Kinderen
alle pijlers
Mijn vriend wil dol graag kinderen en ik wil wachten
maandag 12 mei 2008 om 18:20
Hallo allemaal, graag wil ik mijn verhaal met jullie delen,
zoals jullie allemaal weten, kan je nooit bepalen of je wel of niet kinderen kan krijgen, maar toch wil ik even wachten met kinderen.
Ik heb al zo een bijna 8 jaar relatie met mijn vriend, hij is 27 jaar en ik 22 jaar. Op dit moment studeer ik nog HBO Bedrijfseconomie derde jaar. Alhoewel ik nog een heleboel vakken van het tweede jaar moet inhalen, betekend dit dat ik een studie vertraging zal oplopen van ongeveer 1 schooljaar.
Maar kortom waar het echt om gaat is, kinderen krijgen wachten of nu beginnen? Ik heb al zo een 8 jaar een goede relatie met mijn vriend, hij wil dol graag kinderen en ik ook, maar ik wil toch even wachten totdat ik klaar ben met mijn studie.
De reden waarom ik denk dat mijn vriend kinderen wil is omdat al zijn vrienden al kinderen hebben en ook vanwege zijn leeftijd. En zeker omdat we daarnaast ook een lange relatie hebben.
De echte reden dat ik nog niet wil beginnen met kinderen is omdat ik eerst een diploma bachelor op zak wil hebben, alhoewel ik al een administrateur diploma hebt, om mijn ouders trots te maken, want tja zij hebben heel wat gedaan om mij een goede toekomst te bieden. die zij niet hebben gehad. waardoor ik bang ben voor de reactie van mijn ouders, want ik weet nu al dat zij niet echt met mij eens zullen zijn als ik het hebt over kinderen, dit zal ze zeker teleurstellen.
De relatie tussen mijn ouders, zeker tussen mijn vader en vriend is niet ok, dit vanwege omdat mijn vriend van een ander afkomst komt, waar mijn vader zeer ontevreden over is. Mijn vader heeft dan nooit een band met hem opgeschept met dit bedoel ik, hij heeft nooit de moeite gedaan om hem beter te leren kennen. En is dan ook gelijk gaan vooroordelen over hem. Ik had altijd een goede band mijn vader totdat ik op een 15 jarige leeftijd een relatie aanging met mijn vriend, waarvan ik geen idee had dat het zo lang zou kunnen duren, hij is dan ook mijn eerste vriend die heb gehad.
Mijn vriend en ik houden ontzettend veel van elkaar, maar omdat ik nog geen kinderern wil, hebben we de laatste tijden heel veel ruzie als we het hebben over kinderen. Waaruit blijkt dat mijn vriend vind dat ik alleen aan mezelf denk en egoistisch ben.
Ik ben op mijn 19de gaan samen wonen, dit omdat het thuis niet meer goed ging tussen mij en mijn vader. en sindsdien ben ik met de pil gestopt waardoor ik gemeenschap hebt met condoom.
Mijn vriend is altijd geduldig geweest en heeft een goed hart, maar ik merk dat zijn geduld op raakt.
Ik heb ook zware gevoelens om te beginnen met kinderen maar heb toch zeker twijfels omdat ik nog niet klaar ben met mijn studie. Want tja diploma brengt meer zekerheid in het leven als het gaat om geld verdienen en werk. Aangezien mijn vriend na zijn middelbare school nooit is verder gaan studeren. Maar hij is wel een harder werker, maar verdient niet echt veel voor zijn leeftijd.
Graag wil ik weten of er iemand is die ook in zo een dergelijke situatie zit, of heeft meegemaakt. Meningen en advies van anderen stel ik zeer op prijs.
zoals jullie allemaal weten, kan je nooit bepalen of je wel of niet kinderen kan krijgen, maar toch wil ik even wachten met kinderen.
Ik heb al zo een bijna 8 jaar relatie met mijn vriend, hij is 27 jaar en ik 22 jaar. Op dit moment studeer ik nog HBO Bedrijfseconomie derde jaar. Alhoewel ik nog een heleboel vakken van het tweede jaar moet inhalen, betekend dit dat ik een studie vertraging zal oplopen van ongeveer 1 schooljaar.
Maar kortom waar het echt om gaat is, kinderen krijgen wachten of nu beginnen? Ik heb al zo een 8 jaar een goede relatie met mijn vriend, hij wil dol graag kinderen en ik ook, maar ik wil toch even wachten totdat ik klaar ben met mijn studie.
De reden waarom ik denk dat mijn vriend kinderen wil is omdat al zijn vrienden al kinderen hebben en ook vanwege zijn leeftijd. En zeker omdat we daarnaast ook een lange relatie hebben.
De echte reden dat ik nog niet wil beginnen met kinderen is omdat ik eerst een diploma bachelor op zak wil hebben, alhoewel ik al een administrateur diploma hebt, om mijn ouders trots te maken, want tja zij hebben heel wat gedaan om mij een goede toekomst te bieden. die zij niet hebben gehad. waardoor ik bang ben voor de reactie van mijn ouders, want ik weet nu al dat zij niet echt met mij eens zullen zijn als ik het hebt over kinderen, dit zal ze zeker teleurstellen.
De relatie tussen mijn ouders, zeker tussen mijn vader en vriend is niet ok, dit vanwege omdat mijn vriend van een ander afkomst komt, waar mijn vader zeer ontevreden over is. Mijn vader heeft dan nooit een band met hem opgeschept met dit bedoel ik, hij heeft nooit de moeite gedaan om hem beter te leren kennen. En is dan ook gelijk gaan vooroordelen over hem. Ik had altijd een goede band mijn vader totdat ik op een 15 jarige leeftijd een relatie aanging met mijn vriend, waarvan ik geen idee had dat het zo lang zou kunnen duren, hij is dan ook mijn eerste vriend die heb gehad.
Mijn vriend en ik houden ontzettend veel van elkaar, maar omdat ik nog geen kinderern wil, hebben we de laatste tijden heel veel ruzie als we het hebben over kinderen. Waaruit blijkt dat mijn vriend vind dat ik alleen aan mezelf denk en egoistisch ben.
Ik ben op mijn 19de gaan samen wonen, dit omdat het thuis niet meer goed ging tussen mij en mijn vader. en sindsdien ben ik met de pil gestopt waardoor ik gemeenschap hebt met condoom.
Mijn vriend is altijd geduldig geweest en heeft een goed hart, maar ik merk dat zijn geduld op raakt.
Ik heb ook zware gevoelens om te beginnen met kinderen maar heb toch zeker twijfels omdat ik nog niet klaar ben met mijn studie. Want tja diploma brengt meer zekerheid in het leven als het gaat om geld verdienen en werk. Aangezien mijn vriend na zijn middelbare school nooit is verder gaan studeren. Maar hij is wel een harder werker, maar verdient niet echt veel voor zijn leeftijd.
Graag wil ik weten of er iemand is die ook in zo een dergelijke situatie zit, of heeft meegemaakt. Meningen en advies van anderen stel ik zeer op prijs.
maandag 12 mei 2008 om 18:36
Ik vind je twijfels terecht. Studeren met een kind is lastig. Ik heb 2 kinderen gekregen tijdens mijn studie en heb nu 2 jaar studievertraging.
Dus als jij eerst je diploma wil halen is dat je goed recht en moet je vriend zich daaraan aanpassen. Jij bent degene die waarschijnlijk het meest thuis zal zijn, en jij bent ook degene die het kind moet dragen en baren en op jou zal het dus een grotere impact hebben dan op hem.
En dat hij van je verlangt dat je dat maar even tijdens je studie doet omdat hij kinderen wil vind ik egoistisch van hém. Als je er zelf achter stond had ik het je niet persé afgeraden, maar te twijfelt zelf en dus is het bijzonder onverstandig om eraan te beginnen.
Ik verbaas me er trouwens wel over dat je HBO doet, met jouw spelling.
Dus als jij eerst je diploma wil halen is dat je goed recht en moet je vriend zich daaraan aanpassen. Jij bent degene die waarschijnlijk het meest thuis zal zijn, en jij bent ook degene die het kind moet dragen en baren en op jou zal het dus een grotere impact hebben dan op hem.
En dat hij van je verlangt dat je dat maar even tijdens je studie doet omdat hij kinderen wil vind ik egoistisch van hém. Als je er zelf achter stond had ik het je niet persé afgeraden, maar te twijfelt zelf en dus is het bijzonder onverstandig om eraan te beginnen.
Ik verbaas me er trouwens wel over dat je HBO doet, met jouw spelling.
maandag 12 mei 2008 om 18:39
:
Hallo allemaal, graag wil ik mijn verhaal met jullie delen,
zoals jullie allemaal weten, kan je nooit bepalen of je wel of niet kinderen kan krijgen, maar toch wil ik even wachten met kinderen.
Ik heb al zo een bijna 8 jaar relatie met mijn vriend, hij is 27 jaar en ik 22 jaar. Op dit moment studeer ik nog HBO Bedrijfseconomie derde jaar. Alhoewel ik nog een heleboel vakken van het tweede jaar moet inhalen, betekend dit dat ik een studie vertraging zal oplopen van ongeveer 1 schooljaar.
Maar kortom waar het echt om gaat is, kinderen krijgen wachten of nu beginnen? Ik heb al zo een 8 jaar een goede relatie met mijn vriend, hij wil dol graag kinderen en ik ook, maar ik wil toch even wachten totdat ik klaar ben met mijn studie.
De reden waarom ik denk dat mijn vriend kinderen wil is omdat al zijn vrienden al kinderen hebben en ook vanwege zijn leeftijd. En zeker omdat we daarnaast ook een lange relatie hebben.
De echte reden dat ik nog niet wil beginnen met kinderen is omdat ik eerst een diploma bachelor op zak wil hebben, alhoewel ik al een administrateur diploma hebt, om mijn ouders trots te maken, want tja zij hebben heel wat gedaan om mij een goede toekomst te bieden. die zij niet hebben gehad. waardoor ik bang ben voor de reactie van mijn ouders, want ik weet nu al dat zij niet echt met mij eens zullen zijn als ik het hebt over kinderen, dit zal ze zeker teleurstellen.
Ja maar ja maar ja maar, je doet het toch voornamelijk voor jezelf? Zowel studie als kind dus? Ook met een kindje kan je je studie, zij het waarschijnlijk met vertraging, nog afmaken.
En wil je fulltime werken als jullie een kind hebben? Stel je wacht tot na je afstuderen, dan vallen je ouders er vast straks over als je parttime zou willen werkenDaar zijn het nou eenmaal ouders voor.
De relatie tussen mijn ouders, zeker tussen mijn vader en vriend is niet ok, dit vanwege omdat mijn vriend van een ander afkomst komt, waar mijn vader zeer ontevreden over is. Mijn vader heeft dan nooit een band met hem opgeschept met dit bedoel ik, hij heeft nooit de moeite gedaan om hem beter te leren kennen. En is dan ook gelijk gaan vooroordelen over hem. Ik had altijd een goede band mijn vader totdat ik op een 15 jarige leeftijd een relatie aanging met mijn vriend, waarvan ik geen idee had dat het zo lang zou kunnen duren, hij is dan ook mijn eerste vriend die heb gehad.
Mijn vriend en ik houden ontzettend veel van elkaar, maar omdat ik nog geen kinderern wil, hebben we de laatste tijden heel veel ruzie als we het hebben over kinderen. Waaruit blijkt dat mijn vriend vind dat ik alleen aan mezelf denk en egoistisch ben.
Heb je hem ook gezegd waarom je nog niet wil? Ik vind zijn redenen 'alle vrienden worden vader' en 'we zijn al zolang samen' nou ook niet echt geweldige redenen, dus je moet hem vast wel kunnen uitleggen waarom.
Ik ben op mijn 19de gaan samen wonen, dit omdat het thuis niet meer goed ging tussen mij en mijn vader. en sindsdien ben ik met de pil gestopt waardoor ik gemeenschap hebt met condoom.
Mijn vriend is altijd geduldig geweest en heeft een goed hart, maar ik merk dat zijn geduld op raakt.
Ik heb ook zware gevoelens om te beginnen met kinderen maar heb toch zeker twijfels omdat ik nog niet klaar ben met mijn studie. Want tja diploma brengt meer zekerheid in het leven als het gaat om geld verdienen en werk. Aangezien mijn vriend na zijn middelbare school nooit is verder gaan studeren. Maar hij is wel een harder werker, maar verdient niet echt veel voor zijn leeftijd.
Graag wil ik weten of er iemand is die ook in zo een dergelijke situatie zit, of heeft meegemaakt. Meningen en advies van anderen stel ik zeer op prijs.
maandag 12 mei 2008 om 18:42
Ben het idd wel met Star eens dat het onzin is om te wachten omdat je ouders het er anders niet mee eens zijn. Als je zélf je studie wilt afmaken voordat je aan kinderen begint is dat een prima reden. Als je je studie persé wilt afmaken omdat je anders ruzie krijgt met je ouders is dat een beetje een rare reden.
maandag 12 mei 2008 om 18:43
Meid, je bent pas 22. Nog alle tijd en net zelf kind-af. Dat je vriend het graag wil is heel erg fijn, echter is zo een beslissing toch iets van beiden. Als je zou twijfelen en een jaar of 34 zou zijn zou je ander advies krijgen. Maar nu... nee hoor, zou lekker je studie afmaken en je leventje eerst opbouwen. Je vriend is over een paar jaar zeker nog jong genoeg. Trouwens erg onvolwassen om vrienden als reden te hebben.
maandag 12 mei 2008 om 18:44
maandag 12 mei 2008 om 18:45
Béétje een idiote opmerking dit. Ik was op mijn 18e het huis uit, woonde op mijn 20e samen, trouwde op mijn 21e en werd moeder op mijn 22e. Net kind af vind ik een beetje een onzin opmerking. Tuurlijk ben je nog hartstikke jong op je 22e, maar om te roepen dat iemand net kind af is vind ik wat ver gaan.
maandag 12 mei 2008 om 18:47
Waarom? Op je 21ste ben je pas volwassene en onder verantwoordelijkheid van je ouders vandaan. Ik zeg niet dat je niet in staat bent om kinderen te krijgen dan, alleen dat je zelf nog maar net volwassen bent. En als je dan zelf nog twijfelt heeft ze nog tijd zat in tegenstelling tot iemand die de 35 nadert.
maandag 12 mei 2008 om 18:50
maandag 12 mei 2008 om 18:53
Extrahalo, dat zal best, maar er zijn ook genoeg vrouwen van 32 die de verantwoordelijkheid nog niet aan durven en geen kind willen, dat heeft weinig te maken met kind af zijn. De ene 22 jarige is de andere niet. Ik had op mijn 22e een relatie van 6 jaar en ben nu op mijn 25e langer samen met mijn man dan de gemiddelde vrouw van 32 met haar partner bijvoorbeeld. Ik vind niet dat leeftijd hier veel mee te maken heeft.
maandag 12 mei 2008 om 18:58
Dat jij dat hebt gedaan Eowynn, maakt van jou nog geen volwassen persoon per definitie. Misschien zelfs wel jong en onbezonnen en onverantwoordelijk. Zou zo maar kunnen. Maar ik zal er vanuit gaan dat het prima is verlopen 
Toch ben je op je 22 net kind af. Je bent dan nog maar kort volwassen. Kan je bestrijden omdat jij al vroeg rijp was en misschien op een later moment haar jeugd moet inhalen, zoals bij veel mensen die te jong een lange relatie aan zijn gegaan.
Dat is ook een feit wat veel voorkomt. Hoe dan ook, 22 ben je nog maar net geen kind meer. (Zit een verschil tussen 1 jaar en 17 jaar, ook die laatste catagorie is nog kind)
Toch ben je op je 22 net kind af. Je bent dan nog maar kort volwassen. Kan je bestrijden omdat jij al vroeg rijp was en misschien op een later moment haar jeugd moet inhalen, zoals bij veel mensen die te jong een lange relatie aan zijn gegaan.
Dat is ook een feit wat veel voorkomt. Hoe dan ook, 22 ben je nog maar net geen kind meer. (Zit een verschil tussen 1 jaar en 17 jaar, ook die laatste catagorie is nog kind)
maandag 12 mei 2008 om 19:00
Ik had op mijn 22e een relatie van 7 jaar. En het is dat mijn ex geen kinderen wilde, anders was ik misschien ook wel jong getrouwd en moeder geweest. Ik voelde mij toen ook volwassen. Op mijn 26e ging de relatie voor mij volkomen onverwacht mis, en een jaar later kreeg ik een relatie met mijn huidige man. En toen pas heb ik me gerealiseerd dat ik niet zo'n volwassen relatie had als ik dacht. Dat zal misschien niet voor iedereen gelden, maar ik kan me dus wel vinden in de opmerking net kind-af. Hoewel ik me daar toen waarschijnlijk erg tegen verzet zou hebben.
Voor wat betreft TO: niet doen. Maak nou lekker eerst je studie af, en bedenk je of jij ook wel kinderen met hem wil, en wanneer. Je bent tenslotte niet zijn broedmachine.
Voor wat betreft TO: niet doen. Maak nou lekker eerst je studie af, en bedenk je of jij ook wel kinderen met hem wil, en wanneer. Je bent tenslotte niet zijn broedmachine.
maandag 12 mei 2008 om 19:05
Ik vind hem trouwens niet sympathiek overkomen. Want wie van jullie twee is er nu egoistisch? Wie gaat er dingen opgeven om aan kinderen te beginnen? Jij loopt studievertraging op door de zwangerschap, maar wie gaat er daarna zorgen? En voor wat betreft geduld: kom op zeg, je bent pas 22 en hij is ook nog heel jong. Dat vind ik echt overdreven.
En iedereen die iets zegt over spelling: lijkt me ook een beetje overdreven. TO, heb jij soms een andere moedertaal?
maandag 12 mei 2008 om 19:06
Ongeacht of je met 22 volwassen genoeg zou zijn of niet. (Dat hangt mijns inziens echt van de persoon af.) Ik vind het belachelijk dat je vriend zijn kinderwens aan jou opdringt. Kinderen veranderen je leven behoorlijk en je moet er beide achter kunnen staan. Als dat niet het geval is gaat het (nog) niet door daar zou je vriend ook respect voor moeten hebben.
Praat je hier wel eens met je vriend over? Over jouw gevoelens ten opzichten van kinderen?
Praat je hier wel eens met je vriend over? Over jouw gevoelens ten opzichten van kinderen?
maandag 12 mei 2008 om 19:15
Bij twijfel niet doen. Het is zo'n grote verandering...
Je bent nog zo jong! Maak je studie af, dat is je goed recht. Het is jouw leven. Je moet het beiden echt van harte willen, kinderen. Niks egoïstisch aan als je voelt er nog niet aan toe te zijn. Beter nu eerlijk zijn dan straks een kind dat de dupe is.
Je bent nog zo jong! Maak je studie af, dat is je goed recht. Het is jouw leven. Je moet het beiden echt van harte willen, kinderen. Niks egoïstisch aan als je voelt er nog niet aan toe te zijn. Beter nu eerlijk zijn dan straks een kind dat de dupe is.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 12 mei 2008 om 19:45
Inderdaad bij twijfel nog niet doen. Maar ik ben inderdaad erg benieuwd hoe je vriend het 'plaatje' ziet. Wie gaat er voor de kinderen zorgen? Hoeveel wil jij in de toekomst gaan werken en hoeveel wil hij werken (buitenshuis dan hè). En wat is de echte reden dat hij een kind wil (behalve dat het in zijn cultuur blijkbaar zo hoort).
Zelf heb ik mijn eerste kindje gekregen toen ik 18 was (zat toen in 5 VWO) en de tweede toen ik 22 was (tweede jaar universiteit). Ik vond studeren en kinderen opvoeden goed te combineren (makkelijker dan werken en kinderen opvoeden want je bent tijdens je studie vaak flexibeler). Wel is het zo dat als je net van school afkomt je meestal eerst een tijd fulltime moet gaan werken om ervaring op te doen. (De parttime banen op het juiste niveau voor mensen zonder werkervaring liggen nu eenmaal niet voor het oprapen). Wij hebben dat opgelost doordat mijn man destijds ouderschapsverlof heeft opgenomen en daarna zijn contract terug heeft gebracht naar drie dagen. Ik zelf heb altijd 4 of 4 en halve dag gewerkt). Veel succes en laat je geen keuze opdringen.
Zelf heb ik mijn eerste kindje gekregen toen ik 18 was (zat toen in 5 VWO) en de tweede toen ik 22 was (tweede jaar universiteit). Ik vond studeren en kinderen opvoeden goed te combineren (makkelijker dan werken en kinderen opvoeden want je bent tijdens je studie vaak flexibeler). Wel is het zo dat als je net van school afkomt je meestal eerst een tijd fulltime moet gaan werken om ervaring op te doen. (De parttime banen op het juiste niveau voor mensen zonder werkervaring liggen nu eenmaal niet voor het oprapen). Wij hebben dat opgelost doordat mijn man destijds ouderschapsverlof heeft opgenomen en daarna zijn contract terug heeft gebracht naar drie dagen. Ik zelf heb altijd 4 of 4 en halve dag gewerkt). Veel succes en laat je geen keuze opdringen.
maandag 12 mei 2008 om 20:02
Als een kerel van 19 schrijft dat hij wat heeft met een meisje van 14 dan moet hij heel hard maken dat je wegkomt, want je wordt zowat gelyncht op dit forum als vuile pedosexueel. Maar nu schrijf je er zelf over. Hoe was dat op als 14 jarige een 19 jarige vriend te hebben? Wat vonden je ouders? Vond met het niet raar? Werd je gewaarschuwd? Wanneer is sex met minderjarigen wel onacceptabel?
maandag 12 mei 2008 om 21:07
Eventjes een vraag van iemand die ook een oudere vriend heeft gehad: Kijk jij op tegen je vriend omdat ie zoveel ouder is, of heb je dat in het begin van de relatie gedaan?
Ik zou mij in ieder geval niet laten manipuleren op dit vlak. Jij bent degene die zometeen 9 maanden met een kindje in haar buik loop, die zometeen waarschijnlijk het grootste deel van de verzorging van de dreumes voor haar rekening neemt, die achteraf ongelukig aan het moederschap is begonnen en die als klap op de vuurpijl ook nog eens haar studie niet heeft afgemaakt of extreme vertraging.
Ik denk als je je nu laat ompraten het de rest van je relatie "ja en amen" wordt. Hij probeert ook maar wat. Zoals hier al vaker wordt gevraagd: Wat zijn zijn echte redenen? Want vrienden en leeftijd vind ik nogal slappe argumenten.
Je zegt dat hij van een andere afkomst is. Kan het zijn dat zijn ouders lopen te pushen voor nazaten?
In ieder geval: laat je niet omlullen, je moet het beide willen!
Ik zou mij in ieder geval niet laten manipuleren op dit vlak. Jij bent degene die zometeen 9 maanden met een kindje in haar buik loop, die zometeen waarschijnlijk het grootste deel van de verzorging van de dreumes voor haar rekening neemt, die achteraf ongelukig aan het moederschap is begonnen en die als klap op de vuurpijl ook nog eens haar studie niet heeft afgemaakt of extreme vertraging.
Ik denk als je je nu laat ompraten het de rest van je relatie "ja en amen" wordt. Hij probeert ook maar wat. Zoals hier al vaker wordt gevraagd: Wat zijn zijn echte redenen? Want vrienden en leeftijd vind ik nogal slappe argumenten.
Je zegt dat hij van een andere afkomst is. Kan het zijn dat zijn ouders lopen te pushen voor nazaten?
In ieder geval: laat je niet omlullen, je moet het beide willen!
dinsdag 13 mei 2008 om 00:44
Hoi,
Groot gelijk heb je over dat het wel een beetje overdreven is, wat betreft spelling.
Ik bedoel maar van als het zo slecht was, zou het zeker niet te begrijpen zijn, zolang het maar te begrijpen is vind ik het prima.
En ja ik heb een ander moedertaal.
nog bedankt voor je reactie op mijn verhaal, Ik had hier zeker wat aan.
dinsdag 13 mei 2008 om 07:23
Ik vind je argument om eerst je studie af te maken, verstandig (zeker gezien jou leeftijd) is het echt niet raar om nog twee of drie jaar te studeren.
Het argument dat je bang bent voor de reactie van je ouders en dat kiezen voor kinderen ze teleur zal stellen...
Bang zijn voor andermans reactie dat is de slechtste raadgever.
jij leeft jou leven, en jij leeft niet voor jou ouders. jij mag jou leven invullen zoals jij dat wenselijk vind.
dat je ouders je op deze wereld zetten, en je prachtige kansen hebben geboden op een mooie studie, geeft ze geen rechten op de keuzes die jij in je leven maakt.
Ik kan erbij inkomen dat ze graag zouden zien dat je eerst je studie afmaakt.
maar wat zij graag zien zou niet een onderdeel van je beslissing moeten zijn.
Het argument dat je bang bent voor de reactie van je ouders en dat kiezen voor kinderen ze teleur zal stellen...
Bang zijn voor andermans reactie dat is de slechtste raadgever.
jij leeft jou leven, en jij leeft niet voor jou ouders. jij mag jou leven invullen zoals jij dat wenselijk vind.
dat je ouders je op deze wereld zetten, en je prachtige kansen hebben geboden op een mooie studie, geeft ze geen rechten op de keuzes die jij in je leven maakt.
Ik kan erbij inkomen dat ze graag zouden zien dat je eerst je studie afmaakt.
maar wat zij graag zien zou niet een onderdeel van je beslissing moeten zijn.
