moeder vermoord kind

20-06-2007 19:08 69 berichten
Alle reacties Link kopieren
oh, hoe stom kan iemand zijn mening uitspreken.. een vrouw heeft een tijd geleden haar kind van 5 vermoord. dit kwam net ter sprake bij hart van nederland. een verslaggeefster vertelde dat 'vast was gesteld' dat de vrouw realiteit en verbeelding door elkaar haalde en dit op den duur zich uitte op haar zoon van 5.. ze was dus ontoerekeningsvatbaar! wat ik daarvan vind? pure onzin! dit word voortaan over iedereen geroepen die iemand besloten heeft te vermoorden. en allemaal worden ze vrij gelaten en dan gebeurd weer hetzelfde.. tot slot zegt de verslaggeefster : Deze vrouw is geen monster, ze heeft er spijt van.. ik zag haar zitten en had medelijden met haar. ze zat er zo zielig bij!"   medelijden? medelijden met iemand die haar kind vermoord? wat zou die verslaggeefster ervan vinden als zij vermoord wordt en van boven af neerkijkt en aan moet horen dat har moordenaar medelijde krijgt van anderen? wat vinden jullie hiervan ? ik vind dit dus écht écht niet kunnen!
Mijn god....

Nee, ik dacht dat je antidepressiva bedoelde die echt door de arts waren voorgeschreven.




Fleurtje, welles, dat hebben we hier vaak genoeg besproken :P;)
Hé hé hé mevrouw de godsdienstwaanzinnige...houdt u zich een beetje in?
Alle reacties Link kopieren
Mamarleen, hoe wordt je eigenlijk pleegouder? Ik zie mezelf dat op termijn ook nog wel doen. Wat zijn de eisen bijvoorbeeld? Of waar kan ik dat vinden?



Fleurtje, welles, dat hebben we hier vaak genoeg besproken :P;)




wordt wel een beetje off-topic zo, maar goed;



Er zijn maar 2 harde criteria; ouder zijn dan 21 jaar en geen strafblad/bekend zijn bij de Raad vd Kinderbescherming.

Je moet een medische verklaring invullen, aan de hand daarvan (zijn maar een paar vraagjes hoor) mogen ze meer informatie vragen.



Je moet een werving- en selctiecursus volgen. Deze duurt 7 avonden, en 2 a 3 gesprekken thuis. Ben je ongeveer 3 maand mee bezig. Veel huiswerk, men vraagt je het hemd van je lijf!

En als alles positief is, kun je dus pleegouder worden. Dan kom je in het bestand en is het afwachten geblazen.



je kan wel zelf aangeven waar je voorkeur naar uit gaat (welke leeftijd, geslacht, duur van de plaatsing etc)

Of ze daar mee accoord gaan is een tweede natuurlijk.

Ken iemand die crisisopvang wilde doen, maar van pleegzorg alleen weekendopvang mocht doen, omdat ze haar niet geschikt vonden als crisis-pleegouder.



Het volgen van de cursus is geen garantie dat je daadwerkelijk een kindje in huis krijgt. En onze situatie is ook best uniek. Meisje was pas 2 weken oud, en contact met de ouders is heel minimaal. Dit is vaak anders!

Pleegzorg geeft informatie-avonden. Die kun je vrijblijvend bezoeken en je naderhand opgeven voor de STAP-cursus. In iedere regio wordt dit gegeven. Voor adressen kun je zoeken op de site van pleegzorg.



Mamarleen
Alle reacties Link kopieren


Mijn god....

Nee, ik dacht dat je antidepressiva bedoelde die echt door de arts waren voorgeschreven.
Tja, die waren wel voorgeschreven, alleen niet tijdens de zwangerschap.

Lithium tijdens de zs lijkt me niet echt een goed idee :o




Tja, die waren wel voorgeschreven, alleen niet tijdens de zwangerschap.

Lithium tijdens de zs lijkt me niet echt een goed idee :o 







Neuh....niet zulk lekker medicijn.

Dat bedoelde ik dus ook: medicatie voorgschreven door een arts, tíjdens de zwangerschap. Lithium is echt link spul....
Alle reacties Link kopieren
Ik heb nooit of te nimmer medelijden met een moordenaar. Maar wat is een moordenaar, als iemand aan mijn kind of Lief zou komen, dan wil ik ook maar een ding, wraak!!! Ik ben tegen de doo.....



...wat een discusie eigenlijk ook, ik ga weer wat anders luchtigers doen, sorry voor deze vervuiling en een prettige avond allemaal!!! :D



Sorry hoor, hahaha



(Muts die ik ben, kan ik straks weer niet slapen)
Alle reacties Link kopieren




quote: Meisje 18 reageerde



ja dat is logisch! geef ik je groot gelijk in.. ik heb geen kinderen, maar wel een handicap door iemand anders, en diegene die heeft mij altijd uitgelachen zeg maar.. dat ik nu door hem met een handicap loop en hij (nog) niet aansprakelijkheid heeft hoeven erkennen.. op dat ene van: denk na voor je hier iets neerzet.  ik snap niet echt waar dat over ging? want iemand zei dat je alleen hier iets over mag zeggen als je kinderen hebt, waarop ik antwoorde: dat vind ik niet, je mag hier altijd je mening over geven, kind of niet.. is vind ik, een normaal antwoord.

en dat over die handicap bedoel ik mee dat ik snap dat iemand 'wraak' gevoelens kan hebben, maar dit is iets heel anders dan iemand die uit het niets haar kind vermoord!


Daar gaan we weer. 'uit het niets' dat weet je helemaal niet. Was je er bij? Dan weet je toch niet wat in haar gevaren is?

Jouw mening wordt duidelijk gekleurd door je ervaring. Ik snap het helemaal, maar je moet niet iedereen over 1 kam gaan scheren. Omdat híj jou iets aangedaan heeft, is meteen iedereen schuldig?











En ik zeg niet dat zij niet gestrafd moet worden, natuurlijk wel, ik snap er zelf ook niets van (gelukkig) Maar je moet maar zo zwaar depressief zijn om geen andere uitweg te zien. En in een vlaag van verstandsverbijstering iets heel gruwelijks doen.

Alle reacties Link kopieren


Mamarleen, een extra slaapkamer lijkt mij ook wel handig voor een pleegkindje :P Wij zitten er nl ook over te denken. Ik zelf heb het altijd gezegd dat ik een pleegmoeder wil worden.

Maar we hebben nu maar drie slaapkamers en drie kinderen. Ik zie dan echt niet voor me hoe we dat nu moeten gaan doen.



Als wij ooit gaan verhuizen (wellicht gebeurd dat wel) gaan wij er zeker serieus over nadenken.


Alle reacties Link kopieren
ik ben zelf ooit psychotisch geweest. Zeven jaar geleden om precies te zijn. Gelukkig ben ik 'op tijd' opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, dat wil zeggen voor ik al te erge dingen gedaan had. Ik was er van overtuigd (oa) dat mijn vriend zelfmoord had gepleegd en wilde midden in de nacht zijn moeder bellen om dit vertellen... Gelukkig heb ik in plaats daarvan een vriendin gebeld, die vrij dichtbij woonde en naar me toe is gekomen. 

Kort daarna heb ik geprobeerd te 'ontsnappen' via het raam van de 2e verdieping... ik wilde niet dood, maar dacht dat het niet zo heel hoog was. Gelukkig waren er mensen om me tegen te houden. Ze dachten wel dat ik suicidaal was, en dat was een goede reden voor gedwongen opname.

Ontoerekeningsvatbaar bestaat echt.

Je mag hopen dat het je nooit overkomt.



Voor mijn 30e heb ik nooit last gehad van depressies of iets wat er maar op lijkt, dus ik word altijd een beetje moe van mensen die denken dat hen zoiets niet kan overkomen. Oja: en mijn stoornis (manisch-depressief) komt bij vrouwen erg vaak pas naar buiten vlak na de bevalling (post-partum depressie of psychose), vanwege alle hormonale veranderingen.
Alle reacties Link kopieren






quote: miriam1974 reageerde



helemaal mee eens the nurse dat is nou net wat ik ook duidelijk wou maken





Ja, niet dan? kan me heeeeeeeel goed voorstellen dat je compléét uit je dak gaat!

De gedetineerden die zitten voor zedendelicten zitten niet voor niets op een aparte afdeling... weet je wat dr mee gebeurd als je ze tussen de rest mengt?

Dan vallen ze met een misterieuze reden over de ring...



(van mij mag het, van kinderen moet je afblijven, mengen die handel!!)


Ze zitten niet allemaal op een aparte afdeling. Er zijn nl maar afdelingen 'beschermd wonen' in Nederland, zoals ze dat zo mooi noemen. In overige gevangenissen zitten ze gewoon tussen anderen gevangenen.



En ja ontoerekeningsvatbaarheid bestaat echt helaas, er kan vanalles aan de hand geweest zijn met die vrouw. En zeg nooit nooit want ik denk dat iedereen onder de 'verkeerde'  omstandigheden tot gruwelijke dingen in staat is.
Alle reacties Link kopieren


Tja, het chiel-effect van Star.....



Zeg Star, denk je dat je daar ooit nog van af komt?
Ik doe mijn best, ik doe mijn best.
'It could be lupus'
Komt nooit meer goed....
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor het onvoorwaardelijke vertrouwen.
'It could be lupus'
Bedankt voor het onvoorwaardelijke vertrouwen.






Ben realistisch.



Of ontoerekeningsvatbaar....Nou weet ik het niet meer....
Alle reacties Link kopieren




quote: Stardusty reageerde



Bedankt voor het onvoorwaardelijke vertrouwen.



Ben realistisch.

 
Ja misschien ook wel. Heb er gelukkig zelf geen last van.
'It could be lupus'
quote: Stardusty reageerde



 



Ben realistisch.

 Ja misschien ook wel. Heb er gelukkig zelf geen last van.





Nee, jij bent ontoekeningsvatbaar. Geeft niet hoor, zijn mooie klinieken voor.
Alle reacties Link kopieren
Ja echt?

Wil ik er wel eentje bij het strand.
'It could be lupus'
Alle reacties Link kopieren
Ik heb deze discussie gevolgd en ik moet zeggen Meisje 18, dat je jezelf tegenspreekt. In je openingsbericht schrijf je dat 'vast was gesteld' dat de vrouw realiteit en verbeelding door elkaar haalde en dit op den duur zich uitte op haar zoon van 5..

In een later bericht heb je het ineens over 'uit het niets'.



Helaas weet ik uit mijn omgeving dat waanideeën heel realistisch kunnen zijn. En zoals durske schreef (heb bewondering voor je openheid over zo'n gevoelig onderwerp durske!!) kunnen hormonale veranderingen dit veroorzaken. Chemische balans is een heel groot onderdeel van je geestelijke gezondheid.

 

Overigens betekent ontoerekingsvatbaar zelden dat iemand echt vrij is. Het is juist een oordeel waarbij intensieve psychische begeleiding wordt opgelegd. De kans is groot dat je de rest van je leven goed in de gaten wordt gehouden. En zo hoort het ook natuurlijk!



Kortom, ik vind niet dat mensen zomaar moeten kunnen 'wegkomen' met een gruwelijke daad, maar vind het iets te kort door de bocht om zo stellig te zijn als je niet ALLE feiten weet.



Wil ik nog even terug naar het begin. Waarom schrijf je trouwens 'vast was gesteld' tussen aanhalingstekens? Je hebt geen vertrouwen in de psychisch onderzoeken?

Ik denk dat dat voor jou meer het probleem is dan deze ene specifieke vrouw.


De moeder kan in een psychose gezeten hebben. Dan ben je echt wel ontoerekeningsvatbaar. Je kunt trouwens ook psychotisch worden wanneer je een ernstige post partum depressie hebt. Zo is het misschien iets minder een "ver van je bed"-show.



Ik zeg niet dat die vrouw er zomaar mee weg moet komen. Wellicht is het een "monster". Maar misschien moet men niet zo snel conclusies trekken. Je kent immers niet het hele verhaal.
Ik sluit me helemaal aan bij deze reactie. En ja, ik "mag" uit ervaring spreken.:(

Het lukt gelukkig niet om je twee-weken oude huilbaby te vermoorden met een fopspeen.

;(;(;(

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven