fijn vinden om ook gewoon een keer een avond thuis te zijn etc. Het ligt ook aan het kindje wat ze gaat krijgen.
Vriendschappen veranderen nou eenmaal als er kinderen komen. Dat is niet per definitie negatief, zeker niet. Maar een goede vriendin zal dit accepteren.
Ik heb een aantal vriendinnen die ik niet vaak zie/spreek, helemaal niet sinds ik zelf moeder ben. Maar als we dan afspreken, elkaar zien of met elkaar bellen is het altijd gezellig en als vanouds. Van beide kanten heeft niemand hier problemen mee. Er is begrip voor elkaar en ik denk dat dit zo hoort.
Josje
donderdag 26 juli 2007 om 17:22
Waarom vind je het zo'n vervelend idee dat jouw vriendin nu niet meer zoveel gaat stappen en in jouw ogen 'saai' wordt?
Heb je geen andere vriendinnen waarmee je kunt uitgaan? Zo niet, zou je die gewoon kunnen zoeken, toch?
Sowieso klinkt het wel een beetje alsof jij erg afhankelijk bent van die vriendin, ter jouw vermaak enzo. Of niet?
Heb je geen andere vriendinnen waarmee je kunt uitgaan? Zo niet, zou je die gewoon kunnen zoeken, toch?
Sowieso klinkt het wel een beetje alsof jij erg afhankelijk bent van die vriendin, ter jouw vermaak enzo. Of niet?
donderdag 26 juli 2007 om 19:17
Fijne instelling heb jij....NOT!
Mag jou vriendin zelf bepalen hoe ze haar leven invult zonder rekening te hoeven houden met jou?
Sorry,maar als mijn beste vriendin met zoiets zou aankomen zou ze de boom inkunnen! (om het netjes uit te drukken.)
Tel het woordje 'ik'eens in je posting.....
Je zegt dat je blij voor haar bent,maar dat blijkt nergens uit in je posting. Je klinkt zelfs een beetje jaloers..(Boehoe;( kindje krijgt straks meer aandacht dan ik) Beetje sneu vind ik dat.
Mag jou vriendin zelf bepalen hoe ze haar leven invult zonder rekening te hoeven houden met jou?
Sorry,maar als mijn beste vriendin met zoiets zou aankomen zou ze de boom inkunnen! (om het netjes uit te drukken.)
Tel het woordje 'ik'eens in je posting.....
Je zegt dat je blij voor haar bent,maar dat blijkt nergens uit in je posting. Je klinkt zelfs een beetje jaloers..(Boehoe;( kindje krijgt straks meer aandacht dan ik) Beetje sneu vind ik dat.
donderdag 26 juli 2007 om 20:15
Sorry maar ik lees in jouw stukje, ik wil, ik wil, ik wil, ik wil niet bla bla bla. Je beste vriendin krijgt een kindje, dat is ontzettend bijzonder en ze zal dat met je willen delen. Haar hele leven gaat veranderen en daar past veel stappen niet in zeker niet in het begin. Ze zal heus nog wel eens met je wegkunnen maar ze heeft wel haar kindje. Hoezo ben je bang dat ze je niet meer nodig heeft, lijkt me dat ze dit juist heel graag met je wil delen, zou ik wel willen iig. En denk jij dat ze nu alleen nog maar over babies kan praten? Natuurlijk is het nu even een groot iets in haar leven maar straks zal ze het ook fijn vinden om lekker met je bij te kletsen over alles. Je kan haar juist steunen en er voor haar zijn nu, dat stappen komt heus wel weer hoor. Maar probeer iets minder egoistisch te zijn en ga met haar meegenieten.
donderdag 26 juli 2007 om 20:16
Je kunt er rustig van uitgaan dat de meeste reacties zijn geplaatst door vrouwen met kinderen en ik moet zeggen dat ik ze alles behalve saai vind.
Maar goed, misschien is er wel meer in het leven dan alleen uitgaan en stappen? Ik heb het nu anderhalve week mogen doen, kind is bij vader, en het komt mij nu de strot uit. Echt, ik ben niet vies van een avondje stappen en volgens mij (als je dat leuk vond) kun je het nog steeds af en toe doen als je moeder bent hoor.
Ik ben geen "moeder" kleding gaan dragen, ik heb geen "moeder" kop gekregen, alleen een kind. En ik vind het super! Ik vind het leuk om over kinderen te praten, maar ook vind ik het leuk om soms nog eens een avondje te stappen. Lijkt mij een prima insteek als je je eens verdiept in haar, is voor je vriendin ook leuk. Samen iets met kind doen, samen stappen.
Gelukkig heb ik zulke vriendinnen.
Maar goed, misschien is er wel meer in het leven dan alleen uitgaan en stappen? Ik heb het nu anderhalve week mogen doen, kind is bij vader, en het komt mij nu de strot uit. Echt, ik ben niet vies van een avondje stappen en volgens mij (als je dat leuk vond) kun je het nog steeds af en toe doen als je moeder bent hoor.
Ik ben geen "moeder" kleding gaan dragen, ik heb geen "moeder" kop gekregen, alleen een kind. En ik vind het super! Ik vind het leuk om over kinderen te praten, maar ook vind ik het leuk om soms nog eens een avondje te stappen. Lijkt mij een prima insteek als je je eens verdiept in haar, is voor je vriendin ook leuk. Samen iets met kind doen, samen stappen.
Gelukkig heb ik zulke vriendinnen.
donderdag 26 juli 2007 om 20:50
Even een reactie van een niet-moeder (maar ik ben wel hard op weg,hoop ik..). Ik snap je angst wel een beetje. Hoewel jij wel erg de focus legt op uitgaan als je het mij vraagt. Maar goed, mijn vriendinnen begonnen 1,5 jaar geleden ook echt als een dolle aan kinderen, binnen die tijd 5 kleintjes. En ja dingen veranderen. En nee, het gaat echt niet alleen nog maar over kinderen. Ik merk juist dat mn vriendinnen het hartstikke leuk vinden om over andere dingen te kletsen. Op zich niet vreemd, dat deden ze ervoor ook.
ZIe het zo; het is nog steeds je vriendin, alleen met iets extra's, namelijk een baby! Probeer het mooie er van in te zien want anders gaat het zeker mis als je het mij vraagt....
ZIe het zo; het is nog steeds je vriendin, alleen met iets extra's, namelijk een baby! Probeer het mooie er van in te zien want anders gaat het zeker mis als je het mij vraagt....
donderdag 26 juli 2007 om 20:59
Dit zijn kennelijk de échte gedachtes en gevoelens van TO, ze zal heus haar vriendin wel heel blij gefeliciteerd hebben, waaruit kun jij opmaken dat dat níet zo is, Traincha?
Iedereen heeft toch wel eens andere, niet zo sociaal geaccepteerde, zwarte gedachtes? Dit is de angst van TO: dat ze haar beste vriendin en hun gezamelijke hobbies (= het stappen, het lolmaken, het vrijheid, blijheid?) straks kwijt raakt en dat deze vriendin straks alleen nog maar in de ban is van haar baby.
Als je zo'n 'zwarte', veelal niet echt geaccepteerde gedachte niet eens kwijt kunt op een anoniem forum, waar dan wel?
donderdag 26 juli 2007 om 21:03
Ik kan me jouw angst ook wel voorstellen. Ik ben moeder (nu zelfs zwanger van de tweede) en heb een vriendinnetje bij wie het niet wil lukken. Haar leven is gewoon anders dan het mijne. Zij gaan uit, gaan lekker naar het strand wanneer ze willen, slapen uit, gaan uit eten, zitten op terrasje. Het is gewoon anders. Vind ik het erg? Nee. Wij wilden heel graag een kindje en ben blij met hoe anders mijn leven nu is. Ik hoef niet eindeloos in de kroeg te hangen. Maakt dat me saai? dat hoop ik toch niet! En ja de vriendschap is anders. Maar we zijn nog steeds beste vriendinnen, omdat we er gewoon open over praten. Zij leeft erg met mij mee ( alle kinder verhalen etc) en ik probeer (:$)ook over andere dingen te praten.
Dit hoeft echt niet het einde te zijn van een vriendschap. Praat met haar, dan komen jullie er vast uit. En als je er niet uit komt, was de vriendschap dus toch misschien niet zo best...
En probeer idd meer vanuit haar te kijken en minder vanuit jezelf! Er gebeurt haar iets geweldigs! Wees blij voor haar!
Dit hoeft echt niet het einde te zijn van een vriendschap. Praat met haar, dan komen jullie er vast uit. En als je er niet uit komt, was de vriendschap dus toch misschien niet zo best...
En probeer idd meer vanuit haar te kijken en minder vanuit jezelf! Er gebeurt haar iets geweldigs! Wees blij voor haar!
donderdag 26 juli 2007 om 21:34
Tsja, vriendschappen kunnen nu eenmaal veranderen.
En als je vriendin het er niet mee eens is dat haar ettertje van jou niet met speelgoed op het ruitje van jouw houtkachel mag timmeren, dan is het jammer dat vriendschappen daarop kapot gaan. Ik heb ettertje namelijk bij die kachel weggehaald en streng toegesproken. Dat kón natuurlijk niet, háár engeltje dat op zijn kop kreeg van mij als (destijds) nog niet-moeder.
Helaas hebben wij dat meegemaakt. We waren vervolgens niet welkom op de tweede verjaardag van ettertje.
Een half jaar later (één dag voor mijn verjaardag) stond ze ineens op de voice-mail, maar ik had er geen behoefte aan om nog weer contact op te nemen. Waarom wel bellen als ze zich herinnert dat ik jarig ben, en niet toen mijn vriend (eerder) jarig was ? De mannen waren tenslotte de dikste kameraden.
En als je vriendin het er niet mee eens is dat haar ettertje van jou niet met speelgoed op het ruitje van jouw houtkachel mag timmeren, dan is het jammer dat vriendschappen daarop kapot gaan. Ik heb ettertje namelijk bij die kachel weggehaald en streng toegesproken. Dat kón natuurlijk niet, háár engeltje dat op zijn kop kreeg van mij als (destijds) nog niet-moeder.
Helaas hebben wij dat meegemaakt. We waren vervolgens niet welkom op de tweede verjaardag van ettertje.
Een half jaar later (één dag voor mijn verjaardag) stond ze ineens op de voice-mail, maar ik had er geen behoefte aan om nog weer contact op te nemen. Waarom wel bellen als ze zich herinnert dat ik jarig ben, en niet toen mijn vriend (eerder) jarig was ? De mannen waren tenslotte de dikste kameraden.
donderdag 26 juli 2007 om 21:56
Natuurlijk ben ik weleens bang om een dierbare te verliezen, alleen niet op een manier als TO beschrijft.
Zeker weten ben ik weleens jaloers (geweest) op ander mensen.
(Toen mijn zusje zwanger was bijv... ik wilde ook (weer) graag.een kindje .maar manlief nog maar ff niet ( had al een dochter en inmiddels ook een zoon)
Dat is ook niet hetgeen waar ik over 'val'.
Het hele bericht heeft hewoon een hoog 'ik'gehalte.( weet ff niet hoe ik het uit moet leggen)
Ik snap best dat TO bang is voor een evt verandering in de relatie met haar vriendin,maar zoals ze het neerzet klinkt het wel erg egocentrisch en overtrokken.
Toen mijn beste vriendin een kindje kreeg (en ik die nog niet had) had ze ook minder tijd voor mij en richtte ze zich meer op haar nieuwe gezin. Haar goed recht toch?
En het was ook niet zo dat ze het alleen maar over haar kindje had als ik op bezoek ging ofzo. Zo is zij ook helemaal niet.
Ik denk dat TO het wel over haar gevoel hierin kan hebben met haar vriendin,maar dan wel iets genuanceerder dan ze het hier neer heeft gezet.
