Kinderen
alle pijlers
Moeders die juice willen maar zelf niks geven
dinsdag 22 november 2022 om 12:26
Rare titel haha. Maar ik ben benieuwd of dit vaker voorkomt. Mij valt, vooral sinds ik moeder ben, andere moeders graag jouw problemen en moeilijkheden willen horen (aka de juice) maar dat je dan niet een verhaal terug krijgt. Maar ze steeds vragen naar jouw problemen/moeilijkheden
Bijvoorbeeld, toen ik moeder werd (eerste uit mijn vriendengroep) vertelde ik soms dat ik het zwaar of eenzaam vond. Nu (paar jaar later) worden andere moeder, maar ze vertellen dan niet dat zij het zwaar hebben, nee alles gaat prima en ze zijn helemaal verliefd op hun baby. Maar een vriendin haalde dan wel een anekdote aan hoe zwaar ik het vond in het begin.
Ik weet dat ik nu overkom als een jaloerse heks. En misschien ben ik dat ook. Misschien gaat het hun gewoon makkelijker af en word ik geconfronteerd met dat ik het zelf wel heel lastig vond.
Maar ik ben benieuwd of dit herkenbaar is
Bijvoorbeeld, toen ik moeder werd (eerste uit mijn vriendengroep) vertelde ik soms dat ik het zwaar of eenzaam vond. Nu (paar jaar later) worden andere moeder, maar ze vertellen dan niet dat zij het zwaar hebben, nee alles gaat prima en ze zijn helemaal verliefd op hun baby. Maar een vriendin haalde dan wel een anekdote aan hoe zwaar ik het vond in het begin.
Ik weet dat ik nu overkom als een jaloerse heks. En misschien ben ik dat ook. Misschien gaat het hun gewoon makkelijker af en word ik geconfronteerd met dat ik het zelf wel heel lastig vond.
Maar ik ben benieuwd of dit herkenbaar is
dinsdag 22 november 2022 om 13:53
dinsdag 22 november 2022 om 13:59
Je was de eerste van de club die moeder werd, vind het niet gek dat dat veel meer eenzaam voelt dan zij, nu het pad al een beetje gebaand was. Maar het kan heel zinnig zijn om te letten op wat de ander deelt of dat het meer mooi weer spelen is. Misschien balanceert het ergens anders uit, klagen ze meer over gezondheid in algemene zin of over familie of werk? Als je nooit eens door het pantser heen mag kijken dan is het misschien gewoon geen goede vriendin hoor. Zou ik ook jammer vinden die eenzijdigheid.
Verder is zwanger zijn niet leuk, bevallen een raar woord gezien de betekenis en een knip echt ronduit vreselijk. Bij mij duurde het twee jaar eer ik het niet meer voelde. Ik was geen roze wolk, baby huilde ook vrij veel, vooral snachts. Borstvoeding deed lang gemeen pijn. Ik heb geen trauma denk ik maar eigenlijk is het heel vreemd dat ik voor een tweede ben gegaan. Dat ging trouwens ook al niet vanzelf. Dus, bij deze.... dat was in het kort even een tegenhanger van het eeuwige gejubel wat ik ook steeds moet aanhoren. Dat het zo prachtig is allemaal en dat ik vooral veel moet genieten. De boom in mafkezen.
Verder is zwanger zijn niet leuk, bevallen een raar woord gezien de betekenis en een knip echt ronduit vreselijk. Bij mij duurde het twee jaar eer ik het niet meer voelde. Ik was geen roze wolk, baby huilde ook vrij veel, vooral snachts. Borstvoeding deed lang gemeen pijn. Ik heb geen trauma denk ik maar eigenlijk is het heel vreemd dat ik voor een tweede ben gegaan. Dat ging trouwens ook al niet vanzelf. Dus, bij deze.... dat was in het kort even een tegenhanger van het eeuwige gejubel wat ik ook steeds moet aanhoren. Dat het zo prachtig is allemaal en dat ik vooral veel moet genieten. De boom in mafkezen.
Lorem Ipsum
dinsdag 22 november 2022 om 14:32
Ik herinner me nog precies dat een kennis van mijn zwangerschapsyoga (die als enige zwanger van de tweede was) de groep vertelde hoe het haar was overvallen hoe zwaar de kraamtijd kan zijn en ons op het hart drukte om je daar niet voor te schamen. Ik ben haar daar nog steeds dankbaar voor.Chantilly21_2 schreef: ↑22-11-2022 13:12Ik kreeg laatst van iemand te horen ( die net de kraamtijd achter de rug had), dat ik de enige was geweest die vertelde dat ik het pittig, zwaar en soms niet leuk vond, die babyperiode. De rest had het vooral over 'genieten, wat heerlijk, zo mooi'. Mijn ervaring is niet eerlijker of beter dan de ervaring van een ander, die het allemaal prachtig vindt ( ook al zijn er slapeloze nachten, krampjes, reflux noem het maar op), maar kennelijk is het niet iets wat veel besproken wordt ofzo.. Ik kan me zelf ook niet herinneren dat iemand negatieve ervaringen deelde toen ik midden in de kraamperiode zat. Nu is dat wel te begrijpen, maar toch..
En ik ervaar dat soort dingen overigens ook helemaal niet als ‘negatief doen over je kind’. In vrijwel alle situaties kan het betreffende kind er niks aan doen en baby’s doen al helemaal niets expres om je te pesten. Maar een situatie kan gewoon moeilijk zijn en alleen al de wetenschap dat je echt niet de enige bent die af en toe van vermoeidheid tegen de muren aanloopt is dan heel fijn en helpend. En staat verder totaal los van hoe dol je op je kind bent
dinsdag 22 november 2022 om 14:37
Ik herken dit wel een beetje.. 2,5 jaar geleden was ik net bevallen van mijn zoontje en een aantal kennisen waren nog zwanger of ook pas bevallen. Ik kreeg regelmatig appjes met vragen hoe het ging. Hier heb ik op geantwoord hoe het echt was. Dus mooi maar ook heel pittig die gebroken nachten.. Tandjes etc. Of juist leuke momentjes met foto's. Ze vroegen steeds door maar op vragen van mij naar hun werden er gewoon geen antwoorden op gegeven. Of alleen heel kort dat het goed ging. En vroegen weer naar mij. Ik heb na een tijdje maar niet meer gereageerd. Ik had het Gevoel alsof ik steeds uitgehoord werd.Heel vreemd vond ik dat. Ik heb hierdoor 4 contacten verbroken. Wat best veel is.
dinsdag 22 november 2022 om 15:28
Ja, ik herken het wel inderdaad. Ik ben zelf heel open met dingen, ook met nare dingen of met zorgen. Maar ik heb inderdaad wel eens gehad dat je zelf je zorgen wel deelt en die ander niet, maar dat je dan wel jaren later eens hoort dat hun kind in de tijd dat jij enorme zorgen had over jouw kind en dat dus met hen deelde, dat dan jaren later blijkt dat in diezelfde tijd hun kind hele hulpverleningstrajecten volgde of aan de medicatie zat of bijna van school werd gestuurd of aan de drugs zat ofzo terwijl ze dan zelf deden alsof alles goed ging.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 22 november 2022 om 15:47
Ik dacht dat ze pakjes appelsap aan het uitdelen was en nooit iets terugkreeg.
Maar on topic: gewoon alleen delen wat jij wil delen, zonder dat je weet of ze zelf ook iets kwijt willen. Als jij alleen deelt waar jij je uberhaupt goed bij voelt dan maagje het niet uit of zij vervolgens ook hun struggles delen.
dinsdag 22 november 2022 om 15:52
Jeetje, dat is wel extreem. Imo is dit een extreme vorm van wat ik beschreef. Dat je je dus kwetsbaar opstelt en deelt dat je de boel even niet onder controle hebt, terwijl andere dus pas delen, als de situatie alweer onder controle is “ik had het toen niet onder controle”. Terwijl, als je de boel zelf even niet onder controle hebt, het ook gewoon helpend kan zijn dat anderen de boel ook niet altijd op de rit hebben. Maar als je alleen het gedeelte wat “onder controle” is deelt, krijg je gewoon saaie gesprekkenfashionvictim schreef: ↑22-11-2022 15:28Ja, ik herken het wel inderdaad. Ik ben zelf heel open met dingen, ook met nare dingen of met zorgen. Maar ik heb inderdaad wel eens gehad dat je zelf je zorgen wel deelt en die ander niet, maar dat je dan wel jaren later eens hoort dat hun kind in de tijd dat jij enorme zorgen had over jouw kind en dat dus met hen deelde, dat dan jaren later blijkt dat in diezelfde tijd hun kind hele hulpverleningstrajecten volgde of aan de medicatie zat of bijna van school werd gestuurd of aan de drugs zat ofzo terwijl ze dan zelf deden alsof alles goed ging.
dinsdag 22 november 2022 om 16:04
Ja, maar goed, je bent het nou eenmaal niet verplicht om die dingen met anderen te delen.geel_plantje schreef: ↑22-11-2022 15:52Jeetje, dat is wel extreem. Imo is dit een extreme vorm van wat ik beschreef. Dat je je dus kwetsbaar opstelt en deelt dat je de boel even niet onder controle hebt, terwijl andere dus pas delen, als de situatie alweer onder controle is “ik had het toen niet onder controle”. Terwijl, als je de boel zelf even niet onder controle hebt, het ook gewoon helpend kan zijn dat anderen de boel ook niet altijd op de rit hebben. Maar als je alleen het gedeelte wat “onder controle” is deelt, krijg je gewoon saaie gesprekken
Ik snap best dat mensen niet altijd zin hebben om zich kwetsbaar op te stellen. Mensen kunnen best heel veroordelend zijn, of met allerlei adviezen en wijsheden komen waar je gewoon helemaal niks aan hebt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 22 november 2022 om 16:08
Ik heb geen kinderen, maar ik herken misschien wel wat van je drang om een genuanceerd antwoord te geven op de vraag "hoe is het". Dat je dan plussen en minnen vertelt. En dat je dan later een keer in een gesprek hoort dat je gesprekspartner vooral de minnen heeft onthouden. Dat kan dan heel naar overkomen als diegene je alleen met de minnen confronteert.
dinsdag 22 november 2022 om 16:09
Nou. Natuurlijk ervaart iedereen het moederschap anders. Maar dat het helemaal nooit zwaar is met een baby/dreumes/peuter/kleuter/kind is gewoon dikke onzin. Het leven is wel eens zwaar. En als je moeder bent heb je nogal veel ballen om hoog te houden anno 2022.
Het klikt een beetje als altijd maar mooi weer spelen. En niet echt oprecht zijn.
Dit komt in mijn vriendengroep in ieder geval niet voor. We hebben bijna allemaal kinderen van uiteenlopende leeftijden. Maar er wordt zo vaak wel eens gemopperd over het feit dat het even zwaar is. Dat er niet geslapen werd. Dat er woedeaanvallen waren die opeens rauw op je dak vielen. Simpelweg dat er verwachtingen waren die niet helemaal uitkwamen, en dat dat tegenviel. We zeggen dan tegen elkaar dat we dat allemaal wel eens hebben. Dat het fases zijn enz. En dat het ooit even rot is.
En dat aanhalen van jouw anekdotes vind ik eerlijk gezegd gewoon gemeen.
Het klikt een beetje als altijd maar mooi weer spelen. En niet echt oprecht zijn.
Dit komt in mijn vriendengroep in ieder geval niet voor. We hebben bijna allemaal kinderen van uiteenlopende leeftijden. Maar er wordt zo vaak wel eens gemopperd over het feit dat het even zwaar is. Dat er niet geslapen werd. Dat er woedeaanvallen waren die opeens rauw op je dak vielen. Simpelweg dat er verwachtingen waren die niet helemaal uitkwamen, en dat dat tegenviel. We zeggen dan tegen elkaar dat we dat allemaal wel eens hebben. Dat het fases zijn enz. En dat het ooit even rot is.
En dat aanhalen van jouw anekdotes vind ik eerlijk gezegd gewoon gemeen.
dinsdag 22 november 2022 om 16:14
Ja dat vond ik toen inderdaad ook wel echt jammer, ik ervoer dat precies hoe jij beschrijft inderdaad. Ik ben daardoor zelf wel minder open geworden.geel_plantje schreef: ↑22-11-2022 15:52Jeetje, dat is wel extreem. Imo is dit een extreme vorm van wat ik beschreef. Dat je je dus kwetsbaar opstelt en deelt dat je de boel even niet onder controle hebt, terwijl andere dus pas delen, als de situatie alweer onder controle is “ik had het toen niet onder controle”. Terwijl, als je de boel zelf even niet onder controle hebt, het ook gewoon helpend kan zijn dat anderen de boel ook niet altijd op de rit hebben. Maar als je alleen het gedeelte wat “onder controle” is deelt, krijg je gewoon saaie gesprekken
Am Yisrael Chai!
dinsdag 22 november 2022 om 16:57
Ik zit in een hele andere situatie want heb zelf bewust geen kinderen. Merk dat de dames onder elkaar vooral Heppie de peppie zijn en het plezier van hun gezin delen. Maar 1 op 1 met mij geven ze toch regelmatig toe dat t zwaar is, de verantwoordelijkheid heavy op de schouders is en de letterlijke zorg-tijd meer is dan gedacht. En dat ze goed snappen dat ik het heerlijk vind zonder die toestanden.
Andersom praten ze echt nooit over hun kids bij onze vriendin die al 5-6 jaar in een medisch traject zit om een kindje te krijgen. Geen klachten maar ook geen blije anekdotes.
Andersom praten ze echt nooit over hun kids bij onze vriendin die al 5-6 jaar in een medisch traject zit om een kindje te krijgen. Geen klachten maar ook geen blije anekdotes.
dinsdag 22 november 2022 om 17:56
Ik snap best wel dat het soms even niet lukt om iets te delen, maar dan is het een beetje gek om de ander uitgebreid te bevragen naar dat of een vergelijkbaar onderwerp. En ga dan al helemaal geen dooddoeners antwoorden als het komt allemaal wel goed en het is toch prachtig enzo. Van sommige vrouwen krijg ik sterk het gevoel dat ze me interviewen soms. Dan denk ik niet 'goh wat aardig dat je zo geïnteresseerd bent' maar eerder 'ik kijk wel uit met jou voortaan'.
Lorem Ipsum
woensdag 23 november 2022 om 07:13
Ik lust geen sap. 
Maar je probleem is, zoals ik dat begrijp, dat je graag van gedachten zou willen wisselen met gelijkgestemden maar als je dat dan doet zij zich boven jou verheffen door te zeggen dat zij die problemen totaal niet hebben.
Ja, dat is frustrerend. Jij wil eerlijk zijn en zij gaan dan arrogant doen. Ik zou dan voortaan goed uitkijken naar wie jij openhartig wil zijn. Pas als iemand met hetzelfde probleem naar jou toe komt word jij ook wat openhartiger, maar met mate. Maar vermoedelijk doe jij dan hetzelfde als zij nu naar jou doen.
Maar je probleem is, zoals ik dat begrijp, dat je graag van gedachten zou willen wisselen met gelijkgestemden maar als je dat dan doet zij zich boven jou verheffen door te zeggen dat zij die problemen totaal niet hebben.
Ja, dat is frustrerend. Jij wil eerlijk zijn en zij gaan dan arrogant doen. Ik zou dan voortaan goed uitkijken naar wie jij openhartig wil zijn. Pas als iemand met hetzelfde probleem naar jou toe komt word jij ook wat openhartiger, maar met mate. Maar vermoedelijk doe jij dan hetzelfde als zij nu naar jou doen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 23 november 2022 om 07:24
Ik heb geen kinderen, maar ik houd er helemaal niet van om mijn problemen met vriendinnen te bespreken. Mooi dat een ander dat doet, als de behoefte er is, ik luister graag. Maar zelf heb ik daar geen zin in, tenzij het bij iemand is die advies over iets kan geven. Ik zou dus niet snel over kinderproblemen praten met mensen die geen kinderen hebben. Het gaat er niet om dat ik me niet kwetsbaar op wil stellen, ik zie het nut gewoon niet. Toch best wel het een en ander meegemaakt op ander vlak, maar ik leid uiteindelijk mijn eigen leven.
woensdag 23 november 2022 om 07:38
Hoewel ik geen kinderen heb hoor ik trouwens wel heel veel “klaagverhalen” over kinderen van vriendinnen. De meesten zijn nu uit de baby’s, maar dan hoor je weer gedoe over dingen op school, ze eten niet, of juist teveel, moeilijk vriendjes maken of moeilijk leren, brengen en halen, verplichtingen, etc. Dat idee van: “maar dat zeggen ze nou nooit!” herken ik totaal niet. Ik hoor best veel shit.
woensdag 23 november 2022 om 07:42
Ik ken het eigenlijk alleen andersom (of is dat wel andersom?). Ik ben helemaal niet open, maar áls ik iets vertel is het voor mij best serieus en ben echt uit mijn doen als het dan allemaal gebagatelliseerd wordt (haha, het enige pijnpunt bij mijn schoonmoeder, die dingen alleen positief kan bespreken).
Nou doe ik dat soms ook bij anderen, die alles lekker dramatisch kunnen vertellen. Als zij dan iets vertellen dat ik dan denk: nou, als ik het zo vertel ligt mijn kind met losse ledematen meer dood dan levend op de spoedeisende hulp, maar dat is bij lange na niet zo, ff terughalen naar hoe ik het zou vertellen.
Nou doe ik dat soms ook bij anderen, die alles lekker dramatisch kunnen vertellen. Als zij dan iets vertellen dat ik dan denk: nou, als ik het zo vertel ligt mijn kind met losse ledematen meer dood dan levend op de spoedeisende hulp, maar dat is bij lange na niet zo, ff terughalen naar hoe ik het zou vertellen.
woensdag 23 november 2022 om 23:17
Ten eerste faal je niet als jij wel aangeeft dat je het zwaar vindt en dat anderen het dan niet zwaar vinden.
Ten tweede, ik ben zo'n moeder die niet alleen maar hosanna verhalen vertelt over de opvoeding en mijn struggles. Overigens heb ik wel geleerd om dat vooral alleen te doen bij moeders met kinderen in de zelfde leeftijdscategorie. Want mijn vriendinnen hebben allemaal kinderen die 10 jaar ouder zijn en zij bagatelliseren alle "struggles" die ik nu heb. Soms komt er ook wel eens goed advies uit, maar meestal is het hoe ouder ze worden hoe erger, dus ik moet niet miepen.
Bij moeders die jongere kinderen hebben ben ik altijd eerlijk geweest over dat ik het zwaar vond, werd overigens niet altijd gewaardeerd, want zij zaten wel op een roze wolk.
Ik had laatst een gesprek met iemand en die vertelde ik dat het zwanger zijn en het hebben van het kind allemaal niet zo'n roze wolk was als ik had verwacht. Mede omdat wij er 5,5 jaar over gedaan hebben om haar te krijgen had ik verwacht dat ik de hele dag rond zou zweven van geluk. Dat gebeurde wel, maar heel even en een paar keer per week misschien. Toen ze er was en de kraamtranen kwamen, riep ik tegen de kraamzorg, waarom wilde ik dit? Wat is hier nu leuk aan?? En ook nu af en toe, als kind moe, chagrijnig of d'r dag gewoon niet heeft, dan vind ik het niet alleen maar hosanna.
Volgens mij heerst er een beeld dat je altijd maar gelukkig moet zijn met je kind, dat het allemaal easy peasy gaat, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Maar zoals jij denkt dat je gefaald hebt omdat je het zwaar vindt. Zullen die moeders denken dat ze falen als ze toegeven dat ze het zwaar hebben of vinden. En dan zijn er natuurlijk ook nog de moeders die alles fluitend doen. Dat kan ook. Good for them.
Neemt overigens niet weg dat ik echt 93.7% van de tijd geniet van mijn kind, dat ze echt wel het leukste is geweest waar ik 5,5 jaar op heb gewacht, en dat ik heel erg van haar kan genieten, met haar kan lachen en dat ik het opvoedstukje af en toe echt heeeel goed doe, maar af en toe ook echt kneiter slechte beslissingen neem. (Zoals dat ik van de week eigenlijk had bedacht om haar "zelf" (met hints van moeder) te laten ontdekken dat Sint niet echt is (uiteindelijk maar niet gedaan)).
Ten tweede, ik ben zo'n moeder die niet alleen maar hosanna verhalen vertelt over de opvoeding en mijn struggles. Overigens heb ik wel geleerd om dat vooral alleen te doen bij moeders met kinderen in de zelfde leeftijdscategorie. Want mijn vriendinnen hebben allemaal kinderen die 10 jaar ouder zijn en zij bagatelliseren alle "struggles" die ik nu heb. Soms komt er ook wel eens goed advies uit, maar meestal is het hoe ouder ze worden hoe erger, dus ik moet niet miepen.
Bij moeders die jongere kinderen hebben ben ik altijd eerlijk geweest over dat ik het zwaar vond, werd overigens niet altijd gewaardeerd, want zij zaten wel op een roze wolk.
Ik had laatst een gesprek met iemand en die vertelde ik dat het zwanger zijn en het hebben van het kind allemaal niet zo'n roze wolk was als ik had verwacht. Mede omdat wij er 5,5 jaar over gedaan hebben om haar te krijgen had ik verwacht dat ik de hele dag rond zou zweven van geluk. Dat gebeurde wel, maar heel even en een paar keer per week misschien. Toen ze er was en de kraamtranen kwamen, riep ik tegen de kraamzorg, waarom wilde ik dit? Wat is hier nu leuk aan?? En ook nu af en toe, als kind moe, chagrijnig of d'r dag gewoon niet heeft, dan vind ik het niet alleen maar hosanna.
Volgens mij heerst er een beeld dat je altijd maar gelukkig moet zijn met je kind, dat het allemaal easy peasy gaat, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Maar zoals jij denkt dat je gefaald hebt omdat je het zwaar vindt. Zullen die moeders denken dat ze falen als ze toegeven dat ze het zwaar hebben of vinden. En dan zijn er natuurlijk ook nog de moeders die alles fluitend doen. Dat kan ook. Good for them.
Neemt overigens niet weg dat ik echt 93.7% van de tijd geniet van mijn kind, dat ze echt wel het leukste is geweest waar ik 5,5 jaar op heb gewacht, en dat ik heel erg van haar kan genieten, met haar kan lachen en dat ik het opvoedstukje af en toe echt heeeel goed doe, maar af en toe ook echt kneiter slechte beslissingen neem. (Zoals dat ik van de week eigenlijk had bedacht om haar "zelf" (met hints van moeder) te laten ontdekken dat Sint niet echt is (uiteindelijk maar niet gedaan)).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
